Zin en onzin over ambtelijke macht
Mening van een lezer
Davitamon 10
Koning wil onderzoek
naar kredietbesluiten
Trouw Commentaar
Winterweerstand
voor het hele gezin
emigreren wegens huidskleur
Klachten
^Openbaar vervoer
Ministeriële verantwoordelijkheid schermt ambtenaren af
In Rijssen zwembad
nog dicht op zondag
I
geen talent
niets fijner dan sneeuw
charlie brown
stuur 'n brief
Christina
ZATERDAG 6 JANUARI 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Het lijkt een traditie te worden dat
de Amsterdamse hoofdcommissa
ris van politie in zijn nieuwjaarsre
de ook een enkele passage wijdt
tan klachten over het politie-op-
ireden. Dit jaar zei hij het in hoge
inate te betreuren dat er in enkele
gevallen sprake was geweest van
.ongerechtvaardigd ruw optre-
Jen". Veel meer liet hij over dit
jijnlijke onderwerp niet los, ook al
)mdat er, naar hij zei, op het
igenblik binnen het korps wordt
[ezocht naar „preventiemogelijk-
leden".
4ede door dit woordgebruik nam
Ie hoofdcommissaris niet de in-
Irük weg dat naar zijn mening het
nkele geval waarin wat al te ruw
rordt opgetreden als een
bedrijfsongeval" moet worden
ezien. Die indruk had hij vorig
aar al gevestigd door in het mid-
len te brengen dat ook politiemen-
en het recht hebben fouten te
taken.
ien door het Klachtenburo poli-
ieoptreden samengesteld boek
iat een heel ander geluid horen.
>aarin wordt niet gezegd dat poli
mensen geen fouten mogen ma
maar wordt wel stelling geno-
len tegen de opvatting dat het
laarbij om incidenten gaat. Het
lachtenburo meent dat niet
lechts enkele „rotte appels" aan-
iding tot klachten geven, maar
it de hele mand rijp is voor een
ondig zelfonderzoek. De struc-
ur van het korps, zo wordt be-
•gd, werkt het ook door de
ifdcommissaris gelaakte optre-
n in de hand.
loewel het Klachtenburo zich
eft beperkt tot klachten over het
Amsterdamse korps, is het niet te
Gewaagd te veronderstellen dat
5 leze diagnose het hele politie-ap-
- araat in ons land geldt. De ge-
teentelijke politiekorpsen mogen
an tot op grote hoogte autonoom
"jn. de problemen waarmee ze
r orstelen hebben ze veelal ge
nteen. Ook in andere steden zijn
ouwens klachtenbureaus te vin-
atuurlijk kunnen de Nederlandse
itjpoorwegen het ook niet helpen
at de winter dit jaar wat minder
"omers is dan we waren gewend.
{aarom moeten we maar niet te
,ning boos blijven over de vele
[jXbreken die er deze week kleef
den aan de dienstverlening van de
IS, zeker niet nu ze ruiterlijk
hebben toegegeven dat hun voor-
ioichting aan het publiek in deze
-^mmelige tijden beneden de maat
ïaar voor de mensen die met
„jilke goede redenen pleiten voor
en beter openbaar vervoer is het
atuurlijk wel erg vervelend dat de
«in in deze eerste echte winter-
leek niet zo'n betrouwbaar ver
voermiddel bleek te zijn. Voor
■chte spoor-supporters moet het
■tlfs ronduit pijnlijk zijn geweest
ervaren dat het auto-verkeer al
Jeer redelijk op gang was geko-
ten, terwijl het spoor maar bleef
n Lkkelen. Dat zullen we nog lang
den. En op hun beurt komen die
weer met soorgelijke kritiek als in
Amsterdam wordt gehoord.
Al die bureaus zou kunnen worden
tegengeworpen dat de beste stuur
lui aan wal staan. Zo'n verwijt zou
niet eens van alle grond ontbloot
zijn. De oplossing van een pro
bleem als het onderhavige, dat de
politie in elk geval wel onderkent,
zou wel eens moeilijker kunnen
zijn dan buitenstaanders denken.
Dat neemt niet weg dat de kritiek
wel serieus moet worden geno
men, en niet kan worden afgedaan
als een „modeverschijnsel", zoals
de Haagse hoofdcommissaris van
politie onlangs in deze krant deed.
Anders dan het Klachtenburo in
Amsterdam meent, moet de oor
zaak van een in sommige gevallen
onjuist politieoptreden denkelijk
gezocht worden in een gebrekkige
communicatie, eerder dan in een
verkeerde mentaliteit. Ook dat is
overigens een structureel pro
bleem. De politie waant zich te
veel op een eiland, of beter: op een
eilandengroep, want ook binnen
het apparaat wordt tegen overleg
en discussie nog veel te benauwd
aangekeken.
De politie stelt zich te defensief
op, hoe vreemd dat ook klinkt als
het gaat om zaken die nu juist op
agressie (van burgers én agenten)
betrekking hebben. Over klachten
zou, met inachtneming van de be
langen van de betrokkenen, ook
binnen het korps gepraat moeten
worden. Zolang het aan die inter
ne communicatie schort, zal het
met de goede relatie met het pu
bliek, die de politie nastreeft, ook
nooit veel worden.
De „preventiemogelijkheden"
zullen vooral in die richting ge
zocht moeten worden. Aan de
creativiteit die daarvoor nodig is,
kan het in elk geval niet ontbre
ken, in het Amsterdamse Korps,
dat in „Kreapol" beschikt over
een groep politiemensen die zoekt
naar mogelijkheden om beter te
functioneren.
door Willem Breedveld
DEN HAAG Het is alweer ruim acht jaar geleden, dat de
Utrechtse hoogleraar Crince le Roy de knuppel fors in het
vaderlandse hoenderhok gooide. In zijn bekende boek „De
vierde macht" afficheerde hij de tot dan toe onkreukbare en
vooral loyale ambtenaar als een oncontroleerbare en ongrijp
bare machtsfactor van belang. De ambtenaar was er de
oorzaak van, dat de argeloze burger maar al te vaak tussen de
wal en het schip geraakte.
moeten horen van de auto-propa
gandisten!
Daarom moet toch eens worden
nagegaan of nu echt alles is gedaan
om het ontwrichte spoorverkeer zo
snel mogelijk weer op regel te
krijgen. Als het eens echt wintert
is het verbazingwekkend te zien
hoeveel mankracht en materiaal de
overheid beschikbaar kan stellen
om de wegen weer begaanbaar te
maken. Kan bij een volgende keer
niet wat meer van die kosten en
moeite worden aangewend voor
het openbaar vervoer? Juist in zul
ke benarde tijden mag dat open
baar vervoer best wat worden
voorgetrokken. Het idee om daar
voor de strijdkrachten in te scha
kelen moet ernstig (en met spoed)
worden bekeken. Volgens de laat
ste jaarcijfers is het aantal spoor-
reizigers weer groeiende. Dat
moet zo blijven, hoe streng de
winters ook worden.
Het boek paste uitstekend in de toen
heersende mode om veronderstelde
machtsbolwerken bloot te leggen en
ze te onderwerpen aan de alles loute
rende democratiseringsgolf. De twee
honderd van Mertens moesten nodig
een kopje kleiner worden gemaakt en
waarom de ambtelijke macht en pas
sant ook maar niet meteen geslecht?
Zoals zo vaak bleek ln de daarop
volgende Jaren de werkelijkheid ech
ter aanzienlijk weerbarstiger dan de
stoutmoedige fantasie deed veron
derstellen. Vooreerst ontkenden de
aangevallen bonzen glimlachend, ook
maar over enige vorm van macht te
beschikken. Een bekende truc na
tuurlijk, want de echte machthebbers
zullen altijd trachten hun machtsbe
reik zoveel mogelijk te verhullen.
Maar noch thans was die vriendelijke
ontkenning een forse tegenvaller
voor de democratisecrders. Hun viel
nu eens te meer de opgave ten deel
het veronderstelde kwaad in de sa
menleving bloot te leggen. Dat bleek
minder eenvoudig te zijn dan het
leek.
Gecompliceerd
Al spoedig werd duidelijk dat het
woordje macht staat voor een onge
looflijk gecompliceerd begrip. Wat is
macht precies? Maar vooral ook:
wanneer wordt er ten onrechte ge
bruik van gemaakt? Hele universitei
ten die zich op het machtsprobleem
hadden gestort ontdekten al spoedig
(incidentele gevallen daargelaten)
dat apert misbruik van macht moei
lijk kon worden aangetoond. Nood
gedwongen moesten zij zich daarom
terugtrekken op stellingen, waarvoor
het grote publiek aanmerkelijk min
der belangstelling had.
Het machtsmisbruik zou besloten lig
gen in een foutieve organisatie van
het systeem. De structuren deugden
niet en moesten nodig worden veran
derd. Op zichzelf was deze vaststel
ling zo gek nog niet, omdat macht in
een democratische samenleving als
de onze een bevoegdheid behoort te
zijn. Geen persoonlijke macht dus,
maar een uitoefening van bevoegdhe
den die iemand rechtens toekomen:
een parlementslid krachtens man
daat van zijn kiezers, een minister
met goedvinden van zijn kiezers, een
minister met goedvinden van het par
lement, een lid van de raad van be
stuur van een onderneming met
goedvinden van de werknemers enz.
Wanneer er daarom om welke reden
dan ook onvrede bestaat over de be
staande machtsuitoefening behoren
de spelregels van die uitoefening an
ders, beter omschreven te worden,
zodat precies aangegeven kan wor
den waar de schoen wringt.
verder maar zien te rooien met de
boze buitenwereld van pressiegroe
pen. de vakbonden, het parlement, of
de gemeenteraad. Per slot van reke
ning is de politieke ambtsdrager ver
antwoordelijk en niet de ambtenaar-
Kortom het was het bekende ideaal
beeld van de politiek neutrale ambte
naar.
De democratiseringsgolf betekende
een eerste aanslag op dit ideaalbeeld
Het boek van Crince le Roy toonde
weliswaar niet aan dat ambtenaren
misbruik maakten van hun macht.
Wel bleek zonneklaar dat nogal wat
burgers in de ambtelijke molen tus
sen de wal en het schip geraakten.
Actiegroepen vonden in die tijd bij
een ruim publiek gehoor. Niet zelden
toonden zij ook aan dat het bepaald
wel anders kon.
Instellingen
Het nadeel van deze aanpak was ech
ter dat het grote publiek op slag zijn
belangstelling verloor. Het ging im
mers niet meer om de onderpaus van
het Nederlandse bedrijfsleven. SER-
voorzitter De Pous. of de heer Van
den Brink van de AMRO-bank, of
Udink van de OGEM. maar om het al
dan niet goed functioneren van ab
stracte instituten en instellingen, zo
als de vierde macht, het bankwezen,
de multinationals en noem maar op.
Bovendien bleken de democratiseer-
ders zich met deze aanpak nogal wat
monnikenwerk op de hals te hebben
gehaald. Want waar te beginnen in
een zo ongelooflijk complexe samen
leving als de onze, waarin ook nog
eens alles met alles blijkt samen te
hangen?
Het is daarom al heel wat dat een
drietal onderzoekers onafhankelijk
van elkaar de vinger hebben gelegd
op een nogal gevoelige plek in de
vierde macht. 1) Langs verschillende
Invalshoeken zeggen zij een aantal
opmerkelijke dingen over de relatie
tussen de ambtenaar en de politicus.
Taboes
Tot voor kort werd deze relatie be
heerst door een ingewikkeld patroon
van over en weer zorgvuldig gekoes
terde taboes. De ambtenaar was de
neutrale, loyale deskundige, die (vier
de macht of niet) getrouw uitvoerde
wat de politieke keuken voor hem
ophoeste. Zijn bemoeienis met de po
litiek reikte in die gedachtegang niet
veel verder dan het verlenen van ser
vice aan „zijn" politieke ambtsdra
ger, i.e. ..zijn" minister, wethouder of
gedeputeerde en die moest het dan
'IJzeren ring'
Andere studies werpen al evenzeer
een ander licht op de ambtelijke neu
traliteit. Zo introduceerden de politi
cologen Van den Bergh en Molleman
het begrip „de ijzeren ring": daarmee
het verschijnsel tot uitdrukking bren
gend dat ambtenaren niet zelden het
beleid voorbereiden in nauw overleg
met de betrokken pressiegroepen (i.e.
landbouworganisaties, onderwijsin
stellingen enz.), die zich op hun beurt
weer verzekerden van voldoende
steun in het parlement. En inder
daad, wanneer er eenmaal zo'n ijze
ren ring is gelegd, kan de betrokken
bewindsman geen kant meer uit.
De drie onderzoekers hebben kans
gezien de relaties met de politiek nog
wat scherper in beeld te krijgen.
Strolnk stelt bijvoorbeeld in zijn
proefschrift vtist dat juist als gevolg
van de fictie van de ministeriële ver
antwoordelijkheid een Interessante
ambtelijke organisatievorm, name
lijk die van de deconcentratie, onvol
doende tot ontwikkeling is gekomen.
Deconcentratie is de organisatiemo
gelijkheid bepaalde bevoegdheden
aan ambtenaren te delegeren, waar
van zij in belangrijke mate zelfstan
dig gebruik kunnen maken.
Strolnk verwacht van deze organisa
tievorm meer duidelijkheid, dan in de
huidige situatie mogelijk is. omdat de
uitoefening van nogal wat bevoegd
heden schuilgaat onder de wijdse
dekmantel van de ministeriële ver
antwoordelijkheid: letterlijk zegt
Strolnk: „Van vertegenwoordigers
van het (gedeconcentreerde - W.B
ambt mag verwacht worden dat zij
nu juist wel in het openbaar, voorzo
ver het het gebied van hun bevoegd
heidsuitoefening betreft het beleid
bekend maken en verdedigen,
ook indien dit niet altijd even goed in
het straatje van de minister past. De
politieke verantwoordelijkheid kan
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam Naam en adres aan de achterzijde
vermelden Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
Lees eerst de gebruiksvoorschriften.
wellicht zelfs zinvoller uitgeoefend
worden, indien de minister gemoti
veerd afwijkt van eventuele voorstel
len van een gedeconcentreerd ambt.
dan wel het beleid van een gedecon
centreerd ambt ombuigt".
Deconcentratie
Tot zover Strolnk over de mogelijk
heden van een ruimer toepassing van
deconcentratie, een mogelijkheid
die naar zijn proefschrift op overtui
gende wijze aantoont om tal van
redenen tot nu toe onvoldoende aan
dacht heeft gehad De Nijmeegse po
liticoloog Ringeling gaat in zijn
proefschrift „De beleidsvrijheid van
ambtenwen" nog een stapje verder.
Aan de hand van een grondige studie
naar het Indonesische spijtoptanten-
probleem tussen 1956 en 1969 stelt hij
vast dat een zekere mate van beleids
vrijheid voor ambtenaren onmisbaar
is. Die geeft hun de kans om zeer
algemeen geformuleerde wetten en
regels in de praktijk te vertalen naar
individuele burgers toe Ringeling
vindt echter ook dat controle op dit
ambtelijke handelen niet achterwege
kan blijven gezien de altijd aanwezi
ge kans op misbruik en ambtelijke
willekeur.
Het aardige van zijn studie is dat hij
op overtuigende wijze aantoont dat
strenge hiërarchische controle van
hogere over lagere ambtenaren geen
oplossing biedt voor dit probleem.
Volgens hem vindt er dan slechts een
verschuiving van het probleem
plaats, die bovendien het ontstaan
van een onwerkbare en onmenselijke
bureaucratie in de hand werkt. Hij
pleit daarom voor meer openbaar
heid van het bestuur op alle niveaus,
alsmede voor een Intensieve demo
cratische controle via het parlement,
de beroepsrechter en vla pressiegroe
pen van burgers, die het beleid aan
gaat. „Een verantwoordelijkheid van
ambtenaren alleen ten opzichte van
de minister is steeds minder toerei
kend. Het biedt vooral topambtena
ren gelegenheid zich achter hun mi
nister te verschuilen." aldus Ringe
ling.
bevat een uitgebreide bloemlezing
van concrete gevallen van ambtelijke
willekeur en ambtelijke corruptie, die
ook ai zou slechts de helft ervan op
feiten berusten, verbluffend en ver
ontrustend is. Maar nog afgezien van
de vraag naar de werkelijke toe
dracht van dc feiten, illustreert nage
noeg leder geval hoe onbevredigend
de meeste zaken worden afgedaan.
Bevoegdheden blijken elkaar te over
lappen. verantwoordelijkheden wor
den afgewenteld. Zodat er altijd wel
een gevoel van onbehagen blijft han
gen. waar men in feite nergens meer
terecht kan.
'Vrijheid'
Willekeur
De argeloze lezer wordt echter pas
goed wakker geschud wanneer hij het
boek raadpleegt van de Inmiddels
gepensioneerde hoofdambtenaar
Bouman „Ambtelijke willekeur en
corruptie in Nederland." Het boek
De drie boeken tonen ieder voor zich
aan. dat de vierde macht terecht over
een zekere mate van beleidsvrijheid
beschikt. Meestal zullen ambtenaren
op correcte wijze van die vrijheid
gebruik maken, maar willekeur is
zoals het boek van Bouman wel be
wijst bepaald niet uitgesloten. De
drie boeken wijzen er ook op dat de
politiek, i.e. het parlement, te weinig
zicht heeft op het ambtelijk hande
len. onder meer omdat de relatie
ambtenaar politiek, vla de politie
ke ambtsdragers onvoldoende con
trolemogelijkheden garandeert Alle
drie de onderzoekers zijn het erover
eens dat de oplossing moet worden
gezocht ln een duidelijker bevoegd
heidsafbakening en vooral ook in een
ruimere publieke verantwoording
van het ambtelijke handelen.
Het instituut van de ministeriële ver
antwoordelijkheid heeft te lang de
ambtenaar afgeschermd, vaak ook
ten nadele van hemzelf want hoe
vaak zal het voorgekomen zijn dat
een politieke ambtsdrager zijn amb
tenaren het zwijgen oplegt? Vast
staat dat een democratie alleen maar
goed kan functioneren voor het pu
blieke forum. We willen nu eenmaal
allemaal graag weten waar we aan
toe zijn. Ais het dan toch misgaat
behoeven we elkaar tenminste geen
verwijten te maken, maar kunnen we
gewoon naar betere oplossingen
zoeken.
F. A. M. 8trolnk, Het leerstuk der
deconcentratie, VUG A-boekerij, Den
Haag, prijs 25 gulden. A. B. Ringe
ling. Beleidsvrijheid van ambtena
ren, Samson, Alphen aan de Rijn, 45
gulden. H. Bouman. Ambtelijke wille
keur en corruptie in Nederland. Het
Wereldvenster Baarn. prijs 29.50.
Van onze parlementsredaetie
DEN HAAG Staatssecretaris Koning van binnenlandse
zaken wil van de provinciale besturen weten welke gemeente
raden tussen 26 december en 1 januari kredietbesluiten heb
ben genomen voor de bouw of verbouw van scholen of
leslokalen. Volgens de staatssecretaris heeft een aantal ge
meenten ln die periode geprobeerd via kredietbesluiten onder
bezuinigingsmaatregelen van het rijk uit te komen.
Het gaat hier om maatregelen die
eind december door Koning en zijn
ambtgenoot Hermes van onderwijs
werden aangekondigd om de groeien
de leegstand van schoollokalen voor
kleuter-, gewoon en buitengewoon
onderwijs te beperken.
Dat zou onder meer bereikt moeten
worden door minder leslokalen en
gymnastieklokalen te bouwen dan
eerst de bedoeling was. Verder zou
den bestaande gebouwen beter moe
ten worden benut. Ook zou er bij
nieuwbouw meer rekening moeten
worden gehouden met de termijn
waarvoor de bouw geldt.
Koning en Hermes willen de gemeen
ten voortaan alleen een vergoeding
voor nieuwbouw of verbouw verstek
ken indien dit echt noodzakelijk is.
Dat zou dan moeten blijken uit een
vooraf uitgegeven verklaring van
goedkeuring van het ministerie van
onderwijs en wetenschappen. Sinds 1
januari van dit jaar is een dergelijke
verklaring vereist.
Het is overigens niet uitgesloten dat
sommige kredietbesluiten van ge
meenteraden. genomen tussen 26 de
cember en 1 Januari, alsnog door de
staatssecretaris zullen worden terug
gedraaid
RIJSSEN (ANP) De gemeenteraad
van Rijssen is niet teruggekomen op
zijn besluit om het zwembad op zon
dag niet open te stellen. Voor de
tweede keer achtereen staakten de
stemmen. Hierdoor wordt het voor
stel van B en W om de oorspronkelij
ke beslissing in te trekken (volgens de
wet) als niet aangenomen be
schouwd.
B en W hadden bewust het voorstel
ingediend nadat gedeputeerde staten
van Overijssel hadden laten weten,
dat de sluiting van het zwembad op
zondag in strijd met de zondagswet
Is. Gedeputeerden hebben reeds aan
gekondigd dat, als Rijssen bij zijn
standpunt blijft, de provincie daarte
gen in beroep zal gaan bij de Kroon.
Deze beroepsprocedure kan volgens
een woordvoerder van de gemeente
Rijssen nog ai wat tijd vergen. Het is
daarom volgens hem allerminst zeker
of het zwembad de komende zomer
op zondag wel open zal zijn.
Clifford (66) en Lavema Sharp
hadden het helemaal niet slecht
in de Amerikaanse industriestad
Detroit. Toch vertrokken ze tien
jaar geleden met hun kinderen,
de piano en hun verdere hebben
en houden naar Conakry, de
hoofdstad van de Westafrikaanse
staat Guinee. In Detroit bezat
Sharop een aandeel in een zaak
van auto-onderdelen, dat hem
jaarlijks ruim twintigduizend
gulden opbracht, zijn vrouw had
gestudeerd. Nu wonen ze in een
eenvoudig wit-stenen huis dat ze
van de Guinese overheid te leen
hebben. Het voedsel is schaars en
dus duur. hun huis staat aan een
slecht begaanbaar weggetje en
de meeste woningen hebben geen
of uiterst gebrekkig sanitair
Toch zijn de Sharps erg gelukkig
in hun nieuwe vaderland. ..Hier
voelen we ons echt thuis", zegt
mevrouw Sharp. „We horen hier,
en hebben waardigheid en vrij
heid". Dat was ln de Verenigde
Staten wel een beetje anders,
want de Sharps zijn zwart „En in
de VS", legt mevrouw Sharp uit.
„behoort een zwarte nog altijd
tot een minderheidsgroep. Daar
moet je maar afwachten of je
werk krijgt en of je ergens wel
kom bent. Hier bestaat dat ge
woon niet. We zijn hier allemaal
zwart en elke open deur kun je zo
maar binnenlopen".
Guinee geldt als een van de
meest gastvrije landen in Afrika,
maar desondanks was het in het
begin niet altijd even makkelijk
voor de Sharps. Ze hadden wat
moeilijkheden met wantrouwige
hoge ambtenaren, omdat ze wel
zwart, maar toch ook Amerika
nen waren. Maar dat duurde niet
lang; Clifford Sharp kon les ge
ven op een handelsschool en zijn
vrouw op een technische hoge
school, totdat nog niet lang gele
den Sharp zijn pensioen vanuit
de VS kreeg. Nu zorgt hij nog een
paar dagen per maand voor de
aftandse Cadillac van Achmed
Sekoe Touré, de president van
dit socialistische land. en voor
een paar andere auto's. De oud
ste zoon van 28 geeft tekenles en
drijft een ljstentje annex bakke
rij in het tuinhuisje van de
Sharps, twee dochters zijn met
Guinese ambtenaren getrouwd
en werken ln Conakry, een zeven
jaar oud zoontje zit gewoon op
school en verder zijn er nog drie
in Afrika geboren kleinkinderen
en een geadopteerd Oulnees jon
getje Eén dochter is in Amerika
gebleven.
Vooral na de televisieserie
..Roots" hebben veel Amerikaan
se negergezinnen een bezoek aan
Afrika gebracht, maar weinigen
zijn er voorgoed blijven wonen.
Stokely Carmichael, een vroege
re „Black Power'-leider heeft
zich wel enkele jaren geleden in
Guinee gevestigd en vindt dat
iedere kleurgenootzijn voorbeeld
zou moeten volgen, zo goed be
valt het hem.
„U verspilt uw geld. Uw dochter
heeft absoluut geen talent",
schreef de directeur van de to
neelschool indertijd aan Lucy
Balls moeder. En een paar jaar
later kreeg Lucy zelf te horen dat
ze „totaal ongeschikt voor het
theater" was. Toch heeft diezelf
de Lucy Ball zich al veertig jaar
aan de top van de showbusiness
gehandhaafd, schrijft Televizier.
Hoe meer een mens aantrekt, hoe dieper hij in zijn kraag wegduikt
en hoe liever hij bij de warme kachel zit om sneeuw en ijs te
ontlopen, hoe lekkerder een ijsbeer zich voelt. Ook in de Verenigde
Staten vind je her en der zoveel sneeuw dat een mens er nauwelijks
meer door komt, maar deze ijsbeer (uit de dierentuin van Milwau
kee) voelt zich liggend en rollend in de sneeuw pas goed in z'n
element.
Zo'n negentig miljoen mensen
volgen met de regelmaat van de
klok de belevenissen van de
„Peanuts" die vandaag de dag in
1750 kranten over de hele wereld
worden afgedrukt De hoofdfi
guur van de strip. Charlie Brown,
viert deze week zijn dertigste ver
jaardag. net als zijn hond
Snoopy, zijn vriendje Linus en
diens zusje Lucy. De bedenker en
tekenaar van de Peauts heet zelf
ook Charles, en verder 8chultz.
Wie Charlie Brown en zijn vriend
jes kent, kent ook Schultz, want
diens opvattingen over het leven
worden gedeeld door Charlie,
Snoopy. Linus en Lucy. Boven
dien heeft de tekenaar zich laten
inspireren door mensen en dieren
uit zijn eigen omgeving: Schultz'
vader was kapper, die van Char
lie Brown ook Pa Schultz hield
er een nogal excentrieke hond op
na. Charlies hond Snoopy doet
daar geenszins voor onder Char
lie krijgt meestal de klappen ln
de strip, en heeft daarmee veel
weg van zijn maker: Schultz is
tamelijk verlegen en ziet de din
gen vaak nogal zwartgallig. Niet
temin spreekt Schultz' wereld de
buitenwereld sterk aan; behalve
dat de strip, zoals gezegd, in zo'n
1750 kranten wordt gepubliceerd,
noemden de Amerikanen ln 1960
al hun ruimtevaartuig Apollo
„Charlie Brown", en de maanlan
der van diezelfde Apollo
„8noopy"
Lee Yong Hoel. voorheen journa
list en assistent-hoogleraar aan
de Hang-Yang-universitelt van
de Koreaanse Republiek (dus
Zuid-Korea) werd op 19 mei op
beschuldiging van overtreding
van de wet van het antlcommu-
nisme veroordeeld tot drie Jaar
cel Hij was al op 24 november
1977 gearresteerd en ervan be
schuldigd „een tegen de staat ge
richte organisatie te hebben be
gunstigd" door het vertalen en
uitgeven van een aantal essays
over de volksrepubliek China, ge
schreven door westerse auteurs
na een bezoek aan dat land. Het
ging om essays van onder ande
ren de Amerikanen John Ken
neth Galbraith en Ross Terrtll en
van de Franse minister Alain
Peyrefitte; bovendien had Lee
Yong Hoei zelf in zijn bundel
..Idolatry and reason" lovende
uitlatingen gedaan over Noord-
Korea en Mao Tse toeng Ook de
uitgever van die bundel Is (tot
één Jaar) veroordeeld, maar nog
niet gevangen gezet. Het ge
rechtshof gaf geen (zoals gebrui
kelijk) formele verklaring van
zijn beslissing, maar citeerde al
leen eerdere uitspraken van het
hooggerechtshof Daarin wordt
gesteld dat een publikatie als
strijdig met de wet op het anti-
communisme kan worden be
schouwd als die een tegen de
staat gerichte organisatie begun
stigt. zelfs als dat niet de bedoe
ling van auteur of uitgever was.
Lee Yong Hoei had vergeefs aan
gevoerd dat hij de intellectuele
horizon wilde verruimen door ln
Zuid-Korea publlkaties van wes
terse geleerden over modern Chi
na te introduceren.
Amnesty International dringt
aan op de onmiddellijke en on
voorwaardelijke vrijlating van
Lee Yong Hoei (die lid is van
A.I.'s Koreaanse sectie) en alle
andere mensen ln Zuid-Korea die
gevangen zitten wegens hun pu
blicistische activiteiten. Wie ook
voor de vrijlating van Lee Yong
Hui (Engelse spelling, omdat ook
de brief in het Engels moet) wil
pleiten, kan dat beleefde
verzoek richten aan: President
Park Chung Hee The Blue
House Seoul, Republic of Ko
rea. en aan Mr. Minister of Justi
ce Seoul, Republic of Korea.
„Christina", murmelde Harry
Miller uit Oklahoma in zijn slaap
Zijn vrouw hoorde dat en wat
erger was. zij heet geen Christina
en is vreselijk Jaloers Ze greep
een revolver en schoot op hem
Qevolg Harry ligt nu in het zie
kenhuis met een beschadigde
long en de kogel nog steeds in
zijn lichaam maar hij wil geen
aanklacht tegen zijn vrouw Indie
nen. want „ik hou van haar".
