De vijf gulden der wanhoop
Verzet tegen opheffing
40.000 arbeidsplaatsen
in bejaardentehuizen
De tekening van een lezer
Trouw
Commentaar
Verk voor WAO'ers (1)
Verk voor WAO'ers (2)
'Jacht op CRM is open'
Miljoenenschade
bij fabrieksbrand
Bonden: gesprek
over haven-CAO
verloopt stroef
Protest tegen
viaductenbouw
Artsen keuren ten
onrechte mensen af
leve de unie van utrecht
Geen gerooster
friese ergenis
Jan de Hartog
Geen prinses,
wel vogels
IATERDAG 27 JANUARI 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
r
Iet WD-kamerlid Dr de Korte
vil het de bedrijven moeilijker
laken werknemers als arbeidson-
eschikt te laten afvloeien naar de
/AO. Werp een drempel op bij
fabrieksspoort, aldus de
/VD'er deze week op een partij-
ijeenkomst. Het is een geluid dat
c uit deze politieke hoek niet
irect zou verwachten. Wij zijn
et, om meer dan één reden, van
arte eens met dr. De Korte, en
rillen er ook nog wat aan toe-
wegen.
let antal WAO'ers is sinds de
ivoering van de WAO in 1968
icplosief gegroeid. De Korte schat
at er vorig jaar 32.000 zijn bijge-
omen, zodat het totale aantal
/AO'ers nu ruim 434.000 zou
ijn. Wie van een andere planeet
aarde zou komen en toevallig in
lederland zou landen, zou zo is
eens opgemerkt gaan denken
eJat in dit land de afgelopen zes
iren een verschrikkelijke oorlog
jeeft gewoed.
het vier jaar geleden duide-
werd dat de overheid moest
naan bezuinigen, lag het voor de
ind vooral te kijken naar de snel-
groeiers onder de uitgavenpos
ten. Het kabinet-Den Uyl wilde
tij an ook de norm voor de WAO-
iri itkeringen verlagen. Het verzet
hiertegen deed het kabinet later
'£fzien van dit plan. Het kabinet
Van Agt wilde niet opnieuw zijn
vingers branden, en kwam met het
door CDA en VVD in de Kamer
bijgestelde plan voor beperkin
gen op sociale uitkeringen over de
hele linie, in plaats van beperkin
gen voor enkele groepen.
Iedereen in de politiek, van links
naar rechts, om het zo maar eens
uit te drukken, erkent dat het
zoeken van de noodzakelijke om
buigingen bij de medeburgers die
al zijn ingelijfd bij het leger uitke
ringstrekkers, eigenlijk een slechte
oplossing is. De goede oplossing is:
voorkomen dat het leger nog
groeit, en zorgen dat het uiteinde
lijk weer kleiner wordt. Dat vergt
een beleid dat pas op langere ter
mijn volop vruchten zal afwerpen.
Maar, zo stelt de regering, ook
voor de eerstkomende paar jaar
moeten er bedragen van ombuigin
gen op tafel komen.
De regering zegt dat zij intussen
het beleid voor de langere termijn
niet vergeet. We horen daar echter
niet vaak wat van. Je krijgt de
indruk dat in het regeringskamp de
politiek voor de kortere termijn
alle aandacht heeft opgeslokt.
Daarom is het zo te waarderen dat
juist een VVD'er deze week de
aandacht vestigde op het voorko
men van een zodanige groei van
het aantal WAO'ers als de voor
spellingen nu nog aangeven.
DEN HAAG Het kost weinig moeite achter de vijf gulden
eigen risico, die ziekenfondsverzekerden straks moeten beta
len voor iedere in het ziekenhuis doorgebrachte dag, de
trekken te herkennen van de minister van financiën, Frans
Andriessen. Een andere verklaring voor deze povere, slecht
beargumenteerde en principieel zwak gefundeerde maatregel
is nauwelijks denkbaar. Zij moet bijgevolg wel ingegeven zijn
door puur financiële motieven, aangescherpt wellicht nog
door prestige-overwegingen om de ombuigingsoperatie in
1979 hoe dan ook te doen slagen.
'roeger was het wel mogelijk dat
iemand die zijn bestaande werk-
oi&amheden niet goed meer aan
kon, binnen het bedrijf een aango
rd aste functie kreeg. Waarom moet
p'n iemand tegenwoordig worden
"jfgewenteld naar de WAO, zo
oeg Dr De Korte zich terecht af.
e werkgevers bedriegen daarmee
chzelf, want de rekening wordt
ter gepresenteerd in de vorm van
maar stijgende sociale premies.
ier speelt eenzelfde dilemma als
}j de matiging van inkomens. Ie-
een wil in het algemeen belang
wel matigen, mits ook de an-
:ren meedoen. Ondernemers zul-
h(P best bereid zijn werknemers op
t^ngepaste arbeidsplaatsen te
>epndhaven en een lagere produkti-
eejteitsstijging na te streven, als ook
|aar de concurrenten eenzelfde
rti^leid voeren,
als bij de matiging van inko-
ligt er hier een taak voor de
rerheid. Zij moet, met behulp
in de maatschappelijke organisa-
Js van ondernemers en werkne-
hajïrs, proberen het dilemma te
t odorbreken. Wat de inkomensma-
^prjing betreft bestaat er al sinds
ig jaar de „Wet Niet-CAO-
;omens, waardoor de minister
niet cao-inkomens bindt aan
|zelf-de loonontwikkeling die
or werkgevers en vakbonden
or de CAO-lonen overeengeko-
jr< :n wordt.
bi ntrent het dilemma van de uit-
ot van minder geschikte werk-
^mers ligt er de wet die bedrijven
br plicht hun personeelsbestand
M «r tenminste twee procent te
en bestaan uit gehandicapten.
•d 1
rac e wet kent echter geen sanctie,
wordt in de praktijk slecht na-
:efd. De Sociaal-Economische
ad (SER) heeft enkele jaren
den al de regering geadviseerd
percentage te verhogen tot vijf,
isdi
min* p
en maatregelen te treffen voor na
leving. Het was een meerderheids-
advies (vakbeweging en de meeste
onafhankelijke „kroonleden").
Een wetsontwerp is sindsdien ech
ter uitgebleven. Dat is geen beste
beurt van het kabinet. De onont
koombaar geachte ombuiging in de
uitkeringen zelf zou als politiek
voor de korte termijn heel wat
acceptabeler zijn, wanneer het ver
trouwen zou zijn gewekt dat het
kabinet tegelijkertijd met even
veel inzet werkt aan betere oplos
singen voor de langere termijn.
Er is voor overheid en sociale
partners nog veel meer te doen op
dit terrein. De subsidies voor hu
manisering van het werk en verbe
tering van arbeidsplaatsen vinden
grote aftrek. Dat moet een aanspo
ring zijn voor de betrokken be
windsman zijn beleid krachtig in
deze richting uit te bouwen.
In het algemeen zouden bedrijven
en instellingen wat minder hoge
eisen moeten stellen aan de kwali
teiten van hun werknemers. We
lijken nu op weg naar een eenent
wintigste eeuw waarin alleen nog
hele en halve supermensen aan het
arbeidsproces mogen deelnemen.
Minder hoge eisen stellen betekent
misschien genoegen nemen met
wat minder produktiviteit. Dat
verkleint de ruimte voor de lonen.
Toch is dat verre te verkiezen
boven die andere situatie, waarin
de stijging van de produktiviteit
voor een deel wordt opgenomen
voor loonsverbetering van de
steeds kleinere groep werkenden,
maar voor het grootste deel ver
dwijnt naar de sociale fondsen
waaruit al die uitgestoten arbeids
krachten een inkomen moeten ont
vangen. De vakbeweging, die im
mers haar grondslag vooral vindt
in de solidariteit, kan zich toch ook
niet aangetrokken voelen tot een
dergelijk toekomstperspectief?
In zekere zin ls de vtj! gulden-maatre
gel daarmee typerend voor de proble
men. waarmee het kabinet op dit
moment te kampen heeft. Zo is er aan
de ene kant ondanks alle matiging
toch sprake van een behoorlijke loon
ontwikkeling. Vorig Jaar bijvoorbeeld
gingen de modale inkomens, Inclusief
allerlei incidentele factoren, zoals
promoties en dergelijke er nog 2,8
procent op vooruit en voor dit Jaar zal
er alweer Inclusief „Incidenteel"
andermaal sprake zijn van reële groei
van 1,5 procent, wellicht nog op
waarts bijgesteld met de twintig
gulden-els.
Aan de andere kant zien we dat het
kabinet bijna wanhopig poogt de
keerzijde van deze loonontwikkeling
op te vangen door stijf en strak vast
te houden aan het voorgestelde be-
zulnigingsprogramma. Zo bezien is
de vijf gulden In zekere zin de wrange
rekening voor het feit, dat we metz'n
allen toch teveel loon incasseren, dan
wel is zij het resultaat van een falend
kabinetsbeleid. Het ls Interessant
deze vraag eens na te gaan.
De sleutel
De sleutel voor dit vraagstuk moet
gezocht worden bij de behandeling
van het ombuigingsprogramma Be
stek '81 In de Tweede Kamer. Het
kabinet stond toen globaal voor de
keus het accent te leggen op een
extra-loonmatiging, dan wel vast te
houden aan de voorgestelde beper
king van de groei van de over
heidsuitgaven. Het kabinet koos
dwars tegen de opvattingen van de
eigen CDA-fractie en de oppositie in,
doelbewust voor het laatste. Een ex-
tra-loonmatiging was als illusoir van
de hand gewezen en een serieuze po
ging om te proberen de incidentele
loonbeweging in te perken bestem
pelde het kabinet als weinig realis
tisch.
Ondanks de teleurstelling over deze
keuze ls zij vanuit het standpunt van
het kabinet bezien zo gek nog niet.
Het zou, zeker voor een centrum
rechts kabinet, een buitengewoon
grote krachttoer hebben betekend de
vakbeweging tot een extra-loonoffer
te bewegen. Het kabinet zal daarom
allang blij zijn geweest dat de loonei
sen tot om en nabij de nullijn beperkt
bleven. De rekening zou daarom slui
tend gemaakt kunnen worden met
een ombuiging in de orde van grootte
van tien miljard gulden.
Roer moest om
Het kan niet worden ontkend dat
Andriessen sindsdien consequent en
hier en daar zelfs bikkelhard aan deze
keuze heeft vastgehouden. Het roer
moest in 1979 om, op straffe van
grotere economische, maar zeker ook
financiële problemen. Men denke in
dit verband slechts aan het door de
president van de Nederlandsche
Bank onverantwoord hoog geachte
financieringstekort van ruim vijf
procent.
De harde hand van Andriessen bleek
bijvoorbeeld uit de kwestie van de
bouw-CAO. Het niveau van deze CAO
(overigens zonder dat de werknemers
daar zelf direct voordeel van hadden)
steeg met tien procent. Doorbereke
ning van deze verhoging in de ambte
narensalarissen en uitkeringen van
sociale verzekeringstrekkers zou de
schatkist echter op één miljard gul
den komen te staan. Het kabinet
wees deze op zichzelf gerechtvaardig
de eis vierkant van de hand. Deze
afwijzing vormde een belangrijk ele
ment in het nog steeds niet opgeloste
conflict met de ambtenarenbonden.
Hoe dan ook
De discussie over de nieuwe kinder
bijslag-aftrek-regeling bleek ook al
grotendeels te worden beheerst door
het dominante gegeven, dat wat er
ook zou gebeuren, er hoe dan ook een
bedrag bezuinigd moest worden. Het
resultaat liegt er niet om. Er ontstond
een wonderlijke lappendeken, waarin
iedere principiële lijn volkomen zoek
was geraakt. Het gevolg ls nu dat
ouders met baby's en kinderen in de
leeftijd van zestien en zeventien Jaar
het gelag moeten betalen.
Diezelfde vasthoudendheid van An
driessen trad ook aan de dag, toen de
vraag aan de orde kwam of de wens
van de Tweede Kamer om meer wo
ningwetwoningen te bouwen, al dan
door
Willem Breedveld
niet moest worden gehonoreerd.
Dwars tegen de met zijn portefeuille
zwaaiende staatssecretaris Brokx in
heeft Andriessen deze wens van de
Tweede Kamer nog niet willen hono-
En nu is er dan de kwestie van de vijf
gulden eigen risico. Overeenkomstig
het Spoorboekje van Bestek '81 zal de
gezondheidszorg de komende Jaren
een flinke veer moeten laten. Op zich
zelf ls er tegen kostenbeheersing op
deze snel stijgende uitgavenpost wei
nig in te brengen. Het mooiste zou
natuurlijk zijn wanneer hier een sa
menhangend beleid aan ten grond
slag zou liggen. Kostenbeheersing
dus van de ziekenhulsbouw, de aan
schaf van kostbare medische appara
tuur. de peperdure medicijnverstrek
king en de nog altijd enigszins on
grijpbare tarievenstuctuur van de
medische specialisten.
Gemakkelijker
Het vervelende van zo'n totaalplan is
echter dat het veel tijd en voorberei
ding vergt en het bovendien noodza
kelijkerwijs in zal druisen tegen privi
leges van de medische stand. Gege
ven die weerbarstigheden is het veel
gemakkelijker de kosten te bestrij
den waar ze nief worden gemaakt,
namelijk bij de patiënt. Hij zou een
eigen bijdrage moeten gaan betalen.
De Tweede Kamer bleek echter moei
te te hebben met deze aanpak. Een
motle-Lubbers stelde dat dit eigen
risico in ieder geval niet voor het
bezoek aan de huisarts zou mogen
gelden en er anderzins een samen
hangend beleid aan ten grondslag
zou moeten liggen. De motle-Lubbers
sloot een eigen risico bij opname in
een ziekenhuis echter met zoveel
woorden niet uit. Toen de Zieken
fondsraad daarom in een onbewaakt
ogenblik in een tussentijds bericht
uitsprak dat de patiënt in een zieken
huis thuis circa 5,50 gulden aan voe
ding per dag uitspaarde was het kabi
net er als de kippen bij dit bedrag
ogenblikkelijk maar aan
ziekenfondspatiënten in rekening te
brengen. Het rondde het bedrag nog
barmhartig naar beneden af. Welke
de bijkomende kosten zijn voor een
patiënt en wat het bijvoorbeeld bete
kent voor een AOW'er of een weduwe
is vooralsnog een open braag.
De opbrengst
Het is daarom duidelijk, dat bij deze
maatregel in feite alleen maar de op
brengst belangrijk is. Die wordt ge
schat op dirca 115 miljoen gulden op
Minister Frans Andriessen: conse
quent en soms zelfs bikkelhard.
Jaarbasis. Het kabinet heeft dat geld
hard nodig. De keus voor Bestek '81
in plaats van de extra loonmatiging
heeft het kabinet met de vijf gulden
eigen risico in de sfeer van de mieze
righeid gebracht. Het ls armoe troef
om patiënten met zulke bedragen las
tig te vallen. Een beleid voeren, ge
richt op extra loonmatiging is moei
lijk, maar zijn toevlucht zoeken in
zulke maatregelen is het andere ui
terste.
UTRECHT(ANP)„De jacht op het ministerie van CRM is
open. Wij zullen ons met bestaande rechtsmiddelen heftig
verzetten tegen de voorgenomen aanslag op de bejaarden
zorg, waarbij 40.000 verzorgingsplaatsen in de bejaardenhui
zen zuilen verdwijnen, evenals de daarmee samenhangende
15.000 arbeidsplaatsen.'' Dit zei voorzitter W. A. Schreuder
van de nederlandse vereniging van bejaardenoorden in de
jaarvergadering van zijn vereniging in Utrecht.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaal, sturen aan Trouw, jury politieke prent,
postbus 859, 1000 AW. Amsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden
Voor geplaatste prenten is er een boekenbon.
Villi rit Onu nC
Hulde Aan de
KRANTENBEZORGER l<
Jtlv wiurta vs/VA
Volgens Schreuder verdwijnen de
verzorgingsplaatsen vooral in de klei
ne en oudere bejaardenhuizen, omdat
die technisch niet zijn aangepast aan
de huidige eisen. Hij meent dat CRM
verzorgingsplaatsen wil opheffen en
niet verbeteren of vervangen. Daar
om wordt volgens hem op geen enke
le manier toestemming verleend om
de kleinere en oudere bejaardente
huizen wel aan te passen aan de hui
dige eisen.
Schreuder heeft de indruk dat de
vernieuwing van ieder bejaardenoord
in Nederland wordt tegengehouden
en dat de huidige bouwtechnische
eisen strikt dienen te worden toege
past door provincies en grote ge
meenten. „Wij kunnen dan beweren
dat de 40.000 verzorgingsplaatsen
dringend nodig zijn en dat vooral de
randstad zit te springen om uitbrei
ding. CRM en Volkhuisvesting vin
den echter dat ze kunnen worden
gemist en overbodig zijn," aldus
Schreuder.
Het rapport formatie onderzoek be
jaardenoorden, waarin wordt aange
toond dat de bejaardenoorden dui
zenden mensen te weinig in dienst
hebben, heeft CRM volgens Schreu-
RIJEN (ANP) Bij brand in de leer
fabriek van de gebroeders Van Loon
in het Brabantse Rijen is voor
tweeënhalf miljoen gulden schade
aangericht. De brand brak uit in de
spuiterij, door de harde wind dreigde
het vuur over te slaan naar de hulzen
naast de fabriek, maar de brandweer
kon dit echter voorkomen. Omdat er
ook ontplofbaar materiaal in de spui
terij stond, werd omwonenden aange
raden ramen en deuren open te
houden.
der voorlopig opzij gelegd. „CRM wil
nu eerst weer een onderzoek naar de
samenhang met andere voorzienin
gen. Als dat er ooit komt, is het
forma tieonderzoek al weer verou
derd. Op die manier blijft de onwerk
bare norm drie verzorgers op tien
bejaarden gehandhaafd." aldus
Schreuder.
Van onze soc.-econ. redactie
ROTTERDAM De vervoersbonden
hebben laten weten dat de onderhan
delingen over een nieuwe haven-CAO
stroef verlopen. Ze hebben de indruk
dat de werkgevers zwaar tillen aan
een definitieve regeling voor ver
vroegde uittreding van oudere haven
werkers. De bonden hebben deze re
geling gepresenteerd als een eis waar
op niet te beknibbelen valt.
Anders ligt het met de 35-urige wer
kweek. Dat doel hoeft niet in 1979
ineens te worden bereikt, vinden de
vervoersbonden. Maar dan moet dit
jaar wel een uittreding mogelijk zijn
voor werknemers van 63 Jaar en ou
der. Het doel van de bonden is. dat
havenwerkers in 1081 het werk moe
ten kunnen neerleggen op 60-jarige
leeftijd.
Ondertussen is in de Maasstad het
Actie-comité Rotterdamse havenar
beiders" aan de slag gegaan. Het co
mité is georiënteerd op de CPN en het
vindt dat de eisen van de vakbewe
ging niets voorstellen. Tegenover de
twintig gulden per maand van de
FNV stelt het comité een eis van
dertig gulden per week erbij. Verder
wil het comité een ongezuiverde prijs
compensatie en de invoering van een
vijfploegendienst. Een woordvoerder
heeft al laten weten dat „de actiebe
reidheid in de haven groot ls."
DEN HAAO (ANP) De „vrien
dengroep Amelisweerd" heeft giste
ren in de hal van het ministerie van
Verkeer en Waterstaat in Den Haag
geprotesteerd tegen de beslissing van
minister Tuijnman om veertig mil
joen gulden uit te trekken voor de
aanleg van twee spoorwegviaducten
bij rijksweg 27, die door het natuurge
bied Amelisweerd zal worden aange
legd. De actiegroep keert zich tegen
de aanleg van deze weg door dit na
tuurgebied ten oosten van Utrecht.
Ze zegt nu dat de minister had toege
zegd geen beslissingen in deze te ne
men. voordat de Kroon zich zou heb
ben uitgesproken over een beroep dat
is Ingesteld tegen de aanleg van rijks
weg 27 door de Amelisweerd.
De actiegroep zegt zich gesteund te
weten door een groot deel van de
Utrechtse bevolking en door een uit
spraak van de gemeenteraad, dat de
gemeente geen verdere activiteiten
mag ontplooien voordat het beroep
op de Kroon behandeld is. De actie
groep eist nu van de minister dat hij
zijn beslissing opschort en alsnog de
uitslag van het beroep afwacht.
Volgens een woordvoerder van het
ministerie, kon een met de minister
geëist gesprek niet doorgaan, door
dat Tuijnman voor het kabinetsbe
raad in het Catshuls was. Een delega
tie van de actiegroep zal nu dinsdag
met minister Tuijnman praten.
Van een onzer verslaggevers
UTRECHT Patiënt L. (45) werd vijf
jaar geleden blijvend arbeidsonge
schikt verklaard in verband met een
zeer hoge bloeddruk. Met de moderne
geneesmiddelen is de bloeddruk al
weer lange tijd geheel normaal ge
worden. De behandelende specialist
vroeg zich na de laatste controle in de
polikliniek af waarom de patiënt ei
genlijk niet werkte.
Dit is één van drie voorbeelden die
het weekblad Medisch Contact in zijn
rubriek Praktijkperikelen geeft van
medisch onjuiste beslissingen in de
sector verzekeringsgenceskunde Een
ander geval betreft een 48-jarige man
die in 1968 wegens wervelafwijkingen
door een neuroloog blijvend arbeid
songeschikt werd gevonden. De man
werkt niettemin nog steeds in hetzelf
de beroep en zijn rugklachten zijn
beslist niet toegenomen.
Conclusie van de zoals gebruikelijk
anonieme Inzender als het gaat
om uitspraken over blijvende of vol
ledige arbeidsongeschiktheid, is gro
te terughoudendheid door keurende
artsen gewenst.
Illllllllllllllllll
uurl||
jrlofli
ven
van j'i
zal 1|
»st
idelij
De Unie van Utrecht, die dit jaar
uitbundig wordt herdacht als de
„grondslag van onze staat",
heeft in de hervormde kerk on
vermoede sporen achtergelaten.
Daarop maakte dominee E. J.
Beens uit Amersfoort ons attent.
„Sla Van Alphen er maar op na,"
schrijft ds. Beens, die daarmee
verwijst naar het Nieuw Kerke
lijk Handboek. „Op de lagere
school begint men de vaderland
se aardrijkskunde (net als de ge
reformeerden) met Groningen,
Friesland, Drente en Overijsel.
Maar de vaderlandse kerk heeft
tot heden de volgorde: Gelder
land, Holland, Zeeland, Utrecht,
Friesland. Overijssel. Gronin
gen. .Landschap Drente en
achteraan de Generaliteitslan
den. Helemaal achteraan die Wa
len uit de zuidelijke Nederlan
den. Gelderland als hertogdom
voorop! Dan pas het graafschap
Holland."
Ds. Beens merkt vervolgens op
dat in het staatsrecht de genera
liteitslanden in ere zijn hersteld.
Inderdaad staan in artikel één
van de provinciewet Noord-Bra
bant en Limburg als hertogdom
men voorop. Verder is de volgor
de die van de Unie. Het artikel in
de provinciewet van 1962 is vast
gesteld zoals de regering had
voorgesteld maar dat is niet zon
der slag of stoot gegaan. Enkele
parlementariërs vonden dat de
historische rangorde beter kon
worden vervangen door een geo
grafische, waarbij dus Gronin
gen voorop was gekomen. Ande
ren vonden het voorstel van de
regering weer niet historisch ge
noeg en wezen er op dat Limburg
als oudste hertogdom het eerst
moest worden genoemd. De re
gering voelde toch het meest
voor de traditionele' volgorde
„daterend uit de tijd van Karei
V" en daar is het parlement mee
akkoord gegaan.
Terug nu naar ds. Beens, die als
Groninger van afkomst natuur
lijk niet helemaal gelukkig is
met de reeks zoals die in de her
vormde kerk wordt gebruikt,
maar aan de andere kant bekent
er ook wel eens plezier aan be
leefd te hebben: „Maar in 1945
heb ik van de oude-vaderlandse
rangorde der provinciën per
soonlijk toch behaaglijk geprofi
teerd In de eerste generale syno
de in het koor van de Nieuwe
Kerk te Amsterdam mocht ik als
Gelderse afgevaardigde (classis
Bommel) in één van de zes leun
stoelen zitten (meer waren er
niet, na die voor het modera-
men). De begeleidingscommissie
had die zes stoelen voor het Her
togdom Gelderland bestemd.
Gereserveerd. Leve de Unie van
Utrecht en de vaderlandse
Kerk"
Het stadhuis van Leeuwarden.
Het ls in Australië toch al om te
braden zo heet, de bosbranden
zijn niet van de lucht en dus
klinkt het nogal logisch dat de
brandweer daar liever niet ziet
dat dagjesmensen in de vrije na
tuur vuurtjes stoken om te bar
becuen. Maar niet ieder dagjes
mens ziet dat in: een stukje ten
noorden van Melbourne hebben
politie en brandweer drie uur no
dig gehad om een paar duizend
Australiërs van Griekse oor
sprong met hun tweehonderd
barbecues te verwijderen en hun
vuurtjes uit te trappen. Voor het
zover was werd er zo hevig slag
geleverd dat zes brandweerman
nen gewond werden door stenen
en stokken.
Op deze pagina stond deze week
al een commentaar uit de Leeu
warder Courant waaruit bleek
dat niet alle Friezen uitbundig
willen meedoen aan de viering
van de Unie van Utrecht. Daarin
werd het Friese ongenoegen over
het aanmatigende Holland voor
al uit de historische ontwikke
ling verklaard. De praktijk van
alledag blijkt ook voedsel te ge
ven aan dat ongenoegen. Op de
stafvergadering van het provin
ciale griffie in Leeuwarden werd
deze week het volgende memo
randum voorgelezen: „Vandaag
herdenken wij het frsit. dat het
deze winter de 25ste keer is dat
Haagse Departementsambtena
ren wegens het barre weer in
Friesland een reis naar Friesland
hebben afgezegd. Tevens is het
vandaag de vijftigste keer dat
Friese bestuurders en ambtena
ren met ware doodsverachting
per trein naar Den Haag. Rijswij.
Zoetermeer enzovoorts zijn ge
gaan om daar een bespreking bij
te wonen waarvan zij hoe is
het mogelijk weer dezelfde
dag gezond en wel terug
kwamen."
De verontwaardigde ambtenaar
verbond aan zijn schrijven de
suggestie om de komst naar
Leeuwarden voor ambtenaren
uit het westen aantrekkelijk te
maken door hen bij aankomst
een extra paar zijden sokken in
het vooruitzicht te stellen.
Jan de Hartog werd ln 1940 op
slag beroemd met zijn roman
„Hollands Glorie" en die be
roemdheid heeft de verkoop van
de detective-verhalen, die hij
daarvóór onder de doorzichtige
schuilnaam F. R. Eckmar had
geschreven, aanzienlijk bevor
derd. Bij Elsevier in Amsterdam
verdienen ze er tenminste nog
steeds aan en na de paperback-
herdruk van De Hartogs detecti
ves komt deze uitgeverij nu op
de markt met een F. R Eckmar
Omnibus. Dit levert een stevig
boek op van 544 pagina's, waarin
achtereenvolgens te vinden zijn:
„Een linkerbeen gezocht". „Rat
ten op de trap" en „Drie dode
dwergen" (prijs 28,50). Ze zijn
eigenlijk nog best genietbaar,
deze soms wat drukdoenerige en
soms ook wat leukdoenerige ver
halen. die in het vooroorlogse
Amsterdam spelen met onder
meer inspecteur Boyarskl in de
hoofdrol, die aan ht eind van
„Een linkerbeen gezocht" een
standje krijgt omdat hij zijn
dappere Franse collega Yvonne
Delpêche eerst voor een misda
digster heeft aangezien. Hij ant
woordt dat-ie daar dan ook le
venslang voor gekregen heeft.
Commissaris Poesiat was de eer
ste die in de gaten had wat de
inspecteur hiermee bedoelde.
„Sjerjee la fam," mompelde hij
bij die gelegenheid. Enfin, zo
gaat dat bij F. R. Eckmar.
Ook prinses Beatrix heeft giste
ren door de gladheid en de
sneeuw ergens verstek moeten
laten gaan. Dat was bij de ope
ning van de wereldvogeltentoon-
stelling in „Het Turfschip" te
Breda. De tentoonstelling, waar
voor tweeduizend kwekers uit
Amerika en Europa 10.300 vogels
voor Ingezonden zijn, is nu geo
pend door de commissaris van
de koningin van Noord-Brabant,
de heer J. D van der Harten. De
tentoonstelling leverde 103 offi
ciële wereldkampioenen op en
daarvan komen er 56 uit Neder
land Volgens de voorzitter van
de tentoonstelling. A. van
Liempd, ls dat hoge „Nederland
se" getal niet zo verwonderlijk,
omdat het organiserende land
altijd het voordeel heeft, dat het
zijn vogels maar over een korte
afstand hoeft te vervoeren. De
vogels blijven daardoor in een
betere conditie dan vogeltjes die
dagenlang onderweg zijn.
i
