Scholengroep van Centrum
speelt 'Goudkoorts'
Hoofdbestuur van VARA
bemoeit zich met conflict
mikrogids
1
c
Oscar Peterson:
de beuk er in
Lusteloos concert
van Jerry Lee Lewis
Twee dirigenten voor
Concertgebouworkest
Bruckne
Achtste
gigantis
E
TV COMMEN1AAR g
L—
l!
Verrassend heldere voorstelling
Rustige vergadering verenigingsraad
Van der Louw wil
Meijer als nieuwe
PvdA-voorzitter
nu handiger
dan ooit
overzichtelijk en.,
veruit het GOEDKOOPST
f30,-
tot 1 januari 1980
Frans Brüggen en Reinbert de Leeuw
ide
gin
lui
Menselijke curiosa
II
ras
MAANDAG 13 NOVEMBER 1978
RADIO EN TELEVISIE
door André Rutten
AMSTERDAM De scholengroep van de toneelgroep Centrum heeft haar eerste produktle
van dit seizoen, waar zij al enkele weken op scholen mee werkt, vrijdagavond Centrum
Bellevue aan een belangstellend ouder publiek getoond. Een goed doordachte, vindingrijk
beeldend uitgewerkte voorstelling'. „Goudkoorts."
In uiteekrlsUlliieerde hoofdlijnen
toont zij. wat er in 1848 met „de
goldrush" in Californië begon en wat
zich daaruit ontwikkelde. Goudzoe
kers van her en der zetten ieder hun
eigen „claim" uit een eigen lapje
grond komen gaandeweg tot meer
samenwerking, maar laten hun be
voorrading gretig over aan een ge
wiekste koopman, die zijn waar dub
bel en dwars laat betalen. Op het eind
van het spel zijn zij allemaal bij hem
in loondienst. Je hebt ook op de voet
kunnen volgen hoe zij langer hoe af
hankelijker van hem werden. (De
Westerse industriële revolutie in een
notedop). Daaruit zijn uiteenlopende
conclusies te trekken. Bijvoorbeeld:
Als zij een sterkere eenheid waren
geweest hadden zij hem gemakkelijk
kunnen weerstaan. Maar ook: als er
meer concurrentie geweest was zou
die ene handelaar niet zo n macht
spositie bereikt hebben
'Tribunaal'
Op de scholen worden de gebeurte
nissen in het spel nader besproken
via een „tribunaal." Twee groepen
leerlingen zijn daarin de goudzoekers
de ene groep vindt de afhankelijk
heid van de handelaar vanzelfspre
kend. de andere niet. Een derde groep
21et zichzelf als handelaren. Een vier
de groep is de jury.
Dat betekent, dat de getoonde ont
wikkelingen helder, maar ook genu
anceerd moeten overkomen. Dat lukt
uitstekend Voor een aan toneel ge
wend publiek, in een echte toneel
zaal. leidt de betrachte zorgvuldig
heid misschien tot een schijnbare
traagheid. Voor dét publiek had het
compacter gekund. Maar de manier
waarop het „in beeld" gebracht is. is
verrassend goed.
Vijf spelers twee actrices, drie ac
teurs hebben dat met de technicus
Cor Bruyn en met Mette Bouhuys
voor de regie bijzonder vindingrijk
waar gemaakt. Alle middelen, de ma
nier van spelen, de teksten, de visuele
elementen, zijn tot het meest noodza
kelijke, het meest tekenende, het
meest wezenlijke herleid. Een gToot
wit laken verbeeldt eerst de zand
grond. Drie staand er onder geplaat
ste houwelen vormen daarna even
drie tenten, die ook een driehoekige
structuur aan de speelruimte geven.
Dat telkens op een andere, vloeiend
zich wijzigende manier van structure
ren van de ruimte geeft op zichzelf al
een open helderheid.
In die bewegende structuur zijn de
spelers ook visuele elementen. De
verschillende types, die zij moeten
zijn, worden aangegeven in hun kle
ding, maar ook in een telkens wat
anders geaccentueerde manier van
spelen. Daarbij wordt een goed ge
bruik gemaakt van de uiteenlopende
talenten, die zij zijn. Specifieke mo
gelijkheden krijgen hun kansen,
zwakheden krijgen ondersteuning
door knap gevonden kleine mimische
details.
Er is maar één vaste figuur: de hande
laar. Zijn toenemende welvaart wordt
in zijn kleding en in zijn optreden
verbeeldt. Dit lijkt het resultaat van
een hechte, intensieve samenwerking Goudkoorts- de irnurirnekprc
waarin ieder zijn eigen capaciteiten ïijJ '41 goudzoekers
uitstekend heeft ingezet, en de regie "JJ drie tentjes, die, eenvou-
met een scherp oog heeft gekozen en dig aangeduid, de speelruim-
bijgewerkt. te ook structuur geven.
ADVERTENTIE
Van onze radio en tv-redactie
HILVERSUM Ondanks de woelige tijden die de VARA meemaakt verliep de halfjaarlijkse
vergadering van de verenigingsraad tegen de verwachting in bijzonder rustig. Dat was
voornamelijk te danken aan het ingrijpen van twee hoofdbestuursleden, die de verenigings
raad voorstelden het conflict voor kennisgeving aan te nemen, omdat het in de eerste plaats
een zaak van het bedrijf is Eenzelfde taal had VARA-voorzitter A H Kloos al in zijn
openingsrede gesproken
door Rud Niemans
[rdagrrv
Pieterm
een n
In haar motie deed een van de twee
hoofdbestuursleden, Milly van Stip-
houdt, de nog verdergaande inspraak
dat het ingrijpen van het hoofdbe
stuur noodzakelijk is geworden in de
verstoorde relatie tussen dagelijks
bestuur en personeel. Het hoofdbe
stuur zal nu met de ondernemings
raad aan tafel gaan zitten om de'
klachten die de ondernemingsraad
over het dagelijks bestuur heeft op
een rijtje te zetten
ARNHEM (ANP) Burgemeester
Van der Louw van Rotterdam geeft
de voorkeur aan Wim Meijer, ex-
staatssecretaris van CRM. als nieuwe
vooreltter van de PvdA. „Meijer lijkt
mij het beste In staat bruggen te
slaan tussen de PvdA-parlementa-
riérs in Den Haag en de basis van de
partij elders in het land." Van der
Louw zei dit zaterdagmiddag in Arn
hem op de ledenvergadering van de
PvdA-Oelderland.
Hoofdbestuur en ondernemingsraad
zullen samen op een personeelsverga
dering het resultaat laten testen en
de verenigingsraad wordt zo volledig
mogelijk geïnformeerd. De overgrote
meerderheid van de leden van de
verenigingsraad kon daarmee in
stemmen. De verenigingsraad toonde
zich na de emotionele voorjaarsver
gaderingen. waarin hij de loskoppe
ling van het ombudsman programma
en VARA-Visie erdoor wist te krijgen,
zeer goedgunstig ten aanzien van de
verzoeken het bedrijfsconflict te la
ten rusten. Ook verenigings-raadslid
Pijlman was na zijn emotionele ver
trek dit voorjaar om de kwestie om
budsman en het verzoek van voorzit
ter Kloos om weer terug te keren
gewoon aanwezig.
Vermijden
Jan Nagel, voorzitter van de onderne
mingsraad. zei over het dagelijks be
stuur in een standpuntbepaling, dat
dit bestuur dient te beseffen dat de
VARA in de huidige situatie geen
nieuwe ernstige conflicten kan heb
ben en dat zoiets ten zeerste verme
den dient te worden, temeer dat het
vertrouwen in het dagelijks bestuur
nu al tot het uiterste op de proef is
gesteld.
door Geert Klstemaker
AMSTERDAM De Amerikaanse zanger-pianist Jerry Lee
Lewis gaf afgelopen zaterdagavond in de Amsterdamse Eden-
hal een matig en kort concert. Hij had er duidelijk geen zin in.
De sfeerloze hal was slecht bezet en het publiek bleef opval
lend lauw
Jerry Lee Lewil. bijgenaamd The Kil
ler. is de eigenzinnige rock and roli-
arUeat die in 1SS7 op het legendari
sche 8un-label bekend werd met zija
- Speciaal vandaag
In Showroom o.m.: het mili
taire vermaak in Engeland,
die vliegenvanger van Seys-In-
qnart en terugkeer van Sweet
Sixteen.
Ned. 2/21.17
Moet }e mijn leven hebben?
is een documentaire van Hans
Koekoek over ,,onbehulsden".
Ned. 1/20.4#
Leden van Het Nederlands
Dans Theater dansen op Lie-
der ohne Wort* van Mendela-
sohn.
Ned. 1/22.29
Tarkowsky's speelfilm Ser-
kalo is een spiegel van de Rus
sische mens sedert het begin
van de jaren dertig.
Duitsl. 1-23.00
Thema in Plein Publiek:
Wal is christelijk handelen"
Hllv 2-09.00
De VARA laat het program
ma horen van het enige open
bare concert dat Frani Schu
bert (op 26 maart 1828) heeft
gegeven.
Hilv. 4 10.25
Whole Lotta Shakin' Ooin' On en
Great Balls of Fire, twee krachtige en
agressieve songs, die goed de gevoe
lens van de Jonge rock and rollers
vertolkten. Zijn hoogst originele pia
nospel. een pompende linkerhand en
een rechterhand die over de toetsen
roetssten en er op slaat, wordt onmid
dellijk zijn handelsmerk. Ook het
met de voeten en het achterwerk be
spelen van de plano draagt bij tot zijn
populariteit. Een schandaal rondom
zijn huwelijk met een zeer Jong meis
je onderbreekt zijn carrière, tot hij in
1968 weer in de belangstelling komt.
Het waren dan ook allemaal rustige
country and westernsongs die in de
Edenhal ten gehore werden gebracht.
Na een lange en overbodige inleiding
door zijn begeleidende band. wandel
de de 43-jarige voormalige rebel naar
de piano en speelde flarden van coun
try and westernklassiekers Men
kreeg de Indruk dat hij zich snel door
het programma heenwerkte, zo dat
de gitarist-violist van de band meer
van instrument wisselde dan speelde.
Het publiek gaf hij nauwelijks enige
aandacht, hij mopperde slechts voor
zich uit. Ongeduldig geworden, mor
de de zaal steeds sterker, en er ging
gejuich op toen Jerry Lee het Intro
voor Oreat Balls speelde. Onmiddel
lijk hield hij op. staarde het publiek
meewarig aan. verklaarde dat hij dat
nummer pas zou spelen als hij er zin
had. en vervolede de kabbelende
stroom country-nummers zoals Send
me the Pillow en Bobby McGhee
Hoewel hij nog wel ruw met de grote
vleugel in de weer was. kwam het niet
tot vuurwerk. Met een voor hem on
gebruikelijke song besloot hij het
concert na een klein uur en wandelde
hij opgelucht het toneel al Het pu
bliek was te verbouwereerd om nog
een toegift te vragen
„We vinden dat het dagelijks bestuur
teveel heeft bijgedragen tot de con
flicten (daar zijn onder andere ge
weest: het vertrek van ombudsman
Van Minnen, de positie van zijn op
volger Frits Bom. de motie-Pijlman,
de verdeeldheid binnen VARA-Visie,
het toegezegde ontslag van Hans Ja
cobs.) Nagel laakte de vaak strakke
houding van het dagelijks bestuur
die daardoor de belangrijkste partij
in de conflicten werd en in- en extern
het gezag verspeeld heeft. Krachtige
woorden van de ondernemingsraad
voorzitter: „Wij zullen bij een falend
leger niet accepteren dat alleen sol
daten worden terechtgesteld, ook ge
neraals staan ter discussie. Voor de
ondernemingsraad en het personeel
Is de maat meer dan vol We
wachten af of we het vertrouwen in
het bestuur terug kunnen krijgen.
Verdeeldheid
Een geprikkelde voorzitter Kloos, die
zich bij veel zaken moest neerleggen
op deze vergadering, gewaagde in het
begin van de bijeenkomst van de
verdeeldheid binnen het bedrijf, en
met name VARA-Visle." Medewer
kers en leiding van die afdeling zijn er
niet in geslaagd en hetzelfde geldt
voor de tv-directle en het dagelijks
bestuur een werksfeer te herstel
len. die voor een optimale program
maprestatie onontbeerlijk is. Het te
gendeel is het geval. Groepen staan
tegenover elkaar en spreken nauwe
lijks met elkaar, een verdeeldheid die
het grote risico Inhoudt zich voort te
planten naar andere delen van het
bedrijf. Het is niet gebruikelijk dat
het dagelijks bestuur over personele
kwesties in de verenigingsraad uit
weidt.
Met de bonden van omroeppersoneel
werd contact opgenomen over de
noodzaak tot reorganisatie binnen de
tv-dienst en over de toestand bij VA
RA-Visie. Het VARA-Visie-probleem
bij de tv-dienst staat niet geïsoleerd.
Er zijn meer vuurhaarden, al slaan de
vlammen niet op elk ogenblik uit.
VARA-Visie vraagt echter bijzondere
aandacht gezien de intermenselijke
verhoudingen in die sector.
be' 035-284333
l^^schrijf Antwoordnr. 70
1000 RA Amsterdam
door Jac. Kort
AMSTERDAM Het komt weinig voor: er waren zondagmid
dag op het abonnementsconcert in de C-serie door het Con
certgebouworkest twee dirigenten: Frans Brüggen en Rein
bert de Leeuw.
De eerste, vooral bekend als bespeler
van de blokfluit, waarop hij behalve
barokmuziek ook werk van levende
componisten laat horen, zowel in de
concerten als op talloze grammofoon
platen. opende het concert met Suite
IV In D groot van Johann Sebastian
Bach. Brüggen gaat van het stand
punt uit, dat de delen die na de ouver
ture komen, zonder bezwaar verwis
seld kunnen worden, mits men in
dezelfde toonsoort blijft. Zo had hij
de Air I en n van deze vierde suite
geplaatst.
Reinbert de Leeuw, componist van
hedendaagse muziek en daarnaast
bekend als vertolker van pianower-
ken van Eric Satie, nam hierna de
leiding over voor de uitvoering van de
Suite opus 29 (1926) van Arnold
Schönberg. Er is in twee eeuwen veel
veranderd, maar op zijn wijze grijpt
Schönberg toch weer naar Bach te
rug. Zelfs de namen der onderdelen
wijzen daarop.
Frans Brüggen keerde na de pauze
terug voor de uitvoering van Bachs
Derde Bfandenburgse Concert, waar
na Reinsert de Leeuw het concert
besloot - met Kammermuslk no. 4
opus 36> no. 3 (1925) voor viool en
kamerorkest van Paul Hindemith,
waarin Vera Beths de vioolsoliste
was.
Het teruggrijpen naar Bach is ook in
Hindemiths Kammermusik waar te
nemen..' Zowel de contrapuntiek als
de motoriek van dit werk wijzen in
die richting. Dat deze elementen op
eigentijdse wijze verwerkt zijn,
spreekt vanzelf. Is Schönberg's Suite
door de grauwe instrumentatie iet
wat monotoon, Hindemiths orkestbe
handeling is daarentegen uitermate
kleurig en attractief. Dit geldt ook
voor de solo vioolpartij, die door Vera
Beths met grote gedrevenheid werd
vertolkt.
Het Concertgebouworkest, dat deze
middag telkens in andere samenstel
ling optrad, had blijkbaar weinig
moeite met de omschakeling van de
stijlen, noch met de wisseling der
dirigenten. Het musiceerde met groot
elan.
Over pianist Oscar Peterson iets schrijven hij i
vrijdag in Rotterdam en zaterdagnacht in het Concerti
is zoiets als het slijpen van een fijn puntje a rtjwei
afgekauwd stompje potlood. Er ligt een nieuw in m'nli(t
dat stompje doet het nog zo lekker.
Om in de stemming te komen draaide
ik thuis iets uit twee der eerste platen
die Peterson in Amerika maakte. So
lo's met bassist Ray Brown, Carnegie
Hall-debuut van september 1950, pla
ten met evenveel spetters als ideeën-
vonkende mu2iek, in fraaie hoezen
van David Stone Martin. Sindsdien is
er veel veranderd. Peterson kwam in
'52 hier voor het eerst, met de Jazz at
the Philharmonic. Toen, twee jaar
onder de hoede van Norman Granz
had de rijzige, goed geluimde Cana
dees een vitale, swingende stijl van
spelen ontwikkeld, die een kruisbe
stuiving was van Art Tatum, Bud
Powell en George Shearing. De „loc
ked chords" van de laatste vedwenen,
mét de bebop ook de Powell-trekjes
en toen bleef allengs de barokke Ta
tum over, dat wil zeggen, diens uiter
lijkheden. Peterson werd met Basie,
Ella ook, de held van de modale jazz-
fan, die Jelly Roll associëren met
antieke automobielen en Cecil Taylor
met inferieure whisky.
Granz' protégé speelde vaak en over
al tegen trendmatig opgeschroefde
gages, de concerten zelf begonnen,
ook in Nederland, herhalingsoefenin
gen te worden, ze ademden de sfeer
van elitair vermaak. Op de amuse
mentswaarde van de avondjes Ella
Oscar viel weinig af te dingen, op het
feit dat hij eens hoog scoorde tijdens
een van onze roemruchte Grand Ga
la's du Disque al evenmin. Wie deze
flashbacks uit het verleden op het
heden projecteert, ziet inmiddels dat
veel dingen rondom de prestigege-
voelige pianist een andere kleur aan
namen, zonder dat dit aan diens mu
zikale opvattingen ook maar iets ver
anderde.
schitterend, met een subl
speeld „Aint misbehavin'
Waller. De solist Peterson CdTIC
techniek In dienst stelt van vilfc
ziek. Nu was ons daar een u
de pauze) van beloofd, maar
mooi niet door. Na amper
ten kwamen de bassist Joh
en drummer Louie Bellson i (E
ven. Vanaf dat moment wai r de
met de soberheid, de bepro jenlanc
cendoos ging open, de clich mee
licks rolden er uit. Tvooizit
van d(
Dreunend
nscher
Gelaten joegen Bellson en He Veel k:
ter de ontketende pianist dat 1
ritmische impuls die ze beis |n afgl
geven, was er in feite een tij. zoi
Incoherente overgangen, trt der va:
pertoirekeuze, dreunende fe werd
tonswing, ik zou nog even
doorgaan, maar dat doe ik at jonge
leek op deze lie van de lie e een oi
of de eerste carnavalskraker»
deiners al aan de man m»
den gebracht.
ondei
lent
Na de pauze kreeg een
ton-werken een behande "ïfilië
elke beschrijving tartte,
juichende schare voelde i
roepende In de woestijn. I
wel een aardige pianist, maL.
enige zelfkritiek. Hij moest n i(j- Öf
gaan afkicken in het BIM-h
Nogal overbelicht
De trio-bezettingen waarmee Peter
son werkte, wisselden, maar de enigs
zins op King Cole toegesneden for
mule bleef. Honderden platen staan
op zijn naam, in honderd andere laat
hij zich horen als een welhaast ideaal
begeleider. Een verpletterende hoe
veelheid zwarte schijven, waar eigen
lijk maar een belangwekkende tussen
zat: The Trio (met Ray Brown en
Herb Ellis) at the Stratford Shake
spearean Festival, uit augustus '56.
Een flonkerend diamantje tussen een
berg geslepen glas. Wijlen collega
Garners „Concert by the sea" van
september '55 laat zich er enigszins
mee vergelijken.
Peterson, nu 53. werd een zwaar over
belicht fenomeen, Europa's bekend
ste jazzpianist. Zaterdag viel helaas
nog eens te constateren hoezeer hij
daar de verkeerde consequenties uit
heeft getrokken. Het begon allemaal
door Jac. Kort
AMSTERDAM - Vorige weetpJ
te ik in deze rubriek de opm
dat de uitvoering van de syra MJSBl
van Anton Bruckner, met na lis in e
die werken die zeven kwartier ter va
ger in beslag nemen, moeili] ^hur
geeft voor de programma-saa »nke t
ling. Om toch een avondvulle rond.
eert te geven, voert men
meestal een kort werk uit,
dan een (zeer vroege) pauze i
IXEMB
meel
iropese
nieuw
rust r
irkten.
•presid
een
nninge
t zijn
ambts
Zevenduizend, en waarschijnlijk
nog meer, Nederlanders brengen
de dag zwervend door. Voor de
nacht zijn ze aangewezen op een
autowrak, de bank in het park of
een kraakpandje. Het zijn mensen
die nergens meer echt thuishoren,
ook al hebben zij misschien nog
familie. Hun relaties zijn ver
stoord en als gevolg daarvan Is
ook een maatschappelijke ver
vreemding opgetreden.
De meesten passen in geen enkel
samenlevingspatroon. Ze zouden
het best willen, maar eerder dan
dit te bekennen, nemen zij de pose
aan of het hun £een lor kan sche
len. Achter dit masker zit een boel
doffe ellende.
In Amsterdam kunnen zwervers
vier keer per maand aankloppen
bij de „Weesperzijde", een van de
zestien huizen van de Landelijke
stichting voor thuislozen en on
derdak. Gratis eten en een zinde
lijk bed op voorwaarde dat zij zich
eerst baden en de andere morgen
vroeg weer opstappen. Voorzien
van lunchpakket
Hans Koekoek, de filmer die van
uit sociale bewogenheid zijn on
derwerpen kiest, mocht in dit pas
santenverblijf opnamen maken
Dat verliep niet altijd even vlot
Sommige gasten weigerden voor
de camera te komen. Anderen
hadden aanvankelijk geen be
door Ton Hydra
zwaar, maar deden, na de douche,
afwijzend. Weer anderen gingen
de clown uithangen.
Koekoek en zijn interviewende ge
zellin Henny Aurich hebben het
vertrouwen, dat zij zichtbaar wis
ten te winnen, niet beschaamd. Er
is In de „Weesperzijde" vastge
legd, maar niet ten koste van de
tijdelijke bewoners.
Ook al zullen veel beelden en ver
halen treffen door hun triestheid
of de vervreemding die eraan ten
grondslag ligt. er blijft ook zicht
op de eigen waarde van deze men
sen. Dat is onder andere het geval
bij een soort vertraagde filosoof,
bekend als „de man met de vier
vingers". Bij de zich goed uitende
jongeman die nooit een thuis
heeft gehad. En bij een al oudere
man. onafscheidelijk van zijn
marmotje sinds zijn „wijf" weg
liep. Dat beestje kruipt bij voor
keur in zijn linkermouw, deelt op
tafel mee van het eten. en valt op
zijn hoofdkussen in slaap. Eerst
glimlach je om het tafereeltje en
dan merk je dat je een brok in de
keel krijgt.
Als titel voor zijn film koos Hans
Koekoek de bittere kreet van een
passant: „Moet je mijn leven heb
ben?" Kennelijk door de drank
bezat hij geen cent meer, en het
toegestane aantal overnachtingen
had hij al achter de rug. Voor een
langduriger verblijf volgens be
paalde regels was deze man nog te
rusteloos. De film die ons oriën
teert over gedesoriënteerderen
wordt vanavond uitgezonden door
de AVRO
De NCRV vertoont totaal andere
menselijke curiosa in Showroom.
Helaas voor twintig minuten ge
lijktijdig. Het programma biedt
wonderlijke zaken aan de lopende
band. Bizarre en verbluffende be
hendigheden van deelnemers aan
een militaire show in Londen. Een
soort zeskamp, maar tien keer zo
gewaagd. Klapstuk is de beklim
ming van een stijle kasteelmuur
en de bevrijding van een gegijzel
de diplomaat. Niet voor mensen
met zwakke zenuwen, deze perfect
uitgevoerde waaghalzerij.
Bepaald ongewoon zijn ook de ex
perimenten van enige ontwikkel
de Nederlanders. Zij bouwen op
juiste schaal de beroemde pirami
de van Cheops na, in de vaste
overtuiging dat de maatverhou
dingen een mysterieuze energie
bron doen ontstaan. Voor Show
room voeren de heren in het bij
zijn van een notaris enkele proe
ven uit. Gedurende het weekeinde
geplaatst onder een nagebootste
piramide moeten een roos en een
biefstukje vers blijven, wijn en
water beter smaken en soepgroen
ten sterker gaan geuren. Van
savond ziet u Wina Bom doende
met de rituele smaakproef.
Jan Fillekers en Henk van der
Horst excelleren in een paar muzi
kale nummers. De beste vind ik
een parodie op Laat me; la Ram
ses Shaffy uitgedost en ook pas
send In diens aparte klankkleur.
Voor het bontste verhaal van de
uitzending mag u wel rechtop
gaan zitten met ingeschakelde vi
deo of bandrecorder. Want zoiets
als de levensgeschiedenis van pot-
tebakker Peter Linders hebt u nog
nooit gehoord. In de 72 Jaren van
deze sappig vertellende Limbur
gers zit een avondvullende speel
film. Je gelooft je oren niet ais hij
vertelt vanwege welke „zonde" hij
van het seminarie werd wegge
stuurd, waarom hij in het circus
De Kont werd genoemd, hoe hij
directoirs verkocht, heiligenbeel
den ging verzamelen en als Rijks
Vliegenvanger voor het vuurpelo
ton kwam. Allemaal show. maar
grotesk.
jaar
r vei
•'Aijders
iZamt
Zaterdag tijdens de VARA-ifcigd 1
speelde het Radio Filharmonii amhec
kest onder leiding van Hans het
Achtste Symfonie van Bructo Knilla
werk duurt tachtig minuten. aar
dus alle reden geweest om d
fonie als enig werk op het prt„
te plaatsen, zodat het concert^ laat;
half vijf afgelopen zou zijn
In plaats daarvan werd voor
het Pianoconcert in F grot
(K.V. 459) van Wolfgang
Mozart uitgevoerd, waarin
Groote de solist was.
Om daarmee te beginnen
maanden geleden hoorde Ut d
jarige pianist in een ander
concert: dat in C kleine terti
491). De indrukken van toenb
den zich deze middag. Het
nisch allemaal heel knap, watl
de Groote doet. Er valt rüetsi
te merken. Maar artistiek is
zo dor en droog, dat het mij
niet kon boeien.
toor
lelacl
d
ler
wat toe, om dit soort zeer omvliet e(
Het uitvoeren van de Bru(
foniën is geen sinecure. Er
va
itten
icht
X «to
ke werken te vertolken,
het orkest of de dirigent m<
van inzinking krijgen. Om een
geven: in de Achtste duurt bi
zame deel 25 minuten! De wij»
op dit Adagio wordt gespeeld,
door een toetssteen voor de*
uitvoering. Welnu, Hans Vc
met het Radio Filharmonisch
ten volle in geslaagd de
gedurende de gehele duur
imposante werk vol te hou<
slechts ln de vlugge delen, fl
ln het Adagio. Dit mag, zowel'
orkest als van de dirigent eenf
sche prestatie worden
Vonk, die dit enorme werk
der ln de partituur te kijken1
de. was daardoor in staat J
aandacht aan de vertolking
den. een vertolking, die me#
door uiterst boelend was.
icw
r hoe lede
