'Buikhuisen moet beter weten'
v
Trouw
Commentaar
ran
Nieuwe directeur Algemene Reclasseringsvereniging:
uchtvaart kampt nog
et vertragingen
Zeldzame bloei
van drakenboom
in Wageningen
HET WEER door Hans de Jong
Minder kil
Strandweer
Fietser verongelukt
de dirigent is een eend
solosleetocht
huisdier
schrik
niets gemerkt
INSDAG 29 AUGUSTUS 1978
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
fat er de afgelopen weken in Iran
gebeurd, kan de regeringen van
belangrijke westerse landen on-
ogelijk onverschillig laten. Als
et-communistisch buurland van
Sowjet-Unie en als leverancier
(n het smeermiddel voor de eco-
jmie is Iran een uiterst belangrijk
nd voor het westen.
e sjah, die Iran al zo lang met
hand regeert, is zich van
machtspositie tegenover het
pesten steeds bewust geweest. Hij
id ook een vast omlijnd plan deze
'itspositie in het belang van
Iran uit te buiten. De sjah is er
afgelopen jaren op uit geweest
zijn land een moderne
lustriestaat te maken die in de
omgeving als de regionale
ider zou fungeren en in het grote-
internationale verband haar par-
^tje zou kunnen meeblazen.
muit het westen heeft de sjah bij
streven nooit enige tegenstand
betekenis ontmoet. Er waren
n tijd tot tijd in verschillende
iden wat kritische oprispingen
N er de schending van de mensen-
chten in Iran, maar op het ni-
au van regeringen ontving de
ih weinig kritiek. Hij werd met
rbetoon ontvangen door presi-
nten en premiers van vele natio-
liteiten en kreeg van hen alle
legenheid een moderne krijgs-
acht op te bouwen waar de lief-
bbers van de moderne militaire
t :hnologie van staan te watertan-
n. Zorgen leken de machtheb-
m rs in het westen zich niet te
iken over Iran. Het land van de
ih leek met zijn stabiele regering
n waardevolle bondgenoot tegen
t communisme, een betrouwba-
leverancier van olie en zou lang-
am aan een goede afnemer wor-
van dure westerse industrie-
odukten. De autoritaire trekjes
i de sjah werden op de koop
igenomen.
i dit draaiboek is echter één
factor onderschat. Dat is de macht
van de religie. Wie ooit had ge
dacht dat met de welvaartsgroei en
de industrialisering de invloed van
de traditionele islamitische leiders
in Iran als vanzelf zou tanen heeft
zich vergist. De les die uit de
recente gebeurtenissen in Iran kan
worden getrokken is dat gods
dienst vooralsnog een beslissende
invloed heeft in de islamitische
wereld.
Saoedi-Arabië heeft ondanks de
enorme toevloed van olie-dollars
de strenge godsdienstige wetten
gehandhaafd, Pakistan beleeft na
een korte periode van modernise
ring onder de nu in gevangenschap
zuchtende Bhoetto een terugkeer
naar de traditionele levensstijl. En
de sjah van Iran is nu gebogen
voor het verzet van de geestelijk
heid in zijn land.
Wat de effecten van deze islami
tische opleving voor de internatio
nale verhoudingen zullen zijn is op
dit moment niet te zeggen. Mis
schien is dat effect erg klein. Saoe
di-Arabië is er op dit moment een
goed voorbeeld van hoe modern
zaken doen best te verenigen is
met zeer traditionele inlandse toe
standen.
Aan de andere kant is het niet
goed voorstelbaar dat de invloed
van de islamitische leiders de bui
tenlandse politiek altijd geheel on
gemoeid zal laten.
In de beschouwingen over de toe
komstige internationale verhou
dingen zal de factor godsdienst
daarom niet mogen ontbreken.
Arabische olie-landen wordt een
steeds belangrijker rol op het we
reldtoneel voorspeld wegens hun
groeiende economische macht.
Het zou struisvogelpolitiek zijn de
ogen te sluiten voor de omstandig
heid dat deze nieuwe rijken een
geestelijk erfgoed meedragen dat
sterk verschilt van het onze.
door Leo Kleyn
Hij is naar eigen zeggen een buitenstaander, en mede daarom
lijkt hij zich soms te willen hoeden voor al te stellige uitspra
ken over de reclassering. Maar hij verliest op slag zijn reserve,
als hij komt te spreken over de Leidse hoogleraar dr. W.
Buikhuisen, volgens wie de reclassering nog nooit enig succes
heeft geboekt. „Belachelijk", vindt drs. M. S. J, Dotinga, die
per 1 september aantreedt als algemeen directeur van de
Algemene Reclasseringsvereniging in Den Bosch. „Buikhui
sen", zegt hij, „heeft ongelijk. Hij zou beter moeten weten."
uti
Itf
een onzer verslaggevers
.'bHIPHOL De Nederlandse lucht
vaartmaatschappijen KLM, Marti-
ir en Transavia hebben gist eren in
p*Tgelijking met het afgelopen wee-
erHnde weinig hinder ondervonden
»e n de stiptheidsacties van de Franse
c keersleiders. Wel kampten de
atschappijen echter met de door-
van de aanzienlijke vertra-
'erJ»gen die zondag door deze ficties
ren ontstaan.
chtvaartautoriteiten in Madrid
lakten gisterenbekend, dat ver-
n! kkende vliegtuigen van de lucht-
ven San Juan op Palma de Mallor-
aa nog te kampen hadden met een
,r0 traging van meer dan achttien
J1 'r. In totaal wachtten er maandag
'°ena zeventig vliegtuigen met va-
at itiegangers op het vertreksein,
lar per uur mochten er slechts vier
01 egtuigen landen of opstijgen. Meer
w zesduizend vakantiegangers wa-
oe i hiervan de dupe, terwijl zoals nu
s gebleken zondag meer dan twaalf-
izend wachtende passagiers zich in
s j vertrekhal bevonden,
r i
de nacht van zondag op maandag
ng rden op Schiphol vliegtuigen te
lt met vertragingen tussen de twee
T bijna zestien uur. Deze vertragin-
eg i beïnvloedden weer de vlucht-
ema's van maandag. Transavia
e7iest gisteren drie inhaalvluchten
voeren, die zondag wegens de
itheidsacties niet konden worden
;evoerd. Een KLM-toestel datzon-
in Madrid was gestrand landde
teravond op Schiphol, evenals een
va Martinair dat zondag op
ter mee: te weten tussen de één en
uur.
Ibiza was blijven staan. Naar verhou
ding vielen de vertragingen gisteren
De gewezen adviseur van de minister
van justitie, die als onderzoeker ook
op lichamelijke kenmerken van de
linquenten gaat letten, zei onlangs
dat onder andere de reclassering geen
uitzicht heeft geboden op de oplos
sing van het criminaliteitsvraagstuk.
Dotinga vindt het absurd dat succes
van de criminaliteitsbestrijding af te
meten aan de resultaten van de re
classering. „Het nut van de reclasse
ring", zegt hij, „moet je afmeten aan
de mate waarin het lukt de schade
beperkt te houden, zowel naar de
delinquent als naar de maatschappij
toe."
Daarmee ruimt hij het niet alleen bij
Buikhuisen levende misverstand uit
de weg dat de reclassering alleen of
hoofdzakelijk iets van doen heeft met
degenen die in de gevangenis of het
huis van bewaring zitten. Wie daar
nog niet is beland, kan de reclasse
ring ook nodig hebben, en als het aan
Dotinga ligt, zal op dat aspect van de
hulpverlening juist het accent komen
te liggen.
De nieuwe directeur van de Algeme
ne Reclasseringsvereniging wil zijn
aandacht onder meer gaan richten op
de zogeheten vroeghulp, waarbij het
gaat om mensen die op een politiebu
reau terecht zijn gekomen of onder de
dreiging van een justitiële procedure
leven. Aan klanten is op dit deelge
bied geen begreik: volgens Dotinga
komen tienduizenden mensen per
jaar met de justitie in aanraking. Bij
die vroeghulp stelt de reclassering
zich mede ten doel zo mogelijk een
strafrechtelijke vervolging te voor
komen.
Nieuwsgierigheid
Hij heeft, zegt Dotinga, „met een lich
te nieuwsgierigheid" gesolliciteerd
naar zijn nieuwe functie, die vacant
raakte, toen zijn voorganger mr. P. A.
Schaafsma tot de directie van een
ziekenhuis toetrad. Hij kende de re
classering niet, maar had zich de laat
ste jaren wel met welzijnswerk bezig--
gehouden.
Van dat welzijnswerk, aanvankelijk
zijn hobby, heeft Dotinga (36) zijn
beroep gemaakt. Hij heeft theologie
gestudeerd en was een paar jaar me
dewerker aan de universiteit in Gro
ningen. Na als vrijwilliger met het
welzijnswerk in aanraking te zijn ge
komen, werd hij in 1969 directeur van
een instituut voor jeugdbeleid in Rot
terdam. Sinds 1974 werkte hij op het
ministerie van CRM.
Als ambtenaar bij CRM hield hij zich
voornamelijk bezig met de decentra
lisatie van het beleid op sociaal-cul
tureel terrein. Mede op grond van de
ervaring die hij daarbij heeft opge
daan, hoopt hij de Algemene Reclas
seringsvereniging te kunnen verrij
ken met „een beetje algemene des
kundigheid ten aanzien van beleids
ontwikkeling en management". Ove
rigens wil hij „niet alleen maar mana
ger' zijn, maar zich ook verdiepen in
de inhoudelijke kanten van het re-
classeringswerk.
Dat werk is de laatste tijd een beetje
blijven liggen. Dotinga hoedt er zich
voor dat met zoveel woorden te zeg
gen, maar hij heeft het wel over een
„heroriëntatie" die „dringend nood
zakelijk" is, nadat de laatste drie jaar
veel tijd is gaan zitten in organisatie-
en reorganisatieproblemen. De Alge
mene Reclasseringsvereniging is het
resultaat van een fusie tussen ver
schillende reclasseringsinstellingen.
Die vereniging, vindt Dotinga, moet
er nu maar hard tegenaan.
Utopisten
Niet alleen op het terrein van de
vroeghulp is er werk aan de winkel.
Dotinga vindt dat de reclassering
zich ook intensiever dan tot nog toe
moet gaan bezighouden met hulp aan
buitenlanders die met de justitie in
aanraking komen, met de rechtsposi
tie van gevangenen en van ter be
schikking van de regering gestelden,
met alternatieve straffen. Daarnaast
wil hij ook aan de hulp aan slachtof
fers van misdrijven meer aandacht
besteed zien.
Bij de uitvoering van het programma
zal de nieuwe directeur zich naar ei
gen zeggen doen kennen als een „rea
list". Van de reclassering weet hij
intussen wel zoveel af, dat degenen
die daarin werkzaam zijn vaak voor
utopisten worden aangezien. Zelf zal
hij daarvan niet verdacht kunnen
worden. In zijn nieuwe functie zal hij
onder meer streven naar verbeterin
gen in de strafrechtspleging, maar
een samenleving waarin geen rechts
regels meer worden overtreden, ziet
hij niet opdoemen.
Tot de onbereikbare idealen rekent
Dotinga ziet hier wel een taak voor de
reclassering, maar tekent daarbij aan
de betrokkene zelf de alternatieve
straf moet willen ondergaan en dat de
reclasseerder niet de rol van pseudo-
bewaker opgedrongen mag krijgen.
De Algemene Reclasseringsvereni
ging heeft sinds haar oprichting in
1976 vooral geworsteld met de vraag
of het reclasseringswerk niet moet
worden losgekoppeld van het justitië
le apparaat en worden ondergebracht
bij het welzijnsdepartement van
CRM. Daarmee zou een einde worden
gemaakt aan een situatie waarin de
reclassering enerzijds hulp verleent
aan degenen die met de justitie in
aanraking komen, maar aan de ande
re kant een verlengstuk van diezelfde
justitie is.
De nieuwe algemeen directeur is ook
ten aanzien van deze kwestie een
realist. Hij zegt er „zeer nadrukke
lijk" van overtuigd te zijn dat de
reclassering binnen de strafrechtsple
ging moet blijven functioneren. Die
positie vindt hij weliswaar „niet zo
comfortabel", maar toch onvermijde
lijk. „De reclassering moet binnen
dat spanningsveld leven. Onze cliën
ten komen niet vrijwillig met ons in
contact. Ik zie daarom alleen maar
mogelijkheden tot reclassering, als
wij binnen het strafrechtelijk sys
teem blijven."
Dat drs. M. S. J. Dotinga van het
ministerie van CRM afkomstig is,
moet als louter toeval worden be
schouwd.
Dotinga ook de afschaffing van de
gevangenisstraf. Mede van de zijde
van de reclassering is en wordt daar
voor wel gepleit, maar hij is er niet
gevoelig voor. „Vrijheidsstraffen zul
je altijd houden. Ik denk dan bijvoor
beeld aan ernstige agressieve delic
ten. Niet vergeten mag worden dat
die straffen ook betekenis hebben
naar de samenleving toe. Dat bete
kent natuurlijk niet dat je je niet
permanent moet afvragen of er geen
alternatieven zijn."
Alternatieve straffen, waarover de
laatste tijd veel te doen is, passen in
de door Dotinga geformuleerde doel
stelling van de reclassering de schade
voor wie met de justitie in aanraking
komt. zo gering mogelijk te houden.
Dotinga juicht het bijvoorbeeld toe
dat is voorgesteld steunfraude niet
meer met een gevangenisstraf, maar
met een geldboete af te doen. Het
gaat hierbij, vindt hij, om een econo
misch delict, waarop dan ook met een
economische sanctie gereageerd
moet worden.
Overigens wordt met betrekking tot
alternatieve straffen vooral gedacht
aan verplichte tewerkstelling in de
sociale sector. In Engeland zijn daar
mee minder goede ervaringen opge
daan. Het gevaar dreigt dat de ver
plichte arbeid minder wordt be
schouwd als een alternatief dan als
een uitbreiding van het arsenaal aan
straffen. Juist met het oog op zulke
ongewenste effecten, vindt Dotinga
het bij uitstek een taak van de reclas
sering creatief mee te zoeken naar
oplossingen die wel voldoen.
Bij dat zoeken komt ook de vraag aan
de orde of de reclassering betrokken
moet zijn bij de tenuitvoerlegging
van de alternatieve straffen. Justitie
vindt van wel, maar de reclassering
zelf voelt er weinig of niets voor. 1
WAGENINGEN (ANP) - In de
tropische kas van de land
bouwhogeschool in Wagenin
gen staat nu een Westafrikaan-
se drakenboom in volle bloei.
Dit is voor Europa een zeld
zaamheid. Voor zover bekend
heeft deze boom 150 Jaar gele
den voor het laatst gebloeid in
Europa, namelijk in de tropi
sche tuin van Berlijn-Dahlem.
De bloem van de vier meter
hoge drakenboom bestaat uit
een anderhalve meter lange
pluim, die bezet is met honder
den witte bloempjes. Deze
bloempjes openen zich alleen
bij avond en nacht en versprei
den dan een zware geur.
De boom, die twintig meter
hoog kan worden, speelt in
West-Afrika (van 8ierra Leone
tot Kameroen) vaak een mys
tieke rol. Men komt hem daar
tegen bij de Ingang van een
dorp, bij de hut van de medi
cijnman of het opperhoofd en
op begraafplaatsen.
XA V'
■A
M -A'
A -J
Terwijl gistermiddag in de ene regio nog vrij
zonnig weer heerste, bleef het op andere
plaatsen somber en kil. Zelf heb ik het tussen
vier en vijf uur eens even getest in de TJon-
gervallei: Op de niet door bos omzoomde
velden voelde het bij een af en toe krachtige
westelijke wind bepaald herfstachtig aan. De
hele sfeer in de natuur, met af en toe motre
gen, had er iets van. Om vijf uur was de
temperatuur tot onder 15 graden gezakt.
Op de daarvoor ontvangen computerkaarten
van de hogere niveau's kon worden vastge
steld, dat de stromingen over Noordwest-
Europa in vergelijking tot een etmaal eerder,
van noordwest meer westelijk worden. De
koudestroming was vooral op het oostelijk
deel van de oceaan duidelijk aan het afvlak
ken. Ook de temperatuur in de bovenlucht
(vijfduizend meter) was in dat gebied stijgen
de. zondag op de breedte van Noord-Ierland
nog -15 graden, gisteren -11 graden, invloeden
die er mee voor zullen zorgen, dat de tempe
ratuur de komende dagen aan de grond in
onze omgeving ook weer wat hoger zal
worden.
Een storing uit IJsland voert inmiddels al iets
zachtere lucht aan, die evenwel ten koste van
regen en motregen onze kusten en het bin
nenland bereikt. Wanneer later op dinsdag en
vooral woensdag de zon doorbreekt kan het
kwik tot waarden van 17 a 18 graden oplopen,
op de laatste zomerdag is onder een ruggetje
van hogedruk 19 graden Celsius niet ondenk
baar. Toch zal daarmee de zomer van 1978
een te koud uiteinde houden.
Ik vergat nog even te zeggen, dat het weerty
pe na die vlakke Noordzeestoring opnieuw
gekenmerkt zal worden door zonnige perio
den en hier en daar een bui. Wat dit betreft
verandert er niet zo veel: het blijft in het
overgrote deel van deze week wisselvallig.
Verschillende mensen vroegen de tekst van
„herfstgedachten" een gedicht van Rindert
van Zinderen Bakker (geboren 1845, overle
den 1927), nadat ik er gisteren via de NCRV-
microfoon drie coupletten van had voorgele
zen. Omdat er ook onder de lezers van Trouw
wel belangstelling voor zal zijn, volgen hier
die bewuste drie coupletten, aangevuld met
nog drie (van de acht in totaal). De bundel
heet „Oud en nieuw. Een tuiltje vereen",
uitgave Gooise Drukkerij, Naarden, 1914.
Netto opbrengst bestemd voor de Belgische
vluchtelingen.
„Weer dreigt de zomer heen te gaan,
met licht en heldere luchten,
met voog'lenlied en fleur en kleur,
met feesttooi en met bloemengeuf,
met keur van ooft en vruchten.
Straks raast de storm weer over 't veld,
als najaarsbuien komen.
Dan staat weer bladerloos het hout,
dan giert de regen weer door 't woud,
dan wassen weer de stromen.
Zo vlieden onze dagen weg,
gelijk de jaargetijden.
Ontluiken, bloeien en vergaan,
is het kenmerk van ons kort bestaan,
bij droefheid en verblijden.
Wel hem, die, wat hij tegenkomt,
't Zij in zijn lentejaren,
in zomer, herfst, of wintertijd,
zo vaak het noodlot hem kastijdt,
noch hoop, noch moed laat varen.
Wie deze twee tot leidslién houdt,
steeds al zijn levensdagen,
bij tegenspoed en ongeval,
wordt, wat hem overkomen zal,
toch nooit geheel verslagen.
Blijf daarom hopen sterveling;
houdt moed ook bij uw treuren;
laat nooit u overmeesteren van,
het lot, dat spoedig keren kan,
wat er ook moog' gebeuren.
Want altijd heeft na donkeren nacht
de Zon weer warmte en licht gebracht.
Vandaag; na een sombere nacht en ochtend
met regen, volgen er later op de dag enkele
plaatselijk
bui
opklaringen bij een naar noordwest tot noord
ruimende wind. Matige tot vrij krachtige
wind. Maximumtemperaturen 17 graden
(lucht- en zeewater).
Verdere vooruitzichten: meer zon, iets zach
ter, maar ook nog wel een bui.
HOOGWATER 30
VlltdnfCD: 00.30-13.04; HarlncvlirUlulirn: 00.40-
13.31; Rotterdam: 3.44-15.10; Schevcnlncen: 1.55-
14.30; IJmuideo: 2.14 15.09; Den Kelder
S.50-1MS; Harllnfen: 0.13-31.13; DelfilJI: 10.41-
3X31.
ROTTERDAM Op 6S-Jartge leef
tijd is mevrouw J. W. Kuypers-Kra
mer uit Rotterdam maandag bij een
ongeval op de kruising Hunladijk-
Ryerdijk om het leven gekomen. Ze
kwam als fietser in botsing met een
motorfiets. De ooreaak van het onge
luk is een voorrangskwestie. Het
slachtoffer, dat ernstig gewond raak
te, was bij aankomst in het Clarazle-
kenhuis in Rotterdam al overleden.
Er bestaat een motel, waar je als
mens niet terecht kunt. Wel als je
een hond, een kat. een kooivogel-
tje of een boa constrictor bent. In
dat geval krijg je er de beschik
king over een kamer met zachte
achtergrondmuziek, een eigen
brievenbus bij de ingang en een
ontbijt met spek en eieren. Dat
zijn althans de geneugten van
het „Amerikaanse huisdierenmo
tel", dat te vinden is op de Huis
dierenlaan (Pet Lane) nummer 1
in Prairie View, een plaatsje in de
Amerikaanse staat Illinois. Het
motel is ontdekt door het New
Yorkse echtpaar Jane en Michael
Stern tijdens hun vijf jaar lange
zwerftocht door 48 Amerikaanse
staten. Ze hebben in die jaren
zoveel geks gezien dat ze het alle
maal hebben opgeschreven. Uit
eindelijk hebben ze er een boek
van gemaakt, een soort gids voor
een buitenissige vakantie, die ze
„Amazing America" genoemd
hebben, dus zoiets als wonder
lijk. verbazingwekkend Amerika.
Wonderlijk waren de dingen ze
ker, waarover Jane en Michael
zich hebben verbaasd. Dat motel
voor huisdieren is maar één van
de ongeveer zeshonderd zonder
linge toestanden die in hun reis
gids beschreven zijn. Zo kwamen
ze in Hot Springs (in de staat
Arkansas) in de IQ-dlerentuin te
recht, waar volgens de eigenaars
uitsluitend dieren met een vér
gaande intelligentie zitten. In elk
geval leveren ze stuk voor stuk
bijzondere prestaties: de kip
Ruby bijvoorbeeld kan de
„twist" dansen, een eend die naar
de naam Bert Backquack luis
tert, leidt een orkestje, er is een
papegaai die rolschaatst en er
zijn diverse honden die hun poot
niet omdraaien voor een partijtje
schaken. Een ander eigenaardig
soort dierenvergaarplaats ont
dekten ze in het stadje Abilene in
Kansas: de Micro-Zoo, waar dui
zenden piepkleine wezentjes ge
huisvest zijn, als amoebes,
schimmels en sponsdiertjes. Ver
spreid over het hele land signa
leerden de Sterns alle mogelijke
dierenbegraafplaatsen, waarvan
ze de opmerkelijkste die op Long
Island (New York) vonden. Daar
ligt namelijk de cockerspaniel
Checkers van ex-president Nixon
begraven; de hond werd door een
verkiezingstoespraak van zijn
baas in 1952 (de „Checkers
speech") in het hele land bekend.
De grootste bollen touw ter we
reld zijn ook in Amerika te zien:
eentje in Cawker City (Kansas)
en eentje in Darwin (Minnesota).
Landbouwer Frank Stoeber be
gon met de eerste in 1953. Tot
aan zijn dood, twintig jaar later.
raapte mj eiK stukje touw op dat
hem voor de voeten kwam en
knoopte dat aan zijn vorige
vondst vast. Zodoende verzamel
de hij een kluwen met een ge
wicht van zo'n vierduizend kilo,
waarvoor de bijna een half mil
joen meters aan stukjes touw
verantwoordelijk zijn. Janc en
Michael schatten de rol touw van
Francis Johnson uit Darwin op
nog wel duizend kilo zwaarder,
maar dat blijft maar een gokje.
Niemand heeft ooit de moeite ge
nomen precies na te gaan welke
van de twee echt de grootste ter
wereld is en de Sterns hebben het
ook niet nagemeten.
Een laatste voorbeeld uit „Ama
zing America": in Pigeon Cove
(Massachusetts) woont het echt
paar Stenman. dat een redelijk
formaat huisje heeft gebouwd
van opgerolde krantenpagina's.
De Stenmans begonnen al in
1952, zodat er veel historisch ma
teriaal in hun huisje te vinden is.
Binnen de muren (215 pagina's
dik) staat het bureautje, ge
maakt van pagina's waarop mel
ding gemaakt wordt van Lind
berghs solovlucht over de oce
aan. En voor Amerikagangers die
niet verder dan New York ko
men: op Staten Island bevindt
zich de grootste vuilnisstort
plaats ter wereld, maar Jane en
Michael raden een bezoek af: die
vuilnishoop is te groot, te diep, te
gevaarlijk en het stinkt er ver
schrikkelijk.
Expedities naar en over de
Noordpool zijn er genoeg (ge
weest), maar in je eentje driedui
zend kilometer per hondenslee
over de ijzige vlakte trekken, dat
is nog nooit voorgekomen totdat
de Japanner Naomi Oemoera er
aan begon. De 37-jarige Oemoera
vertrok in mei van Ellesmere
Island, een onherbergzaam stuk
van Canada, en heeft nu een
punt op Groenland bereikt, drie
duizend kilometer van zijn ver
trekpunt.
Hij is aardig wat om
gereden, maar dat scheen niet
anders te kunnen, omdat je na
tuurlijk niet overal met een slee
door kunt, zelfs niet als er een
zeil op zit. Deze foto heeft de
ondernemende Japanner uiter
aard zelf gemaakt. Er zullen er
nog wel meer volgen, want zijn
tocht is nog niet afgelopen: mid
denin Groenland stap je niet zo
maar op de trein naar huis, zodat
hij nog een stukje verder zal
moeten.
waren merkte niemand iets van
het hulpgeroep, geblaf en gejank.
De hele dag, de hele nacht en ook
nog de volgende dag zat de vrouw
daar noodgedwongen ineengedo
ken. de Jankende, hongerige
hond aan haar voeten. Pas die
avond viel het een buurman op
dat er iets niet in de haak moest
zijn. Vanaf zijn eigen balkon ont
dekte hij zijn buurvrouw, waarna
hij direct alarm sloeg. In het zie
kenhuis constateerden de artsen
dat de bejaarde aan een ernstige
vorm van uitdroging leed, door
dat ze zo lang niets had kunnen
drinken. Maar dankzij haar uit
stekende gezondheidstoestand
zal ze daar weer gauw bovenop
komen.
ten ze, morgen weer een dag en
dan zien we wel verder. Grote
schrik de volgende ochtend: een
onbekende bleek wél de moeite
te hebben genomen om de auto
uit de modder te trekken en is er
nog steeds mee zoek.
Op het balkon van haar flat, drie
hoog in een buitenwijk van
Stockholm, heeft een oude vrouw
drieëndertig uur gevangen geze
ten in haar ligstoel zonder dat
een van de buren haar hulpge
roep hoorde. De 74-jarige vrijge
zel Margaretha Rosen was
's morgens op haar balkon een
kopje koffie gaan drinken, zoals
ze altijd deed. De plastic zitting
van het vouwstoeltje begaf het
en het ding klapte dubbel, de
oude vrouw bekneld houdend
tussen het metalen frame, zodat
ze met haar knieën tegen haar
kin geklemd zat. Haar hond Bon
nie, een Schotse terrier, was de
enige die behalve zijzelf alarm
kon slaan. Die deed dat ook,
maar ondanks het feit dat er veel
mensen in het flatgebouw thuis
Nou hadden die mannen uit een
buitenwijk van de Australische
stad Sydney zo hun best gedaan
om bij de vrijwillige brandweer te
komen, wat ze trouwens ook ge
lukt was. Maar zonder blusmate-
riaal kom je niet ver, en daar
zitten ze nu mee. door eigen
schuld nog wel, Met het schaam
rood op de kaken moesten ze de
politie gaan vertellen dat ze hun
brandweerauto hadden laten ste
len. In het weekend waren ze uit
gerukt om een brandje te blus
sen. waarbij hun wagen was vast
geraakt in de modderige berm
langs de sloot, waaruit ze hun
bluswater haalden. Nou Ja, dach-
Een volwassen leeuw in een café.
dat kan niet. Dat vindt althans
een rechter in Elzas-Lotharlngen,
maar de eigenaars van de leeuw
Clarence zijn het er natuurlijk
niet mee eens. In het dorpje
Grosliederstroff houden ze er zo
wel het café als de leeuw op na.
volgens hen een uitstekende
combinatie. Clarence is door de
bazin met de fles grootgebracht
en is, zegt ze. zo tam. dat hij in
het etablissement geen vlieg
kwaad doet. Het café is naar de
leeuw genoemd: Le Lion d'Or.
Maar de rechter was onverbidde
lijk. Clarences eigenaars kregen
een week de tijd om een ander
onderkomen voor hun langharige
huisdier te zoeken. Ze vonden het
bij een fabrikant in de buurt van
de Saone. die het dier wel bij zijn
eigen leeuwen in zijn privé-park
wil huisvesten. Daar gaat Claren
ce dus binnenkort naar toe, met
de hond Xela, zijn beste speelka
meraadje. De leeuw zal het er
vast wel naar zijn zin hebben,
maar hoe het een hond tussen al
die vreemde roofdieren zal ver
gaan laat zich raden.
