Het Balcon' is
groot kijkspel
Gezelllig folk-
op het Malieveld
Diepenbrocks mis in
concert-uitvoering
HOUJUiDHSI
Irakese klassieke
muziek in museum
Imposante uitvoering
van Mahlers 'Derde'
agel schopt tegen
henen, en hard ook
adente samenleving
IS
in
Een werk zonder inzinkingen
Nederland regelt
internationaal
voedselonderzoek
Verkeer eist
veel doden
Brand in school
aangestoken
1NDAG 12 JUNI 1978
KUNST
TROUW/KWARTET
9
-1
nap
gscharufcr André Rutten
door Jac. Kort
■rus». fTTERDAM De voorstelling, die Franz Marijnen met
i Ro-theater heeft van Jean Genets „Het Balcon", in de
taling van Josephine Soer de première was vrijdagavond
ie Rotterdamse Schouwburg begint met de geluiden van
rig mitrailleurvuur: er is een revolutie aan de gang.
'0
irootpl.)
nogelijkH
rdag; op;
jen op
ns 29. a el verschijnen, gaan er wel een Dit is een beknopte en dus vereen-
ig
'e rL
'EKELU
ioevi
13 A'4
723128
r dag-(
ssen o|
iag.
AMSTERDAM Het Holland Festival heeft dit jaar als
thema „volkskunst en relaties met klassieke kunst". Onder
deze laatste wordt verstaan kunst van en voor de elite van een
volk.
revolutie blijft rond het toneel
maar de figuren die op het
even erg als de functionarissen, die
door de revolutie verdreven zijn.
lartstr. i a spelen. Dat toneel stelt een luxe
hans3ijeel voor genaamd ..Het Balcon",
t dat bordeel wordt nadrukkelijk
huis der illusies genoemd.
eerste reeks van vier scènes
j Je als toeschouwer achtereen-
geconfronteerd met een man
lisschop zou willen zijn en dat in
bordeel ook kan denken te zijn,
inder die rechter wil wezen, een
generaal, een vierde, die eigen
een keurig heertje is, maar do-
ra zou willen zijn.
hele illusionistische bedrijf
dt geleld door madame Irma,
wel gecontroleerd door de com-
saris van politie en uiteindelijk
estuurd door een hofdignitaris
gezant") die ieder op hun manier
UrSUS ievolutie als een maatschappelijk
zien dat zij proberen in de hand
lijgen. Madame Irma wordt daar-
de nieuwe koningin, de mannen
OpieiJ» graag bisschop, rechter, gene-
wilden zijn, moeten echt als zo-
gaan functioneren, maar zijn
in het geheel niet gelukkig mee.
pseudo-bisschop wilde echt een
gere bisschop zijn, de rechter
een rechtvaardig oordelend
de generaal een oprecht aan-
ler. In het bordeel, het huis der
es, kon dat, konden zij zichzelf
in de werkelijke samenleving,
rin zij door de revolutie terecht
ïen, verdringt hun traditionele
:or vail ttie het eigen ik en worden zij
voudigde interpretatie van een inge
wikkeld en barok stuk, waarvan de
eerste versie in 1956 gereed was, de nu
gespeelde derde in 1962. Het toont
een luxueus bordeel, dat tegelijker
tijd theater is, in een reeks uitbundi
ge beelden om een decadènte en cor
rupte samenleving onder de loupe te
nemen.
Een vergrootglas, dat regisseur Frans
Marijnen in samenwerking met de
ontwerper van het toneelbeeld,
Jean-Marie Fiévez gretig en met gro
te vindingrijkheid gebruikt. Er is een
hoge spiegelachterwand, enigszins
schuin geplaatst, waarin zich ook
weerspiegelen wat opzij van het to
neel gebeurt, en waarin wat op het
toneel zelf gebeurt nog eens te zien is.
Er zijn vele verbluffende visuele ele
menten. Ook in de prachtige collectie
kostuums van Dagmar Schauberger.
Een uitvoerige praatscène tussen ma
dame Irma (gespeeld door Fred Vaas-
sen) en Carmen (ganci Geraedts)
wordt opgeluisterd door een uitvoerig
badritueel. Het is een fantastisch
kijkspel, waarin de bedoelingen van
de schrijver gaandeweg verhelderd
en onderstreept worden.
De rechter (Jéröme Reehuis), de bisschop (Julien Schoenaerts) en de generaal (Otto Sterman) in „Het Balcon"
Ro-theater.
Vergroot
Het vraagt wel een breed-uitgewerk-
te, levendige speelstijl het zijn in
feite uitvergrote beelden, ook letter
lijk in die zin, dat de hoge functiona
rissen op sterk verhoogde schoenen
lopen waardoor op sommige plek
ken de spanning wat wegvalt. Maar
het is verrassend, hoe die dan weer
wordt opgevoerd.
Het vraagt ook veel van de spelers.
De „groten" der aarde, bisschop (Ju
lien Schoenaarts), rechter (Jéróme
Reehuis), generaal (Otto Sterman).
De „gezant" eigenlijk het superieure
brein (Cees Linnebank). De politie
commissaris. de drukke, vinnige, gro
ve doener die driftig ook „groot" wil
worden (Lou Landré). De directrice
madame Irma, gespeeld dus door een
acteur (Fred Vaassen), in kleding,
houding, gedrag, grime een imposan
te figuur, heerseres, koningin. En de
meisjes: de zondares, (Barbara Mas-
beck), de dievegge (Ilona van Wijk),
het paardje (Marieke van Leeuwen),
Carmen (ganci Geraedts), Chantal
(Marja Habraken) en nog anderen.
Een indrukwekkend kijkspel, dat tot
bijna middernacht duurde en enke
len wat zwaar op de maag bleek te
liggen.
Zondagmiddag kon men van dit gen
re een aantal voorbeelden beluisteren
in het Tropenmuseum, waar het
Baghdadi Magam-ensemble uit Irak
optrad. Het gaat hier om een doorge-
componeerde vokale en instrumenta
le muziekvorm, die uitsluitend in Irak
voorkomt.
Men onderscheidt in deze muziek ver
schillende soorten, al naar gelang de
toonreeksen die worden gebruikt en
het wel of niet toepassen van een
ritmische begeleiding. Veelal is de
gang van zaken de volgende: na een
instrumentaal voorspel betreedt de
zanger het podium. Hij begint zijn
lied te zingen, dat na een zeker hoog
tepunt. zowel letterlijk (toonhoogte)
als figuurlijk (intensiteit) naar een
dalend slot voert. Meestal gaat de
zang dan over in een z.g. pasta, een
licht klassiek lied, dat de finale
vormt. Anders dan in onze westerse
muziek, kent men in de uit de Ooster
se landen afkomstige muziek troons
afstanden die kleiner zijn dan een
halve toon. Zulks was ook in de zang
van Maidan Nazhat deze middag dui
delijk waarneembaar.
Het gezelschap bestond, behalve uit
de zanger, uit vijf instrumentalisten.
Zij bespeelden een viersnarige strijk-
luit, een fluit, een tamboerijn, een
tablah en een met hamertjes gesla
gen citer.
Het is natuurlijk heel Interessant om
eens zo'n demonstratie van deze Oos
terse muziek, v aarvai. het thema
veelal de gelukkige en ongelukkige
liefde is. mee te maken. Het mooiste
is weliswaar een en ander te horen in
het land waar deze kunst inheems is,
maar dat is voor slechts weinigen
weggelegd.
Jo or
luktie.
jnde
AMSTERDAM Het heeft er
alle schijn van, dat Gustav
Mahler in de Italiaanse diri
gent Claudio Abbado een
even begaafd als toegewijd
vertolker heeft gevonden.
Enige maanden geleden kwam deze
dirigent met het jeugdorkest van de
E.E.G. tot opmerkelijke prestaties in
Mahlers Zesde Symfonie. Vrijdag
avond vertolkte hij met het Concert
gebouw Orkest de Derde Symfonie
van dezelfde componist. Het heeft
lang geduurd voor de muziek van
Mahler in landen als Frankrijk en
Italië begrip en bewondering ont
moette, maar daar schijnt nu toch
verandering in te komen.
Mahlers Derde Symfonie stamt uit
1896. Zij is wel eens aangeduid met de
door Jac. Kort
naam symfonische cantate, omdat
zij, behalve met orkest, een Vrouwen
koor, een jongenskoor en een alt
soliste vergt. De bouw van het stuk,
waarvan de speelduur zeven kwartier
bedraagt, is hoogst merkwaardig. On
geveer de helft van die tijd moet
worden uitgetrokken voor het eerste
deel. De titel van dit deel luidt: „Pan
ontwaakt, de zomer treedt aan". Het
is een muzikaal gedicht op de natuur.
De andere helft van de tijd wordt
besteed voor de overige vijf delen, die
tot titels hebben: 1. Wat mij de bloe
men vertellen, 2. Wat mij de dieren
vertellen, 3. Wat mij de mens vertelt,
4. Wat mij de engelen vertellen en 5.
Wat mij de liefde vertelt. Het is in
deze delen, dat Mahler het woord,
vertolkt door de menselijke stem, te
hulp roept. Eenmaal klinkt een lied
uit Des Knaben Wunderhom. In deel
V: „Es sungen drei Engel einen slis
sen Gesang". In deel IV: „O Mensch!
Gib Acht" van Nietzsche.
Behalve het Concertgebouw Orkest
werkten aan de uitvoering mee: het
Jongenskoor van de Bavo in Haar
lem, het Vrouwenkoor van het Colle
gium Musicum Amstelodamense en
de alt Christa Ludwig.
Claudio Abbada, die uit het hoofd
dirigeerde, had dit grote apparaat
voortreffelijk in de hand. Alle details
waren uitstekend afgewerkt. Door
zijn inspirerende leiding ontstond
van deze compositie een Imposante
uitvoering, die de volle Grote Zaal tot
de laatste noot met ingehouden adem
deed luisteren.
Dirigent en alle medewerkers ontvin
gen na afloop een langdurige ovatie.
door Geert Kistemaker
DEN HAAG In een tent op het Malieveld speelde zich gisteren een door het volksmuziekthe
ater „De dansende beer" in het kader van het Holland Festival georganiseerd volksmuziekfes
tival af. Het programma bevatte elf groepen, vijf uit Nederland en de overige uit Hongarije,
Baskenland, Denemarken, Zweden, Ierland en België.
ruisefi
b.b
ook 31
5 b.g.g.
Hans W. Ledeboer
ij SLM
ISTERDAM Kagels „Muziektheater", in het afgelopen
w rttend gepresenteerd in Carré, is wellicht een van de meest
55.1 streden bijdragen aan dit Holland-Festival: een deel van
a<® publiek gaf juichend blijk van enthousiasme, een aantal
nsen riep „boe!" en weer anderen liepen uiteindelijk boos
zaal uit.
aanvullende klankletters en woor-
den. Verrassend, wel wat lang uitge
werkt, wat ten koste van veel van de
schokkende humor gaat.
„Camera Obscura" de wonderlijkste
rollende toneelconstructies, waarmee
grillige dingen worden gedaan: ski's
met wieletjes, gemonteerd aan een
trap-toestel, een sleetje, ook met wie
len, dingen die op kinderwagens lij
ken, een fiets met een dwars voorwiel
leuk om met zo-iets eens door
Amsterdam te rijden! en een won
derlijke hoge „kachelpijp", die al rij
dend vreemde gebaren maakt. Ook
hier gebeurt weer zoveel op het to
neel, dat men de muziek of, zo men
wil, ondersteunende klanken hele
maal vergeet.
Effecten
Waar al die effecten bij de toeschou
wer naar toe kunnen leiden laat Ka-
gel zien in zijn „Variété" na de pauze:
ouderwets variété, vooral bestaand
uit heel goed goochelwerk, een even
wichtskunstenaar met een hoge sta
pel glazen, een meisje in een mand,
dat door een enorm aantal sabels
wordt doorstoken, helemaal ver
dwijnt en weer helemaal ongedeerd
uit de „lege" mand opstaat. Allerlei
overbekende magische trucs, waar
van een groot deel van het publiek
vond. dat men déér niet voor was
gekomen en zijn ongenoegen niet on
der de stoelen van Carré wenste te
steken. Welnu, uiteindelijk ging het
Kagel dóér helemaal niet om. Het
ging hem om de muziek, waarmee
Kagel op een volstrekt andere manier
dan gewoonlijk met alle variété-num
mers een relatie poogde te leggen.
Een morbide muziek, die klanken
Kagels Muziektheater: Came
ra Obscura.
geeft van decadentie en ontbinding.
Zoals het hele variété-genre in onze
tijd van televisie en gejaagdheid, van
pop. rock, punk en noem maar op, is
ondergegaan en vervallen. Kagel
heeft met zijn „Variété" kennelijk
weinig anders willen doen dan dwars
liggen en hard tegen schenen schop
pen. Wat hem terdege is gelukt.
Ondanks het lawaai van brullende
motoren en gierende banden van een
slalomracebaan dertig meter naast
de tent, dat de hele middag bijzonder
storend door de muziek heendrong,
heerste er een vriendelijke en ont
spannen sfeer in en om de tent. Het
was steeds mogelijk rond te wande
len. een consumptie te halen of een
praatje met de muzikanten te maken.
Het programma begon met de Hon
gaarse groep Vizöntö, die op enigs
zins chaotische wijze muziek uit de
Balkan liet horen. De Baskische
groep Kresala, gekleed in kleurige
klederdracht, vertoonde enkele tradi
tionele dansen. Interessant was de
Txala Parta, een slaginstrument be
staande uit drie stevige balken, waar
op door twee spelers krachtig met
stokken wordt geslagen. De etude
achtige stukken op de txistu, een
fluit met maar drie vingergaten, wa
ren razendknap maar te langdurig.
Danswijsjes
Een Deense driemansformatie zorgde
daarna voor gezellige pretentieloze
danswijsjes, die ook de Nederlandse
groep De Perelaar aan een enthousi
ast publiek hielpen. De Perelaar
speelde zelf opgespoorde oud Noord
nederlandse dansmelodieën.
len precies het effect, dat de
Keulen wonende Argentijnse
ORTJ* siieke dwarsligger Mauricio Ka-
iepterrJ heeft willen bereiken. Kagel is
iponist en men moet als toeschou-
en toehoorder van héél goeden
ie zijn om door alle absurditeiten
zijn „theaterwerk" heen te kun-
geraken om iets van Kagels mu
lle bedoelingen tot zich te laten
in. Als theaterspel is vooral het
e deel van het programma boei-
het drieluikje „Kontra-Danse",
Itativarie" en „Camera Obs-
r.
»tra-Danse" is anti-dans. Goede
ten, maar beslist géén dansers,
0 van de werkgroep .Darstellen-
8piel" van de Keulse Sporthoge-
®ol, hebben klassiek-academische
letfiguren tudeerd zonder
ballettechnische vooropleiding,
indien gekleed in zwarte, plecht
ige costuums, als een gezelschap
Pee mannen-van-middelbare-leef-
De bewegingen heel traag, waar-
ente er een karikatuur van de acade-
jche danskunst ontstaat, die met
nooit zou kunnen worden be-
ELVEE Heel rake typen-uitbeelding, al-
g tot in uiterste consequentie in
Wljke clownerie naar de absurdi-
Het hoogtepunt van de middag was
de Ierse groep Olsln, die op hoog
niveau zogeheten jigs, reels en bal
lads speelde. De helder ritme-accen
ten en het gemakkelijke samenspel
van mandoline, bouzouki en viool
stelden de overige groepen ver in de
schaduw, en maakt van Oisin een
waardig opvolger van de inmiddels
ontbonden Ierse topformatie
Planxty.
Niet minder knap, maar toch duide
lijk van nlet-professionele opzet was
de Nederlandse groep Calgija, die de
bijzonder moeilijke ritmes en
melodieën uit het Macedonisch-Turk-
se gebied speelde. Allerlei moeilijk te
stemmen intstrumenten werden toch
erg ervaren bespeeld. Het Nederland
se Crackerhash bracht zeer humo
ristisch Engelse en Nederlandse
ballades en danswijsjes.
Het programma voor de avond be
stond uit de Nederlandse dansgroep
Fyrtur, die op het veld Deense, Noor
se en Zweedse dansen uitvoerde.
Daarna werd ruim twee uur lang het
publiek in de tent betrokken bij een
„rondreis" waaraan alle muzikanten
deelnamen. Het programma werd
besloten met de Belgische groep
Snaar en de al internationaal beken
de Haagse groep Kings Galllard.
door W. H. Wolvekamp
ROTTERDAM Gedurende de tijd waarin Alphons Diepen-
brock gymnasiumleraar was te 's-Hertogenbosch heeft deze
belangrijkste Nederlandse componist na Sweelinck zich bezig
gehouden met de compositie van een mis voor tenorsolo,
dubbel mannenkoor en orgel. De oorspronkelijke opzet was,
dat deze compositie zou dienen in de rooms katholieke
eredienst. Twintig jaar heeft Diepenbrock echter moeten
wachten voor John Winnubst in Utrecht de gelegenheid kreeg
de mis in liturgisch verband uit te voeren.
Jeidend. De toeschouwer vergeet
begeleidende muziek: stemmings-
■ken, de hele zaak nog een
■tzetje naar de absurditeit geven.
ïnnenstem
Itativarie" houdt een „zingende"
ilniste in, Peter Schumann in
•itie, effen rood tot handen, ge-
Jten pruik toe. Zijn stem blijft een
gewone mannenstem. Als tekst
collage van citaten uit koralen
Bach met allerlei bijkomende en
Omstreeks 1910 besloot de componist
het stuk om te werken voor gemengd
koor en orkest, zodat het geschikt
werd voor een uitvoering in de con
certzaal. Verder dan de eerste twee
delen, Kyrie en Gloria, is Diepen
brock echter niet gekomen. Vele ja
ren na zijn dood (1921) heeft in 1968
op aandrang van Jan Mul, toen voor
zitter van BUMA, de voltooiing van
de mis in de door Diepenbrock be
doelde concertversie gestalte gekre
gen door Hendrik Andriessen. Zo
doende werden Credo, Sanctus, Be-
nedictus en Agnus Dei in een nieuw
gewaad gestoken.
Tijdens het tweede jubileumconcert
van het door David Zinman geleide
Rotterdams Philharmonisch Orkest
vond in de geheel bezette Doelen een
eerste integrale uitvoering van de mis
plaats. Behalve het Orkest werkten
hieraan mee het Groot Omroepkoor
(dirigent Frans Müller) het mannen
koor van de BBC (Instudering door
Gordon Kember) en de vocale solis
ten Clarice Carson, sopraan, de mez
zo-sopraan 8ylvia Schlüter, de tenor
Seth McCoy en de bas Henk Smit.
Het is zonder meer duidelijk, dat zulk
een ideaal en groot ensemble alleen
kan worden ingezet bij bijzondere
gelegenheden. Bij het 60-jarig Jubi
leum van het R.Ph. O. zijn blijkbaar
kosten noch moeite gespaard om Die
penbrocks grootste schepping op de
best denkbare wijze te kunnen vertol
ken Voor David Zinman is deze uit
voering een groot succes geworden.
Hij heeft er mee bewezen een groot nig uitgevoerde Serenade werd de
sche stijl (gelijktijdig optredende me
lodieën). de dubbelkorige structuur
en de sterk persoonlijk getinte or-
kestkleur, die Hendrik Andriessen in
de geest van de componist goeddeels
heeft weten te verwezenlijken.
Het gehele werk klinkt zeer geïnspi
reerd. Nergens doen zich inzinkingen
voor. Wel doet zich een zeker gemis
voelen aan voldoende tegenstellingen
in de dynamiek door een vaak te
constant massief klankbeeld, dat op
den duur wel eens vermoeiend dreigt
te worden. Dat dit tijdens deze uit
voering vrijwel werd voorkomen pleit
voor de hoge kwaliteit van de vertol
king. Beide koren, de vocale solisten
en het Orkest hebben voortreffelijke
prestaties geleverd,- zodat deze uit
voering aan alle hooggespannen ver
wachtingen heeft voldaan.
Voor de pauze werd Mozarts Serena
de in D (K.V. 320), de zogenaamde
Posthoornserenade, ten gehore ge
bracht. Het stuk is, inzonderheid wat
de blazers betreft, op fijnzinnige wij
ze gespeeld. In deze betrekkelijk wei
uitvoeringsapparaat in een zeer moei
lijk werk tot opvallende prestaties te
kunnen inspireren.
Karakteristiek voor Diepenbrocks
Missa in die Festo zijn de polymelodi-
solo voor posthoorn, een nogal primi
tief en klein instrument, waarop voor
namelijk natuurtonen kunnen wor
den gespeeld, op bekwame wijze
voorgedragen door de hoornist Eddy
van Leeuwen van het R. Ph. O.
DEN HAAG (ANP) Het onderzoek
naar het kweken van eiwitrijk voed
sel uit afvalprodukten zal internatio
naal vanuit Nederland worden ge
coördineerd. Het gaat om het gebruik
van gisten, bacteriën en schimmels
die slechtverteerbare landbouwafval-
len omzetten in veevoer van hoge
kwaliteit. Dit zou vooral de voedsel
voorziening op het niveau van dorps
coöperaties in ontwikkelingslanden
moeten verbeteren Volgende week
komt op het Instituut voor land
bouwkundig onderzoek van bioche
mische produkten (ILOB) in Wage-
nlngen een werkgroep van verschil
lende VN-organen bijeen om regelin
gen te treffen voor de opzet van sa
menwerkingsverbanden in Zuidoost-
Azië. het Midden-Oosten en Midden-
Amerika. Om de produktiemogelijk-
heden aan te passen aan plaatselijke
omstandigheden in ontwikkelings
landen. dienen vooral organisatori
sche en financiële problemen uit de
weg te worden geruimd De bestaan
de kennis op dit gebied is verspreid
over te veel instituten en industrieën
om ze effectief te kunnen gebruiken.
Als grondstoffen voor de voedereiwit-
produktie zijn enorme hoeveelheden
organisch afval beschikbaar ge
schat op 1750 miljoen ton per Jaar
in de vorm van stro. rijstkaf, suiker
riet resten en andere gewassen.
LEERSUM - De 66-jarige E. Mole
naar uit 8chledam en zijn 65-jarige
echtgenote zijn gisternacht, terwijl ze
aan de kant van de weg liepen, aange
reden en om het leven gekomen. Het
echtpaar werd geschept door een ach
terop komende personenwagen. De
beide slachtoffers moeten op slag
dood zijn geweest.
OP8TERLAND Bij een ongeluk
dat vrijdagavond laat gebeurde, zijn
eveneens twee doden gevallen.
Slachtoffers zijn de 21-jarige J. Kla
ver uit Noordwolde en de 20-jarige F.
de Jong uit Gorredijk. Twee andere
mensen werden zwaar gewond. Het
ongeluk gebeurde bij een inhaalma
noeuvre in Terwispel (gem. Opster-
land).
OULPEN Op de rijksweg Vaals-
Maastricht is een personenwagen
zondagmorgen vroeg (vermoedelijk
door het rijden met te hoge snelheid)
enkele malen over de kop geslagen.
De 17-jarige bestuurder Wim Martens
uit Baexem. werd op slag gedood.
Van de andere drie Inzittenden, allen
Jonge mensen, werden er twee
gewond.
COEVORDEN Een afremmende
vrachtwagen, die in een slip raakte is
noodlottig geworden voor de 33-jari-
ge R. E. V. A. Sepheert Beenen uit
Coevorden. die de vrachtwagen in
zijn auto tegemoet reed. Bij de bot
sing kwam de man om het leven.
WARMOND De 52-jarige P N. de
Groot uit Warmond is in de nacht van
vrijdag op zaterdag om het leven ge
komen toen hij met zijn fiets in bot
sing kwam met een bromfietser.
STEENWIJK - De 19-jarige Y. Jong
man uit Steenwijk is om het leven
gekomen nadat hij vermoedelijk in
zijn auto door slaap werd overmand
en verongelukte.
DIEPENVEEN De 35-jarige motor
rijder R van Glnkel uit Deventer
verloor bij een inhaalmanoeuvre de
macht over zijn stuur en sloeg tegen
een tegemoetkomende auto. De man
was op slag dood. Het ongeluk ge
beurde gistermiddag.
AMERSFOORT - De brand, die za
terdagmorgen voor tonnen schade
heeft aangericht aan de dr. D. Q.
Mulockschool te Amersfoort, blijkt te
zijn aangestoken. In verband met
deze brand is de 17-Jarlge R. B. uit
Amersfoort gearresteerd. Deze jonge
man heeft bekend.
Hij trok tijdens de brand de aandacht
van de surveillancedienst van de poli
tie, door opvallend gedrag. Vanaf een
hoog gelegen punt in Amersfoort
stond hij de brand te bekijken. De
recherche was er direct al van over
tuigd dat de brand was aangestoken.
Aan de achterzijde van de school was
een ruit weggenomen In de school
heeft men bovendien sporen van
brandstichting aangetroffen—
In hoeverre de btan3 'die anderhalve
week geleden" heeft gewoed In het
oude politiebureau, ook op rekening
van de jongeman moet komen, staat
nog te bezien Df politie onderzoekt
de mogelijkheid, want het staat vrij
wel vast dat ook die brand werd aan
gestoken
