Haagse Babylon is voltooid
De tekening van een lezer
ouw
Commentaar
't stomigste land van europa
■f
(uurlijke lafheid
'm^reide verantwoordelijkheid
Meningen over nieuw complex bij Centraal Station lopen ver uiteen
ommentaar van anderen
hond taboe
OPLOSDRANK
met moeder aan tafel
vrouwenhandel
flSDAG 27 SEPTEMBER 1978
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
let minister Gardeniers uiterst
!j genomen worden, dat zij nu
K-bestuur in feite heeft opgeza
kt de beslissing om de datum
wellen, waarop Veronica effec-
|C-omroep kan optreden.
|ister zal zich natuurlijk uitput-
Jgumenten, dat het hier om een
ke" afwikkeling of iets derge-
jt, maar een dergelijke voor-
van zaken moet misleidend
MDe minister weet drommels
lat het hier niet om een zakelij-
ïelegenheid gaat. maar integen-
[m een uiterst emotionele en
fcve zaak. En als het NOS-be-
ior tijdnood en allerlei prakti-
%praken met de rug tegen de
jen datum moet noemen, die
i en haar fans in het land niet
i zal zich al die emotie boven
ffd van het NOS-bestuur ontla-
itkan de minister de rol van de
wassende Pilatus op zich
nemen.
Vorige week dinsdag vonden wij het
de moeite waard in deze commentaar-
kolom te signaleren hoe de regering al
jaren bezig is de Veronica-zaak af te
wikkelen op „een slome, moeilijkhe
den ontwijkende en beslissingen voor
zich uit schuivende manier". Dat het
echter allemaal nog erger kan, heeft
minister Gardeniers deze week bewe
zen door in een overgeeflijke bui van
bestuurlijke lafheid een andere instan
tie (in dit geval het NOS-bestuur) als
bliksemafleider te laten fungeren.
Wat het NOS-bestuur de minister zal
adviseren, moet het helemaal voor
zichzelf weten. Het is wel zaak dat de
NOS (en misschien nu ook al de Twee
de Kamer) duidelijk en onomwonden
vast stelt, dat de verantwoordelijkheid
voor die beslissing hoe die ook
uitvalt ligt bij de minister van cul
tuur, recreatie en maatschappelijk
werk en bij niemand anders in dit land.
schentele twijfel over de werking
le economische orde, omdat die
iminder in staat blijkt te zijn
^^len op te lossen, heeft een
n<j^bep van de wetenschappelijke
1 van het CDA geïnspireerd
Ier 1 opmerkelijk (en voorzover het
lat (je lijn betreft ook zeer behar-
Verjrdig) pleidooi en appèl. Het
ik kreeg als titel mee „gesprei-
'intwoordelijkheid."
itrale probleem in het rapport is
de overheid in klimmende
rdt verwacht een bevredigen-
issing te vinden voor de vaak
itelde wensen en de doorge-
problemen van de lagere ni-
ïdrijven. bedrijfstakken en re-
»e werkgroep stelt vast, dat dit
luiven niet bevredigend is. Het
97gjn te gering beroep op de eigen
Woordelijkheid; het creëert ook
erwfnaat waarin men wel de lusten,
a dtiet de lasten van bepaalde op-
"fen accepteert en per saldo raakt
1S ft werknemer op die manier al
te'ervreemc* van ziïn werksituatie.
datar een vurig pleidooi van de
oniers van het rapport de verant-
/oofclijkheden zoveel mogelijk te
n. 3 waar ze thuis horen: dus niet
tw*bij de centrale overheid, maar
y en zo ruim mogelijk bij de
^c^en en bedrijfstakken. De conse-
gene hiervan behoort te zijn een
teifïlijke versterking van de mede-
vootschap op de lagere niveaus.
ald| rapport wordt die consequentie
xoretrokken met de voorstellen de
ddaur van het bedrijfsleven ingrij-
veranderen: de raad van com-
vanhssen van een onderneming moet
ttop°gste orgaan worden van de
hePem'n8 met een daaraan onder-
dioMü directie. De raad van com-
isissen moet ook voor een derde
lietoor werknemers, een derde deel
ril pe aandeelhouders en voor een
arte deel door de raad zelf worden
jesteld. Ook zal er een wettelij-
•eling moeten komen voor het
[stakgewijze overleg.
de
Het appèl van het rapport is vooral
gericht tot de lagere niveaus om hun
verantwoordelijkheid daadwerkelijk
waar te maken; om tot afspraken te
komen over de werkgelegenheid, te
discussieren ook over de vraag of in
een gegeven situatie een loosnverho-
ging al dan niet wenselijk is enz. Het is
eigenlijk een oproep niet langer alle
heil van de overheid te verwachten,
maar zelf de touwtjes in handen te
nemen.
Het CDA toont daarmee duidelijk een
eigen gezicht tussen enerzijds de vrij
heid van het liberalisme (die voorna
melijk het individu ten goede komt) en
anderzijds de centraal geleide verzor
gingsstaat van het socialisme. Dat is
pure winst en als zodanig verdient het
rapport de grootste aandacht van de
CDA-politici. die uiteindelijk de in
houd ervan moeten waar maken.
Toch resteert er ook enige twijfel over
de gekozen marsroute. Het rapport
neemt bijvoorbeeld nogal gemakkelijk
voor zijn rekening, dat het niet de
primaire taak van de oveheid is te
zorgen voor volledige werkgelegen
heid. Natuurlijk, het is belangrijk dat
de bedrijfsgenoten daar zelf beter op
gaan letten, maar dit laat waar het
een zo essentieel probleem is onver
let een primaire en niet aflatende zorg
voor de overheid. Ingrijpen als het al
te laat is, lijkt ons minder wenselijk.
Ruimte voor twijfel is er ook voor de
optimistische ondertoon dat de be
drijfsgenoten veel dingen zelf wel kun
nen. Het gevaar bestaat nl. dat de
overheid zich maar te graag bij die
situatie neerlegt. Waarom zou je je
problemen op je nek halen, als het niet
per se nodig is?
Om op die twijfel af te dingen, is het
vooral van belang dat de voorstellen
ter zake van de medezeggenschap snel
worden gerealiseerd. En dat zou in de
praktijk weieens kunnen tegen vallen.
De 'drugstore' in het winkelcentrum Babylon in Franse stijl: 'waar winke- Babyion kijkt uit op een van Den Haags markante stukjes groen, dat onlangs op het nippertje gespaard kon
len verandert in een nieuwe vorm van recreatie' blijven van een betonnen tramtracé: de Koekamp
door Haro Hielkema
DEN HAAG „Na 2651 jaar
is het dan zover: Babyion
wordt voltooid." Met deze
woorden presenteert het
Haagse bouwbedrijf MAB de
opening deze week van een
imposant bouwwerk naast
het Centraal Station in Den
Haag. Een complex met meer
functies, een stad in de stad,
de polsslag van een metro
pool. Kortom, Babyion.
De naam is niet voor niets gekozen,
want het bijbelse Babyion bezat de
zelfde kenmerken als het nieuw te
openen wereldwonder aan het Konin
gin Julianaplein in Den Haag. Ten
minste. de theologische en histori
sche beschouwing van de MAB lijkt
niet verder te gaan dan de opmerking
dat „Babyion een wereldstad van
enorme omvang was. vol van verba
zingwekkende bouwwerken, met reu
zenmuren en hangende tuinen, de to
ren van Bel, de eindeloze mensenme
nigte uit Arabië, Armenië, Perzië en
Syrië, de onbeschrijflijke pracht en
de duizenden vormen waaronder de
wellust werd botgevierd."
de „hemel" in geschreven met tal van
verwijzingen naar het bijbelse Baby-
Ion. „De historische hemeltoren en
het nieuwe complex hebben in elk
geval gemeen dat er duif achter
steekt om een nieuwe formule te ge
bruiken" is er zo een. „Babyion, een
uit de as herrezen legende in een
uiterst luxueuze en moderne jas" een
andere. „Babyion is een poging tot
iets nieuws" is ook beweerd.
Maar even goed wordt Babylon met
zijn pyramidevorm gekritiseerd als
een grote, logge bruine massa, een
immens bouwwerk dat aan de buiten
kant de aanzet geniet tot een nieuwe
bouwvorm, maar dat binnen niks
nieuws bevat. Pompeus van buiten,
kitsch van binnen en vooral in de
„drugstore". Vanuit dat gezichtspunt
valt het met de geroemde „durf" en
het „nieuwe jasje" wel mee.
Dat neemt niet weg dat Den Haag er
van donderdag af (vandaag wordt het
gebouw officieel geopend, maar de
Hagenaars mogen pas een dag later
naar binnen) een apart gebouwen
complex bij heeft. En misschien past
het in datzelfde Den Haag ook wel,
met al die kitsch uit het Parijs van
vroeger, met tierelantijnen, extra
veel krullen, sjieke versieringen, on
eindig veel spiegels en glaswerk, def
tigheid en exclusiviteit, nostalgie en
een vleugje „kouwe kak".
ge-0Dject van gemaakt hebben. „Het
is allemaal extra sjiek gemaakt", zegt
een MAB-woordvoerder. „Het moet
exclusief zijn". En toch veronderstelt
hij dat Babyion ook voor de gemid
delde Hagenaar betaalbaar zal zijn.
veerd voor de bouw van twee (film-)-
theaters.
Kritiek
Hotel
Dat kan zeker niet gezegd worden
van het hotel in het Babylon-complex
(144 kamers), dat met vijf sterren
opgesierd wordt en dat in dediploma-
tenstad op goedbedeelde bezoekers
wacht. Hotel Babyion rekent boven
dien over een paar jaar op een stevige
klandizie, wanneer het Centraal Sta
tion niet alleen eindpunt van de Zoe-
termeerse Sprinterlijn en de spoor
wegverbinding met Utrecht is. maar
ook van de Schiphollijn naar de nati
onale luchthaven en Amsterdam.
Dan ook zal de belangstelling opti
maal zijn voor de congres- en verga
derruimte in het complex.
De provincie Zuid-Holland is er voor
een belangrijk deel verantwoordelijk
voor dat de kantoorruimte in Baby-
Ion voor driekwart in gebruik geno
men wordt. De parkeerruimte van
Babyion (450 auto's) kan benut wor
den door het personeel van het hotel
en de kantoren en door de bezoekers.
In het complex is ruimte gereser-
De komst van Babylon is gebruike
lijk met de nodige kritiek begroet.
Van een in deze tijd toch minstens te
overwegen zuinige en kleinschalige
aanpak is zeker geen sprake. Echt
nieuw is het project niet. En de win
kelstand in het Haagse centrum heeft
niet bepaald staan trappelen bij de
gedachte dat Babyion een belangrij
ke aantrekkingskracht zal hebben.
De Stichting Binnenstad vreest grote
concurrentie voor de bestaande win
kels. En voor de horecabedrijven is
het evenmin leuk dat er voor de amb
tenaren aanzienlijk meer eet- en
drinkgelegenheden bij komen.
Kerken
De minst opgemerkte kritiek komt
echter van het moderamen van de
classis 's-Gravenhage van de gerefor
meerde Kerken, dat in het kerkblad
kanttekeningen plaatst bij de onge
nuanceerde en onwetende verhalen
over het bijbelse Babyion. „Wij ho
pen van harte dat de activiteiten in
het Babyloncomplex de bijbelse be
tekenis van „Babylon" geen eer zul
len aandoen", schrijft het mode-
ramen.
Want volgens het bijbelverhaal was
de toren van Babyion een uiting van
hoogmoed en trots van mensen, die
op eigengereide wijze hun samenle
ving wilden sturen en ontwikkelen.
Uit het laatste bijbelboek, de Open
baring van Johannes, blijkt verder
aldus het moderamen. dat Babyion
de naam is van een door en door
onmenselijke stad, waarin volken en
de leidinggevende personen en in
stanties te gronde gaan aan hun zelf
zucht. aan hun daden van onrecht en
aan hun geloof in de kracht van de
sterkste. „Daarom doet het ons pijn
dat de naam „Babyion" gebruikt
wordt voor een gebouw in het cen
trum van Den Haag", aldus het mo
deramen.
(De rekensom van het bouwbedrijf
MAB dat „Babyion na 2651 jaar
wordt voltooid" lijkt aanvechtbaar.
Het bedrijf gaat met deze rekensom
terug tot het jaar 673 voor Christus
(of. indien men aanneemt dat het
jaar nul niet bestaan heeft, tot het
jaar 674) en dat jaar viel in de bloei
periode van het Babylon van Nebu-
kadnezar. Waarschijnlijk heeft het
bouwbedrijf bij het schrijven van
deze zin de mislukte torenbouw van
Babel in gedachten, maar die moet
een (onbekend) aantal eeuwen voor
Nebukadnezar zijn gebouwd red.
Trouw).
(bijna, denk aan de derde
gjapg van 1940 tot 1944) ieder jaar
irm oonrede is, mag dan haast even
mr zijn als de wisseling der seizoe-
aaflhef hele stuk en ritueel van
,rw esdag worden nergens in ons
n bestel bindend voorgeschre-
le jfyandaar dat het Nieuwsblad
lUt<pet Noorden de consequentie
telan onder ogen heeft durven
ünrfn een beschouwing afdrukt on-
kop, die ook deze bloemlezing
ele derde dinsdag in september
in mystiek gehuld. De schijn
opgehouden, dat om 13.00 uur
erlossende ivoord gesproken
maar zaterdagsmorgens
de minister van Financiën al
ersconferentie over de miljoe-
ta en maandagsmorgens geeft
nister-president een toelichting
troonrede aan Neerlands hoop
bange dagen, de verzamelde
edacteuren. Vroeger mocht
ip straffe van uitsluiting zelfs
aten blijken, dat dit gebeurde,
gaat de schizofrenie niet meer.
ig er alleen niet voor 13.30 uur
gepubliceerd worden en dat is
in zoverre logisch, dat Hare Majes
teit bij het uitstijgen van de gouden
koets een lelijke smak zou kunnen
maken en dan zou de laatste schijn
lelijk zijn doorgeprikt.
Maar in wezen wordt het koning-
schap bij deze gelegenheid misbruikt
voor partijpolitieke doeleinden. De
koningin weet, dat zestig procent,
van wat zij nu op stellige toon als
redelijke zekerheid het land inslin-
gert, bij het olieverversen tijdens de
rit wordt weggespoeld. Zo is het deze
keer. zo was nooit anders.
Niemand doet het, maar het zou wel
moeten gebeuren: aan het einde van
het jaar zou iets of iemand, de Raad
van State, de Rekenkamer, een colle
ge van onafhankelijke beleidsbeoor-
delaars een slimme publikatie, enfin,
noem maar op. eens koel en zakelijk
moeten vaststellen, wat er nu terecht
is gekomen van al die goede bedoe
lingen, die op de derde dinsdag van
september aan het. ondanks alles,
verwachtingsvolle volk worden voor
gelegd. Omdat de koningin ze onder
woorden brengt, krijgen die bedoe
lingen eeuwigheidswaarde mee, zo
als encyclieken van de paus."
Dat de hele boel in het bijbelse Baby-
Ion uiteindelijk ten onder ging, wil de DrUOStOTC
bouwers van het nieuwe Babyion niet
te binnen schieten. Integendeel, in
forse advertenties wordt Den Haag
door de MAB alvast gefeliciteerd met
de opening van een van zijn „meest
markante gebouwen". Want „in Ba
byion ziet u wat u nog nooit heeft
gezien". En „een dagje Babyion
wordt straks een dagje uit."
Babylon is nogmaals imposant.
Groot, apart van vorm en opvallend.
Een project, dat vanwege zijn ligging
niet te negeren valt. Naast de nieuwe
entrée van de residentie, het Centraal
Station. Vlakbij een andere toegangs
poort, de Utrechtsebaan. Omringd
door een nijver ambtenarenvolkje.
Temidden daarvan is Babyion een
veelzijdig complex en het heeft aan
die diversiteit zelfs zijn naam te dan
ken. Babyion bevat een winkelcen
trum met daarin een dominerende
„drugstore", een groot aantal kanto
ren, een hotel en een parkeergarage.
Ongeveer honderdtwintig miljoen
gulden bedragen de stichtingskosten
van Babyion, waarvoor de voormali
ge Haagse wethouder Nuy eind 1974
de eerste paal sloeg. Vla een glazen
loopbrug is het complex verbonden
met het Centraal Station.
'Durf'
Het meest opvallende van Babylon is
wellicht dat de meningen over het
gebouw zo uiteenlopen. Al ver vóór de
opening is het complex als het ware
Centraal in het hele complex is niet
het winkelcentrum, dat zo'n vijftig
winkels, boetiekjes, kiosken en res
taurantjes bevat, maaar de als geheel
nieuwe winkelvorm gepresenteerde
„drugstore" We zullen eraan moeten
geloven dat dit woord onze taal bin
nensluipt, want een vertaling is er
niet voor. Het is heel wat meer dan
een drogisterij of een Franse „drogue-
rie". Het is een ruimte (op vier ver
schillende bouwniveaus), die volgens
de architecten herinneringen oproept
aan de bijna decadente sfeer van het
Parijs van omstreeks de eeuwwisse
ling. Er zijn allerlei kleine winkeltjes,
restaurants, een „tearoom". De op
schriften zijn allemaal in het Frans
gesteld, dus woordenboek meenemen
naar het nieuwe Babyion.
De inrichting van de „drugstore" is
bedacht door twee Franse binnen
huisarchitecten, Maurice Lubet en
Marc-Henri Hecht, die zich al hebben
laten ontvallen dat Babyion de eerste
enige en echte Franse drugstore is.
Majestueuze trappen, immens grote
spiegels, veel glas- en houtwerk,
smeedijzer, koper, kroonluchters en
andere versieringen waarvoor ze in
Den Haag de juiste benamingen ken
nen. Het is praktisch allemaal hand
werk, vervaardigd en geïnstalleerd
door enkele tientallen Fransen.
Het is duidelijk dat de MAB en de
architecten van het Rijswijkse bu
reau Lucas Niemeijer er een presti-
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan Trouw, jury politieke prent, postbus 659,
Amsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden Voor geplaatste prenten is er een
boekenbon
PUINRUIMEN ("MAG JE NIET MEER ZEGGEN!
BEVRIEZEN ("NIET NU, NIET NU!")
KOETSJER'JOEN ("HAD JE BETER NIET KUNNEN DOEN'")
AMBTENAREN-SALARISSEN ("EN BESTEK-91 DAN?")
BRIEF AAN AMSTERDAM ("HAD JE JE NIET MEE
MOETEN BEMOEIEN!")
IK, (MINISTER VAN BINNENLANDSE ZAKEN.
MAG IK OAN NIKS MEER
Rook en smook tussen Oder en
Weichsel. Nou. en? horen we ne
gen van de tien mensen al zeg
gen. Want die negen interesseren
zich niet voor rook en smook. De
tiende des te meer. Die maalt niet
om luchtvervuiling, maar geeft
zich zonder bedenken over aan
zijn hobby: alles wat maar
stoomt, rookt en smookt, op rails,
op water, op asfalt. De stoomfa-
naat dus, die niets met grotere
aandacht zal lezen dan dat Polen
tegenwoordig „het stomigste
land van Europa" is.
Zelf zouden we daar natuurlijk
ook nooit opgekomen zijn; we
lazen het in het nieuwe tijdschrift
„Rail Hobby", dat deze maand
voor het eerst verschenen is. Hoe
wel het in dit blad dus ook over
stoom gaat, is het niet alleen be
doeld voor de liefhebbers daar
van. De naam zegt het al: het
gaat over alles wat op rails rijdt
of gereden heeft, met of zonder
stoom, en het blad richt zich „tot
hen die het tram- en treingebeu-
ren. zowel in werkelijkheid als op
schaal bij hun vrijetijdsbeste
ding centraal stellen zoals het
heel plechtig in een begeleidenu
briefje staat. Dus ook tot die
mannen want onder vrouwen
vind je de soort niet of nauwe
lijks die op zolder of in een
kamer een heel modelspoorweg
net hebben opgebouwd en daar
met hun treintjes spelen, vaak
een heel boeiend spel trouwens.
Al die mensen die van grote en
kleine treinen en trams hun hob
by maken, zullen vast met rode
oortjes in het nieuwe blad dui
ken. Voor volslagen leken op dit
gebied is een deel van de inhoud
denkelijk wat te moeilijk. Het is
ons tenminste onmogelijk om
even uit te leggen wat het bete
kent om een wissel aftakkend
met zestig kilometer per uur te
berijden, of om machines met
een gewijzigde tandwielreductie
uit te rusten. Maar best te begrij
pen en voor ieder interessant is
bijvoorbeeld het verhaaltje over
de remweg die een trein nodig
heeft. Iedereen weet intussen
wel, dat machinisten keer op keer
de schrik van hun leven krijgen
als ze zien hoe onvoorzichtig
mensen de overweg oversteken,
hoe kinderen vlak langs de baan
fietsen, om nog maar te zwijgen
over de keren dat het raak is op
de overweg. De machinist staat
er met zijn neus bovenop, hij kan
niet anders in zijn cabine, als de
trein met een auto in botsing
komt. Hij ziet het aankomen en
kan er niets tegen doen, omdat
hij zelfs al bij een matig vaartje
van zestig kilometer per uur een
halve kilometer nodig heeft om
tot stilstand te komen. Rijdt hij
harder dan tachtig kilometer,
dan moet hij zelfs met een rem
weg van een hele kilometer
rekenen.
In dit nieuwe tijdschrift verder
artikelen over onder andere het
seinenstelsel van onze spoorwe
gen. over de Zwitserse gelede
trams, over de laatste rit van de
Basel-Londen-expres (vijftig jaar
geleden) en over nieuwe treinmo-
dellen. En natuurlijk kan de lief
hebber zijn hart ophalen aan af
beeldingen van oude en nieuwe
treinen en trams, want die staan
er bij bosjes in. Een los exem
plaar van dit maandblad kost
4,50, een jaarabonnement
46,80. Zich abonneren kan bij
Tijl Periodieken b.v.. postbus
384, Amstelveen
De hond die in een aantal bejaar
dencentra niet een half uurtje
mee op bezoek mag, herinnert u
zich die nog? Mevrouw Hallie uit
Ede reageerde daarop door ons
de gang van zaken in vier bejaar
denhuizen in haar woonplaats te
beschrijven. Enthousiast is ze
over het hervormde huis Betha-
nië. Ze mag daar rustig de bewo
ners bezoeken mèt hondje en de
verzorgsters hebben zelfs nog
vaak een vriendelijk woord voor
het diertje over. Maar op de bui
tendeur van het rooms-katholie
ke bejaardencentrum is een pos
ter geplakt, waaruit duidelijk
blijkt dat een hond er niet in
komt, net als in het neutrale te
huis De Klinkenberg. In „Het
Maanderzand" mogen honden
wel binnen, mits ze schone poot
jes hebben een heel redelijke
eis. „Zo gaat dat in Ede", schrijft
ze, maar hoe het elders in het
land toegaat weten we niet. Be
halve deze lezeres heeft niemand
ons over haar of zijn ervaringen
geschreven. Blijkbaar valt het
toch wel mee met de verboden of
heeft iedereen er vrede mee.
Het nieuwste dat de Amerikanen
nét zijn gaan gebruiken, hebben
ze nu eens niet zelf bedacht. De
ingeblikte, sterk geconcentreer
de whisky, waar je alleen wat
water bij moet doen om de drank
op smaak te krijgen, komt uit
Japan. De oploswhisky is geen
poeder, maar een gelatine-achti-
ge substantie, die voor een gul
den of drie per blikje wordt ver
kocht. Als de Amerikanen het
spul lekker vinden, staan er nog
veel meer geconcentreerde bllk-
dranken voor ze klaar, hebben de
Japanners beloofd.
Dick heet de kleine rechts op de foto. Hij is de zoon van Nel, een
witte neushoorn uit het safaripark Beekse Bergen in het Brabantse
Hilvarenbeek. Het jong is nog maar net een paar dagen jong, maar
het staat al stevig op zijn logge pootjes. Dick weegt dan ook 55 kilo
en is genoemd naar directeur Dick Aarden van het park, die
binnenkort ook van dit petekind afscheid zal moeten nemen omdat
hij met pensioen gaat. Dick heeft al een broertje, Floris van drie
jaar. Die trekt alleen met vader Oscar op, zolang baby Dick nog niet
buiten moeders speciale zorgen kan.
Indiase meisjes die geen .man
kunnen krijgen omdat ze geen
bruidsschat hebben, komen in
aanmerking voor „export" naar
een van de oliestaten om daar de
bijvrouw te worden van de een of
andere rijke Arabier. In elk geval
is dat veel beter dan thuis een
zaam te zitten verleppen, vindt
de Indiase minister voor vrou
wenzaken. een vrouw nota bene
die luistert naar de naam Roda
Mlstry. Ze heeft de „export-maat
regel" in het regionale parlement
van de deelstaat Hyderabad van
harte aanbevolen, en dat neemt
echt niet iedereen haar in dank
af. Het zijn niet alleen de feminis
ten die nu het ontslag van deze
minister eisen; mensen uit alle
lagen van de bevolking vinden
mevrouw Mistry's ideeën schan
dalig „Je moet zoiets niet te sen
timenteel bekijken", heeft de mi
nister gezegd. „Als de ouders te
arm zijn om hun dochter een
bruidsschat mee te geven, moe
ten ze haar aan een rijke Arabier
kunnen verkopen". Ze had zelf
een bezoek aan de oliestaten ge
bracht en vond dat de Indiase
meisjes die al van de maatregel
gebruik gemaakt hadden, er be
paald gelukkig uitzagen. De op
positie is het daar niet mee eens:
de meisjes uit Hyderabad zouden
als slavinnen door de Arabieren
gebruikt worden of voor een nog
veel twijfelachtiger doel ingezet
zijn.
