Onthullende spelletjes van
gevangenen in machtssysteem
Ook op VARA-matinee
gewijzigd programma
Zangeres Betty Carter:
feest voor fijnproevers
Derde wereld wil haar
kunstschatten terug
Rob Theissen in
prima concert
Pools kamerorkest
verrassend goed
De nacht van de rattenkoning
Radioprogramma
NOS over Ambon
Adviescommissie legt werk neer
Actie voor
muziektheater
in Amsterdam
MAANDAG 6 NOVEMBER 1978
KUNST/RADIO/TELEVISIE
door André Rutten
AMSTERDAM „De nacht van de rattenkoning", het nieu
we stuk van de jonge Nederlandse schrijver Rob Bognèir
zaterdagavond in De Brakke Grond in première gegaan
speelt zich al in een gesloten afdeling van een psychiatrische
inrichting, voornamelijk in de kamer, waar de verpleegkundi
gen even kunnen uitrusten.
Het gaat over hun problemen de
schrijver is een poosje hun collega
geweest. Over hun ..gevoel van mach
teloosheid iets te kunnen veranderen
aan de volledig rechteloze positie van
de patiënten binnen het zichzelf be
vestigende machtssysteem van een
gesloten inrichting". (Citaat uit de
beknopte toelichting achterop de
tekstuitgave van het stuk, uitg. Hol-
masterland, Groningen).
Hun moeilijkheden worden op een
eenvoudig lijkende, in feite echter
zeer vindingrijke manier in alledaag
se menselijke conflictsituaties in het
stuk van verschillende kanten
bekeken.
De nachtdienst gaat in. Het vrouwe
lijke nachthoofd (Boed van Meche-
lent is jarig en laat doorschemeren,
dat zij niet zal komen, tenzij om even
te informeren of er iets geweest is.
Drie broeders zijn verantwoordelijk
voor 143 patiënten. Eén van hen is
nog nieuw, een tweede net leerling af.
De meest ervarene ls de meest ver
antwoordelijke. Maar Juist hij heeft
voor die nachtdienst zonder nacht
hoofd drie verpleegsters uitgenodigd
om een feestje te maken. Er komen er
maar twee.
Dat blijkt een uitstekende situatie
om door uitdagende spelletjes van
enkelen heftiger wordende reacties
bij anderen los te maken, waarin de
karakters uitgetekend worden in ie
ders persoonlijke moeilijkheden met
het systeem.
De figuur, die Frederik de Groot (heel
goed) speelt, is de handhaver van dat
systeem: hij probeert het te gebrui
ken om de anderen naar zijn hand te
zetten en zo carrière te maken. (Hij
noemt zichzelf de koning van de rat
ten). Misschien werkt Bognèr dat in
het eerste deel wat te ver uit, maar
gaandeweg wordt duidelijk dat hij de
kwalijkste gek is, slachtoffer van het
systeem dat hij denkt te beheersen.
Zijn vrouwelijke tegenbeeld wat
praktijkervaringen betreft (raak ge
speeld door Renée Soutendijk) botst
impulsief voortdurend tegen het sys
teem, dwingt zichzelf tot onderwer
ping eraan om haar baan te houden.
Twee nieuwelingen (door Peter Bolt-
huis en Netty Blanken op een natuur
lijke manier integer gespeeld) maken
hun eerste botsingen met het sys
teem, dat hen verbijstert. Tussen hen
in de labiele, in het systeem emotio
neel heen en weer geslingerde (voor
treffelijk uitgebeeld door Pim Vos-
maer) nog maar pas gediplomeerde.
Een heel goed stuk daarom, waarin
de kliniek en de menselijke verhou
dingen daarbinnen ook beeld zijn
voor velerlei maatschappelijke ver
houdingen. Zeer precies uitgewerkt
onder regie van Christiaan Nortier in
een juist decor van Kees Wolfrat:
toegespitste, uitgezuiverde werkelijk
heid.
Een geslaagde produktie van de The
aterunie.
V.l.n.r. Renée Soutendijk, Pim Vosmaer, Frederik de Groot
-«dat er 1
me ove
dante „für eine Walze in eine kleii «yptis
Orgel" regelmatig op en het was {^sbi
verdienste van de interpreet, dat h m bi
van het werkje niet meer wilde m [amms
ken dan er in zit. De in 1809 gebon eten
Adolf Hesse moet in de hedendaagi
muziekpraktijk genoegen nemen
een bescheiden plaats, al toonde Ro
Theissen aan dat zijn Fantasia
uitvoeren waard is. Kernachtige
ziek met overtuiging weergegevf
Maurice Duruflé bewees de jong ov(
leden Franse componist Jean Ala
eer door een Prelude et Fugue ai
hem op te dragen. Duruflé, ook co
ponist van koorwerken, schrijft wi
derschone en veelal tedere werken
dit eerbetoon aan een collega is
een ontroerende pracht. Rob Thi
sen besloot met een sfeervolle
technisch knappe weergave van
werk dit conert, dat een bijzon*
positieve en boeiende indruk maakt
door Jac. Kort
de componist vijf jaar eerder in Paci
fic 231 de kracht van een locomotief
van die naam wilde tekenen, zo gaat
AMSTERDAM De programmawijzigingen schijnen op het het Rugby om het wüde, onver-
ogenblik in de lucht te zitten. De afgelopen week is er bij het wachte en wisselvallige ritme van dit
Concertgebouworkest vrijwel geen avond geweest, die vol- spe
gens plan verliep. Zaterdag tijdens de VARA-matinee, waarop Het Residentie orkest heeft onder de
Ernest Bour het Residentie Orkest dirigeerde, was het al niet s£aJc*e leiding van Ernest Bour een
uitstekende indruk achtergelaten
van het Residentie Orkest, volgde van zijn spelkwaliteiten in een zeker
Rugby uit 1928 van Honegger. Zoals niet gemakkelijk programma.
anders.
In plaats van Muziek II (1977) van
Peter Jan Wagemans, kwam de Sym
fonie in C van Strawinsky. waarmede
het concert gesloten had zullen wor
den. Als nr. 2 van het programma
kwamen de Zes Turkse volksliederen
van Theo Loevendie uit het tweede
deel van het programma. Het Septet
voor viool, blaaskwintet en contrabas
van Kees van Baaren vulde de lege
plaats na de pauze en Rugby van
Arthur Honegger. eerder als nr. 2 ge
programmeerd, vormde nu het slot
van het concert.
Strawinsky heeft in zijn Symfonie uit
1940 duidelijk teruggegrepen naar de
Wcense klassieken en met name naar
Haydn. Hij gebruikte bewust diens
motleven, vormen en instrumentatie.
Hij wilde door de persoonlijke ver
werking van dit oude materiaal zijn
scheppend vermogen tonen. Ik moet
erkennen, dat ik mijn aandacht niet
voortdurend bij deze Symfonie, die
een half uur duurt, heb kunnen hou
den. Iets dat mij bij een echte Haydn-
symfonie slechts zelden overkomt.
Zeer indrukwekkend vond ik daaren
tegen de zes liederen, die Theo Loe
vendie op Turkse kwatrijnen heeft
geschreven. Natuurlijk komt een deel
van het grote succes van deze liede
ren op rekening van de schitterende
voordracht van de sopraan Dorothy
Dorow, verreweg de beste die wij op
dit gebied in ons land hebben. Maar
de stemming, die Loevendie in elk
van deze korte verzen oproept, is
meesterlijk raak en doeltreffend en
zulks met een ensemble van slechts
zeven instrumenten.
Na het Septet van Kees van Baaren.
zonder dirigent gespeeld door leden
HILVERSUM De N08 zal op de
maandagen 6 en 13 november steeds
om 14.30 uur via Hilversum I docu
mentaires van Henk Hovinga uitzen
den over het leven op Ambon anno
1978. Daarin komen gesprekken voor
over de kleine en grote zorgen van
Molukse mensen en stemmingsbeel
den over de dingen van de dag. Ho
vinga heeft daartoe op Ambon en
Saparoea gepraat met mensen uit
diverse geledingen van de maat
schappij: met repatrianten, die Jaren
lang in Nederland hebben gewoond,
maar ook met goeverneur Hassan
Slamet.
Speciaal vandaag
DEN HAAG In de Hout-
rustkerk kon men vrijdag
avond kennis maken met Rob
Theissen, organist van de Vrij
Katholieke Kerk aan de Riet-
zangerlaan. Hij studeerde aan
het Koninklijk Conservato
rium bij Adriaan Engels en
Wim van Beek en in Parijs bij
André Isoir. Theissen is een
organist die nog niet veel aan
de weg timmerde en als
steeds was er interessant en
onbekend talent te beluis
teren.
Op het programma bekende en min
der bekende namen als Bach. Mozart,
Duruflé en Hesse en vrijwel onbeken-
door Adr. Hager
de namen als Abraham van den
Kerckhoven, een 17de eeuwse Zuid-
Nederlander en Jean Adam Guilain.
Het werd al spoedig duidelijk, dat
Rob Theissen in zijn registratie
streeft naar een helder en licht klank
beeld. Daarbij geeft hij de voorkeur
aan pittige tempi en deze aspecten
verleenden de Suite van Guilain een
transparant en lichtvoetig karakter.
Trouwens, deze Suite valt zeker bij
meerdere organisten aan te bevelen.
Van Bach vertolkte hij de vierde so
nate (BWV 528), een puntgave weer
gave waarin de muziek de gelegen
heid kreeg om te „ademen", even
wichtig en uitgebalanceerd met op
vallend perfekte trillers. De bijdrage
van Mozart aan de orgelliteratuur is
gering en min of meer toevallig tot
stand gekomen. Toch duikt zijn An-
oor
door Rud Niemans
|j het
okker
Met uitzondering van Billie Holiday (1915-59) hebben jazz vocalisten weinig of niets kunnei >oriici
bijdragen tot de ontwikkeling van die jazz, een mannen-muziek. Met Lady Day als hun grot creta
bron van inspiratie opereren nog een handvol zangers in de kantlijn van het actuelf^JJ
jazzgebeuren, temeer omdat zich juist onder de hen begeleidende instrumentalisten eei
scheiding der geesten voltrok.
Vol groeiend zelfbewustzijn, in zowel
sociaal-maatschappelijk als muzi
kaal opzicht, wendden velen zich van
het geijkte jazzmilieu af, terwijl voca-
listen bleven wat zij per traditie im- Apotll60S6
mer geweest waren; entertainers. De
bekendsten lonkten om den brode
naar belendende genres, stemden
zonder de jazz geheel ontrouw te wor
den hun repertoire af op een zo
breed mogelijk publiek; de Ella Fitz-
voel voor perfecte timing zingen tot
jazz-zingen maakt.
tndril
weest
ilighe
theose volgt, zoals het behoort a:
het slot een bijna 25 minuten lang
ademstokkende, ritmisch gevarie<
de scatvocal op „Movin" on", een pa j^(
regels tekst en 3, 4 akkoorden aLern<
uitgangspunt. Aan wie de ogen slui «ffeer'
trekt een jamsession voorbij: Dizz fiende
Bird, Lester, Chambers, Miles, noei voorzii
maar op. Seat dus, stoeien met lette )niSch
grepen die een puur ritmische en m( oor z
lodische betekenis hebben en 25 m ercj gj
OH A
orrui
en n
tooye
an h(
ttt ja;
fan v(
Aan de teruggave van de beroemde obelisk op de Place de la Concorde in Parijs zijn de
Fransen nog lang niet toe.
PARIJS (DPA) Sommigen verwachten dat de Venus van Milo uit het Louvre in Parijs
algevoerd zal worden naar Griekenland. Of dat het British Museum in Londen zijn rijke
Egyptische kunstschatten zal kwijtraken. Voor anderen gaat het om het fundamentele recht
van alle volken op de wortels van hun cultuur.
Sfeer, inhoud en aanpak van haar
„Open the door", het spottend femi
nistische „Please do something", de
schitterende medley „Music Maestrc
Please", „Swing brother, swing", wor-
geralds, de Sarah Vaughans. Anderen den er volledig door bepaald. Ze weel nuten lang geen enkele interpellatl It'hi?
deden aanmerkelijk minder conces- ook een wat koel reagerende zaal zc niet één ingepast flirtje met een ai )U ^oi
sies, bleven daardoor blljkans ano- te pakken, daar zo mee te communi- der bekend thema. En was dit n aar h,
niem; de avantgardiste Jeanne Lee ceren, dat het uur omvliegt. De apo- entertainen? Ja ook.
en de exuberante Betty Carter, welke
laatste (48) pas nu de erkenning lijkt
te gaan oogsten, die ze al zo lang
verdient.
aan ac
erteld
Virginia Bellamy komt in op
spraak.
Ned. 2 20.27
In Slmonskoop fragmenten uit
Moord op de Nijl naar het boek
van Agatha Christie met Peter
Ustinov als speurder Hercule
Poirot.
Ned. 1 20.10
Hier en Nu behandelt de ac
tualiteiten.
Ned. 2 21.45
In de Engelse science fiction-
film Fahrenheit 451 is alle
geestelijke arbeid verboden.
Totdat de super-boekverbran
der xelf eens gaat lezen.
Duitsl. 1 23.00
Vanmiddag en volgende week
maandag zendt de NOS een
klankbeeld over het Ambon
van nu uit.
Hilv. 2 14.30
In de serie spelen tegen de
oorlog brengt de NCRV het
luisterspel Slachthuis van Sla-
womir Mrozek.
Hilv. 2 22.33
Zaken die niet ten volle met
het verstand zijn te verklaren,
worden door Veronica aange
roerd in het Zwarte Gal.
Hilv. 1 22-55
Deze verschillen in benadering wor
den duidelijk op de algemene verga
dering van de UNESCO, die op het
ogenblik in Parijs gehouden wordt.
De UNESCO is de VN-organisatie
voor onderwijs, wetenschap en cul
tuur. Op de vergadering is de pers
vrijheid het belangrijkste onderwerp
van gesprek, maar ook de teruggave
van de over de hele wereld verspreide
kunstschatten is onderdeel van be
spreking.
De secretaris-generaal van de UNES
CO Amadou Mantar M-Bow heeft op
geroepen ze terug te geven aan de
landen waar ze vandaan komen: „Als
men een land een kunstwerk of docu
ment teruggeeft dat het gecreëerd
heeft, stelt men een volk ln staat een
deel van zijn herinnering en zijn iden
titeit terug te krijgen." Zoals meer op
de UNESCO-biJeenkomsten zijn het
vooral de geïndustrialiseerde landen
van Europa en Noord-Amerika die op
de beklaagdenbank zitten, ditmaal
als kunstrovers. Maar het is dit keer
wel diplomatiek geformuleerd: het
gaat om een comité om de onderhan
delingen te vergemakkelijken over
het teruggeven van kunstschatten
aan landen, die een deel van hun
cultuurbezit hebben verloren door
een koloniale of buitenlandse bezet
ting.
Daar is trouwens al een begin mee
gemaakt. België stuurde al vliegtuig
ladingen Afrikaanse kunst naar Zaïre
en er zijn ook verdragen gesloten
tussen Australië en Papoea-Nieuw
Guinea, Nederland en Indonesië,
Frankrijk en Laos en Algerije en tus
sen Italië en Ethiopië, dat graag de
DEN HAAG (ANP) De Commissie
Jeugdtheater van de Raad voor de
Kunst heeft haar werk gestaakt.
Voorlopig zal ze minister Gardeniers
van CRM niet meer adviseren. De
raad vindt dat het subsidiebeleid van
de bewindsvrouwe negatieve conse
quenties heeft voor het vormings- en
Jeugdtheater, terwijl ook de verho
ging van het BTW-tarief voor toneel
voorstellingen zeer ungunstig is. spe
ciaal voor dit soort theater
Het dageLijks Bestuur van de Raad
voor de Kunst heeft de minister be
richt begrip voor het standpunt van
de commissie te hebben. Het heeft de
minister gewezen op de m het alge
meen zeer nijpende situatie voor de
kunsten, waarover het binnenkort
met minister Gardeniers zal spreken.
De commissie concludeert dat het
subsidiebeleid en de BTW-verhoging
het bestaande zullen aantasten. Het
niet honoreren van nieuwe initiatie
ven houdt voorts het blokkeren van
elke ontwikkeling in. Een en ander
leidt tot een onaanvaardbare verstar
ring die de verticale cultuurspreiding,
de doelstelling van de minister, die
juist door het jeugd- en vormings
theater in praktijk wordt gebracht,
ondergraaft
De commissie wil nu eerst van minis
ter Gardeniers horen welke maatre
gelen zij denkt te nemen om de nega
tieve ontwikkelingen met betrekking
tot het jeugd- en vormingstheater on
gedaan te maken. Voorts wenst zij
dat minister Gardeniers bewerkstel
ligt. dat de BTW-verhoging niet door
gaat of zorgt voor compenserende
maatregelen.
beroemde vroegchristelijke zuil uit
Axim zou zien terugkeren.
Niet eenvoudig
Maar het is niet altijd even eenvou
dig: van wie is een kunstwerk, dat de
Romeinen uit Griekenland hebben
geroofd, dat onderweg op zee is verlo
ren, door een Tunesische visser werd
gevonden en met behulp van Franse
gelden is gerestaureerd? Zo heeft b.v.
de DDR de „teruggave" aan Oost-
Berlijn verlangd van de Nefertite-
buste, die nu in een Westberlijns mu
seum staat. En moet die nu eigenlijk
niet terug naar de pyramiden aan de
Nijl? Daar zijn de beide Duitslanden
nog lang niet aan toe, evenmin als de
Fransen willen overwegen de Venus
van Milo terug te geven of de beroem
de obelisk op de Place de la Concorde
in Parijs, die Napoleon van zijn Egyp
tische veldtocht meebracht.
De lijst van problemen is nog lang: er
zijn kunstwerken die als staatsge-
schenk gegeven of legaal gekocht zijn
en nu onderdeel uitmaken van muse
ale of particuliere verzamelingen. De
kunstliefhebbers in het westen zijn
overigens niet alleen uit egoïstische
drijfveren bezorgd om hun kunstbe
zit.
Veel kunstwerken waren waar
schijnlijk al lang verdwenen, ver
kocht of vervallen als ze in het land
van herkomst waren gebleven. Alleen
de rijkere landen hebben geld be
schikbaar om moderne museums te
bouwen waar kunstwerken in goedc-
staat blijven.
En wat dat „terugkrijgen van herin
nering en identiteit" betreft: kunst
schatten, die België destijds aan
Zaïre teruggaf, zouden al weer zijn
opgedoken in de Internationale
kunsthandel
Onder een dak
Radio en tv(!) besteedden op resp.
19 okt. en 2 nov. jl. aandacht aan
optredens van Vaughan en Carter. De
met weelderige stemmiddelen toege
ruste diva Vaughan trad in Haarlems
Concertgebouw op met een weinig
inspirerend repertoire en een on
danks drummer Jimmy Cobb zwak
trio, waaraan Sarah's nieuwbakken
echtgenoot Wayman Reed (trompet)
onontkoombaar is toegevoegd. Haar
Britse collega Cleo Laine bedacht al
jaren geleden Iets dergelijks, want die
doet met echtgenoot Dankworth tot
op het podium ook alles samen. Een
soort boterbriefjes-kunst. De Haar
lemse muziektempel herbergde jl.
vrijdagavond door een ingelast con
cert zowel Betty Carter als de heer en
mevr. Reed (incognito) onder de paar
honderd aanwezigen. Hield Sarah
dus haar mond dicht, laatbloeier Car
ter slechts 6 jaar haar mindere
trok de hare des te wijdere en met
zoveel jazzistieke, aanstekelijke flair
open, dat het een waar feest mocht
heten voor hen die nog geloven in het
pure, onversneden jazzvocaal. Juist
dat laatste is nog maar een van Car
ters preferente aandelen als het gaat
om een vakmatige beoordeling.
Andere milieu- en sfeerbepalende fac
toren zijn de perfecte eenheid met
haar favoriete pianist John Hicks,
een gespierde, tweehandige swinger,
de virtuoze blanke bassist Ratso Har-
ris en het felle drummertje Kanny
Washington, die Cliff Barbaro ver
ving. Zij stonden competent garant
voor een fraai, opwarmend stuk mu
ziek voor de pauze. Daarna was, lang
en fascinerend, de beurt aan de vibra-
toloze contralto Betty Carter, die als
een swing-in-'t-veld haar bevlogen
stemgeluid naadloos aan dat trio toe
voegt.
In een verbijsterend hoog tem
po kwam er nu een fris en ten opzich
te van Laren '77 deels vernieuwd re
pertoire aan de orde, waarin felle up-
tempo's en serene-, erotisch getinte
ballades met een vaak zeer persoon
lijke timinr en tekstaanpak elkaar in
cvimvic-.i hielden. Betty Carter is
een ras-musicienne met een compro
misloze. honderd procent inzet voor
dat uiterst veeleisende vak, de jazz
waarmee ze bezig is. Ze beheerst dat
wat strikt binnen dat kader van haar
verwacht wordt: de improvisatie. Dat
vermogen dat te zamen met het ge-
door Jac. Kort
fgerem
touw,
AMSTERDAM Zondagavond speelde in de Grote Zaal van tezaap
het Concertgebouw het Pools Kamerorkest, dat sinds 1972 in :hting
Warschau gevestigd is. De leden van dit orkest zijn jonge et de
musici, waaronder zich talrijke winnaars van (inter)nationalejobert
concoursen bevinden.
De dirigent-oprichter van het Pools
Kamerorkest, dat zowel de muziek
van Bach als die van hedendaagse
componisten op het repertoire heeft,
is Jerzy Maksymluk, 42 jaar oud, op
geleid in de Poolse hoofdstad en al
daar werkzaam, zowel als opera- als
orkestdirigent.
AMSTERDAM Het comité „Mu
ziektheater nü", dat een jaar geleden
werd opgericht door mensen uit de
wereld van opera en ballet, heeft een
handtekeningenactie op touw gezet.
Bedoeling van deze actie is druk uit
te oefenen op het gemeentebestuur
van Amsterdam eindelijk te begin
nen met de bouw van het muziek
theater aan de Ferdinand Bolstraat.
Volgens het comité is het absurd, dat
de Nederlandse Operastichting ge
noodzaakt is repetitieruimte te huren
in het Scheveningse Circustheater,
omdat er in Amsterdam geen accom
modatie is. Bezuinigingen mogen er
niet toe leiden, dat het muziektheater
in Amsterdam er niet komt, vindt het
comité. Vooral nu de Amsterdamse
bouwbonden zich uitgesproken heb
ben vóór de bouw van een dergelijk
theater, die een essentiële bijdrage
zou kunnen leveren aan de bestrij
ding van de werkloosheid onder de
bouwvakkers, is het comité eens te
meer overtuigd van de noodzakelijk
heid van het muziektheater.
De Nederlandse Operastichting, die
al repeteren moet in Scheveningen,
dreigt helemaal naar Den Haag te
verdwijnen, nu de gemeente Den
Haag heeft aangeboden te zorgen
voor onderdak en exploitatie van dit
gezelschap.
en ge
on:
oor et
mi
cretai
egens
omen
loest r
gew
n op I
loo
Het concert werd geopend met lw ?inde.
Concert voor strijkers van de Pools ^E^zi
componiste Grazyna Bacewicz, dl Y£
leefde van 1913 tot 1969. Hierna voli euwe
de Concerto Grosso in D, opus 6 nr 1
van Handel, dat werd gevolgd dtx
het Concertviool en hobo in D (BW ne
1060) van Bach. De solisten in dl
werk waren onze landgenoten Vei
Beths, viool en Werner Herbert
hobo.
Na de pauze werd het Pianoconcert!
D (Hob. XVIII-ii) van Haydn ten g
hore gebracht, met de jonge Parijs
pianist Jean-Rodolphe Kars als
list, waarna het concert beslol
werd met de serenade voor strijkt
in E, opus 22 van Antonin Dworsjak.
Direct bij de opening van het concei
werd men verrast door de voortreffl
lijke kwaliteiten van het orkest. He in
concert van Bacewicz werd fors ing! eksei
zet, echter zonder in ruwheid te veijerroe
vallen. Het Andante kreeg een in|
houden vertolking en de finale wr
dat overrompelende, dat dit boeier
werk in de hoekdelen kenmerkt.
;>r
pen
Ook in HSndels Concerto Gr<
werd een zeer hoog uitvoeringsnivea
bereikt. De Air was misschien
t
id c
oor d
r ii
teveel naar de romantische kant g< sferenc
trokken, met uitstervende slot
koorden en zo, maar alles klonk
warm en uitermate gaaf. Bijzondi fonts!
mooi was het licht gespeelde slotdeel uk al ii
Vera Beths en Werner Herberts ware fct vi
uiteraard gelukkig met de perfect ffleem
begeleiding, die het orkest bijdroe
aan Bachs Concert. Zelf speelden J Ht ref<
zeer geïnspireerd. oudt
Hetzelfde gold voor Jean-Rodolpli ezig. j
Kars. De echte Haydn-stijl, parelen iterna'
en transparant, klonk zowel uit zi t acti
pianospel als uit de geheel daarb |amj
aansluitende begeleiding door h^atrefe
orkest.
Er was voor dit concert dat met
Serenade van D?."vsjak
werd een grote belangstelling.
kiez
fft on
klai
in de 1
keer
4is<
