De Ver Van Mijn Bed
brengt Derde Wereld
Show
hier
Kunstenaar zocht naar
het schoonheidsbegrip
Wat plaatsgenoten schreven
Esthetisch kijkspel
Zwaar programma wordt
uitstekend vertolkt
Fons Peters: Makers blijven expres thuis
Pierre Kartner
weigert prijs
Raad dreigt op
te stappen
Expositie geeft beeld van Sluijters ontwikkeling
Kondrasjin krijgt verblijfsvergunning
Enschedeboek 1978
'Ich ruf zu Dir'
Jonge musici in het concertgebouw
ZATERDAG 6 JANUARI 1979
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
4
door Riet Diemer
HILVERSUM Als de nieu
we rubriek over de Derde We
reld. die de KRO zondag
avond voor het eerst op het
scherm brengt, De Ver Van
Mijn Bed Show gaat heten
dan maakt die naam duide
lijk genoeg dat de opzet ver
schilt van de traditionele pro
gramma's over de arme lan
den. De makers van De Ver
Van Mijn Bed Show willen
ook eens andere accenten la
ten zien dan tot nu toe is
gebeurd om zo het beeld van
de Derde Wereld wat volledi
ger te maken. Door de infor
matie in een visueel aantrek
kelijke en afwisselende vorm
te gieten zonder de grote pro
blemen te verdoezelen wil
men een groter publiek be
reiken.
Presentator Is Han van der Meer.
tegenwoordig correspondent voor de
KRO in Londen, die grote voordelen
aan zijn verblijf daar ziet omdat deze
wereldstad nog aiUJd wordt be
schouwd als knooppunt voor de Der
de Wereldlanden. Eenmaal per
maand komt hij over naar Hilversum.
Regisseur, lid van de redactie en voor
dit artikel onze woordvoerder is Fons
Peters.
Evenals de meeste collega's van de
afdeling Informatieve programma's
heeft hij een aantal documentaires
over ontwikkelingswerk op zijn naam
staan, zoals over de boeren in Peru en
Bolivia, of over werk van priesters in
Mexico en India. Het is zeker niet de
bedoeling dat onder het maken van
dergelijke documentaires een streep
zal worden gezet, maar voor De Ver
Van Mijn Bed Show blijven de ma
kers ..expres thuis", zoals Fons met
nadruk zegt. ..De documentaires over
de arme landen die met regelmaat op
de Nederlandse televisie komen heb
ben een goed maar vast publiek en ze
worden gewaardeerd ook. Maar je
werkt niet alleen voor die vaste kern.
Je zou meer mensen willen bereiken,
die wel degelijk interesse hebben,
maar die zijn stukgelopen op pro
gramma's met louter narigheid."
Verontwaardigd
Veel van die films zijn vakkundig
goed gemaakt, maar ze laten alleen
DEN HAAG (ANP» De zanger/com
ponist Pierre Kartner (Vader Abra
ham) heeft de hem voor 1978 toege
kende exportprijs van de Stichting
Conamus geweigerd. De prijs die hem
maandag 8 januari tijdens een feeste
lijke bijeenkomst zou worden over
handigd. was hem toegekend voor de
internationale successen van zijn
composities- Met de weigering wil
Kartner protesteren tegen het féit
dat het Nederlandstalig repertoire te
weinig aandacht krijgt van radio- en
televisieprogrammamakers.
Kartner pleit voor meer Nederland
stalig repertoire op radio en televisie
zoals dat ook in het buitenland ge
beurt Het publiek moet de gelegen
heid krijgen met etgentalige creaties
tn aanraking te komen
Volgens Kartner ..zit het Nederlands
talig repertoire tn de verdomhoek" en
het weigeren van de prijs is volgens
hem de enige manier hier de aan
dacht op te vestigen.
In verband met de weigering van
Kartner heeft Conamus besloten de
bijeenkomst waarop de prijs zou wor
den uitgereikt, niet door te laten
gaan
Speciaal vandaag
Beate S. is de eerste afleve
ring van een serie die de Duit
se televisie op het scherm
brengt
Dtsl. 219J9
Getrouwd blijft getrouwd
is een Frans-Italiaanse-Roe-
meense speelfilm uit 1971
Ned. I/19.S5
AVRO's Sportpanorama
presenteert wereldkampioen
schappen tennis (heren-dub
belspel)
Ned. 1/21.55
Oogst van de angst De
eerste aflevering van de vijf
delige Amerikaanse serie, die
gebaseerd is op de thriller
bestseller van Thom Tryon
Ned. 222.
Informatieve onderwerpen
in Aktua tv
Ned. 222.50
Het kinderkunstprogram
ma ..Op een klein station
netje"
Hilv. 4/7.02
Geen In de roode haan.
maar een programma met mu
ziek uit eigen opnamen
Hilv. 1/12.41
Nederlandse artiesten in
NAR
Hilv. 1 14.30
Het EO-programma Laat
ons de rustdag wijden
Hilv. 222.00
Fons Peters
maar zien hoe arm de mensen zijn. De
afstand tussen hen en ons wordt ver
groot. Je komt alleen maar onder de
indruk dat wij het zo ontzettend goed
hebben als Je naar die mensen kijkt.
Vanuit de Derde Wereld gaat men
steeds meer verontwaardigd reageren
op die films die alleen maar slechte
huisvesting en kleren en ondervoede
mensen laten zien. Draai het maar
eens om. Hou zouden wij het vinden
als alleen onze negatieve kanten in
films werden vertoond en geëxploi
teerd.
De westerse filmers gingen zichzelf en
elkaar overtreffen. De beelden wer
den realistischer. Eerst werd gezocht
naar een ziek kindje, later naar ster
vende mensen. Aan de andere kant is
het nu eenmaal een schande dat zul
ke dingen voorkomen en is het begrij
pelijk dat journalisten er daarom bo
venop springen. Maar op de kijkers
ging het een averechtse werking krij
gen. Of de knop werd omgedraaid, of
het glroboek werd gepakt omdat
vaak wordt aangenomen dat het al
leen maar een kwestie van geld is.
De Ver Van Mijn Bed Show wil probe
ren het verkregen beeld van de Derde
Wereld wat vollediger te maken. Fons
Peters: ..De mensen daar hebben een
geschiedenis en een cultuur die veel
rijker zijn en veel verder teruggaan
dan onze westerse beschaving. Ze
hebben iets te melden. Daarom zal in
iedere aflevering een brok authentie
ke cultuur worden opgenomen. In de
uitzending van zondagavond treedt
de in Londen verblijvende groep Ja-
bula. afkomstig uit Zuid-Afrika op.
Deze bestaat voor een deel uit hun
land verbannen negers, sinds Soweto.
Ze maken hoogwaardige jazzmuziek.
Onder het verstrooiende gedeelte zal
ook in vrijwel iedere uitzending van
de show cabaret vallen. De reactie
van het programma heeft bijna alle
Nederlandse cabaretuitvoeringen
van de laatste tijd gezien. In elk caba
ret zit wel een programma-onderdeel
over de Derde Wereld. Dat zegt iets
over de belangstelling van het pu-
Speciaal morgen
bliek, want Je kunt zeggen dat het
cabaret een soort afspiegeling is van
datgene waarover de bevolking zich
druk maakt." Iedere keer wordt een
cabaret-artiest uitgenodigd die een
programma-onderdeel ten gehore
brengt. In de eerste uitzending is dat
Slmone Kleinsma die samen met Ge
rard Cox optreedt. Ze zingt „Neder
land krijgt steeds meer kleur" van
Hans Dorresteyn.
Verder worden enkele scènes ver
toond van de nieuwe Turkse speel
film De Klaagzang van regisseur Yil-
maz Güney. Het verhaal gaat over
mensen in bergachtige streken in het
DEN HAAG (ANP) De Raad voor
de Kunst denkt er over zijn taak neer
te leggen als minister Gardeniers van
CRM geen voorrang geeft aan het
uitvoeren van het vierjarenplan voor
de mime in ons land. Het plan zal het
komende seizoen zijn derde fase in
gaan. Dit blijkt uit de brief, die de
Raad voor de Kunst de bewinds
vrouw heeft gestuurd samen met het
advies dat dc raad van zijn Commis
sie voor de Mimekunst heeft overge
nomen. Het vierjarenplan is bedoeld
om de ergste knelpunten in de steeds
achtergestelde mimesector weg te ne
men. Het werd in principe aanvaard.
De tegenwoordige minister onder
schrijft de intenties ervan. Haar posi
tieve uitlatingen zijn evenwel niet in
cijfers vertaald, aldus de Raad voor
de Kunst.
De Commissie Mimekunst heeft te
kennen gegeven dat zij onmogelijk
kan blijven adviseren op grond van
de cijfers voor mime. zoals die uit de
kuastbegroting van CRM voor 1979
bekend zijn. De cijfers blijken name
lijk volstrekt onvoldoende voor het
verwezenlijken van het vierjaren
plan
Een constructieve reactie op het initi
atief van de commissie heeft de be
windsvrouw niet gegeven. De com
missie verlangt thans, dat zij op korte
termijn concreet en gedetailleerd
antwoord geeft op de vraag hoe zij
het vierjarenplan denkt te kunnen
uitvoeren
arme achterland van Turkije, waar
veel gastarbeiders vandaan komen.
Smokkelaars proberen daar wat te
verdienen, maar ze worden meedo
genloos achterna gezeten en ver
moord. De film zal om commerciële
redenen wel nooit de bioscopen berei
ken. maar hij draait wel in de film
huizen.
Authentiek
Fons vindt het een bijzonder goeie
film. „De Derde Wereld heeft een op
vallende speelfilmindustrie. Ervaren
filmmakers zijn vaak bezig om iets te
doen voor de ontplooiing van de be
volking. In de films wordt duidelijk
gemaakt hoe de bevolking leeft. En
ook al knijp Je je tenen samen vanwe
ge de slechte kwaliteit die die films
soms hebben, ze zijn zo authentiek.
Zo kom je te weten hoe de mensen in
de arme landen hun problemen zelf
zien." In het programma van morgen
avond komt ook minister De Koning
van ontwikkelingssamenwerking aan
het woord. Verder is er een toeristisch
onderwerp. Een groeiend aantal men
sen gaat in Derde Wereldlanden met
vakantie. Tot nu toe zes procent van
alle vakantiegangers. De reisbureaus
spreken de verwachting uit dat dit
getal binnen korte tijd zal verdrie
dubbelen. De vraag in de show is
echter: profiteert de bevolking daar
van of komt het meeste geld terecht
bij de westerse toeroperators? Zo zijn
er allerlei raakvlakken met onze sa
menleving te vinden: produkten uit
de Derde Wereld die wij kopen, adop
tie van kinderen uit die landen, gast
arbeiders, Surinamers en Antillianen
en de kerken, die zendelingen en mis
sionarissen uitzenden. Fons: „Onze
betrokkenheid verliep toch meestal
via een zoon of dochter uit de geloofs
gemeenschap die ergens ver weg uit
geloofsovertuiging ontwikkelings
werk deed. Daarin is eigenlijk niet
veel verandering gekomen, alleen zijn
er ontwikkelingswerkers bijgekomen
en besteden de paters misschien
meer aandacht aan het bouwen van
een ziekenzaal en sociale omstandig
heden dan aan het geloof alleen.
Daarom zal De Ver Van Mijn Bed
Show ook aandacht aan deze eerste
werkers, maar ook aan de bisschop
penconferentie die in Zuid-Amerika
wordt gehouden. De benaming
„show" voor een dergelijk program
ma heeft nogal wat kritiek opgele
verd. Dat heeft het team echter niet
van zijn stuk gebracht. Fons. „We
maken een voorstelling met publiek
en met een gastheer als centrale pre
sentator. waarom zou je het dan geen
show noemen? In televisie-vakter
men is het het wel. We hadden ook
een Van Speyk-show en nu de Alles is
Anders-Show en in Duitsland heet
het journaal Tageschau."
Het tijdstip van uitzending is gun
stig: om de vier weken tien over half
tien op Nederland I. Het programma
wordt steeds op de donderdagavond
daarvoor opgenomen in het Soete-
rijntheater in Amsterdam, dat een
geheel eigen plaats inneemt in de
voorlichting over de Derde Wereld.
Voor belangstellenden zijn er altijd
wel een paar plaatsen over.
Jan Sluijters: „Gezicht op Amstelveenseweg en Schinkel" (begin jaren twintig).
door G. Kruis
AMSTERDAM Jan Sluijters lijkt de laatste tijd wel wat ln de vergetelheid te zijn geraakt.
Na zijn dood tn 1957 is er maar heel weinig meer over hem gepubliceerd en langzamerhand zijn
we ook bezig te vergeten dat hij tijdens zijn leven een roem genoot die weinig andere schilders
ten deel is gevallen. Tot 25 Januari is er in de d'Theeboom, Singel 210 ingang Driekoningen-
straat, Amsterdam te zien waaraan hij onder meer die roem te danken had.
Een dertigtal werken geven daar een
idee van de ontwikkeling van een
kunstenaar die de schoonheid lief
had. Toch begon ook Jan Sluijters
min of meer als een artistieke rebel.
In 1906 wilde ze hem niet meer het
jaargeld uitkeren (verbonden aan de
Prix de Rome die hij in 1904 kreeg)
omdat hij volgens de commissie „de
valse wegen van het modernisme be
wandelde". Jan Sluijters was dus
„modern". Dat wilde in zijn geval
zeggen dat hij nieuwe wegen zocht
om de schoonheid zo direct mogelijk
te kunnen verbeelden. Hij heeft de
invloeden die hij daarbij heeft onder
gaan nooit trachten weg te moffelen.
Je hoeft echt geen kunstkenner te
zijn om ze te ontdekken maar hoe
duidelijk ook, nooit zijn het „imita
ties" altijd nadrukkelijke „verwer
kingen". Verwerkingen van de diepe
indruk die kunstenaars als Toulouse-
Lautrec, Van Gogh en Breitner op
hem moeten hebben gemaakt. Ver
werkingen ook van de mogelijkheden
die de elkaar opvolgende ismen voor
hem hadden. De vreugde speelt een
grote rol in het werk van deze schoon--
heidszoeker. Ze is er al tijdens de
periode van proberen en afwegen en
wordt groter als Sluijters het experi
ment laat voor wat het Is en de weg
vrijmaakt voor zijn volkomen na
tuurlijk talent. Er is een uitzonderlij
ke periode. Veel werken ontstonden
in 1915-16 in Staphorst. Sluijters, de
levensgenieter die overal schoonheid
zocht en er met volle teugen van
genoot moet erg geschokt zijn door
wat hij daar zag en meemaakte. Zijn
hoogtepunten liggen daar waar hij de
probleemloze schoonheid ervoer.
Want ln het zoeken naar het wezen
der schoonheid zag hij de essentiële
taak van de kunstenaar. Zelf schreef
hij: „Ik begreep dat de schoonheid
niet te ontleden of te beschrijven is
en dat de kunst in wezen niets anders
is dan het eeuwigdurend zoeken om
nader tot dat begrip schoonheid te
komen". In Amsterdam is te zien dat
dit zoeken dikwijls beloond werd.
DEN HAAG De Russische dirigent
Kirill Kondrajin, die 4 december be
sloot niet naar de SowjetrUnie terug
te keren, heeft een verblijfsvergun
ning voor een jaar gekregen, aldus
heeft dé Woordvoerder van het minis
terie van justitie donderdag 'meege
deeld. Kondrasjin. die sinds 1975
gastdirlgent van het Concertgebou
workest ls, heeft geen politiek asiel in
Nederland gevraagd. Maar hij wilde
niet naar de Sowjet-Unie terugkeren
om, zoals hij zei „zijn artistieke vrij
heid volledig te kunnen beleven."
Normaliter wordt een verblijfsver
gunning jaarlijks verlengd. Kort vooi
hij besloot niet naar de Sowjet-Unie
terug te keren kreeg Kodrasjln eer
vaste aanstelling als dirigent van hel
Concertgebouworkest, naast Bernard
Haitink.
door Jac. Lelsz
Eucharistieviering in de
kerk van de omroepparochie
te Amersfoort.
Ned. l/tl.00
Kerkdienst van de geref.
kerk vrijgem. te Hasselt
Ned. 1/17.40
Spelen met kinderen is een
nieuw-r rubriek voor ouders en
hun kinderen
Ned. 218.05
In OLen hoe zit het nou
met Slen? praten moeders en
dochters over de overgang
Ned. 218.45
Uitvoering van dc zesde
symfonie van Tsjaikofsky
door het Berliner Phllharmo-
nisch Orkest o.l.v. Von
Karajan
Ned. 119.40
De KRO brengt weer eens
toneel op het scherm met de
eenakter Tussen de middag,
geschreven door Don Dekker.
Regie: Peter Oosthoek. Hoofd
rollen: Lou Steenbergen en
Onno Molenkamp
Ned. 120.50
De Ver van Mijn Bed Show
met Derde Wereldzaken
Ned 121.40
Hulp aan Vietnamese
vluchtelingen Giro 999: wie
gaat er nou eigenlijk de boot
in. vraagt het Human.
Verbond
Hilv. 19.30
De Enschedeërs zijn op ruime
schaal in staat gesteld kennis
te nemen van wat plaatsgeno
ten hebben geschreven. Gra
tis. Om het ..Enschedeboek
1978" vol proza en poëzie te
bemachtigen, een boek waar
voor men normaal gauw zes
rijksdaalders moet neertellen,
hoefden ze maar even het ge
meentehuis, het postkantoor,
de schouwburg, het VW-kan-
door Ineke Sluiter
DEN HAAG In het Haagse
HOT-theater vond donderdag
Jl. de première plaats van Ich
ruf zu Dir. van de Amerikaan
se choreograaf Kathryn Po-
sin, op muziek van J. S Bach,
gecreëerd voor het Neder
lands Danstheater.
Het ballet is gemaakt voor twee dan
sers en opgebouwd uit twee soli, die
te wetnlg van elkaar verschillen in
karakter om de zin ervan duidelijk te
maken. en die dan samengevoegd
worden, met het gevaar, dat de fraaie,
maar al wel door het oog gereglstreer
de beweging tot verveling zou kun
nen lelden. De wat schoolse verwe
ving is bovendien riskant m die zin.
dat de verschillen in tijd zo klein zijn.
dat het lijkt of er vergissingen in het
spel zijn In het begin is de spanning
er wel in. maar als het samen-bewe
gen m één richting opbreekt in sym
metrie wordt de choreografie oninte-
MttM De tl»el roept duidelijke as
sociaties op over de Inhoud en in de
eerste solo is daar ook wel iets van
terug te vinden, maar erg helder werd
het allemaal niet.
De choreograaf had de beschikking
o\ er twee uitstekende dansers. Gien
Eddy en Gerald Tibbs. die de licha
melijk zeer inspannende beweging
met grote beheersing uitvoerden,
waardoor het ook in-spannend kijken
werd. Het is jammer, dat zij hen in
houdelijk niet meer „poot" gaf om op
te staan Voor mij bleef het een esthe
tisch kijkspel, dat hier en daar ouder
wets aandeed, hetgeen men van een
jonge, moderne Amerikaanse choreo
graaf niet gauw zou verwachten Er
was een voor- en doorzichtig decor
van Walter Nobbe. De muziek werd
op piano gespeeld door Gary Carpen
ter. over wiens opvattingen over het
spelen van Bach wel wat verschillen
van mening zouden kunnen zijn.
maar dat laat ik graag over aan de
deskundigen.
De première ls gebed in een wat one
venwichtig opgebouwd programma:
Tilt van Hans van Manen, uitgevoerd
door de Springplank, de aspiranten-
groep van het NDT. De uitvoering
was niet helemaal vlekkeloos, een
..must" voor van Manens balletten,
maar wel met veel verve gedanst.
Daarna Carlos Orta s Central Park.
reeds besproken m deze kolommen,
en de Kinderspelen van Jiri Kilian.
artistiek gezien een terecht sluitstuk.
Nog te zien vanavond in het HOT-
theater om 20.30
toor of een boekwinkel bin
nen te wippen. Negenduizend
exemplaren zijn gedrukt en
de voorraad is al bijna de deui
uit.
Een leuk initiatief van de bestuurs
commissie cultuur der gemeente En
schede. dat verwezenlijkt kon worden
mede dank zij subsidies van de ge
meente. het provinciaal Anjerfonds
Overijssel en het ministerie van
CRM. De gemeente Apeldoorn heeft
een tijdje terug, zoals gemeld, ook
zoiets ondernomen. Bij het bundeltje
„Apeldoorn op de korrel" was voor
waarde dat de onderwerpen betrek
king hadden op deze gemeente. Door
deze beperking kan in Apeldoorn pu
blicabel materiaal in portefeuille zijn
gebleven.
Voor „Enschedeboek 1978"
werd die eis niet gesteld, maar toch
bestaat de inhoud voor een groot deel
uit bijdragen, die min of meer plaats
gebonden zijn.
Creatief talent
Het uitgeven van een dergelijk werk
je is zeker zinvol. Er zit vaak meer
creatief talent in een gemeente dan
wordt vermoed. Anderzijds moet men
de verwachtingen ook weer niet te
hoog spannen Wat voor huiselijk ge
bruik aardig is. behoeft een lezer zon
der affiniteit met de schrijver nog
geen belang in te boezemen. Van de
zeshonderd inzendingen werden er
slechts veertig aanvaard. Wie zijn of
haar werk niet zag „gedruktmoge
getroost zijn met de wetenschap dat
een jury wel soeverein ls maar niet
onfeilbaar „Enschedeboek 1978"
wordt voornamelijk gevuld met proza
en poëzie van Enschedeërs of oud-
Enschedeërs. die op dit gebied ama
teurs heten. Vijf professionele schrij
vers zijn uitgenodigd mee te doen:
Jan Cremer, M. K. van der Steeg. J.
Verhaaren. W Wilmink en Amoldo
Schirinzi. Het stukje van Jan Cremer.
die in Enschede geboren werd. is
overgenomen uit zijn Logboek. Er
komt nauwelijks een onvertogen
woord in voor en het zou. bij wijze
van spreken, onder de kerstboom
voorgelezen kunnen zijn. Het gaat
over zijn ervaringen als lid van een
knapenkoor Arnoldo Schirinzi is een
Italiaan die ln Enschede werkt, in zijn
geboorteland diverse bundels met ge
dichten heeft gepubliceerd, maar ook
in het Nederlands schrijft, zelfs in een
soort Twents.
Het mooi uitgegeven boek heeft een
veelzijdige inhoud, maar veel bijdra
gen zijn herinneringen, en veelszins
van romantische aard. Over de paar
den waarmee eertijds de textielba
ronnen in Enschede reden, over het
boemeltje in een tijd toen Enschede
nog zes spoorwegstations had enz.
Ben Frey leidt de gedachten in een
beetje Paul van Ostayen-achtige
vorm terug naar de staking van 1932.
Een van de zuiverste verzen, die we
tegenkwamen, is van Jan Kwast:
ik zit toch zo graag in het water te
staren
daar zwemt de vis in de bomen
de bomen die groeien zo diep naar
benee
daar kun je je leven niet komen
ik zit toch zo graag aan het watei
te dromen
en diep in de wolken te woelen
en langzamerhand raak lk los van
mezelf
en begin me een vogel te voelen
„Enschedeboek 1978" (voorzien van
enkele goed gekozen illustraties) be
vat ook een paar bijdragen in d€
streektaal, onder meer „Oet 'n boer
schop" van J. H. Lansink-Wevers
over de boer Getjan, die in verband
met stadsuitbreiding als zoveel boe
ren „stle en groond mossen verlaotn'
om tegen zijn zin in een bungalow tf
wonen totdat („op nen koaln midwin
teraovend") God hem riep.
door Jac. Kort
AMSTERDAM Tijdens het tweede concert in de serie „Drie
recitals door jonge Nederlanders" die in dit seizoen in de
Kleine Zaal wordt gegeven, hadden donderdagavond de solo-
cellist van het Residentieorkest Godlried Hoogeveen en de
pianist Stanley Hoogland zullen spelen.
In plaats van dit duo. waarvan de
cellist het donderdagochtend wegens
griep moest laten afweten, traden
thans op Harco Ruysenaars. solocel
list van het Concertgebouworkest
met Antoine Oomen aan de piano.
Het programma was daardoor enigs
zins gewijzigd. Beethovens Variaties
op een thema uit „Die Zauberflöte"
van Mozart, een van de eerste wer
ken, die voor cello en piano zijn ge
schreven. bleef als openingsstuk ge
handhaafd. Ook de Suite Italienne
(naar Pergolesi». een bewerking die
Strawinsky in 1919 van zijn balletmu
ziek „Pulcinella" maakte, bleef als
slotnummer op het programma
staan.
Daartussen speelde Ruljsenaars de
Suite voor cello solo opus 131 nr 2.
Een werk dat Max Reger schreef in
navolging van de solo-suites var
Bach, en voorts de Sonate van Clau
de Debussy en Elégie opus 24 vooi
cello en piano van Gabriel Fauré.
Een behoorlijk zwaar programma
dat niettemin voortreffelijk werd uit
gevoerd. Ruysenaars heeft een prach
tige toon en zijn voordracht is daarbi
zeer muzikaal en expressief. De uit
eenlopende stijlen die hij had te ver
tolken, kwamen bij dit doorleefde cel
lospel uitstekend tot hun recht.
In Antoine Oomen had Ruijsenaar:
een zeer goede partner. Er was tussei
de cello en de plano een voortdurend»
homogeniteit, hetgeen er op wijst da
deze twee Jonge kunstenaars reedi
langer een team vormen. Het wa:
goed, dat zij op deze manier eens eei
kans kregen om zich bij het publiel
te presenteren.
