Tante Liesbeth, een wat
vage, wereldvreemde dame
Dynamische dansei
van Sarah Rudner
Subtiele lunchpauze
voorstelling Centrum
s
e
Speelkaarten aan de wand
Hetty Blok over haar televisie-creatie
CCI
En dan nog
Scherpenzeelprijs
voor Joris Ivens
Uitgestelde vragen
Leven en dood
TV COMMENTAAR
ZATERDAG 11 NOVEMBER 1978
KUNST/RADIO/TELEVISIE
door Riet Diemer
AMSTERDAM „Tante Liesbeth is een wat vage, wereldvreemde dame. die niet helemaal
goed weet waar ze het over heeft. Vandaar dat ik het zoek in een beetje, hoe zal ik het
noemen, exuberante uitmonstering. Ik moet namelijk zelf mijn kleding uitzoeken." Hetty
Blok, die de overdreven en venijnige lieve-Lita-figuur in het VARA-tv-programma ..Hoe
bestaat het" speelt, zet ter illustratie van genoemde weelderige toneeluitrusting een grijze
krullen-pruik op het kastanjebruine korte haar en slaat een enorme blauwe boa om, waarin
ze voor een groot deel verdwijnt.
Voordelen van de pruik met kurke-
trekkertjes-krullen die haar „adem
benemende hairstylist" voor haar
heeft opgezocht: hij is van nylon,
licht. Je kunt hem opvouwen en in een
tasje meenemen. De boa werd ge
bruikt in de laatste aflevering van
..Hoe bestaat het"
Op het ogenblik studeert ze een liedje
in over een moeder die tegen haar
zoon praat die psycholoog is gewor
den. maar die zich meer met tabellen
dan met mensen bezighoudt. De
tekst is van Wilmink, die samen met
Jan Boerstoel de liedjes schrijft. Uit
zending: dinsdagavond. ..Hoe bestaat
het" is een veertiendaagse program
ma dat onder andere op satirische
manier bepaalde misstanden en fou
ten van de bureaucratie aan de kaak
stelt.
En de rol van tante Liesbeth is niet
alleen die van een vrolijk intermezzo,
zoals Ik zelf nogal naïef suggereer.
..maar is ook bedoeld om iets op een
satirische manier kwijt te raken, zo
als bijvoorbeeld aan het adres van
staatssecretaris Haars over de Ma
rokkanen in De Duif.
Hetty Blok is zelf bij deze zaak be
trokken geweest en dat liep uit op
haar veillngmeesterschap. naast Loe
Lap. verleden week zondag in De
Duif, ten bate van de kerkmarokka-
nen. Blijvend sou venier is het helder
gekleurde naïef schilderij van de uit
de Dominicaanse republiek gevluch
te Adolfo Nadal Walcot. dat ze zelf
kocht. „Carmiggelt was er ook. Hij
had een schrift met Kronkelmanus
cripten ter beschikking gesteld. Op
brengst 500."
Walcots Zuid-Amerikaanse havenbe
drijvigheid zal eerder een ereplaats
krijgen in haar huis dan de gouden
platen van de „Ja zuster, nee zuster"-
serie die het niet verder dan de WC
hebben gebracht „Tot hilariteit van
velen, maar ik vind ze niet mooi",
zegt de eigenaresse van Amsterdams
rijkst ingerichte tollet. De jaren waar
in de Oronlngs knauwende zuster
Klivia als spil van een merkwaardig
samengesteld gezin ware triomfen
vierde liggen helaas alweer een tijdje
achter ons.
Musical
Toen Hetty Blok in een radiopro
gramma van wat toen nog de Regio
nale Omroep Noord-Oost-Nederland
heette. Annie M. O. Schmidt hoorde
zeggen dat er eigenlijk een musical
voor haar zou moeten worden ge
schreven heeft ze heel hard tegen de
luidspreker geroepen', doe dat dan,
maar dat kon Annie natuurlijk niet
horen. Veel hangt ook af van de mo
gelijkheden van een producer om een
kostbare musical te financieren. Dat
wil echter niet zeggen dat Hetty Blok
zonder de bijdragen van Annie
Schmidt de laatste jaren niets te
doen heeft gehad. Twee seizoenen bij
het Volkstoneel van Beppie Nooy zit
ten erop, naast haar aandeel in „Hoe
bestaat het". Het afgelopen seizoen
was dat in „Als Je lachtdan ben je
rijk", naar volksschetsen van Her
man Bouber en de winter daarvoor in
„Het kind van de buurvrouw", ook
bewerkt door Bouber.
Nu geniet ze van een rustpauze. „Ik
heb het vorige jaar heel hard gewerkt,
want je doet vaak niets andérs dan
voor de voorstellingen reizen, naar
alle hoeken van het land. Elke dag
spelen werkt nadelig op mijn hu
meur. Ik word er een beetje knorrig-
jes van. Ik voel me niet prettig, opge
jaagd. En zolang ik speel durf ik niet
goed overal naar toe. Dan ben ik bang
dat ik een enkel breek en 's avonds
niet kan optreden. Er ontstaan fo
bieën."
Straks weer Volkstoneel? „Ik zou nu
wel weer eens wat anders willen. Ik
vind het prettig voor televisie of radio
te werken. Wat ik wil is eenvoudig
m'n vak op een plezierige manier uit
oefenen, of dat nu toneel, cabaret of
film is. Als me iets wordt gevraagd
om aan mee te doen waardoor ik in
enthousiasme ontsteek zal ik het niet
laten. Ik wil gewoon goeie dingen
doen."
Literair-cabaret
Dat die „goeie dingen" heus niet al
tijd op het komische vlak hoeven te
liggen blijkt uit de plannetjes die ze
met de in Frankrijk wonende Lia
Dorana heeft gemaakt toen die deze
zomer bij haar logeerde om samen
met haar als de tijd gunstig Is iets te
doen op literair-cabaret gebied. Ze
herinnert aan de gedichten die ze in
haar radioprogramma Musonnet
voordroeg en aan het trio ..Arabes
que". de kleine cabaretgroep die ze
indertijd samen met Cruys Voorberg
en Cor Lemaire vormde en dat In het
geheugen gegrift is gebleven van de
genen die het gehoord en gezien heb
ben vanwege de zorg die werd be
steed aan de keuze van gedichten en
volksliedjes uit alle landen, de kle
ding en de manier van voordracht.
Foto's komen voor de dag. zoals die
bij het chanson over het buitenaartje
dat zich doodongelukkig voelt als
zijn geliefde zijn bult weghaalt omdat
ze hem natuurlijk zonder mooier
vindt. De moraal: je moet niet ie
mands hebbelijkheden afpakken,
want dan is hij zichzelf niet meer.
Onvermijdelijk is het dat namen wor
den genoemd als die van Sonneveld
in wiens cabaret ze optrad. „Een fan
tastische tijd: '48. Je geloofde dat de
wereld zou verbeteren. Je dacht dat
het nooit meer oorlog zou worden."
Mijn eigen eerste „kennismaking"
met Hetty Blok, was tegelijk die met
Sjaan, de dienstbode van de familie
Doorsnee, in de jaren vijftig. „Sjaan
leefde zo echt dat niemand zich reali-
Hetty Blok in de exuberante
krullenpruik en boa.
uitmonstering van tante Liesbeth in „Hoe bestaat heti' te
Foto: Erwin Verh
seerde dat daar Blok achter stond.
Toen Sjaan een baby kreeg regende
het eigengebreide sokjes en gewaad-
jes en toen ik m'n kind kreeg regende
het niks. althans van de zijde van het
publiek.
Woningnood
Toen we na het eerste seizoen ophiel
den en Wim lbo vertelde dat in ver
band met het zomerreces het huis
gesloten zou worden en de woning
nood nog nijpender was dan nu
kwamen er brieven binnen van men
sen die vroegen of ze op het huis. zo
niet de kat mochten passen. We on
dergingen het geroerd dat de mensen
dachten dat de Doorsnee's echt be
stonden. Een leuke tijd, in allerlei
opzicht. Ook persoonlijk."
„Hoe het allemaal begonnen is? Ach
dat heb ik al zo vaak verteld: als
tienjarig schoolkind lag ik als bloem
in een perk op de planken. Als zes
tienjarige debuteerde ik op de Meis
jes HBS in Arnhem in travestie als
dominee in een schets uit de feestarti
kelenwinkel. Er zou voor Arnhem een
actrice aan mij verloren gaan. zei een
leraar. Dat was ook zo. want ik stond
op het punt naar Utrecht te ver
huizen."
Cabaretlessen
Ze nam cabaretlessen. Naar de to
neelschool mocht ze niet van haar
ouders. Hoewel enthousiaste toneel
liefhebbers, waren ze-bezorgd dat hun
dochter haar brood niet zou kunnen
verdienen met het onzekere beroep
van actrice. Met zelfspot: „Ze wisten
ook niet dat ledereen op een nieuw
komisch talent zat te wachten." Zor
gen om het bestaan lacht ze weg.
„Hoewel ik er natuurlijk wel eens
over nadenk. Maar de lieve vader
Drees heeft zoveel sociale voorzienin
gen getroffen dat niemand
verkommeren. Ik ben daar
lukklg mee. want acht jaar h i
ben ik anderhalf jaar m'n ste ni§
geweest en toen heb ik voorh
geld gekregen zonder ervoor
ken. Ik heb altijd heel hard f
Tegenwoordig hebben we een
de week vrij. maar vroeger spe
met kerst en Pasen en op
feestdagen, behalve avondvfcjders
lingen. ook nog matinees." ffS sa
jke n
ovei
was
cent
Het gesprek komt weer ter*
het heden. De voorstelling vi
Fugain en zijn Compagnie „D
ik een enorme fan van. Heer
vendig. De .teksten zijn erg
tijd. Als we nu de leeftijd
hebben die we hadden toen
Sonneveld zijn begonnen zouE" 0
vast in de richting gaan van*
weeglijke en kleurige."
isl he
pning
lie w
wee
con
Willem Nijholt heeft donderdag de
Johan Kaart-prijs ontvangen voor
zijn prestaties als acteur in het alge
meen en voor zijn rol in de musical
Foxtrot ln het bijzonder. Volgens het
jury-rapport staat Nijholt in het lich
tere genre op „eenzame hoogte, om
dat hij zowel acteren, dansen en zin
gen tot in de perfectie beheerst". De
Johan Kaart-prijs wordt jaarlijks uit-
gereikt door de 8tichting ter Bevor
dering van de Blijspel-Klucht-Kunst.
„Moeke Keroaziehet toneelstuk
van Bertolt Brecht, beter bekend on
der de naam „Mutter Courage und
ihre Kinder" wordt in Groningen op
gevoerd door een groep amateurs.
Anne Marie Prins heeft het geregis
seerd, evenals „De Krietkring" (De
Kaukasische Kreidekreis), dat vorig
seizoen door amateurs gespeeld werd.
Harm Jan Tuin heeft beide stukken
in het Gronings vertaald. „Moeke Ke
roazie" wordt nog vele malen in Gro
ningen opgevoerd.
Hr:
Kien i
door Eelje van Schaik
drasl
Ken,
Er
icipe-
laakt
bewe
AMSTERDAM (ANP) De Dick
Scherpenzeelprijs 1977 is toegekend
aan de 80-jarige cineast Joris Ivens.
Minister De Koning van ontwikke
lingssamenwerking reikt de prijs
maandag in Amsterdam aan de kun
stenaar uit. De Scherpenzeelprijs. die
de vorige minister van ontwikkelings
samenwerking Pronk, in 1975 voor
het eerst heeft uitgereikt, wordt toe
gekend aan degene die in het afgelo
pen jaar het meest heeft bijgedragen
aan het toegankelijk maken van de
ontwikkelingsproblematiek.
De NOS heeft vorig jaar een fllmserie
van Ivens over het leven ln China
uitgezonden onder de titel „Hoe Joe-
kong de bergen verzette." Het is voor
al deze serie geweest die een belang
rijke rol heeft gespeeld bij het besluit
van de jury de prijs aan Ivens toe te
kennen.
De jury, bestaande uit prof. dr Bre-
man, dr A. H. van de Heuvel, dr K.
Roskam en B. van Kaam, noemde
Ivens in het juryrapport de nestor en
onbetwiste koploper sinds de jaren
twintig in het maken van films en
documentaires over volken en groe
pen in ontwikkeling. De prijs bestaat
uit 5000 gulden en een oorkonde.
ROTTERDAM Met haar compositie „Dancing Pari lister:
presenteerde de Amerikaanse choreografe en dansera aal r
Rudner afgelopen donderdagavond haar Performanq
semble in de Rotterdamse Schouwburg. Letterlijk en
lijk een unieke voorstelling, want niet alleen ging het Y
nerend nieuwe stijl en techniek van dans.
Twee kaarten uit een Frans spel van Pierre Pallmier, ca.
1700.
AMSTERDAM Voor miljoenen bridgers, whisters, 21-ers,
klaverjassers, poker- en patience-spelers zijn speelkaarten
gebruiksvoorwerpen die worden afgedankt zodra een spel
vuil. kapot of incompleet is.
In vroeger eeuwen lag dat wel iets
anders omdat uitcaard de produktie
toon niet zo groot was. Toch zijn
antieke speelkaarten tamelijk zeld
zaam en er zijn dan ook maar een
paar verzamelaars die kans hebben
gezien min of meer overzichtelijke
collecties op te bouwen. Ben van hen
- is Harry Kenter, die de grootste 500
spellen prlvé-collectie van ons land
bezit Daaronder bevinden zich vele
doublures en daarvan wordt tot 4
december- een verkoopexpositie ge
houden. ..Speelkaarten van hand tot
v-and" bij Antiquariaat Pieter Mef-
ferdt. Willemsparkweg 37. Am
sterdam.
Speciaal vandaag
Uitgangspunt van deze tentoonstel
ling was dc speelkaart een nieuwe
bestemming te geven: als wanddeco
ratie. Ingelijst zijn deze kaarten pure
stukjes kleurige grafiek. Er is een rijk
assortiment: kaarten met toneelfigu
ren en potsenmakers, vorsten, mili
tairen. legendarische figuren, karika
turen. topografische en satirische
kaarten, goochel- en waarzeggers-
kaarten.
De collectie omvat het Ujdperk 1690-
1870. De tentoonstelling is dagelijks
van 10.30 tot 18.00 uur en zondags
vanaf 13.00 uur geopend.
Speciaal morgen
AMSTERDAM De toneelgroep Centrum heeft een ragfijne
lunchpauze-voorstelling klaar op basis van een verhaal van R.
J. Peskens (schrijversnaam van de uitgever Geert van Oor
schot).
Ton Vorstenbosch heeft het onder
handhaving van de titel „Uitgestelde
vragen" voor het toneel bewerkt. Er
ln feite één grote monoloog van ge
maakt met enkele tussenwerpsels
van een ander.
Lou Steenbergen heeft er een uitste
kend decor voor ontworpen: een
hoekje van de eerste klas wachtka
mer op het Centraal 8tatlon van Am
sterdam.
door André Rutten
Een oudere heer wacht daar op een
wat jongere dame. die hij vele jaren
geleden zij was toen zestien, hij
twee en twintig heeft proberen te
„veroveren." Hij is haar, levend in
Amsterdam, snel vergeten, maar het
heeft haar leven, ln een klein dorp,
overigens onbegrijpelijke redenen, om een eenmalig tn
ren, maar ook omdat deze dansgroep in de New dag
modern-dance-rage een begrip is geworden vanwege ee; ei
isler
dans, werkte sindsdien bij
Joffrey en Lar Lubovitsch, ma rK no
sinds 1975 haar eigen groep jj
zes dansers). De invloed va :t boe
ervaringen bij Tharpe zijn dl rers
herkenbaar: op basis van imr
- nel» £md
Sara Rudner is haar carrière in 1966
begonnen bij Twyla Tharpe. nu één
van de orominenten van de moderne
tie, gevoel voor nauwe sament
en voorval voor vaart en dyr 'Ste v
bouwt zij een dansprogramrp. r
dat niet verhalend is of l
verbeeldt, maar veeleer een el
is van ólle fysieke beweginfi
lijkheden van het menselijk
in een soort explosie van dyt vaar
en constante variatie. Daaros
den haar dansen ln de Ameril
pers ook wel „marathon" en Bliev
scape-dances" genoemd. ge)
i. De
striali
1
it blij
Lou Steenbergen enCoby Stunnenberg inUitgestelde vragen.'
geheel ontwricht. Dat wordt In het
spel subtiel onthuld.
Het wordt ook zeer genuanceerd ge
speeld, door Coby Stunnenberg die
de nauwelijks onder controle te hou
den grote geëmotioneerdheid van de
vrouw ook mimisch overtuigend
weergeeft, en Lou 8teenbergen, die in
een ragfijne mimiek de géne van de
man met bijna geen tekst raak uit
beeldt. Een samenspel, dat onder re
gie van Polio Hamburger de hele rela
tie nauwkeurig onthuld in de tragiek
ervan voor de vrouw.
Te zien in de Toneelschuur in Haar
lem op de woensdagen, in Bellevue
Amsterdam, donderdagen en vrijda
gen om half een 's middags.
Voor Rudner en haar vier vr<
danspartners is dans dynami»
wegen ei* daarvoor zijn alle
van beweging toegestaan: van
kelen, schuiven, rennen, schi
radslagen tot zeer beheerste
passen zowel uit de moderne
demische techniek als de panl
Opmerkelijk daarbij is hun zee N
niveau van technische beheersi Dkx
combinatie-vermogen.
'ok
ttalli
i- e:
ïpzett
de n
Na De dame van Duke
Street (20.40) volgt Aktua.
De AVRO brengt een Ame
rikaanse show- w-aarin de zan
geres Olivia pewton-John het
middelpunt Is.
Ned. I 21.55
O IHmitri I r«-nkri Frank
speelt zelf de hoofdrol in zijn
tv-film Grijze haren.
Gasten in De Rooie Haan
zijn: minister Andriessen.
staatssecretaris Wallis de
Vries en Landdrost llan
Lammer*.
Hilv. 1/12.41
Jan van Herpen geeft
nieuws uit de wereld der we
tenschappen door.
Ililv. f 15.30
In het wensprugramma
speelt Piet van Fgmond op het
orgel van de Zwolse Grote
Kerk Fantasie en fuga in g van
Bach
Hilv. 2.20.05
IKON: Vrouw in kerk en
oecumene. Ned. 1/17.00
Cherry Duyns en Roelof
Kiers spreken met de crimino
loog prof. dr. W. Buikhuisen.
Ned. 2/21.25
In Tussen 12 en 17 Jaar pra
ten jongeren over leven en
dood.
Ned. l/tl.40
o De VPRO brengt een Neder
landse uitvoering van AB-
CDEFG. een spel voor acteurs
en orkest over psychiatrische
gevangenissen in Rusland, ge
schreven door Tom Stoppard
en André Previn.
Ned. 2^22.00
In de Amsterdamse Nassau-
kerk preekt ds. B. Ledegang
over verandering in de li
turgie.
Hilv. 2/10.00
Het Concertgebouworkest
speelt werken van Bach.
Schonberg cn Hindemlth.
Hilv. 4 14.02
a Voorganger in de Amstel-
kerk is prol. dr. K. A. Deurlo.
Hilv. J'17.00
Kees van Eertel bespeelt
het 125 jaar oude Wltte-orgel
ln de Grote Kerk van Gorin-
chem.
Hilv. 2/19.30
Twee televisiespelen van dezelfde
schrijver worden vlak na elkaar uit
gezonden. „Overtreding ambtshal
ve" afgelopen woensdag door de
NOS en „ABCDEFG" morgen
avond bij de VPRO. Over dit gebrek
aan coördinatie wil ik deze keer niet
vallen. Want de beide stukken lig
gen wellicht zonder dat de pro
grammaleiders zich dit hebben ge
realiseerd ln eikaars verlengde.
In beide drama's heeft Tom Stop
pard de vrijheidsberoving als poli
tiek pressiemiddel aan de kaak
gesteld.
De dubbele confrontatie bepaalt de
kijker in verhevigde mate bij het lot
van zogeheten dissidenten. De an
dersdenkenden die onder commu
nistisch regime alles riskeren om
voor hun mening uit te komen.
„Overtreding ambtshalve" voltrekt
zich in Tsjechoslowakije. het ge
boorteland van de nu Engelse au
teur. „ABCDEFO" speelt in een
Russische kliniek, waar politieke
gevangenen gek worden gemaakt.
Voor de staat reeds naamloze we
zens. slechts aangeduid met een let
ter. Vandaar de vreemde titel.
Het stuk werd geschreven voor ac
teurs (door Stoppard) en orkest
(door André Previn). De ongewone
combinatie blijkt op een wonderlij
ke manier functioneel te zijn. Als u
door Ton Hydra
besluit dit spel te volgen, hoop ik
dat u niet binnen de eerste tien
minuten al afhaakt. Er Is wat tijd
nodig om enigszins te wennen aan
de bizarre sfeer in dat mensonwaar
dige gesticht.
Ook Tom Stoppard schijnt er moei
te mee te hebben gehad. Met zijn
vaardigheid als schrijver van in
dringende dialogen krijgt hij echter
al gauw greep op de vreemde situa
tie. De toeschouwer voelt dan ook
de overtuigingskracht die er uit
gaat van verklaringen van oogge
tuigen. Hiertoe behoren Victor
Fainberg en Vladimir Bukovsky.
Fainberg is lijfelijk in het spel aan
wezig als Alexander Iwanow. na een
hongerstaking geplaatst in de cel
van een werkelijk krankzinnige
naamgenoot. Wanneer hij ook dan
nog tot het uiterste wil gaan met
zijn protest, wordt hij vrijgelaten,
want het regime kan de dood van
deze bekend geworden dissident
niet riskeren.
Na de voortreffelijke Britse uitvoe
ring te hebben gezien van ..Overtre
ding ambtshalve", heb ik des te
meer bewondering voor de Neder
landse spelprestaties in „AB
CDEFG" onder leiding van Krijn
ter Braak. Vooral Theu Boermans.
Hans Hoes en Wim Kouwenhoven
realiseren momenten van intense
beklemming. Ontroerend daarbij is
de natuurlijkheid van de jeugdige
Leonard Weyman als Iwanows
zoon.
Schakel het toestel niet uit wanneer
de aftiteling over uw scherm gaat.
De regisseur laat het spel daarna
nog even verder gaan. En. vreemd
genoeg, ontstaat er ln die paar mi
nuten een extra betrokkenheid bij
het werkelijke drama ergens in
Rusland.
Achteraf zullen veel kijkers bemoe
diging kunnen putten uit een KRO-
programma, waarin jongeren pra
ten over sterven. Vaak wordt ge
dacht en beweerd, dat de jeugd er
ongeïnteresseerd en nihilistisch op
los leeft. Hoezeer men bezijden de
waarheid zit. is zondagavond te ho
ren in „Tussen twaalf en zeventien
jaar".
Ik vind het een onthullend gesprek.
Het getuigt van diep nadenken,
over de zin van het bestaan, waar
door deze jongeren wie weet hoe
veel volwassenen ten voorbeeld
zijn.
Verleden jaar deed de Amsterdam
se pastoor Jan Nieuwenhuls onder
vierduizend jongens en meisjes een
onderzoek over geloven en kerk
gang. Met zes van hen praat hij er
nu over door, nadat zij zichzelf heb
ben teruggezien zoals zij vbrig Jaar
in een televisieprogramma naar vo
ren kwamen. Dat is ook voor de
kijker heel boeiend. Nu kan men
namelijk ervaren, hoe snel het rij
pingsproces zich bij jongeren in
korte tijd voltrekt.
Verbazingwekkend en misschien
voor menigeen schokkend is
daarbij dat deze kinderen zo intens
met de dood bezig zijn. Nieuwen-
huis kwam tot de ontdekking dat
dit onderwerp bij veel jongeren de
hoogste prioriteit heeft. Natuurlijk
denken zij daarover niet gelijk,
maar opmerkelijk is de overheer
sende hoop, dat er na dit leven nog
iets is.
De meeste jongeren willen daarin
geloven, als hetgene dat het leven
zin geeft. Ik vertrouw erop. dat de
KRO Dolf Reijmers en Ad Bakker
in deze waardevolle opzet nog enke
le programma's zal laten maken.
Concentratie
De onderliggende grondtoon il
een flinke dosis concentratie dl
alleen bij de uitvoerenden zelf. jden
zeker ook bij het publiek r bri<
geëist. Deze aanspraak op conc
tie en uithouding wordt vei
doordat Rudner composities n
zonder muzikale begeleid:
enige ritmische houvast die g
wordt ligt in de bewegingen, 1
po en de inzet van de dans z
incidenteel hardop tellen en t
voor de aanzet van een nieuwe
gingsserie.
Dat was ook het geval in „Pa
Dancing", waarmee Rudner 1
over een haast onuitputtelijk*
veelheid choreografische invi
teit te beschikken. Want het is
niet eenvoudig om ruim een utfl
zonder enige ondêrbreking of
vijf danseressen in stilte teJat«
sen in een voortdurende strod
dansbeelden zonder enige
ping van aandacht of spannin
zij dit weet te bereiken, kwam
niet door een bijzondere aanl
of decor, maar vooral door de
en de opbouw. Zo presenteert zi
danseressen ieder naar hun eigfl
en laat zij door alle patronen
binaries heen hen elk afzond
een solo dansen. Hierin zitten i
pantomimische toespelingen
clichématige dansoefeninen vel
en dat geeft haar werk humorist
momenten.
Het is stellig aan de slechte v(
blikatie'te wijten dat deze zo
buitenlandse groep slechts eei
zaal. voornamelijk jong publieï
en het is maar te hopen dat
hetzelfde, onverdiende lot bes<
zal zijn aan de volgende Amei
dansgroep, te weten Douglas
and Dancers, die donderdag
vember in de Rotterdamse Sd
burg te zien zullen zijn.
E
