Helpen en helpen is twee
De tekening van een lezer
Het NMB spaarpapier
aan toonder.
§2
m%
Trouw
Commentaar
voor milieu in de eigen buurt
Oeganda
Er zijn nog duizenden illegalen méér dan de 'kerkmarokkanen'
Commentaar van anderen
Nog geen bericht
over NDU/Elsevier
«8
griepje
kat in bad
haan
vergeefs
oorverdovend
VOENSDAG 1 NOVEMBER 1978
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
te je"
red.)
dat
ands
na-
rordt
ge-
me
Die
ben
ebre-
eetje
jnzo-
kunt
heb
leent
i lief
Ego-
ik er
gaat
1 die
Door
an tie
)at de Oegandese president Idi
imin het zeven jaar heeft uitge-
louden wekt alleen maar verba
zing. Hij ontkwam o'p verrassende
vijze aan verschillende moor-
iaanslagen, en was tijdig op de
ïoogte van staatsgrepen om ze de
iop te kunnen indrukken.
Tegenstanders van zijn terreurbe
wind moesten verzet met de dood
bekopen. Volgens ruwe schatting
heeft het regime van An.in aan
zo'n 300.000 mensen het leven ge
kost, onder wie ook veel onschul
dige burgers.
Er heerst chaos en willekeur in het
land, waar niet alleen mensen die
zich tegen Amin verzetten, maar
bijvoorbeeld ook schuldeisers die
voorzichtig om betaling van een
rckening vroegen, de dood
vonden.
Hoge koffieprijzen en economi
sche steun van islamitische broe
ders hielpen Amin aan de macht te
blijven. Versluierd bleef daardoor
dat Amin Oeganda in aanleg
één van de rijkste landen van Afri
ka economisch volslagen de ver
nieling in heeft geholpen.
De inkomsten uit het buitenland
gebruikte hij om het leger zijn
enige steunpilaar te vriend te
houden.
Tenminste tot voor kort. Door
geldgebrek murmureren de militai
ren, en is er sprake van muiterij bij
verschillende legeronderdelen. De
sluimerende onvrede is aangewak
kerd.
Kennelijk in een poging de aan
dacht daarvan af te leiden probeert
president Amin nu de zwarte Piet
toe te spelen aan buurland Tanza
nia, dat Oeganda zou zijn binnen
gevallen. Het omgekeerde is het
geval.
Mogelijk is de strijd tussen de twee
landen de inleiding op de val van
Amin. Oeganda zou dan opgelucht
ademhalen, hoewel het natuurlijk
afwachten blijft wie er voor hem in
de plaats komt. Maar veel slechter
dan nu kan het niet.
De vraag is of andere landen bij
het onderuit halen van de Oegan
dese president een handje zouden
kunnen helpen. Natuurlijk is dat
strijdig met alle beginselen van
niet-inmenging, maar met zo'n
suggestie bevinden wij ons toch
niet in zulk slecht gezelschap.
De Amerikaanse senator George
McGovern bepleitte onlangs inter
nationaal ingrijpen in Cambodja,
om een eind te maken aan het
regime daar. Ook tegen die ge
dachte werd onmiddellijk inge
bracht dat het volkenrechtelijk ge
woon niet kan, en dat met zo'n
optreden het einde zoek zou zijn.
Dat mag waar zijn; de Oegandezen
die zuchten onder de terreur van
'hun' president, schieten er weinig-
mee op.
Opvang
Het Antilliaanse dagblad Amigos
verwijt de eigen regering in Willem
stad een te lakse houding inzake de
trek van Antillianen naar Neder
land.
„De betrekkelijkpassieve houding
van de Antilliaanse overheid in deze
is niet te begrijpen. Immers het zijn
niet zoals vaak gedacht werd de
werklozen die hun heil gaan zoeken
in Nederland. Trouwens al zou dat
wel het geval zijn, dan nog kan niet
gesproken worden van een oplossing
of verlichting van het werkloosheids
vraagstuk op de Antillen, maar meer
van- een probleemverlegging. Boven
dien blijkt (hoewel daarover geen
concrete cijfers beschikbaar zijn) dat
ook beter geschoolde krachten de
Antillen de rug toekeren en zich in
het fcikkerland vestigen. Zeer terecht
zijn alle betrokkenen daar het erover
eens dat de emigratie de Antillen
uiteindelijk geen goed doet. Op de
Antillen wordt niets gezegd door de
autoriteiten.
Nederland heeft de laatste jaren al
veel nare ervaringen gehad met het
onbelemmerd toelaten van grote
groepen vreemdelingen, waar de An
tillianen al is het maar alleen om de
huidskleur toe gerekend worden.
De passieve houding op de Antillen
om de trek naar Nederland af te
remmen heeft CRM ertoe genoopt
zelf over te gaan tot het nemen van
maatregelen. Immers noch voor de
Nederlandse gemeenschap, noch
voor de Antillen en noch minder voor
de betrokken emigranten is een
voortduring van deze situatie aan te
raden. Het verdient wel aanbeveling
AMSTERDAM De raden van be
stuur van Elsevier en de Nederlandse
Dagbladunie hebben meegedeeld dat
zij pas in de tweede helft van deze
week met mededelingen over hun sa
menwerkingsplannen komen. Oor
spronkelijk zouden de beide fusie
partners gisteren al met hun plannen
naar buiten getreden zijn.
dat de Nederlandse overheid het
daarbij niet laat zitten. Over nieuwe
maatregelen moet in het vervolg de
gelijk vooraf overlegd worden met de
Antilliaanse autoriteiten en er zal
meer gedaan moeten worden aan sa
menwerking tussen de twee overhe
den om de algehele situatie op de
Antillen drastisch te verbeteren
waardoor de motieven voor emigra
tie worden weggewerkt."
door ds P. C. Meijer
Mevrouw Haars is, gelukkig,
zij het laat, door de bocht
gegaan. De „kerkmarokka
nen" krijgen een verblijfsver
gunning. Al is de druk nu
even van het probleem af, het
is nog verre van opgelost: er
zijn er nog wel enige duizen
den méér illegalen.
Dat punt moet dan nu ook
wel doortastend aangepakt
worden, voor er weer een
hoogopgelopen conflict ont
staat, met alle verschijnselen
van dien. Eén daarvan is, dat
alle nuancering onmogelijk
gaat worden.
Een achtergrond van mijn artikel
over de kerkmarokkanen in Trouw
van 29/9 was dan ook juist een protest
tegen het verabsoluterende zwart-wit
denken en de daaruit voortvloeiende
consequenties.
Daar zit dan ook mijns inziens een
verschilpunt tussen drs. Niek Schu-
man en mij. Hij benadrukt in zijn
artikel van 13 oktober in Trouw tel
kens weer het recht van de Marokka
nen. Maar ook mevrouw Haars be
roept zich op het recht. En voor beide
standpunten is zeker wat te zeggen.
Voor het standpunt van mevrouw
Haars, dat zij correct de wet hanteer
de. Dat is tot in de Raad van State
ook bevestigd. En ook voor het stand
punt zoals Schuman het weergaf: het
juist hanteren van een wet betekent
nog niet dat de wèt juist is.
Inmiddels zaten die mensen maar in*
de Duif. En ora die mensen was het
toch begonnen. Niet om gelijk of om
recht. Want recht heeft slechts waar
de als het een dienende functie heeft.
Dóór blijven tamboeren op het recht
zou wel eens een variant hebben kun
nen opleveren voor het grafschrift:
„Hier ligt Jan. Hij had gelijk. Hij
kwam van rechts." Op zo'n manier op
rechten blijven staan, is mijns inziens
ethisch niet verantwoord.
Tenminste, vanuit een christelijke vi
sie op de mens acht ik dat niet ver
antwoord. Maar niet iedereen, die
zich inzette voor de Marokkanen, zal
deze visie hebben gedeeld. Er laat
zich ook best een visie denken, die
het volkomen legitiem acht, als er
slachtoffers vallen in een strijd voor
een betere en rechtvaardiger samen
leving. Zowel links als rechts, bij fas
cisme en marxisme, zijn die geluiden
te horen.
Vanuit dergelijke visies wordt ook de
bestaande samenleving vaak be
schreven als zo totaal verziekt, dat er
niets meer aan te verbeteren valt.
Alleen een volkomen nieuwe start
zou nog uitkomst kunnen brengen. In
zo'n beroerde samenleving is dan ook
niets anders dan een incapabel parle
ment te verwachten, dat onrecht
vaardige wetten van een verwerpelij
ke regering goedkeurt. En in zo'n
samenleving móet je ook wel doorlo
pend actie blijven voeren, want één
moment van verslappen komt je duur
te staan. Je hele gedrag moet be
heerst worden door een groot wan
trouwen tegen de bestaande orde,
omdat die absoluut niet deugt. Nu
zou ik niet graag willen beweren, dat
onze samenleving ideaal is. Verre van
dat. Maar ik zou me in mijn gedrag
toch ook niet graag laten bepalen
door het idee alsof Nederland een
corrupte en totalitaire staat in Zuid-
Amerika zou zijn.
Waarom?
Als er mensen zijn die me dat wijs
willen maken en me methoden willen
laten gebruiken die bij zo'n corrupte
situatie horen, moet ik op z'n minst
mezelf eens kritisch afvragen, waar
om dat dan zo nodig moet, en of het
in het geval van de Marokkanen wel
alleen om hulp aan die mensen gaat.
Of wordt daarmee ook bedoeld onze
samenleving en huidige regering wat
dichter te brengen bij het noodzake
lijk geachte einde? Maar dan zit aan
die hulp een kant waarvan ik wéér
moet zeggen: dat is ethisch niet ver
antwoord. Mensen helpen betekent,
dat die mensen in het centrum staan
en niet ook nog eigen bedoelingen.
Nu zou ik drs. Schuman niet graag
willen beschuldigen dat hij zo te werk
gaat. Evenmin als bij voorbeeld de
diaconale instanties van de kerken,
die deze actie steunden. Er is eenvou
dig niet de minste aanleiding om dat
te veronderstellen. Maar de aanpak
van de actie en zeker van de bustoch
ten is wèl een aanpak uit deze ge-
dachtenwereld. En is daarom niet te
onkritisch, misschien zelfs wel naïef,
aan het een en ander door kerken en
christenen meegewerkt?
Dat alles betekent niet dat de kerken
DUS altijd de bestaande orde moeten
bevestigen. Wie gelooft in de komst
van het Koninkrijk Gods staat inte
gendeel altijd zeer kritisch tegenover
een wereld die bepaald nog niet het
zelfde is als dat Rijk.
Het betekent wel dat de kerken het
aan hun stand verplicht zijn kritisch
te zijn en te blijven, tegenover het
regeringsbeleid inzake de gastarbei
ders evenals tegenover hen die dat
beleid aanvechten. En niet te verge
ten: kritisch tegenover een samenle
ving die het zich meent te kunnen
permitteren op een dergelijke wijze
als nu gebeurt, gastarbeiders, legaal
en illegaal, aan werk te kunnen zetten
waarvoor geen Nederlanders te vin
den zijn.
Méér
Maar dat betekent méér dan de ille
gale koppelbazen en de werkgevers
die daar gebruik van maken het leven
en werken onmogelijk te maken. Het
betekent ook kritische vragen stellen
over het werk dat werkgevers te oie-
den hebben. Hoe het komt dat geen
hond het eigenlijk nog wil doen. (Dus
dan een gastarbeider maar, alsof die
nog minder is dan een hond). En dan
ook kritisch luisteren naar de ant
woorden: dat ze wel moeten vanwege
de concurrentie, technologie of welke
andere reden dan ook. Het betekent
kritische vragen stellen aan mensen
die zulke eisen aan een baan willen
stellen, dat zo'n baan niet gauw meer
te vinden is. En is, wie werk dat niet
aan die eisen beantwoordt wèl zou
willen doen, een stomme
hondof een gastarbeider?
Moet een gastarbeider wèl zo werken,
terwijl in ons land enkele tientallen
kilometers verhuizen al een reden is
om een baan maar niet te accep
teren?
En als er in een niet-volmaakte we
reld altijd nog wel klusjes zullen zijn
die niet geautomatiseerd zijn en niet
leuk om te doen. wat is dan het gelijk
van Wim Kok, die de eerste durfde te
zijn om over een sociale dienstplicht
te praten? Maar daar heeft niemand
zich nog verder aan durven branden.
Terwijl daar nu Juist wel eens HET
probleem achter alle andere kon lig
gen. Het probleem namelijk of we nog
in een samen-leving wonen, of dat we
steeds meer verzeild raken in een
wereld van „ieder voor zich". De kerk
zal dan duidelijk moeten maken dat
het vervolg daarop niet is: „en God
voor ons allen", maar „God tégen ons
allen". Niet omdat God zou vinden
dat tekort wordt gedaan aan Zijn
recht, aan een samenleving zoals die
Hem voor ogen staat, maar omdat
ieder voor zich levende mensen el
kaar en zichzelf daarmee zo schrome
lijk tekort doen.
Onbevredigend
Alleen, als de kerken daar werkelijk
mee bezig willen zijn, is het erg onbe
vredigend wanneer dat slechts zo nu
en dan is, bij de een of andere toe
stand die de pan uitrijst. Dat wordt
dan al gauw iets van paniekvoetbal,
waarbij de daden en uitspraken van
kerken niet altijd even gelukkig zijn.
Werkelijk helpen veronderstelt een
degelijk stuk kennis van zaken. Die
kennis moet je niet „nog even gauw"
opdoen als er plotseling „Iets gedaan
moet worden". Die moet bij de ker
ken paraat zijn. Dat kan ook heel
goed als binnen de kerken de aan
dacht voor de vragen uit onze samen
leving voluit een plaats krijgt en niet
naar ergens aan de rand wordt ver
schoven.
Daarop doelde ook dr Jager in zijn
artikel van 13 oktober op de Podium-
pagina, waarin hij inging op het be
zoek van de Marokkanen aan de theo-
logische hogeschool te Kampen. Ge
loven en theologie bedrijven kan Je
niet in een van de rest van de wereld
afgesloten luchtledig. Gebeurt dat-
tóch dan zou je, uit wanhoop over die
„splendid Isolation", zelfs begrip kun
nen gaan krijgen voor de mogelijk
heid die Jager noemt dat Samarita
nen slachtoffers niet naar een her
berg brengen, maar ermee het land
gaan rondreizen. Via deze „schokthe-
rapie" zouden dan mensen en in dit
geval vooral kerkmensen tot het
inzicht gebracht moeten worden dat
het zó niet langer kan. Als het goed is
moet het Kruis van Christus voor
christenen schokkend genoeg zijn.
Bovendien aards en realistisch ge
noeg om te ontdekken dat kerk, ge
loof en theologie alleen maar recht
van bestaan hebben, als ze voet aan
de grond houden op die wereld, die
God zo liefhad, dat Hij Zijn eniggebo
ren Zoon daarvoor gaf.
Van dfe hulp van God kunnen we
zeggen dat het niet zómaar werd ge
geven, doelgericht de mens centraal
stelde en op een lange ervaring be
rustte. Al zijn wij mensen dan God
niet, kinderen Gods moeten we zeker
zijn. Dus zullen we erg gewetensvol
moeten zijn om goed te helpen.
Ds P. C. Meijer is gereformeerd pre
dikant in algemene dienst voor kerk
en bedrijfsleven.
lADVERTEKTlE)
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan Trouw, jury politieke prent, postbus 859, Amsterdam.
Naam en adres aan de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een boekenbon.
ZUSTER: HET WERKT. DOKTER, HET WERKT!'..
Spaarwinstbiljet n/
Het Spaarwinstbiljet is een spaar-
vorm, speciaal voor hen die van tevoren
weten hoe lang ze hun geld kunnen
vastzetten. Dat kan kort zijn, dat kan lang
zijn.Twee jaar vast met een rente van 7v*%
of zes jaar vast met een rente van 8'/«%.
Berekend op basis van rente op rente.
De vier mogelijkheden in de tabel laten u
precies zien wat u betaalt en hoeveel u
straks ontvangt.
U bepaalt uw eigen winst.
Premiespaarbiljet
met variabele
looptijd. Rente tot
De flexibele tussenvorm. Vindt u een
vaste looptijd van 2 jaar wat te kort en 6
jaar te lang, dan is het Premiespaarbiljet
een winstgevend alternatief. Premiespaar-
biljetten kunnen namelijk na 2,3,4 of 5
jaar worden uitbetaald.
U ontvangt dan bij uitbetaling boven de
jaarlijkse basisrente van 5% rente op rente
een progressief oplopende premie.
De tabel geeft de mogelijkheden op
een rijtje.
U stort nu f1.000.- en wij betalen u terug:
u stort
spaartermijn
rente
u ontvangt
spaar-
termijn
hoofdsom
basisrente
premie
waardoor
u ontvangt
totale*
rente
f 869,37
2 jaar
7V«%
f 1.000,-
2 jaar
f 1.102,50
f 50.-
f 1.152,50
7V.%
f4.346,86
2 jaar
7V.%
f5.000,-
3 jaar
f 1.157,63
f 85.-
f 1.242,63
7V,%
f 621,49
6 jaar
8'/.%
f 1.000,-
4 jaar
f 1.215,51
f 135.-
f 1.350,51
7V«%
f3.107,44
6 jaar
8V«%
f 5.000,-
5 jaar
f 1.276,28
f215,-
f 1.491,28
8'/«%
De NMB denkt met u mee.
*De percentages vermeld onder „totale rente" zijn
afgerond en berekend op basis van samengestel
de interest.
Er zijn ook Premiespaarbiljetten van
f 5.000,-. Behalve 5% basisrente krijgt u
een premie tot maximaal f 1.075,- na 5 jaar.
Het NMB Spaarpapier aan toonder is
ook voor niet-kliënten onmiddellijk aan
de balie verkrijgbaar.
Vraag folder en inlichtingen.
Rentewijzigingen voorbehouden.
Wat kan een mens in het huis
houden voor het milieu doen?
Veel meer dan een ander soort
afwasmiddel en zeeppoeder ge
bruiken. Wie er het plastic, glas.
de energie en al het afval dat In
een huishouden voorkomt, bij be
trekt, weet dat er heel wat meer
aan vast zit.
Voor alle mensen, vrouwen èn
mannen die dat weten of willen
weten en aan anderen willen
overbrengen, heeft de Vereniging
Milieudefensie een cursus die
„milieu en huishouden" heet. Al
lerlei mensen in Alkmaar, Den
Haag, Rotterdam, Groningen,
Venray, Utrecht, Roelofarends-
veen en Maastricht hebben al
zo'n cursus achter de rug, in Dor
drecht en Zwolle zijn ze er mee
bezig en in Amsterdam wil de
vereniging er heel binnenkort
mee beginnen. Vanavond al is er
een eerste kennismaking in het
Mozeshuis. Waterlooplein 55. die
om half acht begint. Deze avond
is gratis, en niemand zit er dan
nog aan vast. Het is een avond
van praten over opzet en doel van
de cursus en van afspreken op
welke data de cursusbijeenkom
sten gehouden zullen worden.
De cursisten zullen ongeveer
twaalf dertien maal bijeenko
men. De stof is in twee delen
gesplitst. Het eerste deel is een
praat-deel, waarin de deelnemers
veel kunnen opsteken over de
achtergronden van milieuproble
men en de manier waarop ze daar
in het huishouden mee te maken
krijgen. Er komen vragen aan de
orde als: wat heeft voor jezelf het
milieu met het huishouden te
maken, wat kun je er in jouw
persoonlijke geval mee doen en
wat zijn de mogelijkheden om in
je eigen omgeving aan verbete
ringen te werken? Dat is dus alle
maal echt op de eigen omgeving
gericht Het zou natuurlijk onzin
zijn, zegt projectleider Janwillem
den Boeft, om in een wijk waar
bij voorbeeld alleen een super
markt is die de melk in plastic
flessen verkoopt, te gaan vertel
len dat je uitsluitend melk in glas
moet kopen. Dat kan daar ge
woon niet. In elke stad, in elke
buurt, moet Je naar haalbare ver
beteringen zoeken.
Omdat het de bedoeling van Mi
lieudefensie is, dat iedere cursist
de opgedane stof plus haar of zijn
goede ideeën in eigen omgeving
gaat uitdragen, is het tweede dëel
van de cursus daarop gericht. Er
wordt geoefend in het overbren
gen van die ideeën en voorstellen,
en in de manier waarop. Het
heeft geen zin, zegt Den Boeft.
om anderen te irriteren en te pro
beren ze voor te schrijven hoe het
allemaal zou moeten. Er zijn cur
sisten die na hun „lessen" op een
middelbare school voorlichting
over het milieu zijn gaan geven
dat doen ze in Venray maar dat
kan ook in de eigen club of vere
niging. Wie dat niet denkt te kun
nen pakt het weer anders aan. Er
zijn dat gebeurt het meest—
cursisten die een paar buurvrou
wen of kennissen op de koffie
vragen en er daar over praten.
Het gaat er niet om dat iedereen
opeens in een cursusleider of
boeiend spreker verandert, maar
dat een cursist aan verbetering
van het milieu werkt op de ma
nier die hem of haar het beste
ligt. In Roelofarendsveen is een
groepje „afgestudeerden" een
milieuvriendelijk winkeltje be
gonnen, in Zwolle zijn ze actie
gaan voeren voor plaatsing van
glascontainers.
Mogelijkheden te over dus voor
iedereen die iets wil doen om
haar of zijn omgeving gezond te
maken en te houden. Moeilijk
hoeft het niet te zijn; daarover
wordt vanavond in Amsterdam
alles verteld. Mochten er zich te
veel geïnteresseerden voor één
groep aanmelden, dan wordt er
gelijk gepraat over een volgende
cursus.
Uit een afgelegen deel van Tur
kije zijn de zwemmende katten
afkomstig, een ras dat dol op
water is. Taka Turkish, eigen
dom van een gezin in Heanor in
het Engelse graafschap Derbys
hire, is dank zij dit karaktertrek
je al beroemd geworden, niet al
leen omdat het dier vrijwel da
gelijks met vrouwtje Rebecca in
bad gaat, maar ook omdat het
zijn liefhebberij voor de televi
sie heeft mogen tonen.
„Kruip nou maar lekker onder de
wol en blijf daar tot ik weer langs
kom," had de dokter tegen een
34-jarige invalide vrouw in het
Engelse plaatsje Taunton ge
zegd, die een griepje had opgelo
pen. De vrouw vond het onder de
wol best lekker en had geen enke
le moeite met het medisch ad
vies. Zolang de dokter niet kwam
bleef ze daar, ook toen het veertig
Jaar bleek te gaan duren. Want zo
lang, las de Londense correspon
dent van De Limburger in het
Engelse artsentijdschrift Medical
News, bleef de dokter weg. Hij
kwam pas weer langs, toen de
vrouw al 77 Jaar en van een reus
achtige omvang geworden was.
Al die tijd hadden familieleden
haar tot haar volle tevredenheid
liefderijk verzorgd en een te hulp
geroepen specialist had er zeven
maanden werk mee om haar het
bed uit en de rolstoel in te praten.
Na haar „griepje" heeft ze nog
drie jaar redelijk plezier van het
„buitenleven" gehad voor ze
kwam te overlijden.
popgroep Bay City Rollers aan
het werk te zien en had zich, met
alleen wat water en vitamineta
bletten, per krat door een expedi
teur naar het vliegveld laten
brengen. Al haar moeite was ver
geefs: na haar dertig uren van
eenzame opsluiting opende de
douane de kist omdat er geen
afzender op stond en evenmin
een vrachtpapier. Ze beweerde
tegenover haar ontdekkers dat ze
het helemaal alleen gedaan had,
maar dat geloofde niemand: de
kist was namelijk aan de buiten
kant dichtgespijkerd. Al eerder
was het meisje legaal naar
Londen gevlogen om haar helden
te zien en te horen, maar haar
vader had haar een dag voor het
concert teruggehaald en haar
paspoort afgenomen.
Dertig uur lang heeft een veer
tienjarig meisje in een kist op het
vliegveld van Helsinki gezeten, in
de hoop op het vliegtuig naar Los
Angeles gezet te worden. Ze had
er alles voor over om daar de-
De kritiek op de pinnige Vara-
haan mag dan geluwd zijn, daar
om heeft nog niet iedereen er
vrede mee. Niet iedereen kan er
trouwens aan wennen, getuige
een brief in de gids van deze
omroep. Een ouderpaar uit Cu-
lemborg maakt zich daarin ern
stig bezorgd over het effect van
de haan op kleine kinderen. Zelf
hebben deze vader en moeder er
twee, kleintjes nog, van 2'/» en 4
jaar. De haan zelf vinden ze niet
zo erg, maar wel de bijbehorende
bonkende hartslag: „Onze kinde
ren zijn hiervoor ontzettend bang
geworden. Ze beginnen te hullen
en te gillen, en roepen .boem,
boem, weg'. Het is zelfs zo erg dat
ze de haan voorop de gids naar
vinden, omdat die samenhangt
met dat hartslaggeluid".
Wie er niets op tegen heeft om
binnen de korste keren stokdoof
te worden moet maar eens een
bezoekje brengen aan de lui
druchtigste discotheek ter we
reld. Dat Is het lawaalgeval ten
minste volgens eigenaar Werner
Vögeli, die zijn „Disco number
one" een paar dagen geleden geo
pend heeft in de Zwitserse stad
Zürich. Het daar geproduceerde
geluid moet inderdaad oorverdo
vend zijn: uit de luidsprekers
samen twaalfduizend watt
komt een herrie die even ver
schrikkelijk is als dat van een
straaljager op vijf meter afstand.
Een dagje Schiphol is dus veel
goedkoper en minder schadelijk.
Naam Voor zo'n plotseling op
lichtende ster aan het pop-pla-
tenfirmament. zoals de Amster
damse „Dee Dee" op het ogen
blik schijnt te zijn, heeft Televl-
zier een naam bedacht: disconin-
gln. Over een „disconing" hebben
we nog niets gelezen, maar die zal
er ook wel zijn.
