Bonden: geen harde politie
Tekening van een lezer
Verzet tegen 'neventaken' van arrestatieteams
Trouw
Commentaar
regels niet overal zo streng
Iran
Commentaar van anderen
ijtijdenbesluit bindend verklaard
Olie duurder
door gladheid
Burgemeester
weigert ontslag
terug te draaien
marsmannetje
gifspin
wens
euthanasie
IWOENSDAG 17 JANUARI 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
Pt De sjah van Iran heeft zich de
afgelopen maanden met hand en
tand verzet tegen iets dat met de
dag onvermijdelijker werd: zijn
[vertrek. Daardoor krijgt het kei
zerlijke afscheid van de Iraanse
bodem iets van een tragedie. Im-
'Ujmers, de kans dat hij ooit nog als
f5vorst in zijn land weerkeert, is
miniem. Voor de Iraniërs is de sjah
het symbool van alles wat er in het
land verkeerd gegaan is. Die sym
boolfunctie heeft de sjah zelf ge-
ht door zich in de zevenender
tig jaar van zijn bewind steeds
lief te bemoeien met de econo-
ische en politieke ontwikkeling
an het land. De richting die de
jjah daarbij insloeg is nooit de
tiirichting geweest van de bevolking
Iran. De vorst koerste hele
maal op het Westen en steunde
nlfvoor zijn beleid op een kleine
té toplaag van mensen die profiteer-
len van zijn economisch beleid,
ijn concrete machtsbasis werd ge-
"wvormd door het leger en de olie.
til
LeiDe ontevredenheid over het be
twind van de sjah is het afgelopen
hejaar steeds sterker geworden. Aan
hankelijk probeerde de vorst dit
met harde hand te onderdrukken.
,ater probeerde hij zoete broodjes
"He bakken, maar het tij bleek niet
neer te keren. Zijn vertrek zal
rieker voor de Iranezen als een
ipluchting komen. Het geeft de
egering van premier Sjapoer
lakhtiar een korte adempauze,
erwijl het volk juicht. Toch gaat
iet niet aan de sjah af te schilderen
Is de enige veroorzaker van de
toiuidige ellende. Zijn politieke en
va conomische doelstellingen wer-
:hJen voor een belangrijk deel gege-
en door de situatie waarin Iran
rcxfich na de Tweede Wereldoorlog
tievond.
De ontstane tegenstelling tussen
oost en west gaven de sjah de kans
zich op te werpen tot verdediger
van de westelijke waarden. Terwijl
de olie ervoor zorgde dat het wes
ten de sjah welgezind bleef, zorg
den de wapens ervoor dat de sjah
het Westen trouw bleef.
De economische opbloei van het
land moet de sjah de indruk gege
ven hebben dat hij het goed deed.
Ondertussen schiep hij een stelsel
om zich heen dat hem wezenlijk
van alle kritische geluiden in het
land afsloot. Dat stelsel werkte zo
goed dat zelfs de Amerikanen tot
voor een jaar dachten dat de posi
tie van de sjah onaantastbaar was.
Evenmin als men kan verwachten
dat er met het vertrek van de sjah
een einde is gekomen aan alle
ellende in het land, zo min kan
men verwachten dat de terugkeer
van het andere symbool van Iran,
ayatollah Khomeini, de geestelijke
leider van het verzet tegen de sjah,
de rust en het welzijn in het land
terugbrengt. Zodra de feestvreug
de over het vertrek van de sjah en
over de terugkeer van Khomeini
verstomd is, wordt het land gecon
fronteerd met een nieuwe tegen
stelling. Khomeini zal waarschijn
lijk de strijd aanbinden met de
huidige premier Sjapoer Bakhtiar.
Wie uit een dergelijke confrontatie
als uiteindelijke overwinnaar te
voorschijn zal komen is nauwelijks
voorspelbaar. Zou dat Khomeini
zijn, dan mag men hem en Iran
toewensen dat hij niet te werk zal
gaan als de ene, onvervangbare
leider die hij in zijn ballingschap
leek te zijn. Zo bestuurt men een
land niet daar is inmiddels zelfs
de sjah achter.
door Leo Kleyn
Op het vorig jaar in Breda gehouden congres van de Neder
landse Politiebond (NPB) plaatste voorzitter Leen van der
Linden in zijn openingsrede enkele kritische kanttekeningen
bij de plannen „speciale arrestatieteams" te vormen. Onder
meer vroeg hij zich al „voor welke zaken nu precies deze
teams moeten worden ingezet". Vorige maand kreeg hij op het
ministerie van Justitie het antwoord op die vraag. De argwaan
die in zijn opmerkingen op het congres te beluisteren viel,
bleek niet ongegrond te zijn geweest.
Tijdens de bijeenkomst op het minis
terie werd de politiebonden meege
deeld dat de arrestatieteams niet al
leen belast zullen worden met „het
verrichten van arrestaties waarbij
verwacht kan worden dat de aan te
houden persoon zich met vuurwa
pens tegen zijn arrestatie zal verzet
ten", maar ook een aantal „neventa
ken" toebedeeld zullen krijgen. In de
taakomschrijving wordt onder meer
gesproken over „aanhoudingen in rel-
situaties" en „aanhoudingen bij voor
ziene ongeregeldheden en geweldple
gingen op sportvelden, in bussen,
treinen, etc."
De NPB. aangesloten bij de FNV,
tekende onmiddellijk verzet aan te
gen die „neventaken". Ook de verte
genwoordigers van de Algemene
Christelijke Politiefederatie (ACP)
lieten blijken er ernstige bezwaren
tegen te hebben. Beide bonden stel
den zich op het standpunt dat speci
aal opgeleide, en zwaar bewapende
arrestatieteams niets te zoeken heb
ben bij de handhaving van de open
bare orde op sportvelden, in treinen,
bussen en in „rel-situaties".
NPB en ACP vrezen dat een veelvul
dige verschijning van de arrestatie
teams („wellicht zal een andere bena
ming uiteindelijk meer passend blij
ken", heet het in de taakomschrij
ving) de toch al broze relatie tussen
politie en publiek niet ten goede zal
komen. Op zichzelf, zoals Van der
Linden in Breda al zei, hebben ze
geen bezwaar tegen de vorming van
bijzondere eenheden, mits die zich
beperken tot de aanhouding van lie
den die vermoedelijk niet zullen
schromen terstond een vuurwapen te
trekken.
n feen risico
ui
i et Haarlems Dagblad zet het kabi
netsbesluit over het eigen risico van
ij/ gulden voor ziekenfondspatiën-
n in het ziekenhuis praktisch en
incipieel ter discussie, al komt het
n ad er niet helemaal uit. Hier een
af lang fragment: „Het principe dat
r discussie staat is: mag er van de
té'Merlanders een eigen bijdrage
l' bor de kosten van gezondheidszorg
orden gevraagd of niet? Voor- en
igenstanders bekvechten er al jaren
>cr. Het bleef tot nu toe een papie-
n strijd omdat men in de soms
■rhitte discussies bleef steken bij de
et te beantwoorden vraag of het
voeren van een financiële drempel
mensen met lagere inkomens er
ft zou weerhouden naar een dokter
stappen. Anders gezegd: een eigen
iico voor iedereen zou schadelijke
volgen kunnen hebben voor de ge-
ndheidszorg. Die hamvraag heeft
f kabinet met zijn recente besluit
k niet durven beantwoorden. Pas
patiënten in een ziekenhuis of
ichting zijn opgenomen moet een
len bijdrage worden betaald. En de
ng naar een ziekenhuis of inrich-
\g is veelal geen vrijwillige.
Kh zal door dit kabinetsbesluit de
Grimmiger
principiële discussie weer in een
stroomversnelling terechtkomen.
Dat is een goede zaak. Uit allerlei
informatie over tekorten van gezond
heidszorginstellingen blijkt dat de
kosten, ondanks strenge kostenbewa
king. blijven stijgen. Het vroegere
antwoord hierop, verhoging van de
premies die onderdeel uitmaken van
de arbeidskosten, is aan beperkingen
onderhevig. De arbeidskosten in Ne
derland zijn, zeker in vergelijking
met het omringende buitenland, al te
hoog.
Of de invoering van een eigen risico
aan de voet van de kostenpyramide,
zoals nu ten dele door het kabinet
wordt ingevoerd een juiste beslissing
is, zal nog moeten blijken. Er zijn in
het verleden ook wel eens plannetjes
gelanceerd om de luxe franje boven
eei pakket bas is voorzie nil gen, dat
gratis wordt verstrekt, voor rekening
van de patiënt/consument te laten
komen. Maar voor dat laatste plan
netje te realiseren valt. moet de hele
kostenstructuur van de gezondheids
zorg eindelijk eens op de helling. En
ook daarover wordt nu inmiddels
ook al jaren zonder zichtbaar resul
taat gepraat".
Volgens NPB-voorzitter Van der Lin
den is er achter de schermen al een
jaar of vijf gesleuteld aan de vorming
van de arrestatieteams, die een ant
woord moeten geven op de volgens de
politie grimmiger geworden crimina
liteit.
Een vorig jaar opgesteld driejaren
plan voorziet in de invoering van vijf
teams als overkoepeling van zeven
tien eenheden van elk zeven man.
Met de toewijzing van een eenheid
aan alle zeventien districten van de
rijkspolitie is een bedrag van vijf mil
joen gulden gemoeid.
Het ingrijpende en kostbare drieja
renplan is zonder medeweten van de
twee politiebonden ontworpen. In
een commentaar in zijn blad „De
politie" steekt de NPB niet onder
stoelen of banken daarover verbolgen
te zijn. Ook ACP-voorzitter H. J.
Teeuwen erkent voor „voldongen fei
ten" te zijn geplaatst. De bonden zijn
tot nog toe niet betrokken bij de
vorming van arrestatieteams binnen
de gemeentelijke politiekorpsen. Ge
heimzinnigheid is ook daar troef, zo
lijkt het.
Leen van der Linden vreest dat de
rijks- en waarschijnlijk ook de ge
meentepolitie doende zijn een soort
elitekorpsen te vormen. Het gevaar is
levensgroot aanwezig, vindt hij, dat
de leden daarvan vervreemden van
het dagelijkse politiewerk.
„Als het over de hulpverlenende taak
van de politie gaat, wordt wel gezegd
dat de politieman geen maatschappe
lijk werker moet worden. Ik vind dat
je er aan de andere kant ook voor
moet zorgen dat hij geen „killer"
wordt. Ik wil blijven uitgaan van de
generale taakstelling van de politie."
Tot de taak van de politie behoort de
handhaving van de openbare orde.
Volgens Van der Linden is het buiten
proportie daarbij gebruik te maken
van in vuurgevechten gespecialiseer
de eenheden, die onmiskenbaar een
louter justitiële taak hebben. „Je
moet uitkijken dat je van de zijde van
de politie niet escalerend werkt. Een
arrestatieteam is erop getraind tegen
levensgevaarlijke criminelen op te
treden. Moet je dat dan ook inzetten
bij een caféruzie op zaterdagavond?"
Het argument dat er bij de „rel-situa
ties", waarover in de taakomschrij
ving wordt gesproken, vermoedelijk
niet aan caféruzies is gedacht, brengt
Van der Linden niet tot mildere ge
dachten. „Wat rel-situaties zijn, kan
iedere commandant voor zichzelf uit
maken. Er wordt ook gesproken over
sportvelden en treinen. Daarvoor zijn
ook geen arrestatieteams nodig. We
was. bekent hij, zou hij net waar
schijnlijk ook wel weten. Aan afwis
seling (waarmee de advertenties poli
tiepersoneel lokken) is in zo'n team
nog minder gebrek dan op hét
bureau.
Verharding
Een op avontuur beluste 23-Jarige
hoeft zich door de NPB ook niet ge
dwarsboomd te wanen. De hier en
daar wat zorgelijk gestelde vraag of
vorming en uitbreiding van arresta
tieteams nu wel nodig is, wordt door
NPB-voorzitter Van der Linden zon
der voorbehoud bevestigend beant
woord. „Er is een toenemende verhar
ding van de criminaliteit. Daar kun Je
niet omheen. Denk maar aan Bra
bant. aan die textielbenden die daar
opereren. Daar moet je geen normale
surveillant op afsturen."
Bovendien, vindt Van der Linden,
bieden arrestatieteams ook voorde
len voor de arrestanten zelf „Iemand
die zeker optreedt, zal minder gauw
brokken maken Eigener beweging
geeft hij toe dat daarvan niet zoveel
bleek in Breukelen, waar een arresta
tieteam in het geweer kwam bij de
aanhouding van enkele Zuidmoluk-
kers, van wie er één het niet overleef
de. „In navolging van de minister zeg
ik maar dat ik het rapport van de
rijksrecherche afwacht."
Voor hun standpunt dat andere ta
ken niet op de weg van de arrestatie
teams liggen, vinden de politiebon
den volgens Van der Linden wel ge
hoor op het departement. De voorzit
ter van de NPB toont zich zeer tevre
den over de houding van mr J. H
Grosheide, sinds juli vorig jaar direc
teur-generaal van de directie politie
van het ministerie van justitie. „Tij
dens het overleg in december is Gros
heide een heel eind met ons meege
gaan. In februari gaan we verder. Ik
ben niet pessimistisch gestemd."
Leen van der Linden
hebben al mobiele eenheden. Als je
deze weg opgaat, kom je rechtstreeks
terug in 1966."
Vrijwilligers
Nu de bonden, zij het wel wat erg laat.
bij de ambitieuze plannen van de
rijkspolitie zijn betrokken, willen ze
trachten alsnog te voorkomen dat er.
zoals dat wordt genoemd, naast een
'harde', een 'zachte' politie ontstaat.
Gevreesd wordt, dat in de beleidsvor
ming op zo'n onderscheid wordt afge
stevend. Een niet gering gevaar daar
bij is, dat de 'harde' politie emplooi
gaat zoeken.
Met het oog daarop is op het departe
ment toegezegd dat de leden van de
arrestatieteams tachtig procent van
hun diensttijd zullen besteden aan
het normale politiewerk. In de reste
rende tijd zullen ze zich onledig hou
den met de vuurgevechten waarvoor
ze zijn opgeleid, of. bij ontstentenis
daarvan, de daarvoor benodigde oefe
ningen. Daarnaast is bedongen en
eveneens toegezegd dat een politie
man niet langer dan vijf jaar deel zal
uitmaken van een arrestatieteam.
Aan vrijwilligers voor de teams be
staat geen gebrek, naar Van der Lin
den meent te weten. De kandidaten
moeten hoogstens dertig jaar oud
zijn, al ten minste drie jaar bij de
politie hebben gewerkt, en bereid zijn
vier jaar lang beschikbaar te blijven.
De animo verbaast Van der Linden
niet: als hij een politieman van 23
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
IDHOVEN (ANP) Rechter J.
.kens van het Eindhovense kan-
:erecht heeft het Rijtijdenbesluit
wel verbindend verklaard en op
id daarvan een transportbedrijf
Son, conform de eis, veroordeeld
een geldboete van 6000 gulden,
icteur H. de Rooy werd veroor-
ld tot een geldboete van 20.000
Iden en een voorwaardelijke ge-
:enisstraf van twaalf dagen,
ins broer en mede-directeur kreeg
boete van 5000 guldeh en een
voorwaardelijk,
advocaat van het bedrijf bestreed
tijdens de eerste zittingsdag (vorig
jaar) de geldigheid van het Rijtijden
besluit en met name de bepalingen
ten aanzien van de tachograaf. Die
bepalingen zijn vastgelegd in een mi
nisteriële beschikking, terwijl het een
algemene maatregel van bestuur had
moeten zijn. Kantonrechter Nieskens
wees dit af. Aan het transportbedrijf
en de beide directeuren zijn twaalf
overtredingen van het Rijtijdenbe
sluit ten laste gelegd. Bovendien wa
ren ter informatie nog eens proces
sen-verbaal van 37 andere overtredin
gen bij de stukken gevoegd.
EN NU VfikflNTlE
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG Met ingang van van
daag zal de sneeuw- en ijzeltoeslag
voor een aantal aardolieprodukten ln
het hele land van kracht worden. Tot
nu toe waren Utrecht. Noord- en
Zuid-Holland uitgezonderd van de
toeslagregeling, die afgelopen zater
dag is ingegaan. De toeslag vervalt
overigens, zodra de toestand op de
Nederlandse wegen weer redelijk Is.
De regeling heeft betrekking op huis
brandolie, gasolle, dunne stookolie,
autogasolie, tractorgasolie en petro
leum. Op zware stookolie mag een
toeslag komen van vijf gulden per
duizend kilo, terwijl huisbrandkolen
veertig cent per hectoliter duurder
mogen worden.
Bij de gemeente reiniging in Gronin
gen is zestig ton wegenzout eerder
afgeleverd dan de bedoeling was. De
verkeerspolitie hield deze week twee
vrachtwagencombinaties aan die res
pectievelijk zestig en vijfenveertig
procent bleken te zijn overbeladen
met dit zout van Akzo. De ene partij
was bestemd voor rijkswaterstaat in
Heerenveen en de andere voor Anna
Paulowna.
Van een onzer verslaggevers
OUDENHOORN Een te
haastig geschreven ontslag
brief heeft ertoe geleid dat de
gemeenteraad van het 1350 in
woners tellende dorpje Ouden
hoorn op Voome-Putten het de
komende Jaren zonder de
„Lijst Van der Bie" zal moeten
stellen. Gisteren verklaarden
gedeputeerde staten van Zuid-
Holland het beroep dat de heer
Van der Bie had aangetekend
tegen zijn ontslag als raadslid,
ongegrond.
Tot zijn ontslag heeft Jaap van
der Bie (58) overigens zelf het
initiatief genomen. Na een hef
tige discussie in de raad over
de plaats waar een patatkraam
zou moeten komen, schreef
Jaap van der Bie ln de nacht
van 9 op 10 november een brief
aan burgemeester H. van
Geest, waarin hij zijn ontslag
aankondigde. De volgende och
tend bedacht Van der Bie zich
echter en schreef hij een twee
de brief, waarin hij zijn nachte
lijke beslissing herriep.
Burgemeester Van Geest rea
geerde echter onverbiddelijk:
„Op grond van de Kieswet is
een schriftelijke ontslagaan
vraag geldig en onherroepe
lijk," liet hij Van der Bie weten.
Omdat Van der Bie die 24
jaar raadslid is geweest waar
van zestien Jaar als wethouder
als enige kandidaat op de
„Lijst Van der Bie" stond, bete
kende zijn vertrek uit de raad
tevens dat zijn zetel toeviel aan
het CDA (de partij met het
grootste aantal restzetels). Als
opvolger van Jaap van der Bie
is inmiddels benoemd de heer
H. Zeelenberg.
De heer Van der Bie verklaarde
gistermiddag dat hij overweegt
het er niet bij te zullen laten
zitten en in beroep te gaan te
gen de uitspraak van GS.
In het verzorgingshuis Huize Li-
dulna in Rotterdam heeft een
van de bewoonsters een hond,
een grote nog wel Het is dan ook
een geleidehond, want zijn
vrouwtje is blind. Zij is een van
de schaarse uitzonderingen op de
strenge regel: naar het bejaar
denhuis? dan eerst het huisdier
weg.
Zijn die regels echt overal zo
streng? Hiet en daar lijken ze wel
mee te vallen, maar misschien
heeft Denken Doen. het
maandblad van de Nederlandse
vereniging van huisvrouwen, bij
zijn navraag wel toevallig „mak
kelijke" directies en besturen ge
troffen. Honden mogen dan
meestal een probleem zijn, poe
zen en vogels kunnen er af en toe
nog wel mee door, lezen we in het
januarinummer van dat blad In
datzelfde Rotterdamse tehuis zit
ten bij voorbeeld behalve bejaar
den ook wat kanaries en zelfs een
papegaai En honden? „Zolang ze
er zelf voor zorgen vinden wij het
prima", zegt de directrice
Maar zo gemakkelijk zijn lang
niet alle directeuren en directri
ces. Vaak kunnen ze niet anders,
omdat ze eenvoudig het perso
neel niet hebben om bij de ver
zorging van het huisdier bij te
springen. Maar meermalen heeft
een beslissing of een verbod ook
te maken met de eigen (on)-ge-
voeligheid voor dieren. De direc
trice van een Delfts tehuis meent
dat een dier op de kamer niet
haalbaar is: „Vogeltjes geven ook
al overlast". Daarentegen zegt de
directeur van een ander tehuis in
delft: „Tegen een hond nee, maar
poes geen bezwaar. Die kun
nen eventueel binnen vier muren
leven. De kattebak nemen we er
dan wel bij". De directeur van
een huis in Pijnacker houdt er
zelf een hond op na en denkt dan
ook na over mogelijkheden waar
door de bewoners hun huisdier
open bij zich kunnen houden:
„Wij hebben hier kamers op de
begane grond met een deur naar
de tuin, daar zou zo'n hond het
beste kunnen zitten. (,..)Ik zou
hier aan de scholen vragen of er
kinderen zijn die de hond willen
uitlaten. Ik kom zelf van een te
huis waar nog geen hondje op
bezoek mocht komen en waar
een dame daar veel verdriet van
had"
Tegenover zoveel goede wil
staat dan de harde uitspraak van
een directrice uit Wolvega ..Bij
mijn weten is het niet toeges
taan. maar er is ook geen behoef
te aan" Daarin zou ze zich wel
eens lelijk kunnen vergissen, ook
al zijn „haar" mensen zelf nogal
hulpbehoevend.
De meeste mensen zijn er bij
voorbaat al van overtuigd,
schrijft Denken Doen. dat
hond of kat mee naar het verzor
gingshuis onmogelijk is: „De
mensen vragen niet eens". Maar
proberen kan toch wel eens suc
ces hebben, afgaande op het on
derzoekje in dit huisvrouwen-
blad; er komen echt nog (spora
disch) directeuren en directrices
voor die de hand over het hart
strijken, ook al mag volgens de
reglementen geen dier een poot
in het tehuis zetten. Het zijn twee
mannen, beiden directeur van
een verpleeghuis, die de uitzon
dering op de strenge regels beves
tigen. de één leidt een huis in
Leiden („klein en zo op elkaar
gebouwd") met de „allergebrek
kigste mensen, en we hebben ze
met plezier, daar niet van". Niet
meer dan drie kunnen nog alleen
naar buiten. En toch: „Bij één
dame hebben wij een poes gela
ten totdat zij een goed tehuis
voor haar had" De andere direc
teur. uit Wolvega. vertelt dat in
het reglement van het huis inder
daad een verbod op het houden
van dieren is opgenomen, „maar
goudvissen en kanaries komen er
steeds meer?' Nooit de moed op
geven dus. Er zijn echt tehuizen,
waar bewoners terecht kunnen
mét vogeltjes, poes of soms zelfs
een hondje.
Zolang Je de leeftijd hebt om met slee en (sneeuw-)poppen te spelen,
is een flink pak sneeuw één gToot feest. Kinderen in de buurt van de
Duitse stad Hamburg boffen helemaal: in de dierentuin Hagenbeek
worden ze door een geduldige olifant met slee en al langs de hokken
van de andere dieren getrokken.
Don Butler is voor de aandrang
van zijn klanten bezweken. Hij is
bookmaker (een man die wed
denschappen afsluit) in de Engel
se stad Birmingham en heeft een
tijdlang geweigerd de mensen er
op te laten wedden dat nog vóór
het eind van dit jaar ergens op
aarde kleine, groene marsmanne
tjes zullen landen. Butler vond
dat zelf grote nonsens, maar hij is
min of meer „bekeerd" door het
grote aantal meldingen van „vlie
gende schotels" van de laatste
tijd. „Ik sluit nu toch maar wed
denschappen op marslandingen
af," zegt hij. „Iedereen is gewoon
mars-gek aan het worden en ik
kan dat niet meer in m'n eentje
tegenhouden
Heeft hier de winter toegeslagen.
in Australië is het een langaunge
hittegolf waaronder veel mensen
te lijden hebben. Bovendien is
tijdens de hitte (de temperatuur
wil er maar niet onder de 36 gra
den celslus zakken) een giftige
splnnensoort actief geworden,
die in een paar dagen al drie
slachtoffers heeft gemaakt. Tot
nu toe is er één vrouw aan een
beet van zo'n spin overleden; het
dier viel haar aan terwijl ze ln een
buitenwijk van Sydney de bed
den aan het opmaken was. In
dezelfde buurt zijn een 68-jarige
man en zijn vrouw gebeten, die
nu onder zorgwekkende omstan
digheden in het ziekenhuis lig
gen. Splnnenkenners zeggen dat
de hitte er oorzaak van is dat het
aantal giftige spinnen de pan uit
rijst. Vooral het mannetje is ui
terst gevaarlijk, zeggen ze, omdat
hij Juist ln deze tijd op jacht is
naar een vrouwtje en steeds weer
te voorschijn komt zolang hij de
ware niet gevonden heeft.
Wayne Peake's laatste wens is
vervuld: Peake, een niet-Joodse,
Amerikaan uit Los Angeles, is
begraven op een militair kerkhof
in Israël Hij was dan ook geen
onbekende in dat land: in 1948.
nog in de woelige maanden die
vooraf gingen aan Israëls onal-
hankelijkheid. bood Peake (die in
de jaren 1940-1945 zijn sporen
verdiend had als oorlogsvlieger)
zijn diensten aan de Israëlische
luchtmacht aan. Onder Ezer
Weizman nu minister van de
fensie. toen commandant van Pe
ake's squadron bracht hij heel
wat heldhaftige daden op zijn
naam. Door tussenkomst van de
zelfde Weizman is nu zijn begra
fenis in Haifa geregeld Peake is
sinds zijn vrijwillige diensttijd
nog tweemaal in Israël terugge
weest: eerst na de vierdaagse oor
log van 1967. toen nog eens in
1975. samen met zijn vrouw El
len, kort nadat hij van zijn dokter
gehoord had dat hij aan kanker
leed en niet lang meer te leven
had. Sindsdien was het zijn vu
rigste wens om in Israël begraven
te worden.
De Engelsen staan steeds positie
ver tegenover de gedachte dat
ongeneeslijk zieke mensen de
dokter om beëindiging van hun
leven moeten kunnen vragen. In
zulke gevallen, meent 62 procent
van een grote groep ondervraag
de Britten, moet het de arts wet
telijk toegestaan zijn euthanasie
toe te passen Bij deze 62 procent
22 procent oordeelde negatief,
de overigen wisten geen ant
woord blijkt het overgrote deel
van de geënquêteerde kerkmen
sen te horen Zelfs van de leden
van de rooms-katholieke kerk
die zich principieel tegen eutha
nasie verzet blijken bijna even
veel mensen vóór (41 procent) als
tegen <43 procent).
