lór de Kerst
de, beloven
gin en Sadat
krijgt de bal toegespeeld
\S
J
Tien maanden
op weg.
naar vrede?
Akkoord
-
rèrhandelaars prijzen elkaar
Verdeeldheid
op de
Jordaanoever
19 SEPTEMBER 1978
TROUW/KWARTET
idei
,eek>
dve
kd
le j GTON (AP, UPI, Reuter) „Toen wij in Camp
"CJ nkwamen vroegen wij de mensen in de wereld om te
'de pdat onze onderhandelingen succesvol zouden zijn.
ent eden werden ver boven alle verwachtingen beant-
an tldus de stralende president van de Verenigde Sta-
g ny Carter, zondagavond op een persconferentie na
:n Jn het topoverleg over het Midden-Oosten,
rei
om zijn veiligheid te kunnen be
schermen.
3. Jordanië wordt uitgenodigd ora
deel te nemen aan de uitwerking'
van de overeenkomst. Wanneer dit
door Jordanië gewenst zou worden
kan er ruimte worden ingericht
voor een Jordaanse rol in de veilig
heidsvoorzieningen.
4. Gedurende de overgangsperiode
zullen Egypte en Israël onderhan
delingen voeren, waaraan Jorda
nië wanneer het dit wenselijk acht
en ook de vertegenwoordigers van
de zichzelf besturende Palestljnen
mogen deelnemen, over de uitein
delijke status van de westelijke
Jordaanoever en de Gazastrook.
Deze onderhandelingen moeten
uitmonden in een Jordaans-Israë-
lisch vredesverdrag.
atrtt door de Egyptische pre-
tre%t en Israels premier Begin
Gjter bekend dat Cairo en
jvereenstemming hadden
gf „een kader voor de vrede
len-Oosten" en over „een
gende afsluiting van een vre-
inf< i tussen Egypte en Israël,
wijl
inn dertien dagen in Camp
eei en wij allen het ten tonele
tn van besluitvastheid, vi-
liliteit, hetgeen nodig was
itemming te bereiken",
De Amerikaanse presi-
luwde echter dat „er nog
verschillen bestaan en
:en moeten nog worden
zaken die oorlog en bit-
;elopen dertig jaar in het
»n hebben veroorzaakt
•Jlbnverwacht worden opge-
1 allen moeten de sub-
taten die geboekt wer-
President Anwar al Sadat, president Jimmy Carter en premier Menachem Begin tekenden
gisteren twee akkoorden in het Witte Huis. De akkoorden bevatten de resultaten van de top
in Camp David.
Resolutie 242
len over de akkoorden
een toespraak voor het
Congres bekendmaken,
hij zijn medewerkers een
akkoorden die gister-
!t Witte Huls door Begin
rerden ondertekend, be-
lanzien van het „kader
!e in het Midden-Oosten"
jypte en Israël overeen:
>n vvde een overgangsperiode
ei dtjaar zullen de bewoners
estelijke Jordaanoever en
Öi volledige autonomie
lelfbestuur zal het be-
Israëlische gezag ver-
.1
loudt een militaire aan-
op specifieke plaatsen
„Deze onderhandelingen zullen geba
seerd zijn op alle bepalingen en alle
principes van resolutie 242 van de
Veiligheidsraad van de Verenigde Na
ties en het zal erin voorzien dat Israël
binnen veilige en erkende grenzen zal
kunnen bestaan", aldus Carter.
Het tweede door Begin en Sadat on
dertekende document schept „het
kader voor de afsluiting van een vre
desverdrag" tussen Egypte en Israël:
1. Israël bevestigt zijn bereidheid om
de Egyptische soevereiniteit over
de gehele Sinai-woestijn te herstel
len. Egypte bevestigt zijn bereid
heid om een vredesverdrag met
Israël te sluiten en normale betrek
kingen met Israël op te bouwen.
2. De onderhandelingen over een vre
desverdrag zullen voorzien in vei
ligheidszones in de Sinai en in be
perkingen van troepen en wapens.
3. Het vredesverdrag zal voorzien in
een gefaseerde terugtrekking van
de Israëlische troepen uit de Sinai-
woestijn en het plaatsen van de
Israëlische vliegvelden onder
Egyptische burgerlijke controle.
4. De eerste belangrijke Israëlische
terugtrekking zal in een periode
van drie tot negen maanden na
ondertekening van het vredesver
drag plaatsvinden. Op dat tijd
stip zullen normale betrekkingen
tussen Egypte en Israël worden
aangeknoopt.
5. Het vredesverdrag zal binnen drie
maanden worden ondertekend.
De Israëlische terugtrekking uit
de Sinai moet twee tot drie jaar
na ondertekening van het ak
koord voltooid zijn.
Nederzettingen
Egypte en Israël zijn het in Camp
David niet eens geworden over de
toekomst van de Joodse nederzettin
gen in de Sinaiwoestijn. Voorwaarde
voor de ondertekening van het ver
drag is van Egyptische kant het op
doeken van deze nederzettingen. Is
raël wil dit probleem aanpakken tij
dens de vredesonderhandelingen.
Maar de Knesseth, het Israëlische
parlement, zal binnen twee weken
over de toekomst van de Joodse ne
derzettingen in de Sinai-woestijn be
sluiten.
In een korte verklaring liet Sadat
weten bewondering te hebben voor
Carters moe dl en vasthoudendheid.
„U verplichtte zich om een volwaar
dig partner te zijn in het vredespro
ces. Ik ben bi ij te zeggen dat U deze
verplichting bent nagekomen. Vol
gens Sadat j;ignaleert het akkoord
over een kader voor de vrede in het
Midden-Ooste n het ontstaan van een
nieuw vredesinitiatief met de Ameri
kaanse natie in het hart van het gehe
le proces. In de weken die voor ons
liggen moeten belangrijke beslissin
gen worden g enomen wanneer wij op
de weg naar vrede willen doorgaan.
Wij moeten het vertrouwen van het
Palestijnse volk in het ideaal van de
vrede herstellen. De voortzetting van
Uw actieve rol is onmisbaar. Wij heb
ben Uw hulp en de steun van het
Amerikaanse volk nodig. Laat mij
deze gelegenheid benutten om elke
Amerikaan te bedanken voor zijn op
rechte belangstelling voor de zaak
van de mens en in het Midden-Oos
ten"
Hard gewerkt
In de ogen van premier Begin zou de
Camp David top moeten worden om
gedoopt in de Jimmy Carter-confe
rentie. Ook Begin had grote bewon
dering voor de moed en de inzet van
de Amerikaanse president. „En de
president heeft gewerkt. Voor wat
betreft mijn historische ervaring ge
loof ik dat hij harder gewerkt heeft
dan onze voorvaderen in Egypte toen
zij de pyramides bouwden. Ja, inder
daad, hij heeft dag en nacht gewerkt
en dat hebben wij ook gedaan. Wij
gingen in Camp David tussen drie en
vier uur 's morgens naar bed en ston
den op, zoals wij dat van kinds aan af
gewend zijn tussen vijf en zes uur 's
morgens en werkten verder".
Volgens Begin „hadden wij enkele
moeilijke ogenblikken. Zoals altijd,
zijn er soms crises in onderhandelin
gen. Zoals altijd geeft iemand te ken
nen dat hij misschien wil pakken en
naar huis wil gaan. Het is alles zoals
altijd".
Begin wees erop dat in de Joodse
geschriften „er een traditie bestaat
dat de grootste prestatie van een
mens is om zijn vijand te vriend te
maken en dit doen wij op basis van
wederkerigheid. Sindsdien hebben
wij (Sadat en Begin) enige moeilijke
dagen gehad. Ik zal U nu niet de sage
van die dagen vertellen. Alles behoort
aan het verleden. Vandaag heb lk
president Sadat in zijn hut in Camp
David bezocht, want in Camp David
heb je geen huizen, je hebt alleen
hutten. Hij kwam daarna mij opzoe
ken. Wij schudden handen en God
dank konden wij weer tegen elkaar
zeggen: „Je bent mijn vriend". Voor
Begin heeft „Camp David bewezen
dat elk probleem opgelost kan wor
den, wanneer goede wil en begrip
bestaat en enige wijsheid".
onzer redacteuren
RDAM De resultaten
lp in Camp David hebben
Iheid en verwarring op de
htetfc Jordaanoever gezaaid.
pro-Jordaanse Palestij-
I uiterst verheugd over
tord tussen Begin en Sa-
den werd de reactie van
mgers van de Palestijnse
ftgsbeweging (PLO) door
fn verbijstering geken-
Itijnse nationalisten zien
volken boven hun hoof-
ientrekken. De PLO, die
un „enige wettige verte-
diger" beschouwen
an de verdere gang van
tgesloten. Van erkenning
bezOrecht op een eigen Pales-
en kat is geen sprake. Over
9n. komst van Jeruzalem
let gerept.
ziek onze toekomst met zor-
harónoet," zegt Bassam Scha-
1Q1 burgemeester van Na-
Dit is een samenzwering
Palestijnse rechten. In
;H3vid heeft men alleen re-
jehouden met de belangen
Sadat en Carter. De
het Palestijnse volk
liet aan te pas gekomen.
VEI
Wij zeggen ja tegen de PLO en nee
tegen beperkt zelfbestuur."
De plaatsvervangende burge
meester van El Bireh, Tarifi ziet
de akkoorden van Camp David
als „imperialistisch" en als een
„Amerikaanse poging om ons
volk te controleren." De Israëli
sche autoriteiten kondigden gis
teren in El Bireh een uitgaansver
bod af nadat een handgranaat
naar een bus met Israëlische offi
cieren was gegooid.
„Het resultaat van Camp David
had niet erger kunnen zijn,"
meent de bekende Palestijnse ac
tiviste Rymonda Tawil. „Het
biedt geen enkel vooruitzicht op
een oplossing van het Palestijnse
vraagstuk. Beperkt zelfbestuur is
erger nog dan de Israëlische be
zetting. Dit is geen vrede. Sadat is
van zijn principes afgestapt. Het
is net alsof wij in een kooi wor
den opgesloten. Dit zal tot een
toeneming van het geweld leiden.
Men kan het ene onrecht niet met
het andere onrecht weer goed ma
ken. De Amerikanen hebben de
grootste misdaad begaan door tij
dens de Tweede Wereldoorlog
hun poorten niet voor de Joden
open te stellen. Nu begaan ze een
dubbele misdaad door onze rech
ten te verwaarlozen."
Terwijl men in nationalistische
kringen op de westelijke Jor
daanoever vreest met het Israëli
sche voorstel van beperkt zelfbe
stuur en met de terugkeer van de
Jordaniërs naar de westelijke
Jordaanoever opgezadeld te wor
den menen de pro-Hasjemietische
Palestijnen dat de akkoorden van
Camp David een „goede stap in
de goede richting" zijn. Volgens
Moestafa Doedi'in, voormalige
minister van binnenlandse zaken
van Jordanië, zal Jordaanse deel
name aan de vredesonderhande
lingen de gehele Arabische we
reld ten goede komen. Anwar
Noesseibeh, oud minister van de
fensie van Jordanië „zegent elke
stap in de richting van vrede en
dit akkoord is een positieve
stap."
Vervo lg van pagina 1
Volgens de Israëlische tele
visie geldt deze belofte alleen voor
een peri-ode van drie maanden totdat
het vredesakkoord met Egypte gera
tificeerd is.
De Israëlische troepen in de Sinai
zouden zich tot een noord-zuld-linie
terugtrekken die loopt van El Arisj
aan de Middellandse-Zeekust naar
Ras Moehammed, ten westen van
Sjarm-el Sjeik op de punt van het
Sinai-schiereiland. In de tweede fase
zouden de Israëlische militairen zich
terugtrekken naar de oude internati
onale Israëlisch-Egyptische grens,
die liep van het gebied van Rafah
naar de omgeving van Eilat aan de
Rode Zee.
Voorts zei Begin te hopen dat over
een jaar kan worden overgegaan tot
de uitwisseling van ambassadeurs
tussen Israël en Egypte.
Carter is gisteren onmiddellijk be-
gorinen met het steun werven voor de
in Camp David gesloten akkoorden
bij de Arabische Golfstaten. Slechts
enlcele uren na de ondertekening in
het Witte Huis overhandigden Ameri-
kaanse diplomaten boodschappen
aam de leider van de Golfstaten,
wasirin Carter hen opriep om zich
achter de resultaten van Camp David
op te stellen.
De Egyptische pers maakte gisteren
in extra edities melding van de be
reikte akkoorden. Over het algemeen
leek men in Egypte met het resultaat
van de top blij te zijn.
Syrië en de PLO hebben isteren de
resultaten van de top woedend ver
worpen. Morgen komen in Damascus
de tegenstanders van het Egyptische
vredesbeleid bijeen om zich over de
situatie te beraden. Gisteravond ver
gaderde de Uitvoerende Raad van de
PLO in spoedzitting. Syrië en de PLO
noemen de akkoorden een schending
van de Arabische rechten en een mo
gelijke aanleiding voor een oorlog.
Sow jet-Unie
Achter de schermen speelde de Sow-
jetrUnle een belangrijke rol bij de
totstandkoming van de anti-Sadat
top in Damascus. De PLO waar
schuwde gisteren dat vrede in het
Midden-Oosten zonder de PLO on
mogelijk is en dat men met de militai
re strijd zal doorgaan. Het Palestijnse
persbureau omschreef Sadat als een
„verrader". In de Libische hoofdstad
Tripoli eisten duizenden mensen dat
Sadat zou worden vermoord.
Jordanië, liet gisteravond weten dat
het resultaat van de top in Camp
David op het hoogste niveau en met
maximale ernst en verantwoordelijk
heid wordt bestudeerd. Maar de ver
klaring, die werd verspreid door het
officiële Jordaanse persbureau, gaf
geen enkele aanwijzing voor de posi
tie die Jordanië zou kunnen innemen.
ide
n d^_
»>s Dorsey
in
•en
kan
end heerste er een Juichstemming in de wandelgangen van het Witte Huis. De
van de top in Camp David waren groter dan wie dan ook had verwacht. Israëlische
Unctionarissen konden hun emoties gisteren niet de baas. Vrede, de sleutel tot
vooruitgang leek voor de Egyptenaren eindelijk in zicht te zijn.
LS.
irbij
it als men zich in Wash-
alem en Cairo toonde, zo
(en en woedend was men
iteries in de Syrische
ascus, op de kantoren
itijnse Bevrijdingsbewe-
n in de Palestijnse vluch-
pen in Libanon en Jor-
e nederzettingen in de
maakt men zich klaar
I om het naakte bestaan
ngers van de PLO op de
rdaanoever en in de Ga-
donkere wolken boven
ekken.
ravond ter beschikking
[evens valt slechts een
alans op te maken over
van Camp David. Vast
i 34|raël en Egypte het over
irkla lijk vredesakkoord eens
n ti Slechts weinigen gelo-
.gre sraëlische parlement het
m{i van de Joodse neder-
de Sinaiwoestijn belang-
achten dan vrede met
'°so Jtste Arabische landen.
de {hindernissen op de weg
toptisch-Israëlische vrede
Imd. Israël doet afstand
gvelden in de Slnaï, die
loor Egyptische militai-
>orden bemand. Er wor-
's-GIdsvoorzienlngen gescha-
laire beperkingen opge-
Maar niemand verwachtte ook dat de
specifiek. Egyptisch-Israëlische zaken
een werkelijk struikelblok op de weg
naar een algehele vrede in het Mid
den-Oosten zouden vormen. Herhaal
delijk toonde Israël zich bereid om
een afzonderlijk vredesverdrag met
Egypte te sluiten en herhaaldelijk
werd deze mogelijkheid door presi
dent Sadat van tafel geveegd.
Vrede met Egypte kon alleen dan
worden gesloten wanneer Israël met
een terugtrekking uit de in 1967 be
zette gebieden akkoord zou gaan en
wanneer Jeruzalem het Palestijnse
recht op zelfbeschikking zou erken
nen, hetgeen niet noodzakelijkerwijs
de stichting van een onafhankelijke
Palestijnse staat betekende.
Israël en Egypte moesten het over de
principes van een algehele vredesre
geling eens worden. Met andere woor
den Israël moest het principe van
terugtrekking erkennen en de Arabi
sche soevereiniteit over de westelijke
Jordaanoever herstellen. Sadat lijkt
deze voorwaarden in Camp David te
hebben losgelaten. Carter besloot
grote risico's te nemen met de bijeen
roeping van de topconferentie over
het Midden-Oosten omdat 8adat wei
gerde met Israël verder te praten zo
lang Israël Sadats vredesvoorwaar
den niet serieus wilde nemen.
Sadat en Begin hebben in Camp Da
vid overeenstemming bereikt over
een „kader voor de vrede in het Mid
den-Oosten". Uit wat tot nu toe be
kend is blijkt niet dat Israël zich op
een terugtrekking uit de westelijke
Jordaanoever heeft vastgelegd. Ook
heeft Israël zich niet vastgelegd op
een erkenning van de Arabische sou-
vereiniteit over het bezette gebied.
Wel is Israël bereid om Jordanië een
grotere rol toe te bedelen in het voor
malige Jordaanse gebied en zou Be
gin nu niet meer afwijzend staan te
genover de stationering op de weste
lijke Jordaanoever van een vredes
macht van de Verenigde Naties. Bo
vendien zullen er tijdens de over
gangsperiode geen Joodse nederzet
tingen op de westelijke Jordaanoever
meer worden gesticht. In ruil hiervoor
heeft Begin de belofte gekregen dat
de PLO bij de oplossing van het Pa
lestijnse vraagstuk niet betrokken
zal worden. Onbekend is hoe het pro
bleem van de Palestijnen buiten de
bezette gebieden moet worden aange
pakt. Sadat heeft zich in wezen ak
koord verklaard met de uitvoering
van het door Begin in december ver
leden jaar op tafel gelegde vredes
plan. Als argument zal hij hanteren
dat Israël nu resolutie 242 van de
Veiligheidsraad van de Verenigde Na
ties erkent. Deze resolutie roept op
tot een vreedzame oplossing in het
Midden-Oosten, Israëlische terug
trekking uit de bezette gebieden en
veilige en erkende grenzen voor alle
staten in het gebied. Deze resolutie
erkende Begin al eerder, maar hij
weigerde deze van toepassing te ver
klaren op de westelijke Jordaan-,
oever.
Verantwoordelij kheid
Sadat, Begin en Carter hebben de
Jordaanse koning Hoessein opgeza
deld met een grote verantwoordelijk
heid. Vanaf het begin van het Egypti
sche vredesinitiatief stelde Hoessein
zich afwachtend op. Sinds de Arabie
ren in 1974 op een topconferentie in
Rabat de PLO als enige wettige ver
tegenwoordiger van het Palestijnse
volk erkenden leek de rol van de
Hasjemietische koning uitgespeeld.
Hoessein dacht door de Arabieren
ooit nog eens terug te worden ge
haald omdat Israël toch niet bereid
was met de PLO te praten.
Vanaf het moment dat 8adat in Jeru
zalem aankwam zorgde Hoessein er
voor dat hij de elkaar bestrijdende
partijen in de Arabische wereld te
vriend hield. Door niet deel te nemen
aan het Egyptische vredesinitiatief
beschermde Hoessein zich tegen kri
tiek vanuit het machtige noordelijke
buurland Syrië en van de kant van de
PLO. In eigen land, waar de Palestij
nen de meerderheid van de bevolking
vormen, bleef het rustig. Tegelijker
tijd toonde de koning respect voor de
„moed" van de Egyptische president
en hoopte hij dat Sadat ondanks al
zijn bedenkingen succes zou hebben.
Maar Hoessein liet er geen twijfel
over bestaan dat hij pas aan het
vredesinitiatief zou gaan deelnemen
wanneer zeker was dat hij zijn vin
gers niet zou branden. Deze zekerheid
ligt volgens Hoessein in een Israëli
sche belofte zich terug te trekken uit
de in 1967 bezette gebieden en de
erkenning van het Palestijnse recht
op zelfbeschikking. Eerder zou Hoes
sein niet meedoen aan onderhande
lingen.
Kleur bekennen
Tot gisteren kon Hoessein een defini
tieve keuze voor zich uitschuiven. Im
mers, Egypte en Israël bleven het
oneens over de principes waarop de
vrede in het Midden-Oosten geba
seerd moet zijn. Met het bekendma
ken van de resultaten van Camp Da
vid wordt van Hoessein verwacht
kleur te bekennen. De Jordaanse ko
ning heeft daarom gisteren hals over
kop zijn huwelijksreis onderbroken
en is vanuit Mallorca rechtstreeks
naar Amman gevlogen. Hij zal nu
moeten bepalen of de akkoorden van
Camp David hem voldoende waar
borgen bieden om zijn nek uit te
steken en zich bij het Egyptische
vredesinitiatief aan te sluiten.
Voor zover nu kan worden beoor
deeld, wordt hem minder geboden
dan hij eist. Mogelijkerwijs zal de
koning opnieuw proberen een besluit
uit te stellen door af te wachten hoe
de Egyptisch-Israëlische onderhan
delingen verder verlopen.
Een dergelijk besluit zal de Egypti
sche president alleen in een nog moei
lijker positie brengen tegenover zijn
Arabische critici. Wanneer Jordanië
blijft weigeren met Israël te onder
handelen zal de nadruk vallen op de
afzonderlijke vrede tussen Israël en
Egypte. Sadat, die met de resultaten
van Camp David definitief van de
besluiten van de Arabische top in
Rabat lijkt te zijn afgestapt zou dan
immers in de Arabische wereld volle
dig geïsoleerd komen te staan.
Van onze redactie buitenland
10 november 1977 Tijdens de ope
ningszitting van het Egyptische
parlement verklaart president Sa
dat zelfs bereid te zijn naar het
Israëlische parlementsgebouw te
gaan om daar met de Knesseth in
debat te gaan wanneer dit de vre
de in het Midden-Oosten dichter
bij zou brengen.
15 november 1977 Vla de Ameri
kaanse ambassadeurs in Tel Aviv
en Cairo nodigt Israëls premier
Begin Sadat uit voor een officieel
bezoek aan Jeruzalem.
19 november 1977. Als eerste Ara
bisch staatshoofd komt Sadat aan
op het vliegveld Ben Goerlon
vlakbij Tel Aviv voor een twee
daags bezoek aan Israel.
20 november 1977. In zijn toe
spraak tot de Knesseth toont Sa
dat zich bereid Israël te erkennen
en begrip te hebben voor de Israë
lische behoefte aan veiligheid. De
Egyptische president blijft echter
vasthouden aan de minimale Ara
bische vredesvoorwaarden: Israël
moet zich uit alle in 1967 bezette
gebieden terugtrekken en het Pa
lestijnse recht op zelfbeschikking
erkennen.
25 november 1977. In een toe
spraak tot het Egyptische parle
ment roept Sadat op tot het hou
den van een vredesconferentie in
Cairo. Israël, Syrië, Jordanië, de
Verenigde Staten, de Verenigde
Naties en de Palestijnse Bevrij
dingsbeweging (PLO) worden uit
genodigd.
5 december 1977. De Arabische
tegenstanders van het Egyptische
vredesbeleid Syrië, Irak, Zuid-
Jemen, Algerije en de PLO be
leggen in Tripoli een topconferen
tie. Egypte verbreekt de diploma
tieke betrekkingen met hen.
13 december 1977. In het Mena
Huis in Cairo beginnen in aanwe
zigheid van Amerikaanse verte
genwoordigers en afgevaardigden
van de VN besprekingen tussen
Egypte en Israël.
14 december 1977. Israëls premier
Begin legt in Washington zijn
voorstellen voor de vrede aan pre
sident Carter voor.
25 december 1977. Premier Begin,
minister van defensie Weizman en
minister van Buitenlandse Zaken
Dajan komen in de Egyptische
stad Ismailia aan voor besprekin
gen met Sadat. Op deze bijeen
komst legt Begin zijn vredesplan
op tafel dat voorziet in beperkte
autonomie voor de Palestijnen in
bezette gebieden. De kwestie van
de souvereiniteit over de westelij
ke Jordaanoever wordt open gela
ten. Israël erkent echter wel de
Egyptische souvereiniteit over de
Sinai-woestijn. Besloten wordt om
een militaire commissie in te stel
len die in Cairo moet vergaderen
en een politieke commissie die in
Jeruzalem aan het werk gaat.
4 januari 1978. De Amerikaanse
president Carter besluit tijdens
een wereldreis een tussenlanding
in het Egyptische Aswan te ma
ken. Na afloop van zijn onderhoud
met Sadat laat Carter weten, dat
het Palestijnse probleem met al
zijn aspecten opgelost dient te
worden en dat de Palestijnen het
recht moet hebben om aan de be
paling van het eigen toekomst
deel te nemen.
16 januari 1978. De militaire en
politieke commissies gaan aan het
werk. In Jeruzalem neemt de
Egyptische minister van buiten
landse zaken Kamel samen met
zijn Amerikaanse en Israëlische
collega's Vance en Dajan aan de
besprekingen deel.
18 januari 1978. Sadat roept zijn
minister van Buitenlandse Zaken
naar Cairo terug. Dit vanwege de
'harde opstelling van de Israëli
sche regering.
27 januari 1978. De speciale rei
zende Amerikaanse ambassadeur
Alfred Atherton begint aan een
pendel in het Midden-Oosten om
de impasse in de besprekingen te
doorbreken.
3 februari 1978 De tegenstanders
van Sadat komen opnieuw bijeen,
deze keer in Algiers.
5 februari 1978 Sadat brengt een
officieel bezoek aan Washington.
Carter weigert Israël eenzijdig on
der druk te zetten.
12 februari 1978. In Oostenrijk
voert Sadat besprekingen met de
Israëlische oppositieleider Sjlmon
Peres
27 februari 1978. Het Israëlische
kabinet besluit om haar nederzet-
tingsbeleid in de bezette gebieden
voort te zetten
11 maart 1978. Palestijnse guerril-f
lastrijders overvallen een bus op
de snelweg tussen Tel Aviv en
Haifa.
24 maart 1978. Israëlische troepen
bezetten zuid-Llbanon
21 maart 1978. In Libanon komen
leden van de vredesmacht van de
Verenigde Naties aan
22 maart 1978. Het bezoek van
Begin aan Washington verloopt
uiterst stroef.
31 maart 1978. Israëls minister
van defensie Weizman voert in
Cairo overleg met Sadat.
3 april 1978. In Tel Aviv nemen
45.000 mensen deel aan een de
monstratie van de Vrede Nu bewe
ging die zich keert tegen het be
leid van de regering Begin.
30 april 1978. Carter vraagt Begin
die Amerika bezoekt ter gelegen
heid van de 30sts verjaardag van
de staat Israël om zijn plannen
voor de toekomst van de westelij
ke Jordaanoever en de Gaza
strook duidelijk uiteen te zetten.
15 mei 1978. De Amerikaanse Se
naat keurt de verkoop van ge
vechtsvliegtuigen aan Egypte, Sa-
oedl-Arabie en Israël goed.
18 juni 1978. Israël legt zich niet
vast in haar antwoord op Ameri
kaanse vragen over de toekomst
van de westelijke Jordaanoever.
5 juli 1978. Egypte publiceert haar
vredesplan. Israël moet zich uit
alle in 1967 bezette gebieden te
rugtrekken. De Joodse nederzet
tingen in de bezette gebieden die
nen te worden opgedoekt. Het Pa
lestijnse recht op zelfbeschikking
moet uiteindelijk door Israël wor
den erkend.
9 juli 1978. Israël verwerpt het
Egyptische vredesplan. In Oosten
rijk praat Sadat met 8Jlmon
Peres.
14 juli 1978. 8adat ontvangt Weiz
man in Oostenrijk.
18 juli 1978. In het Engelse Kas
teel Leeds beginnen tweedaagse
besprekingen tussen de Israëli
sche. Egyptische en Amerikaanse
ministers van buitenlandse zaken.
19 juli 1978. De Amerikaanse mi
nister van buitenlandse zaken
Vance spreekt de verwachting uit,
dat de Isaëlische en Egyptische
ministers van buitenlandse zaken
binnen twee weken opnieuw bij
een zullen komen.
24 juli 1978. Israël weigert de
Egyptische stad El Arisj als teken
van goede wil aan Egypte terug te
geven. Begin verklaart dat nie
mand iets voor niets krijgt.
25 juli 1978. Egypte verklaart niet
meer met Israël te zullen praten
zolang Jeruzalem de Egyptische
vredesvoorstellen niet serieus
neemt.
7 augustus 1978. De Amerikaanse
minister Vance reist naar het Mid
den-Oosten. Aan Begin en Sadat
overhandigt hij brieven waarin
Carter hen voor een topconferen
tie in Camp David uitnodigt.
6 september 1978. In Camp David
begint de top tussen Carter, Sadat
en Begin. Dertien dagen lang pra
ten zij in het diepste geheim.
16 september 1978 Cater, Sadat en
Begin maken bekend dat Egypte
en Israël twee akkoorden hebben
gesloten.
i
President Anwar Sadat van Egypte luistert naar de rede van de
Israëlische premier Menachem Begin tijdens het historische bezoek
van Sadat aan Jerusalem in november vorig jaar.
