Gemiddelde levensduur
personenauto's daalt
'Mijn man is een bloem geworden'
Bakkers: broodprijs moet omhoog
Klacht tegen
Verstandig' roken
Stichting Woningbouw
Hilversum gekritiseerd
Hamido (Den Bosch)
ontslaat 122 mensen
In 1969-1976 nog maar 8,7 jaar
'Statiegeld' op kentekens
Minder omzetten
groenteveilingen
Verhalen van ex-mijnwerkers en hun vrouwen
ZATERDAG 6 JANUARI 1979
FINANCIEN EN ECONOMIE
TROUW/KWARTET
21
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG De bakkers
vinden het nodig dat de
broodprijs op korte termijn
wordt verhoogd. Eind vorig
jaar was de winst op brood
beneden hun norm gedaald.
Voor Kerstmis al heeft het
bestuur van de Nederlandse
Bakkerijstichting een ver
zoek voor een prijsverhoging
ingediend bij het ministerie
van economische zaken. In de
brief is om een snelle beslis
sing gevraagd.
Om hoeveel de bakkers gevraagd
hebben, wil directeur Buize van de
Bakkerijstichting op dit moment niet
zeggen Wel legt hij uit dat de geste
gen bloemprijs de belangrijkste re
den voor het verzoek is. Ook speelt
mee dat de lonen in het bakkersbe
drijf per 1 januari enkele procenten
omhoog zijn gegaan
Of het ministerie toestemming geeft,
hangt overigens niet alleen van de
toegenomen kosten van de grondstof
fen en hogere lonen af. Loonkosten
mogen trouwens Ingevolge het per 1
januari verlengde prijsbesluit van mi
nister Van Aardenne slechts gedeel
telijk wojden doorberekend. Het mi
nisterie neemt xn haar afwegingen
ook de produktiviteitsstijging op. Is
die groot, dan is er volgens de over
heid weinig reden voor hogere
prijzen.
„In de bakkerij stijgt de produktivi-
teit nauwelijks", zegt de heer Buize.
Een grotere omzet zou daar toe kun
nen bijdragen maar de verkoop van
brood daalt juist Ook van verdere
automatisering moeten de bakkers
het niet hebben. In toenemende mate
nemen zij de rijskast in gebruik, ap
paratuur die hen in staat stelt wat
minder vroeg te beginnen dan tot nu
toe. Dat spaart wel personeelskosten
(men werkt minder op onaangename
uren) maar de investeringen in de
rijskast gaan daar omgerekend per
brood bovenuit.
De laatste verhoging van de mini
mumprijs voor brood dateert van half
april 1978. Toen kwam er per brood
van 800 gram 3 cent bij. Half septem
ber ging de minimumprijs voor een
verpakt brood een cent omlaag tot
1.37. Onverpakt gesneden brood
werd toen niet goedkoper. Sinds aprii
moet de bakker minimaal 1,30
rekenen.
Minder bedrijven
Volgens het Structuurrapport 1978
van de Bakkerijstichtlng is het aan
tal bakkersbedrijven tussen 1978 en
medio 1978 teruggelopen van 4.289
tot 4.042. Een daling van 247 zaken,
ongeveer evenveel als in de periode
1974-76. De teruggang is geheel toe te
schrijven aan de bedrijven die maar
een winkel hebben. Het aantal filia
len groeide namelijk van 605 naar
742.
Het aandeel van de bezorging
aan huis van de totale brood afzet
ging ook in de periode 1979-78 nog
achteruit, zij het dat deze afkalving
niet meer zo sterk is als in het begin
van de jaren zeventig. Nog 23 procent
van het brood werd vorig jaar be
zorgd, in 1976 was dat nog 25 procent.
ADVERTENTIE
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM De gemiddelde levensduur van personenau
to's daalt. Bedroeg deze in de periode 1957-1966 nog gemid
deld 9,8 jaar, in de periode 1969-1976 was dat nog maar
ongeveer 8,7 jaar. Dit blijkt uit berekeningen die drs. C. P.
Veerman en drs P. de Wolf, belden verbonden aan het Inter
universitaire Instituut Bedrijfskunde te Delft, hebben uitge
voerd. De uitkomsten van hun berekeningen zijn gepubli
ceerd in het blad „Economisch Statistische Berichten."
Drs. Veerman en drs. De Wolf hebben
- via een door hen ontwikkelde ge
heel nieuwe methode niet alleen de
gemiddelde levensduur berekend
voor het wagenpark in zijn totaliteit,
maar ook voor een aantal merken
afzonderlijk en wel voor DAF, Flat.
Ford. Opel, Renault. Volkswagen en
Volvo. Zij komen tot de conclusie dat
Ford. Renault en DAF wat de levens
duur betreft waarden bereiken, die in
de buurt van het totaalcijfer liggen.
Fiat daarentegen scoort, volgens hen.
opvallend laag met een levensduur
van gemiddeld 7.4 jaar in de periode
1969-1976, terwijl Volkswagen duide
lijk boven het totaal-gemiddelde uit
komt met ongeveer 10 jaar.
Volvo, die in de periode 1957-1966
volgens de onderzoekers al een rela
tief hoge leeftijd van 9-10 jaar liet
den. bereikte over de periode 1969-
1976 een nóg hogere score. Toch, zo
wordt opgemerkt, moet betwijfeld
vorden of de 16 Jaar, waarmede in
Sweden voor Volvo reclame wordt
[emaakt, ook voor de in Nederland
ijdende Volvo's representatief is.
)rs. Veerman en drs. De Wolf hebben
*n sterk vermoeden, dat deze leef-
;ijd. gemiddeld genomen, hier niet
wordt gehaald.
Vergelijking merken
Jit een vergelijking van de afzonder-
ijke merken van de cijfers over het
tijdvak 1969-1976 met die over het
tijdvak 1957-1966 blijkt, dat de le
vensduur van Ford. Renault en
Volkswagen niet veel veranderd is.
Opel en Volvo gaan duidelijk langer
mee dan in 1957-1966. terwijl de ge
middelde levensduur van Flat kleiner
is geworden. Voor DAF is geen verge
lijking mogelijk, omdat cijfers over
1957-1966 ontbreken.
Omtrent het nut van de door hen
uitgevoerde berekeningen merken
beide onderzoekers op, dat zowel
voor de overheid als voor het bedrijfs
leven als voor de consument het van
belang is te weten hoe lang een auto
meegaat. Zo is het voor de overheid
een belangrijk gegeven (uit hoofde
van milieuzorg) te weten hoeveel au
to's in de toekomst op de schroot
hoop zullen terechtkomen.
Voor het bedrijfsleven is het kennen
van de tijd hoe lang een auto het
„uithoudt" van groot gewicht, bij
voorbeeld voor de schrootverwerken-
de industrie (ten behoeve van de
planning van de benodigde capaci
teit) en voor de staalindustrie bij haar
schatting van het te verwachten aan
bod van grondstoffen. Dc fabrikan
ten en handelaren in auto's tenslotte
kunnen uit de kennis van de levens
duur van een auto prognoses opstel
len van de te verwachten vervan
gingsaankopen.
Wat de levensduur aangaat menen
beide onderzoekers, dat er verschil
lende ontwikkelingen te signaleren
zijn die in de richting van een langere
levensduur van een auto wijzen (anti-
roestbehandellngen; het meer en
meer gebruik maken van kunststof
fen: een levendig functionerende
markt in gebruikte wagens en de da
ling van het aantal jaarlijks afgeleg
de kilometers per auto, doordat er
meer auto's in een gezin aanwezig
zijn).
Argumenten die een tegengestelde
conclusie ondersteunen, zijn de inge
bouwde slijtage en de relatieve stij
ging van de reparatiekosten ten op
zichte van de reële nieuwprijs van
auto's. Naarmate de reparatiekosten
stijgen, wordt het op een eerder mo
ment voordelig de wagen in te ruilen
voor een nieuwe. Daarbij komt verder
nog, dat het sociale aspect van het
volgen van de „mode" de levensduur
van een auto evenmin lijkt te be
invloeden.
Van een onzer verslaggevers
AMERSFOORT De Vereniging Eigen Huis in Amersfoort is
niet te spreken over de werkwijze van de Stichting Woning
bouw 1968 in Hilversum. Deze stichting houdt zich bezig met
de bouw van premiekoopwoningen in het gewest Gooiland.
Het begint al met het „hoogst onaan
trekkelijk" systeem van inschrijving
en toewijzing voor woningzoekers.
Voor het verkrijgen van een brochure
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM - Het is een be
kend feit. dat het autobestand in
ons land in werkelijkheid kleiner
is dan uit de tellingen van de
Rijksdienst voor het Wegverkeer
blijkt. Afhankelijk van de mate
waarin nagelaten wordt kente
kens in te leveren het staat vast.
dat een deel van de kentekens
achterblijft bij de laatste eigena
ren en de sloperijen wordt de
berekende gemiddelde levensduur
van een auto overschat.
Om dit bezwaar te ondervangen
hebben drs. Veerman en drs. De
Wolf bij hun berekeningen de jaar
lijkse uitval aan auto's op basis
van de gegevens van de Rijks
dienst voor het Wegverkeer met 25
procent verhoogd en zo een herbe
rekening gemaakt van de gemid
delde levensduur.
Zij menen overigens, dat de over
schatting van de grootte van het
wagenpark door het niet inleveren
van kentekens, zou kunnen wor
den ondervangen door een „statie
geld" (van bij voorbeeld 250) te
heffen op kentekens. Dit bedrag
zou bij aankoop van een nieuwe
auto kunnen worden geïnd en bij
inlevering van het kentekenbewijs
kunnen worden terugbetaald.
Eventuele renteverrekening zou
via de motorrijtuigenbelasting
kunnen plaatsvinden.
en een inschrijfformulier, moet name
lijk vijftien gulden worden betaald.
Mensen die zich laten inschrijven,
moeten maar liefst duizend gulden
inschrijfgeld overmaken. Over finan
ciële drempels gesproken!, voegt de
consumentenvereniging hieraan cy
nisch toe.
Bij toewijzing van een woning wordt
dit inschrijfgeld weliswaar in minde
ring op de koopsom gebracht, maar
over die duizend gulden wordt geen
cent rente vergoed. Overigens, als een
woning niet wordt aanvaard overeen
komstig de opgegeven voorkeurnum
mers, dan wordt als vergoeding voor
administratiekosten enz., niet minder
dan tweehonderd vijf tig gulden inge
houden.
Voor een bouwproject in de gemeen
ten Blaricum en Hulzen hadden, al
dus het voorbeeld dat wordt aange
haald, zich zo'n achthonderd gega
digden gemeld. Hierdoor kwam bij de
Stichting Woningbouw in Hilversum
„het lieve sommetje" van achthon
derdduizend gulden binnen.
van een onzer verslaggevers
AMSTELVEEN Het Konsumenten Kontakt heeft te
gen de advertenties voor Roxy Dual, waarin Johan Cruyff
oproept tot verstandig roken, een klacht ingediend bij de
Reclame Code Commissie.
Volgens de directeur van Konsu
menten Kontakt. de heer Bert Do-
nia, is roken nooit verstandig, ook
al rookt men teer- en nicotine-
arm.
Tevens stelt het Konsumenten
Kontakt. dat nooit wetenschappe
lijk bewezen is dat het roken van
teer- en nlcotine-arme sigaretten
minder schadelijk is. Tot slot
maakt deze consumentenorgani
satie bezwaar tegen het gebruik
van een sportman in de adver
tentie.
Een woordvoerder van Niemeyer
betwijfelt of de klacht enige kans
van slagen maakt. „Nog geen twee
maanden geleden maakte het col
lege van beroep van de Reclame
Code Commissie bekend, dat het
volgens haar wetenscahppelljk
vaststaat dat het roken van een
teer- en nicotine-arme sigaret min
der ongezond is dan het roken van
een gewone sigaret en dat het dan
ook niet misleidend is om dat in
reclame-uitingen tot uitdrukking
te brengen".
UTRECHT (ANP) Het levensmiddelenbedrijf Hamido In
Den Bosch heeft 122 van zijn 447 werknemers ontslag aange
zegd. De directie heeft hierover in principe overeenstemming
bereikt met de voedingsbonden FNV, de industriebonden
NKV en de Unie BLHP, zo hebben de bonden bekendge
maakt.
Hamido is een onderdeel van de
8teenkolen Handels Vereniging
(SHV). Volgens de bonden zal de di
rectie van Hamido proberen de over
bodige werknemers onder te brengen
bij andere onderdelen van het 8HV-
concern, maar ook worden er moge
lijkheden onderzocht bij andere be
drijven.
De directie van Hamido heeft zich
bereid verklaard om te trachten de
overgebleven werkgelegenheid te
continueren. Maar gezien de verliezen
van de afgelopen tijd en de ongunsti-
ge afzetmarkt is zij genoodzaakt het
aantal arbeidsplaatsen aan te passen
aan de haalbaar geachte omzet. Vol
gens de bonden mogen er tot 1 Juli
1981 geen gedwongen ontslagen meer
plaatsvinden. Indien het bedrijf dan
nog in de rode cijfers verkeert, zullen
zij opnieuw met Hamido gaan praten.
De HEIDEMAATSCHAPPIJ had
een Jaar met wisselend succes. We
hebben onze omzetdoelstelllngen
niet waargemaakt en onze resultaat
verwachtingen ten naaste bij wel, al
dus drs. Th. J. van Dijk, lid van de
raad vim bestuur. In het binnenland
moest de Heldemlj. een achteruit
gang constateren, in het buitenland
was sprake van een spectaculaire ver
betering, groter dan de achteruitgang
in het binnenland. De heer Van Dijk
zag echter een aantal moeilijke Jaren
in het verschiet.
AMRO-BANK. Het bestuur schat
een zodanige winstgroei over 1978,
dat ook na uitbreiding van het kapi
taal met 12,7 procent een sUJglng van
de winst per aandeel resteert.
WES8ANEN - Het bestuur heeft
aanwijzingen dat de winst in 1978 is
gestegen. Men verwacht dat de winst
per aandeel niet is gedaald ondanks
de vergroting van het kapitaal. De
omzet zal waarschijnlijk de 2.5 mil
jard overschrijden 14 procent). Het
bestuur heeft een „Bescheiden en ge
past vertrouwen in de toekomst". De
toeneming van buitenlandse actlvl-
teiten zal een posiUeve Invloed heb
ben. Het beleid blijft gericht op sprei
ding vim risico's en activiteiten.
DEN HAAG De omzet van de Ne
derlandse groente- en fruitveilingen
is het afgelopen Jaar met 47 miljoen
gulden of 2,4 procent gedaald tot
1.930 miljoen gulden. Dit blijkt uit
een voorlopige opgave van het Pro-
duktschap voor Groenten en Fruit.
Tegenover een omzetstijging bij de
glasgroenten, met 102 miljoen gulden
of 10 procent tot 1.117 miljoen gul
den. stonden dalingen bij de andere
produktengroepen.
dooi
r Henk Thomas
pen enkele keer als ik er kom,
naak ik de wandeling van mijn
Ouderlijke huis naar de plaats waar
ens de schacht en de hallen van
puropa's oudste mijn, de Doma-
liale, hebben gestaan. Onderweg
lit je in een oogwenk zo'n twintig
jaar terug in het verleden, want er
geen enkele reden om bij die
kaalslag bij de tijd te blijven.
In de herinnering blijft, een kilometer lang.
die met cement bepleisterde muur, de rij
mijnwerkershuisjes langs de Nleuwstraat.
De straat, die Nederland en Duitsland be
grenst. de straat waar de Domanaile-
stond. Muur en hulzen zijn donkergrijs,
want mijnstof heeft die kleur. Het mijnstof,
dat niet alleen het leven van de mannen
belaagde, maar ook dat der vrouwen plaag
de. De was kon op maandag, wasdag, beslist
niet bulten als de rook uit de schoorstenen
van de Domaniale de richting van de tuin
uitkwam.
Die wandeling van een kilometer maakten
alle mannen uit de straat waar lk opgroeide.
Ik zie ze weer gaan, alleen of in kleine
groepjes, als kameleons ln het antraclet-
grijs. met pet en „der pungel", waarin brood
en koffieblik in een blauw-geblokte hand
doek waren samengeknoopt. Ze waren
meestal mager, Ingevallen wangen, bleek en
met zwarte randen onder nagels en om
oogleden. Mijnstof is even vies als hardnek
kig en ongezond. Er waren van die mannen,
ouder al, die bij mistig weer fluitend In
ademden en rochelend hun adem weer lie
ten ontsnappen. Stoflongen kreeg je, als je
maar lang genoeg in de mijn werkte.
Zeker, er waren stofmaskers om diep in de
grond kwetsbare longen te beschermen.
Dikke bult, eigen schuld, dus. Maar zo is het
niet. Je weet hoe het gaat, vertelden oude
ren wel. Je bent er niet aan gewend, Je moet
bovendien zoveel kubieke meter kool eruit
halen om de produktle met de ploeg te
halen, het ls heet. Je werkt liggend. Je zweet
en dan gaat dat masker Irriteren. Je gooit 't
dan maar weg, want als Je de produktle niet
haalt Je werkt in akkoord (stukloon)
dan merk je dat in het loonzakje. Limburg
se mijnen heetten de veiligste ter wereld te
zijn. Dat waren ze ook, maar persoonlijke
veiligheidsvoorschriften waren vaak niet
aangepast aan de werkomstandigheden. De
produktle moest immers doorgaan.
Lijkwit
Waren ze bang in de mijn, waar ongelukken
ln kleine hoekjes lagen? Ik weet het niet,
want er werd thuis nooit over gerept Er
werd alleen over ongelukken gesproken als
ze in andere. Belgische, mijnen gebeurden.
Wel herinner ik me als de dag van gisteren
een middag begin februari 1953. Dc kwam.
acht jaar oud. uit school, achterom. In de
hulskamer zit mijn moeder, lijkwit, emotie
loos. Twee heren van de mijn staan. Door
één van hen word lk in de zondagse kamer
geloodst, 's Avonds, wanhopig zenuwachtig,
hoor ik van mijn oudste zus, thuis geroepen,
het verhaal. Instorting, vader opgesloten,
nog snel bevrijd, ziekenhuis. Schedel, bek
ken. ribben gebroken. In de tijd die volgde,
raakte de Zeeuwse watersnood op de ach
tergrond.
In september komt hij uit het ziekenhuis,
goed opgeknapt, knap dik geworden en met
een blauwe ritssluiting dwars over de sche
del. Wonden van mijnwerkers helen blauw.
Er ls veel geschreven en gezongen over het
mijn werkers bestaan. Over glück auf. kom
pels. blijmoedigheid, zwart goud, kame
raadschap, onze mijnen, gevaar. Het opge
roepen beeld was leugenachtig.
Anders, waarheidslievend, ls het boek
„Mijnwerkers" van Wim Nljsten (oud-mijn
werker). Jos Bours (dramaturg) en Marlies
Hautvast (buurtwerkster). ZIJ interviewden
zestig voormalige mijnwerkers, rekenden af
met de romantiek van het mijnwerkersle
ven. Alleen het zwarte randje rest Een
schitterend boek. waarvan alleen Jammer ls
dat het niet dertig Jaar geleden, of eerder, is
geschreven.
atuurlijk werd er gelachen,
tndergronds. Ratten, die voor
e zoveelste maal het brood
it de mijn jas jatten, gedu
peerden die van de weer
omstuit het brood van hun
kameraden opaten en in het
ege zilverpapiertje poepten
|n dat „pakketje" weer terug
kopten in een jaszak, gaven
(leur aan het bestaan. In
LMijnwerkers" wordt deze
kch overschaduwd door de
tuurstoffles, die de voormali
ge mijnwerker bij tijd en wijle
ïegeleidt, het lage pensioen,
|e kruipknie (soort voetbal-
knie, verooraaakt door het
kruipen over scherpe stenen),
le kapotte rug. Het versleten
p
fcroot is nu nog de wrok tegen de
ijnartsen. die gewonden of zieken
;ezond" schreven, de spionerende
ijnpolltie. de hiërarchie van naar
ven likkende en naar beneden
ppende middenkaders, die de
lensen opjoegen en met vetligheids-
irschriften de hand lichtten, tegen
Katholieke Mijnwerkersbond, die
iets voor de leden deed en tegen de
thoüeke clerus, die veranderingen
xstreerden en het systeem ze-
•nden.
'aar centen
aantal citaten uit „Mijnwer-
„dus ik op de mijn als leesjon-
èn (bovengronds, aan het leesband
raar kolen en stenen gescheiden wer
en. HT>. ja. en als je dan onder komt
dan begint dat: eerst sleperswerk,
met het paard varen en dan zo gauw
mogelijk proberen in akkoord te ko
men, want ik was ja kostwinner. En
dan kwam je op een stofpost, daar
verdiende je een paar centen meer.
dan ging je daar een pijler in. Dat
werk daar. dat was het ergste, dat
was verschrikkelijk meneer. Dat was
gewoon een jaagsysteem en dat kon
den ze doen omdat er toen een gewel
dige werkloosheid heerste. Die had
den de macht om dat te doen met de
mijnwerker en geloof maar dat ze het
gedaan hebben! Het is mij, en mij
niet alleen, overkomen dat opzichters
mij de handen op de rug legden om te
voelen of lk wel zweette
„Die opzichters, zo gauw als die het
mijnpak aanhadden en ze kwamen
onderin, dan waren het tirannen, beu
len waren hetwant die werden
van boven af gedreven en die rolden
dat weer af op de arbeider."
„Toen zat ik en ik had die sproeier op
die kolen, want die kolen vielen om
laag en dat was stof. dus ik zorgde dat
die kolen nat genoeg waren. Dus ik
zat daar Toen kwamen me daar vijf
van die heren aan. mooie petten op.
halsdoek om. mooie witte pakken
aan. En lk stond op. .Zeg Jong, dat
water moet je afzetten.' Ik zeg: dat is
voor die stof meneer. Dat interesseert
ons niet. Ik zei: ik moet daar water op
hebben, want anders krijg ik te veel
stof binnen. (Ik denk wel dat het
aandeelhouders waren.) „Weet je wel.
dat een meter band ons vijfhonderd
gulden kost. En door dat sproeien
met dat water rot ons dat weg!" Ik
zei: meneer, zolang als ik niet bij
Schunck (in Heerlen. HT) een paar
nieuwe longen kan kopen voor 50
centen, zolang blijft die kraan open.
„Zeg jong. je moet dat water afzetten
wel eens bezorgd, maar die had geen
invloed, hè, die konden niks aanvan
gen. Ik weet nog met de stemming
van vóór de oorlog, toen stond ln de
krant, dat in Hulsberg tien man op de
SDAP en twee man op de Waarheid,
op de communisten dus. hadden ge
stemd. Dan zei ik: wat zal de pastoor
nondeju schreeuwen van de preek
stoel zondag."
Groot was de angst van economische
en geestelijke autoriteiten voor socia
listen en communisten. Een mijnwer
ker, die na de oorlog lid werd van de
(later noodlijdende) „Algemene"
mijnwerkersbond heeft het geweten:
„Ik woonde toen ln Amby, een heel
klein dorpje bij Maastricht en daar
heb lk toen de volgende zaak meege
maakt: ik was tegelijkertijd lid van
de PvdA en ik stond in het dorp
bekend als „de rode". Op zekere dag
kreeg ik bezoek van pater Willems,
die hier aan huis kwam ja. hij wilde
eens met mij pratenIk was toen
al niet bang meer. voor niemand. En
toen kwam het eruit: als lk in die
bond zou blijven en zo openlijk socia
list zou zijn (want lk hing gewoon de
pamfletten voor het raam. hè; die
pamfletten met de oude Drees erop)
als dat zo door zou gaan. zei pater
Willems, dan zou lk het hier in Amby
niet lang uithouden. Een half Jaar
later kreeg ik bericht van de school
waar de kinderen op zaten, dat ze er
niet meer op mochten blijven. Van
toen af aan heb ik (of de vrouw) elke
morgen de kinderen op de bus moe
ten zetten naar Maastricht, elke mor
gen om half acht".
Aan de mijnwerker werd niet ge
dacht. Ze hebben het dan wel over de
welvaart, maar die welvaart hebben
we bekocht, want de zuurstoffles
staat om de hoek bij het bed. Daar
hebbèn we die welvaart dan aan te
danken."
„De pastoor was hier de baas. En als
je werk wilde hebben hier op de koel
(de mijn), dan ging je een briefje Gëbprf
halen bij ae pastoor hoef je niet te
vragen wat die voor macht had, over
alle mensen die hier woonden. De
Waarheid werd stiekem hier en daar
„Op een dag komen de kinderen thuis
van school en toen zelden ze: ja pap
pa. vandaag hebben we op school
gebeden voor Jouw bekering. We wer
den ja de communlstenbond ge
noemd. toen vlak na de bevrijding.
En toen ben lk er toch uit moeten
gaan. want ik wilde niet dat de kinde
ren daar last mee kregen. Je werd
verplicht voor ln die katholieke bond.
je was gedwongen, hè."
„En laat lk dan nog dit zeggen over de
pensioenen. Dat het hemelschreiend
en schandalig is, voor het ganse Ne
derlandse volk, dat je je zo hebt moe
ten afbeulen, dat we op zondag
sjiechten (ploegendienst. HT) hebben
moeten maken om die ln Holland uit
de nood en uit de kou te helpen
„Toen tk op mijn 55-ste werd gepensi
oneerd. had lk 404 gulden ln de
maand. En ik had nog een kind in
huis. En nu krijg ik van het AMF
(mijnwerkerspensioenfonds, HT) 310
gulden per maand, de rest is van
Drees. Voor veertig Jaar werken on
dergronds. Voor het vuilste, smerig
ste. gevaarlijkste en zwaarste werk
wat er bestaat."
Dat werk bestaat niet ineer en nie
mand die daarom rouwt. Een mijn
werkersvrouw: „Het verschil tussen
mijn man toen ie op de mijn werkte
en toen hij eraf was: die ls een bloem
geworden toen hij van de koel af ging.
Eerlijk waar, die was grauw en groen
in zijn gezicht. aJUjd grauwen en
snauwen, moe. Daar heb lk nou toch
geen last meer van. Want ln die tijd
dat we vrijden, viel hij zo in slaap. En
dat is toch het laatste wat je wilt zo'n
moment".
„Mijnwerkers, verhalen om te hou
den," is uitgegeven door uitgeverij
Link in Nijmegen. Het boek is het
eerste deel in de reeks „Boek van de
Arbeid". Prijs: 24,50.
