Sigen vakantiehuis
niet altijd zonder zorgen
leen
wintersport
ten koste van zomervakantie
Recreatiewereld reageert negatief
-
Spookdorp
Procedures
Nonchalance
Belegging
Rendement
Bemiddelaars
Verschillen
s
H
Tien dagen
Drukkere piek
Probleem
Trouw
WINTER
WINTER
Dick Ringlever
ET faillissement
van de projectont
wikkelingsmaat
schappij Interfran-
ce, een paar maan-
geleden, heeft opnieuw
jjustreerd, dat het kopen
[.'een buitenlands vakantie-
je of dat nu een stukje
d is of een bungalow een
.p is, die de nodige voorzich-
t$id vraagt.
tt de enkele honderden Ne-
anders, die samen voor vier
le boot ingingen, zijn niet
igen, die verblind door
beloftes een handteke-
vi zetten, betaalden en ten
ue ontdekten, dat hun
Ij >m een luchtkasteel bleek
Er zijn de laatste tien-
f Jaren vele van deze
dalen geweest.
ezit in het buitenland wil
en juist in deze tijd
dt er royaal met aanbiedin-
aan de weg getimmerd
lt meer nog dan in eigen
j I voorzorgen te nemen. De
\1 trtenties mogen dan aan-
J1 lelijk lijken, de illustraties
M veelbelovend en de in het
Xlcht gestelde winstmoge-
\eden groot, vaak zitten er
al wat haken en ogen aan
TTOl
gegeven: het aantal deba-
i$ nu zich ook grote
ggers van naam op de voor
lucratieve markt hebben
orpen, wat afgenomen. Zij
nen zich geen anti-publici-
i veroorloven.
daarmee is nog niet ge-
dat de avonturiers zijn
ingen. Nog steeds duiken
)p, de kleine advertenties,
xin „op zeer aantrekkelijke
rwaarden" het villaatje
lt aangeboden, waarvan u
iele leven al had gedroomd,
stal mikkend óf op hen, die
vakantiedak als een leuke
ig zien, óf op ouderen,
na hun pensionering zélf
x willen gaan wonen. Met
iw kun je in de zuidelijke
en tenslotte ruimer uit,
in eigen land en bovendien
]nt er altijd de zon.
^irzorgen nemen: hoe doe Je
In de eerste plaats door
zomaar gelijk met de ver-
er in zee te gaan, je niet te
overdonderen. In eigen
fipi doe je dat ook niet.
in eigen land een huis wil
o* en, gaat het eerst bekijken,
s Oj het taxeren, schakelt een
walificeerde makelaar in,
Vermeert naar bestemmings-
'n /w inen, wil precies weten wat
(asten gaan worden
In de praktijk betekent dit dus:
niet blindelings kopen, maar
zeker eerst gaan kijken. Dat
kan wel een handvol honderd
jes kosten, maar het loont. Zie
er achter te komen, waarom de
vorige eigenaar van zijn bezit
af wil.
Gewoon omdat hij wat wil ver
dienen, of mankeert er wat aan
het huis? Is het te gehorig, te
eenzaam gelegen of heeft de
gemeente om maar één voor
beeld te noemen plannen om
pal aan de tuinrand een fabriek
neer te zetten?
En speciaal voor ouderen kan
daarbij het advies worden ge
geven: als je nu tóch van plan
bent de rest van Je leven in
zonniger oorden door te bren
gen, gooi er dan eerst een Jaar
tje tegenaan in een huurwo
ning (in dezelfde plaats uiter
aard) om na te gaan of het
leven én de omgeving er inder
daad wel zo Ideaal zijn als
wordt voorgespiegeld.
Het is een bekend verschijnsel,
dat overwinteraars, oudere
mensen, die voor vaak spotprij
zen enkele maanden lang mist
en regen ruilen voor een heel
wat prettiger klimaat, na een
paar weken al terug willen om
dat ze zich niet kunnen aanpas
sen, zich alleen voelen, ver
trouwde dingen om zich heen
missen. Overwinteren kan dan
ineens een beetje emigreren
gaan lijken.
Hetzelfde doet zich soms voor
bij mensen die op vakantie in
een van de vele „urbanisaties"
aan de zuidelijke costa's, zich
verkijken op de zon en de gezel
ligheid.
Natuurlijk: in het vakantiesei
zoen lijkt het allemaal mooi.
Veel mensen om je heen in zo'n
bungalowdorpje, vaak veel
landgenoten, de supermarkt
bij de deur en 's avonds een
glaasje sangria bij een vriende
lijke buur.
Als je er dan achter komt dat
een van die bungalows voor
niet al te veel geld te koop
staat en je hébt het geld ervoor,
wel, dan lijkt een beslissing
niet al te moeilijk.
Maar hoe ziet zo'n urbanisatie
er 's winters uit? Ga er eerst
ook dén eens kijken. Want dan
zou best kunnen blijken, dat
zo'n heel dorp uitgestorven is,
omdat de eigenaars van de
bungalows ze niet aan de rei
sorganisatoren kunnen verhu
ren, dat je alleen in een spook
dorp zit, dat de supermarkt het
niet nodig vindt voor een paar
van die bungalows de deuren
open te houden (en Je dus elke
dag naar het dorp moet), dat
bijvoorbeeld de straatver
lichting is uitgeschakeld en dat
in het doip ineens veel terras
sen, waar je tijdens je vakantie
elke dag zo gezellig je ochtend
koffie placht te drinken, geslo
ten zijn.
Daarnaast is het van belang de
zakelijke en (vooral) juridische
kanten van de koop grondig te
bestuderen.
In lang niet alle landen ver
loopt die koop volgens de in
Nederland bestaande procedu
re. In Spanje bijvoorbeeld (ook
trouwens in Amerika) zal daar
voor een advocaat moeten wor
den ingeschakeld. Diens ge
wichtigste taak is de verkoper
te „screenen". Dat wil zeggen,
dat hij nagaat of het huis, dat
hij aanbiedt, inderdaad wel
zijn eigendom is.
Ook zoekt hij uit of de verko
per nog lopende verplichtingen
heeft. Dat kan de koper soms
een hoop narigheid achteraf
besparen. Als bijvoorbeeld op
het moment van de transactie
de verkoper failliet zou zijn,
kunnen volgens de Spaanse
wet zijn schuldeisers hun
claims verschuiven naar de ko
per, ook al heeft deze niets met
het faillissement te maken.
Dezelfde moeilijkheden staan
de koper te wachten als de wo
ning deel zou uitmaken van
een nog te verdelen boedel.
Diezelfde advocaat zal ook na
gaan of er bepaalde bestem
mingsplannen zijn en als het
om de aankoop van een stuk
grond gaat wat er gebouwd
en waar er gebouwd mag
worden.
Pas als dat allemaal op schrift
staat, zal de notaris de ver-
koopacte kunnen opstellen en
kunnen koper en diens nieuwe
eigendom worden ingeschre
ven in het zgn. grondboek (ver
gelijkbaar met ons kadaster,
maar met dit verschil dat het
grondboek uitsluitend ten
dienste staat van de belasting
dienst).
Voorzitter mr. H. van Alphen
van de 0000 leden tellende Ver
eniging Buitenlands Bezit:
„eerst naar een plaatselijke ad
vocaat te stappen, is een abso
lute noodzaak, wil men onge
lukken voorkomen.
Dat kost wel een paar honderd
gulden, maar het voorkomt,
dat er fouten worden gemaakt.
En maar één fout kan de koper
vele duizenden gaan kosten.
We hebben dat in het verleden
veelvuldig meegemaakt.
't Is soms onvoorstelbaar hoe
goedgelovig sommige mensen
ergens geld in steken. En dat
zijn lang niet altijd de leken.
We hebben het ook meege
maakt met bankdirecteuren,
mensen dus, die gewend zijn
met geld om te gaan en gewend
zijn geen dubbeltje te veel uit
te geven.
Vreemd, maar als het om bezit
in het buitenland gaat, lijken
de mensen vaak door een ver
blindende roes te worden be
vangen".
Die risico's zijn uiteraard klei
ner als men in zee gaat met
gerenommeerde Nederlandse
beleggingsmaatschappijen.
Vooral, omdat éls er wat mis
zou gaan. men op hén verhaal
kan nemen en daarvoor niet in
het buitenland hoeft te gaan
procederen.
Bovendien: die maatschappij
en (en daar zitten meestal grote
banken en verzekeringsmaat
schappijen bij) kijken wel uit
voor misstappen. Tenslotte is
hun naam ermee gemoeid.
Al gelijk veel voorzichtiger
moet men zijn als het schijn
baar gerenommeerde en soms
pagina groot adverterende bui
tenlandse maatschappijen
zijn.
Van Alphen: „als zo'n maat
schappij in Liechtenstein of in
Spanje zit, dan moet er al bij
voorbaat een rood licht gaan
branden. Natuurlijk, er zitten
bonafide bij, maar het kan ook
zijn, dat die maatschappijen
alleen als verkooporganisatie
optreden. Niet dus als eigena
resse.
En uiteindelijk moet het con
tract worden gesloten met de
eigenaar. Leidt dat later tot
moeilijkheden, dan is er op de
bemiddelaar niet of nauwelijks
verhaal mogelijk".
In tegenstelling tot vroeger,
toen het huizenaanbod gericht
was op kopers, die er zelf wil
den gaan wonen, betreft het
thans veelal beleggingspro
jecten.
Men koopt een appartement en
de exploitatiemaatschappij
zorgt er dan voor, dat ze wor
den verhuurd aan vakantie
gangers.
Een andere vorm en die is
vooral het laatste Jaar populair
men koopt een aandeel in
de onderneming, mag dan een
paar weken per jaar gratis
doorbrengen in het apparte
ment en krijgt elk jaar een aan
deel in de winst.
In sommige wat duurdere
Spaanse hotels en apparte
mentencomplexen ligt een uit
nodiging daartoe zelfs op de
kamers op tafel: „Mocht u be
langstelling hebben, de directie
zal u graag nader informeren".
BIJ dit soort transacties dient
men zich wel te realiseren, dat
het aanbod er schoner uitziet
dan het veelal in werkelijkheid
is. In de eerste plaats omdat
het rendement niet groot is,
minder dan de normale ban-
krente in Nederland.
De directies van de onderne
mingen zijn eerder geneigd ge
maakte winsten in nieuwe in
vesteringen te steken dan ze
uit te keren. En wat dat voor
deeltje van de gratis vakantie
betreft: na een paar jaar ont
staat bij de koper meestal een'
zekere bestemmingsmoeheid
Hij wil zijn vakantie ook wel
eens elders doorbrengen.
En wil hij van zijn bezit af. dan
staat lang niet vast of hij daar
nog winst mee maakt. Bij de
zuiderlingen zelf is de belang
stelling gering. De toeristen
complexen zijn gebouwd voor
op zon gestelde buitenlanders.
De met de zon vertrouwden ge
ven de voorkeur aan een wat
koeler onderkomen.
Dat betekent dus. dat men in
het buitenland moet verkopen.
En dat kost geld. advertenties,
provisies voor tussenpersonen.
In de praktijk is op zo'n tran
sactie vaak verlies geleden.
Méékt men winst, dan is dat
ook maar betrekkelijk. Spanje
(maar ook in Engeland is men
er viij streng in) eist bijvoor
beeld een deviezenverklaring:
een bewijs dat de koopsom in
het land is geïmporteerd. Daar
van mag de verkoper slechts
dét deel mee naar huis nemen,
dat hij zelf voor de aankoop
betaalde.
De winst moet in 8panje blij
ven, daar worden geïnvesteerd
of gebruikt worden voor een
vakantie. Men kan het geld wel
opnemen en proberen over de
grens te krijgen, maar wordt
men gepakt, dan is men alles
kwijt.
Zo heeft elk land zijn eigen
bepalingen en procedures.
Meestal zitten die wel goed in
elkaar. In de meeste landen is
de handel in onroerend goed
vrij strak geregeld. Alleen: die
verschillen met de Nederlandse
regels te onderkennen is wat
moeilijk. De voorlichting ero
ver is vrij beperkt. De Vereni
ging Buitenlands Bezit weet er
wel wat van en geeft ook wel
adviezen, maar men dient er
wel rekening mee te houden,
dat het alleen een belangenor
ganisatie van huizenbezitters
(onder wie ook exploitanten) is.
Wellicht kunnen de plannen
van de Consumentenbond om
al de verschillende regels op
een rijtje te zetten meer licht
brengen in het tot nu toe vrij
duistere wereldje van de han
del. Ze kunnen in elk geval er
toe bijdragen, dat de kans op
een drama verkleind wordt.
or Piet Hagen
Dick Ringlever
'N de onderwijswereld
voelt men niets voor de
suggestie van minister
Pais om de zomervakan
ties in te korten om daar-
de mogelijkheden voor
rsportvakantie te vergro-
De organisaties die tot nu
gereageerd hebben zijn
m in hun afwijzing,
'ederlandse Federatie van
•ijsorganisaties NFO
120.000 leerkrachten verte-
•rdigt) vindt het plan
Pais ondoordacht. De fede-
is bang dat de problemen
nog maar groter worden
'f/j de zomervakantie korter
V/b |dt. De meeste mensen wil-
yjj of moeten in de zomer met
fa lantie. Dat betekent dat de
y Mzaam op gang gekomen
lantiespreiding in de zomer-
ten in het gedrang komt. En
13 len het zomerseizoen dreigt
I complete chaos als scholen
eigen houtje kunnen bepa-
wanneer de vrijkomende
antiedagen mogen worden
r, enomen.
commentaar van de NFO
it erop neer. dat de zomer-
anties moeten blijven zoals
lijn (geen nkortlng) en dat
overige vakanties gekop-
1 moeten blijven aan de
Istelijke feestdagen (kerst
en pasen).
heer W. N. Reehorst van de
lie A.V.O. van de algemene
d van onderwijzend perso-
1 zegt: „Laten we eens aan-
ien dat tien procent van de
ers van leerlingen van het
rtgezet onderwijs nu eens
vraag doet om extra win-
portvakantie. Ik denk dat
veel te hoog is. maar laten
het getal ever vasthouden.
IA
Voor deze minderheid van tien
procent wil de minister de zo
mervakantie inkorten tot vijf
weken. Wat denkt de minister
dat die andere negentig pro
cent in de wintersportvakantie
gaat doen? De negentig pro
cent van wie de ouders geen
geld of gelegenheid hebben om
met wintervakantie te gaan? Ik
denk dat die grote meerderheid
zich thuis zit te vervelen, of. op
z'n gunstigt, thuis studeert met
de gedachte liever les te heb
ben en een zomervakantie van
zeven weken."
De heer Reehorst wijst erop
dat bij inkorting van de zomer
vakantie oudere leerlingen
geen kans meer zouden hebben
om een week of drie een baan
tje te nemen. Verder vreest hij
dat in warme zomers de presta
ties in de maanden juli en au
gustus erg gering zullen zijn.
Scholen met veel glas of met
houten noodgebouwen kunnen
in die periode ware broeikassen
worden en dan kun Je niet ver
wachten dat leerlingen het
hoofd koel houden voor de
studie.
Ook de Algemene Vereniging
van Schoolleiders (directeuren
en rectoren) voelt niets voor
het plan van Pais. Vakanties
moeten centraal worden
vastgesteld, zegt het bestuur
van deze vereniging, en daarbij
moeten onderwijskundige mo-
Ook buiten de onderwijswe
reld zijn de reacties op de
ideeën van minister Pais nogal
negatief.
De Stichting Recreatie, een or
ganisatie, die zich altijd al
heeft ingezet voor een betere
spreiding („Mijd de piek")
heeft al laten weten in dit plan
niets te zien. Door de somerva
kantie in vier weken samen te
persen, wordt de drukte zelfs
nog meer geconcentreerd, zegt
de stichting. Omdat het gros
van de mensen toch in de hoog-
zomer blijft weggaan. Zeker
de lagere inkomens, die zich
toch geen dure wintersportva
kantie kunnen veroorloeven.
En waar moet je midden in de
winter met de kinderen blij
ven als je niet wegkan? Zij
blijft pleiten voor een sprei
ding over vier maanden (juni
tot en met september), maar
dan wel zó, dat basis, én voort
gezet onderwijs synchroon
vrijaf krijgen. Voorts zal er, zo
vindt de stichting, een wette
lijke regeling voor alle school
vakanties moeten komen.
Ook de ANWB is weinig geluk
kig met het plan en wil eve
nals de stichting een zekere
reserve aan vrije dagen, die de
scholier naar eigen believen
voor vakantie kan opnemen.
In de wet wordt weliswaar het
opnemen van maximaal tien
extra dagen toegestaan, maar
dan alleen om gewichtige re
denen. En volgens de rechter
valt daaronder niet de vakan
tie. De ANWB wil nu laten
onderzoeken hoe ook vakantie
in de wet als een gewichtige
reden kan worden aange
merkt.
Deze tien dagen zouden geheel
of gedeeltelijk moeten kunnen
worden gekoppeld aan bin
dend vastgestelde vakantiepe
riodes.
Wat die laatste betreft, is de
ANWB er voorstander van de
zomervakanties van de scho
len terug te brengen tot vier
weken (basisonderwijs), dan
wel vijf weken (voortgezet on
derwijs). Deze zouden dan
moeten worden gespreid over
drie maanden en acht regio's,
in een tijdvak van medio juni
tot medio september. De Paas
vakanties zuden over twee en
de herfstvakanties over vier
regio's moeten worden ge
spreid, afhankelijk van de pe
riode van de zomervakantie.
Overigens ziet de bond deze
suggesties slechts als een voor
lopige oplossing van het pro
bleem. Uiteindelijk verwacht
de ANWB meer van een ver
lenging van de zomervakantie
tot acht a tien weken met een
spreiding over tenminste
twaalf weken (van half mei tot
half september). Dit systeem
kent men ook in Frankrijk,
Spanje en Italië en zegt de
bond uit onderwijskringen
zijn daar nooit bezwaren tegen
geuit.
In die periuode van twaalf we
ken zou tussen 1 juni en 15
september regionaal gespreid
moeten worden. Dit kan onder
gelijktijdige verlegging van
het eind van het schooljaar
naar 1 of 15 december om te
voorkomen, dat eindexamen
kandidaten met hun vakantie
in de knoop komen.
Ook de Recron, organisatie
van een kleine duizend recrea
tie-ondernemers (campings en
vakantiebedrijven) heeft al ge
zegd niets te voelen voor het
plan van de minister om de
zomervakantie tot vier weken
terug te brengen. Zij verwacht
hiervan geen enkel heil omdat
opeenhoping van vakantie
gangers in de zomer voor het
belangrijkste deel wordt ver
oorzaakt door gezinnen met
kinderen op de lagere scholen
(en op die scholen slaat het
plan-Pais nu juist niet).
De Recron verewacht dat door
inkrimping van de vakantie
voor het voortgezet onderwijs
het piek-effect alleen maar zal
worden versterkt.
Wat de organisatie wél wil, is
de zomervakanties van het to
tale onderwijs (dus het voort
gezet- én basisonderwijs) regi
onaal te spreiden over een pe
riode van juni tot en met sep
tember. Zij vindt tevens dat
alle nog bestaande collectieve
bedrijfsvakanties moeten
worden afgeschaft.
Minder afwijzend stellen de
reisorganiaties zich op. Zij
voelen wel voor het plan, maar
stellen wel als voorwaarde,
dat die verkorte zomervakan
tie regionaal wordt gespreid.
Hun belangrijkste voordeel is
zo heeft de Algemene Neder
landse Vereniging van Reisbu
reaus ANVR laten weten
dat zij niet zoveel accomodatie
voor het hoogseizoen hoeven
in te kopen.
Dat is tot nu toe dairom steeds
een probleem geweest omdat
de meeste exploitanten van
hotels én appartementen die
bedden wel kónden leveren,
maar R^araan gelijk de voor
waarde vastknoopten, dat de
touroperator dieselfde hoe
veelheid bedden ook voor
voor- en naseizoen reserveer
de. Die eis kunnen zij stellen
omdat zij hun bedden In het
hoogseizoen toch wel vol
krijgen.
Volgens de ANVR zullen de
touroperators door een ruime
re spreiding minder leegstand
hebben. En dat zou ook effect
op de prijzen kunnen hebben.
Vrij forse tariefsverhogingen
(zoals nu in Spanje) zouden er
in ieder geval enigszins mee
kunnen worden gecompen
seerd.
tleven de doorslag geven. Het
belang van enkele procenten
van de schoolbevolking moet
daaraan ondergeschikt zijn.
De heer A. van Beuzekom van
de Algemene Vereniging van
Leerkrachten Zegt niet zonder
overdrijving: „Men probere
zich voor te stellen wat het zou
betekenen als de schooljeugd
zich in de donkerste tijd van
het jaar nog een week moet
zien te amuseren, iets waartoe
veel kinderen nauwelijks in
staat zijn. vooral omdat een
goed gezinsleven maar al te
vaak jammerlijk ontbreekt. Al
ras dreigen zulke kinderen te
vervallen tot minderwaardige
vormen van tijdpassering." En
over Inkorting van de zomerva
kanties zegt hij: „Verkorting
van hun zomerse rustperiode is
waarschijnlijk nadelig voor
hun geestelijke en lichamelijke
gezondheid."
Paul Offermans schrijft in het
socialistische blad „Over On
derwijs": „En dan die smoesjes
die Pais erbij verzint. Notabene
dat kinderen met hun ouders
op wintersportvakantie kun
nen gaan. Een sociaal argu
ment noemen ze dat. Dat hij op
wintersportvakantie gaat met
z'n WD-vrlendjes, dat kan ik
me best voorstellen, maar zeg
nu zelf, hoeveel eerlijke onder
wijzers roepen met kerst hun
kroost bij elkaar en nemen het
vliegtuig naar Davos?"
Tenslotte een ontboezeming
uit het Weekblad voor Leraren.
Daarin herinnert J.M. Boks mi
nister Pais eraan dat in hun
beider favoriet vakantieland
IJsland de zomervakanties
driëeneenhalve maand duren.
En zou de minister de Neder
landse scholieren dan willen af
schepen met een zomervakan
tie van vijf weken?
DINSDAG
26 SEPTEMBER
1978
PAGINA 25
