Slavische mis met allure
Bij VARA moet snel iets gebeuren
Musical van Seth Gaaikema,
aardig, niet indrukwekkend
'Flairck' niet in
vakje in te delen
Zendtijd Humanistisch
Verbond verdubbeld
Minder zendtijd IKON
op TV in maand december
Mens van
goede wil
TV COMMENTAAR
Vakbonden vatten gesprekken over reorganisatie weer oo
Swingpop in Amstelveen
Hier en Nu in
Bijlmerbajes
ZATERDAG 4 NOVEMBER 1978
KUNST/RADIO/TELEVISIE
door Riet Diemer
HILVERSUM Twintig procent van de medewerkers van VARA-Visie heeft zich ziek gemeld,
overspannen door de conflictsfeer waarin niet valt te werken. Sombere gegevens die veel
zeggen over de intermenselijke verhoudingen bij de VARA, waar veel medewerkers, zo
bezeten van hun gelijk, elkaar als oud vuil behandelen of eikaars programma's in de
prullenmand laten verdwijnen.
Bijna dagelijks komt de VARA in het
nieuws. Daarbij moet worden nagege
ven dat deze omroep opener en eerlij
ker naar buiten treedt dan de meeste
omroeporganisaties, die of hun men
sen zo bang hebben gemaakt dat ze
nooit iets durven zeggen uit vrees
voor ontslag, of die onder de zoge
naamde mantel der liefde medewer
kers wegwerken. Niets is daarom voor
buitenstaanders makkelijker dan
leedvermaak te hebben over de
machtsstrijd binnen de VARA.
Maar enig gebrek aan gevoel voor
relativering mag de VARA-raensen
wel worden aangerekend. De zaak
waar het uiteindelijk om draait, het
maken van goede televisie, wordt
weggedrukt door het vele gepraat
van en over de makers. Zaken van
wereldbelang mag de VARA mis
schien wel een doodenkele keer in het
nieuws aanroeren, maar de televisie-
dienst op zich valt daar zelf niet on
der, hoe serieus men zichzelf ook
nee Alt
De weerslag is te zien aau de kwaliteit
van de televisieprogramma's op de
dinsdagavond, waarin ook de identi
teit maar met moeite tot uitdrukking
komt Een slechte zaak voor een om
roep die de hete adem van de TROS,
die heel wat vermoeide arbeiders
's avonds weet af te troggelen, in de
nek voelt. Er is geprobeerd met VA-
RA-Vlsie op de meer populaire toer te
gaan. maar alle goeie bedoelingen
lijken bij de handen af te breken, ook
alweer door de persoonlijke verhou
dingen en onwil van mensen die erbij
zijn betrokken.
Achterklap
Iedereen is ervan overtuigd dat er
liefst snel iets moet gebeuren. Maar
de eerste vraag is: wat en hoe. Er zijn
de afgelopen jaren commissies ge
noeg in het leven geroepen en onder
zoeken genoeg gedaan, maar tegen
het zeer verslechterde klimaat door
achterklap en actievoeren is niet veel
bestand. Nu is er dan het reorganisa
tieplan voor de televisiedienst. dat
het dagelijks bestuur op papier heeft
gezet en waarover al lang zou ziin
gesproken als de vakbonden geen
roet in het eten hadden gegooid.
Gisteren hebben de FNV en het dage
lijks bestuur van de VARA dan einde
lijk weer afgesproken dat de gesprek
ken over de reorganisatie volgende
week dinsdag zullen worden hervat.
Overeen gekomen is dat de reorgani
satie bij VARA-Visie slechts binnen
de totale reorganisatie van de tv-
dienst zal worden aangepakt. Verder
zal aandacht worden besteed aan de
zorgelijke toestand bij VARA-Visie
voor wat betreft de persoonlijke rela
ties waarbij wordt bezien of conflict-
oplossende maatregelen mogelijk
zijn.
Er lijkt dus iets te gebeuren, hoewel
het de vraag is of de starre dogmati
sche opstelling van de vakbonden tot
nu toe wel voor de noodzakelijke ver
betering kan zorgen. Aanleiding dat
de vakbonden de gesprekken met het
dagelijks bestuur over reorganisatie
hebben opgeschort was de kwestie
Hans Jacobs.
De VARA-top meende dat Hans Ja
cobs. hoofdredacteur van VARA-Vi
sie. als meest verantwoordelijke man
tekort schoot bij zoveel persoonlijke
wrijving. Jacobs, bekend als een ter
zake kundig journalist, zou geen tac
tisch organisator zijn. Hij zou worden
ontheven uit zijn functie als hoofdre
dacteur VARA-Visie.
Windgevoelig
Waartoe windgevoeligheid kan leiden
bleek vorige week toen Jacobs de
meerderheid van het VARA-perso-
neel achter zich kreeg. Dat wil niet
zeggen televisiemakers alleen, maar
medewerkers uit alle sectoren van
het bedrijf waarmee hij nauwelijks of
nooit te maken heeft gehad. In de
hitte van de strijd wist hij ook de
vakbonden mee te krijgen en deze
bewerkstelligden dat de kwestie
Hans Jacobs in de ijskast werd gezet
alvorens de vakbonden met het dage
lijks bestuur over reorganisatie ver
der zouden spreken. Zover zijn we
volgende week dinsdag dan als de
FNV zich eindelijk gaat buigen over
de plannen die het televisiebedrijf in
betere banen moeten leiden voor het
voor de VARA te laat is.
Tot nog toe is het zo geweest dat het
dagelijks bestuur geen stap kan zet
ten doordat het begrip democratie in
ieders eigen belang wordt uitgelegd.
Hoever die macht aan het volk gaat
zal eind volgende week wel blijken als
de VARA-ledenraad, het hoogste or
gaan binnen de VARA. bijeen komt
en er het zijne van zegt.
Van onze RTV-redactie
HILVERSUM De IKON-televisie zal in de maand december
op de vrijdagavonden geen uitzendingen verzorgen. De IKON
moet zendtijd inleveren, omdat de zendgemachtigde namens
de kerken de toegemeten zendtijd met twaalf procent heeft
overschreden. Door de vijf vrijdagavonden in de maaftd
december nu ongebruikt te laten loopt de IKON weer beter in
de pas; de zendtijdoverschrijding wordt dan namelijk terug
gebracht tot zeven 8 acht procent.
De IKON-leidlng heelt hiertoe beslo-
ten. omdat uit een brief van de rege
ringscommissaris, namens de minis
ter van CRM, aan alle omroepen is
gebleken dat scherp zal worden toe
gezien dat omroepen zich houden aan
de toegekende zendtijd. De IKON
geeft blijk van haar goede wil door op
eigen initiatief de vrijdagavonden in
december ongebruikt te laten. Met de
overschrijding van twaalf procent is
de IKON in Hilversum de grote zon
debok. terwijl de andere omroepen
vaker en ook langer een loopje nemen
met de toegezegde zendtijd. De
IKON heeft met 100 minuten zend
tijd een uitzonderingspositie. De
overschrijding wordt in procenten ge
meten. Als de IKON een minuut te
lang doorgaat betekent dat direct een
procent overschrijding.
De twaalf procent overschrijding is
ontstaan, omdat de IKON doorgaans
maar 25 minuten zendtijd heeft op de
vrijdagavond. De programma's heb
ben doorgaans een duur van 25 minu
ten. De overschrijding zit hem dan
alleen al In het attent maken van de
omroepster op de IKON-program-
ma's van zondag op de radio en
woensdag op tv. De IKON spaart
haar Zendtijd al op in de zomer door
twee maanden niet uit te zenden. Van
die winst worden af en toe program
ma's van 40 minuten verzorgd.
Van onze RTV-redactie
HILVERSUM De radio- en televisie-zendtijd van het Huma
nistisch Verbond wordt verdubbeld. Vanaf 1 april mogen de
humanisten één uur per week op radio vullen en vijftien
minuten per week op televisie.
Minister Gardeniers van CRM heeft
tot deze uitbreiding besloten omdat
zij de door het Humanistisch Ver
bond aangevoerde onjuiste verhou
ding tot de zendtijd voor kerken er
kent. In de toelichting op haar besluit
schrijft de minister verder geen aan
leiding te zien om per 1 oktober 1979
de zendtijd van de humanisten op
nieuw te verdubbelen, zoals ze had
den gevraagd. Dan zal volgens haar
moeten blijken dat duidelijke veran
deringen zich hebben voltrokken in
het geestelijk klimaat van de Neder
landse bevolking.
De voorzitter van het Humanistisch
Verbond, drs. Rob Tielman. toont
zich over deze verdere uitbreiding
optmistlsch. HIJ verwacht dat de
overheid zal komen met verantwoord
wetenschappelijk onderzoek naar de
omvang van de geestelijke stro
mingen.
Het Humanistisch Verbond wil na 1
april naast zijn wekelijkse televisie-
rubriek „Vijf minuten bedenktijd'' op
zondag na Studio Sport met zekere
regelmaat thema-programma's gaan
brengen. Op radio streeft het verbond
naar handhaving van het zondagoch
tend programma op Hilversum I (9.30
tot 10 00 uur) en uitbreiding met een
wekelijks actualiteiten magazine op
een andere plaats.
Zondagavond brengt de AVRO de
eerste aflevering van de serie „Een
mens van goede wil", naar het boek
van Gerard Walschap, onder regie
van John van de Rest, op het scherm.
(Ned. I: 20.05 uur).
Het is een herhaling van televisie
spelen die in de winter van 1973/1974
veel succes hebben geoogst. De oor
spronkelijke serie telde acht afleve
ringen, maar is verwerkt tot vier
lange.
Op de foto: Elsje Scherjon, Josine
van Dalsum en Kitty Courbois (van
links naar rechts) bij de begrafenis
van hun moeder.
Sylvia de Leur en danseressen in „Swingpop
door Ber Huising
Na twee jaren van intensieve voorbereiding is enige maanden geleden de
Nederlandse groep Flairck opgericht. Hoewel de naam van de groep een
folkensemble zou doen verwachten, is de muziek nauwelijks en vakjes onder
te brengen. De gedegen ondergrond van de groepsleden (drie van hen zijn
bezig of reeds gereed met een conservatoriumopleiding) en het onalledaagse
instrumentarium (twaalf- en zessnarige gitaren, viool, akoestische basgitaar,
mandola, mandoline, sitar, dwarsfluit, piccolo, bamboe- en panfluit) resul
teerden in een eigenzinnig muziekgenre waarin zowel klassieke als Invloeden
van folk, pop en jazz te horen zijn. Deze week kwam de eerste langspeelplaat
van Flairck uit („Variaties op een dame"). Vandaag is de groep de horen in het
NCRV-radioprogramma „Los Vast" (Hilversum 3. 13.00 uur) en morgenavond
zijn Judy Schomper. Peter Weekers en de broers Hans en Erik Visser (v.l.n.r.)
te zien in het AVRO-programma „Jonge mensen op het concertpodium"
(Nederland 1, 19.06 uur).
AMSTELVEEN Donderdagavond
in Amstelveens Culturele Centrum
begon Swingpop, een musical van
Seth Gaaikema, met alles wat er in
hoort een verhaaltje, liedjes, dans
jes goed geregeld door Maurice
Stewart, een britse vakman, wel aar
dig om te zien en te horen, met een
lang applaus beloond, en toch.... op
getogen ben ik er niet vandaan geko
men. En nu maar nagaan waar dat in
kan zitten.
Eerst waarover het gaat, al doet dat
er in musicals soms weinig toe. Maar
Seth heeft er duidelijk goede bedoe
lingen ingestopt. Een ontwerper van
etalagepoppen tekent, op een papie
ren servetje, een contract met de dui
vel (een Amerikaanse accountant),
om een levende pop te kunnen ma
ken, en zijn ziel te verliezen, maar dat
zal hem een zorg zijn. Het koffiemeis-
je evenwel verwacht een kind van
hem, en aangezien ze puur en Bra
bants is en Marieke heet, pikt ze dat
servetje. De duivel af, en de ontwer
per bekeert zich.
zelfzucht vooral, opeens worden afge- vleierig vals, soms woedend, raak
zworen. Zeer moraliserend en daar alle dialogen, in zijn bewegingen
zijn musicals niet voor. zijn liedjes.
Spontaan
Vrij naar Faust dus en het blijft de
vraag of een hedendaagse Goethe die
nog zo geschreven zou hebben. Die
bekering komt trouwens zomaar, om
dat Seth het wou, in eèn lang lied
waarin alle zeven hoofdzonden, en de
Robert Long. een goede zanger van
(eigen) liedjes is bovendien geen ac
teur. De overgang van onverschillige
slungel naar een beter mens kan hij
niet maken. Hij had ook niet laten
merken dat hij eigenlijk wel van Ma
rieke hield. En zij. die duidelijk „zo'n"
meisje niet was, lag opeens toch in
zijn bed te klagen over zijn gebrekki
ge naspel. Overigens maakte Nelleke
Burg haar wel hartveroverend fris en
spontaan. Ze kreeg hem tenslotte
(bijna symbolisch) in de kelder van
het Pop-gebouw. Daar stonden ze
dan met zijn tweeën in een spotje, dat
uitging, als de musical zelf. Als je dan
toch dansers en fnusici en andere
medewerkers hebt, had ik er maar
een bruiloft tegenaan gegooid voor
een uitsmijtende finale. Maar nee. En
die duivelse accountant was ook nog
gekomen om het hele bedrijfje te
sluiten, wat onrust verwekte maar
later zomaar wegebde. Hoe dat goed
afliep liet Seth ons niet weten.
Lex Goudsmit was wel een enige,
goede, naïeve, ouderwetse directeur,
met een goede stem nog, en Sylvia de
Leur was kostelijk zijn kantoor juf.
met alle gevoeligheid en bijzondere
humor die zij heeft. Mooie rolletjes
dus, en Leen Jongewaard was een
prachtige duivel, zakelijk, cynisch,
zijn liedjes.
Behalve alle zonden wilde hij ook m
computers en koffieautomaten invo
ren, want daar is Seth ook tege
Nelleke Burg was ook nog een ven
nige heks in zijn dienst, maar Mari
ke lag haar toch beter.
Vlot
De goed geschreven liedjes en de ra
ziek klonken goed. Er waren erbij d
zo uit My Fair Lady schenen te k
men en er kwam ook wel lekkere ja
uit de luidsprekers. Van wie weet
niet want behalve Seth zelf, comp
neerden Ferry Wienneke en Roek
Stalknecht ook, en de muzikale li
ding was weer van Henk de Jonge. I
Amerikaanse Lynn Simonson had
dansen en bewegingen van vijf vlot
vrouwen gezet. Daar die steeds ui
gingen van modepoppen waren ze w
wat eenzijdig. Maurice Stewart ha
dat alles dus vakkundig geregeld
hij had ook het, niet mooie maar
verrassend handige decor bedacht.
Het liep allemaal vlot, op wat vertr
gende praatscènetjes na. Voor
danseressen had Corstiaan de Vri
wat fantastische kostuums ontwo
pen. In de onderdelen zat het nw
maar de totale indruk was tenslot!
niet indrukwekkend.
door Adr. Hager
ROTTERDAM Ziekte van Edo de Waart noodzaakte de directie van het Rotterdam
Philharmonisch Orkest een plaatsvervanger te zoeken voor het concert met Russische ei
Tsjechische werken. Men vond de Tsjechische dirigent Libor Pesek bereid het programmi
ongewijzigd over te nemen. Pesek is in ons land geen onbekende: hij leidde het Frysk Orkes
en is al weer enige jaren dirigent van het Overijssels Philharmonisch Orkest.
Luistert men naar de Ouverture op
drie Russische thema's van Balaki-
rew zelden gespeeld overigens
dan is men geneigd hem op een gege
ven moment van plagiaat te beschul
digen. Ten onrechte, het bekende the
ma is niet ontleend aan de vierde
symfonie van Tsjaikowski, maar het
was Balakirew die Jaren eerder dit
Russische thema gebruikte. Tsjai
kowski was per slot pas achttien jaar
toen Balakirew deze Ouverture
schreef. Het gaat wat ver om van een
herontdekking te spreken, aan de an
dere kant heeft het werk te veel kwa
liteiten om het voor altijd en eeuwig
te vergeten.
Standaardwerk
Twintig jaar na de Ouverture, in 1878,
schreef Tsjaikowski zijn vioolconcert
en geen sterveling zal er aan denken
om dat werk te vergeten. Geen violist
Speciaal vandaag
De NCRV presenteert Le
ningrad Ice Show.
Ned. 1/26.15
Aktua met actualiteiten
Ned. 2/21.30
De TROS vertoont de Ne
derlandse speelfilm Flanagan
roet Guido de Moor. Petra La-
sf-ur en Eric Schneider in de
hoofdrollen.
Ned. 2/22.00
De WDR brengt een repor
tage van het Berlijns Jazzfes
tival.
Duitsl. 1/22.00
Drs. J. de Koning, minister
van Ontwikkelingssamenwer
king, is één van de gasten In de
Rooie Haan.
Hilv. 1/12.41
Pistache Regionaal is ge
wijd aan het Groningse
muziekleven.
Hilv. 4/11.00
Gedachten bij het college
en bij het graf van Caivtjn
besluiten een Reformatie-drie
luik van de EO.
Hilv. 2/22.45
Minister Albeda is te beluis
teren in het VARA- radiopro
gramma „Voor wie niet kijken
wil."
Hilv. 1/21.15
Speciaal morgen
In Artsenij: verlies van
spraak door hersenbeschadi
ging, staar, borstvoeding en
het aanleggen van verbanden.
Ned. 2/18.45
De AVRO begint aan de
hervertoning van de serie Een
mens van goede wil naar het
boek van Gerard Walschap.
Ned. 1/20.05
In de film Over-Cnder. Si-
deways-Down probeert een
metaalbewerker te ontsnap
pen aan een geestdodend
btsUiB' Ned. 122.00
„Vijftigers op middelbare
leeftijd" komen aan bod in Het
Boek.
Ned. 1/22.05
De waarschuwing van Wei-
mar is een driedelige docu
mentaire over deze eerste
Duitse democratie.
Duitsl. 1/17.45
In de Amsterdamse Nassau-
kerk preekt ds. B. Ledegang
over „Verandering in het han
delen".
Hilv. 2/10.00
Helpen of hinderen heili
gen? Is een vraag in een KRO-
programma rond Allerhei
ligen.
Hilv. 1/10.00
door Ton Hydra
Bij een bepaalde lichtinval lijkt het
panorame van de Bijlmerbajes een
surrealistisch schilderij. Alsof dat
gevang met zijn zes torens niet tot
de echte werkelijkheid behoort.
Beelden van het Interieur doen den
ken aan een science fictionfilm over
wezens op een andere planeet. Je
hoort er voortdurend klik-klakken-
de geluiden van sleutels en kleppen
voor observatieluikjes en deuren
die hermetisch In het slot vallen
De communicatie geschiedt voor
een deel via elektronische syste
men. Je praat in het luchtledige
tegeïi een onzichtbare persoon. Die
drukt dan op knoppen, zodat een
licht in werking komt of de weg
wordt vrijgemaakt om naar een an
dere afdeling te kunnen gaan. Het
avondappèl wordt eveneens aan de
Onzichtbare gerapporteerd. Dan is
bet half tien. Achter hun vergren
delde celdeur gaan de vrouwen de
nacht in. Daar hebben zij het vaak
moeilijk mee.
Een gevangen mens wordt dikwijls
uit de slaap gehouden door gepie
ker over thuis, over het ontbreken
van vrijheid. Het spookbeeld van
het nog zo lang moeten zitten, botst
tegen het verlangen naar wat aan
dacht en de warmte van een mens
buiten die geïsoleerde toren.
Vóór iemand nu uitroept dat het
hun verdiende loon is, citeer ik be
waarster Corry van der Sluis. „De
mensen denken er zo gemakkelijk
over!" En wanneer u maandag af
stemt op Hier en Nu van de NCRV,
kunt u haar verder horen zeggen:
„Als Je hier veertien dagen bent,
reageer je wel anders." Ook in het
verloop van de reportage geeft deze
bewaarster er blijk van dat het lot
van de vrouwelijke gedetineerden
haar niet koud laat. Dat zij haar
werk geenszins opvat als een me
chanische klus waar ze eigenlijk
buiten staat.
Zij is stellig niet de enige. Op haar
verkenningstocht door de Bijlmer
bajes ontmoette Catherine Keyl
veel begrip en meeleven bij me
vrouw Ringlever, de directrice van
de vrouwengevangenis. Zij legt uit
waarom er voor vrouwen nog geen
open inrichting bestaat. Maar die
moet er volgens haar wel komen om
de weg terug naar de maatschappij
beter voor te bereiden. Zij beseft
dat de seksuele nood tot frustraties
en erger aanleiding kan geven. Ook
om deze reden acht zij het gewenst
dat alle gedetineerde vrouwen In
aanmerking kunnen komen voor
een weekend thuis.
Catherine Keyl wist een evenwichti
ge reportage te maken. Kennelijk
had zij veel affiniteit met het onder
werp. Uit haar doelgerichte vragen
bijkt dat zij zich probeerde in te
leven in de situatie van een mens
achter slot en grendel. Daardoor
krijgen wij een bredere indruk van
de verschillende stadia die een
vrouw in de Bijlmerbajes kan door
maken.
Het nachtelijk gepieker loopt wei
eens lelijk uit de hand. Teveel pillen
achter elkaar slikken. Of zichzelf
gevaarlijk verwonden. Een bewaar
der zegt: „Na een zitting zijn ze
soms zó gedeprimeerd, dat zij aan
dacht trekken. Troosten is dan ons
werk, maar het lukt niet altijd.
Gevangenispersoneel heeft een
dubbele taak: bewaren en voorbe
reiden op terugkeer. Het zijn in feite
tegenstrijdige doelstellingen. Dat
maakt de baan erg moeilijk, 't Is
goed dat Hier en Nu ook daarop de
aandacht vestigt. De functiebege
leidster accentueert: „Als je men
sen opsluit, kan je er niet Je handen
vanaf trekken". Dit wordt terdege
beseft, maar de vraag is wat ervan
in praktijk kan worden gebracht.
„Geen ene moer!", roept een gevan
gene, al geeft zij toe dat er in de
Bijlmerbajes wel veel meer activi
teiten ln die richting zijn dan elders.
Catherine Keyl heeft de kritiek van
een gestrafte op haar reportage niet
uit de film geknipt. Het leven zou
nog te mooi zijn voorgesteld. Zij
had opnamen willèn zien maken bij
het binnenkomen van in de vernie
ling geraakte vrouwen. De betrok
kene zou zich waarschijnlijk zelfs
furieus verzetten als op haar in die
toestand de camera zou worden ge
richt En terecht want een filmer
mag een gevangene deze ontluiste
ring niet aandoen.
Ook zonder dat geeft de Hier en Nu-
uitzending maandag voldoende
weer van de beklemming. Zodat wij
de zwaarte kunnen voelen van de
verzuchting aan het slot: „De bui
tenwereld is zo dichtbij en toch zo
verschikkelijk ver weg". Een na den
ker voor een weekeind in vrijheid.
zal het op zijn repertoire willen mil
sen, het is een standaardwerk. D
vertolking had men opgedragen aa
de Rus Vladimir Spiwakow. Een ui
gesproken prijswinnaar: in 1965 h(
Concours Thibaud-Long, in 1967 h<
Paganini Concours, in 1969 het Coi
cours te Montreal en in 1970 de twa
de prijs van het Tsjaikowski Coi
cours. De praktijk heeft geleerd, da
niet alle prijswinnaars concertgevel
zijn, doch Spiwakow heeft heel wati
zijn mars. Er was sprake van ee
temperamentvolle, hartstochtelijk
en krachtige weergave met een ji
weel van een cadens in het eersl
deel. Libor Pesek verleende de soils
een forse ondergrond. Zonder te tx
weren dat men de begeleiding afdee
als een routinezaak, kon men ook nie
constateren, dat men bijster geïnsp
reerd was.
Inspiratie
Die inspiratie had men wel nodig b
de verklanking van demissa Glagob
kaja van Janócek. Dit werk. geschn
ven in 1928 ter viering van het tienji
rig bestaan van de republiek Tsj<
choslowakije, duikt zo nu en dan o
bij de Nederlandse symfonieorke
ten. (Het Tsjechisch is niet zo uitnod
gend voor amateurzangers.) Hoewi
Janacek zich ongelovig noemde is d
mis geschreven met bezieling, oo
met blijmoedigheid, feestelijk en
bundig van sfeer, soms zelfs overdoi
derend. Men moet in een Slavisch
huid kruipen om deze geest als nucl
tere Hollander in de juiste sfeer I
kunnen aanvoelen. Libor Pesek heel
de mis van zijn landgenoot Janice
die warmte en gloed, die bezinning e
warmbloedigheid meegegeven. Ht
Rotterdams Philharmonisch Orkei
heeft zich uitstekend in de partitut
vastgebeten, zeer belangrijk omda
het instrumentale aandeel zo'n ovei
heersende plaats inneemt. Daarmï
wil niets te kort gezegd zijn over h(
vocale element, het is per slot ee
mis. Het Groot Omroepkoor van d
NOS heeft dat aandeel met volledij
inzet en veel kwaliteit weergegevei
Arte Keijzer speelde met verve
grote orgelsolo. Het geheel kreeg all
re mede dank zij ae solisten Noffl
Sharp, Annett Andriessen. Michi
Svetlev en Leonard Mroz.
