Vreemdelingenpolitie drie dagen gevolgd Penta-theater origineel en creatief Verrassend persoonlijk spel over werkloos zijn Hoe bestaat het Qu|turele manifestatie Hans Vonk bracht Bruckners Zesde tegen de neutronenbom NIEUWSNET VANAF 7 FEBRUARI IN DE KIOSK. OORDEEL ZELF. h In documentaire spreken de beelden voor zich „Er komt een nieuw opinieblad zonder opinie. Dat moet wel een gat in de markt zijn." wordt geschrapt Vi We mogen niet klagen Nederlands omroepbestel: hoelang nog? TV COMMENTAAR VRIJDAG 12 JANUARI 1979 KUNST/RADIO/TELEVISIE TROUW/KWARTET VR door Riet Diemer HILVERSUM - „Jij hebt vrouw hier?". „Jij hebt pas poort?", „Jij met hem pra ten!". „Hoe lang jij hier?", „Naam van baas niet weten?" In dit kromme kindertaaltje worden buitenlanders door de Rotterdamse vreemdelingen politie aangesproken. Elke dag staat er een troosteloze rij mensen van alle mogelijke national! - letten voor de deur van de vreemde lingenpolitie In 's werelds grootste havenstad Programmamaker Joost Tholens van de KRO observeerde drie dagen lang de gang van zaken op het bureau. Ook volgde hij de politie mannen In burger tijdens het uitoefe nen van controle ln pensions, op straat en ln bedrijven. Regisseur Tholens kreeg van de poli tie de vrije hand. hoewel sommige functionarissen weigerden omdat ze voor het uitoefenen van hun beroep onbekend wilden blijven. Vogels van diverse pluimage komen het politie bureau binnen. Er zijn zeelleden bij die om politieke redenen gedropt zijn. Ze willen hier asiel aanvragen, want hun land is ln oorlog. Ze worden echter naar Antwerpen, de volgende haven die hun schip aandoet, ge stuurd. Een andere zeeman is langer in ons land dan zijn verblijfsvergun ning toestaat. HIJ krijgt de opdracht een Ucket te kopen en het kaartje <met onbekende bestemming) de vol- Joost Tholens ■gende dag te komen tonen. Ze horen de opdrachten gelaten aan. knikken dat ze het begrijpen en verdwijnen. Tolken Met de mededeling dat er een Turk voor de deur staat, die ..zijn vingers ergens tussen heeft geduwd" ver schijnt een zwijgende man. de hand in verband. HIJ blijkt geen woord Nederlands te spreken en zelfs het brabbeltaaltje helpt de politie-amb- tenaar niet. Tolken blijken er niet te zijn. Dan maar een landgenoot van de Turk van de gang gehaald. De buiten landers. gastarbeiders of niet, zijn ontheemden. Ze zijn de underdog en ADVERTENTIE de kijker gaat zich onwillekeurig met deze mensen identificeren. Toch ls Tholens zo objectief mogelijk aan het werk geweest. Tegenover de buitenlander is er de politie, die zich ln zijn functie wat zakelijk moet op stellen en de wet zo goed mogelijk wil handhaven. Ook al wordt toegegeven dat achter iedere Illegale buitenlan der die hier komt een drama schuilt. Jaarlijks houdt de onderbezette Rot terdamse vreemdelingenpolitie, die met 45 man werkt, meer dan vierdui zend buitenlanders aan omdat ze geen papieren kunnen tonen. Meer dan de helft wordt uitgewezen. Ook alweer uit de documentaire Vreemdelingenpolitie van Tholens blijkt dat de sociaal-kritische metho de van de Amerikaanse tv-maker en filmer Frederick Wiseman hier steeds meer school gaat maken. Denk maar aan Welfare over de sociale bijstand in New York. Beelden spreken voor zich. commen taar is niet nodig, deskundigen ko men niet aan het woord. Tholens voorciet zijn werk wel functioneel hier en daar van een stukje informa tie. Kijkers kunnen hun eigen oordeel vormen. Hij zegt: „Het ls een televi siefilm waarin mensen die kritiek hebben op het functioneren van de Rotterdamse vreemdelingendienst hun mening bevestigd zien. Maar ook de bekende voorstanders van „illega len eruit" kunnen met deze documen taire uit de voeten, want dit portret is een uitgangspunt voor een goede dis cussie." De uitzending is maandagavond tien voor half elf op Nederland 1. CITAAT UIT EEN ADVERTENTIE VAN VRII NEDERLAND. ADFORMATIE 23 NOVEMBER: HET EERSTE NIEUWSMAGAZINE VAN NEDERLAND. Van onze radio- en tv-redactie HILVERSUM Evenals het VARA tv-programma Hoe bestaat het dreigt nog een aantal andere bekende pro gramma's van het scherm te verdwij nen. In het meuwe winterschema. dat oktober ingaat, vervalt de Ooed Nieuws Show. wordt VARA-Visie kor ter en zal Koning Klant nog maar een keer per maand worden uitgezonden. De nieuwe nog uit te zenden kinder serie Jan de Bom zal geen vervolg krijgen. Zo ls nu al bekend. Natuurlijk gaat niet alles zonder slag of stoot en de redactie van Hoe be staat het heeft haar verontwaardi ging uitgesproken over het voorne men van adjunct-directeur televisie Ben Eikerbout en beroep aangete kend bij de ondernemingsraad. Het programma heeft een behoorlijke bekendheid en voldoet wegens de kri tische humor waarmee fouten die door bureaucratische instellingen worden gemaakt aan de kaak worden gesteld in een behoefte. Speciaal vandaag Brandpunt: ondersoek nssr erfelijke afwijkingen en het al of niet betalen van dat onder soek door de siekenfondsen: illegaal in ons land verblijven de gastarbeiders. Ned. S/21JM De tweede aflevering in de Belgische serie Pieter Pauwel Rubens speelt sicb af in het Italiaanse Mantua Ned. 2/21.SS In Tussen toea en toekomst spreekt Jan van Hillo van avond met Anne-Wil Blankers en haar dochtertje Marjolein, een mongooltje. Anne-Wil speelt in het toneelstuk „Een dag uit de dood van verdomde Loewietje." Ned. 1/S1.&5 In Rondje theater geeft Hans van Willigenburg een maandelijkse kijk op het thra- tergebeuren in Nederland. Ned. VttM Alleen een kind Is het twee de deel van een gespeelde do cumentaire over een vrouw die alleen een kind wil krijgen. Ned. 123.0# Goed voor de late vrijdag avond de Engelse speelfilm Dracula. Dtslr 213.15 Van een onzer verslaggevers AMSTERDAM In het RAI-con grescentrum in Amsterdam wordt za terdag een groots opgezette Culturele Manifestatie gehouden waaraan tal van kunstenaars belangeloos hun medewerking verlenen. De manifes tatie is opgezet door het Samenwer kingsverband Stop de Neutronen bom-Stop de Kernwapenwedloop en vormt een explosief onderdeel van de reeks activiteiten, waarmee deze or ganisatie stelling neemt tegen de neutronenbom. Frans de Vries, voorzitter van het Samenwerkingsverband. voorspelt een grandiose culturele manifestatie Het enthousiasme van de kunste naars. die veelal op eigen initiatie! meedoen is volgens De Vries een af spiegeling van de walging van de Ne derlandse bevolking tegen de neutro nenbom. Om dit nog eens te onder strepen verwees De Vries onder meer naar een handtekeningenactie onder de Nederlandse bevolking, die vorig jaar april ruim een miljoen handteke ningen opleverde en een demonstra tie tegen de N-bom die een maand eerder 50 duizend mensen trok. Voor deze culturele manifestatie zijn geen politieke sprekers uitgenodigd. Het programma wordt bepaald door het optreden van nationale en inter nationale artiesten, met als hoogte punten de Russische clown Popow en de zangeres Olsela May. Zij wordt begeleid door het RAI-orkest, dat is samengesteld uit leden van het Con certgebouworkest Grootheden Deze manifestatie, waarvoor al 3000 kaarten zijn verkocht, speelt zich af ln alle zalen van het RAI-congrescen-' trum In de Grote- en Blauwe Zaal wordt er opgetreden (maximaal 15 minuten) door onder meer Henk van UI sen. de Como Brothers. Jaap van der Merwe. Tol Hansse. het ballet van Helen le Clercq. Popow. Glsela May. de Bam Sisters. Frits Lambrechts. Lucia Kers tens en lezen Elisabeth Andersen en Hetty Blok werk van Pablo Neruda voor De losse num mers worden aan elkaar gepraat door grootheden als Freek de Jonge. Viola van Emmenes. Yoka Beretty. Berend Boudewijn en Jeroen Krabbé. In de overige zalen lezen ruim 40 dichters en schrijvers eigen werk voor. worden er twaalf, meest korte Scène uit „E Pericoloso Sporgersi' door Adr. Hager DEN HAAG Als aanloopje voor Bruckners Zesde Symphonie bracht Hans Vonk woensdagavond met het Residentie orkest het cello-concert in D van Haydn waarin zich Wolfgang Boettcher als solist liet horen. Geen cellist met virtuoos vertoon, zijn wijze van spelen was introvert met het accent op het kamermuziek- k arak ter. Fraai van toon en zoals hij duidelijk ln de cadensen demon streerde. technisch vakbekwaam. Vonks begeleiding was steriel, het orkestspel miste ten enenmale spiri tualiteit en glans, ook al omdat de tempi zo traag werden genomen. Men hoopte dus maar dat alle voorberei dingstijd was gestoken in Bruckners Zesde. FILM OP TV films vertoond en kan het publiek middels de video-film „Stop de neu tronenbom" een Indruk krijgen van de standpunten die er onder de Ne derlandse bevolking ten aanzien van dit wapen leven. In de gangen en foyers van de RAI is een expositie ingericht, die om 13.00 uur door Emlle Meyer, voormalig di recteur van het Van Goghmuseum, wordt geopend. Naast het werk van beeldende kunstenaars, fotografen en keramisten is er ook edelsmeed kunst en glaswerk te zien. Ook kinde ren kunnen tijdens deze manifestatie aan hun trekken komen. In de kinder zaal voert Wederzijds „Bang, Banger. Bangst" op en komt Tom de Graaf met zijn marionettentheater. Tussen 13 00 en 14.00 zullen Ouus Kuijer. Mlep Diekman en Sjoerd Kuiper de kinderen voorlezen. De manifestatie begint s morgens om 10.00 uur en eindigt omstreeks middernacht. LTnnocente, Italiaans-Franse speelfilm uit 1976 van Luchino Visconti naar een in 1892 versche nen roman van Gabriele d'Annun- zio. Hoofdrollen: Giancarlo Gian- nini, Jennifer O'Neill en Laura An- tonelli. Het verhaal gaat over de betere Romeinse kringen. Een graaf laat zijn liefhebbende vrouw duidelijk blijken dat hij er een vriendin op na houdt. De graaf kan het echter niet verkroppen dat zijn vrouw (later) ook een min naar heeft. Wanneer blijkt dat ze van deze heer in verwachting is. wordt de graaf tot razernij gedre ven. met afschuwelijke afloop. L'Innocente is een prachtig ver filmd verhaal, zoals men dat van Visconti mag verwachten, maar wordt niet als zijn beste film ge zien. Toch is deze keiharde analy se van het gegoede maar „koude" milieu uitstekend weergegeven. Maandag Did 2 21.20 uur They shoot horses, don't they, Amerikaanse speelfilm uit 1969 van regisseur Sydney Pollack met in de hoofdrollen Jane Fonda. Su sannah York, Gig Young en Mi- cheal Sarrazin. Een meeslepende film over het „overleven" in de crisisjaren in de Verenigde Staten. In een wel bijzondere ordinaire danstent wordt een dansmara- thon gehouden ten overstaan van een op sensatie belust publiek. Er is vijftienhonderd dollar beschik baar voor het paar dat dit maca bere festijn het langst volhoudt. Dat kan uren, dagen, een week lang duren. Het paar dat uiteinde lijk de uitputtingsslag wint, moet ook nog eens een persoonlijk dra ma doorstaan. Het afschuwelijke verhaal over mensen die voor een paar centen in een soort dieren tuin te kijk worden gezet, ten ge rieve van handige zakenjongens en toeschouwers zonder moreel. Dinsdag Did 2. 22.00 uur In 1879 zette Bruckner zich aan het schrijven van deze symphonie. Na de pathetische Vijfde Symphonie is de Zesde opvallend minder monumen taal en meer elegisch dan de voorgan gers. Glanspunt en wellicht zelfs hoogtepunt in het oeuvre van Bruck ner is het scherzo. Jammer eigenlijk dat daarna nog een finale moest vol gen, de componist lijkt met het scher zo zijn kruit verschoten te hebben. Hoe dan ook, dirigent en orkest kun nen met deze symphonie hun geloofs brieven afgeven. Het Residentieorkest en Hans Vonk vonden elkaar inderdaad in dit Bruckner opus. Men wekte de indruk bij het werk betrokken te zijn, men reageerde attent op de aanwijzingen en er was sprake van spanning en zeggingskracht. Deze symphonie af doen ais routineklus ls onmogelijk. Bruckner eist veel. zo niet alles. Van dat „alles" was nog geen sprake. Dit vraagt dan ook een langere periode van samenwerken, van het optimaal benutten van wederzijdse mogelijk heden. Dirigent en orkest hebben recht op die kans. hebben recht op het zich waar maken. Haydens celloconcert en Bruckners Zesde Symphonie staan ook op het programma dat zaterdag a.s. wordt uitgevoerd in de Stadsgehoorzaal te Leiden. door Eefje van Schaik Dat de Nederlandse dans kunst bloelende is, wordt deze maand in het Amsterdamse Shaffy-theater bewezen. Daar is namelijk een dansmaand georganiseerd, waarin allerlei nieuwe, voornamelijk experi mentele bewegingsgroepen- en produkties worden gepre senteerd. Zo vlak na de dans- manifestatie in Utrecht in de cember is dat best een opmer kelijk gebeuren. Tot en met 19 Januari is ondermeer ook het Penta-theater in de Zuilen zaal te zien, met een voorstelling van twee werkstukken: „Roffel en Tou che" en „E Pericoloso Sporgersi". Dit in 1972 in Rotterdam opgerichte Pen ta-theater bestaat nu uit zeven mede werkenden en kiest voor het collec tief creëren van theaterstukken, die niet alleen van dans uitgaan, maar ook andere kunstvormen integreren. In Roffel en Touche krijgen we vooral de acrobatische en pantomimische kwaliteiten van de vijf jonge dansers te zien. Via een denkbeeldige spiegel voor het toneel worden we geïntrodu ceerd in een rommelige kleedkamer, waar vijf variété-artiesten de schrij nende ernst, dreigende verloedering, spanning maar ook verveling in het wereldje achter de schermen ver beelden. Een flirtende, ijdele danseres, een ko kette, jaloerse aankondigster van de nummers, een stoere acrobaat en zijn verdwaasde, intrieste assistent en een aan de drank geraakte gooche laar worden allen op een rake manier getypeerd. De rode draad in dit werk stuk is de voorstelling zelf, die on zichtbaar achter de wand van de kleedkamer plaats vindt en waaraan de vijf artiesten stuk voor stuk moe ten deelnemen. Op zichzelf worden hun onderlinge relaties, hun jaloezie en hun kramp achtige beroepsmatigheid voor de in feite knullige nummers met veel ge voel voor humoristische details aan gegeven. Maar Ik kon me niet aan het Hei Voi van gon lijst Eui gevoel onttrekken, dat de details l^on geheel dreigden te verstikken. naz Tw. De totale compositie kwam me danks de voortreffelijke aankledjj en instrumentale begeleiding (arr A's gement van Ben van der Linden) t< jchi als té lang en weinig indringend ov IOn de compositie zou van drie kwart j t terug gebracht kunnen worden een half uur, zeker met behoud, z intensivering van de suggest!) lie krachten. K Met hetzelfde probleem kampten ipei dansers ook in E Pericoloso Spor§ ,ee si. In dit werk van negen totaal 1 schillende taferelen werken zij de Iran cinerende mogelijkheden van :n treinreis uit, want hiermee kan hi tre Inziens de gewone beleving van ru ,0O te en tijd overschreden worden, een trein worden we meegevoerd n nêt verre landen, vreemde situaties, z< naar verleden tijden. In E Pericoloso Sporgersi laat V\ Penta-theater overtuigend zien, o welke originele en creatieve vonds pe£ zij beschikken. Zo worden koffers bruikt om korenvelden, cactuss )ve grafzerken, salondeuren of een ti lan zelf aan te duiden, terwijl achter jnr het toneel een klein M&rklin-treii voortdurend rondrijdt. eg- Het treintje rijdt van de Russis -an steppen, waar een Pushkin-fig jei zijn medereizigers bezingt tot Amerikaanse canyons, waar een w western plaats vindt. Maar de tifén wordt ook geassocieerd met depo lep tie, het vervoer van gevangenen n ya werkkampen, evenals met het vi trekken van vluchtelingen, die i hun laatste bagage meesjouwen. foi De compositie begint en eindigt ifye een fietsende spoorwegbeambte, man die 's morgens de treinen beweging zet en 's avonds het ra<f werk kan stoppen door een simBrei handeling: hij zet de seinpaal rood. "ijn u It Hoewel ook dit ballet voor mij ny de langdradige kant neigde, maal de afwisseling van de negen taferej]jj het toch boeiend met name door, f uitstekende typering van Ide Rij als de dromerige, twijfelende sp<|er wegbeambte en de Pushkin-vtij dracht van Hennie Konings. Zelp een originele aanwinst voor de ei sers, die naar totaal-theater strev Jn ïei L-hf an: iub ub door André Rutten AMSTERDAM Je gaat wel nieuws gierig naar Theater de Engelenbak (Kuipersteeg hoek Nes), waar vijftien „langdurig werklozen" (langer dan zes maanden) onder de titel „We mo gen niet klagen" een voorstelling spe len, die ze al improviserend in drie maanden gemaakt hebben. Mogelijk zijn je verwachtingen niet direct hoog gespannen. Dat is dan een uitsteken de instelling. Want juist dan word je bijzonder verrast. Waarom precies? Het gaat over werk loos worden, zijn en blijven. Als je er niet van nabij mee te maken hebt gehad heb je er toch wel veel over gelezen en misschien voorstellingen van het vormingstoneel erover ge zien. Echt nieuwe informatie krijg je er niet over. Maar niet eerder ben je er zo persoonlijk mee in contact ge bracht. En niet alleen omdat de spelers het werkloos zijn en blijven aan den lijve ondervonden hebben, al is dat onge twijfeld een belangrijk gegeven. Zij hebben hun persoonlijke ervaringen in de voorstelling gebracht, maar zij Een der vele kleine scènes uit We mogen niet klagen. hebben er ook afstand van genomen. Zij hebben naar zichzelf leren kijken van buiten af en zijn daardoor in staat zichzelf te spelen, maar ook anderen. Er dreigen donkere wolken voor de omroep. Wij mogen dan in ons land de oudste omroeporganisatie van de wereld hebben, steeds meer lijkt het erop dat Je de vraag moet gaan stellen: haalt de omroep in deze vorm 1985? Dat jaartal is vrij wille keurig gekozen, het mag ook een jaar eerder of later zijn. Deze vraag die ik overigens al veel eerder stelde kwam weer bij mij op toen de VARA een reportage uitzond over de Britse BBC. Want met dat instituut gaat het niet best. zoals de film duidelijk maakte. En de groot ste bedreiging naast een voortdu rend gebrek aan financiële midde len wordt gevormd door de com merciële stations. Die hebben meer geld. Zij kopen dan ook simpel de betere programmamakers en tech nici bij de BBC weg. Het is zelfs al zo erg. dat de BBC-televisie in de montagesector de mensen die het programma uitzendkiaar maken zal ik maar zeggen een tekort heeft van twintig procent Met kunst- en vliegwerk komen de uitzendingen nog tot stand. Een ander gevolg is dat men veel meer programma's kant en klaar in het buitenland moet gaan kopen. Deze ontwikke ling zie je ook in ons land steeds meer De concurrentie tussen de omroepen neemt steeds meer toe. maar het eigen produkt neemt in bijna net zo hevige mate af. U zult het zelf hebben vastgesteld. Af en toe komt er nog eens een echte Nederlandse serie op het scherm, maar de omroep die dat doet is dan direct voor een jaar of meer uitgevloerd, want het is eigen lijk te duur. Men beperkt zich dan verder tot wat buitenlandse aanko pen en aan aantal simpele en niet te dure eigen programma's. Als het even kan moeten die formules jaren mee. want tijd. geld en man kracht om rustig een nieuw pro gramma te ontwerpen zijn er niet. Sterker nog. men probeert vaak een bepaalde .opzet, die dan pas in de loop van het seizoen vorm krijgt of mislukt en dan dus niet meer op het scherm komt. In de tweede helft van de jaren tachtig komt er zo goed als zeker een nieuwe concur rent bij. namelijk de satelliet. Dan zal de storm in ons land pas echt losbranden. De verhalen daarover circuleren al een poosje. Een om roep als radio Luxemburg is al klaar voor dit systeem, al hebben ze nog geen satelliet besteld. Want er is nog een probleem: de ontvangst. Je kunt met een normale antenne geen satellietbeelden ontvangen. Je hebt dan een paraboolantenne nodig. De plaatsen waar men thans kabeltele visie heeft of de komende jaren zal krijgen, zijn daar ruimschoots in het voordeel. Want door het plaat sen van één parabool-antenne kun nen de abonnees dat satellietbeeld in de huiskamer krijgen. En dan gaan we in de richting van het Ame rikaanse systeem, zo goed als dag en nacht televisie, bepaald door de commercie. Een bekende film, aan geboden door een autofabrikant en een documentaire (of iets dat daar voor moet doorgaan) gemaakt in opdracht van een wasmiddelenfa- briek. Ik moet er niet aan denken, maar er zit waarschijnlijk weinig anders op. En waar blijven dan de huidige Nederlandse omroepen? Ik weet het niet precies, maar ik denk dat ze op een speciale niet commer ciële zender ook nog een paar uur in de week televisie mogen spelen. Nogmaals, ik hoop dat ik ongelijk heb. maar alles wijst in deze rich ting. De enige manier voor de Nederland se omroepen om zich voorlopig te handhaven, lijkt mij, is het tonen van een nadrukkelijk eigen gezicht en. waar dat maar even mogelijk is. komen tot bundeling van krachten En ook niet proberen elkaar iedere vlieg af te vangen. (Ik ken de tijd nog van zeskamp bij de NCRV, waar tegenover de VARA dan voor de liefhebbers een speelfilm zette; omgekeerd deed de NCRV dat als Mies Bouwman er was met Een van de acht.) Ook zou er meer samen werking moeten komen tussen de radio- en televisie-afdelingen van de omroepen. Nu heeft men vaak de indruk dat er twee verschillende sectoren van een en het zelfde be drijf bezig zijn. En ook zullen er mogelijkheden gevonden moeten worden om programmamakers die al jaren voorthollen eens de kans te geven zich op hun werk te bezinnen, bij te tanken zo u wilt. Dat kan alleen maar kwaliteit-verhogend werken. En tenslotte zouden wij in dividuele Nederlanders ons systeem eens wat meer moeten waarderen en verdedigen, want als je eens over de grenzen kijkt, blijkt iedere keer opnieuw: je kunt er veel tegen heb ben. maar het is nog altijd beter om niet te zeggen, veel beter dan welk ander systeem in welk ander land ook. Drie weken beroepskijken heb ben mij dat weer eens nadrukkelijk bevestigd Ad Interim. Zij hebben geleerd hoe je het partfn liere door het weglaten van overb*n ge details en door het aanscher®ei van het karakteristieke tot iets a'rd meen-herkenbaars kunt versterf01" zodat er echt theater ontstaat. ïn ar Zonder dat de eigen persoonlij! den van de vijftien spelers verdoeï worden. Integendeel. Je hebt als schouwer met ieder van de vijft hoe uiteenlopend ook in leeftijd, komst, opleiding, interesse via merkwaardige middel toneel een spirerend contact. Zij geven zich 2 der valse schroom allemaal figuur I bloot, omdat zij in die vrij lange wi periode met elkaar ondervonden I ben. waar zij reëel zichzelf zijn. waar misschien te larmoyant ol j| grootsprakerig. Zij hebben zich in hun onderling e ij tact op een verhelderende manier corrigeerd. Ongetwijfeld ook dank; de uitstekende leiding van hun re|!; seur Paul van der Kruk, van de sterdamse Theaterschool, en de maturg Wim Busink van dramaturgen-opleiding van de II versiteit van Amsterdam, die uit improvisaties de teksten destilleei Daarom durven de vijftien speln helemaal zichzelf te zijn. ook in i kijk op anderen. En hoe uitstek' I doen zij dat. Er wordt wel eens iet» sterk aangezet, maar wat doet da toe? Er wordt ook niet echt standpunt ingenomen. Het is een soort theater maken, menselijke feiten op een ontspan wijze toont en het aan de toescl wers overlaat er misschien vrager te stellen. Deze voorstelling lokt dergelijke gen wel uit. Het is een uitsteke voorstelling, die langer gespeeld moeten worden dan van 10 t.m. II van 17 t.m. 20 januari.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1979 | | pagina 4