'Netvlies'bij
De Appel
Tekstpierement ging toch nog door
a
Lombard en Bruins in Ravel
Prachtig werk Bartóf
op VARA-matinee
Uit improvisaties ontstane
kleine-zaal-voorstelling
Sjostakowitsj
eerste bij
Amsterdamsf
Philharmonisr
Als toeschouwer vraag je je af: waarvoor die drukte
Bomalarm verjaagt
operette-publiek
uit schouwburg
Theun de Vries
eredoctor, maar
Den Uyl niet
Delfzijl: nu 25.000
Zendschip naar
zee, politie
heeft 't nakijken
Van Abbemu-
seum na
verbouwing open
Evie Tornquist
nu ook NCRV
TV COMMENTAAR
MAANDAG 18 DECEMBER 1978
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
door André Rutten
DEN HAAG Peter van der Linden heeft bij de toneelgroep
De Appel samen met Katrlen Vansteenkiste en Hubert Fer-
min uit Improvisaties een programma opgebouwd, waarvan
de titel „Netvlies" ook als „Net Vlies" te lezen is.
In zijn toelichting schrijft hij, dat zij
„alleen maar" met een aantal min of
meer gerichte gedachten, Ideeën,
wensen en dromen aan het werk zijn
gegaan zonder iets.
Nu Is dus te zien het voorbije
weekeinde voor het eerst waar zij
toe gekomen zijn De kale ruimte van
de studio (de kleine zaai) in het Ap
peltheater is kaal gebleven. Er hangt
wel een doos van zilverpapier tegen
het plafond. Daar hangt een dik ka
beltouw voor. dat naar beneden zakt.
Een voor een komen zij uit die doos te
voorschijn en zakken langs het touw
naar beneden. Op Iets, dat op een
ronde bevroren vijver lijkt, of op een
vogelnest, middellijn ongeveer drie
meter. Dat ronde speelvlak wordt van
binnenuit verlicht. Dat is de ruimte
waarbinnen zij hun bewegingen spe
lend verrichten. In fraaie fantasie kle
ding.
ZIJ gebruiken er ook teksten bij. De
grootste komt tegen het einde. Een
monoloog van Peter van der Linden:
„De Man In de Badkamer". Het be
gin: „In mijn badkamer staat nu al
maandenlang een man. HIJ staat daar
tot zijn middel in de vloer vlak onder
mijn badgelser". Een surrealistisch
verhaal, dat een beetje aan Edgar
Allan Poe doet denken. Een soort
nachtmerrie, die de ik-flguur aan
dachtig waarneemt en nauwkeurig in
woorden beschrijft, mimisch en plas
tisch uitbeeldend. Het is iets. dat van
binnenuit op zijn netvlies wordt ge
projecteerd en dat hij in woorden en
gebaren op het netvlies van de kij
kers probeert over te brengen.
Het programma is daarmee enigszins
getypeerd. Het begint met nauwelijks
woorden, bestaat dan uit bewegin
gen, waarin de drie elkaar afweren én
contact zoeken, wat tot kleine con
flicten, verzoeningen, afscheid nemen
en weer terugkomen leidt. Langzaam
komen er tekstfragmenten in als: „In
een Schots dorp verkoopt men boe
ken met een blanco bladzijde die er
gens. je weet niet waar. In het boek te
vinden is. Komt een lezer op die blad
zijde terecht als het drie uur 's mid
dags slaat, dan sterft hij".
Dat is niet iets, dat zich uit laat
beelden. Roald Dahl zou er een beel
dend verhaal van gemaakt hebben.
De drie spelers verwijzen er in hun
beeldende bewegingsspel naar terwijl
zij de tekst zeggen. Je herkent ook in
de toelichting genoemde titels als
.Jnatructies voor het Huilen", of „In
structies voor het zingen", of „Het te
pletter slaan van de Druppels" (alle
van Julio Cortazar). Ietwat absurdis
tische beschrijvingen, die weerspie
geld worden. Soms boeiend, soms
grappig, soms, nou Ja.
Er is een bewust verwarrend gemaakt
slot. De spelers nemen met fraaie
houdingen applaus in ontvangst, er
wordt geroepen „het is uit", maar zij
spelen toch door. kleine parodietjes
op 8ter-teksten.
door Jac. Kort
AMSTERDAM Het heet.,
heel lang naar uitgezien,™
er na Mozart nooit meer
componist zou zijn, die
het aantal van zijn sy
nieën betreft, uit zou ko
boven het bijna magischu
tal negen. Schum 'r.
Brahms en Tsjaikowsky h
den dit aantal bij langt Je,
niet, Mahler en Bruckner
ven er in steken. Zij volt
den hun negende symf m
niet.
lp
Peter van der Linden, Hubert Fermin en Katrien Vansteenklste in „Netvlies"
door Ber Huising
HAARLEM In de Haarlem
se Schouwburg is zaterdag
avond de première van Tekst-
pierement niet de eerste
voorstelling trouwens toch
doorgegaan. Tot duidelijk
vermaak van het publiek dat
er, naar het applaus en de
open doekjes te oordelen, wel
achter stond.
Boe-roepers of fluiters waren er niet,
voor noch tegen Annie Schmidt. Van
haar heeft Jos Brink, de auteur, veel
In het programma gedaan, en daar
kan bijna niemand iets tegen hebben,
behalve Annie M. O. zelf dan. Die is er
zo boos om geworden, dat zij haar
beroemde humoristische gevoel voor
betrekkelijkheid, en haar verbonden
heid met cabaret en speels theater,
verloor en een kort geding aanspande
om, nog net op tijd, de première, en
daarmee dit programma voor het
hele seizoen, onmogelijk te maken.
Want, zei haar advocaat: „Ze voelt
zich op haar ziel getrapt" en dat dan
door de aantasting, misvorming, ver
minking van haar teksten. De rechter
vonnist pas op 21 december, en dat is
zijn zaak.
Als toeschouwer vraag Je Je af: waar
voor die drukte? Waarom of waar
door meende Jos Brink, die zelf tek
sten schrijft, dat hij zoveel van Annie
Schmidt nodig had? Dat staat in het
programma dat al gedrukt was:
..Tekstpierement houdt van Annie
Schmidt. En dat is simpelweg de re
den waarom Jos Brink, Frank San
ders, Lucie de Lange. Henk Bokkinga
en Hans Mulder hun nieuwe program
ma „Van wie zou dat zijn(een
titel die overigens door Annle zelf is
aangereikt) rondom liedjes van haar
hebben gerealiseerd. En ozóveel
liedjes zijn, na al die Jaren nog, erg de
moeite waard om opnieuw te worden
gebrachtdit programma ls be
doeld als een hommage aan mevrouw
Schmidt". En daar is een Jaar geleden
al aan begonnen.
De moeilijkheid ls dat „Van wie zou
dat zijn?" voor ons niet altijd te be
antwoorden is. Was dat ook van me
vrouw Schmidt of is het van Jos
Brink? Want die heeft bewerkt, en
dat zei hij ook: „Ik moet het wel
zeggen want anders ga ik de gevange
nis in". Dat was bij Margootje, meen
lk. En Alle Cyaankali, door Lucie
gezongen, werd ook heel wat anders.
Ze werd directrice van een Manpower
Minnaarsservice (tussentekst Jos
Brink). Van mij mag het. maar ik ben
geen rechter of mevrouw Schmidt.
Tekstpierement heeft dus iij een ei
gen programma veel van Annie M. G.
Schmidt verknipt en geplakt. En
daar Jos, Frank en Lucie muzikale
zangers zijn (al zitten ze yvel zwaar
aan de microfoons vast) én Henk
Bokkinga een beste pianist is, komen
de heel-gelaten liedjes van Annie (en
Harry Bannink, of Cor Lemaire) er
heel goed af. Haar kinderversjes,
waarmee deze generatie is opge
groeid, worden nog eens nostalgiek
opgehaald. En als Tekstpierement
zich bezighoudt met verschijnselen,
waar ook zij het over had, wordt zij
geciteerd. Een lot dat Vader Cats ook
lang is overkomen.
Na „Wat voor weer" (ia het in Den
door Adr. Hager
DENHAAO „Paul Witt
genstein had in de eerste we
reldoorlog zijn linker arm ver
loren. Dat is natuurlijk één
van de vervelendste dingen
die je als pianist kunnen over
komen." Aldus de program-
ma-toelichter bij de concer
ten die het Residentie Orkest
vrijdag- en zaterdagavond
gaf.
Afgezien van de wat badinerende be
nadering van een dergelijke handi
cap. spreekt uit deze toelichting toch
wel een grove slordigheid. Het ls ui
teraard onzin te beweren, dat Ravel
een concert voor de linkerhand aan
deze pianist zou hebben opgedragen
als hij zijn linkerarm verloren had!
Trouwens, de toelichting blijft luch
tig praten over het verliezen van ar
men. Ravel kon in verband met een
Speciaal vandaag
In Daar vraag je me wat
o.m.: wat gebeurt er als Je
schimmel eet?, waarom krijg
je een bult en geen deuk als je
je stoot?, wat is radio-activi
teit? en hoe komt dat je doof
kunt worden op grotere
hoogte?
Ned. L19.05
Shirley Maclaine en Mi
chael Caine spelen in de komi
sche thriller De gentleman-
xwendelaar.
Ned. 1/19.45
Met de ungeres Evle Torn-
quist maakte de NCRV een
kerstprogramma onder de ti
tel En midden in de winter
werd het licht.
Ned. 1/21.29
Thema voor Plein Publiek
is: „de gevolgen van je opvoe
ding".
Hilv. 19.00
In de reeks Spelen tegen de
oorloc vanavond het luister
spel Ik kom nog wel eens
langs, geschreven door Hans
van de Waarsenburg.
Hilv. nut
hersentumor zijn muzikale invallen
niet meer op papier zetten: „Dat is
voor een componist wat voor een pia
nist hetzelfde zou zijn als allebei je
armen verliezen". Niet zo fijntjes ge
kenschetst.
Gelukkig droeg Theo Bruins zorg
voor een grandioze weergave van het
Ravel-concert voor de linkerhand.
HIJ paart een formidabele techniek
aan een sterke uitdrukkingskracht
even boeiend als fascinerend. De
Franse dirigent Alain Lombard on
dersteunde de solopartij met een op
timale begeleiding.
8ITTARD (ANP) ViJfUenhonderd
bezoekers van de 8ittardse stads
schouwburg hebben zaterdag een
verstoord avondje-uit beleefd. Kort
voordat een operette-voorstelling zou
beginnen kwam op het politiebureau
een bommelding binnen De politie
liet de schouwburg ontruimen, maar
vond niets Het operette-gezelschap
gelastte de voorstelling echter af. De
bezoekers van andere feesten die in
het gebouw plaats vonden gingen wel
terug naar hun zaal
ORONINOEN (ANP) Het college
van decanen van de rijksuniversiteit
Groningen draagt de Nederlandse
schrijver Theun de Vries en de Britse
farmacologe prof Bü uit Oxford voor
voor een eredoctoraat. Dit gebeurt
ter gelegenheid van de viering van
het 365-jarig jubileum van de univer
siteit volgend jaar. Oud-premier Den
Uyl krijgt geen eredoctoraat. Hij
stond wel op het lijstje met zeven
namen dat door de faculteiten aan
het college van decanen was voorge
legd. maar werd niet gekozen.
DELFZUL (ANP) Het gemeente
bestuur van Delfzijl heeft zaterdag
middag de 25.000e inwoner begroet
Het is John Andrew woest, ruim acht
pond zwaar, die vrijdag in het Delf-
zlcht-zlekenhuls te Delfzijl werd ge
boren De burgemeester van Delfzijl,
mr. P. Scholten. overhandigde een
spaarbankboekje met een bedrag van
250 gulden. De spaarbank verdubbel
de dat bedrag
Het is verheugend, dat het Residentie
Orkest Lombard bij herhaling uitno
digt. Als 2I-Jarige werd Lombard be
noemd tot vaste dirigent van de ope
ra te Lyon, momenteel leidt hij het
orkest van Straatsburg. Het Residen
tie Orkest komt onder zijn leiding tot
verfijnde, afgewerkte en geïnspireer
de prestaties. Met hoeveel zorg en
aandacht voor het detail bracht Lom
bard Ravels visie op het sprookje
„Ma mère l'oye"! Klankrijk, transpa
rant en zonder het geringste spoor
van goedkoop effect.
Een adembenemend verloop had de
vertolking van „Le sacre du prin-
temps" van Strawinsky. Nog steeds,
na 65 jaar heeft (een deel van) het-
publiek moeite met de grommende
dreigende, heidense, opzwepende in
houd van dit werk. Een uitvoering
heeft geen schandaal meer tot gevolg,
doch dat men er zo mee ingenomen
zou zijn ls ook niet waar. Als men
bereid was het werk te leren kennen
en waarderen, dan stelde Alain Lom
bard het publiek daar op voortreffe
lijke wijze toe in staat.
DEN HAAG (ANP) Het zendschip
„Delmare" is zaterdagavond onver
wacht vertrokken uit de haven van
Scheveningen. Het vertrek gebeurde
volgens een woordvoerder van de
Haagse politie zo plotseling, dat ha
vendienst en politie te laat waren om
te controleren of er zendapparatuur
aan boord was.
Eerder was de politie wel aan boord
geweest en toen was de oude zij traw
ler Scheveningen 54 „Helena" brand
schoon, aldus de politie. Zaterdag
mocht het schip de motor proberen
en de trawler heeft toen enkele uren
bij de voorhaven gelegen, tot het
schip ineens koers zette naar zee.
De politie is op de hoogte van geruch
ten dat de „delmare" over een week
wil gaan uitzenden, maar dat maakt
optreden nog niet mogelijk. Alleen
als er bij het vertrek zendapparatuur
aan boord was geweest, had men het
vertrek kunnen verhinderen wegens
overtreding van de telefoon- en tele-
graafwet.
EINDHOVEN (ANP) Burgemees
ter mr. J. van der Lee van Eindhoven
heeft zaterdagmiddag het verbouwde
en vernieuwde stedelijk Van Abbe-
museum heropend.
Aan het oorspronkelijke gebouw dat
uit 1936 dateert is een paviljoen aan
gebouwd. Het oude gebouw is van
binnen drastisch veranderd. De expo
sitieruimte is bijna verdubbeld. Daar
door wordt het mogelijke om naast
wisselende tentoonstellingen een gro
ter deel te laten zien van de eigen
collectie. Het museum beschikt nu
ook over een aula, een prentenkabi
net, een bibliotheek, een zaal voor
educatief werk en een studio voor
audiovisuele media.
Met de totale verbouwing is een be
drag gemoeid van 5,5 miljoen gulden.
Tijdens de werkzaamheden, die ruim
een jaar hebben geduurd, is het mu
seum drie weken gesloten geweest.
Haag) heeft Jos Brink een scènetje
gemaakt over andere Hollanders die
in Zuid-Frankrijk wonen, en het
Frans nog niet zo machtig zijn. Hij
doet met Frank een sketch over een
homo-vriendenpaar. En ook een over
een-goog die een vader platpraat. Ze
gaan ook, samen met Lucie, kauw-
gomkauwend en rock-'n-rollend terug
naar de vijftiger jaren en „wat elke
jongen weten moet", (en nog niet wist
al deed hij alsof). Reden voor Lucie
weer om Annie Schmidt na te zingen
„Was dat nou alles". Jip en Janneke
heeft Jos Brink mee laten groeien tot
een echtpaar met stoornissen.
Allerlei narigheden van onze tijd, en
regering, worden, soms geestig, ver
meld. Tekstpierement volgt meer dan
dat het voorgaat. Hèt wil, naar eigen
woorden, en ook merkbaar, geen ca
baret zijn, maar „zinnig en elegant
amusement". Lachgrage Jos Brink
heeft daar alles voor, het vlotte, inne
mende, aardig willen zijn. Frank San
ders gaat daar, met dansende bewe
ging. soepel in mee. Lucie de Lange,
slank, elegant en goed zingend, past
er bij. Henk Bokkinga doet het aan
de vleugel en onzichtbare Hans Mul
der regelt achter alles perfect. Tekst-
pierment wil er altijd goed uit zien.
Als het door mag gaan kunnen de
Tekstpierement-liefhebbers weer een
gezellige avond beleven.
Wie dit aantal als eerste rulmscl^
heeft overschreden, ls de Rus Dl i
Sjostakowitsj (1906-'75) geweest, 1
wie het Amstvdams Philharmoi j 1
Orkest vrijdagavond in de Grotefd
van het Concertgebouw de E
Symfonie ten gehore bracht
eerste van de vijftien, die hij op
naam heeft gebracht, ontstond i
tijdens zijn conservatoriumtijd e
leefde zijn eerste uitvoering toq
componist twintig jaar was.
Sjostakowitsj was, zoals uit zijif
steling blijkt, van jongsaf i
zeer knap vakman. In de eerste jj
de van het Sowjet-regime kon li
vrijelijk zijn gang gaan in het g
van hetgeen hij aan Strauss,
mith en Strawinsky ontleende, d
men in de Eerste kan waarna
(Later ontstond er een conflict ra
autoriteiten over zijn zogenaamf
tellectualisme en ging de compi0{
ertoe over meer „voor de mass
componeren en daarvoor zelfs cl
van Rossini te gebruiken). Ma(0]
deze vroege symfonie zit nogC
jeugdig elan, dat het werk zeerj
trekkelijk maakt. Er blijkt, mee^f!
uit vele latere werken, dat 8jos*n
witsj wel degelijk een eigen stijle
zat. Anton Kersjes gaf er metor
orkest een uitstekend afgewerkt-
zeer boeiende vertolking van. Ie
Tussen deze symfonie en het
concert in G van Ravel liggen slj6
vier jaren. Wanneer men echter
beide werken onmiddellijk na er
hoort, beseft men, dat hier twel
relden tegenover elkaar, de enP
houdend, de ander vernieuwer
componist van het pianoconcert
van een oudere generatie dan Sr
kowitsj, maar als wij hun werk htï
lijkt het alsof het precies ander
De jonge Braziliaanse pianiste Qt
na Ortiz speelde haar solopartijai
grote virtuositeit en daarbij b\
gewoon expressief, met name i#e
langzame middendeel. of
Het orkest schoot in geen enk4k
zicht te kort ln de begeleiding, t
ene keer overrompelend en kleu e
een ogenblik later licht en tra li
rant moet zijn. Het concert wei
sloten met de zesde symfonie^
Franz Schubert.
st
Door Jac. Kort
AMSTERDAM De VARA-matinee van afgelopen zate
was geheel gewijd aan de composities van Béla Bartók. u
Met de Déux images opus 10 (1910)
werd het programma, geopend. Het
Uitvoerenden waren het Radi<
HHHHH Hl harmonisch Orkest en de Roem
Vioolconcert Nr. 2 (1938) completeer- violiste Sylvia Marcovicl. De l
de het gedeelte voor de pauze. De
wonderbaarlijke mandarijn opus 19
(1919) volgde daarna.
Als vanavond voor de familie Bella
my het doek gevallen ls en een ln
het wit gekleed zangeresje in beeld
komt, zal menigeen zeggen: „Dat
meisje ken ik." Daarop volgt waar
schijnlijk de vraag: „Wat doet ze bij
de NCRV: zij werkte toch voor de
Evangelische Omroep?" Inderdaad
heeft Evie Tornquist haar bekend
heid hier vooral te danken aan EO-
programma's waarin zij tussen gos
pelsongs opwekte tot geloof.
Van haar zangkwaliteiten wist Evle
mij vrijwel onmiddellijk te overtui
gen. maar de stichtelijke teksten
kwamen niet zo goed over. Dat deel
van haar optreden vond ik typisch
Amerikaans: nogal zoetig en te ge
makkelijk. Ik was dan ook verbaasd
toen Dick van 't Sant mij enige tijd
geleden vroeg of lk even tijd had
voor „een juweeltje van een pro
gramma" dat de NCRV met Evie
Tornquist had gemaakt.
Ai na een paar Kerstliederen met
verbindende teksten steeg mijn ver
bazing. De sfeer was anders en lk
had het gevoel dat ook de jeugdige
zangeres een verandering had on
dergaan. Minder lijkend op het en
gelachtige figuurtje van romanti
sche prentbriefkaarten en sponta
ner ln haar getuigenis. Het zoetelij
ke. dat mij had gehinderd, was ver
dwenen.
door Ton Hydra
Uiteraard dacht ik direct aan de
invloed van een andere regisseur,
over wie lk toen nog geen gegevens
bezat. Mijn spreekwoordelijke
klomp brak: Van 't Sant vertelde
dat Franz Arnold het programma
had geregisseerd. Dezelfde man die
Evie Tornquist bij de EO op het
scherm had gebracht.
Ligt hier misschien voer voor psy
chologen? Zeker, het NCRV-pro-
gramma onder de poëtische titel En
midden in de winter werd het Ucht,
is romantisch van sfeer, maar die
wordt in evenwicht gehouden door
een meer gerijpte zangeres. Haar
talent ls voller geworden en de goe
de woorden die zij de kijkers wil
meegeven, klinken ongedwongen
en getuigen van innerlijke groei.
Volgens de mensen met wie Zij
werkte ls Evie nu meer zich zelf. Dat
zij sinds kort ls verloofd en spoedig
hoopt te trouwen kan meespelen in
haar uitstraling en overtuigings
kracht.
Terwijl de mannen achter de came
ra's voor mooie beelden zorgen,
zingt Evie Tornquist binnen een
sfeervol decor van Hendrik Jan Vis
ser zeer gaaf enkele Kerstliederen,
onder andere Mary's boy child en
Oh holy night Een nieuw nummer
van haar eigen repertoire detoneert
Evie Tornquist
merkwaardig genoeg niet. „Home"
is een swingende oproep om dank
baar te zijn voor de goede dingen in
het leven. Evle beSlult haar eerste
optreden bij de NCRV met de heel
fijn bezongen Zweedse ballade
„Duizend kaarsen"
Nu wilt u natuurlijk nog weten
waarom Evie niet langer bij de EO
zingt Er is kort voor de laatste
landdag onenigheid ontstaan. Na al
geruime tijd tevoren tevergeefs het
programma te hebben opgevraagd,
kwam de EO-leiding daags voor de
grote samenkomst tot de ontdek
king dat de leden van Evie's band
I
moderne rockmuziek wilden spelen.
Vanwege het karakter van de land
dag en de aanwezigheid van veel
oudere bezoekers, stond de EO erop
dat er rustiger nummers zouden
worden gebracht. De band haakte
toen af.
Ik wil graag geloven dat Evle Torn
quist uit haar hart van Jezus ge
tuigt. Maar dat zij alle commercie
afwijst, zoals in omroepgidsen
wordt beweerd, gaat mij te ver.
Deze zangeres ls rijk geworden door
grammofoonplaten met swingende
rocknummers en religieus getinte
popmuziek, die gretig gekocht wer
den. Ad. M. Everaars, nu producer
van het NCRV-programma Happy
Sound, werkte voorheen eveneens
bij de EO. Daaraan kwam een einde
toen men zijn contact met Evle
Tornquist te commercieel ging vin
den, zo vernam ik aan de Oude
Amersfoortse weg in Hilversum.
Hiermee heb ik hoor en wederhoor
toegepast.
Mocht u ook willen weten waarom
men, na het hoofd te hebben gesto
ten, geen deuk maar een bult op
loopt. dan krijgt u antwoord van de
KRO in Daar vraag je me wat
Daarin kunt u vanavond een sinaas
appel horen zingen en ook verne
men dat blindegeleide-honden niet
de weg hoeven te kennen om hun
baas op diens bestemming te bren
gen. Het demonstratiefilmpje ont
hult de bekwaamheden van het
dier.
was de Hongaar: Miklós Erdel) r
In tegenstelling tot zijn tijdg^
Strawinsky heeft Bartók eerst
enige erkenning gevonden, h(
ondermeer verband hield me
feit, dat de eerste al vroeg nai
westen ls gekomen, terwijl de
vrijwel zijn gehele leven in zijn
gaarse vaderland heeft doo
bracht. j
Aan de kwaliteit heeft het ln
geval niet gelegen. Wie de Mam n'
hoort, die nu ondertussen zestl
oud is, valt van de ene verbazin 2
andere over het feit, dat destlji
zo volstrekt nieuwe compositi r
ontstaan. Nieuw in het gebrui e
letterlijk alle toen aanwezige m 1
le middelen: melodie, ritme, h Sl
nie, orkestratie en noem maar
Het was een goede gedachte, dit
dat meestal slechts voor twee (j
wordt uitgevoerd, nu eens int
ten gehore te brengen, zodat <X j
dramatische einde van de 1* j,
guur uit deze pantomime to
recht kwam.
Het vioolconcert is een van de l
te werken uit Bartóks laatste p< d
Twee zeer gepassioneerde delei jj
luiten een lyrisch middendeel)
de moderne vioolliteratuur zijn if
ga niet vindt, qua bezonken
heid.
Voor de uitvoering van deze
werken en trouwens ook v<x j
Deux Images) kon men niet
dan de grootste bewondering l
Bewondering voor Sylvia Mail
die haar vioolsolo weergaloos
en meeslepend speelde maal
voor Miklós Erdelyi, die beha!
Vioolconcert alles uit zijn hooi
geerde en dit deed op uiterst s
tieve wijze. Het orkest, dat zie
nelijk met vreugde aan zijn vo
felijke leiding overgaf, muslcec
hoog niveau
