De 'kanskaart'van Albeda
'VVD-koers zonder
PvdA uitstippelen'
Trouw
Terug naar af om Bestek'81 nog eens grondig door te praten
GERECHTIGHEID VÓÓR ALLES
Commentaar
Z
OPEN BEZINNINGSCONGRES
tienjarige wil in het parlement
Grens dicht voor gastarbeider (1)
Grens dicht voor gastarbeider (2)
Grens dicht voor gastarbeiders (3)
Fractievoorzitter Rietkerk:
sigaartje
niet genoeg
stuur 'n brief
papegaai
H i
ZATERDAG 4 NOVEMBER 1978
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
1,
raak
gen
•ok
i invo
teg«
ven
Man
Het is in het belang van de Neder-
Iandse samenleving, maar ook in
het belang van de buitenlandse
werknemers zelf, dat hun toe
stroom naar Nederland wordt af
geremd. Deze stelling poneerde
minister Albeda van sociale zaken
deze week in de Eerste Kamer, bij
r de afhandeling van het wetsont-
i werp arbeid buitenlandse vverkne-
mers.
I Dit wetsontwerp heeft heel wat
I emoties losgemaakt. Het was geen
wonder dat de Eerste Kamer er
twee jaar over heeft gedaan om tot
*een eindoordeel te komen. Dat het
5 wetsontwerp juist nu wordt afge-
1 handeld, zal wel verband houden
met de menselijk-tragische situa
ties die zich rondom illegaal hier
werkende buitenlanders hebben
voorgedaan in de afgelopen maan
den („kerk-Marokkanen", de
„per ongeluk" aangehouden bus
vol illegalen in Den Haag). Im
mers, de nieuwe wet bedreigt met
zware straffen werkgevers die ille-
galev buitenlanders in dienst heb
ben en daar nu nauwelijks een
centje pijn van ondervonden. De
buitenlander daarentegen ziet een
dikke streep door zijn toekomst
getrokken, omdat hij zonder par
don naar zijn geboorteland wordt
teruggestuurd.
Die strafbedreiging voor de werk
gever is dan ook een belangrijke
verbetering door deze nieuwe wet.
Verbeteringen zijn ook de voor
schriften voor opvang en huisves
ting van geworven buiteplandse
werkkrachten. Maar in deze be
schermende voorschriften schuilt
tegelijk een discriminatie van de
buitenlanders, die in sommiger
ogen gunstig is, maar volgens an
dere principieel verderfelijk.
Bedrijven mogen namelijk niet
meer dan een bepaald aantal in
de regel twintig buitenlanders
die korter dan drie jaar in ons land
zijn, in dienst hebben. Deze bui
tenlanders hebben dus minder mo
gelijkheden om van baan te veran
deren. want bedrijven die al „aan
de limiet" zitten mogen hen niet
aannemen. Ook voor hun huisves
ting ?ijn zij meer of minder afhan
kelijk van hun werkgever. In de
oplopende emoties is twee jaar
geleden zelfs de term „slavenhan
del" gevallen in dit verband.
door Willem Breedveld
DEN HAAG Terug naar af. Monopoly-spelers weten maar al
te goed hoezeer deze kanskaart slechts een momentopname
is, die de afloop van het spel, een enkele uitzondering daarge
laten, niet echt beslissend kan beïnvloeden. Het is een kaart
die soms uitstel van executie verschaft en soms ook een
nieuwe ontwikkeling in gang kan zetten. Maar het is nooit
echt „terug naar af" in die zin dat het hele spel weer opnieuw
kan worden begonnen.
De Tweede Kamer heeft toen de
termijn, waarbinnen nieuwkomen-
de buitenlanders onder de wet val- Remise
len, verkort van vijf naar drie jaar.
De toenmalige minister Boersma
verzette zich aanvankelijk tegen
deze verkorting, met onder meer
als argument dat dan achtduizend
buitenlanders méér toegelaten
zouden moeten worden tot onze
arbeidsmarkt. Dat komt doordat
de praktijk uitwijst dat buitenlan
ders na verloop van de termijn bij
hun eerste werkgever vertrekken,
bij voorbeeld naar familie of land
genoten elders in ons land.
Toen minister Albeda (sociale zaken)
daarom deze week het zo langzamer
hand uitzichtsloze spel rondom Be
stek '81 verraste met een ..terug naar
af" werd stomme verbazing zijn deel.
Want ofschoon geen van de spelers de
precieze afloop van het spel kent. zijn
er zo langzamerhand wel heel wat die
dat zeker menen te weten. De sombe
re verwachting van bijvoorbeeld op
positieleider Den Uyl is. dat Bestek
'81 een doodlopend slop is. Maar ook
bij de twijfelaars (en dat zijn er nogal
wat) zal Albeda's ..terug naar af" on
getwijfeld geklonken hebben als een
donderslag bij heldere hemel. Heeft
de minister echt een nieuwe ontwik
keling in gang gezet of is het slechts
uitstel van executie?
De kanskaart van Albeda kwam op
een moment dat zo langzamerhand
de zwartgalligste meningen over het
regeringsbestek de overhand begon
nen te krijgen. Het plan om tot en
met 1981 tien miljard gulden om te
buigen in de sfeer van de overheids
uitgaven en de sociale uitkeringen
had de regering twee weken geleden
in het parlement een twijfelachtige
remise opgeleverd. Het kabinet
mocht een begin maken met Bestek,
maar het was overigens „onder cura
tele gesteld" door niemand njinder
dan de grootste regeringsfractie het
CDA. zoals een ochtendblad kernach
tig uitdrukte.
Twee hoofdpunten van het voorgeno
men beleid waren op fundamentele
bezwaren gestuit:
1. Het kabinet ging en gaat er ten
onrechte vanuit dat het incasserings
vermogen van mensen om een inko
mensoffer te brengen uiterst beperkt
is.
2. De regering mag per 1 januari niet
zonder meer de korting van een half
procent per half jaar op de sociale
uitkeringen doorvoeren.
Het zijn ook precies deze twee punten
die in hoge mate de afloop van het
„spel" bepalen van het overleg dat de
Minister Albeda
Wim Kok
regering straks met werkgevers en
werknemers in de Stichting van de
Arbeid heeft. Blijft bijvoorbeeld de
regering op het standpunt staan dat
het echt niet „realistisch noch ge
wenst is" (zoals in de Miljoenennota
staat) te mikken op een groter inko
mensoffer. dan kan zij onmogelijk
verwachten dat de vakbeweging zo'n
offer brengt.
Trouwens, de vakbeweging zal zo'n
offer niet voor niks willen brengen.
Het zal bijvoorbeeld willen zien dat
meer werkgelegenheid er het gevolg
van is en dat de collectieve sector
(overheidsuitgaven en sociale voor
zieningen) meer wordt gespaard. Die
laatste wens sluit dan weer aan op de
bezwaren van het parlement, name
lijk dat de regering niet per 1 januari
zonder meer de korting op de sociale
uitkeringen mag doorvoeren.
Twijfels
den
rbij
te k
;re ja
veet
:omp
Roel
ale li
)ge.I -
had
vlot
ds ui
i ze w
rt hii
;eld
lar w
acht.
vertr
>or
Vril
ntr
nslot
Deze praktijk geeft al aan hoezeer
twijfels mogelijk zijn bij Albeda's
stelling. Het is stellig niet in het
belang van de Nederlandse samen
leving meer buitenlandse arbeiders
toe te laten dan de arbeidsmarkt
strikt nodig heeft. Er hoeft slechts
gewezen te worden op de spannin
gen die met name kunnen ontstaan
in wijken van grote steden waar
veel buitenlanders zich hebben ge
huisvest. Maar is het afremmen
van de toestroom ook in het belang
van de buitenlanders zelf?
Albeda wees ter argumentatie op
de gezinsscheiding, en in het alge
meen de ontworteling van milieu
en cultuur die buitenlanders on
dergaan door hun geboorteland te
verlaten in ruil voor een nieuwe
toekomst in een westers industrie
land. Dat zijn onsmiskenbaar in
grijpende nadelige kanten.
Maar toch denken de betrokkenen
er zelf blijkbaar anders over. De
westelijke industriestaten lokken
door hun relatief hoge inkomens
en uitstekende sociale voorzienin
gen. En zelfs al zouden er over
trokken denkbeelden bestaan over
het „paradijs" van West-Europa,
dein nog is het twijfelachtig of de
illegale, naar ons gevoel in zeer
slechte rechtspositie en omstandig
heden verkerende buitenlander
zichzelf slechter af vindt bij ons
dan in zijn land van herkomst. Het
is niet in eerste instantie aan de
portier van het „paradijs" om uit
te maken of toelating in het belang
is van degenen die daarom vragen.
Q
lam
ie ei
mm;
rkes
n mi
rk.
?n aa
en ui
65 h(
167 h(
t Co
twe
i Coi
rd. d;
gevel
wati
m et
telijl
en j)
eersl
solb
te b
afdee
Dk ni<
einsp
dig b
lagol
?schn
tienj
Tsj<
fan o
'orke
ttnod
loew»
e is d
5. oc
en uil
erdoi
viscb
nucl
[eer
c hee
in&ct
lingi
i. a I
Drkei
rtitut
omdi
ove
arme
'er he
at ee
ran
lledig
gevei
rve
eg all
Norn
Uichi
Wanneer wij het dan toch met de
eindconclusie van Albeda eens zijn
dat de voordelen van de nieuwe
wet opwegen tegen de nadelen, is
dat niet omdat wij ons zelf met
deze wet zo goed en rechtvaardig
vinden. Integendeel. Ook Albeda
zelf ging. zoals van hem verwacht
kon worden, fundamenteel in op
de achterliggende vraagstukken,
en sprak over „de afschuwelijke
problematiek van het naast elkaar
bestaan van arme en rijke landc(n."
Uitsluitend het feit dat in ons deel
van de wereld, in tegenstelling tot
bij voorbeeld Zuid-Amerika, arm
en rijk zijn gescheiden door een
staatsgrens, stelt ons in staat de
toestroom van buitenlanders te re
guleren. Bij openstelling van die
staatsgrens zouden onze steden,
net als in Zuid-Amerika. binnen
korte tijd omgeven en ontwricht
zijn door zeer grote aantallen in
krotten gehuisveste armen. Ont
wrichting van onze eigen samenle
ving is uiteindelijk in niemands
belang.
Maar die erkenning mag ons niet
afbrengen van het besef dat wij
ernstig in gebreke blijven zo lang
het afschermen van ons „paradijs"
voor onszelf niet gepaard gaat met
een omvangrijke inspanning om
welvaart en werkgelegenheid te la
ten ontstaan in de landen van
waaruit nu nog grote aantallen
mensen naar landen als het onze
zouden willen verhuizen.
THEMA:
op zaterdag 11 november 1978 Utrecht,
Immanuelkerkcentrum, 't Goylaan
aanvang 10.30 uur (zaal open 10.00 uur)
(buslijn 5 of 6 vanaf CS; per auto afslag Utrecht-Zuid)
Sprekers:
Prof. dr P. J. Roscam Abbing, hoogleraar theol. ethiek te
Groningen
drs. H. Borstlap, medewerker „Dr A. Kuijperstichting te
's-Gravenhage
drs. R. W. F. van Drimmelen, medewerker stichting
„OSACI" te Amsterdam
J. W. E. Riemens, 2-de voorz. EPV: „Blijft het een
rotwereld, Aantjes?"
Forum:
leiding: ds K. van der Sluijs, voorz. EPV alle boven
vermelde sprekers
dr J. P. Feddema, docent niet-westers sociol. V.U.
drs. M. J. Tas, secr. EPV
Het congresthema zal worden toegespitst op de
relatie evangelie - economische orde. Onlangs,
terwijl de voorbereidingen voor dit congres al in volle
gang waren, verscheen over ditzelfde onderwerp een
studierapport van CDA-zijde „Gespreide
verantwoordelijkheid'Dit rapport en de discussie
daarover in het dagblad „Trouw" tussen prof. dr H.
van den Doel. prof dr H J. van Zufhem en drs H.
Borstlap zal op dit congres in de overwegingen
worden betrokken
Toelichting
Wat de Evangelische Progressieve Volkspartij voor
ogen staat is een beleid waarin het evangelisch recept
radikaal hervormend en verbeterend inwerkt op de
maatschappelijke werkelijkheid. De politieke keuzen
moeten voortdurend getoetst worden aan de
boodschap waardoor we gegrepen zijn.
..Zoek eerst het Koninkrijk Gods en zi|n
gerechtigheid
Evangelische politiek moet zich niet primair richten op
het verzoenen van tegenstellingen, maar betekent
een duidelijke keuze. Gerechtigheid en vrede hebben
prioriteit boven belang en haalbaarheid, ook als daar
offers mee gemoeid zijn.
Het congres is opgezet als een OPEN STUDIE-DAG. leder die in het thema belang stelt is
hartelijk welkom.
Inlichtingen: Evangelische Progressieve Volkspartij
Postbus 304 3350 AH PAPENDRECHT
Financiële steun:
Giro 3892447
t.n.v. EPV, Papendrecht
Het inspelen op de offervaardigheid
van de vakbeweging veronderstelt
daarom een zeker geloof bij het kabi
net dat het kan en bovendien eniee
ruimte in tijd en in centen bij de
uitvoering van Bestek '81 Tot nu toe
heeft het kabinet weinig hoop gewekt
dat het deze wens van een meerder
heid van het parlement wil- honore
ren. fiet zaaide ir. tegendeel bij de
parlementaire behandeling twijfels:
zelfs in die mate dat Boersma zijn
vertrek uit de politiek onder meer
motiveerde met de stelling voor dat
beleid geen verantwoordelijkheid
meer te kunnen dragen. Even in het
midden latend of Boersma's vertrek
niet al veel eerder vaststond (en dit
argument er dus later bijkwam), feit
is dat hij daarmee de politieke span
ning aanzienlijk vergrootte
De CDA-Kamerleden Faber en Schol
ten bijvoorbeeld voelden zich prompt
geroepen om in krachtige termen het
kabinetsbeleid te bekritiseren, zelfs
in die mate dat fractievoorzitter Wil
lem Aantjes het beleid van zijn frac
tie mede in het geding gebracht zag
en daarmee ook zijn eigen prestige.
Hij sprak daarom van de-loyaal ge
drag en daarmee was een openlijke
en inmiddels weer bijgelegde ruzie in
de CDA-fractie een feit.
Begin deze week vergrootte premier
Van Agt in zijn Eindhovense rede de
spanning. Hij verdedigde andermaal
de stelling dat in alle redelijkheid
geen grotere offers van de burgers
gevraagd kunnen worden. Bo\'endien
2ei hij impliciet dat eventuele offers
geen effect kunnen hebben op de
plannen voor volgend jaar.
Daarmee onderstreepte hij nogmaals
de gewraakte stelling van minister
Andriessen financiën i. die in grote
lijnen op het volgende neerkomt:
meer offers? Uitstekend alleen ik
moet nog zien dat het gebeurt en als
het al gebeurt dan wil ik er nu alvast
op wijzen, dat de nuttige effecten
daarvan pas in de begroting van 1980
merkbaar zijn. Dat is voor mij met
m'n grote financieringstekort echt
een beetje te laat. Dus waarom zou
den we eraan beginnen?
Boter bij de vis
Deze stelling geeft precies de druk
weer die ai op voorhand op het over
leg met de sociale partners ligt. Want
de vakbeweging voelt er natuurlijk
niets voor nu al offers te brengen, die
op het ere woord van het kabinet
eerst in 1980 gehonoreerd zullen wor
den. Geen blanco-cheques maar bo
ter bij de vis. bijvoorbeeld door af te
zien van de korting op de sociale
uitkeringen per 1 januari
Omgekeerd zit het kabinet met het
probleem dat het bij een honorering
van een eventueel inkomensoffer ei
genlijk bezig is Bestek '81 in de tijd
vooruit te schuiven. En dat terwijl
het vindt dat er omgebogen moet
worden, omdat uitstel niet mogelijk
zou zijn.
Waar het in laatste instantie om gaat
is de vraag waar het kabinet op lange
re termijn gezien meer van verwacht:
van de offervaardigheid van de bur
gers of van de afremming van de
collectieve sector Andriessen c.s. nei
gen tot het laatste. Albeda heeft,
meer en meer stroomopwaarts roei
end. voor de eerste oplossing ee«
kanskaart in het spel gebracht, alle
alternatieven voor Bestek '81. ook die
in de richting van Den Uyl zijn be
spreekbaar. Terug naar af dus om de
kwestie nog eens grondig door te
praten.
Niet kansloos
Maar ondertussen is het spel al wel
maanden aan de gang. zijn er uitspra
ken gedaan, verwachtingen gewekt
en teniet gedaan, is per saldo het
vooruitzicht op een goede afloop van
het spel er niet groter op geworden.
De stand van zaken is nu nog dat
sómmige bonden extra offers willen
brengen voor meer werkgelegenheid,
maar dat andere daar bewust van
hebben afgezien. De manier waarop
het spel de afgelopen maanden is
gespeeld is zeker van invloed geweest
op met name die laatste keuze. Een
profetie dat de spankracht en de of
fervaardigheid van de burger niet te
groot is, heeft de neiging bij veelvul
dige herhaling, als vanzelf in vervul
ling te gaan. Albeda's kanskaart be
hoeft daarom nog niet kansloos te
zijn.
Anderzijds is het een hele normale
reactie dat bij het keren van het tij de
bakens worden verzet. Hopelijk zal
blijken, dat de minister geen „grote
slem heeft gespeeld zonder de hoog
ste troeven in handen te hebben."
zoals de voorzitter van de CDA-Eer-
ste Kamer-fractie prof. Van Hulst
eens over Den Uyl zei.
DEN HAAG „De VVD koerst er niet op aan zijn verkiezings
programma met behulp van de PvdA uit te voeren." VVD-
fractievoorzitter in de Tweede Kamer Rietkerk heelt dat deze
week geschreven in „Vrijheid en Democratie", het partijblad
van de liberalen.
Ook in zaken waarover in het regeer
akkoord niets staat, moeten VVD en
CDA en de regeringspartijen met het
kabinet eerst proberen met elkaar tot
overeenstemming te komen, aldus
Rietkerk.
Naar zijn overtuiging kan de VVD op
belangrijke punten veel beter samen
werken met het CDA dan met de
socialisten De PvdA streeft een
steeds trotere overheidsinvloed na.
en een steeds grotere nivellering en
socialisering van de maatschappij, al
dus Rietkerk. De VVD gaat Juist uit
van tegengestelde denkbeelden Bo
vendien is 77 procent van de WD
aanhang vóór samenwerking met het
CDA. terwijl slechts vier procent te
gen Is. schrijft de VVD-fractievoorzit-
tcr.
Hij voorziet in de toekomst wel meer
verschil van mening met het CDA.
„Dat is niet erg als de problemen
maar goed worden uitgepraat. 8amen
kunnen we dan duidelijk stellen dat
er voor de toekosmt van ons land wel
degelijk een alternatief is voor de
niet-realisttsche. op drijfzand ge
bouwde plannen van Den Uyl. Zelfs
de heer Duisenberg lijkt ons daarin te
gaan bijvallen." aldus Rietkerk.
i
Tien jaar is Gadi Markowitz nu.
en over drie jaar wil hij zich al
kandidaat stellen voor het Israë
lische parlement, de Knesset.
Gadi noemt zich leider van de
politieke partij voor kinderen, en
strijdt, zegt hij, voor de rechten
van het kind.
In het Yarkonnpark in Tel Aviv.
waar hij dertig aanhangers verza
meld had. zette hij zijn beweegre
denen uiteen. „We moeten het zo
ver krijgen", zei Gadi tot zijn
aandachtige gehoor, „dat ook
kinderen stemrecht krijgen
Liefst vanaf zes jaar. want het is
hoog tijd dat er ook eens naar
hen geluisterd wordt."
Zoals het een goede politieke bij
eenkomst betaamt kreeg Gadi
onmiddellijk scherpe kritiek op
zijn plannen. Sigal van twaalf:
„Jij vindt zeker dat je meteen
premier kan worden, omdat je
toevallig iets over inflatie en sub
sidies gehoord hebt? Denk maar
niet dat iedereen dat kan". Par
tijleider Markowitz hoefde niet
lang naar een antwoord te zoe
ken: „Zelfs de premier is niet
volmaakt, en hij weet heus ook
niet altijd wat hij doet of moet
doen. We zijn met één miljoen
kinderen in Israël, een derde van
onze hele bevolking, en daarom
hebben we recht op minstens een
vertegenwoordiger in de
Knesset".
Een jongetje van acht jaar. Ron
Kreitler, had voor deze gelegen
heid alvast een lijstje opgesteld
met de rechten van Israëlische
kinderen: 1. kinderen mogen niet
ruw behandeld worden, niet in de
rij geduwd bij voorbeeld of uit de
klas geschopt. 2. Kinderen moe
ten niet gedwongen worden om
dingen te doen die ze niet leuk
vinden, boodschappen doen en
zo. we zijn geen bedienden. 3. Er
moet veel meer aan kinderen uit
gelegd worden, zodat ze weten
wat hun ouders willen en wat in
de wereld gebeurt. Ze moeten
ook mee-beslissen over dingen
die ze aangaan cn niet alleen
maar de opdracht krijgen om op
hun kleine broertjes en zusjes te
passen. 4. Er mag niet meer tegen
kinderen gelogen worden. Vaders
en moeders moeten hun kinderen
bij voorbeeld niet wijsmaken dat
ze voor controle naar het zieken
huis moeten, terwijl ze in werke
lijkheid geopereerd moeten
worden
Het. zal niet bij deze eisen blijven.
Als het aan Gadi Markowitz cn
zijn partijgenoten ligt. zullen de
Israëlische kinderen hun eigen
vertegenwoordigers krijgen in de
Verenigde Naties, bij vredesbe
sprekingen met de Arabieren, op
ambassades, in gemeenteraden
en in bewonerscomités. Maar zo
ver is het nog lang niet.
„Toen ik amper dertig jaar oud
was vroeg ds Lindeboom mij
ouderling te worden. Tegenstrib
belen was er niet bij. Bij al wat er
veranderd is. dat niet. Daarvoor
was ik al collectant in de Boom
slootkerk. Tijdens de preek werd
er gecollecteerd, geteld en opge
borgen. De diakenen rookten dan
wel eens een sigaartje. Dat zat
mij niet zo lekker, maar ik kon er
moeilijk wat van zeggen, want ik
was maar collectant Wanneer
diakenen en collectanten In de
kerk terugkeerden, viel al spoe
dig het amen. Moest je eigenlijk
maar niet vertellen."
Herinneringen van de heer
C. Couprie. nestor van de Am
sterdamse Waalkerk. in „Amstel-
praet", periodiek van het gerefor
meerde Amstelkwartier. waaron
der de Waalkerk ressorteert. Voor
wie weet dat de verteller nu flfi
jaar is. is het niet moeilijk uit te
rekenen in welke tijd die sigaar
tjes onder de kerkdienst gerookt
werden. Hij herinnert zich nog
meer. Over prof. Vollenhoven bij
voorbeeld, met wie hij in de derde
klas van de lagere school in de
Govert Flinckstraat zat. een van
de vijf gereformeerde scholen die
Amsterdam toen kende. Als kin
deren speelden ze samen paardje
in het speelkwartier: ..Vollenho
ven met een paardcleidsel tn zijn
mond en ik met het touw in mijn
hand er maar achteraan rennen
Dat was dezelfde Vollenhoven
die later ..de man van de calvinis
tische wijsbegeerte" zou worden.
„Daar heb ik niks an." zei de
overvaller en stopte de 23 dollar
die hij zojuist van een voorbij
ganger gestolen had. terug in
diens zak. Het gebeurde in de
Amerikaanse stad St Louis, waar
een inspecteur van het plaatselij:
ke energiebedrijf zich midden op
straat bedreigd zag door een man
met een pistool die op hoge toon
geld eiste. Inspecteur Jerry Fea-
gans stak zijn handen omhoog en
legde de overvaller uit dat alles
wat hij bezat, in zijn linkerjaszak
zat. De rover haalde daar de 23
dollar uit en vroeg of Feagans
niet meet bij zich had. Echt niet.
zei de inspecteur, waarop de te
leurgestelde overvaller het geld
teruggaf.
Naar boven was geen probleem.
Het katje Jacob is nog maar een
maand of vier, maar klimmen
kan ie en in een mum van tijd zat
hij dan ook bovenop een tele
foonpaal in de Zwitserse stad
Ziirich. Het fraaie uitzicht ging
hem al gauw vervelen, en rechts
omkeert maken bleek ook niet
eenvoudig. Geen zee gaat Jacob
te hoog, maar zo'n hoogte ging
hem wel te ver. Het enige wat er
opzat, was om hulp roepen. Dat
deed Jacob dus. Het katje mi
auwde zo hard en zo lang tot
iemand de brandweer er bij
haalde. En zo ging Jacob met de
lift terug.
Al sinds november 1974 zit Carlos
Mariano Zamorano Vega, jurist
en vice-president van de Argen
tijnse beweging voor de mensen
rechten. in Argentinië in voorar
rest zonder in staat van beschul
diging gesteld of berecht te zijn.
Hij was een van de eersten die
tijdens de staat van beleg, in die
zelfde novembermaand door Isa
bel Perons regering afgekondigd,
gevangen gezet werd. Sinds be
gin 1977 wordt hij vastgehouden
in een zeer streng bewaakte ge
vangenis in het zuiden van het
land. maar volgens tegenstrijdige
officiële berichten zou hij in mei
of juni van dit jaar naar Córdoba
zijn overgebracht. Als antwoord
op een recent verzoek om Vega
ter verhoring voor te leiden en de
redenen voor zijn langdurige de
tentie bekend te maken, werd
dan ook meegedeeld dat het dis
trict Córdoba onder de rechtsbe
voegdheid van het derde leger
korps valt. Zijn gezin en collega's
zijn nu niet meer van zijn ver
blijfplaats op de hoogte en vre
zen voor zijn veiligheid. Amnesty
International is bang dat het
transport van de heer Vega zijn
gezondheid ernstig in gevaar ge
bracht heeft; bij vroegere depor
taties van de ene gevangenis
naar de andere zou hij zware af
ranselingen te verduren hebben
gehad, hij zou aan een acute
maagzweer lijden en zijn ge
zichtsvermogen en gehoor zou
den achteruit gegaan zijn. On
danks het feit dat zelfs het fede
raal gerechtshof van Buenos Ai
res in april vorig jaar president
Jorge Videla verzocht heeft de eis
van dit hof tot onmiddellijke in
vrijheidstelling te steunen omdat
er geen redenen waren de gevan
gene nog langer vast te houden,
zit de jurist nu al meer dan
drieëneenhalf jaar achter de tra
lies zonder dat men hem iets ten
laste heeft gelegd.
Wie iets voor hem wil doen kan
in het Spaans of Engels een
beleefde brief schrijven aan pre
sident Videla met het verzoek
Carlos Mariano Zamorano Vega
onmiddellijk vrij te laten. Adres
sering: Su Excelencia General
Jorge Rafael Videla. Presidente
de la Repüblica Argentina
Casa Rosa dn Buenos Aires Ca
pital Federal Argentina.
Nadat bisschop William Robin
son uit Ottawa bij een kerkdienst
in Toronto (Canada» de zegen uit
gesproken had. riep iemand uit
het publiek: „Dank je wel. je bent
een fijne vent!" De interruptie
kwam van de papegaai van de
Canadees Colin Kerr Hij had
hem meegebracht, omdat in deze
dienst ook dieren gezegend wer
den. „Hij heeft zich keurig gedra
gen." zei Kerr later. „Hij kent
namelijk 125 woorden en de
meeste zijn niet zo geschikt voor
kerkelijk gebruik."
