E
Ritmisch gekrioel in
een cosmisch circus
Jonge acteurs in ban
van oude meesters
V£
Fred van Doorn: 'Filmmagazine met informatie, interview en fragmenten hard nodig'
<raN<
Nederlandse films
bekroond
s
Politieke notulen
in museum, maar
niet ter inzage
Met de Franse lach
EN DAN NOG
Emoties uit Kreta
en Triëst
TV COMMENTAAR
Mediatief
blad om
over de
IKON te
praten
DONDERDAG 5 OKTOBER 1978
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
OOND
Aandacht voor film op tv belabberd
AMSTERDAM Fred van Doorn: „Voor een briefkaart op de
eerste rang" maken we nu al zo'n acht jaar. In november is de
honderdste uitzending. Er bestaat nog steeds belangstelling
voor. Maar naast de kwis zou er ook een informatief filmpro
gramma moeten zijn.
Ons programma is ten dele wel infor
matief. maar het accent ligt vanzelf
sprekend op het verstrooiende ele
ment Ik begrijp niet dat men dat bij
de NOS niet inziet. Cinevisie heeft
van begin af aan een verkeerde opzet
gehad, daarom was het gedoemd te
mislukken. Allereerst was de presen
tatie verkeerd. Berend Boudewijn en
later Peter Faber moesten van de
makers zo nodig grappig zijn. Een
presentator moet naar mijn idee frag
menten en interviews aan elkaar pra
ten. meer niet dan dat. W. L. Brugsma
van VARA-Visie hangt tussen de be
drijven door ook niet de lolbroek uit,
daar zijn de onderwerpen te serieus
voor
Voor een filmprogramma geldt pre
cies hetzelfde. Daarbij was de bena
dering van Cinevisie te kritisch. Wil je
een dergelijk programma maken, dan
ben je voor een deel afhankelijk van
de filmverhuurders. Je wilt bijvoor
beeld een fragment laten zien van de
nieuwste film van Jane Fonda. Daar
voor heb je toestemming nodig van
de distributeur in Nederland. Nou,
die man heeft er geen trek in zijn
films af te staan, als er door de pre
sentator gezegd wordt dat je er maar
beter niet heen kan gaan. want het is
toch een rotfilm. Hij pikt dat mis
schien een keer. daarna kun je zijn
medewerking wel vergeten. Boven
dien, waarom moeten tv-makers mij
vertellen waar ik wel en waar ik niet
naar toe moet gaan? Er draalen nog
wei vijfltg films die het aankijken
niet waard zijn. Die sommen ze toch
ook niet op. Dat kan iedereen het
beste voor zichzelf uitmaken."
NOS
„Ik wil hier overigens niet mee zeggen
dat je niet kritisch zou mógen zijn. De
formule van een filmprogramma
moet echter goed doordacht zijn. De
NOS beweert nu dat Cinevisie van de
lijst is afgevoerd om butgettaire rede
nen. maar daar geloof ik niet zo in.
Inhoudelijk stelde het gewoon te wei
nig voor. Door dat venijnige onder
toontje kregen ze van de verhuurders
geen materiaal meer en met die flau
we presentatie was ook niet iedereen
gelukkig. Er is wel behoefte aan een
magazine-ach tig filmprogramma.
Dat moet bij voorkeur door de NOS
gemaakt worden. Lees de doelstelling
van de NOS er maar op na. Het hoort
thuis in het totaalpakket van een
overkoepelende tv-organisatie. Je
hoort toch niemand roepen dat Stu
dio-Sport moet verdwijnen. Logisch
want Studio-Sport maakt een serieus
magazine, met informatie, interviews
en spelfragmenten. De oorzaak van
het falen van Cinevisie moet je dan
ook bij de makers zoeken en niet bij
de presentatoren. De grote man ach
ter Cinevisie was Gerard Soeteman
(tevens een van Nederlands bekend
ste scenario-schrijvers). Het spijt me
wel. maar die man moet een ontzet
tende minachting hebben voor film
en voor de mensen die er mee te
maken hebben, want ieder welden
kend mens zou zo'n programma niet
in elkaar durven brouwen."
Incidenten
Fred van Doorn staat niet op slechte
voet met de Nederlandse filmver
huurbedrijven, al hebben zich de af
gelopen jaren wel de nodige indicen-
ten voorgedaan. De slogan: slechte
publiciteit is ook publiciteit, gaat vol
gens hem niet op. Van Doorn: „In
'Voor een briefkaart op de eerste
rang' trachten we altijd de interes
santste films uit te zoeken met daar
uit de beste fragmenten. Uiteindelijk
is het een amusementsprogramma.
Neem je nu een film waarin het ge
weld centraal staat, dan moet je ook
consequent zijn en het meest geweld
dadige fragment eruit pakken. Daar
bij moet je je afvragen: op welk uur
zenden we uit, kijken er dan veel
kinderen en hoe staat de omroep,
waarvoor Je werkt, er tegenover? Op
die manier vallen er al heel wat films
uit de boot. Salo van Pasolini hebben
we bewust niet genomen omdat deze
film te cru is en Pret in een Tirolerbed
ook niet omdat we aan dit soort ver
tier niet meedoen. Filmverhuurders
weten dat zo langzamerhand ook wel.
Dat soort films wordt niet meer aan
geboden. Er blijven er desondanks
toch nog heel wat over. Met José
De aandacht van de Nederlandse tele
visie voor film is sinds jaar en dag
allerbelabberdst. Buiten een enkele
aardige cyclus die elke omroep zo nu
en dan vertoont, valt er op filmgebied
op de buis nauwelijks iets te beleven.
De kijker moet genoegen nemen met
„vergeelde" produkten die hoogstens
voeding geven aan de modieuze
drang naar nostalgie. De cultureel-his-
torische waarde van de films is be
droevend en het kijkgenot minimaal.
Een uitzondering op die regel vormde
in het afgelopen seizoen de Simone
Signoret-cyclus van de VARA. Toch
moet achteraf geconcludeerd worden
door Jan van Galen
dat de serie niet „af" was omdat
Signorets laatste succes „La vie de-
vant soi" ontbrak. Deze film is inmid
dels wel al op de Duitse tv vertoond.
Niet alleen de keuze van films is een
doorn in het oog van de liefhebbers.
Minstens even slordig wordt er met
tv-programma's over film omgespron
gen. Cinevisie van de NOS, het enige
„echte" filmprogramma, moest om
budgettaire redenen verdwijnen. Wat
er dit seizoen overblijft is mager: de
TROS-rubriek Simonskoop van Simon
van Collem en de maandelijkse
KRO-filmkwis Voor een briefkaart op
de eerste rang.
Fred van Doorn (36) is de maker van
Een briefkaart en tv- en filmkenner bij
uitstek. Ook hij ziet de ontwikkelingen
in Hilversum met lede ogen aan. Van
Doorn is van mening dat er naast zijn
filmkwis een goed doortimmerd film
programma moet komen, met een ma-
gazine-achtige opzet, waarin naast
fragmenten van nieuwe films ook in
terviews en informatie gestopt moeten
worden.
Als voorwaarde stelt hij wel
dat de flauwe grappen van Cinevisie
en de „reclameboodschappen" zoals
die voorkomen in Simonskoop moeten
ontbreken.
Fred van Doorn: „Ik zou wel een filmmagazine voor de tv willen maken, maar dan zonder
die flauwe grappen van Cinevisie en zonder de 'reclameboodschappen' van Simonskoop".
foto: Erwin Verheijen
Kersten die de kwis produceert, zit ik
dagenlang films te bekijken.
Voor die fragmenten hoef je niet te
betalen. Wij zenden ze uit, de ver
huurder heeft dan min of meer gratis
reclame. Toch gebeurt het wel eens
dat ze er wel geld voor vragen. Ik was
een keer aanwezig bij een voorverto
ning van de film Emanuelle. De dis
tributeur vroeg me toen wat ik ervoor
bood. Hoe bedoel je? vroeg ik. Nou,
hoeveel geld geef je?, zei hij weer.
Niets natuurlijk, was mijn antwoord.
Ja, wierp hij tegen, maar als ik naar
een andere omroep ga krijg ik zeker
3000 gulden. Moet je doen, zei ik weer.
Ja, maar zo kunnen we geen zaken
doen, zei hij weer. Maar we doen ook
helemaal geen zaken, was mijn laat
ste woord. Dat is een vervelende situ
atie. Je krijgt dan ook nog naar je
hoofd geslingerd dat jij het gemaakt
hebt dankzij hem, enzovoorts. Ik heb
toen zeker drie jaar niets meer van
hem vernomen.
Reclame
Ik heb er geen zin om commercials,
reclameboodschappen te maken. Si
mon van Collem bijvoorbeeld doet
dat wel. Simonskoop kun je nauwe
lijks een serieus filmprogramma noe
men. In de eerste plaats zijn zijn
bijdragen te onregelmatig om van
een magazine te praten en in de twee
de plaats staat hij geheel in dienst
van de filmmakers en distributeurs.
Hij krijgt alle „superstars" voor de
camera met behulp van de filmmaat
schappijen, maar een kritisch inter
view heeft die man nog nooit ge
maakt. De filmbazen zijn allang blij
natuurlijk, want wat kun je je als
betere reclame wensen.
Recencies
Fred van Doorn voltooide in 1967 zijn
opleiding aan de filmacademie in
Amsterdam, samen met de inmiddels
bekend geworden regisseurs als Pim
de la Parra, Wim Verstappen, Adri-
aan Ditvoorst, Frans Weisz en Gied
Jaspers. In de jaren daarna vervaar
digde hij enige films in opdracht van
het ministerie van CRM. Van Doorn
koos uiteindelijk voor het recenseren
van films en het maken van tv-pro
gramma's. Hij werkte onder meer
voor het blad Skoop, Het Parool, De
Haagse Post en Filmfan (voor die
twee laatste werkt hij nog steeds).
Voor de KRO maakte hij onder meer
;c* lUll'
van
wi dl
dl
w niet
W loc:
de Berend Boudewijn-kwis met J
van der Valk en tekende hij voon
regie van „TV van gisteren", het ji
leumprogramma van de KRO bij
veertigjarig bestaan. Verder is hij
dactielid van de „Alles is anddCl
Show" en maakte hij in opdracht
de KRO een serie over literatuur,
eerste aflevering van „Het Bi
wordt zondagavond uitgezonden.
Van Doorn: „Omdat ik ook nog
uitlaatklep van.publiceren heb,
ik me niet meer zo vreselijk op
de filmmalaise op de tv. Ik r
„Een Briefkaart" met vreselijk
plezier, maar het is geen kritisch
gramma. Mijn kritiek kan ik spi
in de Haagse Post bijvoorbeel
Naast de kwis zou ik best graag e<
pittig magazine op tv willen brengt
Nou goed, daar ben ik niet voor
vraagd, dus neem ik genoegen i
wat ik heb. Als ik terugkijk op
cyclus van Simone Signoret dan di
ik: waarom komt nu niemand op
idee om een film van haar op te tvl
laten zien die in Nederland nog n
vertoond is. Die kun je zonder prol
men op de buis brengen. In de Haa
Post kan ik daarover schrijven.
Een Briefkaart kan ik zoiets alle
signaleren door een fragment te lal
zien van een film van Signoret diei
pas in roulatie wordt gebracht, c
dat de distributeurs erachter zijn
komen dat er nu een enorme beli
stelling voor haar is. In andere lan
zien ze dat veel beter. Daar zijn zei
verhuurders gewoon een slag vi
Als 'La vie devant soi' daar nog i
in roulatie is gegaan, koopt de tv
film rechtstreeks van de maker.'
dooi
ander
,er
een zr
e
lenkt
at g
rezer
i:
:ial
Maar c
klaren
die Va
king 1
dei ®een
int
willen
v ook ei
ni ïanwe
.b: *e"
iaJipreki.
I lerkel
15, troost)
,t}«oed t
Van di
«tijger
port
artikel
geen i
gen
DEN HAAG (ANP) Vier Nederlan
se korte films zijn door het Frans
ministerie van cultuur en commua
catie onderscheiden met de jaarlijl
„Mentions de qualité". Het gaat
om de volgende films: „David",
giseerd door Paul Driessen, produl
tie Cinecentrum. „De Radiodroon
geregisseerd door Flip Jansen enp
produceerd door Fugitive Film.
De derde onderscheiden film is „ft
bitat" van regisseur Einan Cohi
geproduceerd door Schmeink Flh
Ook een onderscheiding kreeg „Ei a
zeep", weer geregisseerd door
Driessen en geproduceerd door Nk
Crama.
Iet ei
IDA-
iq, niet
nj ehrist)
i tchuiv
Meman
gaan
gen vj
Gec
ver.
Het S
een g
held.
Ive
een
'richt i
riteit.
ling v
beklei
Doel
bespr.
dein»
antwc
srijhe
op he
Van
een t
econc
loosd
de et
sche
aangf
hoofc
schri;
nomi
milie
en t
en I
Deze
- tulen
png
Iers.
m i
realis
ene f
afgev
hang
dan 2
orde
word
door R. N. Degens
DEN HAAG In het HOT-theater in Den Haag ging dinsdagavond de première van „Cosmic
Circus" een cybernetisch bewegingsspel, wat tevens de weredpremière was van Roland
Kayn's muziek „Makro", waarop het is gemaakt. Het werd gedaan door het mime-ensemble
van „Theatraction". Er waren nog geen honderd belangstellenden. Het duurde 75 minuten, en
na veertig daarvan werd er pauze gehouden.
Om de vijf mime-dansers die zich erg
ingespannen hadden gelegenheid te
geven op adem te komen, en om het
publiek (voorzover dat niet tot de
incrowd behoorde) zich bij enkele
versnaperingen te laten realiseren
wat er nu eigenlijk aan de hand was.
Dat vereist enige toelichting. „Thea
traction" (La Mandragore Nederland)
is „een atelier voor activiteiten op
theatergebied. onder artistieke lei
ding van Jo Roehrig". Het heeft ver
binding met een soortgelijke instel
ling in Parijs. „Madragore" is het
Franse woord voor alruin, een gewas
waaraan vroeger toverkracht werd
toegekend. Roland Kayn is een Duits
componist (geb. 1933) die een bepaal
de soort elektronische muziek com
poneert waarbij de cybernetica
(stuurkunde) een belangrijke rol
speelt, waardoor, volgens hem als al
ternatief voor computermuziek, „een
breder scala van waarnemlngskwali-
Speciaal vandaag
Chronische verkoudheid bij
kinderen, te gespannen leven
en kwalen na een ziekte krij
gen aandacht in Wat heet
beter.
Ned. 1 i 19.49
De AVRO vertoont het eer
ste deel van de BBC-serie Wie
betaalt de veerman?
Ned. 2 21.30
Jan Venema en Olga Mad-
sen maakten een film over de
Italiaanse schrijver Svevo en
diens bekendste roman Beken
tenissen van Zeno.
Ned. 1 22.10
Onderwerpen in Televizier
Magazine: Algemene beschou
wingen in de Tweede Kamer:
de financiële positie van voor
malige psychiatrische patiën
ten die in gezinsvervangende
tehuizen wonen en een verge
lijking tussen trein en auto.
Ned. 2 22.20
De slag bij Nieuwspoort is
ren nieuw programma van de
AVRO, waarin Jan Aagten en
Frans van floutert praten met
ministers en parlementariërs.
Hilv. 2 17.00
Na composities van Brahms
en Tsjaikofski. uitgevoerd
door het Nationale Orkest van
Frankrijk (20.05), volgt het eer
ste deel van een luisterspel
naar Dombey en Zoon van
Dickens.
Hilv. 2 l 21.45
teiten ontstaat". Misschien herinnert
men zich nog de enorm omvangrijke
en kostbare apparatuur waarmee hij
in 1976 in het Van Gogh-museum in
Amsterdam een „kibemetisch pro
ject" demonstreerde. Het was onder
deel van de tentoonstelling „Van
speeldoos tot muziekcomputer" en
het werkte als een zeer hinderlijke
stoorzender op de rest van het ten
toongestelde. Kayn zegt ergens in
zijn toelichting dat bij cybernetische
muziek het resultaat niet van te vo
ren is te voorzien. Wat nauwelijks een
excuus genoemd kan worden voor de
weinig gevarieerde brom- en loeiklan-
ken die deze avond onder de naam
„Makro" geproduceerd werden, en
waarop de vijf in witte tricots gesto
ken dansers al even weinig gevarieer
de bewegingen maakten. Het had
veel weg van een goed gediscipli
neerd uitgevoerd soort heilgymnas
tiek met doorlopend vallen en op
staan. verwonderd vragend omhoog
in het witte schljnwerperlicht kijken,
paniekbewegingen maken, en dan
maar weer vallen en opstaan...Wél
goed afgestemd op de dynamiek en
het tempo van de geluiden uit de
luidsprekers, en in het begin zelfs
Van een onzer verslaggevers
OLDENZAAL Democratisch Ol-
denzaal. dat twaalf Jaar in deze
Twentse gemeente functioneerde,
heeft de notulen over deze periode
geschonken aan het plaatselijk histo
risch museum Palthe-huis. De con
servator van het museum verklaart
blij te zijn met dit stukje prille lokale
politieke geschiedenis.
Democratisch Oldenzaal is te be
schouwen als een voorganger van het
CDA. Het bestond uit mensen van de
ARP en van de CHU plus een aantal
rooms-katholieken. Begin dit jaar
kwam in Oldenzaal een CDA van de
grond Velen In deze gemeente, waar
de KVP een bolwerk vormde, hebben
daar wel even tegenaan gehikt. Men
heeft zich nog afgevraagd of het mis
schien toch beter was de notulen van
dit pre-CDA, waarbij het uiteraard
niet uitsluitend .aap. wat heb je
mooie jongen" was. te vernietigen.
Tenslotte werd ten gerieve van het
nageslacht gekozen voor schenking
aan het museum, maar onder de voor
waarde dat het proza de eerste twin
tig jaar niet ter inzage is. omdat men
de persoonlijke levenssfeer van de
erin genoemde personen wil eerbie
digen
even verrassend vanwege het geheim
zinnig bewegen van de grote witte
zetstukken van het simpele decor.
Maar de enorme pretenties van zowel
Kayn als Roehrig (onder andere dit:
„de organische en mechanische pro
cessen van klank en beweging mani
festeren zich als een permanente
strijd tussen de elementen, een cos-
mische oorlog waarbij de speler zowel
getuige is als partij") worden niet
waargemaakt.
Het bleef, althans voor mij. bij een
van weinig fantasie getuigend rit
misch gekrioel in de piste van een
bepaald niet cosmisch circus. Mis
schien moet je nog in de toverkracht
van de alruinwortel geloven om het
anders te ondergaan. U kunt het des
gewenst proberen in het Theater aan
de Haven in Scheveningen, waar het
nog acht maal in oktober en vijf maal
in november vertoond wordt.
Twee leden van bet mime-ensemble in „Cosmic Circus".
Het Renaissance Theater uit Ber
lijn speelt op 8 oktober in de Utrecht
se Schouwburg een eenmalige voor
stelling van ïbsens „Poppenhuis".
Rudolf Noelte regisseerde dit stuk en
werd in de Duitse toneelkritiek ge
roemd om een „revolutionair traditio
nele" aanpak, een oorspronkelijke
tekstbehandeling en een nieuwe visie
op de personages uit dit stuk. Aan
vang 20.00.
In samenwerking met het Chili-
comité speelt de Nieuwe Komedie
van 12 t/m 14 oktober in het Soeterijn
Theater te Amsterdam „Een lange
nacht". Dit stuk is geschreven door
een groep Chileense vrouwen. Het
speelt in een gevangenis waar vier
vrouwen, opgesloten wegens (ver
meende) verzetsactiviteiten, hun lot
afwachten. Aanvang 20.00 en op zon
dag 15.00
Het Project Theater speelt op
nieuw „De tranen van de burgerij".
Dit realistische portret van een be
wustwordingsproces is v^n 10 t/m 14
oktober in het Shaffy-Theater te zien.
door André Rutten
DEN HAAG In Diligentia heeft
zich dinsdagavond Theater de Nar
gepresenteerd, een klein groepje,
waarin Monique Smal en Coen
Pronk, die samen onder de titel „Met
de Franse lach" en onder regie van
Bob de Lange vier eenakters spelen,
vertaald door Guus Verstraete, twee
van Georges Courteline (1858-1929),
twee van Georges Feydeau
(1863-1921).
Aanvankelijk zou Ko van Dijk, die bij
de Haagse Comedie succesvolle Fey-
deau-regies gedaan heeft, de twee
nog jonge spelers (Monique Smal de
buteerde in 1968, Coen Pronk in 1959)
geregisseerd hebben, waarop hij zich
ook zorgvuldig had voorbereid, op
grond waarvan Marianne Verwey de
cors en kostuums heeft ontworpen.
Maar na zijn plotseling overlijden
nam Bob de Lange die taak over, die
zelf met succes Feydeau's gespeeld
en geregisseerd heeft.
De stijl van deze voorstelling is dui
delijk van Bob de Lange, met wel het
nadeel, dat hij daar, zelf spelend, een
schitterende, zelfs warm-menselijke
invulling aan geeft, en dat je bij die
jongere acteurs in de gebruikte stijl
minder persoonlijke inbreng kunt
vinden.
de
schreven door Guus Verstraete di
recteur van de Koninklijke Schw
burg in Den Haag, wordt terechip-
constateerd, dat de toneelwereld ta
langer hoe duidelijker is gaan inziet
dat Feydeau meer was dan een be
hendig komedieschrijver. Ko va
Dijk en Bob de Lange hebben
aan meegewerkt. Hoe boeiend
het kunnen zijn, als nu een jonge
spelersgeneratie er een frisse hede
daagse kijk op ontwikkeld had en«
daarbij passende stijl. Dat is niet, i
in ieder geval te weinig gebeurd, van
kunt natuurlijk heel goed zien, di beke
daar twee jongere mensen aan I* geno*
spelen zijn, en dat zij de Holland) f
Feydeau-stijl op een behoorlijke nu den
nier aankunnen, maar je zit toch ti van j
veel te kijken naar goede acteurs, di
ijverig de oude meesters naspele onze
Het gaat niet echt tintelen, het won
niet echt leuk, zelfs niet voor
alhoewel ik tot de generatie van dl hebb
oude meesters hoor. Of misschlf voor
juist daarom. Ik had willen zien
de jongere spelersgeneratie in Frf rekei
deau ziet. En in Courteline. Die v de o
minder goed kennen. En die welhalt
tijdgenoot is van Feydeau, maar to<
anders.
U herkent hem onmiddellijk als de
oudste Britse officier in het Duitse
krijgsgevangenenkamp Colditz.
Vanavond komt de populaire Jack
Hedley voor het eerst op de Neder
landse buis in de rol van Alan Hal-
dane. Eveneens een Engelse mili
tair. maar strijdend aan de kant van
het Griekse verzet op Kreta viel hij
nooit in handen van de vijand.
De Duitsers, die het eiland in mei
1941 veroverden ten koste van enor
me verliezen aan weerszijden, heb
ben nimmer ten volle profijt kun-
nen trekken van dit steunpunt in de
Middellandse Zee De Andartes
(verzetsstrijders) zagen, versterkt
door een handvol achtergebleven
Britse soldaten, zelfs kans de Duit
se luchtlandingstroepen uit te scha
kelen.
Over deze verbeten strijd zou een
indrukwekkende film te maken
zijn. ook al vanwege de historische
achtergronden. De BBC-produktie
Wie betaalt de veerman?, waarmee
de Avro ons vanavond laat kennis
maken, speelt echter na de oorlog
Alan Haldane. een weduwnaar, doet
zijn jachtwerf van de hand om terug
te kunnen keren naar het eiland dat
hem trekt. Hij wil de mc:r
zien aan wie hij zo veel herinnerin
gen levendig houdt.
door Ton Hydra
Een van de eersten die Alan op
Kreta ontmoet is de artistieke An-
nika Zeferis. Deze charmante vrouw
brengt hem in verwarring, want zij
lijkt op Melina Matakis, tijdens de
oorlog een jeugdig lid van het on
dergrondse verzet, op wie hij ver
liefd was geworden. Zij oude wapen
broeder Babis Spiridakis, die hem
koel ontvangt, verdenkt Alan ervan
het meisje, in verwachting nog wel,
destijds in de steek te hebben gela
ten. Haldane blijkt daarvan door de
oorlogshandelingen onkundig te
zijn gebleven. Op zijn beurt ver
baast hij Babis met de mededeling
dat hij Melina na de bevrijding ver
scheidene keren ten huwelijk had
gevraagd, maar dat zijn brieven
nooit werden beantwoord.
De twee vrienden komen er achter
dat de moeder van Melina de brie
ven onderschepte omdat zij geen
vreemdeling in de familie wenste.
Met dit gegeven voert schrijver Mi
chael J. Bird een primitief eiland-
instinct in zijn verhaal. Op Kreta
bestaat nog de bloedwraak. De
oude. jaloerse vrouw Katharina
Mata1'1- daarvan de represen
tatie en zij zal alles in het werk
stellen om Alan Haldane tot slacht
offer te maken vóór de kleindochter
kan vernemen dat hij haar vader is.
Men merkt het al, dit verhaal zit vol
emotionele „springstof". De situa
tie wordt nog gecompliceerder wan
neer Alan en de charmante Annika
verliefd op elkaar worden, zonder
dat hij haar lets van zijn vroegere
relaties durft te onthullen.
Dat verhaal zit goed in elkaar. De
schrijver droeg bij aan het succes
van verscheidene toppers, waaron
der De Onedin-Line. Er is in de door
William Slater geregisseerde BBC-
produktie te genieten van voortref
felijk spel. Nederlandse televisieme
dewerkers kunnen veel leren van de
tekstbehandeling en de wijze waar
op de spelers hun rol en de sfeer
rondom opbouwen.
Zij hebben er ruim drie maanden
aan gewerkt op het eiland Kreta
zelf en dat is niet alleen zichtbaar.
Het voelbaar maken van die bijzon
dere sfeer kostte de vertolkster van
Annika waarschijnlijk de minste
moeite: Betty Arvaniti is namelijk
een van de prominente actrices in
Griekenland.
Ik heb nooit iets gelezen van de zich
Jack Hadley
Italo Svevo noemende Triëster
schrijver-zakenman Ettoro
Schmitz. Dit blijkt geen schande te
zijn, want zijn beste roman bleef
hier veertig jaar vrijwel onbekend.
De sinds 1964 toch nog zeer kleine
Nederlandse lezerskring zal na van
avond waarschijnlijk worden uitge
breid, want dank zij Olga Madsen
en Jan Venema namens de NOS en
enkele lezers, kunnen we de achter
stand Inhalen via de film Bekente
nissen van Zeno.
Onder deze titel presenteerde Sve
vo in 1923 een scherpe psychologi
sche analyse, die waarschijnlijk
voor alle tijden geldig is. Velen in
onze tijd zullen zich aangesproken
voelen door een in ironie verpakt
pessimisme.
In de film geeft Svevo's nu 81-jarige
dochter Fonda Savio een interes
sant en soms tegenbeeld van haar
vader.
DRIEBERGEN Er is een nieuw
blad uit: Mediatief. Het is om zo te
zeggen de vrucht van het IKON-
project van de HJR (hervormde
jeugdraad). Daarbij gaat het er
om, mogelijkheden aan te reiken
voor verder praten over IKON-
programma's in gezinnen, ge
spreksgroepen, jeugd- en jonge
renwerk enz. Ook wil Mediatiei
met z'n belgeleidend materiaal de
massa-media „wat hanteerbaar
der, bruikbaarder en toegankelij
ker" maken. Vandaar dat behalve
informatie over wat er bij
IKON te koop is, en waaróm,
beschouwende artikelen komen
over de rol van radio en televisie ln
opvoeding en (godsdienstige) vor
ming. Om misverstand te voork»
men: Mediatief is géén nieuw om
roepblad dat elke week verschijnt
In november komt er nog eet
nummer van Mediatief en voor
volgend jaar staan acht nummeO
op stapel. Verdere inlichtingen e»
bestellingen bij: HJR/LCGJ. AnV
woordnummer 80, 3970, VB Drié
bergen.
De 1:
imm<
beid)
Werk
tekei
Re
Nu c
Pijn
dat i
wooi
pen
Hij z
er n:
l
