Schokkend relaas over
staking van mijnwerkers
Radio ontrafelt
de zaak-Annie E.
ttüerfei
'anguuim
Minister Gardeniers
betere reclame
VPRO zendt zondagavond 'Harlan County USA' uit
Pleidooi bij opening STER-gebouw '1
et
Vier uitzendingen in Zl
Krebbers speelde onbekend
vioolconcert van Strauss
Werkeloze op de TV COMMENTAAR
preekstoel dwingt door Ton Hydra
tot luisteren
Radioverslagen
Tour de France
moeten anders
schilderijen
19e en 20e eeuw
Deze rubriek
wordt
verzorgd door
020-931662
ttfobivóAdcr°k
tonen,
RUI
VRIJDAG 19 JANUARI 1979
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
door Jan van Galen
AMSTERDAM Harlan
County is een mijn ge bied in
de Amerikaanse staat Ken
tucky. waar in 1972 een van de
langste stakingen uit de ge
schiedenis uitbrak: de mijn
werkers van Brookside legden
het werk neer, toen hun direc
tie weigerde hun vakbond
UMW (United Mine Workers)
als onderhandelingspartner
te erkennen. De mijnwerkers
eisten betere werkomstandig
heden, betere huisvesting, ga
ranties voor gratis medische
hulp en een hoger loon. Ze
hielden de staking dertien
maanden vol. Een turbulente
tijd met betogingen, vecht
partijen, gerechtelijke beve
len, arrestaties en zelfs
moordaanslagen.
De staking werd van het begin af op
de voet gevolgd door de jonge New-
yorkse cineaste Barbara Kopple.
Haar werkstuk is een verbluffend ver
slag geworden „Harlan County USA"
viel diverse malen In de prijzen, waar
onder een Oscar in 1977 voor de beste
documentaire. De VPRO zendt de
documentaire zondagavond uit via
Nederland 2 van 21.35 tot 23.20 uur.
Het valt alleen maar te prijzen dat de
VPRO het aandurft een dergelijke
documentaire op de tv te brengen
Harlan County is geen gemakkelijk
verteerbaar produkt. de film werkt op
de kijker In. Daarmee wordt direct
een van de meest fundamentele func
ties van het medium aangegeven:
alert kijken en ondervinden dat het
leven niet bestaat uit één grote show-
biz-kwls. Aan de andere kant is het
jammer dat het zo lang duurt eer
zulke documentaires uitgezonden
worden. Harlan County werd eerder
al vertoond tijdens de Cinemanifesta-
tie in Arnhem in 1977 en tijdens Ci-
nestud enige maanden geleden in
Amsterdam.
Gangsterpraktijken
Blijkbaar willen de zuilen zich geen
buil vallen aan wat informatiever,
bewogener films. De tijdsduur van
Harlan County vormt waarschijnlijk'
voor de meeste omroepen alleen al
Speciaal vandaag
Mijnwerkers geven blijk van hun ongenoegen over het na
dertien maanden staken verworven contract. Een van de
mannen gooit het contract in de lucht terwijl de anderen het
verbranden.
een onoverkomelijk probleem: een
uur en vijftig minuten.
..Harlan County" Is een keihard ver
slag van wat er zich tijdens die sta
king van dertien maanden heeft afge
speeld. de ongekende gangsterprak
tijken van de mijnwerkersbazen, de
erbarmelijke situatie waarin de mijn
werkers en hun families moeten le
ven, het solidariteitsgevoel van de
stakers en de rol van de vrouwen
tijdens de actie. Het actievoeren, het
posten voor de mijnen en de geweld
dadigheden van de stakingsbrekers
zijn verfilmd met de dramatische
kracht van een speelfilm.
Buiten de op lokatie gefilmde frag
menten toont Kopple ook de perscon
ferenties van de vakbondsleiders en
aandeelhoudersvergaderingen. Eén
ding wordt hierbij wel heel duidelijk:
produktie staat boven menselijke
waarden, zelfs boven leven. Toch is
Kopple's film geen verhaal over het
glorieuze verzet van arbeiders. Wat
zeker ook naar voren komt. is dat
georganiseerde arbeid ook kan leiden
tot corruptie, maar duidelijk blijft
voorop staan dat de mijnwerker daar
de dupe van is.
Interessant en onthutsend is het ge
vecht dat vakbondsleider Jake Ya-
blonski voerde tegen de president
directeur Tony Boyle. Yablonksi
moest zijn bemoeienissen bekopen
met het leven. Hij werd met vrouw en
dochter in zijn huls vermoord. Voor
die moord werd Boyle veroordeeld tot
levenslange gevangenisstraf.
Climax
Overigens kreeg recht maar zelden
zijn beloop In deze affaire. Boosdoe
ners in de documentaire blijven de
directeuren en politici, die vanuit hun
machtige positie ongeschonden ble
ven, maar de aandacht wordt vooral
gevestigd op de stakingsbrekers. In
gehuurde mannen die het posten
voor de mijnen onmogelijk moesten
maken. Zij deinsden nergens voor te
rug. Verschillende scènes laten zien
hoe ze gewapend en wel op de stakers
afkomen. Als de weerstand te groot
wordt, openen ze het vuur. Daarbij
vallen verscheidene gewonden. De
politie weigert in te grijpen. De strijd
kreeg een climax toen een jonge
mijnwerker werd doodgeschoten. Hij
liet een vrouw van zestien jaar met
een baby achter. De identiteit van de
dader was bekend, hij werd echter
niet vervolgd. Door de druk van de
publieke opinie en de publiciteitsme
dia kregen de mijnwerkers eindelijk
hun contract, al bleek het uiteinde
lijk slechts een doekje voor het bloe
den te zijn.
De vrouwen van de mijnwerkers
speelden een opvallende rol bij de
staking. Zij organiseerden het pos
ten, „the picket-line". Op momenten
dat de stakers het niet meer zagen
zitten, waren het steeds weer de vrou
wen die de kogel door de kerk joegen.
Barbara Kopple is er uitstekend in
geslaagd niet slechts een activisti
sche film te maken, maar een beeld te
vormen van menselijke zwakheden,
solidariteit, corruptie en de macht
van het groot kapitaal.
tgen
ct e.
in
won
Minister Gardeniers
Van onze radio- en tv-redactie
HILVERSUM Minister Gardeniers van CRM heeft g|
middag bij de opening van het nieuwe gebouw van de S
ting Etherreclame (STER) gewezen op de verantwoord :cr
heid die deze stichting heeft om de Inhoud van de reclfi"
uitzendingen te verbeteren. In het bijzonder pleitte zij
bescherming van de consument en van het milieu en vof
doorbreking van het stereotype rolpatroon tussen maf
vrouw.
j"
De bewindsvrouwe ging in op[
veelgehoorde verwijt dat de ree ft r
maar al te vaak misleidende inf
tie bevat. Deze richt zich dan
irrationele gevoelens van de
ment. die daardoor In een versl
gebruik van zijn schaarse finai f*e
middelen wordt belemmerd. Als iat:
eel voorbeeld noemde ze de zorj |]e)
kende toename, de laatste jaren
mensen die zich te diep in de a
den hebben gestoken. Dit is me 111S
de hand gewerkt door de indring or
wijze van reclame maken en dg ,eei
beurt weer onder Invloed van d» -
door Leo Kleyn
HILVERSUM Geruchtmakende strafprocessen plaatsen
een verdachte weken- of zelfs maandenlang in het middelpunt
van de belangstelling. Na een veroordeling wordt over diens
lot veelal weinig of niets meer vernomen. De omstandigheden
waaronder de gevangenschap wordt ondergaan en de terug
keer in de maatschappij, zoals dat heet, worden door ander,
heter nieuws verdrongen. Als de rechter gesproken heeft,
zwijgen de kranten, de radio en de televisie.
t d
lard
I T
a
its
en
concurrentie en dat heeft dan
maken met marktverzadiging.
Geconstateerd wordt dat de m4
steeds minder doorzichtig zijn
den. De consument wordt gecoi
teerd met een steeds in ge wik*
marktaanbod van goederen en t
sten, waarvan kwaliteit, veilig
De KRO start de korte
Amerikaanse serie De Bas
taard over het leven van Phil-
lipe Charboneau, de in Frank
rijk opgevoede en in het kolo
niale Amerika avontuur zoe
kende onwettige zoon van een
Britse edelman.
Ned. 2/20.27
Brandpunt
Ned. 2/21.30
In Heel de Mens praat Han
Peekei met een WA O-er die
nieuwe zin aan zijn leven wist
te geven.
Ned. 2/23.00
Onder de titel De lieve vre
de brengt de IKON een portret
van een doorsnee kerkelijke
gemeente.
Ned. 1/23.05
Nederlandse pianocomposi
ties van de oudere generatie in
Muziek-op-Vier.
Hilv. 4/15.00
De zangeres Marie-Cécile
Moerdijk is te gast bij Jacques
van Kollenburg.
Hilv. 1/16.00
door Jac Kort
AMSTERDAM Is het op zichzelf reeds opmerkelijk, dat ln
acht dagen tijd twee gastdirigenten hun concert met een
opera-ouverture openen, nog vreemder was het, dat beiden
daarvoor dezelfde ouverture hadden gekozen.
Verleden week was het de Amerikaan
Lawrence Foster, die het A'dams
Philharmonlsch Orkest dirigeerde,
deze week begon ook de Italiaanse
dirigent Carlo Maria Giulini zijn con
cert met het Concertgebouworkest
met de ouverture „Semiramide" van
Rossini. Wie volgt
Zij ging vooraf aan een compositie,
die heel zelden op de programma's
voorkomt: het Concert in D klein,
opus 8. voor viool en orkest van Ri
chard 8trauss, waarin Herman Kreb
bers de viool-solist was. Dit concert
stamt uit de Jaren 1881-'82. De gym
nasium-leerling Strauss, zeventien
jaar oud, tekende de eerste schetsen
voor dit concert tijdens de les op ln
zijn wiskundeschrift. In het geheel
van de negentiende eeuwse vioolcon
cert-literatuur, is het dan mischien
geen hoogtepunt. Het is niettemin
een zeer merkwaardig stuk van een
vroegrijp componist, die met enorm
vakmanschap en onvoorstelbaar raf
finement te werk gegaan is. Iemand
die op ieder gebied van wanten wrist,
of het nu ging om een briljante solo
partij, of om het componeren voor
orkest, het had allemaal geen gehei
men voor deze 17-jarige gymnasiast.
Bovendien had hij reeds een buiten
gewone zin voor muzikale verhoudin
gen. Het eerste deel is geheel in de
ietwat heroïsche stijl, het tweede dro
merig en fijn van nuance, de finale
speels, virtuoos en dansant. Zo ging
het in die jaren.
Herman Krebbers had een kolfje
naar zijn hand. Hij speelde zijn solo
partij zeer muzikaal en geïnspireerd,
waarbij het orkest soms iets te luid
begeleidde.
Na de pauze volgde Ravels bewerking
van de .Schilderijen-tentoonstelling''
van Moussorgsky. Bij mijn weten het
Dit is een tekening van de 15-jarige
Tsering Wangyai uit Tibet, die met
vele andere kindertekeningen uit de
bele wereld van 20 januari tot 5
maart te zien is in het Rotterdamse
Museum Boymans-Van Beuningen.
Het is daar tot een traditie geworden
jaarlijks het werk te tonen van kin
deren uit de SOS Kinderdorpen. Zo'n
kinderdorp is een groep van tien tot
twintig gezinshuizen waar ouderloze
of verlaten kinderen een nieuw en
blijvend tehuis vinden. Die dorpen
zijn over de hele wereld te vinden.
De expositie wordt begeleid door
een catalogus waarin de kinderen
over hun tekeningen vertellen.
enige arrangement van een piano-
werk, dat tot de concertzaal is door
gedrongen en zich heeft weten te
handhaven. Het is a.h.w. een nieuwe
schepping geworden.
Over werkeloosheid hoor je meest
al praten door mensen met een
goede positie en een uitstekend
salaris. Dat is de klacht van veel
werkelozen Ook van de nu 43-
jarige Henk Huygers. Na zes jaren
zonder baan en zonder doel weet
hij beter dan alle deskundigen hoe
je je als uitgerangeerde voelt. Om
dat hij, zo eenvoudig als hij ls. zijn
ervaringen en gevoelens voortref
felijk weet te verwoorden, wordt
de heer Huygers nu links en rechts
gevraagd daarover te komen
praten.
Deze WAO-er heeft zelfs al enkele
malen op verzoek van geestelijken
de preekstoel beklommen om pa
rochianen een beter inzicht te ge
ven in het werkelijke bestaan van
een werkeloze. Dat bestaan is voor
velen wel echt anders dan een van
vooroordelen bolstaande omge
ving vaak denkt Een omgeving,
die bot en liefdelooa discrimine
rende opmerkingen maakt, waar
door de getroffenen nog verder
geïsoleerd raken.
Ik hoop dat honderdduizenden
kijkers onder de Indruk zullen ko
men ais zij vanavond luisteren
naar Henk Huygers. Hij steekt
zijn levensverhaal af tegen Han
Peekei, maar over diens brede
schouders heen probeert hij leder
een ervan te overtuigen dat het
„Heel de mens" ook voor werkelo
zen hoort te gelden.
Helaas is dikwijls het tegenover
gestelde het geval. Aan de kant
gezet, verlies je niet alleen zoveel
procent van je Inkomen. Je raakt
ook veel vrienden kwijt En je sta
tus. Een baan hebben, zegt Huy
gers. is iemand zijn! „Maar. wie
ben ik? een nul en niemand meer!"
Zijn verhaal zit vol schrijnende
plekken. Zonder sentimenteel te
doen brengt hij je aan het ver
stand wat het betekent, geen toe
komstverwachting te hebben. En
ook hoe hard de discriminatie een
werkeloze treft, terwijl hij toch al
diep in de put zit en door de span
ningen thuis het contact met
vrouw en kinderen dreigt te verlie
zen. In de gesteldheid hervond
Huygers toch zijn geestkracht. Hij
voelt zich weer mens nu hij vrijwil
ligerswerk doet en gedurende een
paar uur met werkende mensen
mag omgaan als schoonmaker ln
een fabriek.
Met de uitzending van dit indrin
gende gesprek, dat voor ons alleen
een spiegel is. geeft de KRO wel
zijnswerkers. ambtenaren, geeste
lijken en psychologen waardevol
materiaal ln handen. Men zal er
een goed gebruik van kunnen
maken.
Gelijktijdig met Heel de mens
brengt de IKON een programma
dat eveneens aandacht verdient.
Ook al omdat de camera nu eens
niet naar buiten zwaait maar naar
binnen is gericht Het reilen en
zeilen van een kerkelijke gemeen
te in eigen land. Dit lijkt een na
volgen van wat de NCRV voor de
zondagmorgen doet in Soest. Een
verschil is echter dat het portret
van Leersum wordt gezien door de
ogen van twee buitenkerkelijke
filmers: Froukje Bos en Ruud
Schuitemaker. Ik kan nog niet be
oordelen of de een het leven meer
van binnenuit tekent en de ander
er op enige afstand tegenaan
kijkt.
Leersum werd. als vele plaatsen,
in korte tijd een mengeling van
autochtonen en .import". Dit
leidt ook in het kerkelijk leven tot
spanningen omdat een meer be
houdende levensinstelling komt
te staan tegenover vooruitstre
vendheid. Pogingen van een ker-
keraad om de schapen bij elkaar
te houden, kunnen aan weerskan
ten als ongewenste lapmiddelen
worden ondergaan. Wat de één
tever gaat. vindt de ander lang
niet ver genoeg.
In het IKON-programma lijkt de
afstandelijkheid te groeien. Of het
werkelijk in hervormd Leersum
het geval is. onttrekt zich aan
mijn waarneming. Mogelijk wordt
zulks volgende week in het tweede
deel duidelijker. Dan zal waar
schijnlijk ook blijken van hoeveel
invloed het langdurig ontbreken
van een vaste predikant in deze
gemeente is. Reeds gaan vele
Leersummers elders ter kerke.
Vroeger stond de kerk centraal en
zij had een forse wiekslag. Maar
een kerk van het midden wordt
aan de vleugels als verlammend
ervaren. Dat schaadt de gemeen
schapsbeleving. waarnaar toch
aan beide kanten wordt gezocht.
Ook dat proeft de kijker uit dit
filmportret.
De IKON zal het bij deze twee
delige verkenning van één ge
meente niet kunnen laten, want er
moeten in dit opgedeelde land
veel meer facetten van geestelijk
leven bestaan. Als je begint naar
binnen te kijken, dient het oog
naar meer kanten uit te gaan. Om
eenzijdigheid te voorkomen en om
naast symptomen van vervreem
ding hoopgevende bewijzen van
eensgezindheid te vindea
In het VARA-programma „ZI en de
wereld" zal de komende weken van
die regel worden afgeweken. In vier
uitzendingen, waarvan de eerste mor
gen te beluisteren valt. zal een lang
gestrafte vrouw opnieuw in het mid
delpunt staan. Onder de titel „ZI en
de zaak-Annie E." wordt aandacht
besteed aan wat in het juridisch
spraakgebruik een „cause célèbre"
heet, wat wil zeggen dat er veel over
te doen is geweest. De uitzendingen
werpen de vraag op of achter deze
zaak niet ten onrechte een punt is
gezet.
Annie E.. een nu 44-jarige vrouw,
werd in 1975 door het gerechtshof in
Arnhem veroordeeld tot twaalf jaar
gevangenisstraf wegens moord op
haar moeder. Hetzelfde hof had haar
in 1966 vrijgesproken van moord op
haar vader, nadat de rechtbank in
Arnhem haar tot twaalf jaar had ver
oordeeld. Van haar straf moet ze nog
ongeveer vijf jaar uitzitten in de als
vrouwengevangenis ingerichte toren
van de „Bijlmerbajes" in Am
sterdam.
Het programma over Annie E. heeft
een andere wending gekregen dan de
samenstellers. Toni Bouwmans en
Wim Kayzer, zich hadden voorge
steld. Aanvankelijk was het de be
doeling het portret van een langge
strafte vrouw te schetsen, waarbij de
nadruk zou liggen op de situatie
waarin die vrouw zich bevindt en op
de (on)mogelijkheden van de in het
gevangeniswezen nagestreefde reso
cialisatie. Bij de voorbereiding wer
den de samenstellers in toenemende
mate gekweld door twijfel over de
vraag of Annie E. wel recht was ge
daan. Hun belangstelling werd ge
wekt voor wat aan de langdurige de
tentie vooraf was gegaan.
Vooroordelen
Toni Bouwmans en Wim Kayzer heb
ben de hand weten te leggen op psy
chiatrische rapporten, processen-ver
baal en ander materiaal uit het dos
sier dat over Annie E. Is aangelegd.
ZIJ riepen de medewerking in van
rechters, aanklagers, advocaten, psy
chiaters en anderen die bij de proces
sen betrokken waren. De meeste be
trokkenen bleken, na aanvankelijke
toezeggingen, niet bereid te zijn hun
visie op de zaak-Annie E. te geven.
De programmamakers betreuren het
vooral dat een van de rechercheurs
die Annie E. in beide zaken verhoorde
en die een belangrijke rol in de pro
cesvoering heeft gespeeld, na enige
aarzeling van medewerking afzag. Zo
als morgen te horen is. voerde de
inmiddels gepensioneerde politieman
het opmerkelijke argument aan dat
met het programma slechts een „ka
pitalistisch" doel wordt nagestreefd.
Zijn aandeel in de reconstructie van
de zaak-Annie E., waartoe de portret
tering is uitgegroeid, was van belang
geweest met het oog op de poging van
de samenstellers na te gaan in hoe
verre vooroordelen het lot van de
veroordeelde hebben bepaald. Daar
naast verwijst de lange ondertitel van
het programma: „Het vooroordeel is
daarom zo gevaarlijk, omdat het de
werkelijkheid niet is, maar er wel op
lijkt."
De vraag die in de uitzendingen aan
de orde wordt gesteld, is of Annie E.
bij haar berechting een eerlijke kans
heeft gehad. Het is een vraag die niet
wordt beantwoord, en misschien ook
niet te beantwoorden is, maar die wel
voortdurend aan de (mogelijk ook
zelf bevooroordeelde) rechter moet
worden voorgelegd.
Het aan Annie E. gewijde programma
stelt meer aan de orde dan de weder
waardigheden van een huisvrouw die
mogelijk, maar misschien ook niet,
het slachtoffer van een gerechtelijke
dwaling is geworden. De uitzendin
gen bepalen de luisteraar bij de ge
breken van een rechtsgang waarvan
misschien wat al te lichtvaardig
wordt aangenomen dat die in het
algemeen wel vlekkeloos verloopt.
Vooral daaraan ontlenen ze hun
belang.
Ze geven aanleiding zich af te vragen
wat de bekentenis waard is van een
verdachte die na urenlange verhoren
bereid is desnoods toe te geven, zoals
Annie E. zelf in haar gesprekken met
Toni Boumans zegt, de keizer van
Japan vermoord te hebben. Ze stem
men ook tot nadenken over de vraag
welke rol psychiaters bij de berech
ting spelen, of over de vraag in hoe
verre verslaggevers het vooroordeel
over een verdachte bevestigen.
De samenstellers hebben zich naar
hun zeggen niet willen verdiepen in
de vraag of Annie E. al dan niet
schuldig is. Ze hebben wel de vinger
gelegd bij een aantal zwakke plekken
in een procesvoering die niet noodza
kelijkerwijze de waarheid aan het
licht hoeft te brengen. Dat kan, af
gaande op de eerste uitzending, min
stens zo meeslepend zijn als een
rechtbankverslag.
gezondheid, prijs en garantiebejf
>gen niet meer te overzien zij#5
mogelijkheden om de consumen orl
ders dan via zakelijke informal dei
beïnvloeden zijn hierdoor t< r
nomen.
tz
Veel kritiek op de reclame inf
algemeen spitst zich toe op de1
of de activiteiten die de verkoo or
vorderen nog wel gewenst zijn, i ,t r
grenzen van de economische
vanwege schaarser geworden gi?
stoffen en energie en de aanslt dei
ruimte en milieu dichterbij koniar<
d
rd
Grote betekenis
De minister van CRM zei aan
voorlichtende reclame grote bt
nis te hechten, en niet alleen van
de medefinanciering van de onf'ei
maar ook voor verbruikers
drijfsleven. De financiële midkn
van de omroep worden voor eet
onbelangrijk deel verkregen u
opbrengsten van de STER-rec|av
Idv
mi
Financieel gaat het met de wins
de STER goed. Voor 1979 is een n
opbrengst van maar liefst /74pl
joen begroot.
Ine
Indien besloten zou worden de t r
me-ultzendingen te beëindigen,
zouden de omroepbijdragen mefék
ca 40,— moeten worden verhoéan
De STER. die uit de oude villa
gegroeid die sinds haar intrede
Januari 1967 werd gebruikt, heel
een nieuw gebouw laten zetten v
inclusief de grond 4,5 miljoen gi^
heeft gekost.
[R!
Van onze radio- en tv-redactie
HILVERSUM Nu al doemen de
problemen op die de zenderkleuring
met zich mee kan brengen. Met name
de verslaggeving voor radio van de
Tour de France zal een stuk eenvou
diger moeten dan tot nu toe ge
beurde.
Per 1 april gaan namelijk de sportuit-
zendingen van Hilversum 3 naar Hil
versum 1. De NOS krijgt daardoor
niet meer een blokprogramma met
dezelfde disk-jockeys op de vaste
uren en Tourverslagen ook op vaste
uren. De programmamakers zullen
nu steeds moeten „inbreken" ln de
muziekprogramma's van de andere
omroepen.
spul 235e, den haag.
tel. 070 - 463242.
SBK Amsterdam
Amstel 3^ (bij de Munt)
020 - 23 92 15
kunst
lenen sparen kopen
Mevr. J. W. 1* Winkel-van '1 Rial
GALERIE
DE OUDE RIJN
exposeert van
15/12 tot 20/1/79
Patricia Seyen ten Ho
sculpalns
André de Regt
etsen
Erll Esselink
gouaches
Open woe. t/m za. v. 12-17 uur.
STILLE MARE 4, LEIDEN.
(Sfuvxller
Voor een blijvende
belegging schoonhe
Exclusieve juwelen en horloges.
Eigen ateliers voor het ontwerpen i
vervaardigen van juwelen.
Koningsplein 13, Herengracht 44
Amsterdam-C. Tel. 020-243026*
Radboudkwartier 21, Utrecht
Tel. 030-310846*
van hoge
kwaliteit
Permanente verkoopexpo
sitie elke do. en za. van 10-
12 u. op vrij.av. 19-21 u. en
op andere tijden na af
spraak. Toezending pros
pectus op aanvraag. 03404
12285. 's avonds 17586.
Ikoon: Petrus,
Novgorod, 16e eeuw.
Slotlaan 128 Zeist-Holland
