iolda Meir, een
noeder in Israel
Menten
s Sherlock Holmes bij het GAK
s
s
ersonalia
Bisdom Roermond
nog meer apart
mbtenaren
oeten niet
uren'
ASOCIAAL BERECHTE
Dr J. Blauw nam
afscheid als
hoogleraar VU
Problemen verwacht
bij beleidsoverdracht
studentenhuisvesting
ERDAG 9 DECEMBER 1978
ir James Dorsey
IÜZALEM Toen de Egyptische president Sadat in november 1977 zijn historische
oek aan Jeruzalem bracht, was hij met name nieuwsgierig naar Golda Meir, een van de
legendarische figuren uit de jonge geschiedenis van de zionistische beweging in de staat
j el. De door vriend en vijand vanwege haar politieke wijsheid en menselijke benadering
specteerde Golda voegde een historische noot aan het bezoek van Sadat toe door een
noeting te zetten in het kader van die van een grootvader en een grootmoeder.
4
anks Golda's hartverwarmende
i| jeiijkheid bleek zij een harde ver-
e ger van het bestaansrecht van de
r |se staat. In 1898 in Kiew gebo-
wljdde Golda haar leven aan de
d van het Joodse volk. De herin-
ïgen aan de afschuwelijke po-
is in de Oekraïne vormden de
srgrond van haar strijd. Reeds in
zei Israëls grote oude man, Da-
Ben Goerion, dat „ooit eens de
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
dag zou komen waarop de wereld zou
beseffen dat het een Joodse vrouw
was die het geld bijelkaar scharrelde
om een Joodse staat te stichten".
Geheime ontmoeting
Ben Goerion deed deze uitspraak aan
de vooravond van het vertrek van
Golda Meir in 1948 naar de Verenigde
ie|wvolS v«n pagina 1 „e zakken
zich op. Deze actie zou van-
worden beëindigd, maar giste-
niet zeker of toch niet zal
doorgegaan met de actie,
lad MHP (hoger personeel) heeft
ergernis" kennis genomen van
annemen van de Tweede Kamer
en D'66-motie, waarin wordt ge-
voor aftopping van prijscom-
'afatie voor ambtenaren vanaf in
ns van hoogstens 45.000 gulden,
neer verdient krijgt dan per pro
prijsstijging toch maar 450 gul-
looncompensatie. Deze motie
aangenomen doordat de linkse
jen steun kregen van een meer-
sid van de CDA-fractie.
aad MHP vindt dat het parle-
zich met loonzaken als deze niet
bemoeien. Dat zijn zaken voor
eweging' en werkgevers samen,
aad MHP vindt aftopping bij
gulden een „rigoreuze mati-.
waarbij geen rekening zou wor-
gehouden met de offers die de
re inkomens de afgelopen jaren
bben moeten brengen,
inks de steun van de vakcentrale
aan haar ambtenarenbonden
0 en ARKA, krijgen de ambte-
in hun strijd met Wiegel geen
van de voorzitter van de bouw-
CNV, Dllo van Commenée. Die
Jtze week op een spreekbeurt dat
dï mbtenaren niet moeten zeuren".
de roeg zich af of de acties van de
maren wel 4erecht zijn. Hij wees
^Upat ambtenaren en trekkers van
e uitkeringen in de afgelopen
van dezelfde bruto verhoging
lonen ondergingen, netto meer
lielden. (Uitkeringen en salaris-
■Jran ambtenaren zijn aan de bruto
gekoppeld.) „We hebben de
tenaren en uitkeringstrekkers
ld|gehoord toen ze netto veel meer
enhaalden dan degenen die het
hen moesten verdienen."
lommenée gaf als voorbeeld een
»rman die werkte voor een wo-
id^ouwvereniging, maar na fusie
te horen onder de gemeentelij-
onderhoudsdienst. Terwijl zijn
onderhoud van woningen
ies hetzelfde bleef, kreeg hij toch
gulden netto per maand meer,
dat hij als ambtenaar allerlei so-
n premies niet meer hoefde te
len.
Commenée vond dat de regering
ed zo gek niet zit" met het voorstel
us een half procent korting op de
n lng van de uitkeringen. De
en Isvoorzitter vergeleek ook het
laai" over deze korting met het
'ei ingeslikte voorstel van het
net-Den Uyl voor korting met
irocent op WAO-uitkeringen. „Er
emand in Nederland die zegt: wat
i abinet voorstelt is redelijker dan
Den Uyl voorstelde. Dat hoor ik
1 0 ens." aldus Van Commenée.
>u
Hc zitter Van Eijkelenburg van de
lal i/-werkgevers „ergert het ver-
n Ikkelijk" dat de vakcentrales,
en CNV, niet hebben willen mee-
en aan voorkomen van doorwer-
rd van de bouw-cao op sociale uit--
2- igen, minimumloon en salarissen
vi ambtenaren. Werkgevers en vak-
den in de bouw besloten dit jaar
D deel van de losse toeslagen in het
,in sloon te verwerken. Dat hoefde
a erkgevers geen cent te kosten, en
P tie de werknemers meer zeker-
10 op. De werkgevers komen nu
og voor extra kosten te staan als
h i „papieren" verhoging van het
0 sloon nu alsnog tot feitelijke ver-
ng van het minimumloon gaat
b en. Van Eijkelenburg had van de
0 wbonden verwacht dat zij dit via
vakcentrales zouden voorkomen.
Vervolg van pagina 1
De Utrechtse hoogleraar in de inlei
ding tot de rechtswetenschap mr. N.
E. Algra zei ons gisteren desgevraagd
dat ook naar zijn mening uitlevering
van Menten aan Israël niet mogelijk
zal blijken te zijn. Volgens Algra zou
Menten wel kunnen worden uitgele
verd aan Polen of de USSR, als een
van beide landen daarom zou vragen.
Menten is veroordeeld wegens mis
drijven in de toenmalige plaats Pod-
horodce. die nu op grondgebied van
de USSR ligt.
Uitgesloten
Algra, auteur van het onlangs ver
schenen boekje Enkele Juridische as
pecten van de strafzaak-Menten,
waarover ook de Haagse rechtbank
beschikte, meent dat uitlevering aan
Polen of de USSR zou kunnen volgen
op grond van een in 1944 gesloten
verdrag, dat bepaalt dat bij uitleve- TT A1
ring van oorlogsmisdadigers de natio- "%de" S5?£LÏT5."
Staten om steun te werven voor de
jonge door vijandige Arabische legers
omgeven Joodse staat-in-wording.
Vlak daarvoor had Golda in een ge
heime ontmoeting met koning Ab-
doellah van Jordanië hem ervan pro
beren te overtuigen niet aan de Ara
bische vernietigingsaanval op de
Joodse staat deel te nemen. Twee
jaar eerder had Golda, die vanuit
Kiew op 8-jarige leeftijd naar het
Amerikaanse Milwaukee emigreerde
en in 1921 naar Palestina vertrok, de
basis gelegd voor Israëls speciale be
trekkingen met de Verenigde Staten.
Deze speciale relatie bleek van essen
tieel belang te zijn voor de overleving
van de Joodse staat.
Golda's oorspronkelijke opzet toen
zij naar Palestina kwam om, in over
eenstemming met het socialistische
zionisme, terug te keren naar het
platteland bleek zij slechts korte tijd
vol te kunnen houden. Na vier jaar in
een kibboets te hebben gewoond en
o.m. kippen te hebben gefokt, stortte
zij zich in de actieve zionistische
strijd. In 1946 tijdens een missie in de
Verenigde Staten werd zij door Pales
tina teruggeroepen omdat de Britse
autoriteiten vele van de in Palestina
levende zionistische leiders hadden
opgepakt.
Ambassadeur
Direct nadat Golda de Israëlische on
afhankelijkheidsverklaring in 1948
mede had ondertekend, keerde zij
terug naar haar geboorteland Rus
land. Deze keer echter niet gewoon
als eez\ Russische jodin maar als Is
raëls eerste ambassadeur in de Sow-
Bij de aankomst van president Sadat in Israel, nu al weer
meer dan een jaar geleden, overhandigde mevrouw Meir aan
president Sadat een cadeautje dat hoorde bij zijn en haar
grootouderschap.
nalitelt er niet toe doet.
Oud-premier dr W. Drees noemde de
uitlevering van Menten aan Israël gis
teravond in het NOS-journaal „uitge
sloten". Hij wees erop dat de uitleve
ring alleen daarom al niet mogelijk is,
omdat de Hoge Raad nog over de
zaak-Menten moet oordelen. Drees
zei ook dat de weduwe van mr L. G.
Kortenhorst gevraagd zou moeten
worden de brief van minister Donker,
waarover zij in haar getuigenverkla
ring sprak, uit het archief van haar
man op te diepen.
De oud-procureur-generaal bij de
Hoge Raad mr G, E. Langemeijer
heeft in een radio-interview gezegd
niet te begrijpen waarom de Haagse
rechtbank zo veel waarde heeft ge
hecht aan de verklaringen van me
vrouw Kortenhorst en oud-Telegraaf-
redacteur H. A. Lunshof. Volgens
Langemeijer heeft de rechterlijke
macht door de vrijlating van Menten
„een deuk" opgelopen.
Het CPN-Tweede-Kamerlid Joop
Wolff vindt dat de regering maatrege
len moet nemen om te voorkomen
dat Menten de wijk naar het buiten
land neemt. Volgens hem mag Men
ten in geen geval een paspoort wor
den uitgereikt. Dit blijkt uit vragen
die Wolff volgende week aan de rege
ring zal stellen in het door hem ge
vraagde spoeddebat over de vrijla
ting van Menten.
Inzet van dat (Jebat zijn de gevolgen
van de invrijheidstelling voor de be
trekkingen van Nederland met Israël,
Polen, de Sowjet-Unie en Zwitser
land. Volgens Wolff zijn die betrek
kingen ernstig geschaad. De regering,
vindt hij, moet die landen een uiteen
zetting geven over de vrijlating van
Menten.
spraken gemaakt op haar diensten in
Israël zelf. Als minister van arbeid
kreeg zij in 1948 de moeilijke taak om
voor de opvang en integratie van dui
zenden Joodse vluchtelingen te
zorgen.
Zeven jaar later, aan de vooravond
van de Brits-Frans-Israëlische aanval
op Egypte werd Golda minister van
buitenlandse zaken. Een post die zij
tien jaar lang bekleedde. In deze
functie versterkte Golda niet alleen
de nauwe banden tussen Washington
en Jeruzalem maar boekte zij enorme
diplomatieke successen voor de
Joodse staat in de derde wereld en
met name in Zwart Afrika.
Eenheid
Twee jaar na de zesdaagse oorlog van
1967 werd Golda premier van het
kabinet van nationale eenheid. Toen
haar bewind echter in 1970 met een
Amerikaans vredesvoorstel akkoord
ging. waarin tot territoriale conces
sies op de door Israël veroverde wes
telijke Jordaanoever werd opgeroe
pen, nam Israëls huidige premier Me-
nachem Begin uit protest ontslag als
minister.
In datzelfde jaar publiceerde Golda
een schrijven van 18 joden uit het
Russische Georgië, De openbaarma
king van dit schrijven vormde het
startsignaal voor de strijd van vele
Russische Joden om naar Israël te
mogen emigreren. Een strijd waarbij
Golda zich nauw betrokken voelde.
Na het aftreden van Begin en zijn
aanhangers vormde Golda een kabi
net dat voornamelijk op socialisti
sche zionisten steunde. Haar voorge
nomen aftreden als premier in 1973
Golda leed reeds sinds 1965 aan
bloedkanker moest met het uitbre
ken van de oktoberoorlog worden uit
gesteld. Deze oorlog, en met name de
aanvankelijke verliezen van het Is
raëlische leger leidde tot massale pro
testen in Israël.
Begin 1974 trad Golda af ten gunste
van haar partijgenoot Jitzhak Rabin.
Deze regeringswisseling vormde een
mijlpaal in de Israëlische geschiede
nis. Voor het eerst werd de oude zio
nistische garde, die door Golds werd
vertegenwoordigd, vervangen door
een sabre, een in Israël geboren Jood.
Actief
Ondanks haar ziekte bleef Golda po
litiek actief. Als afgevaardigde van de
arbeiderspartij in de Knesseth, het
Israëlische parlement, nam zij op het
.gebied van de buitenlandse politiek
geen blad voor de mond. Hoewel het
haar speet dat vrede met de Arabie
ren niet tijdens haar bewind gesloten
kon worden, leefde zij tot op het
ogenblik dat het eerste vredesver-,
drag tussen de Joodse staat en een
Arabisch land binnen handbereik
was.
Tijdens het bezoek van Sadat leek zij
op te leven. Zes jaar eerder had zij
een aanbod van de Egyptische presi
dent om elkaar in Europa te ontmoe
ten van de hand gewezen. Golda was
voorstander van een vredesverdrag
met Egypte, maar vreesde dat de
door premier Begin voorgestelde au
tonomie voor de Palestijnen in de
bezette gebieden noodzakelijkerwijs
tot de zo door Israël gevreesde onaf
hankelijke Palestijnse staat zou
leiden.
Deze vrees was in Golda's ogen zeer
reëel. Arabieren associëren Israëls
oude dame met haar vrees dat ooit
eens het Arabische deel van de Israë
lische bevolking groter zal zijn dan de
Joodse. Niettemin was Golda een
vrouw en een tegenstander die ook
door haar ergste Arabische vijanden
gewaardeerd werd. Een waardering
die Sadat op het vliegveld van Tel
Aviv in november verleden jaar tot
uiting bracht toen hij Golda demon
stratief zoende.
UTRECHT/ROERMOND De bisschoppen van de r.k. kerk
in Nederland zijn bij het opstellen van hun interdiocesane
rekening in moeilijkheden gekomen, doordat bisschop Oijsen
heeft laten weten, dat zijn bisdom aan een aantal posten niet
meer wenst mee te betalen.
De Roermondse bisschop heeft geen
cent meer over voor de raad van
kerken in Nederland, alsmede voor
een aantal landelijke instellingen van
de r.k. kerk, zoals het landelijk pasto
raal overleg (LPO), de nationale raad
voor de katechese en het centraal
adviesbureau voor priesters en reli
gieuzen (CAPER).
De econoom van het bisdom Roer
mond, drs. A. Tonnaer, zei gisteren,
dat, bisschop Gijsen zwaarwegende
en zeer ernstige bezwaren heeft tegen
het functioneren van deze instellin
gen Aangenomen wordt, dat de bis
schoppen dinsdag op hun maande
lijkse vergadering verder over deze
zaak zullen praten.
Weggelopen
Bisschop Gijsen heeft zijn bezwaren
tegen het LPO nooit onder stoelen of
banken gestoken. Hij is zelfs een keer
weggelopen en hij heeft bij herhaling
ertegen geprotesteerd, dat ln Noord-
wijkerhout zaken aan de orde gesteld
werden, die daar volgens hem niet
meer in discussie kunnen zijn. omdat
Rome er al duidelijk ln beslist heeft,
zoals de vrouwelijke priester en de
celibaatsplicht voor priesters.
Het hoger katechetisch instituut te
Nijmegen, dat onder de nationale
raad voor de katechese valt, is door
de Roermondse bisschop al eerder in
een brochure vrijzinnigheid verwe
ten. Bisschop Gijsen werkt aan eigen
katechismussen. Tegen het CAPER
is vanuit het bisdom Roermond bij
herhaling het bezwaar gemaakt, dat
het in zijn adviezen aan priesters en
religieuzen een te ruime uitleg zou
geven aan het begrip celibaat, waar
door intieme vriendschappen moge
lijk zouden zijn.
Bisschop Gijsen.
landse kerkprovincie, om zich nog
meer dan nu al het geval is op de r.k.
kerk in West-Duitsland te oriënteren.
Drs. H. van de Ven, econoom van het
bisdom Rotterdam, zei gisteren des
gevraagd. de situatie in hoge mate te
betreuren. Volgens hem zijn beginse
len van behoorlijk bestuur ln het ge
ding. Hij verwacht, dat de zes andere
bisdommen samen zullen opdraaien
voor het nu ontstane gat van veertig
duizend gulden.
Eigen acties
Reeds eerder had bisschop Gijsen
gebroken met de nationale missie
raad. de week voor de Nederlandse
missionaris, de pauselijke missiewer
ken en de bisschoppelijke vastenac
tie en organiseerde hij eigen acties
van het bisdom Roermond voor mis
sie en ontwikkelingswerk. Ook ont
trok hij zijn bisdom aan de samen
werking in de priesteropleiding, om
een eigen seminarie in Rolduc te
stichten.
De jongste stappen van de bisschop
hebben de geruchten versterkt, dat
hij zou aansturen op een afscheiding
van bisdom Roermond van de Neder-
door Huub Elzerman
«Y*itter De ledenraad van het
landse Christelijk Werkge-
erbond heeft S. J. van Eijkelen-
benoemd tot voorzitter. Hij
t ir J. de Wit op. De benoeming
in per 3 mei 1979.
DEN HAAG (ANP) Volgens het
ministerie van justitie is de kans op
arrestatie van de oorlogsmisdadiger
Toon S. nihil geworden, nu de naam
van de man in de publiciteit is geko
men. De naam van Toon S. is ge
noemd door een Groningse groep
burgers die zich al geruime tijd bezig
houdt met de opsporing van oorlogs
misdadigers. De groep zegt ook vier
andeTe uitgeweken oorlogsmisdadi
gers achterhaald te hebben.
S., nu 60 jaar, afkomstig uit Coevor-
den, is na zijn vlucht naar Duitsland
aan het einde van de oorlog tot le
venslang veroordeeld. Hij was in de
oorlog medewerker van Wilhelm B. in
Drente, die ook naar Duitsland is
uitgeweken. Een woordvoerder van
de groep heeft het als onzin bestem
peld dat 8. door de justitie zou wor
den gearresteerd, wanneer hij tijdens
de feestdagen naar Nederland zou
komen. Volgens de groep staat het
onomstotelijk vast dat S. nooit meer
de grens over is geweest. De groep zal
binnenkort nog meer namen bekend
maken van oorlogsmisdadigers die
hun straf hebben weten te ontlopen.
Een oorlogsmisdadiger die levens
lang kreeg, maar in 1947 naar Duits
land wist te ontkomen, blijkt in 1964
gratie te hebben gekregen. Het be
treft de SS-er Lukas V.. die is opge
spoord door de Winschoter Courant.
Op voordracht van de toenmalige mi
nister van justitie, mr. Y. Scholten,
werd hem op zijn verzoek gratie ver
leend. Volgens het ministerie van Jus
titie moet dit worden gezien in het
licht van een soepeler gratiebeleid
tegenover politieke delinquenten, dat
in de jaren '60 opgeld deed.
„Ik maak zelf wel een verklaring. Daar heb ik u
ni.ft bij nodig", schreeuwde de man.
„U bent verplicht mij in te lichten over de
werkzaamheden die u verricht", antwoordde
de opsporingsambtenaar stijfjes.
„Niets mee te maken", riep de man. Laat de
heren van het GAK maar weten dat ik het niet
neem. Ik dien een klacht ln".
Hoe de opsporingsambtenaar ook aandrong,
de man wilde niets meer vertellen en de be
ambte kon weinig anders doen dan zijn akten-
tas pakken en opstappen. Later zou de rechter
het relaas van de opsporingsambtenaar met
gefronste wenkbrauwen lezen. „Het Is duide
lijk, z d de rechter, dat de man heeft geweigerd
een verklaring af te leggen". De magistraat
greep naar de pen en schreef een vonnis, dat d
halsstarrige figuur om het maar eens popu
lair te zeggen definitief de das zou omdoen.
Het was allemaal drie jaar eerder begonnen,'
toen de man een kantoorbediende voor
honderd procent arbeidsongeschikt werd ver
klaard. Hij kreeg een uitkering en hij mocht
naar huis. Nu is de WAO niet bedoeld om het
verder bij een maandelijkse uitkering te laten.
Integendeel, de bedrijfsvereniging de uit
voerder van deze wet is zeer geïnteresseerd
in mogelijkheden om iemand bij voorbeeld
via omscholing terug te laten keren in het
arbeidsproces. Ook arbeidsongeschikte werk
nemers. die na een periode van invaliditeit zelf
weer willen proberen aan de slag te gaan,
kunnen op steun rekenen. Uiteraard wil de
bedrijfsvereniging wèl precies weten of iemand
zijn werk hehrat en voor hoe lang dat gebeurt.
Kinderachtig is de bedrijfsvereniging in zo'n
geval niet, want als iemand laat weten dat hij
wil proberen terug te keren ln het arbeidspro
ces dan behoeft dat niet te betekenen dat de
bedrijfsvereniging onmiddellijk gaat korten op
de uitkering.
Ook onze kantoorbediende was het thuiszitten
kennelijk al gauw spuugzat, want hij vroeg al
na een paar maanden aan de bedrijfsvereni
ging toestemming om op proef enkele dagen
per week een paar uur te mogen werken. De
bedrijfsvereniging liet prompt weten dat de
beloning voor die paar uren geen Invloed zou
hebben op de uitkering. „Maar", schreef de
bedrijfsvereniging, „laat ons wel weten wan
neer u uw werkzaamheden uitbreidt". Hoewel
dat breifje aan duidelijkheid niets te wensen
overliet, ging de kantoorbediende een paar
maanden later fors over de schreef. HU wist
voor zo'n twee- tot vierhonderd gulden per
week een tweede baan te versieren. En niet zo
maar een baan. Nee, meneer ging optreden als
I bedrijfsleider.
De bedrijfsvereniging liet hU geheel in het
I ongewisse, maar zijn nieuwe activiteiten ble-
I ven daar toch niet onopgemerkt. De bedrijfs
vereniging rook onraad en stelde een onder-
I zoek in. Nu hebben ze bU de bedrijfsvereniging
I naast de wetboeken vast niet de verzamelde
werken van Sherlock Holmes op de boeken-
I plank staan, want er werd eerst een opspo
ringsambtenaar op de affaire gezet en toen die
onverrichter zake terugkeerde, vroeg de be
drijfsvereniging of de kantoorbediende voor
een nader gesprek wilde langskomen. De kan
toorbediende verscheen, praatte als brugman,
maar het antwoord op de klemmende vraag
wat hU nu precies uitvoerde, kwam er niet uit.
Er werd een tweede opsporingsambtenaar op
pad gestuurd en deze man kwam beter besla
gen ten ijs. Hij had fotokopieën van een onkos-
tennota en van de overeenkomst tussen de
kantoorbediende en zUn nieuwe baas bij zich.
Of de kantoorbediende alias bedrijfsleider
daar een verklaring voor had? Die had hU niet.
In het geheel niet. En toen de grond onderzijn
voeten te heet werd, schreeuwde de nieuwbak
ken bedrijfsleider tegen de speurneus van de
bedrijfsv aeniging dat hij helemaal niets te
zeggen had.
Toen was de zaak rond
De bedrijfsvereniging sloeg het wetboek open
en las: „Indien degene, die in het genot is van
een arbeidsongeschiktheidsverzekering wei
gert de door de daartoe aangewezen deskundi
ge gestelde vragen te beantwoorden, is de
bedrijfsvereniging bevoegd de uitkering geheel
of gedeeltelijk buiten aanmerking te laten".
Er ging een velletje in de typemachine en de
dienstdoende ambtenaar tikte: „Nu u meerde
re malen geweigerd heeft de door de
bedrijfsvereniging gestelde vragen te beant
woorden en daardoor een vanwege de bedrijfs
vereniging Ingesteld onderzoek onmogeUJk
heeft gemaakt is het bestuur op grond van de
wet op de arbeidsongeschiktheid bevoegd, nu
voor de weigering geen deugdelijke grond aan
wezig was, de aanspraak op een uitkering
geheel of ten dele, tijdelUk of blijvend buiten
aanmerking te laten".
Uit de rest van de brief bleek al snel dat de
toevoeging „ten dele" en „tijdelijk,, louter een
formaliteit was. De bedrijfsvereniging trok de
uitkering in verband met „de pertinente weige
ring om inlichtingen te verstrekken" met on
middellijke ingang geheel ln. Het hoger beroep
dat de kantoorbediende Instelde tegen deze
beslissing mocht niets baten, want ook de
Raad van Beroep vond dat de bedrijfsvereni
ging het volste recht had om de uitkering in te
trekken. Ook bij deze uitspraak legde de kan
toorbediende zich niet neer en hij wendde zich
tot de Centrale Raad van Beroep. Daar wacht
te hem een onaangename verrassing, want de
centrale raad beschikte Inmiddels over een
rapport, uitgebracht door een hoogleraar ln de
psychiatrie. In dit rapport concludeerde de
professor dat de man op het moment dat zijn
WAO-uitkering werd Ingetrokken geschikt
moest worden geacht voor zijn werk als kan
toorbediende. Aangezien dit standpunt op het
moment van de intrekking zelf nog niet be
kend was, verdiepte de raad zich toch nog ln de
vraag of de intrekking wel „in overeenstem
ming met de redelijkheid" was.
Opnieuw lag daar het rapport van de opspo
ringsambtenaar van de bedrijfsvereniging op
tafel. De conclusie was toen snel getrokken.
„Het is duidelijk dat de kantoorbediende be
greep welke informatie van hem werd ver
langd; stelde de raad vast. En zelfs wanneer
hem door de opsporingsambtenaar onjuiste
inlichtingen zouden zijn voorgelegd, had het
op zijn weg gelegen om op openhartige wijze
terstond duidelijkheid te verschaffen. De be
drijfsvereniging heeft derhalve ln overeen
stemming met de redelijkheid van haar be
voegdheid gebruik gemaakt de uitkering ln te
trekken", besliste de raad. Daarmee was de
kous af. Want al beschikt de bedrijfsvereniging
dan niet over speurneuzen van het type Sher
lock Holmes en al moet er óók in de sociale
verzekeringsrechtspraak met „harde" bewij
zen worden gewerkt, het uitspitten van een
fraudegeval is de sociale verzekeringsmannen
best toevertrouwd. Daar hebben ze niet eens
een Holmes bij nodig.
Geloof en wetenschap
Van onze onderwijsredactie
AMSTERDAM De oude tegenstel
ling tussen geloof en wetenschap is
min of meer overwonnen. Het pro
bleem waarmee wetenschapsmensen
zich nu bezig houden is veel meer.
wélke rol speelt het geloof in de we
tenschap?
Dat zei dr J. Blauw gisteren bij zijn
afscheid als hoogleraar in de wijsbe
geerte der sociale wetenschappen
aan de Vrije Universiteit.
Prof. Blauw was tot 1947 gerefor
meerd predikant. Van 1947 tot 1962
was nij secretaris van de Nederlandse
Zendingsraad. Sinds 1962 was hij
hoogleraar aan de Vrije Universiteit
Het afscheidscollege van prof. Blauw
ging over „Wetenschap als wereld
beeld". Achter het wetenschappelijk
bedrijf ligt een visie op mens en we
reld, aldus prof. Blauw. Wetenschap
veronderstelt niet alleen een mens
en wereldbeeld, maar vormt zelf ook
een wereldbeeld. Vooral ln de vorige
eeuw heeft het rationalisme triomfen
gevierd, maar achter de rede kwam
toch steeds weer de ethiek te voor
schijn.
In de Jaren dertig van deze eeuw heeft
o.a. de Frankforter School de span
ning tussen rede en ethos bloot ge
legd. Sindsdien wordt in de sociale
wetenschappen „op gedemptere toon
over het verlossende licht van de rede
gesproken".
Volgens prof. Blauw komt de vraag
naar de mens- en wereldbeschouwing
vooral aan de orde in de methodolo
gie. „Het verstand is als gave en opga
ve, maar niet als wereld- of levens
principe te waarderen."
Van onze onderwijsredactie
AMSTERDAM De beleidsover
dracht van de studentehuisvesting
van het ministerie van onderwijs
naar het ministerie van volkshuisves
ting en ruimtelijke ordening, zal voor
de toekomst grote problemen opleve
ren voor de studentenhuisvesting.
Deze sombere voorspelling staat ln
een brief, die de colleges van bestuur
van twaalf Instellingen voor weten
schappelijk onderwijs te zamen met
de besturen van de stichtingen voor
studentenhuisvesting hebben ge
stuurd aan staatssecretaris Brokx
van volkshuisvesting.
De besturen onderschrijven de ge-
dachtengang dat de studentenhuls-
vesting ln de algemene volkshuisves
ting moet worden Ingepast. Zij vrezen
echter dat door deze beleidsover
dracht het aantal nieuwe woonvoor
zieningen voor studenten ver zal ach
terblijven bij de vraag. De steeds
grotere toeloop naar de universiteit
en de hogeschool vraagt volgens de
besturen om een snelle oplossing,
waarvoor extra-middelen ter beschik
king moeten worden gesteld.
ZIJ vragen de staatssecretaris om de
instelling van een werkgroep die een
plan moet gaan formuleren voor de
huisvesting van studenten op korte
en middellange termijn.
toiet minder Met geen enkel
medisch of psychologisch argu
ment valt te bewijzen dat vrou
wen niet in alle takken van „man-
nensport" kunnen meedoen, al
dus de conclusie op een driedaag
se internationale conferentie in
Londen van vrouwen die in de
sport actief zijn. Een andere be
wering crp deze bijeenkomst: in
sommige sporten zullen vrouwen
de prestaties van mannen zekei
evenaren, zo niet voorbijstreven.
