Vreemdelingenpolitie
drie dagen gevolgd
Penta-theater
origineel
en creatief
Verrassend persoonlijk
spel over werkloos zijn
Hoe bestaat het Qu|turele manifestatie
Hans Vonk bracht
Bruckners Zesde
tegen de neutronenbom
NIEUWSNET
VANAF 7 FEBRUARI IN DE KIOSK.
OORDEEL ZELF.
h
In documentaire spreken de beelden voor zich
„Er komt een nieuw opinieblad
zonder opinie. Dat moet wel een
gat in de markt zijn."
wordt geschrapt
Vi
We mogen niet klagen
Nederlands
omroepbestel:
hoelang nog?
TV COMMENTAAR
VRIJDAG 12 JANUARI 1979
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
VR
door Riet Diemer
HILVERSUM - „Jij hebt
vrouw hier?". „Jij hebt pas
poort?", „Jij met hem pra
ten!". „Hoe lang jij hier?",
„Naam van baas niet weten?"
In dit kromme kindertaaltje
worden buitenlanders door de
Rotterdamse vreemdelingen
politie aangesproken.
Elke dag staat er een troosteloze rij
mensen van alle mogelijke national! -
letten voor de deur van de vreemde
lingenpolitie In 's werelds grootste
havenstad Programmamaker Joost
Tholens van de KRO observeerde
drie dagen lang de gang van zaken op
het bureau. Ook volgde hij de politie
mannen In burger tijdens het uitoefe
nen van controle ln pensions, op
straat en ln bedrijven.
Regisseur Tholens kreeg van de poli
tie de vrije hand. hoewel sommige
functionarissen weigerden omdat ze
voor het uitoefenen van hun beroep
onbekend wilden blijven. Vogels van
diverse pluimage komen het politie
bureau binnen. Er zijn zeelleden bij
die om politieke redenen gedropt
zijn. Ze willen hier asiel aanvragen,
want hun land is ln oorlog. Ze worden
echter naar Antwerpen, de volgende
haven die hun schip aandoet, ge
stuurd. Een andere zeeman is langer
in ons land dan zijn verblijfsvergun
ning toestaat. HIJ krijgt de opdracht
een Ucket te kopen en het kaartje
<met onbekende bestemming) de vol-
Joost Tholens
■gende dag te komen tonen. Ze horen
de opdrachten gelaten aan. knikken
dat ze het begrijpen en verdwijnen.
Tolken
Met de mededeling dat er een Turk
voor de deur staat, die ..zijn vingers
ergens tussen heeft geduwd" ver
schijnt een zwijgende man. de hand
in verband. HIJ blijkt geen woord
Nederlands te spreken en zelfs het
brabbeltaaltje helpt de politie-amb-
tenaar niet. Tolken blijken er niet te
zijn. Dan maar een landgenoot van de
Turk van de gang gehaald. De buiten
landers. gastarbeiders of niet, zijn
ontheemden. Ze zijn de underdog en
ADVERTENTIE
de kijker gaat zich onwillekeurig met
deze mensen identificeren.
Toch ls Tholens zo objectief mogelijk
aan het werk geweest. Tegenover de
buitenlander is er de politie, die zich
ln zijn functie wat zakelijk moet op
stellen en de wet zo goed mogelijk wil
handhaven. Ook al wordt toegegeven
dat achter iedere Illegale buitenlan
der die hier komt een drama schuilt.
Jaarlijks houdt de onderbezette Rot
terdamse vreemdelingenpolitie, die
met 45 man werkt, meer dan vierdui
zend buitenlanders aan omdat ze
geen papieren kunnen tonen. Meer
dan de helft wordt uitgewezen.
Ook alweer uit de documentaire
Vreemdelingenpolitie van Tholens
blijkt dat de sociaal-kritische metho
de van de Amerikaanse tv-maker en
filmer Frederick Wiseman hier steeds
meer school gaat maken. Denk maar
aan Welfare over de sociale bijstand
in New York.
Beelden spreken voor zich. commen
taar is niet nodig, deskundigen ko
men niet aan het woord. Tholens
voorciet zijn werk wel functioneel
hier en daar van een stukje informa
tie. Kijkers kunnen hun eigen oordeel
vormen. Hij zegt: „Het ls een televi
siefilm waarin mensen die kritiek
hebben op het functioneren van de
Rotterdamse vreemdelingendienst
hun mening bevestigd zien. Maar ook
de bekende voorstanders van „illega
len eruit" kunnen met deze documen
taire uit de voeten, want dit portret is
een uitgangspunt voor een goede dis
cussie."
De uitzending is maandagavond tien
voor half elf op Nederland 1.
CITAAT UIT EEN ADVERTENTIE VAN VRII NEDERLAND.
ADFORMATIE 23 NOVEMBER:
HET EERSTE NIEUWSMAGAZINE VAN NEDERLAND.
Van onze radio- en tv-redactie
HILVERSUM Evenals het VARA
tv-programma Hoe bestaat het dreigt
nog een aantal andere bekende pro
gramma's van het scherm te verdwij
nen. In het meuwe winterschema. dat
oktober ingaat, vervalt de Ooed
Nieuws Show. wordt VARA-Visie kor
ter en zal Koning Klant nog maar een
keer per maand worden uitgezonden.
De nieuwe nog uit te zenden kinder
serie Jan de Bom zal geen vervolg
krijgen. Zo ls nu al bekend.
Natuurlijk gaat niet alles zonder slag
of stoot en de redactie van Hoe be
staat het heeft haar verontwaardi
ging uitgesproken over het voorne
men van adjunct-directeur televisie
Ben Eikerbout en beroep aangete
kend bij de ondernemingsraad.
Het programma heeft een behoorlijke
bekendheid en voldoet wegens de kri
tische humor waarmee fouten die
door bureaucratische instellingen
worden gemaakt aan de kaak worden
gesteld in een behoefte.
Speciaal vandaag
Brandpunt: ondersoek nssr
erfelijke afwijkingen en het al
of niet betalen van dat onder
soek door de siekenfondsen:
illegaal in ons land verblijven
de gastarbeiders.
Ned. S/21JM
De tweede aflevering in de
Belgische serie Pieter Pauwel
Rubens speelt sicb af in het
Italiaanse Mantua
Ned. 2/21.SS
In Tussen toea en toekomst
spreekt Jan van Hillo van
avond met Anne-Wil Blankers
en haar dochtertje Marjolein,
een mongooltje. Anne-Wil
speelt in het toneelstuk „Een
dag uit de dood van verdomde
Loewietje."
Ned. 1/S1.&5
In Rondje theater geeft
Hans van Willigenburg een
maandelijkse kijk op het thra-
tergebeuren in Nederland.
Ned. VttM
Alleen een kind Is het twee
de deel van een gespeelde do
cumentaire over een vrouw
die alleen een kind wil krijgen.
Ned. 123.0#
Goed voor de late vrijdag
avond de Engelse speelfilm
Dracula.
Dtslr 213.15
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM In het RAI-con
grescentrum in Amsterdam wordt za
terdag een groots opgezette Culturele
Manifestatie gehouden waaraan tal
van kunstenaars belangeloos hun
medewerking verlenen. De manifes
tatie is opgezet door het Samenwer
kingsverband Stop de Neutronen
bom-Stop de Kernwapenwedloop en
vormt een explosief onderdeel van de
reeks activiteiten, waarmee deze or
ganisatie stelling neemt tegen de
neutronenbom.
Frans de Vries, voorzitter van het
Samenwerkingsverband. voorspelt
een grandiose culturele manifestatie
Het enthousiasme van de kunste
naars. die veelal op eigen initiatie!
meedoen is volgens De Vries een af
spiegeling van de walging van de Ne
derlandse bevolking tegen de neutro
nenbom. Om dit nog eens te onder
strepen verwees De Vries onder meer
naar een handtekeningenactie onder
de Nederlandse bevolking, die vorig
jaar april ruim een miljoen handteke
ningen opleverde en een demonstra
tie tegen de N-bom die een maand
eerder 50 duizend mensen trok.
Voor deze culturele manifestatie zijn
geen politieke sprekers uitgenodigd.
Het programma wordt bepaald door
het optreden van nationale en inter
nationale artiesten, met als hoogte
punten de Russische clown Popow en
de zangeres Olsela May. Zij wordt
begeleid door het RAI-orkest, dat is
samengesteld uit leden van het Con
certgebouworkest
Grootheden
Deze manifestatie, waarvoor al 3000
kaarten zijn verkocht, speelt zich af
ln alle zalen van het RAI-congrescen-'
trum In de Grote- en Blauwe Zaal
wordt er opgetreden (maximaal 15
minuten) door onder meer Henk van
UI sen. de Como Brothers. Jaap van
der Merwe. Tol Hansse. het ballet van
Helen le Clercq. Popow. Glsela May.
de Bam Sisters. Frits Lambrechts.
Lucia Kers tens en lezen Elisabeth
Andersen en Hetty Blok werk van
Pablo Neruda voor De losse num
mers worden aan elkaar gepraat door
grootheden als Freek de Jonge. Viola
van Emmenes. Yoka Beretty. Berend
Boudewijn en Jeroen Krabbé.
In de overige zalen lezen ruim 40
dichters en schrijvers eigen werk
voor. worden er twaalf, meest korte
Scène uit „E Pericoloso Sporgersi'
door Adr. Hager
DEN HAAG Als aanloopje voor
Bruckners Zesde Symphonie bracht
Hans Vonk woensdagavond met het
Residentie orkest het cello-concert in
D van Haydn waarin zich Wolfgang
Boettcher als solist liet horen.
Geen cellist met virtuoos vertoon,
zijn wijze van spelen was introvert
met het accent op het kamermuziek-
k arak ter. Fraai van toon en zoals hij
duidelijk ln de cadensen demon
streerde. technisch vakbekwaam.
Vonks begeleiding was steriel, het
orkestspel miste ten enenmale spiri
tualiteit en glans, ook al omdat de
tempi zo traag werden genomen. Men
hoopte dus maar dat alle voorberei
dingstijd was gestoken in Bruckners
Zesde.
FILM OP TV
films vertoond en kan het publiek
middels de video-film „Stop de neu
tronenbom" een Indruk krijgen van
de standpunten die er onder de Ne
derlandse bevolking ten aanzien van
dit wapen leven.
In de gangen en foyers van de RAI is
een expositie ingericht, die om 13.00
uur door Emlle Meyer, voormalig di
recteur van het Van Goghmuseum,
wordt geopend. Naast het werk van
beeldende kunstenaars, fotografen
en keramisten is er ook edelsmeed
kunst en glaswerk te zien. Ook kinde
ren kunnen tijdens deze manifestatie
aan hun trekken komen. In de kinder
zaal voert Wederzijds „Bang, Banger.
Bangst" op en komt Tom de Graaf
met zijn marionettentheater. Tussen
13 00 en 14.00 zullen Ouus Kuijer.
Mlep Diekman en Sjoerd Kuiper de
kinderen voorlezen. De manifestatie
begint s morgens om 10.00 uur en
eindigt omstreeks middernacht.
LTnnocente, Italiaans-Franse
speelfilm uit 1976 van Luchino
Visconti naar een in 1892 versche
nen roman van Gabriele d'Annun-
zio. Hoofdrollen: Giancarlo Gian-
nini, Jennifer O'Neill en Laura An-
tonelli. Het verhaal gaat over de
betere Romeinse kringen. Een
graaf laat zijn liefhebbende vrouw
duidelijk blijken dat hij er een
vriendin op na houdt. De graaf
kan het echter niet verkroppen
dat zijn vrouw (later) ook een min
naar heeft. Wanneer blijkt dat ze
van deze heer in verwachting is.
wordt de graaf tot razernij gedre
ven. met afschuwelijke afloop.
L'Innocente is een prachtig ver
filmd verhaal, zoals men dat van
Visconti mag verwachten, maar
wordt niet als zijn beste film ge
zien. Toch is deze keiharde analy
se van het gegoede maar „koude"
milieu uitstekend weergegeven.
Maandag Did 2 21.20 uur
They shoot horses, don't they,
Amerikaanse speelfilm uit 1969
van regisseur Sydney Pollack met
in de hoofdrollen Jane Fonda. Su
sannah York, Gig Young en Mi-
cheal Sarrazin. Een meeslepende
film over het „overleven" in de
crisisjaren in de Verenigde Staten.
In een wel bijzondere ordinaire
danstent wordt een dansmara-
thon gehouden ten overstaan van
een op sensatie belust publiek. Er
is vijftienhonderd dollar beschik
baar voor het paar dat dit maca
bere festijn het langst volhoudt.
Dat kan uren, dagen, een week
lang duren. Het paar dat uiteinde
lijk de uitputtingsslag wint, moet
ook nog eens een persoonlijk dra
ma doorstaan. Het afschuwelijke
verhaal over mensen die voor een
paar centen in een soort dieren
tuin te kijk worden gezet, ten ge
rieve van handige zakenjongens
en toeschouwers zonder moreel.
Dinsdag Did 2. 22.00 uur
In 1879 zette Bruckner zich aan het
schrijven van deze symphonie. Na de
pathetische Vijfde Symphonie is de
Zesde opvallend minder monumen
taal en meer elegisch dan de voorgan
gers. Glanspunt en wellicht zelfs
hoogtepunt in het oeuvre van Bruck
ner is het scherzo. Jammer eigenlijk
dat daarna nog een finale moest vol
gen, de componist lijkt met het scher
zo zijn kruit verschoten te hebben.
Hoe dan ook, dirigent en orkest kun
nen met deze symphonie hun geloofs
brieven afgeven.
Het Residentieorkest en Hans Vonk
vonden elkaar inderdaad in dit
Bruckner opus. Men wekte de indruk
bij het werk betrokken te zijn, men
reageerde attent op de aanwijzingen
en er was sprake van spanning en
zeggingskracht. Deze symphonie af
doen ais routineklus ls onmogelijk.
Bruckner eist veel. zo niet alles. Van
dat „alles" was nog geen sprake. Dit
vraagt dan ook een langere periode
van samenwerken, van het optimaal
benutten van wederzijdse mogelijk
heden. Dirigent en orkest hebben
recht op die kans. hebben recht op
het zich waar maken.
Haydens celloconcert en Bruckners
Zesde Symphonie staan ook op het
programma dat zaterdag a.s. wordt
uitgevoerd in de Stadsgehoorzaal te
Leiden.
door Eefje van Schaik
Dat de Nederlandse dans
kunst bloelende is, wordt deze
maand in het Amsterdamse
Shaffy-theater bewezen. Daar
is namelijk een dansmaand
georganiseerd, waarin allerlei
nieuwe, voornamelijk experi
mentele bewegingsgroepen-
en produkties worden gepre
senteerd. Zo vlak na de dans-
manifestatie in Utrecht in de
cember is dat best een opmer
kelijk gebeuren.
Tot en met 19 Januari is ondermeer
ook het Penta-theater in de Zuilen
zaal te zien, met een voorstelling van
twee werkstukken: „Roffel en Tou
che" en „E Pericoloso Sporgersi". Dit
in 1972 in Rotterdam opgerichte Pen
ta-theater bestaat nu uit zeven mede
werkenden en kiest voor het collec
tief creëren van theaterstukken, die
niet alleen van dans uitgaan, maar
ook andere kunstvormen integreren.
In Roffel en Touche krijgen we vooral
de acrobatische en pantomimische
kwaliteiten van de vijf jonge dansers
te zien. Via een denkbeeldige spiegel
voor het toneel worden we geïntrodu
ceerd in een rommelige kleedkamer,
waar vijf variété-artiesten de schrij
nende ernst, dreigende verloedering,
spanning maar ook verveling in het
wereldje achter de schermen ver
beelden.
Een flirtende, ijdele danseres, een ko
kette, jaloerse aankondigster van de
nummers, een stoere acrobaat en zijn
verdwaasde, intrieste assistent en
een aan de drank geraakte gooche
laar worden allen op een rake manier
getypeerd. De rode draad in dit werk
stuk is de voorstelling zelf, die on
zichtbaar achter de wand van de
kleedkamer plaats vindt en waaraan
de vijf artiesten stuk voor stuk moe
ten deelnemen.
Op zichzelf worden hun onderlinge
relaties, hun jaloezie en hun kramp
achtige beroepsmatigheid voor de in
feite knullige nummers met veel ge
voel voor humoristische details aan
gegeven. Maar Ik kon me niet aan het
Hei
Voi
van
gon
lijst
Eui
gevoel onttrekken, dat de details l^on
geheel dreigden te verstikken.
naz
Tw.
De totale compositie kwam me
danks de voortreffelijke aankledjj
en instrumentale begeleiding (arr A's
gement van Ben van der Linden) t< jchi
als té lang en weinig indringend ov IOn
de compositie zou van drie kwart j t
terug gebracht kunnen worden
een half uur, zeker met behoud, z
intensivering van de suggest!) lie
krachten. K
Met hetzelfde probleem kampten ipei
dansers ook in E Pericoloso Spor§ ,ee
si. In dit werk van negen totaal 1
schillende taferelen werken zij de Iran
cinerende mogelijkheden van :n
treinreis uit, want hiermee kan hi tre
Inziens de gewone beleving van ru ,0O
te en tijd overschreden worden,
een trein worden we meegevoerd n nêt
verre landen, vreemde situaties, z<
naar verleden tijden.
In E Pericoloso Sporgersi laat V\
Penta-theater overtuigend zien, o
welke originele en creatieve vonds pe£
zij beschikken. Zo worden koffers
bruikt om korenvelden, cactuss )ve
grafzerken, salondeuren of een ti lan
zelf aan te duiden, terwijl achter jnr
het toneel een klein M&rklin-treii
voortdurend rondrijdt.
eg-
Het treintje rijdt van de Russis -an
steppen, waar een Pushkin-fig jei
zijn medereizigers bezingt tot
Amerikaanse canyons, waar een w
western plaats vindt. Maar de tifén
wordt ook geassocieerd met depo lep
tie, het vervoer van gevangenen n ya
werkkampen, evenals met het vi
trekken van vluchtelingen, die i
hun laatste bagage meesjouwen.
foi
De compositie begint en eindigt ifye
een fietsende spoorwegbeambte,
man die 's morgens de treinen
beweging zet en 's avonds het ra<f
werk kan stoppen door een simBrei
handeling: hij zet de seinpaal
rood.
"ijn
u It
Hoewel ook dit ballet voor mij ny
de langdradige kant neigde, maal
de afwisseling van de negen taferej]jj
het toch boeiend met name door, f
uitstekende typering van Ide Rij
als de dromerige, twijfelende sp<|er
wegbeambte en de Pushkin-vtij
dracht van Hennie Konings. Zelp
een originele aanwinst voor de ei
sers, die naar totaal-theater strev Jn
ïei
L-hf
an:
iub
ub
door André Rutten
AMSTERDAM Je gaat wel nieuws
gierig naar Theater de Engelenbak
(Kuipersteeg hoek Nes), waar vijftien
„langdurig werklozen" (langer dan
zes maanden) onder de titel „We mo
gen niet klagen" een voorstelling spe
len, die ze al improviserend in drie
maanden gemaakt hebben. Mogelijk
zijn je verwachtingen niet direct hoog
gespannen. Dat is dan een uitsteken
de instelling. Want juist dan word je
bijzonder verrast.
Waarom precies? Het gaat over werk
loos worden, zijn en blijven. Als je er
niet van nabij mee te maken hebt
gehad heb je er toch wel veel over
gelezen en misschien voorstellingen
van het vormingstoneel erover ge
zien. Echt nieuwe informatie krijg je
er niet over. Maar niet eerder ben je er
zo persoonlijk mee in contact ge
bracht.
En niet alleen omdat de spelers het
werkloos zijn en blijven aan den lijve
ondervonden hebben, al is dat onge
twijfeld een belangrijk gegeven. Zij
hebben hun persoonlijke ervaringen
in de voorstelling gebracht, maar zij
Een der vele kleine scènes uit We mogen niet klagen.
hebben er ook afstand van genomen.
Zij hebben naar zichzelf leren kijken
van buiten af en zijn daardoor in
staat zichzelf te spelen, maar ook
anderen.
Er dreigen donkere wolken voor de
omroep. Wij mogen dan in ons land
de oudste omroeporganisatie van
de wereld hebben, steeds meer lijkt
het erop dat Je de vraag moet gaan
stellen: haalt de omroep in deze
vorm 1985? Dat jaartal is vrij wille
keurig gekozen, het mag ook een
jaar eerder of later zijn. Deze vraag
die ik overigens al veel eerder
stelde kwam weer bij mij op toen
de VARA een reportage uitzond
over de Britse BBC. Want met dat
instituut gaat het niet best. zoals de
film duidelijk maakte. En de groot
ste bedreiging naast een voortdu
rend gebrek aan financiële midde
len wordt gevormd door de com
merciële stations. Die hebben meer
geld. Zij kopen dan ook simpel de
betere programmamakers en tech
nici bij de BBC weg. Het is zelfs al
zo erg. dat de BBC-televisie in de
montagesector de mensen die het
programma uitzendkiaar maken zal
ik maar zeggen een tekort heeft
van twintig procent Met kunst- en
vliegwerk komen de uitzendingen
nog tot stand. Een ander gevolg is
dat men veel meer programma's
kant en klaar in het buitenland
moet gaan kopen. Deze ontwikke
ling zie je ook in ons land steeds
meer De concurrentie tussen de
omroepen neemt steeds meer toe.
maar het eigen produkt neemt in
bijna net zo hevige mate af. U zult
het zelf hebben vastgesteld.
Af en toe komt er nog eens een
echte Nederlandse serie op het
scherm, maar de omroep die dat
doet is dan direct voor een jaar of
meer uitgevloerd, want het is eigen
lijk te duur. Men beperkt zich dan
verder tot wat buitenlandse aanko
pen en aan aantal simpele en niet
te dure eigen programma's. Als
het even kan moeten die formules
jaren mee. want tijd. geld en man
kracht om rustig een nieuw pro
gramma te ontwerpen zijn er niet.
Sterker nog. men probeert vaak een
bepaalde .opzet, die dan pas in de
loop van het seizoen vorm krijgt of
mislukt en dan dus niet meer op het
scherm komt. In de tweede helft
van de jaren tachtig komt er zo
goed als zeker een nieuwe concur
rent bij. namelijk de satelliet. Dan
zal de storm in ons land pas echt
losbranden. De verhalen daarover
circuleren al een poosje. Een om
roep als radio Luxemburg is al klaar
voor dit systeem, al hebben ze nog
geen satelliet besteld. Want er is
nog een probleem: de ontvangst. Je
kunt met een normale antenne geen
satellietbeelden ontvangen. Je hebt
dan een paraboolantenne nodig. De
plaatsen waar men thans kabeltele
visie heeft of de komende jaren zal
krijgen, zijn daar ruimschoots in
het voordeel. Want door het plaat
sen van één parabool-antenne kun
nen de abonnees dat satellietbeeld
in de huiskamer krijgen. En dan
gaan we in de richting van het Ame
rikaanse systeem, zo goed als dag
en nacht televisie, bepaald door de
commercie. Een bekende film, aan
geboden door een autofabrikant en
een documentaire (of iets dat daar
voor moet doorgaan) gemaakt in
opdracht van een wasmiddelenfa-
briek. Ik moet er niet aan denken,
maar er zit waarschijnlijk weinig
anders op. En waar blijven dan de
huidige Nederlandse omroepen? Ik
weet het niet precies, maar ik denk
dat ze op een speciale niet commer
ciële zender ook nog een paar uur in
de week televisie mogen spelen.
Nogmaals, ik hoop dat ik ongelijk
heb. maar alles wijst in deze rich
ting.
De enige manier voor de Nederland
se omroepen om zich voorlopig te
handhaven, lijkt mij, is het tonen
van een nadrukkelijk eigen gezicht
en. waar dat maar even mogelijk is.
komen tot bundeling van krachten
En ook niet proberen elkaar iedere
vlieg af te vangen. (Ik ken de tijd
nog van zeskamp bij de NCRV,
waar tegenover de VARA dan voor
de liefhebbers een speelfilm zette;
omgekeerd deed de NCRV dat als
Mies Bouwman er was met Een van
de acht.) Ook zou er meer samen
werking moeten komen tussen de
radio- en televisie-afdelingen van de
omroepen. Nu heeft men vaak de
indruk dat er twee verschillende
sectoren van een en het zelfde be
drijf bezig zijn. En ook zullen er
mogelijkheden gevonden moeten
worden om programmamakers die
al jaren voorthollen eens de kans te
geven zich op hun werk te bezinnen,
bij te tanken zo u wilt. Dat kan
alleen maar kwaliteit-verhogend
werken. En tenslotte zouden wij in
dividuele Nederlanders ons systeem
eens wat meer moeten waarderen
en verdedigen, want als je eens over
de grenzen kijkt, blijkt iedere keer
opnieuw: je kunt er veel tegen heb
ben. maar het is nog altijd beter om
niet te zeggen, veel beter dan welk
ander systeem in welk ander land
ook. Drie weken beroepskijken heb
ben mij dat weer eens nadrukkelijk
bevestigd
Ad Interim.
Zij hebben geleerd hoe je het partfn
liere door het weglaten van overb*n
ge details en door het aanscher®ei
van het karakteristieke tot iets a'rd
meen-herkenbaars kunt versterf01"
zodat er echt theater ontstaat. ïn
ar
Zonder dat de eigen persoonlij!
den van de vijftien spelers verdoeï
worden. Integendeel. Je hebt als
schouwer met ieder van de vijft
hoe uiteenlopend ook in leeftijd,
komst, opleiding, interesse via
merkwaardige middel toneel een
spirerend contact. Zij geven zich 2
der valse schroom allemaal figuur I
bloot, omdat zij in die vrij lange wi
periode met elkaar ondervonden I
ben. waar zij reëel zichzelf zijn.
waar misschien te larmoyant ol j|
grootsprakerig.
Zij hebben zich in hun onderling e ij
tact op een verhelderende manier
corrigeerd. Ongetwijfeld ook dank;
de uitstekende leiding van hun re|!;
seur Paul van der Kruk, van de
sterdamse Theaterschool, en de
maturg Wim Busink van
dramaturgen-opleiding van de II
versiteit van Amsterdam, die uit
improvisaties de teksten destilleei
Daarom durven de vijftien speln
helemaal zichzelf te zijn. ook in i
kijk op anderen. En hoe uitstek' I
doen zij dat. Er wordt wel eens iet»
sterk aangezet, maar wat doet da
toe? Er wordt ook niet echt
standpunt ingenomen.
Het is een soort theater maken,
menselijke feiten op een ontspan
wijze toont en het aan de toescl
wers overlaat er misschien vrager
te stellen.
Deze voorstelling lokt dergelijke
gen wel uit. Het is een uitsteke
voorstelling, die langer gespeeld
moeten worden dan van 10 t.m. II
van 17 t.m. 20 januari.