De duiven-
vanger uit
Berghem
)i
ITO
Spanning om
mijn en dijn
T
Uit brieven van lezers
H;
UW PROBLEEM
IG
eg
MAANDAG 29 JANUARI 1979
TROUW/KWARTET
Jan Lourenssen meneer pastoor gaat soms mee.
BEROHEM Duiven horen
bij oude kerken. We vinden
het een leuk gezicht als ze op
de daklijst zitten of om de
toren fladderen. Wanneer
honderden van die dieren
hun toevlucht hebben gevon
den in de gewelven en dat
komt regelmatig voor gaat
het echter problemen ople
veren.
De kerkgangers merken er
niet veel van. Tijdens kerke
lijke bijeenkomsten houden
de duiven zich meestal heel
rustig. Maar de kerkbesturen
worden wel met de gevolgen
van de massale Inwoning ge
confronteerd In de vorm van
gepeperde rekeningen we
gens lekkages, resultaat van
door duivenmest verstopte
goten.
In het Noordbrabantse Ber-
ghem bij Oss speelt dat ook.
Het bracht Jan Lourenssen
vijf jaar geleden op een Idee.
Hij ging duiven vangen en is
dat sindsdien blijven doen.
Met de In de Jachtwet voorge
schreven papleren op zak en
medewerking van de Neder
landse Postduiven Organisa
tie in Utrecht werd hij de eni
ge officieel erkende duiven-
vanger tn Nederland. „Het Is
iets dat ik er bij doe. Ik ben
gewoon bij gemeentewerken
ln dienst gebleven. Dat dui
ven vangen zie Ik als een lief
hebberij. wat niet wegneemt
dat tk er goed druk mee ben."
vertelt Jan Lourensen. De
mensen ln Berghem en wijde
omgeving kennen hem lang
zamerhand dan ook als de
„dulvenvanger". Onverschil
lig of het zomer is of hartje
winter, trekt de 44-Jarige Jan
Lourenssen erop uit, steevast
vergezeld door zijn helper, de
bouwvakker Adrlaan Vos.
een vroegere collega.
Aanspraak
„WIJ kennen elkaar al heel
lang. Ik zat eerst ook ln de
bouw. maar nadat lk ln 1962
bij een ongeluk mijn enkel
had gebroken moest lk ermee
stoppen. BIJ het dulvenvan-
gen hebben we elkaar weer
gevonden. Je moet dat werk
ook met zijp tweeën doen.
Niet alleen dat het veel gezel
liger Is wat aanspraak te heb
ben. als Je 's avonds ln die
donkere kerken bezig bent 1s
het ook voor Je veiligheid van
belang. Je loopt daardoor
minder risico's. BIJ het van
gen van duiven kom je soms
op zolders terecht die niet al
te best van kwaliteit zijn. Als
Je naar beneden duvelt kan
dat lelijk aankomen. Ik heb
het zelf een tijdje geleden ge
had, dat ik tien meter lager
terechtkwam, nadat een balk
het had begeven. Dat ls goed
afgelopen, maar voor hetzelf-
de geld breek Je Je benen of
nog erger, en als er dan nie
mand ln de buurt is en ze Je in
het gunstigste geval pas de
volgende dag vinden, ziet het
er niet zo mooi uit. Na dat
ongeluk dacht ik: dat zal mij
niet overkomen, en sindsdien
ga lk nooit meer alleen. Als lk
op onbekend terrein moet
werken, ga lk tegenwoordig
trouwens ln de meeste geval
len van tevoren bij daglicht
de situatie eerst verkennen".
In de loop der Jaren heeft Jan
Lourenssen een uitgebreide
beroepsuitrusting uitgedacht
en grotendeels zelf vervaar
digd. Een paar schepnetten,
bevestigd aan stokken, die
Jan een reikwijdte van tien
meter kan geven, en een in
drukwekkende lichtbak gaan
altijd mee als hij vrijdags
avonds de huisdeur op Broek
straat 3a achter zich dicht
trekt.
In de nacht van vrijdag op
zaterdag worden de meeste
duiven gevangen. Waarom
Juist dan? „Dat is heel sim
pel. Het wordt meestal een
latertje als we op pad zijn.
Soms zijn Adrlaan en lk niet
voor twee uur thuis en de
zaterdag ls de enige ochtend
dat we kunnen uit slapen, op
zondagmorgen verwacht me
neer pastoor ons."
■Kooien
Dat neemt niet weg. dat die
duiven ook op andere dagen
van de week aandacht vra
gen. Behalve met netten
vangt Jan sijn duiven ook
met kooien, die hij in goten
zet of hoog aan de daklijsten
hangt „Omwonenden hou
den in de gaten of er duiven
in komen. Vooral ln de winter
als het vriest ls het van groot
belang dat ze meteen waar
schuwen als er duiven zijn
gevangen. Je kan die vogels
-door Fred Lammere-
geen nacht in de kou laten
zitten."
Als om die uitspraak te illu
streren gaat de telefoon. Het
bejaardenhuis ln Berllcum,
waar ook een kooi op het dak
staat, meldt dat er een stuk of
vier duiven ln de val zijn gelo
pen. „Dat betekent een ritje
van 75 kilometer. Voor zeven
uur vanavond zijn we niet
thuis, vrouw," roept Jan naar
moeder Lourenssen, die in
een nevenvertrek heel andere
problemen aan haar hoofd
heeft Haar Jongste zoon ls
met een natte broek thuisge
komen.
Hoe wordt Iemand duiven-
vanger? Als lk Jan met die
vraag confronteer zegt hij:
„Het begon ln 1974, toen we
hier in Berghem een nieuwe
pastoor kregen, een vlotte ke
rel. die er meteen voor was te
vinden het dulvenprobleem
bij de kop te nemen. Hoewel
lk over een vergoeding van de
zijde van het kerkbestuur
voor het vangen van die dui
ven. evenmin als elders, bij
hem ook niet aan hoefde te
komen." Kerkelijke Instan
ties kun Je maar beter niet
om geld vragen, ook niet als
Je ze een manier aan de hand
doet om duizenden guldens
uit te sparen. Daar willen ze
niet van weten, maar als de
loodgieter eraan te pas moet
komen leggen ze briefjes wel
op tafel. Dat ls nu eenmaal
zo, niet alleen ln Berghem
Daar kan pastoor Van Qe-
nugten weinig aan doen. Aan
de andere kant ls hij zo spor
tlef, dat hij zelf rustig naar
het dak van de St. Wlllibror-
duskerk klautert, gewapend
met een stok, om verstopte
regenpijpen door te steken.
HIJ ls al verschillende keren
met ons meegegaan als we op
duivenvangst gingen in de
kerk."
Toen Jan Lourenssen Ber
ghem van zijn kerkduiven
had verlost ln het eerste
Jaar haalde hij er zo'n acht
honderd uit de toren werd
hij voor hetzelfde euvel te
hulp geroepen ln andere
plaatsen, zoals Ravensteln,
Herpen, Uden, Oss. Grave en
een jaartje geleden ook ln Til
burg. waar de Katholieke Ho
geschool door wilde duiven
werd belaagd.
Hoewel Jan ln de meeste ge
vallen geen vergoeding krijgt
van de Instanties die zijn
hulp Inroepen, ls dat duiven-
vangen niet helemaal liefde
werk. .De wilde duiven die lk
vang. en dat ls ongeveer vijf
tig procent van de totale
vangst, gaan regelrecht naar
de poeliers. Vooral ln België
gelden duiven als een specia
liteit-
De geringde exemplaren wor
den vastgehouden, als ze uit
Nederland afkomstig zijn
veertien dagen, duiven met
een buitenlandse herkomst
veel langer (Duitse bijvoor
beeld acht weken). De bijzon
derheden van de geringde
duiven geeft Jan Lourenssen
door aan de NPO, die dan de
eigenaars waarschuwt. ZIJ
kunnen hun vogels tegen een
vergoeding van drie gulden
afhalen.
„Voor hetzelfde bedrag stuur
lk een duif met Van Gend en
Loos terug als ze er mij om
vragen. In de meeste gevallen
gebeurt dat echter niet. Zo'n
25 procent van de duiven die
ik vang wordt teruggehaald.
„Je staat er van te kijken hoe
weinig duivenhouders kenne
lijk ln hun dieren zijn geïnte
resseerd. Het komt zelfs voor
dat ze niets van zich laten
horen als lk duiven ln mijn
net heb gekregen, waar ze ln
de handel grif honderd gul-
(f*te: Bca Balster)
den voor neer laten tellen.
Dergelijke duiven voeg lk
dan toe aan mijn eigen verza
meling of lk verkoop ze door
aan andere liefhebbers."
Twee kwartjes
„Voor het vasthouden van die
,dulven krijg lk twee kwartjes
vergoeding van de NPO (voor
buitenlandse 1.25). Daar leg
lk dik op toe. en toch zijn er
mensen die denken dat lk rijk
word van dat dulvenvangen.
Ik heb onlangs een nieuwe
auto gekocht. Nou Je moet de
mensen hier ln de buurt maar
eens horen. Dat houdt die
Lourenssen allemaal aan zijn
duifjes over! Ze moesten eens
weten! Als er geen Boeren
leenbank bestond. Ik trek me
er maar niets van aan. De
mensen hebben altijd wat
Wat me niet naar het hoofd
wordt geslingerd als ze me ln
de stad met duiven zien lo
pen. ,Dle beesten hebben
vleugels gekregen om te vlie
gen,' roepen ze dan, ze begin
nen te schelden of ze bellen
de politie. Dat ls erg verve
lend. De mensen staan er niet
bij stil, dat als er niets tegen
wordt gedaan, die duiven een
plaag worden."
Degenen die daar aan den
lijve mee worden geconfron
teerd ontvangen Jan met
open armen. „Uit alle delen
van het land krijg lk verzoe
ken te komen helpen. Vorige
maand wilden ze me nog er
gens ln Groningen hebben.
Toen lk zei .MIJn auto loopt
niet op water' en lk over een
kilometervergoeding begon,
schrokken ze. Ik heb niets
meer van ze gehoord."
Jan Lourenssen helpt de Bra
banders niet alleen van dui
ven af. „Vanmorgen was lk ln
het klooster ln Uden. Ze zaten
daar met een overcomplete
bok. Ik heb het beest voor 25
gulden meegenomen, omdat
lk ze er niet mee wilde laten
zitten, maar wat lk ermee aan
moet?"
Dat blijkt echter mee te val
len. Terwijl de nieuwe aan
winst van de Lourenssen-me-
nagerie het erf verkent, stapt
een struise buurvrouw bin
nen. Ze valt met de deur ln
huls. „GIJ hebt daar een
mooie bok. Het ls een goeie.
Ik heb hem geroken. Ik wil
hem hebben om onze geit te
laten dekken. Zeg maar, wat
moet gij ervoor hebben?"
Jan Lourenssen begint te la
chen. „Ja, het is een goeie,
dat hebt ge Juist gezien. Voor
veertig gulden mag Je hem
meenemen." Daar moet buur
vrouw eerst nog eens een
nachtje over slapen.
door Mink van RIjsdijk
i
Mijn vader had vroeger een speciale portemon-
naie voor „het buitenland". Dat speelde in de
tijd dat op de motorfiets naar de grotten van Han
gaan een buitengewoon evenement was, zeker
met je ega achterop de duo. In de familie haalde
iedereen dan ook verlicht adem als het avontuur
lijke tweetal weer veilig op eigen basis was. Voor
zo'n reisje was venzelfsprekend geld nodig en
aangezien het bij mijn ouders niet zo vet soppen
was, ondernam men zeker niet elke zomer zoiets
dols. Zodoende bleef de portemonnaie jaren
glanzend nieuw. Mijn vader zou vanzelfsprekend
nooit in zijn hoofd gehaald hebben zelf zo'n luxe
geldbuidel aan te schaffen. Het was een gift
geweest van de rijke oom uit de familie, tijdens
een Indisch verlof. Een alleszins waardevol bezit
dus. Het was dan ook erg roekeloos en stout van
mij dat ik op een middag juist die beurs uit het
laatje pikte. Even daarna lag ik achter een heg
met een draad garen in mijn hand. Op de weg lag
het kostbare kleinood. In de verte zag ik al
iemand op de fiets aankomen. Schittterend. Na
tuurlijk zou men stoppen en dan huppetwee
één ruk aan de draad en de grap was voor elkaar.
En ja hoor, de fietsende jongeman ontdekte de
schat en stapte af. In een flitsend tempo liep de
zaak echter op een vreselijke manier uit de hand.
De jongen lachte tergend in mijn richting, zette
toen snel zijn voet op de draad. Van terugtrekken
kon geen sprake zijn. Hij rukte het pronkjuweel
van mijn vader los en verdween ermee. Zo
hoorde dat natuurlijk niet te gaan, dit was
helemaal tegen de spelregels. Degene die de val
had gezet moest kunnen lachen. Ik voelde me op
een ontzettende manier vernederd en zat boven
dien knap in de rats. Mijn vader kreeg, zoals ik al
verwachtte, een van zijn driftbuien, die vreem
de genade niet op mijn hoofd terecht kwam.
Hij sjeesde direkt per fiets naar de boosdoener,
die ik duidelijk had herkend als de zoon van „de
baron" een aan lager wal geraakte jonkheer.
In die dagen meende ik nog dat mijn vader alles
kon en bovendien geloofde ik ook heilig in de
uiteindelijke eerlijkheid van de dief. De confron
tatie met de onmacht van mijn vader en de
verstoktheid van de boze wereld kwamen hard
aan. „Ze mogen dan van adel zijn, het is schorre
morrie met kouwe kak," was zijn commentaar.
Deze verrukkelijke uitspraak was balsem voor
mijn verdriet en hiermee was de nare geschiede
nis afgesloten. De portemonnaie werd nooit te
ruggebracht.
Stappend langs besneeuwde wegen, beleefde ik
gisteren in een flits weer deze kinderervaring.
Voor mijn voeten ontdekte ik een mooi glanzen
de beurs. Moest ik de verstopte kinderen de lol
gunnen en me voor de gek laten houden? Natuur
lijk. Ik speelde het zo goed mogelijk, liep even
door, kwam bedachtzaam terug. De grappenma
kers hadden geluk met het weer, nergens was een
draad te bespeuren, die zat mooi onder de
sneeuw verstopt. Ik gluurde om me heen, zag
geen kinderen, noch in de droge greppel, noch
achter de wit berijpte heg. Of bewoog daar iets
achter de hoog opgetrokken sneeuwman? Lang
zaam bukte ik om het lokaas op te rapen. Geen
draad, geen kinderen. Ik was zomaar de gelukki
ge vinder van dertienhondervijftig gulden. Een
niet onaardig bedrag. Er schoten me dan ook
ogenblikkelijk tal van leuke dingen te binnen die
ik me zou kunnen veroorloven. Maar wat wil je
ik belde natuurlijk braaf de politie op. Geen
uur later meldde zich de eigenaar van het verlo
ren voorwerp bij me aan. Hij griste het uit mijn
vingers en begon toen vlak voor mijn verbaase
ogen het geld te tellen. „Achthonderd, negen
honderd, twaalf dertienvijftig, het klopt,"
hoorde ik hem mompelen. Wat niet vaak gebeurt
ik had geen tekst meer. „Het klopt," herhaalde
hij en alsof alle oneerlijkheid in de wereld mijn
persoonlijke schuld was, voegde hij er verwijtend
aan toe: „Je weet het maar nooit tegenwoordig."
Hij verdween gelukkig vlug. In de gang lag een
plasje van gesmolten sneeuw op de plek waar hij
had staan tellen. De hond wilde het oplikken, ik
grauwde hem naar de keuken, dweilde narrig de
troep weg. „Je weet maar nooit tegenwoordig."
Wat een rotgedachte.
resi
pvc
ïac
nde
:h
of
irde
in
■N.
n,
ure:
i
A
ïen
ach
erd'
nwc
gen
1W<
ties
feer
pbt
urs
it
rgd
el
vol
ls
id
ach
and
lad
tei
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor korte reacties op in deze krant gelezen
berichten, artikelen en commentaren, en niet voor open brieven, gedichten,
oproepen of reacties op advertenties (deze laatste dienen tot de directie gericht te
worden). De redactie behoudt zich het recht van bekorting voor. Hierover of over
het niet plaatsen (meestal door ruimtegebrek) kunnen wij helaas niet corresponde
ren. Brieven adresseren aan Secretaris hoofdredactie Trouw, Postbus 859,1000
AW Amsterdam. Bij publikatie worden naam en woonplaats van de schrijver
vermeld.
klachtencommissie. Van den Bos
hoeft ons niet ln de watten te leggen,
maar een betere begeleiding zou ve
len een steun in de rug zijn. Daarom
zou het opzetten van regionale netten
voor overleg en samenspraak een be
tere zaak zijn.
Zaandam Zwier van Dijk
F
Trouwen op station
Aan het loket: „Mag lk een formulier
om een Jaarkaart aan te vragen? Lo-
kettistfe): „Voor gehuwden of voor
duurzaam samenwonenden?" Vra
ger: „Nee, voor duurzaam samenwo
nenden En dan moeten hij en zij
voor iemand van de N8 verklaren a)
WIJ wonen duurzaam samen, en b)
WIJ voeren een gemeenschappelijke
hulshouding! De lokettlst kijkt het
na: „Wilt u belden hier dan even
tekenen en uw verklaring bevesti
gen?" En dat, wat zij op het raadhuis
niet willen of kunnen, doen zij wel ln
het station Natuurlijk versimpel
lk de dingen nu te veel en evenmin
slaat dit op het duurzaam samenwo
nen van twee vrienden of vriendinnen
maar goed, ln de formulering van de
NS ligt veel dat dicht bij de wettelijke
termen van een burgelljke huwelijk
sluiting ligt. Men zou heel wat „stelle
tjes" kunnen vragen: „Waarom wél
op het station en niet ln het stad
huis?"
Amsterdam G. R. Visser
Misbruik
Voorzitter Van den Bo6 van de Socia
le verzekeringsraad heeft ln zijn
nieuwjaarstoespraak gewag gemaakt
van het oprichten van een net van
regionale „overlegpunten" om zo het
vermeende misbruik van sociale uit
keringen tegen te gaan. Als WAO'er
ben lk het met hem eens dat iedere
vorm van misbruik der sociale uitke
ringen krachtdadig dient te worden
bestreden. Ieder géval van misbruik
is er één te veel. Uit het verslag blijkt
verder dat de Sociale Verzekerings
raad tot ramingen van het misbruik
probeert te komen. De harde cijfers
tot nu toe betreffen het betrapte mis
bruik. Bij velen blijft de Indruk be
staan, aldus Van den Bos, dat het
werkelijke misbruik veel groter ls.
Deskundig verantwoorde ramingen
zouden meer zicht moeten bieden op
de werkelijke omvang van de fraude.
Dat het werkelijk misbruik veel gro
ter ls, ls naar mijn mening een voor
oordeel van mensen die ln de gelukki
ge omstandigheden verkeren dat zij
werk hebben en over een goed ge
zondheid beschikken om hun werk te
doen. ZIJ die een uitkering van de
gemeentelijke sociale dienst ontvan
gen. kampen met grote moeilijkhe
den. ZIJ zijn vaak de zwakste groepen
ln de samenleving en hebben door
gaans. evenals de andere uitkerings
trekkers. geen mogelijkheden tot ver
weer. Wat verstaat men onder een
deskundige raming? Betekent dit dat
er als het ware een heksenjacht gaat
ontstaan op de sociale uitkerings
trekker? Ook vraag lk mij af welk
deel van de WAO-premle straks zal
worden besteed aan de opbouw van
de .regionale netten". Tenslotte
heeft Van den Bos gepleit voor de
Instelling van een klachtencommis
sie. Heeft hij wel enige Indruk van de
noden en de moeilijkheden van de
sociale uitkeringstrekker? Hiervan
zou hij met zijn ambtenarenkorps
eens een grondige Inventarisatie die
nen te maken. Dat is beter dan een
Gijsen (4)
Dat de bisschop bezorgd is over d(fs
toenemende onkerkelijkheid ls be-ftai
grijpelijk. Ook zijn verlangen naa*g
een terugkeer van de tijden, toerj i
deze ln zijn kerk vrijwel niet voorfcvi
kwam. Ik neem hem dat dus nle%
kwalijk, ook niet zijn streven naa%ft
zuiverheid van de leer. Maar wel, dat
hij een Interkerkelijke eucharistie^ s<
viering tussen gelovige kathollekeruts
en protestanten afwijst. Ik acht deze
afwijzign een kwalijke zaak: wij heb^
ben Immers dezelfde verlosser en
Heer! De Heiland bidt ln het HogeJc
priesterlijke Gebed om de eenheidt
van Zijn kinderen. Opdat (voegt Hil
daaraan toe) de wereld erkenne, daft
HIJ de Gezondene van de Vader is (zie
Joh. 17/21). Gemis van eenheid staat,'" J
zegt HIJ, de komst van Zijn Konink»
rijk ln de weg... Een gescheideif>p
optrekken vind ik nog niet het ergsf"f
(ik kan deze ergens begrijpen), mit#n
men elkander waardeert en herkenr1^
in het kindschap Gods. Laten wi£°i
elkander dus ln oprecht christelijk"1
liefdebetoon tegemoet treden, ool£e
door oecumenische diensten, vooraina
als teken van verbondenheid
Christus. Dat ik daarbij ook denk aaiP°*
ons verdeelde protestantisme be-
hoeft wel geen betoog. Ik doe dat me?01
grote schaamte en verdriet.
Utrecht
A. Wil
Sla spijkers met koppen
word lid van het CNV.'
Samen sta je sterk'
Bel 010-941041.
hriUr'ijk Njiion».l V4k«riK<nd
H„t1Uan I. P<U'"i 'C'.
<£H£>
tg
>g
n.
rki
irs
>or
rki
iek
Onder redactie van
mevrouw J. Wentink-Frumau
en mr J. J. Wentink
Vragen uitsluitend In envelop sturen naar postbus 507, 2270 AM
Voorburg. Per vraag een gulden in postzegels, het liefst in waarden
van 55 en 45 cent bijvoegen. Beslist niet aan de buitenkant opplakken.
Geheimhouding verzekerd. Briefkaarten worden terzijde gelegd.
Vraag: Hierbij stuur lk u enige foto's
van een voorwerp, dat niemand thuis
kan brengen
Antwoord: Al heel lang hebben we
met deze foto's overal lopen leuren
als een poes met haar Jongen. Gingen
we met vakantie, de foto's gingen
mee. bezochten we een museum
foto's mee. Aanvankelijk hielden we
het voor een soort pljpedop met een
ringetje om die dop aan de steel van
de pijp te verbinden, maar elk ta
baks- en pljpenmuseum had heel an
dere modellen Ook het Openlucht
museum te Arnhem kon geen uit
komst bieden Toen kwamen de
Kerstdagen en huiselijke feesten,
waarbij wel eens meer uit de kast
wordt gehaald aan servieswerk dan
anders. Daarbij was een prachtige
kristallen Ukeurkaraf. met een zilve
ren voet en een fraai geslepen stop
(dat zijn van die dingen, die Je als
kind al iets geweldigs vindt!) en aan
de hals van die karaf een keurig hals
bandje. met een kettingkje verbon
den aan een ringetje, dat om het
handvat geklemd zit De ontdekking
heeft ons bUJ gemaakt ..zoek toch
lr den vreemde niet wat lk* eigen
land u biedt" maar voor onze Brief
schrijver ls bet nu wel een beetje
zielig want die versieringen werden
nu eenmaal gemaakt voor die karaf
en niet andersom.
Reactie van lezer: Probeer die beits-
lagen eens weg te krijgen met Cya-
nex. Imp Gras te Mook Voorzichtig
verwerken, brandbaar. Onze lezer
verwijst ln verband roet dit middel
onder meer naar het Houtvoorllch-
tingsinstltuut. Hartelijk dank voor de
Up.
Vraag: Al enige maanden ben tk be
zig een oud harmonium, bouwjaar
1929. merk Frisia. aan de praat te
krijgen. Nu hoorde lk dat er een vere
niging bestaat van vrienden van het
harmonium, die elkaar helpen en in
formaties uitwisselen, niet alleen
over restauratie, maar ook over nog
verkrijgbare bladmuziek.
Antwoord: We zijn overal aan het
zoeken geweest, maar kennelijk
steeds op de verkeerde plaats. Wat
die bladmuziek betreft, die ls vaak te
vinden op week- en welvaartsmark-
ten in grote plaatsen, bij verkopingen
en veilingen (bij kijkdagen loont het
altijd de moeite eens te kijken bij de
rommel, die ln gangetjes en achteraf-
hokjes ln kisten staat). Bij het filiaal
van een ln de meeste steden aanwezi
ge tweedehands boekenzaak, ln mijn
woonplaats, mag lk zelf zoeken naar
muziek, op voorwaarde dat ik de rom
mel daar niet groter maak dan lk die
aantrof, en zo kan er wel eens iets
leuks uitkomen. Als men weet, dat u
iets dergelijks zoekt, wordt u vaak
heel vriendelijk daarbij geholpen.
..Zoek maar uit", zei de schilleboer.
die weer eens op kraakdag de hort op
was geweest En dan graaf je uit zo'n
stapel troep Ineens een prachtig boek
over Alpenbloemen op en dat aardige
boekje van freuJe Wttewael van
Stoetwegen. Hoewel het Intens ver
drietig is. dat oude mensen hun boe
ken niet meer kunnen meenemen, ls
zo'n vondst weer een reden van
vreugde.
Vraag: Op een cursusavond over an
tiek, klederdrachten en ambachten,
werd ook vertoond een „turfmeet-
ster". Niemand wist wat dat Inhield
en ln geen woordenboek ls het woord
te vinden. Het zal wel wat met het
turfsteken ln Drente te maken heb
ben, denk lk. Het enige dat we kon
den vinden, was dat de turfmaat een
soort belasting was.
Antwoord: Dat vermoed lk ook, maar
verder gaat mijn Informatie niet. Als
Iemand hierover iets weet te vertel
len. houden we ons aanbevolen. Ook
de leider van die cursus kan er dan
zUn voordeel mee doen!
Venoek: Als er vragen zijn, willen we
graag helpen om het antwoord te
zoeken, echter waarderen we het als
de brieven van onze vragenstellers
geadresseerd worden aan boven
staand adres. Die kop moet ook eens
goed gelezen worden: Briefkaarten en
brieven zonder de gevraagde franke
ring kunnen niet ln behandeling ge
nomen worden.
Vraag: Ik heb een grote ln bruinleer
gebonden bijbel met uitgebreide
voetnoten (ergens staat geschreven
dat dit boek 190 dollar heeft gekost).
Op het titelblad staat: The selfinter-
pretlng bible with an Evangelical
commentary by the late Rev, John
Brown, minister of the gospel at Had
dington. London Publ. by R Frans Si
Whites Row Spltalfields 1812. Is het
mogelijk lets over deze uitgave te
weten te komen?
Antwoord: Uit het lange uitblijven
van dit antwoord heeft u kunnen op
maken, dat dit niet zo'n eenvoudige
zaak was, maar hier komt het dan. De
eerste druk verscheen ln 1778. Vol
gende edities ln 1791 en ln 1806. Daar
na veelvuldige herdrukken tot 1896.
zowel ln Groot-Brittannië als ln Ame
rika. John Brown was predikant bij
de Burgher Secession Congregation
en hoogleraar in de godgeleerdheid,
leefde van 1722-1787. Hij maakte een
woordenboek, een concordantie en
een metrische vertaling van de psal
men. Meer bijzonderheden kon onze
vriendelijke correspondente bij het
NBO niet vinden.
VRAAG: Is er nu niets aan te doen,
dat de kaas eens ln een andere, recht
hoekige of vlerkante vorm wordt ge
maakt? Tegenwoordig wordt er heel
wat meer kaas bij de bereiding van
gerechten ln de keuken gebruikt dan
vroeger. Maar ook als men regelmatig
boterhammen moet klaarmaken, die
meegaan naar school of voor onder
weg, krijgt men die nare schuine
stukken, waarvan de punt voor der
gelijks zaken niet goed bruikbaar is.
Een verzoek, om wat bruikbaarder
stukken voor de consument af te snij
den. wordt door de verkoopster
meestal beantwoord met een pinnig
antwoord.
*R
b
Ie
W(
i 2
ar<
b
Hc
m
fg£
nr
ns
Ik,
IC'
ANTWOORD: Uw bezwaar ls ook ons!
bekend. De supermarkt een eindjech
verder verkoopt wel keurig afgesne-Tk
den en afgewogen stukken kaas inv<
geschikter model. Een beetje doorgif
drammen bij de chef van uw eigeiif
kaashandelaar en als een heleboeP
mensen dat nu maar doen, komt dein
klacht misschien eindelijk eens bij delel
kaasfabrikant terecht ik
h(
jat
Adreswijziging: Met ingang van lrk
januari 1979 is het adres van deih
PCOB (Protestants Christelijke Ou-a
deren Bond): de heer A. Zwaag Reg- fc
gestraat 33. Enter (Ov.), tel. 05478- ftd
1996.
