Zeer verrassend tijdsbeeld
Stijldansen als levens-elixer
voor een verwrongen realiteit
Reda-Herdenking
volledig geslaagd
TV COMMENTAAR
Openingsconcert vang»
Koorfestival '78 sublièl
Dimanche bij Globe
Nieuwe
boeken
Luisteren soms
beter dan kijken
Baal speelt 'Bekende gezichten, gemengde gevoelens'
Show Santana
professioneel
BANQUE DE PARIS
ET DES PAYS-BAS N.V.
MAANDAG 20 NOVEMBER 1978
KUNST/RADIO/TELEVISIE
door André Rutten
QSS De nieuwe koers, die het verjongde zuidelijk toneel
Globe onder zijn nieuwe artistieke leiding ingeslagen is, kreeg
zaterdagavond in de schouwburg de Llevenkamp in Oss een
njeuw verrassend accent bij de première van „Dimanche", een
sèel van de dertigjarige Franse schrijver Michel Deutsch, die
als dramaturg-schrijver-regisseur verbonden is aan het Theë-
tte National Strasbourg.
ftn ongewoon stuk. vertaald door
Bemco Cam pert, waarvan Paul Ver-
njeulen Windsant als regisseur, sa
men met Paul Gallis als ontwerper
v$n decor en kostuums. Bambi Uden
voor de choreografie en een groep
zftwel jongere als oudere spelers een
zier opmerkelijke voorstelling ge
haakt hebben.
Er zijn vier hoofdelementen in te on
derscheiden. of zelfs vier soorten the
ater. die in een zeer wonderlijke span
ning met elkaar gebracht zijn.
Het middelpunt ervan is een jong
meisje. Ginette, het rijzende sterretje
van een groepje meisjes, die zich
voorbereiden op een majoretten-con-
Onbegrepen
wil behouden, maar eigenlijk niet be
grijpt waarom die haar toch ontglipt.
Haar vader, een vervroegd gepensio
neerde mijnwerker, die dat majoret-
ten-gedoe allemaal vrouwen, die
voortdurend met elkaar bezig zijn
onfatsoenlijk noemt en eigenlijk de
politie zou willen inschakelen om er
zijn dochter uit te halen, maar het uit
een onbegrepen schroom toch niet
doet.
cours. Dat op zichzelf levert al twee
soorten theater op. Het toneel is in
eerste instantie een zakelijke repeti
tieruimte. waarin Ginette, bezeten
van een prestatie-dwang. die de ande
ren niet kennen, fanatiek blijft oefe
nen. Het is ook de ruimte, waarin de
show, die de majorettes op het con
cours zullen vertonen, gaandeweg
vorm krijgt.
Maar Ginette is ook de dochter van
twee ouders: een moeder, die je eigen
lijk alleen maar achter de naaimachi
ne ziet. omdat zij de majorettenkos-
tuums maakt, omdat zij haar dochter
Die spanningen in de onderlinge ver
houdingen in dat kleine gezin vormen
een derde soort toneel. De vierde is in
de verhouding tussen het meisje Gi
nette en een jongen. Hij voelt zich
langer hoe sterker tot haar aange
trokken, zij weert hem langer hoe
duidelijker af. Zoals zij alle persoon
lijke contacten gaat afwijzen, langer
hoe fanatieker met haar trainingen in
de weer is. langer hoe vervreemder
raakt van de werkelijkheid.
Dat zijn de hoofdlijnen, waarin veler
lei suggestieve associaties met het
gewone leven nu met op de achter
grond een mijnwerkersstaking ver
schijnen.
Het wordt allemaal zeer helder en
doorzichtig gemaakt in verrassende
toneelbeelden. De vooTgrond van het
toneel is een zakelijke repetitieruim
te met een grijze achterwand, deels
afgeschermd door zwarte gordijnen.
Achter die grijze wand. die doorzich
tig wordt als er licht achter verschijnt
worden de huiskamerscènes ge
speeld. Door het wegschuiven van die
zwarte gordijnen wordt het scherm
ruimer, en daarachter zijn de buitens
cènes tussen Ginette en haar vriend
tegen kleurrijk en perspectivisch ui
terst verrassende vergezichten, waar
in de natuur iets vertekend is.
Er is bijzonder veel zorg besteed aan
de oefeningen van de majorettes, die
perfect verlopen Elizabeth Coops
speelt Ginette ook in dat opzicht
overtuigend als de beste. Alle
acteursprestaties zijn zorgvuldig uit
gewerkt en krijgen in die wisselende
ruimtes aan ruime adem. Het absur
distische slot is een uitstekend effect.
Bij uitgeverij Scheltens en
Den Haag is deel 21 van i
Nederlandse Larousse EncpLE
verschenen. Dit deel gaat v| zal
tot SOCIA over 716 paginapo-vi
deel 14957 trefwoorden. 234TiPrJ
ties en 14 kaarten in zwart*L'0S
bladzijden illustraties in kl$ VO
kaart. pie i
Van uitgeverij Elsevier te^er^
dam ontvingen wij de v°lSfciSCh,
ken: De woestijnkat, roma,.,,.,
Pahlen (284 blz. - 24.50);
bus van Frangoise Sagan w;
genomen de boeken: Bonjo
se, Een verre glimlach en Ho
Brahms. (344 blz. - 24.50); 1 f,"
shikse, B. H. Litwack (3.,""
ƒ19.50); Weerzien in Wem r
van M. Söderholm (296 blz. 11y};
Elseviers grote boek van di dp
fie door M. Busselle (224 blz 1
na 1 Jan. 1979: 59.50); D« u
door B. W. Coe (240 blz. -^ gi«
Zou Ik hot fijn vinden? d
Mayle, vertaald en bewerkt
maine Groenier en Katrien
en uitgegeven door Loeb
Velden, Amsterdam. 80 blz.
pges
De vijfde ruiter thriller v
Adams (281 blz.) en Sadie
roman van R. K. Smith
Twee Zwarte Beertjes van
Bruna in Utrecht.
Bij uitgeverij Christofoor
dam verschenen de volgend<
Mensentypen door M. StibI
ƒ8.50); Sprookjes van Leaui
R. von Volkmann (120 blz. an
Maria's kleine ezel, door G
blz. - 14.50) en De.legende v
van de eilanden, opgetekj
Fiona Macleod (58 blz.
De mannen komen morgen,
van Heieen Crul. Uitg.
Baarn (146 blz. - 14.90). Van
uitgeverij is De vergeten sol 975
G. Sajer. Op 16-jarige leeftij< en p
schrijver verplicht het unif
de „Wehrmacht" aan te tr< «rtijd
hij werd ingezet aan het Gton v
544 blz. - 32.50. van
aarbi
150 jaar seinen voor treinen Jarol
G. Hesselink. Uitgegeven do dachi
Rotterdam als het zesde d(
serie spoorwegen in Nederl iU dri
blz. - 13.95.
De tegenspeler van bommel Abda
door T. Mateboer. Uitg. Stai it pQ
229 blz. - geen prijsopgave
En morgen is het revolutie,
Abdries. Uitg. Standaard,
pen. 140 blz. - 18.50.
driel
delijl
het
af
de
fld S
lin
F-en leven lang, .lijmenboek
deren van A.G. Jansen. Uitg zwa.
Sticht, Hilversum. 104 blz. -
Nefertete en de cruise-vaa
man van Martien Carton.
Kern. Bussum. 149 blz. -
De zonnebloem door Sim<
thai. 2e druk Uitg. Becht,1
dam. 191 blz. 18.90.
Ha
er
io. F
"jlrijd
dat
Drie
tar t
op d
lag
door Ton Hydra
Een van de twee: of het programma-
aanbod voor het weekeinde wordt
inderdaad minder aantrekkelijk, of
ik raak er eerder op uitgekeken. Als
alleen maar het laatste het geval is,
hoeft niemand zich ongerust te ma
ken. Ofschoon het geen kwaad kan,
wanneer mensen selectiever gaan
kijken.
Ik heb mij ook deze keer afgevraagd
hoeveel kijkers het op zo'n zater
dagavond toch nog volhouden om
vijf uur lang naar de buis te staren.
Goed, bij de Dame van Duke Street
was ook ik present. Meestal zet de
concurrent te weinig tegenover deze
uitmuntend verzorgde Engelse se
rie. Daar kunnen, wat mij betreft,
geen twintig Willempies Ruis tegen
op. al vinden zij zich nog zo ge
weldig.
Er kwam nog een andere vraag op:
hoeveel kijkers hebben de Neder
landse lach-of-lk-schlet-klucht be
leefd als een afgang na een reeks
perfecte rolvertolkingen in het Lon-
dense Bentlnck hotel? Ongenuan
ceerde flauwekul na verfijnde nuan
ces in het Britse spel. dat meer dan
een wijze les inhield. Ik maak mij
geen illusies: de dijenkletser „In de
kast. Op de kast" zal echt wel de
meeste kijkers hebben getrokken.
Uit alle stromingen, levensbeschou
welijke of niet.
Voor hedenmiddag verlaat ik even
het medium televisie. Zeven seizoe
nen achtereen heeft de NCRV-
schoolradio het programma „Met
de Bijbel het jaar door" uitgezon
den. Daarvoor komt nu de serie
„Schoolschrift" in de plaats. Zoiets
heeft niet de belangstelling van de
meerderheid, maar het gaat om
meer dan een programma voor uit
zending onder schooltijd.
Een van de motleven is. dat met
elke nieuwe generatie de Bijbelken
nis vermindert. Dominee Wonno
Bleij spreekt al van een „gigantisch
tekort". Hierin verandering bren
gen is razend moeilijk. Juf en mees
ter behoeven geen theologen te zijn.
maar de Bijbelles vergt wel inzicht.
En het is een vak-apart om in de
klas een gesprek op dit terrein op
gang te brengen.
Dominee Bleij: „De Bijbel is een
boek met teksten, die om interpre
tatie vragen. Komt men daaraan
niet toe. dan wordt het een boek
met mooie verhalen, die soms niet
kloppen." Voor de interpretatie
mag het onderwijzend personeel
niet gaan blindvaren op de school
schrift-uitzendingen. „Als men gaat
denken, de radio heeft het al voor
ons gedaan", dan verdwijnen de be
doelingen in de mist."
De opzet is namelijk dat de nieuwe
vorming een handvat zal bieden
voor Interpretaties samen met de
kinderen. Bram Kruikemeijer,
hoofd van de NCRV-Schoolradio,
vertelde mij dat hij de nieuwe opzet
ook op de televisie had willen zien.
Dit kon echter niet doorgaan.
Ik weet niet of ik het jammer moet
vinden. De nieuwe vorm bestaat uit
een gespeelde voorvertelling. De
verhalen, geschreven door de acteur
Herman Frank worden door diens
eigen toneelgroep uitgevoerd. Een
spel dus, en dat leent zich uiteraard
voor uitbeelding op de buis. Er is
echter een „maar". Die verhaaltjes
zijn verzonnen, geheel eigentijds en
hebben rechtstreeks met de Bijbel
te maken.
Wel zijn de vertellingen gegoten in
de vorm van een parabel. Nu denk
ik voorlopig dat de kinderen beter
de lijnen naar het te behandelen
Bijbelfragment zullen ontdekken
wanneer zij een verhaal als hoorspel
beluisteren. Als kijksoel geboden
kan de aandacht teveel blijven han
gen bij de capriolen in wat Kruike
meijer een soort „narrenklas"
noemt.
Het luisterspel vermindert tevens
het risico dat ouderen, door onbe
kendheid met de nieuwe onderwijs
methoden, de verhaaltjes zullen op
vatten als stopping. Met nadruk
wijst dominee Bleije er op, dat ze
Juist zijn bedacht om behoedzaam
met de Bijbel te leren omgaan. Hij
zal dan ook de leerkrachten in het
contactblad met toelichtingen ter
zijde staan.
Ongeveer driehonderd protestantse
en katholieke scholen gaan met het
experiment van NCRV-Schoolradio
in zee. Een nog groter aantal scho
len heeft om toezending van de do
cumentatie gevraagd. Daarmee kan
men op verschillende manieren met
de klas gedurende de school afgaan
op de schriftlezing van de komende
zondag in de kerk.
Vroeger bestond de les Bijbelse ge
schiedenis veelal in hoofdzaak uit
het luisteren naar wat de juf of
meester vertelde. Nu wordt geadvi
seerd niet te lang te vertellen en de
meeste tijd te besteden aan het
praten met kinderen over de tekst.
Het Joodse Leerhuis wordt daarbij
ten voorbeeld gesteld voor over
dracht van kennis en het vermeer
deren van inzicht
Speciaal
Angel in my pocket, een
Amerikaanse speelfilm uit
1969, is het verhaal van een
predikant geworden oud-mari
nier die in zijn eerste gemeen
te op heel wat problemen
stuit.
Ned. 1/19.50
flier en Nu belicht actuali
teiten.
Ned. 2/21.45
Leerlingen van de Neder
landse Filmacademie maak
ten als eindexamenwerkstuk
een documentaire over de er
varingen van prof. dr John Ro
binson, specialist op het ge
bied van intensieve bewaking
van ernstig zieken.
Ned. 1/22.20
Piet Hein van der Veer
praat met dr Marga Klompe
over Justitia et Pa* en de rol
die de Nederlandse commissie
daarin speelt
Ned. 1/23.05
De BRT start de Engelse
serie Llllie. Franceses Annis
vertolkt de rol van Lillie
Langtry. maitresse van de la
tere Edward VII.
België 1 en 2/21.15
Het gezin van de kleine zelf
standige is het thema voor
rieic Publiek.
Hilv. 209.00
Marjon Brandsma als de gedesillusioneerde Doris.
pele ziel. Ze reageert naïef op haar Het is een speelstijl die Je een combi- geringe opgave die door de spelers
omgeving. Maar die naïviteit is ge- natie van realisme en Van Oekel- uiterst gedegen werd uitgevoerd,
speeld, welbewust, om elk contact absurdisme zou kunnen noemen en waardoor het een prima voorstelling
met de werkelijkheid te voorkomen, dat werkt vaak zeer komisch. Geen werd.
TROUW/KWARTET
thans het geval is. (Gezien het karak
ter van deze concerten vond ik de
publieke belangstelling bepaald niet
slecht) w
Men moet echter wel bedenken, dat
belde componisten bijzondere hoge
eisen stellen aan de uitvoerenden,
eisen waaraan op de beide concerten
die ik bijwoonde ten volle werd vol
daan, maar waaraan niet ieder (kerk-
)koor technisch en artistiek beant
woordt. Mogelijk draagt de thans ge
houden herdenking en de radio-uit
zendingen. die nog zullen volgen er
toe bij, dat deze muziek meer ingang
vindt.
door Jac. Kort
UTRECHT De tiende sterf
dag van de kcrkcomponist
Siegfried Reda Is in de Dom
kerk te Utrecht herdacht met
een drietal concerten waarop
zijn werken werden uitge
voerd.
Daarnaast hield vrijdagmiddag Dr
Walter Blankenburg een lezing, toe
gelicht met bandopnamen, over de
ontwikkeling van Reda's vocale com
posities en gaf Gilbert Schneider ver
volgens een kleine interpretatiecur
sus over Reda's orgelwerken.
Dezelfde avond traden de Nederland
se Cantorij van Maarten Kooy en de
Matinencantorlj van Wim Kloppen
burg aan om afzonderlijk zowel als
tezamen muziek van Siegfried Reda
ten gehore te brengen.
Reda was een leerling van de zeer
begaafde componist Hugo Dlstler
(1908- 42). Van hem werden aan het
begin van dit concert twee composi
ties uitgevoerd. Jan Jansen speelde
zijn Orgelpartita „Wachet auf. ruft
uns die Stimme" en Maarten Kooy
voerde met zijn Cantorij zijn „Nürn-
berger grosses Gloria" voor sopraan
(Esther Himmler) en koor uit. De in-
dhik, dat Distier zijn beste werken op
het gebied van de vokale muziek
beeft geschreven, zodat de instru
mentale daarbij ten achter zijn geble
ven, werd ook nu bevestigd.
Hetzelfde geldt voor Siegfried Reda,
wiens „Amor dei" voor sopraan, koor
en orgel ter gelegenheid van Distler's
10e sterfdag hierna tot uitvoering
kwam onder leiding van Wim Klop
penburg. Dr Willem Mudde die het
programma van toelichtingen heeft
voorzien, deed daarin de uitspraak,
dat „ook in dit werk (bedoeld is: „Das
Bvangelium auf den vierten Advent",
dat aan het einde van deze avond
werd uitgevoerd.) de tekst bepalend
is geweest voor de gekozen vorm."
Men kan gerust stellen, dat zowel
Dlstler als Reda bun grootheid op
zijn best tot uitdrukking hebben ge
bracht in hun composities van gees
telijke vokale werken. De teksten wa
ren niet slechts bepalend voor de
vorm. maar zij waren dat voor alle
uitdrukkingsmiddelen, die beide
componisten in zo rijke mate tot hun
beschikking hadden en waarvan zij
op zulk een dikwijls verrassende wij
ze gebruik van hebben gemaakt, zo
als ook deze avond bleek.
Het wordt betreurd, dat het werk van
Distier en Reda niet veel meer wordt
uitgevoerd, ook buiten de kerk, dan
door Dirkje Houtman
AMSTERDAM In de kome
die 'Bekende gezichten, ge
mengde gevoelens' neemt
Botho Strauss de toeschou
wer mee naar een werkelijk
heid. die ogenschijnlijk niet
de zijne ls, maar die hem, als
het goed is, verdacht bekend
voorkomt. Bekende gezich
ten. gemengde gevoelens is,
na 'De Hypochonder', het
tweede stuk van Strauss dat
de toneelgroep Baal op het
repertoire heelt genomen. Za-
•terdag ging het in het Shaffy
Theater ln première. Een uit
stekende voorstelling en ge
plaatst ln een verrassend de
cor van Paul Gallis.
De handeling speelt rich aI tijdens de
kerstdagen in een afgelegen hotel,
waar drie echtparen en een vrijgezel
wonen. Een kleine geïsoleerde ge*
meenschap. samengesteld uit men
sen die. ondanks wijdvertakte onder
linge relaties, niet in staat zijn elkaar
enige warmte te geven. Die probeert
men te onttrekken aan de glans van
het amateur stijldans-paar Doris
(Marjon Brandsma) en Ouenther
(Herman Naber). Zij trainen voor een
danswedstrijd, dwingen hun huisge
noten bewondering af en vormen het
levenselixer voor deze gemeenschap.
Geluksdag
Ouenther meent zelfs dat hun over
winning een geluksdag voor de sa
menleving moet worden. Als Doris
valt breekt die illusie. Geen nood.
want waar de Illusie ophoudt, begint
de wensdroom: de andere Doris (Els
Ingeborg Smits), die perfect danst en
de kerstdagen redt van een grote
ramp. Deze 'droom' veroorzaakt een
toen-werd-het-toch-nog-gezellig-
stemming. Maar de innerlijke kilte
blijft aanwezig, al dan niet verborgen
onder de draion deken van een ama-
teur-stljldanspaar.
Stefan (Jack Vecht), de echtgenoot
van Doris en eigenaar van het hotel,
detoneert in dit gezelschap. Hij door
ziet de situatie en weigert met de
anderen mee te doen. Hij noemt zijn
hotel „een verbijsterend museum van
hartstochten" en wil uit deze gemum
mificeerde schijnwerkelijkheid bre
ken door de boel te verkopen en el
ders opnieuw te beginnen. Tot de
beslissende stap komt het biet. Als
ten slotte zijn vrouw buiten zijn me
deweten om zwanger van hem is.
drijft dit hem naar de vrieskast, waar
hij tot een klomp ijs verwordt. Inner
lijk en uiterlijk ijskoud: duidelijker
kan hij niet zijn.
Schijn-realisme
Tegenover zijn realisme staat het
schijn realisme van de overige perso
nen. En zo wordt het ook gespeeld.
Hedda (Elsje de Wijn), de vrouw van
Ouenther. lijkt bijvoorbeeld een sim-
DEN HAAG Het openingsconcert van het Koorfes'
onder leiding van de Hongaar Adam Medveczky was
destijds aanleiding te schrijven: „Deze dirigent veri
uitgenodigd te worden voor een aantal concerten pent
Residentie Orkest".
lane:
n ï1!
n. V
:dew>
ouv
Anderhalf jaar later heeft het Resi
dentie Orkest deze suggestie kunnen
realiseren. Helaas slechts voor één
concert. De concerten van 24 en 25
november heeft hij onder druk van de
opera te Boedapest moeten afzeggen.
Gelukkig bracht Medveczky het Boe-
dapester koor Ifjusagy mee, een en
semble dat vorig jaar een grote in
druk heeft nagelaten. Donderdag
avond a.s. kan men het concert dat
zaterdagavond in de P.W.A.-zaal
werd gegeven via de radio beluis
teren.
In de drie koorwerken van het pro
gramma had het sublieme, tachtig
leden tellende koor een groot aan
deel. Chorus I uit La Buit van de in
1965 overleden landgenoot Anthon
van der Horst, het in 1972 gecompo
neerde Requiem van de Hongaarse
componist Sandor Balassa en de
Quattro Pezzl Sacri van Verdi. De
hoop, doch ook van berp^S
overgave. zei
- jn ka
In de openingsmaten roept parie
neringen op aan het werk v^thoi
Penderecki, doch alras blijlJsten
lassa, ondanks het feit da
heeft bediend van moderne
nieken, kiest voor het melot
ment. De contrasten zijn ste^'t va
ges vol schrilheid en uitl%iaCh
worden afgewisseld door n nie\
van verstilling en tederheid: zou
maakte duidelijk grote indring
publiek, componist en uit^oort
werden met een nadruklqent j
plaus beloond.
■dem
n Mc
M;
in hi
St<
imu
„'llen
volmaakte uitvoering kan |e Val
ponist zich dan ook niet w{r tijc
Sandor Balassa toonde
men met de verklanking.
ziet
B tl]
muziek van Van der Horst is zeker
niet als eenvoudig toegankelijk te
typeren, de verdienste van Medvecz
ky was dat hij de doorzichtigheid, de
klankrijkheid en de poëtische sfeer
van Le Mystère de Jeanne d'Arc wist
te realiseren. Wat een ongelooflijke
koortechniek lag hieraan ten grond
slag. Zelden zal een werk van Van der
Horst, ook instrumentaal, zoveel in
druk gemaakt hebben.
Intensiteit
De Quattro Pezzi Sacrie werden ge
componeerd door de 85-jarige Verdi
ter afsluiting van een imponerend
opera-oeuvre. Deels a capella, deels
met orkestbegeleiding geeft Verdi
deze vier delen, Ave, Stabat Mater,
Laudi alla Virgine Maria en Te Deum,
de intensiteit en de gloed van de
operacomponist mee. Daarnaast
proeft men enerzijds de stijl van Da
Palestrina, anderszijds zijn de vier
composities niet als cyclus ge
schreven voor het eind van de 19de
eeuw verrassend nieuw.
Het Requiem van de 43-jarige Balas
sa ls opgedragen aan de in 1969 over
leden Hongaarse dichter Lajos Kas-
sak. Het werk is niet gecomponeerd
op de traditionele Requiem-tekst,
Balassa ontleende de tekst aan het
oeuvre van Kassak. De componist
neemt bewust afstand van zijn land
genoot Bartók, hij voelt zich in dit
Requiem meer verwant aan Ligeti.
Toch is Balassa erin geslaagd een
eigen taal te spreken, de taal van
opstandigheid, verwarring, droef
heid, van machteloosheid en wan-
LEIDEN Na het afgelaste
concert, dat Santana in het
Haagse Zuiderpark afgelopen
zomer zou geven, was er door
de organisatoren driftig ge
zocht om de groep zo snel
mogelijk alsnog te laten ko
men. Afgelopen vrijdag vond
het langverwachte optreden
plaats in de Groenoordhal te
Leiden, en het animo voor de
groep bleek zo hoog dat-een
extra aansluitend nachtcon
cert kon worden Ingelast.
Santana speelde ln topconditie. Met
dezelfde bezetting als van de laatste
elpee „Moonflower" werd een profes
sionele show gegeven. Een bijzonder
hecht spel kenmerkte het gehele op
treden. De vier man ritmesectie zorg
de voor regelmatige momenten van
uiterste climax.
Carlos Santana's gitaarspel was als
vanouds en. zlln bekende ..Sustain",
soms wel minutenlang, ontlokte weer
veel bewondering. Santana's stap
hee
De majorettes uit „Dimanche"
helemaal gekostumeerd, in een van hun
laatste re
door Geert Kistemaker
naar de popsong, zoals bij voorbeeld
in Buddy Holly's „Well All Right"
gaat de groep lang niet slecht af. Óok
zanger Gregg Walker blijkt zich daar
in goed thuis te voelen. Maar natuur
lijk bewees de uitvinder van de „La-
tin Rock" ook daarin de absolute
meester te zijn.
Heel wat minder zijn de pogingen van
Carlos op het gebied van de jazz-rock,
getuige het matige voorprogramma
dat hij zelf verzorgde met een gedeel
te van de band, onder de naam Deva-
dip-orkest. Warrige en overbodige
muziek waarin een belangrijke rol
voor een saxofoon was ingeruimd.
deelt haar cliënten mede dat, gezien de verdere daling van de
rentetarieven op de geldmarkt m.i.v. 20 november 1978, de
extra opslag voor debetstanden in rekening courant zal worden
verlaagd met 0,5% tot 1%.
door Adr. Hager
binet
Rijd I
an
z ka:
biet b
Lldig<
fin 15
j de r
Tiben
