rouw
m
Commentaar
bejaarde japanners in de kou
schuldigingen
rslag
e$n-
gere straffen Heli's Angels
Tweede man (1)
Tweede man (2)
Vragen?
Geen vragen!
Geen succes (1)
Geen succes (2)
Geen succes (3)
Agenda
wenskaart
alarm
beter
onbegrip
dure muis
SDAG 12 DECEMBER 1978
TROUW/KWARTET
r Menten het is goed dat
vast te stellen is nog steeds
1 verdachte in een strafproces,
ie s vorige week door de Haagse
i rr slechts op vrije voeten ge-
maar beslist niet vrijgespro-
Er is in deze zaak cassatie
wjevraagd en de zaak-Menten
als strafproces lopen, totdat
definitief en onherroepelijk
iitspraak over is gedaan.
moet worden vastgesteld, dat
iet goed recht van elke ver
is om alle feiten naar voren
ft cngen die tot zijn verdediging
herstel van zijn goede naam
m kunnen dienen.
vi^r Menten maakt echter naar
opvatting van dat laatste
misbruik door nu links en
(eerst in een gesprek met
irslaggever van de Telegraaf
iter nog eens in telefoontjes
het ANP) beschuldigingen
te strooien en de goede naam
van levende en overleden
enoten als prof. Gerbrandy
leden van de commissie-
er aan te tasten.
is een nare zaak, die de jour-
confronteert met wat in feite
chilleshiel van zijn beroepsuit-
lagelijks bestuur van Gronin-
^heeft zijn accountant ontsla-
met als motivering dat deze
intant geen inzicht heeft ge-
1 in de eisen, die aan zijn
ie worden gesteld.
S kan best waar zijn, maar de
v gevolgde procedure deugt niet
[aet is te hopen, dat daarvoor
u ;stelde instanties (de ambte-
irechter, bij wie de ontslage-'
beroep kan gaan en anders de
in Den Haag) dat de Gro-
se bestuurders duidelijk zullen
kan best waar zijn, dat de
untant niet goed functioneer-
let is misschien zelfs wel waar,
le man bij het uitbrengen van
v|rapporten buiten zijn boekje
zich niet ontzag om die te
spekken met persoonlijke en
;r lelemaal ter zake doende op-
te ingen. Zo moesten een paar
lingse gedeputeerden in het
:r»g v n de accountant lezen
zij gezien het grote aantal
hen ingeleverde declaraties
|lmaaltijden en etentjes ken-
jjk belast waren met een verge-
■nde test van de kwaliteit van
■ei eetgelegenheden.
is waarschijnlijk onzakelijk
die accountant, want door zo'n
leidt hij misschien wat al te
kkelijk de aandacht af van
toch de wezenlijke vraag hoort
jn: „zijn deze uitgaven in deze
B ang in redelijkheid te verant-
den?"
lijkt ons echter onjuist als
puteerden van Groningen in
geprikkeldheid alleen maar
oefening is, namelijk dat hij zijn
plicht verzaakt als hij zelfcensuur
zou toepassen. Het is natuurlijk als
journalist makkelijk net te doen of
je neus bloedt als je geconfron
teerd wordt met die wilde taal van
Menten of diens niet te controle
ren beschuldigingen hoort. Maar
dan moet hij zich ook gelijk afvra
gen: mag de lezer zelf niet oorde
len en ben ik als journalist geroe
pen de lezer te bevoogden? Ook
deze opvatting willen wij onze le
zers in deze zaak niet onthouden.
Het beste zou misschien nog zijn
als nu de nabestaanden van Ger
brandy of leden van de commissie-
Schöffer (die beschuldigd wordt
van het verdonkeremanen van
stukken) een procedure tegen
Menten lieten instellen ter zake
van smaad of laster. Dan zou de
man misschien leren dat het beter
was nu even een poosje zijn mond
te houden. In elk geval zouden dan
de rollen omgedraaid zijn in die
zin, dat Menten zelf zich moet
verdedigen en niet zoals nu een
aantal te goeder naam en faam
bekende landgenoten. In ieder ge
val zou Menten dan precies moe
ten aantonen dat deze wijze van
verdediging voor hem noodzake
lijk is.
weten te reageren met ontslag van
de kriticus. Een accountant en
zeker een accountant van een
overheidsinstelling dient onaf
hankelijk te zijn en mag daarom
beslist niet naar welgevallen be
noemd en ontslagen worden.
De vergelijking dringt zich op met
de rekenkamer, die de uitgaven
van de rijksoverheid controleert en
daarvan in het openbaar verslag
doet. Zo'n rapport van de reken
kamer probeert gewoonlijk minder
nadrukkelijk leuk te zijn dan de
Groningse accountant, maar zake
lijk gezien lijken het verslag van de
rekenkamer en een accountants
rapport dikwijls erg op elkaar.
Zou de regering nu als een
rapport van de rekenkamer haar in
het verkeerde keelgat schiet
kunnen reageren met het ontslaan
van de leden van de rekenkamer?
Natuurlijk niet, en gelukkig is ook
wettelijk vastgelegd dat de rege
ring (of Tweede Kamer) niet op
die manier kan reageren.
Zoals het bij de centrale overheid
geregeld is, zo moet het in dit
opzicht ook bij de lagere overhe
den (provincies en gemeenten)
toegaan. Wellicht moet er een ve
rificatiebureau voor de provincies
komen, zoals de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten een onaf
hankelijk verificatiebureau heeft
om de gemeentelijke uitgaven te
controleren; als dat niet mogelijk
is moet het toezicht op de provinci
ale uitgaven ook maar bij de re
kenkamer worden ondergebracht.
Zoals het in Groningen nu is ge
gaan, deugt het in elk geval niet.
TERDAM (ANP) Het ge-
tshof in Amsterdam heeft giste-
anzienlijk lagere straffen opge-
aan twee Heli's Angels, die op 1
samen met zes anderen een 19-
meisje hebben verkracht in hun
luis aan de Amsterdamse Wenc-
chweg. Hoewel het hof schuld
zen achtte, werden de 20-jarige
Den Haag en de 25-jarige M. uit
*5 veroordeeld tot respectievelijk
anderhalf en één jaar. waarvan drie
maanden voorwaardelijk met een
proeftijd van twee jaar Het vonnis
werd niet nader gemotiveerd. De pro
cureur-generaal had bevestiging van
het rechtbankvonnis (twee jaar) te
gen hen geëist.
In de zaak van de overige zes ver
dachten (allen Denen) zal het hof a.s.
donderdag uitspraak doen. Tegen
hen is eveneens twee jaar geëist.
'PARLÉMENTPARLEMENTAIRPARIJSMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEMENTENPARLEMENTERÉN
Redactie: Ferry Mingelen Bijdragen: Hans Goslinga en Theo Koelé Tekening: Tom Janssen.
De CDA-Kamerleden willen mor
gen beslissen wie vice-voorzitter
van de Tweede Kamerfractie
wordt. Dat moet iemand worden
uit het AR-smalledeel. Twee kans
hebbers zijn Schakel (61) en Van
Houwelingen (41): twee uitersten,
die een duidelijke keuze mogelijk
maken.
Schakel lijkt veel voor te hebben
om de „tweede man" naast Lub
bers te worden. Na het afvallen
van Aantjes, mevrouw Van Leeu
wen. (minister) De Koning en drs.
Boersma staat hij het hoogste
op de kieslijst en van alle overge
bleven anti-revolutionairen heeft
hij veruit de meeste parlementaire
ervaring.
Verder is hij, anders dan loyalist
en enfant terrible Van Houwelin
gen. in de fractie niet omstreden
en heeft hij onlangs indruk ge
maakt met een staaltje van loyali
teit door niet van de zijde te wij
ken van de door zijn oorlogsverle
den ingehaalde Aantjes.
Schakel zit al sinds 1964 in de
Tweede Kamer, waar hij vooral
faam heeft verworven door zijn
redevoeringen uit het hoofd en in
rondborstige taal af te steken. Een
uitstekende kandidaat dus, maar
zo vanzelfsprekend is zijn verkie
zing toch niet.
Lubbers zóu de voorkeur geven
aan Van Houwelingen om zijn
greep op de loyalisten, die het
regeerakkoord van CDA en VVD
hebben afgewezen, niet te verlie
zen. Een stel dolerenden in de
fractie, dat schept risico's. Lub
bers heeft een voorbehoud ge
maakt bij zijn verkiezing tot frac
tie-voorzitter en kan dat morgen
uitspelen om zijn zin te krijgen.
Aan de andere kant hebben de
voorzitters van KVP en CHU dit
weekeinde, niet zonder bijbedoe
lingen, sen stevige aanval gedaan
op de loyalisten Van Houwelingen
en Scholten en de bijna-loyalist
Faber.
Het ligt allemaal moeilijk. Reden
volop dus voor Schakel, zou je
zeggen, om zijn kandidatuur met
een stevig politiek verhaal te on
derstrepen en te bewijzen dat hij
niet alleen in zaken van verkeer en
waterstaat, maar ook in de alge
mene politiek zijn mannetje staat.
Hij kreeg daarvoor een buitenge
wone gelegenheid op de AR-par-
tijraad zaterdag in Rotterdam,
waar hij als waarnemend vice-
fractievoorzitter het fractiebeleid
moest verdedigen.
Schakel had echter iets anders in
het hoofd. Al jaren ergert hij zich
aan de wijze waarop het parle
ment naar zijn mening zijn wetge
vende taak verslonst. Dit buiten
kansje om die irritatie te luchten,
wilde hij zich niet laten ontglip
pen. Onder het motto „veel besog
nes, wéinig zaken" trok hij tegen
de parlementaire gebreken van
leer. Op de hem eigen wijze.
Wat een politiek hout snijdend
betoog had moeten zijn, werd al
dus de rede van een feestredenaar
die als zodanig wel op een ge
slaagd optreden kon terugzien.
Niet alle aanwezigen waren echter
zo ingenomen met de Schakel
show. Wellicht had men zijn a-
politieke verhaal nog voor lief ge
nomen, als hij niet uitgerekend de
Kamerdebatten over Bestek '81
als voorbeeld had opgevoerd voor
de wijze waarop de Kamer haar
tijd verdoet.
Nadat een afgevaardigde, doelend
op de vijftien nevenfuncties van
Schakel, had opgemerkt dat Scha
kel er misschien aan moet wennen
dat het Kamerlidmaatschap lang
zamerhand een full-time baan is
geworden, vroeg de lichtelijk ver
bolgen AR-ondervoorzitter Kui
per of het Bestekplan niet terecht
de volle aandacht van de Kamer
verdient. Daarop gaf Schakel toe,
dat het voorbeeld ongelukkig was
gekozen.
Zijn andere voorbeeld was echter
evenmin gelukkig. Dat betrof de
parlementaire commissie die zal
nagaan wat politici, oud-politici
en anderen wisten van Aantjes'
oorlogsverleden. Tijdverspilling
vond Schakel het dat tien Kamer
leden zich met die zaak bezighou
den. Want, zei hij. nu al kan ik
verkondigen dat wat er straks in
het rapport van de commissie zal
staan reeds voor 90 95 procent
bekend is. Wat een wonderlijke
uitspraak! Juist Schakel zou toch
moeten weten wat het is om ruim
dertig jaar met slechts 90 k 95
procent van de waarheid rond te
lopen?
Het zit het CDA-Kamerlid Lub
bers niet mee. Begin dit jaar werd
onthuld, dat hij zijn minister
schap iri het kabinet Den Uyl had
gecombineerd met een rol als on
dernemer. De aankoop van onroe
rend goed, mede voor hem door
zijn broers gedaan, leverde hem
een belastingvoordeel van circa
drie ton op in de vorm van investe
ringsaftrek. De zaak deed heel wat
stof opwaaien en Lubbers ver
klaarde schuldbewust het belas
tingvoordeel ongedaan te willen
maken. Hoe dat gelopen is meldde
hij veertien dagen geleden aan
Kamervoorzitter Vondeling. Niet
om het officieel opgetekend te
zien, maar zo schreef hij, „het kan
U behulpzaam zijn bij mogelijke
vragen".
De vragen zijn, in de drukte van
de afgelopen weken, niet gesteld,
al was het collega-Kamerleden
niet geheel duidelijk wat Lubbers
precies met de fiscus heeft kunnen
regelen. Uit Lubbers' brief blijkt
namelijk dat het hem niet gelukt
is het geld op de door hem voorge
stelde wijze terug te geven.
Lubbers had de belastinginspec
teur het niet alledaagse voorstel
gedaan hem niet als ondernemer,
maar als privé-persoon aan te
slaan om zo het zakelijk voordeel
alsnog kwijt te raken. Dit bleek
niet mogelijk. Wel ging de inspec
teur ermee akkoord Lubbers' on
roerend goed in prfjs op te waarde
ren, maar volgens belastingdes
kundigen kan dit nooit drie ton
extra aan belasting opleveren. Ka
mervoorzitter Vondeling is „te
leurgesteld". dat de investerings
aftrek intact gebleven is. „Het is
jammer dat Lubbers een fout niet
kan herstellen, maar goed, hij
heeft het geprobeerd", aldus dr.
Vondeling.
Nederland streeft al jaren naar
„terugdringing van de rol van
kernwapens in de.NAVO-verdedi-
ging". Het is een doelstelling, door
dit kabinet van het vorige overge
nomen. die tot nu toe veel binnen
landse politieke bevrediging heeft
opgeleverd (niemand vindt
atoombommen leuk), maar
slechts weinig internationale er
kenning, laat staan successen.
Het onderwerp staat aanstaande
vrijdag centraal in het treffen van
de ministers Van der Klaauw (bui
tenlandse zaken) en Scholten (de
fensie) met de Tweede Kamer
commissies op dit terrein. Het
tijdstip valt goed. Beide ministers
hebben net een week van NAVO-
besprekingen over de nucleaire
problematiek achter de rug. Daar
bij ging het echter nauwelijks om
vermindering van de rol van kern
wapens, eerder om het tegendeel.
Wat voor vermindering Nederland
nastreeft is een beetje mistig. In
ieder geval niet van de afschrik
wekkende rol die atoomwapens
moeten vervullen tegenover het
conventioneel (niet atoom)gebled
veel sterkere Warschaupact.
Schol ten wil wel dat de NAVO
voor de daadwerkelijke verdedi
ging minder afhankelijk wordt
van atoomwapens. Dat kan door
de eigen conventionele bewape
ning op te voeren, maar een even
wicht met het Warschau-pact is
nog lang niet in zicht. Daarvoor
zouden de defensiebudgetten met
zo'n twintig procent verhoogd
moeten worden. De afhankelijk
heid van atoomwapens blijft dus
bestaan.
Die groeit ogenschijnlijk nog, nu
de NAVO bepleit om meer gewone
wapens (zoals het 155 millimeter
geschut) ook bruikbaar te maken
voor het afschieten van atoom
koppen. De NAVO redeneert al
dus: door de aanwezigheid van
meer wapens met dubbel gebruik
is het voor de tegenstander moei
lijker alle atoomwapens bij een
eerste verrassingsaanval uit te
schakelen. Er blijven er nog ge
noeg over en daardoor kan het
besluit tot inzet van deze atoom
wapens langer worden uitgesteld.
Met deze redenering is het volgens
de nota-Scholten zelfs mogelijk de
uitbreiding van het aantal Neder
landse atoomtaken te verdedigen
als terugdringing van de rol (in dit
geval uitstel van de inzet) van
kernwapens.
Een zuiverder vorm van „terug
dringing" is de vervanging van
atoomwapens door de steeds pre
ciezer wordende gewone wapens
die dezelfde taken kunnen uitvoe
ren. Die mogelijkheid is echter be
perkt tot de „kleinere" atoomwa
pens die eventueel op het slagveld
ingezet worden. Het is nadrukke
lijk geen alternatief voor de
zwaardere atoomwapens op de
middellange en lange afstand.
Over die lange afstands- of strate
gische atoomwapens, waarmee de
Sowjet-Unie en de Verenigde Sta
ten elkaar over en weer kunnen
raken, onderhandelen belde groot-
machten al jarenlang in de zoge
noemde Salt-gesprekken. Bedoe
ling is een zeker strategisch even
wicht te bereiken. Maar als belde
grootmachten in staat zijn elkaar
evenveel ellende te bezorgen, dan
rijst de vraag of de VS die ellende
ook op hun dak willen halen als
zich alleen een conflict tussen
West-Europa en het Oostblok
voordoet. Die twijfel leeft vooral
in West-Dultsland en wordt extra
gevoed door de nieuwe Russische
atoomwapens voor de middellan
ge afstand (SS-20 raket en Backfi
re bommenwerper), die weliswaar
niet de Verenigde Staten kunnen
raken, maar wel West-Europa tot
in de verste uithoeken. Deze wa
pens worden als „Eurostrate-
gisch" aangeduid of ook wel wa
pens in de „grijze zone" genoemd
omdat ze niet voorkomen in de
huidige OostrWest onderhandelin
gen tot wapen- of troepenbeper
king.
Het NAVO-antwoord op deze
nieuwe dreiging kan tweeërlei
zijn: ofwel onderhandelen (maar
wat zet de NAVO er zelf tegen
over) ofwel zelf ook nieuwe raket
ten in West-Europa stationeren
die Moskou kunnen raken (zoals
de kruisraket of de nieuwe Pers-
hing-raket). Daarover wordt in de
NAVO nu druk gepraat. Voor de
speciale wensen en gevoeligheden
van Nederland op dit punt bestaat
daarbij weinig aandacht.
Minister Scholten heeft in Brussel
drie criteria voor besluitvorming
over nieuwe atoomwapens ge
noemd: zijn ze nodig voor de NA-
VO-afschrikking, kan er niet over
onderhandeld worden met het
Oostblok, kan een conventioneel
wapen die atoomtaak niet even
goed uitvoeren. Zoals gezegd, voor
de langere afstands-atoomwapens
bieden de conventionele wapens
geen alternatief. Voor de afschrik
king heeft de NAVO naar eigen
Inzicht zeker nieuwe wapens no
dig. Blijft dus de vraag of er over
onderhandeld kan worden. Lukt
dat niet, dan leiden de criteria van
Scholten logischerwijs tot een Ne
derlands „ja" tegen nieuwe zware
atoomwapens in West-Europa.
Zover is het nog niet. maar de
geschetste ontwikkeling hangt
wel als een donkere bui aan de
NAVO-horizon. Enkele druppels
hiervan waren vorige week in
Brussel al te voelen. Minister
Scholten benadrukte dat Neder
land zich niet aan zijn verplichtin
gen zal onttrekken en minister
Van der Klaauw tekende met zijn
NAVO-collega's voor een door
gaande „modernisering en ver
sterking van het potentieel van
het bondgenootschap." „Moderni
sering" in NAVO-kring slaat altijd
op de kernwapens.
Met terugdringing van de rol van
kernwapens heeft dit alles weinig
meer te maken, en misschien kan
dat maar beter eerlijk worden
gezegd.
De Tweeae Kamer houdt zich
deze week uiteraard met de affai-
re-Menten bezig. Maar liefst twee
interpellaties (vandaag en donder
dag) staan op de agenda. Voorts
staan op de agenda de begroting
van onderwijs, de politieke pensi
oenen en de uitkeringswetjes
waarmee het CDA de eigen soci
aal-economische koers tegenover
het kabinet wil benadrukken.
Bij de nationale volkstelling van
1970 bleek 7 procent van de Ja
panse bevolking 65 jaar of ouder
te zijn. Naar verhouding tot bij
voorbeeld ons land weinig be
jaarden dus, maar dat is aan het
veranderen. Het aantal ouderen
groeit in Japan drie- tot viermaal
zo snel als in de westerse wereld,
schrijft dr. Soichi Nasu in het
tijdschrift De Bejaarden, en dat
betekent dat dit land over een
jaar of veertig „bejaardennatie
nummer één" zal zijn.
Traditiegetrouw trekken de
meeste oudere Japanners bij hun
kinderen in. Dat heeft hun altijd
een veilig gevoel gegeven: word
Je ziek, dan is er altijd een lief
hebbende dochter of schoon
dochter in de buurt om voor je te
zorgen. Nu nog woont meer den
75 procent bij kinderen in, maar
het is niet meer als vroeger.
Dochters en schoondochters heb
ben in deze moderne tijd steeds
méér kans om buiten de deur te
werken en doen dat ook. Oma en
of opa krijgen zodoende veel te
doen het huis moet bijgehouden
worden, de boodschappen moe
ten gedaan, het eten klaarge
maakt. en dan zijn er ook nog de
kleinkinderen. Iedereen heeft het
druk met z'n eigen bezigheden en
als een grootouder ziek wordt
moet ie zelf maar zien. Niemand
heeft meer tijd. er is zelfs nie
mand thuis. Weg is het veilige
gevoel van rustig oud worden, en
het is geen wonder dat één van
elke vijf bejaarden daar over een
zaamheid klaagt, terwijl zij of hij
toch bij de kinderen woont. De
overige bejaarden die kleine 25
procent dus is vaak tot alleen
wonen gedoemd, doordat hun
kinderen ook niet meer kunnen
kiezen of ze dicht bij huis willen
werken en vaak naar een heel
andere streek moeten.
Misschien dat daardoor wel zo
veel' oudere mensen in Japan
graag langer aan het werk willen
blijven, terwijl de jongeren zich
beijveren om een kortere werk
week te krijgen. In dat land is het
aantal 65-plussers dat nog werkt
of zou willen werken, twee tot
drie keer zo hoog als in het Wes
ten. Erg veel oudere mannen èn
vrouwen zijn er daar namelijk
van overtuigd dat werken nood
zakelijk is voor een menswaardig
bestaan en om zelf in een goede
conditie te blijven. In veel geval
len is dat trouwens hoognodig:
uit een onderzoek van 1973 bleek,
dat meer dan 50 procent van de
bejaarde Japanners wel gedwon
gen is te werken om in hun le
vensonderhoud te voorzien; hun
pensioen is meestal veel te laag.
Doordat zoveel bejaarde Japanse
vrouwen en mannen zich in de
moderne maatschappij nutteloos
voelen, hopen velen van hen dat
ze maar gauw en zonder moeilijk
heden zullen overlijden, vooral
zonder dat ze de kinderen tot last
hoeven zijn. Ze gaan zelfs veel
vuldig naar de tempel om daar
voor te bidden. En als alle moeite
niets uit lijkt te halen gaan ze zelf
tot handelen over. Vergeleken
met andere landen is het aantal
zelfmoorden onder bejaarden in
Japan hoog te-noemen; de zelf
moordcijfers onder bejaarde
vrouwen zijn zelfs de hoogste ter
wereld. 'Vooral zieken, werklozen
en zij die geen man of vrouw
meer hebben, gaan er toe over.
Dr. Nasu vindt het dan ook de
hoogste tijd om de sociale zorg te
verbeteren, krachtige pogingen
te doen om de bejaarden bij soci
ale activiteiten en creatieve be
zigheden te betrekken, en de ou
dere mensen er vooral van te
overtuigen dat ook hun leven nog
best de moeite waard is.
Twijgje De dochter van Twijg
je voormalig fotomodel Twig
gy dus heeft nu toch een naam
Toen de heer en mevrouw Mi
chael en Twiggy Whitney zes da
gen na de bevalling het Londen-
sen ziekenhuis verlieten, bleken
zij een „Carly" genaamde baby
bij zich te hebben en dat zal dus
dezelfde wel zijn.
Ter ondersteuning van de la-
tijns-amerikaanse arbeiderscen
trale CLAT geeft de Nederland
se afdeling van deze organisatie,
zoals elk jaar, een setje van vier
wenskaarten uit. De boven
staande is een houtsnede van
Frans Masereel, de overige drie
ook houtsneden zijn alle
van P. P. Bata. Eén setje van
deze enkele kaarten kost
inclusief de kosten voor toezen
ding ƒ2,80. Twee sets zijn te be
stellen door overmaking van
4,80, drie voor 7,20, vier voor
9,20 en vijf voor 11,70; in het
laatste geval ontvangt de bestel
ler dus twintig kaarten. Het geld
moet worden gestort op postgiro
1918108 ten name van CLAT-Ne-
derland te Utrecht met vermel
ding van „wenskaarten".
„Prostitutie hoort bij het leven.
Het verschijnsel is niet weg te
denken en daarom is het beter
om dat maar toe te geven en te
proberen de prostitutie in de
hand te houden dan net te doen
of het helemaal niet bestaat". De
gaullistische afgevaardigde Joel
le Tac die dit in het Franse parle
ment naar voren bracht, heeft
dan ook een bepaald doel voor
ogen heropening van de borde
len. In 1948 moesten ze allemaal
gesloten worden, maar de prosti-
tuées bleven natuurlijk. Dat mag
officieel, zolang ze maar ln be
paalde, daarvoor aangewezen
buurten en straten blijven en be
slist niemand lastig vallen. Vol
gens een schatting van de politie
zijn er in heel Frankrijk ongeveer
dertigduizend „beroeps" en meer
dan het dubbele aantal aan
„part-timers Le Tac wil nu, dat
de bordelen in de grote steden
weer open mogen om „wildgroei"
tegen te gaan.
Omdat er zoveel mensen in Italië
ontvoerd worden, was het geen
wonder dat de politie onmiddel
lijk reageerde toen in het hartje
van Rome een moeder luidkeels
roep dat haar dochter ontvoerd
was. De auto waarin het meisje
met haar ouders zat, was aange
reden door een rode auto met vier
Inzittenden. De vader stapte uit
en begon een heftige woorden
wisseling met de bestuurder. Ter
wijl de moeder angstig toekeek
miste ze opeens haar dochter en
dacht direct dat het de vier man
nen om haar kind te doen was.
Die vier schrokken zo van het
tumult dat ze onmiddellijk in
hun auto sprongen en wegreden,
een reden temeer voor politie en
omstanders om de schreeuwende
moeder te geloven. Straten wer
den afgezet en alle wagens ge
alarmeerd om naar de rode auto
uit te kijken. De politie bracht de
wanhopig snikkende moeder
naar huls. waar ze het meisje, de
zeventienjarige Slmonetta Mat
tel. rustig op "haar kamer vonden.
Ze had haar bulk vol van de ruzie
tussen haar vader en de andere
bestuurder, zei ze. en daarom was
ze maar vast naar huis gegaan
Prof. dr. G M J Veldkamp, de
vroegere minister van sociale za
ken. Is zoals bekend be
noemd tot bijzonder hoogleraar
ln de leer der sociale zekerheid.
Bij de aanvaarding van dat ambt
(ln Leiden) sprak hij van „veel
onbekendheid met en veel onbe
grip van de sociale zekerheid".
Dat is geen wonder als je ziet met
welke onbegrijpelijke woorden
de nieuwe hoogleraar dat toe
licht. Om het niet al te moeilijk te
maken citeren we maar een paar
uitdrukkingen van hem, alles uit
diezelfde rede: „de broodnodige
vereenvoudiging en codificatie
van de sociale zekerheidswetge
ving" en „het gekunstelde verze
keringsbegrip". waarvan men
volgens hem moet afstappen,
want „daardoor kan er ruimte
komen voor een meer coherent
en vereenvoudigd systeem". En
dan had hij het ook nog over
„sociale zekerheid in enge zin" en
„een financieringssysteem waar-
In het draagkrachtbeginsel beter
tot uitdrukking komt". Zeg nou
zelf: welk gewoon mens, welke
modale Nederlander dus. kan
zoiets nou volgen?
Een eenvoudig veldmuisje heeft
in z'n eentje meer schade aange
richt dan iemand voor mogelijk
zou houden het zette een stad
van 170 000 Inwoners (Rampoer.
ten oosten van India's hoofdstad
New Delhn zestien uur in het
donker en liet een deel van een
elektriciteitscentrale in die stad
afbranden. De muls rende de cen
trale binnen en maakte daar
kortsluiting, het diertje zelf was
op slag dood.
