CDA: met paradox leven
r i
Ét
^8
i f
t-OUW
Commentaar
ictievoorzitter(l)
iictievoorzitter (2)
5 ictievoorzitter (3)
Draad vandaag opgepakt na drie jaar wapenstilstand
srleg hervatten (1)
Sirleg hervatten (2)
Grondwetshof
Karlsruhe:
Kalkar mag
stel er iets tegenover
luchtje
stuur 'n brief
gegroeid
papa
adoptie
blauwkapel
RDAG 9 DECEMBER 1978
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
Weede Kamerfractie van het
leeft Ruud Lubbers gekozen
aar voorzitter, als opvolger
de afgetreden Wim Aantjes.
ers zelf heeft deze benoeming
ven in beraad gehouden, om-
ij eerst wil weten wie vice-
itter wordt, nu Hans de Boer
gezegd niet beschikbaar te
oor het vice-voorzitterschap.
vice-voorzitterschap van de
is een functie, waarvan het
niet moet worden onder-
tmaar in het politieke kracht-
Dch van minder belang dan
orzitterschap van de ARP
de in het federatieve CDA
(erkende partijen. De Boer
in de politieke discussie, die
s een wat ingewikkeld ver-
maar nodig voor goed begrip
»te zaak. Bij de start van het
I voor de Tweede Kamerver
gen van vorig jaar is duide-
;n rolverdeling overeengeko-
rtjdie de federatieve opbouw
e et nieuwe CDA zou onder
in n. Op die manier is ook de
an kandidaten voor de Twee-
U imer opgesteld en zijn ook
jgende afspraken gemaakt-
em het „gentleman's agree-
over de verdeling van de
illende politieke functies
dat federatieve CDA. Op.
van deze overeenkomsten
nog binnen het CDA moet worden
gevoerd, meer van zijn opvattin
gen te kunnen inbrengen als partij
voorzitter van de ARP dan als
vice-voorzitter van de CDA-frac-
tie. Daarom heeft hij zich niet
beschikbaar gesteld voor het vice-
voorzitterschap als de CDA-fractie
hem niet tot haar voorzitter zou
kiezen.
Dat De Boer weigert te opteren
voor het vice-voorzitterschap, na
dat hem de kans op het voorzitter
schap is ontgaan, mag niet ver
klaard worden uit een persoonlijk
dépit. Er ligt een reële afweging
aan ten grondslag hoe en in welke
functie het beste invloed kan wor
den uitgeoefend en het uitoefenen
zitterschap van Van Agt) de eerste
fractievoorzitter van het CDA.
Het is waar, in die stilzwijgende
afspraak lag al even stilzwijgend
besloten, dat hoe meer het integra
tieproces van de drie partijen
voortging, des te minder behoefte
zou bestaan aan een onderstrepen
van het federaal karakter van het
CDA.
Het is nu de tijd om de vraag te
stellen of dat integratieproces al
zover gevorderd is, dat de nog
maar net één jaar geleden ingezet
te ARP-er Aantjes (na het te werkwijze kan worden door-
tp terimbewind bedoelde voor- broken.
van invloed hoort mede tot de
opdracht die een politicus heeft.
Ook moet vastgesteld worden, dat
De Boer vóór de verkiezingen in
de fractie duidelijk dit standpunt
heeft kenbaar gemaakt.
Trouwens, ook Lubbers heeft voor
de verkiezingen al laten weten dat
hij erg gesteld is op de aanwezig
heid van De Boer in het fractiebes
tuur. Uit die stellingname ver
klaart hij dan ook nu zijn voorbe
houd. Lubbers wist echter ook dat
zo'n plaats in het fractiebestuur
voor De Boer niet het vice-voorzit
terschap kon zijn en daaruit mag
worden afgeleid dat Lubbers in
feite opteerde voor een voorzitter
schap van De Boer.
Naar onze mening moet die vraag'
voorlopig ontkennend worden be
antwoord. Ten eerste is op dit
ogenblik en wij schrijven dit aan»
de vooravond van de afzonderlijke
partijraden van KVP en ARP en
de Unieraad van de CHU over de
grondslag nog geen sprake van
„een eenheid van uitgangspunt,
programma en uitvoering van pro
gramma", zoals de eindfase werd
aangeduid. Ten tweede lijkt het
ons niet gepast ten opzichte van de
verdiensten van een man als Aan
tjes, dat zijn vertrek onder zulke
treurige omstandigheden nu aan
gegrepen wordt om iets te forceren
op een punt dat nog lang niet
uitgekristalliseerd is.
het openbaar voeren van
fzijergelijk pleidooivis moeilijk
m in de praktijk geen geschikte
platen voor handen zijn.
o< daarvan is hier geen sprake,
n geen twijfel bestaan over
maar de fractie moet daarmee toch
terdege overwegen ten eerste dat
het CDA-bestuur in een eerder
stadium zelf ook een vingeraanwij
zing heeft gegeven in de richting
van Hans de Boer als nieuwe frac-
*fwaamheid van de opvolger, tievoorzitter en ten tweede dat ook
anti-revolutionairen in de
"fractie kunnen leveren; een
die impliciet ook is uitge-
;n door de man die nu na zijn
«4zing zo wijs is van een voor-
ei bli k te geven.
leuze van een voorzitter is
heel wat buitenstaanders zich mis
schien verbaasd zullen afvragen of
de KVP-ers binnen de CDA-frac
tie niet wat al te snel van stapel
lopen. Het is zelfs de vraag of het
CDA op lange termijn gezien met
zo'n gang van zaken gediend is.
Als er één verwijt in deze zaak
'laad een zaak van de fractie, gemaakt zou moeten worden, dan
"eerderheid van het parlement
zich onomwonden op het
leiunt gesteld dat het kabinet
enig uitstel wil yan de door-
ning van de bouw-CAO in
van het overhejdsper-
Met deze uitspraak heeft
ner tevens duidelijk gemaakt
ambtenarenbonden vanwe-
uitstel niet van de onderhan-
Mktafel mogen wegblijven.
Bé
:el is met deze uitspraak van
;n arlement iedere grond voor
züfgaande acties van de zijde
ambtenarenbonden voorlo-
imen te vervallen. Immers
^dement fungeert in geschil-
1 ssen enerzijds de regering in
van werkgever en anderzijds
iden van ambtenaren als een
roepsinstantie. Welnu, die
mil
■t.»1
Ei< 'dl
leébe,
beroepsinstantie heeft ten gunste
van de werkgever beslist en daar
mee zijn, waar het stakingsrecht
voor ambtenaren nog niet is gere
geld, de erkende mogelijkheden'
voor de ambtenarenbonden in
deze zaak uitgeput.
Gelukkig bevatte de opstelling van
het parlement ook een aantal ele
menten die het de bonden wat
lichter kunnen maken de weg terug
naar de onderhandelingstafel te
vinden.
In de eerste plaats heeft het parle
ment zich niet vastgelegd op defi
nitief afstel van doorberekening
van de bouw-cao. De meerderheid
van het parlement stemt nog
slechts in met uitstel. Meer had de
regering in dit stadium trouwens
ook nog niet gevraagd. Er blijft
jammer dat het parlement
et conflict tussen kabinet en
weging nog niets heeft ver-
Weliswaar deed het kabi-
toezegging dat er volgend
ieder geval geen eigen risico
voor verzekerden in het zie-
nds. Maar het kabinet hand-
tegen de wil van de meer-
>esid van het parlement in, zijn
'emeo reeds per 1 januari de
g van de sociale uitkeringen
met een half procent te korten.
Het kabinet handhaaft hiermee
een bron van irritatie en conflict-
met de vakbeweging. Dat zou
straks bij de cao-onderhandelingen
op bedrijfstaknivcau wel eens ne
gatief kunnen uitpakken. Boven
dien riskeert het kabinet een bot
sing met de CDA-fractie. CDA-
woordvoerder Lubbers heeft dui
delijk gemaakt die korting zo niet
kan.
zou dat zich misschien moeten
richten op de ARP-ers binnen de
CDA-fractie zelf, die niet geko
men zijn met een eigen kandidaat.
Dat is waar, maar door zo te
handelen hebben diezelfde ARP-
ers ook het verwijt ontlopen van
fractievorming binnen de fractie en
dus van deloyaliteit.
Ook aan de op deze manier ge
toonde loyaliteit dient naar onze
mening een argument ontleend te
worden voor de keuze van Hans de
Boer als voorzitter van de CDA-
fractie.
dus, ook voor de bonden, ruimte
voor overleg over een definitieve
oplossing, waarvoor alternatieven
kunnen worden aangedragen.
In de tweede plaats is duidelijk
gebleken dat het parlement de
voorstellen van de werkgroep-
Kloosterman voor alternatieve be
sparingen in de salarissfeer van
ambtenaren, zeker de moeite
waard vindt. Minister Wiegel toon
de zich minder enthousiast voor
deze alternatieven, die voor het
grootste deel uit de koker van
bonden kwamen, en die de lasten
billijker verdelen naar draagkracht
dan het kabinetsvoorstel voor een
globale korting van een half pro
cent voor iedereen. De bonden
kunnen nu in deze in het parle
ment een bondgenoot weten.
Volgens het CDA zou volstaan
moeten worden met een korting
van 0,3 procent. Op het eerste
gezicht lijkt het een kwestie van
een puntje meer of minder, maar
er gaat een dieper liggend me
ningsverschil achter schuil. De
CDA-fractie meent dat per uitke
ringssoort bekeken moet worden
welke correcties redelijk zijn.
Vooralsnog accepteert zij alleen
0,3 procent.
door Willem Breedveld
DEN HAAG Als er tussen
twee dorpen geen weg be
staat, maar duizend mensen
gaan van het ene dorp naar
het andere, dan is er een weg.
Bijna wanhopig deed Piet
Steenkamp op 23 augustus
1975 een beroep op deze Chi
nese wijsheid om KVP, ARP
en CHU definitief over de
streep te trekken. Voor het
eerst was er in Den Haag een
echt CDA-congres bij elkaar
maar tegelijkertijd leek de
weg erheen verder dan ooit.
De partijen waren het grondig
oneens geworden over niets
minder dan de werking van
hun eigen grondslag, name
lijk de aanvaarding van het
evangelie als richtsnoer voor
het politieke handelen.
Inmiddels zijn er drie jaar van wapen
stilstand verstreken. Vandaag pak
ken de drie partijen KVP, ARP en
CHU de draad weer op aan de hand
van het recent verschenen rapport
„grondslag en politiek handelen", een
voor een leek uiterst moeilijk lees
baar geschrift dat desalniettemin in
zeventig pagina's tekst duidelijk
maakt dat opwinding van weleer wel
iswaar begrijpelijk, maar voor het
overige volkomen ten onrechte was.
Het ziet ernaar uit dat de partijraden
zich vandaag bij die conclusie zullen
neerleggen. Weliswaar was er deze
week in een geschrift van enkele
vooraanstaande anti-revolutionairen
nog iets te bespeuren van de oude
opwinding. Maar verwacht wordt dat
dit vandaag slechts een rimpeling te
weeg zal brengen.
Nieuwsgierigheid
Deze te verwachten bedaarde afloop,
maakte een bijna onbedwingbare
nieuwsgierigheid los naar de opwin
ding van weleer, maar minstens zo
veel nieuwsgierigheid naar het ach
terwege blijven daarvan nu. Hebben
de samenstellers van het rapport wer
kelijk kans gezien de tegenstellingen
te overbruggen. Of zijn er andere fac
toren in het geding?
De verhitte gemoederen van weleer
hebben ongetwijfeld iets te maken
met gevoelens die iemand besluipen,
vlak voordat hij/zij gaat emigreren.
De nu definitieve stap naar nieuwe
horizonnen herinnert pijnlijk aan wat
men in feite achterlaat. Het vertrouw
de huis maakt al een wat onttakelde
indruk en bange voorgevoelens om
trent de ongewisse toekomst maken
zich va» de persoon meester.
Weliswaar is de stap met de reisgeno
ten bijzonder uitgebreid doorgepraat.
En ook zakelijk gezien is alles in orde.
Maar wat heb je aan elkaar als het
tegenzit, als zich allerlei dingen voor
doen waarin niet is voorzien?
Het is in deze sfeer geweest waarin de
reisgenoten elkaar nog eens diep in
de ogen hebben gekeken en door al
lerlei omstandigheden tekende zich
toen een deprimerend vacuüm af. We
liswaar had het CDA het evangelie
als richtsnoer voor het politiek han
delen aanvaard, maar tegelijkertijd
realiseerde men zich dat de nieuwe
partij zich tot iedereen zou richten,,
ongeacht zijn of haar herkomst. Het
CDA zou dus een open partij zijn, die
zich bijvoorbeeld ook tot een moham
medaan richt en, waar het niet pas
send is eerste- en tweederangs leden
te hebben, zou diezelfde mohamme
daan dus ook het CDA publiekelijk
moeten kunnen vertegenwoordigen.
De vraag rees naar de persoonlijke
aanspreekbaarheid op het evangelie
van met name personen die het CDA
publiekelijk zouden moeten verte
genwoordigen.
r
i
Een foto uit 197G: het CDA is een feit. Van links naar rechts de heren Aantjes, Kruiiinga.
Steenkamp en Andriessen.
Bergrede
Hoe zwaar dat evangelie weegt,
maakt Willem Aantjes duidelijk op
hetzelfde CDA-congres in Den Haag,
waarin hij zijn bekende „bergrede"
hield met als zwaarwegende conclu
sie: „Vanuit dat besef politiek te han
delen, daarin wordt christelijke poli
tiek herkenbaar. Daarin nemen we
elkaar niet de maat. Daar lichten we
elkaar niet op door. Daar spreken we
elkaar wel op aan. Daar roepen we
elkaar wel mee tot de orde. Daar
binden we elkaar wel aan (en dat
moet dan helaas wel formeel worden
vastgelegd). Dat is ons richtsnoer. En
wie het voorrecht te beurt valt (want
dat is het) als vertegenwoordiger van
deze richting op verantwoordelijke
posten tot politiek handelen te wor
den geroepen, wordt voor dat politie
ke handelen geacht daarmee in te
stemmen."
In dit verhaal klonk duidelijk de zorg
door dat het evangelie in het nieuwe
CDA ondergesneeuwd dreigde te ge
raken. Op zich was er voor die be
zorgdheid ook alle aanleiding. De
eensgezindheid waarmee de partij
kopstukken in Woudschoten het
evangelie aanvaardden als het richt
snoer, vermocht niet het onderliggen
de probleem van de persoonlijke aan
spreekbaarheid aan het licht te bren
gen. Ieder voor zich interpreteerde de
grondslag vanuit de eigen achter
grond en dacht (ten onrechte naar
achteraf bleek) dat de anderen er ook
zo over dachten.
Dick de Zeeuw
Het aftreden van KVP-voorzitter
t)ick de Zeeuw in maart 1975, bracht
echter de verschillen duidelijk aan
het licht. De Zeeuw had de KVP-
gelederen op de ziel getrapt, niet om
dat hij een open partij nastreefde,
maar omdat hij een open en een pro
gressieve volkspartij nastreefde.
Voor menig KVP-er die een open mid
denpartij nastreefde, een partij dus
van de behoudende soort, was dit
meer dan men verdragen kon en bij
gevolg werd De Zeeuw geofferd. Oud
premier De Jong sprak op die bijeen
komst woorden van troost.
Het zou jammer zijn, vond De Jong,
als de KVP-voorzitter om die reden
uit de partij zou stappen. De partij
zou van zijn kwaliteiten kunnen pro
fiteren, bijvoorbeeld als leider van
het KVP-studiecentrum.
De nieuwe voorzitter Vergeer maakte
de maand daarop al duidelijk dat er
tussen hem en De Zeeuw geen ver
schil bestond over het open karakter
van de partij. Ook hij meende dat
degenen die zich in het program kun
nen vinden ook alle functies moeten
kunnen bekleden. Fractievoorzitter
Andriessen deed het in juli nog eens
dunnetjes over in een interview met
Hervormd Nederland, voor mensen
die het evangelie geloven, is een be
roep daarop doorslaggevend. Mensen
die het evangelie niet aanvaarden,
moeten erkennen da.t de meerderheid
er wel door wordt gedreven. Iedereen
die het eens is met de politieke doel
stellingen kan lid worden en dus ook
vertegenwoordigen. Nee, het CDA is
dus inderdaad geen confessionele
partij meer, aldus Andriessen.
Kleurloos
Met deze twee gegevens lag de muni
tie op tafel. De geschiedenis met De
Zeeuw had duidelijk gemaakt dat
wellicht aangekoerst zou gaan wor
den op een kleurloze middenpartij.
Maar bovendien dreigde het ook nog
een partij zonder beginsel te worden.
Die twee elementen bij elkaar opge
teld waren voor de anti's teveel van
het goede. Het conflict werd manifest
en het bleek op het eerste CDA-con
gres niet meer terug te draaien.
De afwikkeling van het conflict leid
de niet tot een oplossing, maar tot
een wapenstilstand. Er zou voortge-
werkt kunnen worden aan de tot
standkoming van het CDA. Onder
tussen zou een commissie zich bera
den over de beginselstrijd. Twee
maanden geleden produceerden zij
het laconieke antwoord, dat de vraag
stelling of men elkaar kan aanspre
ken op eikaars christen-zijn niet aan
vaardbaar is.
De commissie houdt overeind, „dat
anderen van mening zijn dat hun
godsdienstige ontwikkeling niet zal
leiden tot een christen-zijn in de bete
kenis die men daaraan hecht, terwijl
zij zichzelf toch als volwaardig lid van
het CDA willen beschouwen, aange
zien de overtuiging van het CDA met
inbegrip van het hart daarvan, de
toetsing aan de grondslag, de hunne
is."
Overtuiging
Waar het volgens de commissie op
aankomt, is de politieke overtuiging,
die het resultaat is van de samenstel
lende delen, waarin zowel de grond
slag, als het programma en noem
maar op van belang zijn. Het CDA is
dus geen open partij, die met een
verwijzing naar het programma vol
staat, maar het is ook geen confessio
nele partij.
De verdienste van de commissie ligt
dus in de overtuigende wijze waarop
zij beide partijen gelijk heeft gege
ven: de voorstanders van de pure
evangelische beginselpartij, inclusief
de persoonlijke aanspreekbaarheid
krijgen gelijk, omdat het evangelie
inderdaad van essentieel belang
wordt bevonden voor het CDA. Maar
ook de voorstanders van de open ge
dachte krijgen gelijk, omdat zij kun
nen volstaan met de politieke over
tuiging die het resultaat is van dat
evangelie.
Of anders gezegd: de commissie con
cludeert dat de tegenstelling in wer
kelijkheid slechts een schijnbare is.
een paradox. Beide gedachten zijn
belangrijk en onmisbaar. Interessant
is het om te zien dat het CDA naar
vandaag zal blijken, nu wel met die
paradox kan leven en in 1975 nog
niet. Het verschil is dat de scherpe
kantjes van de stellingname toen in
middels wat zijn afgesleten. Ook
KVP'ers blijken nu in de politiek ge
ïnspireerd over het evangelie te kun
nen praten. Het verschil is echter ook
dat men al een eind onderweg is naar
het CDA. Halverwege de reis wil men
nogal eens wat vergeten. Soms ook
wordt men wat onverschilliger. Dat
laatste zou jammer zijn.
KARLSRUHE (DPA) Het constitu
tionele hof in Karlsruhe heeft giste
ren verklaard dat de wettelijke bases
voor de bouw van snelle kweekreac
toren zoals Kalkar niet in strijd is
met de Westduitse grondwet. De
kwestie van de wet op de kernenergie
was aan de orde gesteld door het
hooggerechtshof voor bestuurszaken
van de deelstaat Noordrijn-Westfa-
len, waarin Kalkar ligt.
Naar het oordeel van het hof in Karls
ruhe gaat het bij de in Kalkar te
bouwen snelle kweekreactor om een
prototype van dit type, waarvan de
bouw en het bedrijf overigens nog
niet de beslissing betekenen voor het
gebruik der snelle kweekreactoren in
technische zin. De wetgever, aldus
gaat het hof in Karlsruhe voort, heeft
met de atoomwet van 1959 en talrijke
bijkomende regelingen alles gedaan
om mogelijke gevaren van deze in
stallaties vroegtijdig te onderkennen
en hun met de vereiste wettelijke
middelen het hoofd te bieden.
De uitspraak van het hof in Karlsru
he slaat in eerste Instantie op een
klacht van een boer in oktober 1973
tegen de eerste gedeeltelijke vergun
ning voor het project in Kalkar. Deze
klacht werd in 1973 afgewezen. De
volgende instantie, het genoemde
hooggerechtshof van Noordrijn-West-
falen, was van mening, dat verschei
dene voorschriften van de wet op de
kernenergie, tegen het beginsel van
de Trias Politica, de parlementaire
democratie alsmede tegen het begin
sel van de rechtsstaat indruisten.
Het hof in Karlsruhe heeft geweigerd
een principebesluit te nemen, hetzij
vóór of tegen kernenergie. Het hof
vindt dit de uitsluitende taak van de
wetgever.
m III i
ïlli
og i!!!11
I! I
Alle marsepein, gevulde specu
laas, chocoladeletters, suiker
beestjes en banket al achter de
kiezen? Alle lekkere hapjes en
slokjes die u dinsdagavond onder
het uitpakken, het spelletjes
doen of misschien onder het
Rhinemann-spel haast onge
merkt binnenkreeg, al verwerkt?
Of kijkt u nog zuchtend tegen
een berg lekkernijen aan die
maar niet kleiner wil worden, om
dat bezoekers die nog met bele
gen paaseitjes in de maag zitten,
er ook al geen hap meer van door
de keel kunnen krijgen? En op
móet het. want weggooien doe je
zoiets niet. Er lijkt dus niets an
ders op te zitten dan alles op te
eten en een paar pondjes of kilo's
aan te komen. En er wellicht
maag- en darmklachten van over
te houden.
Overdaad schaadt nu eenmaal,
dat is bekend. Maar met dat dik
worden kan het wel meevallen. In
Welzijn, het voorlichtingsblad
van de ziekenfondsen, lezen we
deze troostrijke gedachte: „Van
één avond snoepen wordt nie
mand te dik. Overgewicht kweek
je alleen door langdurig veel te
eten". Zich zorgen maken om één
zo'n eetavondje is dus niet nodig
behalve natuurlijk als de dok
ter bepaalde dingen strikt verbo
den heeft. Er moet dan wel iets
tegenover die overdadige maal
tijd of dat overdadig snoepen
staan: „Zo'n enkele uitspatting
kun je gemakkelijk wegwerken
door het op andere dagen met
eten en drinken kalmer aan te
doen", zegt Welzijn, dat bijvoor
beeld deze tips geeft: beperk eet-
en snoepuitspattingen tot de
feestdagen zelf, en houd het de
rest van de maand sober. Ook in
de weekends dus geen feestelijke
maaltijden, niet meer dan één
keer opscheppen, geen koek bij
de koffie en geen andere zondag
se hapjes. Of deze tip: neem tus
sendoor eens wat extra bewe
ging. Dat scheelt weer caloriën.
of joules zo u wilt.
Wie verstandig eet en snoept zal
deze maand wel zonder brokken
doorkomen. Tenslotte kunnen er
tegenover vijf dagen dik-op doen
nog altijd zesentwintig magere
dagen staan. En die restanten
moeten dan maar zoveel moge
lijk tot de komende feestdagen
wachten.
Sterren De politie van Mün-
chen is een bende dieven op het
spoor gekomen die zich bezig
houdt met het stelen van ster
emblemen van een bekend merk
auto. Het blijken allen schooljon
gens te zijn die de sterren op
school voor twee gulden verhan
delen.
Dat gebeurt er als je op je dooie
gemak op de w.c. gaat zitten le
zen: het vertrekje wordt gevuld
met 'schlechte Luft', zoals de
Duitse fabrikant van een peper
dure luchtververser het uit
drukt. Iedereen zal dat wel al
weten, maar zwart op wit zien is
nog wat anders. Vandaar dat we
dit vrolijke prentje uit het be-
drijfsmagazine Prospekt afdruk
ken. Een plaatje met een luchtje,
want volgens die fabrikant is
zijn middeltje veel beter dan een
open raampje.
Op 17 augustus van dit jaar werd
om drie uur 's nachts in de Ar
gentijnse hoofdstad Buenos Ai
res de 38-jarige advocaat Abra
ham Hochman, verdediger van
politieke gevangenen in zijn
land, door een groep gewapende
mannen van zijn bed gelicht; de
ontvoerders namen ook geld en
boeken mee. Sinds die nacht heb
ben zijn vrouw en dochter niets
meer van hem gehoord. De advo
caten in Argentinië vormen een
speciaal doelwit voor de onder
drukkers. Velen van hen zijn ge
vangen gezet of helemaal ver
dwenen. Sinds de militaire
staatsgreep in maart 1976 heeft
Amnesty International informa
tie bereikt over de verdwijning
van minstens vijftig Juristen. An
deren werden gedwongen hun be
roep op te geven en terwille van
hun eigen veiligheid het land te
verlaten. In februari 1978 heeft de
internationale commissie van ju
risten haar verslag over 1975 aan
gevuld met informatie over de
situatie van rechters en advoca
ten in Argentinië. Dat rapport
eindigde zo: „Hoewel de geweld
daden op zeer grote schaal ge
pleegd worden en vele sectoren
van het openbare leven hiervan
het mikpunt zijn, is de situatie
waarin advocaten en leden van
de rechterlijke macht zich bevin
den buitengewoon ernstigSom
mige bronnen schatten het totaal
aantal verdwijningen die aan de
veiligheidsdiensten toegeschre
ven moeten worden, al op ruim
vijftienduizend. Alleen al in de
periode mei tot oktober 1978
heeft Amnesty informatie ont
vangen over de ontvoering van
meer dan tachtig mensen.
Wie de Argentijnse autoriteiten
een uiteraard beleefde brief
wil schrijven, kan daar het vol
gende in verzoeken: bevestiging
van het feit dat Abraham Hoch
man zich officieel in hechtenis
bevindt; informatie over zijn ver
blijfplaats en zijn rechtspositie;
garantie met betrekking tot zijn
veiligheid. De brief kan gericht
worden aan: Vice-Almirante Ru
ben Franco Secretario de In-
formación Püblica Casa de Go-
biemo'. Balcarce 50 Buenos Ai
res, Argentina.
Drieënveertig Franse steden heb
ben de strijd aangebonden tegen
de maatregelen van het Kremlin
om emigratie van Joden uit de
Sowjet-Unie te verhinderen. De
steden hebben elk een Russische
Jood geadopteerd, voor wie ze
geld inzamelen en verder onder
meer brieven naar de autoritei
ten schrijven. Vergelijkbare
Franse acties hebben net als in
ons land en andere landen
meermalen tot resultaten geleid.
De Duitse acteur Heinz Rüh-
mann (nu 75 jaar en zondag te
zien in vier Ierse korte verhalen)
schijnt zich moeiteloos in te le
ven in de personen die hij moet
uitbeelden. „Ook zonder voor
beelden uit de werkelijkheid kan
ik in een rol groeien", zegt hij in
Televizler. „Onlangs had ik een
gesprek met mijn vrouw over een
nieuwe rol. Ze keek me aan en
zei: Je ziet er heel anders uit, je
bent dik geworden. In werkelijk
heid was ik geen gram aangeko
men, maar ik had me kennelijk
zo met die rol geïdentificeerd, dat
mijn vrouw de illusie had dat er
werkelijk een dikke man voor
haar stond".
Gewoonlijk vinden in de oecume
nische „onderwegkerk" in
Blauwkapel langs de oude weg
Utrecht-Hilversum alleen dien
sten plaats tussen Pasen en de
eerste zondag van november De
belangstelling was het afgelopen
seizoen zo groot, dat de „vereni
ging van vrienden van blauwka
pel" besloten heeft ook advents-
diensten in de kerk te houden. De
eerste is zondag al geweest, maar
iedereen kan er ook op 10. 17 en
24 december nog terecht, steeds
's middags om vier uur
Net als de paus zal de 63-jarige
aartsbisschop Joseph Plourde
van Ottawa binnenkort met
„papa" worden aangesproken,
maar in dit geval door maar één
papazegger. De aartsbisschop
gaat volgende maand naar
Frankrijk om er zijn adoptiezoon
Huot Thea uit Cambodja op te
halen. De zestien-Jarige jongen
zit nu nog in een vluchtelingen
kamp in Thailand. Drie Jaar gele
den stierven zijn ouders in een
kamp van de Rode Khmers; zijn
broer en zusje werden door solda
ten doodgeschoten, en alleen hij
wist naar Thailand te ontsnap
pen. Mgr. Plourde wil een echte
vader voor de jongen zijn en de
volle verantwoordelijkheid voor
hem dragen. „Later moet hij dan
zelf maar uitmaken of hij mij ook
als wettelijke vader wil hebben,"
zegt de bisschop. „Als hij toch
liever zijn eigen naam wil houden
vind ik het ook best."
Kennedy Volgende maand
komt er in de Verenigde 8taten
een postzegel in omloop ter nage
dachtenis aan presidentskandi
daat Robert Kennedy, die tien
jaar geleden vermoord werd.
