Regering niet duidelijk over offers
Plan kinderbijslag voor
vakbeweging onaanvaardbaar
Turkse werknemer in de fout
SOCIAAL
BERECHT
Nota
EXPERIMENTELE
EN KUNSTVERNIEUWENDE
PROJECTEN
Den Uyl te optimistisch in alternatief plan, maar
Compensatie voor 16- en 17-jarigen onvoldoende
Nieuwe baan
voor Jorge
Guillermo
ZATERDAG 1 JULI 1978
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
9
Door dr. B. de Vries
Op de valreep van het zomerreces van de Tweede Kamer is het kabinet er toch nog
in geslaagd de ombuigingsnota te presenteren. Omdat de Kamer er pas na het reces
serieus over zal debatteren, zal er de komende tijd volop gelegenheid zijn voor een
brede discussie.
Dat is op zichzelf een voordeel, maar
het plaatst de regering wel voor een
moeilijk probleem. Een deel van de
bezuinigingen zal immers al verwerkt
moeten worden in de begroting-1979,
die in de zomermaanden wordt voor
bereid. Het is niet te voorkomen dat
daarmee vooruit gelopen wordt op de
discussie in het parlement. Dat houdt
het risico in. dat straks op het laatste
moment nog weer zaken terugge
draaid moeten worden en/of alterna
tieven moeten worden bedacht.
Dat zulke alternatieven er zijn vindt
in ieder geval oppositieleider Den Uyl
die gelijktijdig met de kabinetsnota
..Bestek '81" zijn eigen (uiteraard af
wijkende) voorstel heeft gepubli
ceerd.
Centraal in beide nota's staat de
werkloosheidsbestrijding. Als er niets
gebeurt dreigt die op te lopen tot 255
a 280.000 in 1981. Dat vindt de rege
ring terecht onaanvaardbaar en ze
wil vasthouden aan haar doelstelling
om die werkeloosheid terug te drin
gen tot 150.000. Dat is ook het streef
getal van Den Uyl en wat dit betreft
ontlopen de doelstellingen elkaar dus
niet.
Verschil
Ten aanzien van de middelen is er
echter een aanzienlijk verschil. Den
Uyl wil zo weinig mogelijk bezuinigin
gen in de collectieve sector. Meer dan
de vier miljard die nog open staan
van de één procentsoperatie van het
vorige kabinet wil hij niet ombuigen.
Voor het overige zoekt hij de oplos
sing vooral in een sterke matiging
van de inkomens boven het niveau
van de modale werknemer. Volgens
berekeningen van het Centraal Plan
bureau kan dat inderdaad nogal wat
zoden aan de dijk zetten.
Een niet onaardig effect kan ook wor
den bereikt door een ander voorstel
van Den Uyl, namelijk het overheve
len van jaarlijks één miljard uit de
pot voor investeringspremies naar
subsidies voor warmte-isolatie en
overheidsinvesteringen. Dat komt
vooral doordat warmte-isolatie een
erg arbeidsintensieve aangelegen
heid is. Overigens verschilt dit voor
stel niet erg van dat van het kabinet.
Dit is van plan in het kader van een
aanvullend werkgelegenheidspro
gramma voor hetzelfde doel extra
geld uit te trekken.
Waar liggen dan de grote verschillen
met „Bestek *81"? Eigenlijk zijn de
verschillen ten aanzien van de econo
mische effecten niet eens zo ver
schrikkelijk groot. De regering legt
ook formeel een zwaar accent op be
houd en herstel van de werkgelegen
heid in de particuliere sector. Maar
dat doet Den Uyl ook. zij het minder
uitgesproken. Het terugdringen van
de werkeloosheid wordt ook in zijn
voorstel maar in betrekkelijk geringe
mate veroorzaakt door een grotere
werkgelegenheid in de collectieve
sector.
Ook hij beseft dat lastenverlichting
voor het bedrijfsleven nodig is om het
gestelde doel te kunnen bereiken.
Dat blijkt bijvoorbeeld uit het feit
dat bij hem de arbeidsinkomensquo
te (het deel van het inkomen van
bedrijven dat als loon kan worden
beschouwd) nog iets harder terug
loopt dan in de regeringsnota.
Conclusie
Er is dan ook eigenlijk maar een
conclusie mogelijk. Het kernverschil
zit in de verdeling van de lasten. En
dat is in de Nederlandse politieke
verhoudingen niet verwonderlijk. Het
recept van Den Uyl lijkt eenvoudig:
je pakt gewoon de mensen met de
hogere inkomens. Mensen met een
inkomen van een ton mogen er best
vier procent per jaar in koopkracht
op achteruit gaan.
Concreet komt het er op neer dat Den
Uyl vindt dat iemand met een inko
men van 100.000 gulden best ge
vraagd kan worden over vier jaar
genoegen te nemen met 85.000 gul
den. Dat lijkt hem niet alleen aan
vaardbaar, maar ook wel realiseer
baar.
Genuanceerder
De regering heeft in haar nota mijn
inziens gekozen voor een benadering
die in ieder geval genuanceerder is.
Zij denkt in de eerste plaats een be
langrijk bedrag (drie miljard gulden)
te kunnen besparen door de ambte
narensalarissen en de sociale uitke
ringen in de eerstkomende jaren een
half procent langzamer te laten stij
gen dan op basis van het tot dusverre
gevoerde trendbeleid het geval zou
zijn.
Ten onrechte is dat in de publiciteit
wel afgeschilderd als dubbel pakken
of inleveren. Het motief dat de rege
ring aanvoert, lijkt volstrekt redelijk.
Door onvolmaaktheden in het trend
beleid en in het koppelingsmechanis
me van de sociale uitkeringen blijken
de netto inkomens in deze sectoren
sneller te stijgen dan de overeenkom
stige inkomens in de particuliere
sector.
De regering wil voorstellen uitwerken
om deze systeemfouten weg te wer
ken. Om de in het verleden gevoerde
onevenwichtigheden te corrigeren en
te voorkomen dat er nog meer scheef
groei optreedt, wil men nu tijdelijk
deze inkomens een half procent min
der laten stijgen. Zodra het evenwich
tige systeem is bereikt, zal daar ech
ter een eind aan worden gemaakt.
Kinderbijslag
Van de resterende 3.5 miljard die op
de sociale verzekeringen en voorzie
ningen moet worden bespaard, moet
900 miljoen uit de kinderbijslagope
ratie komen. Dat is een maatregel
met een licht nivellerend effect die
kan worden gerechtvaardigd met het
argument dat de problemen niet al te
zeer mogen worden afgewenteld op
grotere gezinnen met hogere inko
mens. Deze zullen immers ook al de
compensatie missen voor het wegval
len van extra kinderbijslag voor zes
tien- en zeventienjarigen.
Het motief van de regering om het
grootste deel van de ombuigingen te
zoeken bij de sociale uitkeringen en
de ambtenarensalarissen is eveneens
begrijpelijk vanuit economisch ge
zichtspunt. Bezuinigingen hier leiden
niet rechtstreeks tot het verlies van
werkgelegenheid.
Dat ligt anders wanneer er besnoeid
moet worden in de begrotingen van
de verschillende departementen.
Overheidsuitgaven bestaan nu een
maal voor een belangrijk deel uit
personeelsuitgaven en snoeien op die
uitgaven betekent dus al gauw verlies
van arbeidsplaatsen. Om die reden
wil men op deze uitgaven dan ook
niet meer dan 3.5 miljard besparen,
waarvan overigens nog maar 2 mil
jard is ingevuld.
Sterke argumenten
Het is bepaald niet te verwachten dat
alle plannen van het kabinet met
enthousiasme begroet zullen worden.
De ambtenaren hebben al van zich
laten horen, de zuivering van de aan
passingsmechanismen van de sociale
uitkeringen zal ongetwijfeld ook ver
zet oproepen. Toch lijken de argu
menten van de regering L* beide ge
vallen sterk.
Moeilijker te weerleggen zijn naar
mijn mening de bezwaren tegen ver
schillende andere voorstellen. Ik
denk daarbij aan de invoering van
een eigen risico voor het ziekenfonds,
de vermindering van het aantal wo
ningwetwoningen en premiekoopwo
ningen, de bezuinigingen op open
baar vervoer en verminderde groei
van de werkgelegenheid in de collec
tieve sector.
Wie de nota doorleest, kan zich inder
daad niet onttrekken aan de indruk
dat het erg moeilijk is aanzienlijke
bedragen in de collectieve sector te
besparen zonder pijn te veroorzaken.
maatregelen beveelt hij aan hogere
belasting, hogere sociale premie en
maximalisatie van de prijscompen
satie.
Twee vragen
Dat brengt ons terug bij het alterna
tief van Den Uyl. Had het niet met
minder gekund, zou niet een nog gro
tere wissel getrokken moeten worden
op de bereidheid tot inkomensmati
ging van met name de hogere inko
mensgroepen? De regering stelt daar
tegenover dat alleen al door de tegen
vallende economische groei bovenop
de 4,5 miljard van het vorige kabinet
2.5 miljard extra bezuinigd moet wor
den om te bereiken dat de koop
kracht van de lonen op peil kan blij
ven. Van rendementsherstel, verbete
ring van de internationale concuren-
tiepositie en een stimulans voor de
bedrijfsinvesteringen is dan nog geen
sprake. Daarom wil de regering nog
een miljard extra bezuinigen, waar
door bereikt kant worden dat de par
ticuliere sector evenveel ruimte krijgt
als de collectieve sector.
Dat betekent dat er dan ook in de
particuliere sector ruimte komt voor
een inkomensgroei van drie procent.
De verbetering daarvan is globaal
één derde voor uitbreiding van de
werkgelegenheid, één derde voor inci
dentele loonsverhogingen en één der
de voor rendementsherstel.
Den Uyl wil de ruimte voor rende
mentsherstel en meer werkgelegen
heid in de particuliere sector duide
lijk niet scheppen ten koste van de
collectieve sector, maar door de hoge
re inkomens fors te nivelleren. Als
Bij de afweging van deze alternatie
ven spelen twee vragen. De eerste is
of een zo sterk nivelleringsproces po
litiek wenselijk en haalbaar is.
Alternatief Welke spanningen zullen worden op-
geroepen in de maatschappij door
een zo drastische poging tot inko
mensnivellering? Maatschappelijke
aanvaardbaarheid houdt naar mijn
mening in dat de mensen met mid
den- en hogere inkomens niet al te
zeer het gevoel krijgen dat ze als
vogelvrij worden beschouwd. Wat de
politieke haalbaarheid betreft moet
natuurlijk worden bedacht dat in ie
der geval één van beide coalitiepart
ners zich tegen een geforceerde nivel
lering zal vereetten.
De tweede vraag die tenminste even
belangrijk is is of het voorstel van
Den Uyl uitvoerbaar is. Eén van de-
motieven. die de regering aanvoert
om in de collectieve sector te bezuini
gen. is dat in het verleden belasting
en premieverhogingen op vrij grote
schaal werden afgewenteld in de
vorm van hogere looneisen. Dat
werkt zowel kosten- als inflatieverho-
gend. De regering is duidelijk niet erg
optimistisch ten aanzien van de mo
gelijkheden om dat afwentelingspro
ces te breken.
Het lijkt mij niet wereldvreemd te
veronderstellen dat een als onrecht
vaardig ervaren poging tot drastische
nivellering wat dit betreft aanzienlij
ke risico's met zich mee brengt. Er
zou wel eens flink wat vindingrijk
heid kunnen worden losgemaakt om
aan de druk van de nivellering te
ontworstelen. Men moet de span
kracht van het begrip „sociale solida
riteit" van een groep die zich be
dreigd voelt, niet overschatten.
Den Uyl is wat dit betreft naar mijn
indruk veel te optimistisch of over
schat de mogelijkheden om de door
hem gewenste nivellering af te dwin
gen. Het kabinet had echter duidelij
ker moeten zijn over de vraag welke
offers er precies van de hogere inko
mens worden gevraagd. Ik sluit de
mogelijkheid niet uit dat dat iets
meer had kunnen zijn.
Dr. B. de Vries is wetenschappelijk
hoofdmedewerker aan de Erasmus
universiteit in Rotterdam.
Vervolg van pagina 1
Een „ver
ontrustend gemis" vindt het CNV dat
het kabinet uitbreiding van werkgele
genheid bij de overheid zelf (onder
wijs, welzijnszorg. woningbouw)
„Ernstige zorgen" heeft de Verbond
sraad van het CNV over de verdeling
van de lasten in het kabinetsplan.
Het CNV acht die verdeling niet
rechtvaardig. Over de hele linie wor
den de sociale uitkeringen beperkt,
„zonder onderscheid naar draag
kracht. Zelfs de sociale minima wor
den daarbij niet ontzien. Dit druist in
tegen de CNV-opvatting dat lasten
naar draagkracht verdeeld moeten
worden."
Inkomensmatiging
Het CNV heeft „overwegende bezwa
ren tegen de opeenstapeling van na
delen voor minimuminkomensdie
volgen uit veel van de bezuinigings
plannen. Het CNV is „teleurgesteld"
over het inkomensbeleid dat het ka
binet wil gaan voeren. De eigen bij
drage van patiënten wijst het CNV
zondermeer af. De verminderng van
de bouw van woningwetwoningen
wordt betreurd, omdat die „niet in
het belang van lagere inkomensgroe
pen is."
De FNV, de grootste vakcentrale,
komt maandag pas met een reactie.
De Raad MHP (hoger personeel)
vindt „veel van zijn ideeën terug" in
de kabinetsnota, en is vooral voldaan
dat de regering de middeninkomens
wil ontzien.
Ontoereikend
De werkgeversorganisaties VNO en
NCW vinden de bezuinigingen „on
toereikend". „Een goede koers, maar
de kans is groot dat een aanvullend
bestek nodig is," oordeelt NCW-voor-
zitter ir. De Wit. De duw in de goede
richting is voor de bedrijven te zacht.
De bezuinigingen op sociale uitkerin
gen en ambtenaren vindt het NCW
„evenwichtig".
„Beter laat dan nooit." aldus secreta
ris Dubbelman van het NCOV (chris
telijke middenstand). „Wij prijzen de
moed van het kabinet dat er nu ein
delijk een duidelijke ombuigingsnota
ligt." Toch vindt ook Dubbelman dat
de bezuinigingen niet ver genoeg
gaan. Het pakket bezuinigingen zelf
acht hij „evenwichtig opgebouwd"
Het NCOV vindt het mooi dat de
regering zegt dat de zelfstandigen in
inkomen gelijk op moeten lopen met
de werknemersionen. Maar Dubbel
man vindt deze mededeling van het
kabinet „vrijblijvend" omdat niet
wordt ingegaan op de „forse achter
stand" die de zelfstandigen in verge
lijking met werknemers nog hebben
in te halen. Het NCOV is erg tevreden
met de aankondiging dat de belastin
gen vrijwel niet omhoog zullen gaan
de komende jaren.
AMSTERDAM De echtgenoot van
prinses Christina, Jorge Guillermo, is
benoemd tot gebiedsleider van Gol
den Tulip Wordl-Wide Hotels voor
Noord- en Zuid-Amerika. Hij werkte
tot voor kort bij de KLM in de VS.
Het is de bedoeling dat de heer Guil
lermo vanuit het New Yorkse kantoor
van Golden Tulip contacten onder
houdt met talrijke hotels in Noord- en
Zuid-Amerika, die bij de Golden Tu-
lip-organisatie zijn aangesloten.
Van onze sociaal-economische redactie
DEN HAAG De FNV en het CNV vinden de compenserende
maatregelen van staatssecretaris De Graaf van sociale zaken
voor de afschaffing van de dubbele kinderbijslag voor 16- en
17-jarige studerende of invalide kinderen volstrekt onvol
doende.
onvoldoende. FNV-secretaris Her
man Bode sprak van een flagrante
aantasting van de positie van de
laagstbetaalden.
De staatssecretaris heeft laten weten
dat er aan ouders met het minimum
loon, die straks alleen recht zullen
hebben op een enkelvoudige kinder
bijslag. een toeslag van 1138 gulden
per jaar zal worden gegeven. Dit bete
kent dat het wegvallen van de dubbe
le kinderbijslag voor 16- en 17-jarige
kinderen voor 75 procent wordt ge
compenseerd. Naarmate het inkomen
hoger is daalt de leeftijdstoeslag en
wel zodanig dat hij een inkomen van
34.000 gulden bruto geen toeslag
meer wordt gegeven.
CNV-vooraitter Harm van der Meulen
moemde deze compensatie absoluut
Ongenoegen
Zes jaar woonde de Turkse gastarbeider al met
zijn gezin in Nederland. Maar of het nu door de
beslotenheid van zijn Turkse gezinsleven of
gewoon door het ontbreken van een „talenknob
bel" kwam: Nederlands sprak hij uiterst gebrek
kig. laat staan dat hij zou kunnen lezen of
schrijven. Dat is natuurlijk een handicap, die
zich dagelijks kan wreken, maar het gaat bijna
voorspelbaar fout wanneer zo iemand zich zon
der hulp of bijstand gaat bezig houden met onze
ingewikkelde sociale verzekeringswetten. En
fout ging het. ook al blijft het zéér de vraag of
hij zich uitsluitend door een gebrek aan taal
vaardigheid in de nesten werkte.
Eerst was hij als bandenoplegger werkzaam in
een rijwielfabriek, maar een reorganisatie kost
te hem zijn baan. De Turk stond op straat,
onvrijwillig uiteraard, en daarom kreeg hij zon
der problemen een WW-uitkering. Dat was op 1
augustus. Al per 19 augustus was hij er in
geslaagd een baan te vinden als ploegenwerker
in een chemische fabriek in Ede.
Toen ging hij voor de eerste keer in de fout. Hij
meldde zijn werkhervatting niet op zijn werk-
briefje, dat hij wekelijks bij de bedrijfsvereni
ging moest inleveren. En ook op het werkbriefje
dat hij op de 22ste augustus moest inleveren
over de week van 18 tot 24 augustus vermeldde
dat hij nog steeds werkloos was. Dat was niet
eens onwaar, want sinds de 21ste zag hij alweer
zonder werk. Hij had het precies drie dagen bij
zijn nieuwe werkgever uitgehouden. Toen nam
hij ontslag. Dat nam natuurlijk niet weg dat zijn
werkbriefje in ieder geval verkeerd was inge
vuld. Achteraf was dat nauwelijks verwonder
lijk, want toen hij werkloos werd, had hij aan
iemand die wèl Nederlands sprak, gevraagd het
werkbriefje voor hem in te vullen. Sinds 1 au
gustus schreef hij steeds exact hetzelfde briefje:
Ik ben nog steeds werkloos. Ik heb geen sollici
taties verricht. Ik ben niet door het arbeidsbu
reau verwezen. Ik heb geen werk gevonden en ik
heb geen werk verricht.
Dat laatste was dus aantoonbaar onjuist. Maar
dat bleek pas toen het chemische bedrijf hem
per ongeluk tien in plaats van drie dagen uitbe
taalde Weer ging de Turk in de fout en dit keer
kon hij zich niet achter taalmoeilijkheden ver
schuilen. Hij inde het geld en hield zich verder
voor de aanmaningen van het bedrijf dat het
te veel betaalde loon uiteraard terug wilde heb
ben oostindisch doof. Het bedrijf wendde zich
vervolgens tot de bedrijfsvereniging en zo
kwam de zaak aan het rollen.
De Turk had inmiddels weer een baan gevonden
per 1 oktober en hij had dat ook keurig
gemeld, toen hij een bits briefje van de bedrijfs
vereniging kreeg.
„U bent op 19 augustus weer aan het werk
gegaan en dat betekent dat u sinds die tijd geen
recht hebt op een uitkering. De uitkering ten
bedrage van 2608,71 gulden die u ten onrechte
hebt gekregen vorderen wij terug." schreef de
bedrijfsvereniging, die de man ook nog liet
weten dat er wegens fraude aangifte bij de
officier van justitie was gedaan
De Turk begreep dat het menens werd en dat hij
het met zijn kennis van zaken nimmer zou
kunnen bolwerken. Hij verschafte zich de hulp
van de Stichting Bijstand Buitenlandse Werk
nemers en ging tegen deze beslissing in hoger
door Huub Elzerman
beroep. Dat leverde niets op. Hij verloor zijn
zaak en ging opnieuw in beroep. Zo kwam zijn
zaak terecht bij de Centrale Raad van Beroep.
De Centrale Raad verdiepte zich eerst eens in de
vraag waarom de Turkse werknemer het maar
drie dagen bij het chemisch bedrijf had uitge
houden. Nader onderzoek bracht aan het licht
dat de man tweemaal daags eventueel door
weer en wind -= een half uur van het station
Ede-Wageningen naar de fabriek moest lopen.
Bovendien bleek hij niet op werk in een drie-
ploegendienst te hebben gerekend. Toen daar
ten slotte nog eens bijkwam dat zijn vrouw
tengevolge van een ongeluk in een ziekenhuis
moest worden opgenomen, gooide hij het bijltje
er bij neer. Het aanbod om in een andere dienst
te gaan werken, zodat hij met Turkse collega's
zou kunnen meerijden sloeg hij van de hand.
Dat is me te gevaarlijk, zei de man Ik heb al
eens naast een landgenoot gezeten, die achter
het stuur in slaap viel. Bovendien levert het
problemen op als de bestuurder eens een vrije
dag wil hebben. Bij zijn vertrek zei de Turk nog
dat men zelf maar moest zien of men hem die
drie dagen wilde uitbetalen, want. zei hij: „Ik
loop toch in de WW"
Intussen lag er nog een interessant juridisch
vraagstuk: de man kreeg vanaf 19 augustus
geen uitkering meer. omdat hij zijn werk had
hervat. Maar was hij na die drie dagen niet weer
werkloos? Nee. had de bedrijfsvereniging al
laten weten, want de man heeft zelf ontslag
genomen. Hij is niet onvrijwillig werkloos.
Jawel, zei de raadsman van de Turk, we kunnen
dit beschouwen als een mislukte poging om
weer aan het werk te komen. Het gaat in feite
om één door die mislukte poging kort onderbro
ken werkloosheid. Hij heeft dus wèl recht op een
uitkering tot 1 oktober. Ook het onjuist invullen
van het werkbriefje kan hem niet worden verwe
ten. zei de raadsman. De Turk is namelijk door
de Arnhemse politierechter vrijgesproken van
valsheid in geschrifte, omdat de rechter de
opzet tot het fout invullen van het werkbriefje
niet bewezen achtte.
Allereerst sprak de raad uit dat het beroep op
„een mislukte werkhervatting" niet opging. Af
gezien van het geval dat een werknemer werk
aanvaardt waarvoor hij „bepaaldelijk onge
schikt" is en dat hij daarom al zeer spoedig
moet neerleggen, is voor een begrip als „misluk
te werkhervatting" bij- de toepassing van de
Werkloosheidwet geen plaats. Wie zijn werk
hervat is daardoor niet meer werkloos. Staakt
hij die arbeid, dan wordt hij opnieuw werkloos.
Aan de hand van de omstandigheden zal dan
moeten worden bekeken of hij al of niet onvrij
willig werkloos is en of hij dus al of niet een
uitkering krijgt, redeneerde de raad Dat gold
ook voor de Turkse werknemer. Hij had op
nieuw WW kunnen aanvragen, toen hij op 22
augustus werkloos werd. Maar de centrale raad
liet er geen enkel misverstand over bestaan wat
er dan zou zijn gebeurd.
„Er zijn onvoldoende redenen om de vraag of
zijn nieuwe werkloosheid een onvrijwillig ka
rakter droeg bevestigend te beantwoorden." zei
de raad.
En dat betekende voor de Turk dat hij ook in
hoogste instantie zijn pleit had verloren Die
2608,71 gulden moest hij terugbetalen Of Ne
derlandse les alléén hem zou kunnen behoeden
voor de „fouten die hij heeft gemaakt, laten
we zoals gezegd in het midden.
De CNV- en FNV-bestuurders uitten
hun ongenoegen gisteren bij de be
handeling van het SER-advies over
de herstructurering van de kinder
bijslag. Uit de behandeling bleek dat
de SER-commissie, die het advies
aan de bewindslieden van sociale za
ken voorbereidde, geen rekening
heeft kunnen houden met deze com
penserende maatregelen (De brief
van de staatssecretaris lag pas gister
morgen bij de SER). Ook het Kamer
debat over de eerste fase van de her
structurering van de kinderbijslag,
donderdagnacht, en uiteraard de be
zuinigingsnota konden niet in de
overwegingen worden betrokken.
Verschillende SER-leden spraken
daar hun onvrede over uit. Zij betwij
felden de zin van een advies, waarin
niet alle gegevens zijn verwerkt. Voor
het eerst in zijn 28-jarige bestaan
besloot de SER daarom géén advies
uit te brengen, maar het ontwerp
advies zonder hoofdelijke stemming
en zonder enige aanwijzing of toevoe
ging aan de bewindslieden te sturen.
In een begeleidende brief geeft de
SER de bewindslieden in overweging
een nieuwe advies-aanvrage te stu
ren, zodat de raad bij de opstelling
van het nieuwe advies rekening kan
houden met alle actuele gegevens. In
het ontwerp-advies sprak de SER-
commissie al haar bevreemding uit
over het achterwege blijven van com
penserende maatregelen. Zoals het
kinderbijslagplan op tafel lag. zou
het een zware aanslag op de lagere
inkomens inhouden." Het plan heeft
ook vrijwel zeker een negatieve in
vloed op de onderwijskansen van kin
deren met ouders uit de lagere en
middelbare inkomensgroepen", aldus
commissie.
Onvoldoende
Nu de compenserende maatregelen
wèl bekend zijn er is tot 1981 167
miljoen voor uitgetrokken hand
haaft de vakbeweging haar bezwaren.
CNV-vooraitter Harm van der Meulen
rekende voor dat ouders met het mi
nimumloon en twee kinderen er op
jaarbasis 232 gulden op achteruit
gaan. Bij een doorsnee inkomen van
ongeveer 30.000 gulden bedraagt die
achteruitgang 1082 gulden. „Vast
houdend aan ons uitgangspunt, dat
eerst op een later tijdstip een defini
tief oordeel kan worden gegeven moe
ten we nu al vaststellen dat deze
compenserende maatregelen abso
luut onvoldoende zijn", aldus Van der
Meulen. De CNV-vooraitter wees er
ook op dat er niets bekend is over een
compensatieregeling voor thuisstu-
derende invalide kinderen alsmede in
het buitenland verblijvende kinderen
van buitenlandse werknemers, die
daar onderwijs volgen.
FNV-bestuurder Bode vond de com
pensatie een druppel op een gloeien
de plaat. „Zelfs de allerlaagst betaal
den moeten inleveren, zei hij. Verder
gaat de staatssecretaris er kennelijk
vanuit dat de welvaart in Nederland
al begint zodra Je iets meer dan het
minimumloon verdient". Bode waar
schuwde dat het negatief beïnvloe
den van de onderwijskansen van IC
en 17-jarigen alleen maar betekent
dat de jeugdwerkloosheid met allt
maatschappelijke en financiële kos
ten vandien zal stijgen. Hij sprak
er zijn verbazing over uit dat zonder
advisering door de SER is besloten d<
stijging van de kinderbijslagen niet
meer aan de loonstijging, maar aan
de gemengde loon- en prijsindex te
koppelen". Ook dat legt de zwaarste
last bij de laagstbetaalden", aldus
Bode
(ADVERTENTIE)
Kunstenoors die zich bezig houden met een project dot een experimenteel
of onderszins op kunstvernieuwing gericht korokter heeft, kunnen een verzoek om
subsidie indienen bij het ministerie von Cultuur. Recreotie en Mootschoppelyk Werk.
Aonvrogen kunnen betrekking hebben op individuele of collectieve
projecten op het gebied von één of meer vormen von kunst
Subsidieverzoeken moeten worden ingediend op een formulier dot kon
worden oongevroogd bij het Dureou Algemene Zoken von de Directie Kunsten
von het deportement te Rijswijk Z.H. (telefoon (070) 949393, toestel 2924 of 2923)
In afwijking von de tot heden gehanteerde indienmgstermijn dienen de
formulieren uiterlijk 31 ougustus 1976 bij de Directie Kunsten te zijn ingediend.
De Minister zol op de verzoeken beslissen op grond von odviezen von de
Rood voor de Kunst Er wordt noor gestreefd de oonvragers vóór 1 februori 1979
op de hoogte te stellen von de beslissing.
Publikatie von het ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk werk.
