'De poppentante' van Groede
Winters Parijs
in vogelvlucht
UW PROBLEEM
Marianne Willemsen: „Het is een moeten geworden"
MAANDAG 19 JUNI 1978
VARIA
TROUW/KWARTET
door Fred Lammers
GROEDE Wie Je ook aan
klampt in het Zeeuws-Vlaam-
se Groede, als Je vraagt naar
„de poppentante" zal nie
mand met de mond vol tan
den blijven staan, maar Je
zonder dralen naar Ellen
straat 12 verwijzen, een vrien
delijk huisje in een lange rij,
niet ver van de grote, deels
15e eeuwse. kerk. Het grote
raam naast de deur is omlijst
door weelderig groeiende
planten. Binnen in het gange
tje, maar vooral in de hulska
mer staat het tjokvol met
poppen en speelgoedbeesten.
Het Is maar een kleine selectie uit de
Indrukwekkende reeks die Marianne
WUlemsen-Van Witsen ln de loop der
Jaren heeft gemaakt en die nu her en
der ln het land bij particulieren. In
öekenhulien en verpleeginrichtingen
goede diensten bewijzen. Want hoe
decoratief de poppen van Marianne
ook HJn, hun functie Is ln de eerste
plaats dat ze regelmatig ter hand
worden genomen door gehandicapte
kinderen als een plezierige verpak
king van langdurige en vaak pijnlijke
oefeningen.
Dat de aal-, hand-, stoel-, knuffel-,
was- en doorgeefpoppen van Marian
ne aan hun therapeutisch doel beant
woorden blijkt wel uit de entouslaste
brieven en de vele telefoontjes die
dagelijks binnenkomen. Steeds meer
mensen weten het huisje van Marian
ne. hoewel dat ln een uithoek van
Nederland staat, te vinden.
„Vooral ln de weekeinden komen ou
dera naar me toe om te vragen of lk
voor hun soon of dochter ook Iets kan
bedenken waardoor deze zich later ln
de maatschappij een beetje beter zal
kunnen redden. Vaak nemen ze hun
gehandicapte kind mee.
Met wat voor narigheid Je allemaal
wordt geconfronteerd. Je kunt het zo
beroerd niet bedenken. In het begin
kreeg lk er wel eens pijn van ln mijn
buik en dat heb lk nog wel eens als ze
roet een heel triest geval bij roe zijn
geweest. Dan rust lk niet voordat lk
er wat op heb bedacht Dat gaat niet
vanzelf. Soms loop lk er maanden
lang over te prakkezeren".
Het uitwerken van een Idee vraagt
ook de nodige tijd. In sommige van
haar poppen zitten, naar Marianne
me vertelt, meer dan 2000 werkuren.
Die poppen zijn er ln allerlei uitvoe
ringen. De mogelijkheden zijn met
een beetje fantasie, en daaraan ont
breekt het Marianne niet, legio. Van
daar dat ze nooit tw-"» keer eenzelfde
pop maakt. Voorop staat dat die pop
pen tegen vele stootjes kunnen en dat
se heel mooi zijn afgewerkt.
Arbeidsintensief
„In winkels zijn dergelijke poppen
niet te koop. Fabrikanten zien daar
geen brood ln. Zoiets maken la te
arbeidsintensief. Veel mensen begrij
pen trouwens niet waarom Je gehan
dicapten zulke «mooie poppen moet
geven. Als Je zegt dat voor kinderen
die het lichamelijk of geestelijk moei
lijk hebben het beste eigenlijk nog
niet goed genoeg ls, omdat ze toch al
zo veel moeten missen, vinden ze Je
sentimenteel. Oezonde mensen den
ken meestal vanuit htm gezonde
straatje. Paa als Je zelf met ziekte of
het gehandicapt zijn wordt gecon
fronteerd. weet Je hoe het smaakt. De
meeste mensen zijn zo druk met het
bij elkaar op visite gaan en partijs
organiseren dat ze geen tijd hebben
over dit soort zaken na te denken. En
Marianne Willemsen:
alleen het kale leven is belangrijk".
toch zou dat wel eens nuttig kunnen
zijn, want het kan ledereen overko
men. Oehandicapt zijn ls vaak een
kwestie van twee minuten te laat
geboren worden. En dan de risico's
die Je loopt ln het verkeer. Zo ben Je
gezond en een uurtje later ben Je voor
Je verdere leven invalide. Als lk daar
over begin zeggen ze vaak: hè. doe
niet zo eng. Ik wil de mensen niet de
stulpen op het lijf Jagen, maar Je mag
er heus wel eens bij stilstaan wat het
betekent als Je gezond bent en gezon
de kinderen hebt."
Marianne zegt dat uit eigen ervaring.
Een Jaar of twintig geleden werd zij
als Jonge vrouw van midden twintig
na een hersenbloeding gehandicapt.
Het betekende een ommekeer ln haar
leven.
Gelofte
„Ik zag hoe betrekkelijk alles Is, dat
alleen het kale leven belangrijk ls,
dat het geweldig ls dat Je mag leven
en ook dat Je de Jaren die Je krijgt
goed moet besteden. In het zieken
huis ln Amsterdam waar lk werd ver
pleegd heb lk een gelofte gedaan dat
als lk ln leven zou blijven. Ik dat leven
ln dienst van anderen zou stellen. Die
Selofte was voor mij zoiets heiligs,
at mijn bezig zijn voor gehandicapte
kinderen een moeten ls geworden, zo
als een missionaris uit roeping naar
een ver land gaat om anderen te
helpen. Ik doe het alleen dichter bij
huls."
heeft onlangs het verzoek Ingewilligd
speelgoed te ontwerpen voor gehan
dicapte melaatse kinderen ln Sri Lan
ka. „Vla de NOVIB krijg lk binnen
kort een doos vol prod uk ten, waar op
het vroegere Ceylon, gemakkelijk
aan ls te komen, en daar ga lk dan
poppen en dierfiguren van maken,
die bij de revalidatie van die kinderen
kunnen worden gebruikt. Het ls de
bedoeling dat mijn modellen ter
plaatse op grote schaal zullen worden
nagemaakt. Een paar vrouwen die ln
8rl Lanka gaan werken, komen bin
nenkort bij me voor een spoed
cursus."
Mooie dingen maken heeft Marianne
altijd ln het bloed gezeten. „Ik voer
nu uit waar ik als kind over droomde.
Toen was het wiegjes maken van lege
notedoppen en mandjes vlechten van
pltrlet. Later ben ik goudsmid gewor
den en kon ik me bij een Amsterdam
se juwelier, waar ik ln dienst was,
uitleven in het maken van sieraden.
Maar die kwamen altijd terecht bij
rijke mensen, die het vooral als een
goede geldbelegging beschouwden
om ze te kopen. Dat stond me steeds
meer tegen. Er zijn wel eens mensen
die zich afvragen waarom ik na mijn
ziekte nooit meer aan dat goudsme
den ben begonnen. Ik zou er veel geld
mee kunnen verdienen, dat is waar,
maar lk wil het niet meer. Zoals lk nu
bezig ben ls mijn leven veel rijker,
maar dan in andere zin. Met die
Dat laatste ls betrekkelijk. Marianne penmakerij verdien lk nauwe)
pop
lij ks
(foto: Oscar de Milliano)
vijftien cent per uur. Je kunt dit
werk, geloof lk, niet doen als Je eraan
wilt verdienen. Wanneer dat idee een
rol gaat'spelen, verdwijnt waar het in
wezen om gaat. De liefde voor een
medemens die lk in mijn poppen stop
ls mede het geheim van het succes
ervan. Als Je iets met liefde maakt,
ziet het er anders uit dan wanneer het
fabrieksmatig gebeurt. Dat geldt
voor alles."
Kleine dingen
Bezig zijn voor anderen werd Marian
ne al Jong bijgebracht. „Moeder, die
in de eerste wereldoorlog in Duits
land dlakones was geweest, leefde
ons daarin voor. Zij was sterk ln het
bedenken van attenties voor ande
ren. Ze is al twintig jaar dood, maar
bij tal van mensen staan nóg door
haar gemaakte doosjes van raffia en
prentbriefkaarten. Met Pasen hielp
moeder ons eieren uit te blazen. Zo n
lege elerdop werd dan met wat bloe
metjes gevuld voorelchtig ln een van
een closetrolhouder geknipt stukje
karton gezet, en dat brachten we dan
naar een zieke, zoals we op Kerstmis
op pad gingen om kaarsjes met een
rood lint versierd bij eenzamen te
bezorgen. Dat was een lichtje bren
gen met de complimenten van
moeder.
Het zijn kleine dingen die het doen,
een toegestoken kinderharfd vol ma
deliefjes, een kindertekening of een
bos margrieten, zoals hier op tafel
staat, die ik zondag zelf heb geplukt
ln een welland hier vlakbij. Daar be
grijpen de meeste uiensen nu niets
meer van. Als Je tegenwoordig Iets
aardigs bedenkt voor iemand, zoeken
ze er meteen wat achter, of vragen ze
wat het kost. De mensen vinden het
gek tijd te nemen voor elkaar. Ze
zitten nu avond aan avond aan dat
„kastje" gekleefd. Ze doen niets
meer, ze spelen niet meer. Op het
ogenblik met dat voetballen vergeten
ze helemaal dat er nog een leven
daarbuiten ls."
Marianne gunt zich geen tijd om naar
de televisie te kijken. „Van de krant
lees lk meestal alleen de koppen. De
hele dag ben lk met mijn poppen
bezig. Het ls langzamerhand zo ge
worden dat lk me al schuldig voel als
lk vijf minuten zit te niksen. Als lk
dan denk aan de vele gehandicapte
kinderen die nog op me zitten te
wachten. Dat ls een Indrukwekkende
lijst met namen. Ik kan zeker tot het
Jaar 2000 vooruit. Regelmatig krijg ik
briefjes van ouders die me schrijven
dat ze me drie Jaar geleden al hebben
benaderd. Ik weet het wel, als het nog
even duurt hoeft het niet meer, maar
lk heb maar twee handen, lk kan niet
meer dan mijn best doen."
Dat doet Marianne Willemsen nu al
twintig Jaar. Het begon met die thera
peutische pop, die zij ln het zieken
huis ln Amsterdam maakte, toen zij
zag hoe moeizaam de oefeningen ver
liepen die een van de artsen daar
deed met een ziek kind, met behulp
van een stijve fabriekspop. Van het
een kwam het ander. Al gauw kreeg
Marianne verzoeken meer van die
poppen te maken met name voor de
Amsterdamse mytylschool. „Je hebt
in het leven van die momenten dat Je
een vingerwijzing van boven krijgt.
Dat voorval ln het ziekenhuis be
schouw lk als zo'n vingerwijzing. Het
was alsof er tegen me werd gezegd: op
deze manier kun Je uit de voeten met
die gelofte van je. Het ls echt niet zo
dat lk nu het gevoel heb dat lk bezig
ben de hemel te verdienen."
Brochure
Marianne weet dat ze niet zo lang
meer met dat poppen maken kan
doorgaan, ln elk geval niet op de
manier zoals dat nu gaat. „Op het
ogenblik leef ik lichamelijk onder
hoogspanning. Van 's morgens vroeg
totdat lk 's avonds naar bed ga ben lk
met die poppen bezig. Daar komt bij
dat lk bijna geen privé-leven meer
heb. Alles moet ln dit kamertje ge
beuren. Ik voel me vaak schuldig als
mijn man, die chauffeur ls, en mijn
zoon van vijftien voor de zoveelste
keer naar de keuken moeten uitwij
ken omdat er mensen met mij komen
praten. Daarom probeer lk de accen
ten wat te verleggen. Ik wil mijn
kennis overdragen, zodat als ik het
niet meer kan doen, anderen ermee
door kunnen gaan.
Er zijn al wat mensen die mij helpen.
Speciaal voor hen heb ik een brochu
re samengesteld en het ls de bedoe
ling dat er volgend jaar een boek
uitkomt, waarin alles precies staat
beschreven. Ik wil me gaan bepalen
tot het lesgeven. Dat kan niet ln dit
huisje. Maar het valt niet mee een
grotere ruimte te vinden. Onlangs
werd ons een oude pastorie aangebo
den. Die kostte zes ton. Dat is niet op
te brengen. Al zou lk maar voor vijf
Jaar iets kunnen huren, het geeft niet
waar, als het maar een beetje bereik
bare plaats is. Elke dag hoop ik weer
op een wonder, niet voor mezelf, maar
voor al die gehandicapte kinderen die
op mijn wachtlijst staan. Daarvoor
wil lk ook zoveel mogelijk handwer
kende vrouwen ln actie zetten. Ik
denk vooral aan vrouwenverenigin
gen. Als Je eenmaal die blijde smoel
tjes hebt gezien die ze trekken als ze
zo'n pop hebben, weet Je waarvoor Je
het doet. Dan kun Je ook begrijpen
waarom lk er zolang als ik het vol kan
houden, mee door blijf gaan."
door Annemarie Lücker
In de modewereld is het hoog-
zomer ln oktober en de winter
begint in april. Bibberende
mannequins staan in chiffon
in besneeuwde straten of tij
dens een hittegolf in Juli inge
pakt als Eskimo's om couture-
foto's te maken. De lente is dit
jaar laat begonnen in Parijs en
zelfs voordat de bladeren aan
de bomen helemaal uit waren,
zat iedereen alweer midden in
de wintercollecties die er over
het algemeen niet zo vrolijk
uitzien.
De Fransen hebben een logi
sche verklaring voor deze som
bere ontwikkeling, want toen
de ontwerpers met hun collec
ties bezig waren, stonden de
verkiezingen van maart nog
voor de deur en veel mensen
waren er van overtuigd dat
links zou winnen. Dus belas
tingen omhoog en weinig geld
om kleren te kopen Men
had zich al vereoend met de
gedachte de komende twintig
jaar uitsluitend in oude klas
sieken gekleed te gaan.
Kenzo komt nog met de vro
lijkste en luchthartigste inter
pretatie van militaire praal-
kledij, met kleren die regel
recht uit de operette stammen
of die reproducties van Napo
leontische uniformen verto
ken. Gelukkig zijn de klassi fj
ke kleren niet al te saai, son
mige van de beste sportiew i
kleren zijn geïnspireerd op
Engelse country kledij ra^
broeken en broekrokke
plooirokken in authentl
Black Watch en schitteren
Ierse tweed.
Het belangrijkste nieuws ovetëi
al is de enorme schoudei
breedte van steeds korter woi
dende jasjes. Blazers raki
nauwelijks de heup en si
cers hebben de taille lengtL'
van piccolo jasjes. Cordurc
zal zeer veel te zien zijn dei e
winter, variërend van zi
smal tot zeer breed. Vooral
winter pastels in corduroy zujj
len hoge ogen gooien,
mode van sport en spel is
mengeling van verschillen!
stijlen, van de dertiger/veert
ger jaren met Hollywood gli
mour en al, veel satijn, tot
met onschuldige jongemel
jeskraagjes van kant. Asf
nautenpakken van leer en
nyl wijzen in de richting
een verfijnde punk trend,
ïnspireerd op de film Si
Wars.
Winter 1979, een corduroy
semble van Philippe Salvet
de inventiviteit van de kinderen. Wij
wenaen u en alle medewerkers een fij
ne tijd toe en de gehandicapte kinderen
een onvergetelijk zomerkamp.
VRAAG: In onze familie komt een
heel merkwaardige voornaam voor en
niemand weet wat de betekenis en
afleiding is: DILOVARDUS. Mis
schien kunnen we er via uw proble-
menrubriek achter komen.
ANTWOORD: Mèt u hopen wij dat.
Als er nu achter die L nog een E had
gestaan, dan hadden we via de ar
chieven in Leeuwarden nog Iets kun
nen bereiken. Het heeft geen zin meer
om ln welk handboek dan ook hier
over te gaan snuffelen. Alle instan
ties. die iets zouden kunnen vertellen,
hebben dat gedaan. De laatste twee
lettergrepen „vardus" zouden over
eenkomst kunnen vertonen met na
men als Edward(us), maar dan blijft
Dilo toch weer een moeilijkheid. Is
het mogelijk dat deze naam in de
familie ook wel eens anders wordt
geschreven? Enfin: wij beloofden de
genen. die ons hierbij niet konden
helpen, zodra wij hetzelf weten, de
betekenis te melden. Wie kan iets
verhelderends mededelen?
VRAAG: Ik vond op zolder een heel
oude pop. met een stenen kop, slaap-
ogen en echt haar (mijn eigen haar,
met een haaknaald door gaas ge
haald en op de kop geplakt). Het lijf is
van zeemleer, armen en voeten zijn
van een soort kalk. maar de duimen
ontbreken. Kan het haar gewassen
worden? En waarmee? Hoeveel zou
deze pop waard kunnen zijn?
ANTWOORD: Om met het laatste
deel van de vraag te beginnen: wij
taxeren niet. want dat is niet ons vak.
maar we weten wel dat deze poppen
heel waardevol zijn. De handjes
(voetjes) zijn gemaakt van een
mengsel van hout. papiermaché en
lijm Het pruikje wassen lijkt ons uit
den boze. want we weten niet met wat
VRAAG: Ik ben particulier veraekerd,
vrijwillig. ER zijn foto's gemaakt na
een beenbreuk en die wil ik aan een
andere arts laten zien. Ik krijg ze
echter niet mee. Ik heb toch betaald
voor die foto's en heb dus recht ero
ver te beschikken.
ANTWOORD: Inderdaad is het niet
gebruikelijk, dat ziekenhuizen rönt
genfoto's aan particulieren afstaan.
De geneesheer in kwestie kan altijd
vragen de foto's te mogen zien.
VRAAG: In het artikel van Schulte
Nordholt, van 31 mei. worden boeken
van Frederich Büchner genoemd.
Welke boeken werden door deze
schrijver geschreven en bij welke uit
gever zijn ze te krijgen?
ANTWOORD: Als de heer Schulte
Nordholt ln Nederland zou vertoeven,
zouden we hem willen zeggen: Zoek
toch ln den vreemde niet(In het
genoemde artikel wordt namelijk ver
meld. dat hij slechts met grote moeite
een boek van Fr. B. te pakken kon
krijgen Ln Amerika, nl. Telling the
Truth) als in ons eigen lijfblad Trouw
op 22 juli '75 een flink uit de kluiten
gewassen boekbespreking van een
van zijn werken heeft gestaan: te
weten: Klein woordenboek voor twij
felaars, dat uitkwam bij Ten Have te
Baarn. 106 pagina's en ln die tijd
9.75 kostend. Het is heel wel moge
lijk dat het boekje is uitverkocht,
maar in de theologische afdeling van
een universiteitsbibliotheek zal het
dan wel gevonden kunnen worden en
misschien nog wel meer boeken van
dezelfde schrijver. De boekbespre
king had een mooie naam:
„Over mestkevers en over engelen,"
ondertekend door BK en driemaal
raden wie dat was en ls.
VRAAG: Nu het mooi weer is en we
bulten zitten 's avonds, begint die
stank van dat verbrande eten weer,
dat de mensen op vuustjes buiten
klaar gaan zitten maken. Is daar nu
niets aan te doen?
ANTWOORD: Och, een zomer is zo
gauw voorbij, ze vinden het zo ver
schrikkelijk leuk. Groot en klein zijn
ze ermee bezig en wie eet, voetbalt
niet, moet u maar denken. Een voet
bal op uw theetafeltje is ook niet
prettig.
VRAAG: In de Jerusalemkerk te
Zwolle staat op een bank: Meensl.
bank. Wat zijn dat voor mensen die
daarin mogen zitten, en wat betekent
dit woord?
ANTWOORD: WIJ lazen in het woor
denboek Midden Nederlands: dat
deze lieden of luden gezworen verte
genwoordigers der meene(gemene) of
meentefgemeente) waren, in het by-
zonder uit de burgheren te kiezen
ende sesse tot mindergemelde", „die
met haers sullen representeren ende
in voorvallende swarlgheden metten
raedt sullen worden geroepen en dae-
rover mede stemmen" (aldus het
stadsrecht van Steenwijk). Om mis
bruik en verzuimen moesten zij de
„maglstraet ondermaenen om desel-
ve te helen". Meenslieden waren dus
mensen, gekozen uit de hogere lagen
van de bevolking om misstanden te
gen te gaan. Het was vroeger wel een
rare toestand met de plaatsen in de
kerken. Deze werden verpacht, waar
bij duurdere en goedkopere, ere- en
gewone plaatsen waren. Het ls nog
niet zo heel lang geleden dat „vreem
delingen" moesten wachten tot er er
gens een rood lichtje ging branden,
want dan waren alle plaatsen vrij.
Maar er kwam dan nog wel een koster
of kostersvrouw aan te pas met een
bus voor plaatsengeld.
VRAAG: In de rubriek van 29 mei
vertelde u van een middel tegen mug
gen: Three star antimoquito oil. Waar
kan ik dat kopen? Misschien in een
van de vele Oosterse winkels ln Am
sterdam? Maar welke?
ANTWOORD: U schrijft de naam niet
goed: Het is Coil en niet oil. BIJ Ne
derlandse mensen met tropenbinding
bekend als obat njamoek. Ongetwij
feld is dit middel op vele plaatsen in
Amsterdam te koop. Echter, ik weet
heus niet waar. U moet net doen wat
wij zélf gedaan hebben: naar dit mid
del vragen en verder vragen. Wij kwa
men terecht in „Bintang Tiga" aan de
Julianabaan te Voorburg. Als het u
dan vergaat, zoals ons, komt u thuis
met een rantang vol heerlijke dingen.
Als dan de obat njamoek onder de
tafel ligt te kringen en u doet uw ogen
evendlcht, dan waant u zich ergens
op een platje aan een aloon-aloon ol
in een pasanggrahan erg ver.
VRAAG: Hoewel wij helemaal geen
dieren in huls hebben, zijn er toch wel
eens vlooien. Het huis is altijd erg
schoon. Waar komen die beesten dan
vandaan en waarmee kan me ze be
strijden? De drogist heeft alleen
maar middelen tegen vlooien bij hon
den en katten.
ANTWOORD: Er zijn nu eenmaal
mensen die op ongedierte een grote
aantrekkingskracht uitoefenen. Over
VRAAG: Hoeveel slagen moet een pols
per minuut maken?
ANTWOORD: Als men zoiets vraagt
aan een vakman of vakvrouw. Is het
antwoord: dat hangt van verschillende
omstandigheden af, maar normaal is
om en bij de 80. Ik hoop dat het met uw
omstandigheden klopt, maar als dat
niet zo is, moet u daar zelf maar eens
met vaklieden over spreken.
VRAAG: Voor een verkoping, die we
op een ouderdag in een zomerkamp
willen organiseren, zouden we graag
figuurtjes van maïs willen maken, met
de kinderen. Maar van te voren willen
we toch zelf proberen die kunst
machtig te worden. Maar we beschik
ken slechts over twee voorbeelden en
dat ls nogal saai. Is het mogelijk ons
aan voorbeelden te helpen?
ANTWOORD: Het is nog geen gunstige
tijd om aan droge maïsbladeren te ko
men. maar tegen de tijd dat u met de
jongens aan het kamperen bent. zullen
er geen bezwaren meer zijn, om aan
strootjes en ander materiaal te komen.
Er is een eenvoudig boekje van Ka the
Schnierle en Ruth Dürr: Figuren van
maïsbladeren (Strengholti. reeds eer
der in ons blad aangekondigd. Het is
werkelijk heel leuk en al doende groeit
voor lijn het gaas aan de kop is ge
plakt. U zoudt eens kunnen proberen
het haar te bestrooien met (natuur
lijk kurkdroog) gipspoeder en dat er
goed doorheen te werken en daarna
weer uit te borstelen. Poppen zijn
„in" en waarschijnlijk vindt u in gro
te magazijnen wel andere armen en
handjes, maar dat is niet de bedoe
ling. In een oud nummer van Na
Vijven (febr. '77 - Eska Lijnmarkt41-
43. Utrecht) staat een rijkelijk geïllu
streerd artikel over de restauratie
van oude poppen door Hans Braak-
hekke, W. van Mechelenstraat 13b,
Amersfoort, die vingers, handen, enz.
weer heel kunstvaardig kan bijma
ken. Die heerlijke zolders vol bijzon
dere dingen waar we zo vaak over
lezen, bestaan dus echt (nog)! Wie
weet, wat er nog eens op onze eigen
zolde.r gevonden wordt! Al zoekende
in de stapel van bovengenoemde bla
den zagen we ook allerlei voorbeelden
en werktekeningen van kinderspeel
goed. waar een andere abonnee naar
vroeg.
VRAAG: In de boeken van Den Dool
aard. spelend ln Servië, Joegoslavië,
kwamen we een leuke naam tegen:
Milja. Wat betekent die naam?
ANTWOORD: Liefje, afgeleid van het
bijvoegelijke naamwoord milje, dat
lief betekent.
honde- en kattevlooien hebben i
vaak genoeg geschreven, maar k
loopt per dag minstens een paai
de kans in een winkel, op de n>
reizend met openbaar vervoer of 1
maar mensen zijn, zo'n kriebell 6
mee te nemen. Het lijkt me wo: o
lijk dat de drogist daar geen raa
weet. Eén troost: hoe schoner
mens is, hoe meer last een vlo
bezorgen. En dan te denken dat
het hof van Lodewijk de veertl
de dames en heren speciale armb
jes van bont droegen, om de tall
vlooien op te vangen!
VRAAG: Wij hebben twee grt« 1
met alle kerkvaders erop. roi«
Maarten Luther. Ze zijn, verntf
lijk wel erg oud, 75 100 jaar. 1* 1
graag precies weten hoe oud ze
Er zijn een paar larvegaatjes inf
ten. Zijn die te repareren?
ANTWOORD: Uit mijn kinder)
herinner ik me die platen ook
wel. Heeft u alle kleine lettertje»
goed bekeken, die onderaan at
Daar staat vaak op bij wie en
neer de platen gedrukt zijn. Op
spreekuur in een groot mui
zoudt u ze wel eens kunnen laten
al taxeert men daar natuurlijk
Achter de gaatjes kan men rijf
pier plakken, dan valt het niet»
Vragen uitsluitend In envelop sturen neer postbus 507, 2270 A
Voorburg. Per vraag een gulden In postzegels, het liefst In waard 1
van 55 en 45 cent bijvoegen. Beslist niet aan de buitenkant opplakkl s
Geheimhouding verzekerd. Briefkaarten worden terzijde gelegd.
