Van Huiten heeft vertrouwen in Mali
Ie tekening van een lezer
LJ\ -
"ëV~
Commentaar
;raëis antwoord
Oud-staatssecretaris vanaf morgen 'in ontwikkelingshulp'
aëls antwoord (2)
HET WEER door Hans de Jong
Weerrapporten
Koel met buien
weg met ge-u en ge-jij
iler
barbecue
dure jansen
muurvast
te kort
ONDERDAG 22 JUNI 1978
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
eken lang heeft het Israëlisch
binet geworsteld met het opstel
van een antwoord op twee
ncrete vragen van Amerika: hoe
Israël de toekomst van de
stelijke Jordaan-oever en hoe
nnen de in de bezette gebieden
onachtige Palestijnen in de ge-
-enheid worden gesteld om deel
nemen aan de bepaling van hun
;en toekomst?
pakt in mooie woorden heeft
aël laten weten dat de marges
&r een compromis met de Arabi-
e staten uiterst klein zijn en dat
er principiële vragen niet te pra-
i valt.
Amerikaanse regering had stel-
gehoopt dat de weken durende
steling in het Israëlische kabi-
tot een antwoord zou hebben
'eid dat ruimte bood voor een
patting van de Egyptisch-Israë-
vredesbesprekingen. Maar
giwel president Sadat van Egypte
adeur zelfs na het jongste kabi-
sbesluit open laat, valt er op
is van dit Israëlische antwoord
welijks initiatief te ontplooien.
Israëlische antwoord zou wel
I eerste stap kunnen zijn naar
ti toen
i mij
spier|isi
tenen,
len?"
maar
vroej
de vo
..El
in plot
ge
illema
Het
dat ni
stokei
lik ki
een van buiten af opgelegde vrede
in het Midden-Oosten. Washing
ton heeft al laten doorschemeren
dat het te eniger tijd zich genood
zaakt zou kunnen! zien om met
eigen „ideeën" voor de dag te
komen, wanneer Israël een onbe
vredigend antwoord zou geven op
de Amerikaanse vragen.
Heel wat Israëli's lijken de kansen
op een door de Verenigde Staten
opgelegde,regeling in het Midden-
Oosten zwaar te onderschatten.
Zij menen dat wanneer Washing
ton besluit tot beperking van de
economische en militaire steun aan
Jeruzalem dit zal leiden tot een
sluiting van de rijen in Israël zelf.
Amerika's tactiek zal echter veel
subtieler zijn. Washington zal er
alles aan gelegen zijn om geen
voeding te geven aan de Israëlische
angst voor een opgelegde vrede.
Maar op het bureau van premier
Begin ligt nu al een Amerikaans
verzoek om „opheldering" over de
Israëlische antwoorden op de laat
ste vragen. Washington zal steeds
nieuwe vragen aan Jeruzalem
voorleggen en elke keer zal de
vraagstelling minder ruimte laten.
door Nico Kussendrager
We hadden afgesproken te praten als hij een
paar weken in Mali zou zijn geweest: Michel van Huiten, PPR,
oud-staatssecretaris van verkeer en waterstaat. „Wat kon ik
nu vertellen vóórdat ik vertrok? Toch kwamen de journalisten
op me af als vliegen op de stroop. Soms zelfs op het hinderlijke
af. Want de oud-staatssecretaris ging „in de ontwikkelings
hulp" en „dat is een verhaal."
is bepaald niet uitgesloten dat
de oppervlakte de betrek-
jen tussen Washington en Jeru-
m ernstig verkoeld zullen wor-
Eén man in het Israëlische
net ziet dat waarschijnlijk
rper dan zijn collega's, Dat is
iter van defensie Weizman,
in elk geval voldoende moed
deze week openlijk tegen pre-
Begin te rebelleren.
li Weizman precies in zijn hoofd
t is niet duidelijk, maar hij
met velen in het buitenland
'rees, dat met Begins politiek
i vredesproces niet te redden is.
Hij wil proberen de westelijke Jor
daan-oever te gebruiken om Jorda
nië ook bij dit proces te betrekken.
Die mogelijkheid zit niet in Begins
aanpak. In het buitenland heeft
Weizman met deze houding presti
ge gewonnen. Binnenlands staat,
hij tegenover Begin nog zwak. In
eigen kring zou Begin op dit mo
ment gemakkelijk een beweging
op gang kunnen brengen om minis
ter Weizman te wippen. En dat
zou jammer zijn, want zolang
Weizman in het kabinet zit, kan hij
zijn invloed tenminste nog laten
gelden.
Van Huiten is nu een paar weken
wezen kijken in Mali, en vertrekt
morgen met zijn gezin voor twee en
waarschijnlijk drie jaar naar het
Westafrikaanse land. Hij gaat zich in
het oosten bezighouden met streek-
ontwikkeling, in opdracht van Euro-
Action-Acord. Een nog jonge instel
ling, die een aantal organisaties bun
delt die zich met ontwikkelingssa
menwerking bezighouden (waaron
der de Nederlandse Novib).
Natuurreservaat
„Als je in het oosten van Mali rond
reist ben je aanvankelijk geneigd te
denken: maak er maar een natuurre
servaat van en laat de mensen naar
elders verhuizen, want dit is hier ho
peloos." Van Huiten aarzelt overigens
of die opmerking in de krant moet,
maar waarom niet? Want later blijkt
dat hij in de ontwikkeling van dit
deel van Mali toch wel vertrouwen
heeft.
„Andere hulpclubs hebben zich te
ruggetrokken. Ik weet niet waarom,
maar het zou me niets verbazen als ze
twijfels hadden over de effectiviteit
van hun inzet. En dat is vreemd, want
ze zijn er toch juist óók om uitzicht te
scheppen in bijna uitzichtloze situa
ties." Euro-Action-Acord daarente
gen heeft juist besloten te blijven, en
zelfs de inzet te verhogen van een half
miljoen naar zes miljoen gulden.
„Maar eenvoudig zal het niet zijn in
een gebied met 500.000 mensen, ze
ventien keer zo groot als Nederland,"
zegt Van Huiten.
Manga-vruchten
Met de armoede werd hij al gecon
fronteerd tijdens één van de eerste
auto-ritten door het oosten van Mali.
„We hadden wat manga-vruchten
meegenomen en gooiden daarvan de
schillen en de pitten weg. In een ogen
blik stonden daar in het hartje van
niets een paar jongetjes die de taaie
schillen en de harde pitten begonnen
op te eten. En dan schaam je je."
Op papier is het inkomen per hoofd
van de bevolking in Mali 250 gulden
per jaar. Van Huiten: „Hoe bereken je
dat in het oosten van het land? In het
westen valt nog wat regen, is wat
landbouw met katoen en rijst, pro-
dukten waar een markt voor is. Maar
in het oosten is niet veel meer dan
wat zelfvoorzienende landbouw."
Zelfs zijn er geen wegen, houdt de ex-
staatssecretaris de verslaggever voor.
Die schreef onlangs na een bezoek
aan Mali's buurland Boven-Volta
over een slechte en verwaarloosde
weg daar. „Ik heb er gereden. Vergele
ken met Mali is het een heirbaan.
Waar wij komen te zitten rijd je ge
woon door de „brousse" (rimboe)." Zo
is alles betrekkelijk.
Samenhangend
Verbetering van wegen kan dus één
'van de onderdelen zijn bij de streek-
ontwikkeling in het oosten van Mali.
Maar er zijn nog tientallen andere
zaken waar de staatssecretaris zich
mee bezig gaat houden. Want de ont
wikkeling moet „samenhangend" ge
beuren; „geïntegreerd" zoals dat in
het jargon heet. Een kreet vaak, maar
voor Van Huiten betekent het in Mali
gelijktijdige uitbouw van bijvoor
beeld onderwijs, gezondheidszorg,
landbouw, herbebossing, en afge
stemd op elkaar.
Hij noemt voorbeelden: „Je kunt wel
landbouwcoöperaties opzetten, maar
in ieder geval moeten dan een paar
mensen kunnen lezen en schrijven
voor jaarverslagen, het vastleggen
van besluiten, de boekhouding. Je
kunt proberen de veestapel weer op
peil te brengen, maar dan moeten er
wel een veterinaire dienst en slacht-
mogelijkheden zijn. Er is waar ik ga
werken een niet-gebruikt veeartsenij-
laboratorium; dat gaan we proberen
weer op gang te brengen. Er is een
niet-gebruikt abbatoir, terwijl het vee
nu voor de slacht helemaal naar Nia
mey (de hoofdstad van buurland Ni
ger) moet. Ook dat slachthuis moet
weer in gebruik komen. Je kunt wel
herbebossing willen, maar daar is een
boomkwekerij voor nodig. Er was er
één, maar die is verlaten door de
(Amerikaanse) hulporganisatie, die
het op staat, en dat ligt mij wel. Ze
lachen ook hartelijk als je een dom
me opmerking maakt, en dat gebeur
de natuurlijk, groen als ik daar
kwam. Het is even wennen, maar
daarna komt het erg plezierig over."
Van Huiten vertelt dat hij met men
sen van verschillende bevolkings
groepen aan één tafel heeft gezeten,
en dat is minder vanzelfsprekend dan
het lijkt. In het gebied waar hij gaat
werken wonen zeer uiteenlopende
volken. In het woest.ijnachtige noor
den de rondtrekkende Toearegs met
hun vee. in het zuiden, meer naar de
rivier de Niger, de Sonrhai, akkerbou
wers met een andere taal en een an
der leefpatroon. In het verleden heeft
dat regelmatig schermutselingen ge
geven. Zelfs heeft de Malinese rege
ring het verwijt op zich geladen dat
de honger werd gebruikt om het ver
zet onder de zeer eigengereide Toea
regs te breken.
Van Huiten heeft de indruk dat dat
verleden tijd is. „Wel werd me gezegd
dat de reis die ik nu heb gemaakt tien
jaar geleden door de gespannen ver
houdingen onmogelijk was geweest.
Ook betekent het natuurlijk dat je
streekplannen moet uitsplitsen, maar
dat spreekt vanzelf. Het gebied is zo
groot."
Argusogen
Van Huiten.
de kwekerij had aangelegd. De arbei
ders zaten er nog en verkochten voor
eigen rekening. Ik heb er in overleg
maar vast een bord Euro-Action-
Acord opgespijkerd. Je kunt de wa
tervoorziening verbeteren, maar daar
heb je niets aan als er geen zaaigoed
is." Allemaal voorbeelden waarom
ontwikkeling „samenhangend" moet
gebeuren.
Niet afzonderlijk
In Oost-Mali worden, vertelt van Hui
ten, daarom geen afzonderlijke pro
jecten aangemeld, maar zal een to
taalplan worden opgesteld. Hij heeft
dat met verschillende regionale direc
teuren opgesteld en doorgepraat, en
het zal nu aan de regering in de
hoofdstad Bamako worden aange
boden.
Over de samenwerking met de Mali-
nezen is de ex-staatssecretaris best te
spreken. „Er wórdt dan gezegd: het
gaat allemaal zo langzaam, niemand
durft besluiten te nemen, er wordt
eindeloos gepraat. Maar ja. heet het
dan, dat is Afrika. Nu, ik ben een paar
jaar staatssecretaris geweest, en het
gaat hier net zo. Dat zijn de mensen,
dat is de wereld, en dat is besluitvor
ming, en dat is misschien maar goed
ook."
Mali staat kritisch tegenover buiten
landse hulp, en wil proberen zelf de
ontwikkeling in handen te houden,
zelf de keuzes te maken. In buurlan
den krijg je de indruk dat ze kapot
worden gemaakt door de steun. „In
Mali zeker niet," aldus Van Huiten.
„Maar vergeet niet: Mali is nog veel
armer, en is veel meer op zichzelf
teruggeworpen. Na de onafhankelijk
heid werden de banden met Frank
rijk doorgesneden en trokken de
Fransen weg. De Malinezen zijn erg
zelfbewust. „Hulp is uitstekend, maar
jullie hoeven in Europa niet uit te
maken wat onze noden zijn," dat is de
houding, en dat is prima.
Prettige mensen
De Malinezen zijn prettige mensen
om mee te werken. Ze bemantelen
hun eigen gevoelens en hun eigen
mening niet. Ze zeggen ronduit waar
In Mali zijn net als in andere ontwik
kelingslanden erg veel hulpinstellin
gen werkzaam. Een opdracht voor
Van Huiten is daar enige lijn in te
brengen. „Bijna een onmogelike
taak. Als je er even voor gaat zitten
heb je zo zestig tot tachtig hulpclubs
opgeschreven en die bekijken elkaar
voor een groot deel met argusogen. Ik
wilde ergens weten met wat voor on
derzoek iemand bezig was. Je hoort
het niet, met als gevaar dat dingen
dubbel worden gedaan."
Euro-Action-Acord mag dan een gro
te club zijn, die verschillende instel
lingen overkapt, deze heeft weer het.
gevaar dat ze te groot en te bureau
cratisch wordt. Dat daardoor in „ver
keerde" landen projecten die de rege
ring niet welgevallig zijn bewust
wording van boeren bijvoorbeeld
niet meer kunnen worden aangepakt.
Van Huiten: „Ik zie dat niet zo. Ieder
een moet bij de regering langs, ook de
kleintjes. Voordeel is dat wij wél kun
nen coördineren. Nadeel zou kunnen
zijn dat de leden zich niet meer met
een bepaald project kunnen identifi
ceren. Dat Novib bij wijze van spre
ken niet meer kan zeggen: die koe is
onze koe, want dat is dan een „Euro-
Action-koe. Maar daarvan is tot nu
toe niets gebleken."
r staai
d?"
moei
denkei
ik be ekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan Trouw, jury politieke prent, postbus 859,
msterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een
ElsJoekenbon.
beel
ïn om
uw mi
letten.
ItLDWRL/.Ctftt KEUZE MAh BESTE pLA/TT5VER-
VANCEP- NiB.T'TU^iE-
WE MOE"1
wOfrbfeVi
Het is precies zo gekomen als de
telekaarten uit de Verenigde
Staten het al dagen daarvoor
hadden geconstrueerd: het
hoofdkwartier van een lagedruk
gebied komt te liggen boven de
Britse eilanden. Het centrum zal
daar de komende dagen zijn met
995 millibar in de kern, aanvan
kelijk boven Schotland, later
zuidelijker.
Voor de rest rekt de depressie
zich eens echt lekker uit met de
armen in de richting van het
zeegebied IJsland-Noorwegen en
de voeten gericht op Biskaje-
Zuidwest-Frankrijk. Hieruit zult
u al hebben begrepen, dat de
Lage Landen zich aan de oost
kant van de lagedruk bevinden.
Daar waaien, althans langs de
grond, overwegend zuidelijke of
zuidwestelijke winden. De zon
verwarmt deze lucht op het con
tinent tot waarden tussen 17 en
20 graden. De lucht is van polai
re oorsprong maar laat zich,
vooral boven het continent, toch
nog wel een stukje opwarmen,
terwijl de bovenlucht daarente
gen veel meer de kille aard
houdt. Dat betekent een toege
nomen onstabiliteit.
Elke dag dat de depressie langer
in Engeland uitrust, wordt die
bovenlucht kouder. Het mini
mum vangt namelijk in de hoge
re niveaus steeds versere polaire
lucht aan. Duurt zo'n lig-kuur
van de depressie vijf dagen tot
een week, dan is er tenslotte een
mooi rond lagedrukgebied over,
waarbij randstoringen ter afwis
seling buien leveren, vaak met
onweer, maar dat tussendoor
ook ruggetjes van hoge druk met
zonnige perioden kan tolereren.
Het weer verandert daarbij in
hoofdtrekken van dag tot dag
nauwelijks. Ook in de tweede
helft van deze week zal de wissel
vallig sfeer er wel zijn en tot en
met het weekend blijven.
Of de boeren en tuinders nu vol
doende regen zullen krijgen is
nog even afwachten. De buien
zijn daarvoor eigenlijk te plaat
selijk en voor een normale ocea
nische uitgebreide landregen is
onze Britse luiaard niet direct te
vinden.
Gisteren was de lucht bij zuid
tot zuidwestelijk wind duidelijk
onstabieler geworden. De scha
pewolkjes, al voor zeven uur 's
morgens zichtbaar, vormen de
voorbode van lokaal gedonder,
opgeladen in bloemkoolwolken,
die zich gistermiddag vrij vroeg
al gingen ontlasten. Om tien
voor drie passeerde een bui met
hagel en onweer Diever, laat op
de middag meldde Kampen zich
juichend met de mededeling van
vijftien millimeter regen in een
half uur tijd. Dat betekende daar
een doorbreking van de droogte.
Sinds 1 april was er op dat sta
tion nog niet meer gevallen dan
ruim 44 mmVerder kwam
er nog een melding binnen over
een zeer zware bui met stortre
gens en windstoten in de omge
ving van de Vinkeveense
plassen.
In de tot medio juli geldende
Engelse weersverwachting wor
den naast 1905 en 1930, voor de
tweede maal 1911 (met een zeer
droge zomer), 1918 en 1939 ge
noemd als geselecteerd „voor
beeldjaren".
Correctie: de zon ging gister
avond om 20.10 door het zomer-
punt van de dierenriem en niet
een uur daarvoor zoals abusieve
lijk in de rubriek van gisteren
stond vermeld.
Strandweer
Vandaag: afwisselende bewol
king, plaatselijk een bui moge
lijk, ook zonnige perioden. Lucht
circa 16 graden, zeewater 14 tot
15 graden. Matige, nu en dan
krachtige wind tussen zuid en
west. Verdere vooruitzichten:
hetzelfde wisselvallige beeld met
een bui en zonnige perioden.
weerraporten
weer
temp
Nl.ilion
IR gr
Amsterdam
l'J
De Bill
If!
Declen
regenbui
15
31
Eindhoven
16
Den Helder
onweer
14
Rotterdam
regenbul
21
Twente
regenbui
16
Vllsslngen
21
Zd. Limburg
11
Aberdeen
Athene
licht bew.
22
Barcelona
18
Berlijn
zwaar bew.
18
Bordeuux
21
Brussel
half bew
21
Frankfort
20
Genèvc
24
Helsinki
20
Innsbruck
20
Klagenfurt
19
Kopenhagen
21
Lissabon
Locarno
half bew.
20
Londen
17
Luxemburg
24
Madrid
20
Malaga
23
Mallorca
20
München
21
Nice
19
Oslo
regen
IG
25
Rome
zwaar bew.
20
Spilt
23
Stockholm
24
Wenen
20
Zürich
22
Casa Blanca
25
Istanbul
27
Tunis
HOOGWATER vrijdag 23 juni VlU.Ingen 4.26-
16.48. Harincvlictslulzcn 4.12-17.12, Rotterdam 6.4»-
18.57, Scheveningen S.36-18.08. IJmuidrn 6.10-18,40,
Den Helder 10.39-22.50. Harlingcn 00.25-12.47, Delf
zijl 2.31-14.43
ader, I
el, 13.)
ges, r
anen.
genet,
til. Hl
rata, I
25. t
Mary liep de hal door. Haar hoofd
omdraaiend zei ze: „Het is thee
tijd. Heb je de thee nog niet bin
nengebracht?" „Het is toch
nog geen half vijf, juffrouw?"
„Het is tien minuten er over.
Breng ze nu dadelijk, wil je?"
Zo gaat dat in bijvoorbeeld
de detectives van Agatha Chris
tie. Niet alleen in dit verhaal
(„een handvol rogge"), maar in
alle verhalen is de trouwe dienst
maagd voor iedereen „jij" en ie
der ander, of het nu de werkgeef
ster is, een willekeurige bezoeker,
een politieman of een particulier
detective, is'voor haar juffrouw,
mevrouw en u. Een dubbeltje
wordt er nooit een kwartje en alle
anderen staan er vèr boven.
Zo gaat het trouwens niet alleen
in verhalen toe. Er is wel iets aan
het veranderen, maar de mevrou
wen die zich door hun hulp laten
tutoyeren vormen zelfs tegen
woordig nog maar een heel klein
clubje. Mevrouw Herrebout uit
Gouda heeft diep over dat ver
schijnsel nagedacht, vooral sinds
een nichtje van haar op een ad
vertentie voor een hulp sollici
teerde. Het nichtje belde bij het
opgegeven adres aan: „Ik ben
mevrouw die-en-die en ik kom
over uw advertentie praten". En
fin. het gesprek verliep heel pret
tig en de zaak was eigenlijk al
beklonken, toen het nichtje zei:
„Als u me hebben wilt, mag u
best Jansje (we noemen maar een
naam - red.) tegen me zeggen,
maar dan wil' ik u ook bij uw
voornaam noemen. En ik wil dat
u zelf meewerkt". Mevrouw vond
het best, de verstandhouding was
goed en is ook goeg gebleven.
Sindsdien piekert onze lezeres
over de verhouding mevrouw-
hulp, waaraan in de meeste ge
vallen nog zoveel mankeert. Is
het eigenlijk niet veel logischer,
vraagt ze zich af, dat we met de
ander omgaan zoals we verwach
ten dat een ander met ons om
gaat? Ook de financiële kant van
de zaak zit haar dwars: „Hoeveel
zouden de mevrouwen zelf willen
verdienen als ze in de positie van
hun hulp zouden zijn?"
Van dat laatste willen we afblij
ven, omdat de beloning van me
vrouw tot mevrouw kan verschil
len; de geboden uurlonen in ad
vertenties variëren van zeven tot
tien gulden. Maar de eerste vraag
is het overdenken waard. In prin
cipe heeft de lezeres natuurlijk
gelijk. Vooral in deze tijd, waarin
zoveel getrouwde vrouwen echt
geen dienstje, maar een bijver
dienste zoeken, is er geen enkele
reden waarom de „mevrouw"
zich meer zou voelen dan degene
die haar helpt; integendeel, ze
mag haar handjes dichtknijpen
als ze iemand vindt die een deel
van haar werk wil overnemen.
Vroeger werd zo'n eigenaardige
u-jij-verhouding normaal gevon
den, maar nu kunnen we beter
weten. Hoewel, die eigenaardig
heid heeft zich tot op heden in 99
van de 100 gevallen weten te
handhaven. In het bedrijfsleven
is de verhouding werkgever-
werknemer er nog vaak een van
„u" naar „jij", en dat zit echt niet
altijd in het leeftijdsverschil.
Maar al te vaak menen directeu
ren hun even oude of soms oude
re personeelsleden te kunnen tu
toyeren, terwijl de ondergeschik
te dat niet in zijn of haar hoofd
moet durven halen. Dat gaat ui
teraard niet altijd en overal op.
Een lakei of hofdame zal konin
gin en prins nooit met jij aan
spreken, en ook zal een huishou
delijke hulp haar bejaarde werk
geefster niet gauw tutoyeren,
evenmin als de eerste de beste
jongste bediende elke oudere op
kantoor maar dat hoeft dan
niet noodzakelijk alleen de chef
of directeur te zijn. In feiten
maakt het natuurlijk niets uit of
je elkaar met u of jij aanspreekt.
Het gaat er om of de verstand
houding goed is en of men elkaar
in zijn waarde laat; dat andere
gaat dan vanzelf goed. Maar we
zijn intussen wel benieuwd naar
wat de lezers van dit „probleem"
vinden.
Dit is het Japanse echtpaar Wata-
nabe, dat op vakbekwame wijze
dieren prepareert. Niet dus die
twee met die grote ogen en lange
sprieten, maar de man èn de
vrouw tussen en naast ze. Hier is
het echtpaar bezjg met het opzet
ten van twee meterslange reuze-
inktvissen, die in een baai van het
Japanse eiland Sado gevangen
zijn. De dieren zijn bestemd voor
de receptie van een groot hotel op
het eiland, waar ze te pronk zullen
staan of hangen. Inktvissen van
dit formaat zijn niet alleen niet
voor de poes, maar ook voor een
mens niet te verteren.
Zo gauw de zon schijnt, hoor je
overal weer verhalen van mensen
die zo leuk rondom de barbecue
hebben gezeten en de klachten
van anderen die net op een bal
kon boven de barbecuers wonen
en alleen van de rook en vetstank
hebben meegenoten. Maar het
gebeurt nu eenmaal en helaas
gaat er nogal eens méér niet goed
dan alleen de verstandhouding
met de buren. Niet voor niets
geeft het Veiligheidsinstituut in
Amsterdam elk jaar een foldertje
uit „Veilig barbecuen een feest",
met de nadruk op veilig. Want
hapjes op een open vuurtje ma
ken kan makkelijk op een brand
je uitlopen en slachtoffers met
ernstige brandwonden zijn nog
altijd geen zeldzaamheid. Alles
wat zo'n situatie kan voorkomen
staat overzichtelijk in de folder,
gratis te krijgen (als het om losse
exemplaren gaat tenminste) bij
het Veiligheidsinstituut, postbus
5665, 1007 AR Amsterdam, tel.
020-736414. Voor grotere aantal
len eerst even overleggen. Eén tip
alvast: lichaamsdelen met brand
wonden moeten direct onder
koud, stromend water gehouden
worden om erger te voorkomen.
Als er in het Turkse dorp Yesil-
koy een brief voor Moestafa Bay-
sal aankomt, is het op het dorps
plein al gauw een drukte van
belang. Niet de geadresseerde,
maar de postbode maakt daar de
brief open. omringd door 42
Moestafa's die allemaal nog Bay-
sal heten ook. want zoveel wonen
er in dat ene dorp. Omdat op het
Turkse platteland straat en huis
nummer gemakshalve nogal eens
in het adres wordt weggelaten
moeten alle „Jansens" van het
dorp dus weten wat er in zo'n
brief staat om te kunnen beoor
delen voor welke Moestafa het
epistel eigenlijk bedoeld is. Zo
doende leest de postbode het
voor de verzamelde naamgeno
ten voor. Een lastige zaak. zegt
de burgemeester, zelf een Moes
tafa Baysal, maar als er een tele
foontje voor ene Baysal binnen
komt. is het nog een graadje er:
ger. Van de 342 dorpelingen he
ten er namelijk niet alleen 42
Moestafa Baysal. maar ook nog
28 Ali Baysal. Komt er zo'n tele
foontje, dan stellen alle Baysals
zich in de rij op om mannetje
voor mannetje persoonlijk aan
de opbeller te vragen of hij of zij
soms hem had willen spreken,
Niet alleen lastig dus. maar ook
een duur grapje voor degene die
opbelt, want het duurt natuurlijk
wel even voor alle „Jansens" af
gewerkt zijn.
Op een dag werd mevrouw Moor-
dignian in de Amerikaanse stad
Los Angeles wakker van hulpge
roep. Niet in haar eigen taal,
maar in het Spaans, en niet van
buiten, maar uit haar eigen
schoorsteen. Geschrokken belde
ze de politie, die met de brand
weer aan kwam zetten. Die vond
een 20-jarige jongeman van
Spaanse origine in de schoor
steen, waar hij bij een inbraakpo
ging muurvast was komen te zit
ten. Van alles probeerden ze om
de dief los te krijgen. Zo gooiden
ze een spekgladde substantie
over hem heen in de hoop hem los
te kunnen „glijden". Niets hielp,
zodat uiteindelijk de schoorsteen
helemaal gesloopt moest worden
om de Inbreker er uit te kunnen
halen. Hij werd meteen ingere
kend, verdacht van een poging
tot inbraak, hoewel mevrouw
Moordignian niets mist. Behalve
haar schoorsteen dan.
Een tienjarig Schots jongetje
mag niet mee op een schoolreisje,
omdat de hoofdonderwijzer zijn
haar te kort vindt. De ouders van
de Jongen zijn daar uiteraard
boos over: zij hadden hun zoon
Juist heel kort laten knippen om
dat ze dat hygiënischer vonden.
Maar het hoofd (wat moet zo'n
man als hij kaal wordt?) is niet
gezwicht. De ouders moeten hun
zoon zelf maar naar het doel van
het schoolreisje brengen, de
ruïne van een Schots kasteel.
Desnoods kunnen ze het kind
dan ook zelf weer mee terug
nemen.
