A
Palestijnen voelen
zich weer verkocht
ance naar Arabieren
iirgeroorlog overschrijdt grenzen van Nicaragua
Rhodesië kreeg olie via Zuid-Afrikanen
willen Amman, Riaad en Damascus ompraten
a
sster stelt
it tot
aag uit
k* A (Reuter, UPI, AP) De
he, anse premier John Vorster
de idag tijdens een perscorife-
5 -jedelen of hij al dan niet
^ls eerste minister van Zuid-
rit heeft Vorsters perschef
j'tfrige gisteren in Pretoria
en i
Ui
DAG 20 SEPTEMBER 1978
TROUW/KWARTET
_jter verstoorde
Tijkgenot" van
"visiekijkers
ÏORK (Reuter) Het
dgikaanse televisiestation
gC' heeft zo'n 800 klachten
?rs gen over boze kijkers die
at <j waren omdat een tele-
coi irogramma over kosmi-
"0( oorlog in de toekomst on-
oken werd voor de aan-
n%ing van president Car-
eqat er een doorbraak was
a^kt in het topoverleg in
David.
>rd een film uitgezonden
in6ïn ruimterobotten pro-
in en het menselijk leven te
61 ttigen. „Wij lieten onze
W ren speciaal langer op
'5 het programma. Omdat
rogramma zolang onder
op n werd vielen zij in slaap
'"'isten het einde," zo liet
eërgerde kijker weten.
11 was net op het hoogte-
°Pjvan de strijd, waarom
n jullie die man niet op
opgenomen en later
[onden," zo zei een ander,
.^interesseert het nou wat
de 'n<*s gebeurt," aldus de
televisiemaatschappij
tijf" kreeg 150 klachten bin-
ivegens het onderbreken
jote film „King Kong"
tg
te
t
door James Dorsey
De Palestijnse Bevrijdingsbeweging (PLO) belooft de strijd voort te zetten. De resultaten van
de top in Camp David worden door de Palestijnse leiders in Beiroet verworpen. Dit staat in
pamfletten die gisternacht in het stadje Nabloes op de westelijke Jordaanoever gevonden
werden.
Immers in de ogen van de PLO betekent de aanvaarding
van het door Israël voorgestelde en door Egypte aanvaar
de plan voor beperkt zelfbestuur voor de Palestijnen. die
in de sinds 1967 bezette gebieden wonen een „legalisering
van de zionistische bezetting". De PLO is. althans op dit
ogenblik, niet bereid om met minder akkoord te gaan
dan een volledige en onvoorwaardelijke terugtrekking
van de Israëlische troepen van de westelijke Jordaanoe
ver en uit de Gazastrook.
Palestijnen binnen en buiten de bezette gebieden raken
het gevoel niet kwijt dat hun belangen er in Camp David
niet aan te pas zijn gekomen. Immers inzake de toekomst
van de westelijke Jordaanoever heeft Israël een veto
recht. Van de sUchting van een onafhankelijke Palestijn
se staat kan geen sprake zijn. Volgens premier Begin
zullen er zelfs Israëlische troepen op de Jordaanoever
blijven, ook na de overeengekomen overgangsperiode.
De Egyptische president Sadat en de Israëlische premier Begin buigen vereerd voor het
applaus van het Amerikaanse huis van afgevaardigden.
Overal op de westelijke Jordaanoever zitten Palestijnen
gekluisterd aan de radio, luisterend naar de commenta
ren op de verschillende Arabische radiostations. Met
name poogt men de nuances in die commentaren op te
sporen. Men is zich immers goed bewust van de afhanke
lijke positie, waarin de Palestijnen op de westelijke
Jordaanoever verkeren. Van de houding van de Arabi- Wei n IQ ZOrOBfl
'sche landen en met name van Jordanië, Saoedi-Arabië en 3
de gematigden binnen de PLO zal hun benadering van de
akkoorden van Camp David moeten afhangen.
voor een periode van drie maanden worden bevroren
totdat Egypte en Israël vrede hebben gesloten.
Juist het gedeelte van de akkoorden van Camp David dat
betrekking heeft op het Palestijnse vraagstuk wordt
momenteel in de Arabische wereld nauwkeurig bestu
deerd. In deze akkoorden zijn de formuleringen van
Aswan, toen president Carter op 4 januari van dit Jaar
besprekingen voerde met Sadat. opgenomen. ..De legitie
me rechten van het Palestijnse volk en zijn gerechtvaar
digde aanspraken" dienen erkend te worden.
Amerikaanse woordvoerders benadrukken dat de PLO
niet helemaal buiten het akkoord is gehouden. Volgens
hen kan niemand voorkomen dat inwoners van de bezet
te gebieden, die tot de PLO behoren deel uitgaan maken
van de plaatselijke vertegenwoordiging van de Palestij
nen, die aan de onderhandelingen mogen deelnemen.
Bovendien kunnen Palestijnen. die van buiten de bezette
gebieden afkomstig zijn, deel uitmaken van de Egypti
sche en Jordaanse delegaties. Voorwaarde is echter dat
Israël met hun benoeming akkoord gaat, waardoor vast
gelegd is dat bekende PLO-leiders buiten de deur worden
gehouden.
Stap achteruit
'GTON, JERUZALEM, BEIROET (AP, UPI, Reuter) De Amerikaanse minister van
dse zaken Cyrus Vance zal dezer dagen niet alleen bezoeken aan Saoedi-Arabië en
brengen maar ook in Damascus besprekingen voeren met de Syrische president
ashington hoopt op deze wijze Arabische stuen te kunnen verwerven voor de door
en'en Israël gesloten akkoorden.
kaanse ministerie van bui
zaken maakte gisteren be-
Assad zich bereid verklaart
chance te ontvangen. Assad
echter dat dit geen wijzi-
>ok de Syrische houding bete
de Ider had president Carter in
n 'van maandag op dinsdag in
inmraak in het Amerikaanse
ntdbekendgemaakt dat Vance
naar Amman en Riaad zou
üii
ge
in bekend gemaakt worden
luidafrikaanse antwoord is
erp-regeling voor Namibië.
pRïoor de Verenigde Naties is
De Egyptische president Sadat en
Israëls premier Begin hebben giste
ren afzonderlijk besprekingen ge
voerd met de commissie voor buiten
landse betrekkingen van de Senaat
en de commissie voor internationale
betrekkingen van het Huis van Afge
vaardigden. Sadat benadrukte in zijn
besprekingen dat Amerika nu „vol
waardig partner" in het vredesproces
in het Midden-Oosten is.
Begin onderstreepte het belang van
de westelijke Jordaanoever en de Ga
zastrook en verklaarde dat Israëli
sche troepen ook na afloop van de
overeengekomen overgangsperiode
in het bezette gebied gestationeerd
zullen blijven. Begin zei verder dat
Israël zich niet volledig van de weste
lijke Jordaanoever die hij nog steeds
Joedea en Samaria noemt, terug zou
trekken. Ook meende hij dat Israël
na alle waarschijnlijkheid de Joodse
nederzettingen in dat gebied nooit zal
opdoeken. Verder verklaarde hij dat
Jeruzalem nooit meer verdeeld zal
worden en hoofdstad van Israël zal
blijven. Gevraagd of Egypte met deze
opvattingen akkoord zou kunnen
gaan antwoordde de Israëlische pre
mier: „Dat is hun probleem".
Terugkeer
erer.
)frikaanse kabinet was gis-
i bijeengekomen om te ver-
aar de 63-jarige premier, die
erfllr lang de onaantastbare
^iid-Afrika is geweest, als of
itslag zou indienen en al of
esidentsschap van de repu-
''Ljaanvaarden. Gistermiddag
nal elijk dat die aankondigin-
zouden komen.
1 rika hebben de afgelopen
'ba,ichten de ronde gedaan als
de mier om ^ezondheidsrc'e-
en, maar gisteren kwam hij
s altijd op de kabinetszit-
Bij hun terugkeer in Israël gisteren
lieten de Israëlische minister van bui
tenlandse zaken Dajan en de minister
van defensie weten dat de Israëli's nu
tussen de Joodse nederzettingen in
de Sinaï en de kans op vrede moesten
kiezen. Zowel Dajan als Weizman be
vestigden dat het sluiten van een
vredesakkoord met Egypte afhanke
lijk is van de opdoeking van de neder
zettingen in de Sinaï-woestijn. De
toekomst van de nederzettingen op
de westelijke Jordaanoever zal in be
sprekingen met Jordanië geregeld
moeten worden.
Dajan achtte het mogelijk niet alleen
binnen drie maanden een vredesak
koord met Egypte te bereiken maar
ook om overeenstemming over de
westelijke Jordaanoever en de Gaza-
stroQk te benadrukken. Onderhande
lingen over beide zaken zouden ge
lijktijdig kunnen plaatsvinden „maar
wij zullen misschien de voorkeur ge
ven aan afsluiting van de besprekin
gen over de Sinaï eerst", aldus Dajan.
Er is geen tijdsschema uitgewerkt
voor de onderhandelingen over de
westelijke Jordaanoever. Wel, aldus
Dajan, hebben Egypte en Israël over
eenstemming bereikt over het feit dat
Israëlische troepen op overeengeko
men plaatsen op de Jordaanoever om
veiligheidsredenen gestationeerd mo
gen blijven. Bovendien zal de vrijheid
van beweging die er nu is tussen de
Jordaanoever en Israël blijven be
staan. Geen overeenstemming is er
over de Joodse nederzettingen en
over de vraag of er nieuwe nederzet
tingen gesticht mogen worden.
Onderhandelingen
Egyptische kranten meldden gisteren
dat onderhandelingen tussen Egypte
en Israël over twee weken in Ismallia
zullen worden hervat. Hiervoor zullen
Jordanië en Syrië worden uitgeno
digd. Eerder verklaarde premier Sa
lem na afloop van een speciale zitting
van het Egyptische kabinet „zeer ge
lukkig" te zijn met de resultaten van
Camp David. Het kabinet bereid een
heldenwelkom voor Sadat voor die
volgende week na een bezoek aan
Marokko In Egypte wordt terug ver
wacht.
In Israël is men reeds druk bezig met
de voorbereiding van gezamelijk Is-
raëlisch-Egyptische projecten op eco
nomisch gebied. Het gaat om projec
ten op gebieden zo uiteenlopend als
de kernenergie en natuurreservaten.
Veel van deze projecten werden aan
Sadat al voorgelegd toen hij verleden
jaar Jeruzalem bezocht. In Israël be
schouwt men het ontstaan van een
economische samenwerking met
Egypte als een „natuurlijke ontwik
keling".
Vrijdag wordt premier Begin in Israël
terugverwacht. Reeds nu doen zich
stemmen op, ook binnen zijn rege
ringscoalitie, tegen de in Camp David
gesloten akkoorden. Zowel leden van
de Nationale Religieuze Partij als de
Likoed keren zich tegen het verbie
den van Joodse nederzettingen in
„het historisch land van Israël". Li-
koed-afgevaardigde Geoela Cohen
noemde Begin een „verrader". Ande
re afgevaardigden spraken van een
„volledige capitulatie" in Camp Da
vid. Vanuit Washington belde Begin
gisteren met zijn aanhangers om
steun te werven bij de parlemensde-
batten die volgende week gehouden
zullen worden.
Kritiek
Ook de Israëlische Arbeiderspartij
heeft kritiek op de akkoordden. Vol
gens oud-premier Rabin is „de prijs
die wij moeten betalen zeer zeer hoog
wat betreft veiligheid en nederzettin
gen". In kringen van de Arbeiderspar
tij hoort men nu verluiden dat Begin
veel te snel en veel te makkelijk in
Camp David door de knieën is ge
gaan.
De Palestijnse leider Jasser Arafat
heeft gisteren voor het eerst openlijk
op de akkoorden van Camp David
gereageerd door de Amerikaanse be
langen in het Midden-Oosten te be
dreigen. In een toespraak in het Liba
nese Damoer verklaarde Arafat: „Ik
zeg tegen Carter dat hij hiervoor met
zijn belangen in dit gebied zal beta
len. Als hij ons slaat krijgt hij twee
klappen terug. Het Arabische volk zal
deze smerige afspraak die naar sa
menzwering stinkt niet aanvaarden."
Op het eerste gezicht lijken de akkoorden voor de Pales
tijnen een stap achteruit te zijn. In Beiroet beschuldigt
men de „verrader Sadat" ervan de prestaties van de
afgelopen Jaren, die de PLO moeizaam voor elkaar gekre
gen heeft, met een pennestreek teniet te hebben gedaan.
Met het optreden van PLO-lelder Jasser Arafat voor de
Algemene Vergadering van de Verenigde Naties was de
erkenning van de PLO als een volk een feit. Deze erken
ning als volk betekende in Palestijnse ogen de erkenning
van alle rechten, die met het volk zijn gepaard gaan, het
recht op de stichting van een eigen onafhankelijke staat
inbegrepen.
Eerder was de PLO op de Arabische topconferentie van
Rabat in 1974 erkend als „enige wettige vertegenwoordi
ger van het Palestijnse volk" en bepaalde men dat
slechts de PLO gerechtigd was om de toekomst van de
westelijke Jordaanoever te bepalen. Nu stelt Sadat dat er
in het vredesproces geen plaats voor de PLO is wegge
legd. De door Palestijnen verguisde Jordaanse koning
Hoessein moet de zaken met de Israëli's klaren. De
Palestijnen mogen slechts tijdens de overgangsperiode
van vijf jaar deelnemen aan de bepaling van hun eigen
toekomst. Hun aartsvijanden Israël en Jordanië krijgen
het voor het zeggen.
Geen waarborgen
Egyptische regeringsfunctionarissen moeten toegeven
dat er van een waarborg voor de erkenning en tenuitvoer
legging van de „wettelijke rechten van het Palestijnse
volk" geen sprake kan zijn. Hiervoor zal tijdens de
overgangsperiode van vijf jaar in de onderhandelingen
moeten worden gevochten. Maar in de uitspraken van
president Sadat krijgen de Palestijnen „volledige auto
nomie".
Bovendien mogen de Palestijnen volgens Egypte blij zijn
dat er afgesproken is dat Israël geen nieuwe Joodse,
nederzettingen op de westelijke Jordaanoever gevestigd
zullen worden. Met deze laatste interpretatie lijkt Israëls
premier Begin het echter volslagen oneens te zijn. Van
een belofte om helemaal geen nederzettingen meer te
stichting Is volgens hem geen sprake. De nederzettlngs-
activitelten op de westelijke Jordaanoever zullen slechts
Amerikaanse regeringsfunctionarissen hopen dat de
plaatselijke bevolking op de westelijke Jordaanoever
uiteindelijk wel aan de onderhandelingen zal deelnemen
om zodoende haar eigen toekomst mede te kunnen
bepalen. Bovendien worden zij op deze wijze In de
gelegenheid gesteld om mee te praten over de uiteindelij
ke status die de westelijke Jordaanoever moet krijgen.
„Het is het beste aanbod dat de Palestijnen ooit gedaan
is," aldus een hoge Amerikaanse woordvoerder.
In Washington maakt men zich schijnbaar weinig zorgen.
De Palestijnen in de bezette gebieden, zo stelt men,
zullen uiteindelijk eieren voor hun geld kiezen. Zelfs al
zou de PLO tot een boycot van de autonomie-plannen
oproepen dan nog zijn er Palestijnen die tot medewer
king bereid zullen zijn. Dit zal vandaag moeten blijken.
Nadat gematigde en radicale PLO-leiders gisternacht in
Beiroet in spoedzitting bijeen kwamen riepen zij op tot
een. vandaag te houden algemene staking van de binnen
en buiten Israël woonachtige Palestijnen. Deze staking
moet dienen om te protesteren tegen „het meest gevaar
lijke akkoord" sinds de stichting van de staat Israël In
1948, een akkoord dat bewijst dat Sadat gewoonweg"
met de zionisten collaboreert." Immers in de ogen van de
PLO zijn zij de sleutel tot de vrede en volgens Arafat"
bestaat er geen vervanging voor de PLO. De enige
vervanging voor de PLO is het geweer."
Een geslaagde algemene staking zal voor de PLO een
steun in de rug zijn bij de vandaag in Damascus begin
nende top van het Arabische Afwijzingsfront. Dit front,
bestaande uit Syrië. Libië, Algerije. Zuid-Jemen en de
PLO, zal zich gaan beraden over hoe men het hoofd moet
bieden aan de Egyptische „uitverkoop". In de ogen van
de PLO moeten er in Damascus zaken worden gedaan.
Aan mooie slotverklaringen en plechtige maar lege belof
tes zoals bij de vorige bijeenkomsten in Tripoli en Algiers
heeft de PLO nu niets. Vers in het geheugen van de
Palestijnse leiders ligt het feit dat men het in maart van
dit jaar alleen moest stellen toen Israëlische troepen
zuid-Libanon binnenvielen.
In Damascus wordt volgens de PLO de Arabische solida
riteit op de proef gesteld. Palestijnse functionarissen
geven toe dat een militaire optie nauwelijks reëel is. Er
zal een politieke koers moeten worden uitgestippeld. Een
diplomatieke campagne om de weifelende Arabische
staten van de juistheid van het standpunt van het
Afwijzingsfront te overtuigen is het resultaat waarop de
PLO In Damascus hoopt.
LONDEN (Reuter, UPI, AP)
De Britse oliemaatschap
pijen British Petroleum (BP)
en Shell hebben tien jaar lang
via Zuid-Afrika en het des
tijds nog Portugese Mozambi
que olie kunnen invoeren in
Rhodesië, alle sancties van de
Verenigde Naties tegen Salis
bury ten spijt.
Zeker vanaf 1967 zijn de Britse rege
ringen van de socialist Harold Wil
son en de conservatief Edward Heath
daarvan op de hoogte geweest.
Maar om Zuid-Afrika niet te zeer in
het nauw te drijven heeft Londen niet
te veel willen ondernemen om aan de
leveranties een einde te maken, zo
blijkt uit het gisteren gepubliceerd
rapport van de jurist Henry Bing
ham, opgesteld in opdracht van het
Britse ministerie van buitenlandse
zaken.
De afgelopen weken is al veel uitge
lekt over de bevindingen van Bing
ham en van verschillende zijden zijn
voormalige regeringen ervan beschul
digd land en parlement te hebben
bedrogen. Een sleutelrol had daarbij
de socialistische minister voor Geme
nebestzaken George (nu lord) Thom
son. Tegen het einde van 1967 kwam
de toenmalige socialistische regering
tot de slotsom dat het onmogelijk
was om de olielevering aan Rhodesië
te verhinderen zonder Internationale
maatregelen tegen Zuid-Afrika te
treffen. De regering-Wilson was onder
geen beding bereid sancties tegen
Zuid-Afrika voor te stellen.
Geen confrontatie
In een tijd van economische crisis
had de regering geen behoefte aan
een harde confrontatie met Zuid-Afri-
ka. Londen was er echter wel alles
aan gelegen om te voorkomen dat de
hele wereld te weten zou komen hoe
lek de sanctieregeling tegen Rhode
sië was. Dit heeft Thomson de leiding
van de oliemaatschappijen op een
bijeenkomst op 21 februari 1968 dui
delijk gemaakt. Tussen 1968 en 1975
hebben BP en Shell ln samenwerking
met de Franse maatschappij Total
bijna 2 miljoen ton olie aan Rhodesië
kunnen leveren. Volgens Bingham is
er geen bewijs dat er na maart 1976
het begin van het optreden van de
huidige premier James Callaghan
Britse olie is geleverd.
$rman Amelink
pliroorlog in Nicaragua tussen president Anastasio Somoza en het
gedeelte van de bevolking van dat land wordt met de dag
nlozer. Verwoestte de aardbeving van december 1972 het nog
siI iet herbouwde centrum van de hoofdstad Managua, de huidige
-laii isen de Nationale Garde en de opstandige Sandinisten laat ook
ne4eer over van de centra van de overige grote steden,
e n
tefele Garde is er de afgelopen da-
aagd de steden Masaya, Léon en
a op de Sandinisten te heroveren
an vele doden en gewonden. Met
i air materieel en vliegtuigen zijn
öelingen uit deze steden verdre-
,Sp(jiannen tussen de 14 en de 25 jaar
Z< J""~ J~
verovering van Léon door de
sverjparde nog in deze stad werden
bij n. zijn terechtgesteld. Het totale
wer#en in de burgeroorlog, die nu
hoeken duurt, wordt geschat op
de aantal gewonden is een veel-
icie ran. Kerken, ziekenhuizen en an-
Jwen waarin de opstandelingen
(gen hielden, zijn door de artille-
bij Nationale Garde stuk geschoten.
anPen van Nicaragua hebben drie
Van de Sandinisten een aanval
de grensplaats Pinas Blancas,
stad momenteel nog hevig ge-
erk irdt. Verder zouden de guerrilla-
alle n aanval hebben ondernomen op
eelKreertig kilometer ten zuiden van
aer id Managua. In het noorden heb-
5ve ndinisten de stad Esteli nog in
en< e zouden zich hier ingegraven
gei ardoor ze het veel langer kunnen
en dan in Léon en in Masaya. Op de
itra ;n van Esteli richt de Nationale
logfeenteel barricades op om te voor
ave de Sandinisten die nu in de stad
dejg levend uitkomen. De zwaarste
ijken nog te zullen komen. Daar-
el j de militairen van de Nationale
dinfruik van tanks, artillerie, vlieg-
lelikopters, terwijl de Sandinis
147(
ten zich voornamelijk verweren met pisto
len en jachtgeweren.
Nationale Garde
Inzet van de verbitterde burgeroorlog in
Nicaragua is de verdwijning van president
Somoza. Diens grootvader, Anastasio So
moza I, greep in 1936 de macht en sedert dat
jaar deelt de familie de lakens uit in Nicara
gua. Door een politiek van terreur en intimi
datie enerzijds en het verlenen van voor
rechten en gunsten anderzijds is de familie
Somoza erin geslaagd de afgelopen twee-en-
veertig jaar zichzelf te verrijken en de be
volking arm te houden. De helft van de
bevolking kan niet lezen en schrijven en
leeft onder het bestaansminimum, terwijl
de almachtige familie ongeveer de helft van
de landbouwgronden, fabrieken, handels
ondernemingen als persoonlijk bezit heeft.
Daarbij wordt ze gesteund door de Nationa
le Garde van 7.500 man, die voor een be
langrijk deel uit ongeletterde boeren be
staat die in het leger een welkome mogelijk
heid zagen om te ontsnappen aan hun ellen
dige bestaan.
Met het voortduren van de burgeroorlog,
krijgt deze een steeds intemationaler ka
rakter, zowel militair als politiek. Aan de
kant van Somoza vechten de laatste weken
Cubaanse ballingen en vluchtelingen uit
Zuid-Vietnam mee.
Een van deze Zuidvietnamezen. Ngoyen
Van Ngoyen, een adviseur van het hoofd
De ambassadeurs van de Dominicaanse Republiek en Barbados in Costa Rica, Gomes
(Rechts) en Jackmor op bezoek in de plaats Pinas Blancas aan de Costaricaans-
Nicaraguaanse grens. De twee ambassadeurs maken deel uit van een missie van de
Organisatie van Amerikaanse Staten die een onderzoek instelt naar grensschendingen
door de Nationale Garde van Nicaragua.
van de inlichtingendienst van de Nationale
Garde, generaal José Allegret, kwam on
langs bij een vliegtuigongeluk in de buurt
van de grens met Costa Rica om het leven
samen met de Amerikaanse huurling Mike
Echanis. Maar ook het Sandinistlsche Be
vrijdingsfront is bezig met de training van
naar schatting 1500 vrijwilligers in de oer-1
wouden van Panama, zo wordt in diploma
tieke kringen gemeld. Het zou de bedoeling
zijn deze vrijwilligers op korte termijn in te
zetteD in de Nicaraguaanse burgerstrijd, die
daarmee de trekken begint te krijgen van
de Spaanse burgeroorlog uit de Jaren dertig.
President Somoza krijgt vanuit het buiten
land nauwelijks meer politieke steun. De
regering van het zuidelijke buurland Costa
Rica, die enige weken geleden nog voorstel
de te bemiddelen in het conflict met de
Sandinisten, bepleit nu openlijk het vertrek
van de president en beschuldigt hem er
tegelijk van de grenzen van Costa Rica te
schenden bij achtervolgingsacties. Venezu
ela en Panama hebben inmiddels militaire
toestellen naar Costa Rica gestuurd als
blijk van steun aan het beleid van president
Carazo tegenover Nicaragua.
Panama, Costa Rica en Venezuela zijn het
erover eens dat Somoza zo snel mogelijk
moet verdwijnen. In verband daarmee
komt morgen in Washington de Organisatie
van Amerikaanse Staten bijeen om zich te
beraden over de stappen die in dezen geno
men moeten worden. Venezuela zou zelfs
bereid zijn over te gaan tot erkenning van
een binnenkort op te richten regering van
vrij-Nicaragua in door de Sandinisten be
vrijd gebied, zo is in Caracas gemeld. De
oprichting van een dergelijke regering is
enige dagen geleden aangekondigd door de
priester-dichter Ernesto Cardenal. Ze zou
bestaan uit de zogeheten Groep van Twaalf,
bestaande uit priesters, intellectuelen en
zakenlieden onder leiding van de vroegere
rector van de universiteit van Managua,
prof. Carlos Tunnerman. De oppositie is
'echter nog niet zo zeker van de controle
over een deel van het land. dat men tot het
opzetten van een voorlopige regering is
overgegaan.
Sleutel
De sleutel van het conflict lijkt momenteel
in handen van de Verenigde Staten te lig
gen. Washington spreekt herhaaldelijk zijn
ongerustheid uit over de burgeroorlog,
maar heeft de handen nog steeds niet defi
nitief afgetrokken van dictator Somoza.
Weliswaar is de militaire hulp aan Nicara
gua stopgezet, maar de economische hulp
gaat nog steeds door. Ondertussen dringt
men aan op inschikkelijkheid aan belde
kanten, een oproep die wat belde partijen
betreft aan dovenmansoren is gericht.
Het enige tasbare initiatief dat de Verenig
de 8taten nu ondernemen, is de rondreis
van de Amerikaanse ambassadeur in Pana
ma, William Jorden, langs de hoofdsteden
van Panama. Costa Rica, Guatemala. El
Salvador, Honduras, Colombia en Venezue
la in een poging „om verder bloedvergieten
ln Nicaragua te voorkomen". Dit initiatief
wijst erop dat Amerika nog steeds mikt op
een akkoord tussen Somoza en de opposi
tie. een gedachte die ln de rest van Latljns-
Amerika en zeker ln Nicaragua zelf steeds
minder weerklank vindt.
Washington ls nog steeds bezorgd dat het
vertrek van Somoza ln Nicaragua een radi
caal bewind aan de macht zal brengen dat
afstand neemt van de Verenigde Staten en
dat het effect van een uitzaaiend kankerge
zwel ln Mldden-Amerika zal hebben. Al Car
ters pleidooien voor de mensenrechten ten
spijt, staat het Amerikaanse eigen belang
en de Amerikaanse invloedssfeer nog steeds
voorop.
Het ontbreken van Ingrijpende internatio
nale Initiatieven geeft president Somoza
voorlopig de mogelijkheid zonder enige
scrupules af te rekenen met het gewapend
verzet tegen zijn bewind. Aan de andere
kant zijn de 8andinisten niet bereid dit zo
maar over hun kant te laten gaan. Met of
zonder internationale steun zullen ze zich
blijven verzetten tegen de dictatuur. Het
einde van de tunnel ls nog steeds niet ln
zicht
