wee levende legendes in één concert
avoy-sessions: fraai
akket heruitgaven
41
f
Uit brieven van lezers
ylan en Clapton in de Kuip
Ji
EN
zz uit de jaren veertig en vijftig
De voorstad groeit
Abel Gholaerts
Vergeten straal
Mijn kleine oorlog
Actie voor
kindertehuis
UE
fERDAG 10 JUNI 1978
KUNST
TROUW/KWARTET
21
Dylan
door Geert Kistemaker
ROTTERDAM Op vrijdag
23 juni aanstaande spelen
Bob Dylan en Eric Clapton in
het Feyenoordstadion in Rot
terdam. Eric Clapton zal op
verzoek van Dylan ook mee
spelen tijdens diens optreden.
Dit spectaculaire program
ma, dat door soepel samen
werken van de gemeente Rot
terdam, Mojo Concerts en
twee theateragenten tot
stand kwam is ingepast in het
Holland festival als laatste
onderdeel van Rotterdam
Folk 78.
De carrière van Clapton begon in
1966. toen hij na een periode bij John
Mayall (de peetvader van de blanke
blues, ook wel het conservatorium
voor popmusici genoemd) samen met
Jack Bruce en Ginger Baker de „su-
per'-groep Cream oprichtte. De
groep maakte enkele zeer goede el
pees. maar de muzikale inspiratie
raakte snel opgebrand en in 1968
werd Cream weer ontbonden. Clap-
- ton en Baker formeerden een nieuwe
„super"-groep. Blind Faith. Steve
Winwood van Traffic en Rick Grech
van Family. De hoge eisen die het
publiek aan de groep stelde, zetten
hen al snel onder zware druk. Met
name Clapton, van wie talloze fans in
hun opperste verering beweerden dat
hij God was, kon de last van dit
aureool niet dragen, en raakte ver
slaafd aan heroïne. Blind Faith viel al
na vier maanden uit elkaar.
Met zijn daarna geformeerde groep
Derek and the Dominoes (waarin ook
de inmiddels overleden Amerikaanse
gitarist Duane Allman speelde)
maakte Clapton de klassiek gewor
den elpee „Layla", waarop intensieve
en sterk uitstralende rock wordt ge
speeld met prachtige door elkaar lo
pende solo's van Allman en Clapton.
In 1971 verdween Clapton plotseling
uit de belangstelling. Hij volgde drie
jaar lang een ontwenningskuur met
behulp van acupunctuur. Zijn stijl
veranderde hij bij zijn come-back. In
plaats van de bijtende gitaarsolo's
legde hij zich meer toe op de zang.
Zijn gitaarspel werd subtieler en ver
dween wat meer naar de achtergrond
De bijnaam „Slowhand", die eerst
ironisch was bedoeld, kenmerkt nu
precies Clapton's spel: zogenaamde
..laid-back" muziek, die veel reggae-
invloeden heeft. Haast neuriënde
zang, geen aandacht opeisende solo's,
maar rustgevende melodiën. Zo zal
Clapton ook in Rotterdam te horen
zijn. Hij zal vocaal worden bijgestaan
door zangeres Marcy Levy.
De carrière van Bob Dylan begon al
in 1963. nadat het trio Peter. Paul and
Mary een grote hit scoorde met zijn
compositie „Blowin' in the Wind". De
generatie van de beatniks mondde
uit in de protest-generatie, en Bob
Dylan werd de koning van dit genre
(samen met koningin Joan Baez). De
Animals en de Byrds vergrootten zijn
faam nog met versies van zijn compo
sities.
In 1965 schokte Dylan zijn (folk)fans.
toen hij zijn akoestische gitaar ver
ving door een elektrische en met een
band op ging treden. Maar hij won
vele nieuwe fans en zijn 'Like a Rol
ling Stone' werd een hit.
Het dubbelalbum 'Blonde on Blonde'
bleek grote invloed te hebben op de
popmuziek, wegens de literaire tek
sten en de vernieuwde muziek. Zijn
werk werd nu alom gewaardeerd. Niet
alleen jonge mensen, maar ook oude
re kunstliefhebbers gaven hoog op
van zijn werk. Voor het eerst werd het
predikaat „Kunst" verbonden aan
een stuk popmuziek. Zijn teksten
werden op middelbare scholen be
handeld, iedere zichzelf respecteren
de popgroep nam op zijn minst één
Dylannummer op het repertoire, en
het aantal boeken dat over hem ver
scheen was onvoorstelbaar.
De popmuziek die daarvóór slechts
entertainment was. werd voorname
lijk door Dylan een nieuwe Culturele
richting en ging defenitief de leiden
de rol in de muziekstromingen over
nemen.
Dylan was intussen minder protest
songs en meer persoonlijke teksten
gaan zingen. Op het hoogtepunt van
zijn roem, in 1966, verdween hij ech
ter plotseling voor enige tijd uit de
publiciteit na een ernstig motoronge
luk. Meer uit behoefte aan bezinning
en heroriëntatie, dan door de verwon
dingen van het ongeluk, leidde hij
een huiselijk bestaan en was hij wei
nig actief op muzikaal gebied. De
paar platen die hij in die tijd maakte
laten een veranderde Dylan horen
Zijn hese stem was veranderd in een
donkere welluidende bariton en zijn
muziek rustiek en soms met een reli
gieuze ondertoon.
Pas in 1971, tijdens het benefiet con
cert voor Bangla Desh (waaraan ook
Eric Clapton. George Harrison, Leon
Russell en vele anderen meewerkten)
bleek iets van het oude vuur in Dylan
terug te komen. In november van dat
jaar schreef hij zijn eerste protest
song sinds tijden, over de Soledad-
brother George Jackson.
Na de film 'Pat Garrett and Billy the
Kid*, waarvoor Dylan muziek schreef
en waarin hij ook een rol vertolkt,
begon de kwaliteit van zijn werk weer
toe te nemen, uitmondend in Blood
on the Tracks' een hoogtepunt in zijn
tweede periode.
Eind '75 reisde hij met een groot
gezelschap prpminente muzikanten
door Amerika onder de naam Rolling
Thunder Revue. Onaangekondigd
speelde het reizend circus in kleine
theaters zeer spontaan en in goede
creatieve verstandhouding de muziek
van de medewerkenden. Dylan was
daarin niet belangrijker dan de onbe
kende bassist of de nooit succesvol
geworden gitarist. In die tijd kwam
ook zijn best verkochte elpee aller
tijden Desire' uit. waarop bijdragen
van de violiste Scarlet Rivera en zan
geres Emmylou Harris.
Het huwelijk met zijn vrouw Sarah
liep uit op een scheiding, hetgeen
allegorisch verwerkt werd in Dylans
eerste eigen filmproduktie 'Renaldo
and Clara'.
Dylan bruist nu weer van activiteiten
en zijn in februari in Japan begonnen
wereldtournee blijkt een stevig rock
en rollende zaak te zijn. Zijn plaats in
het Rotterdam Folk Festival zal min
der op grond van het feit zijn, dat hij
eens begonnen is als 'folkie', dan van
wege de unieke kans de soeverein van
de popmuziek voor het eerst in Ne
derland te kunnen zien optreden. Dat
de ex-god van de gitaar hem daarbij
ten dienste staat, zal het voor de
50.000 toeschouwers in het Feye
noordstadion nog tot een groter feest
maken.
Eric Clapton
d op
idige
ADVERTENTIE
'chten
bus
Rud Niemans
iy was een typisch jazz-
nlabel met het nu nostal-
komple geurtje van de eerste
naoorlogse jaren. Achter
'42 door wijlen Herman
insky begonnen merk
zo in de slagschaduw
.octopusachtige concerns
■™TCBS, RCA, een vertrou-
tekkend soort beschei-
aristocratie schuil, beves-
door gedegen repertoire
in toen al opmerkelijke
jnekwaliteit (Rudy van
er zegt de kenner wel
het omstandig opgepoetste ma-
1 van Impulse. Blue Note, Mer-
Prestige ontbrak Savoy, dat al
75 aan het fusiejazzlabel Arista
door verkocht, waar producer
torter prompt een serie van 37.
is (incl. 23 dubbel-lps) samen-
L Najaar '76 zag ik daarvan b.v
5. Tall Dexter" (Gordon), sessi-
an '45-47 en de grappig getitelde
.Brothers and Other Mothers"
Getz. Cohn, Chaloff. Brew Moo-
Allen Eager-saxofonades uit '46-
bij King Karol op Times Squa-
legenomen natuurlijk, maar pas
igs werden de Savoy-sessions
m geheten door de jazz-DJ's
Illversum 3.
>est wel oppassen voor doublu-
laar ik kon toch niet om de
rkomst heen van „Bird/The
Makes", 30 van de fraaiste stu-
inamen die Charlie. Parker zo
1 september '44 en maart '49
Savoy maakte. Stukken als
lados", ..Parker's Mood", „Mar-
ke" verschenen, kort na zijn
in '55 op memorial-lps. bekend
un hoezen met de saxofoonkof-
nieke gedenkschijven met kor-
hiwe en originele takes. Uit fe-
en maart '49 stamt dan ..Bird
Roost de Broadwayclub waar
1st speelde met Kenny Dorham.
lackson en voorts de lp „Enco-
waarvan details mij oritbreken.
Uend bij deze en vrijwel alle
albums is de zorgvuldige re-
t de informatieve hoesteksten.
Ikt chronologische volgorde en
pnaals de uit veel hedendaag-
chniek naar boven gepeurde
ivekwaüteit, monoraal vanzelf-
end
irt Californië
hoescliché's prijken in een so-
iwart-wit folder, die u ter bepa-
ran uw keuze kunt aanvragen,
heidenheid genoeg: Cannonball
fley. Don Byas, Coltrane <2x),
Eckstines band. Dexter Gordon
«dell Gray. Milt Jackson met
Bird en drie albums. Howard
het Red Norvo Trio (met
Tal Farlow), Art Pepper en
n Big Joe Turner. Ik beperk
Har tot wat dubbel-lps. want
«hullen de echte krenten. Er
lic>
zijn voorts nog maar een zestal verza
melplaten. waarvan ik vooral „the
changing face of Harlem" en ..Black
California" wil noemen. Laatstge
noemde bevat telkens vier opnamen
van o.a. Harold Land (tenor. '49). Art
Pepper (alt. *52). Hampton Hawes (pi
ano. '52). bluesvocaliste Helen Humes
C50) en de met klaterend Kentonko-
per en roestvrijstalen saxen hoppen
de band van drummer Roy Porter
(begin '49). waarin de piepjonge Eric
Dolphy meeblies. En dan zijn er nog
enkele takes van altist Sonny Criss
uit '47 en van gitarist-comedian Slim
Gaillard ('45). Het relsgidsende ver
haal van Pat Williard op de klaphoes
heeft een duizelingwekkende compi
latie van feiten, artiesten, clubs en
hun doen en laten, waaruit vooral
duidelijk wordt hoe zwarte musici de
in LA en San Diego achterlijke apart-
heids-regels te lijf gingen. Saillante
plaatvoorbeelden maken duidelijk,
hoezeer Dizzy en Bird, toen die een
maal Westwaarts togen, een rough-
and-ready jazzclan aantroffen, waar
mee dag en nacht kon worden ge
jamd.
Vibrafonist Milt Jackson. Deagan-vi-
bes. slow vibrato, maakte januari '56
met tenorist Lucky Thompson en een
ritmesectie met Kenny Clarke
(drums) en Hank Jones, piano, opna
men die onder de titel ..Second Natu
re" werden uitgebracht. Jackson
knelde het MJQ-smoking al drie ja
ren, maar muzikale zijsprongen als
dezq laten de échte „Bags" horen met
boordje-los-jazz naar het beproefd ge
bleken model van de Opus de jazz
sessie, die er in oktober '55 ook op
Savoy aan vooraf ging. Mooie mu
ziek met veel langzame nummers en
ook een enkel kruidje-roer-me-niet er
tussen door („Lover".) Lucky Thomp
son, hier 32 jaar oud, met rusten-loos
improviseren a la Don Byas prikt
regelmatig door de wat lome gezapig
heid heen. die zich over de hier wat
ruim toegemeten vier plaatkanten
steeds nadrukkelijker gaat manifes
teren. Maar toch wel een feestje.
De dubbel-lp „DeeGee Days" van
Dizzy Gillespie valt bar tegen, is voor
namelijk interessant ter opvulling
van een mogelijk hiaat in een Dizzy-
kollektie. Het voor de trompettist
kenmerkende vuurwerk ontbreekt.-
De hoes-literatuur maakt duidelijk,
dat DeeGee een met vriend Dave
Usher in de begin vijftiger jaren be
gonnen eigen platenmaatschappij
was, dat als tussenhaven fungeerde
in afwachting van betere tijden. De
bop-hausse was net voorbij en Gilles
pie voelde zich door de grote platen
bazen nogal commercieel uitgebuit.
Maar ja, toch moest nogal dubieus
repertoire met Eckstine-imiterende,
derderangs vocalisten het merkje aan
redelijke omzetten helpen. Hetgeen
op de korte duur maart '51 tot juli
'52 mislukte. Daarna belandde Gil
lespie via enige Parijse triomfen op
Voque bij de merken van Norman
Granz, wat een paar jaar verder zo'n
knaller als „Have trumpet, will exci
te" op Verve opleverde.
Voorbijgaand maar niet achteloos
aan de lp „A-A" uit november 56
met doortimmerde hardbop-nostal-
gie van het Jazzmessengers-duo Lee
Morgan (trompet) Hank Mobley
(tenor) met het ritmeteam Hank Jo-
nes-Doug Watkins-Art Taylor signa
leer ik met nadruk de dubbelaar „Mr.
B. and the band" als dé uitschieter.
Het gaat hier om 32 opnamen uit de
catalogus van het merk „National"
uit '45-47, op 4 instrumentals na orke
straties, en verdwaalde soli van Gene
Ammons, Dexter Oordon, Fats Na
varro e.a. rond leider-trombonist-zan-
ger Billy Eckstine, het zwarte sex-
symbool van alle ghetto-meisjes. Nou
zingen kon mr B maar belangrijker
in deze context is diens affiniteit tot
de jazz. getuige dit orkest, een broed
plaats en springplank tegelijk voor
aankomende boppers. Ook de revolu
tionaire leiders Di2*y, Parker, Davis
telde het. zij het niet alle tegelijker
tijd, in zijn gelederen. Veel goede
zang van Eckstine dus, al moet er
zonder opnamemikrofoons en studios
meer onversneden moderne jazz uit
zijn losgebarsten. „National" sneed
zijn platen zo ongeveer uit voorge
vormd beton, waar blijkens deze reis
sues nog heel wat aan te versieren
viel. Het is duidelijk, dat vele van de
37 Savoyers warm kunnen worden
aanbevolen.
U, lezer, vindt nu in
iedere boekhandel de
vier vroege meester
werken van Louis Paul
Boon tot een degelijk,
mooi boekvan 800
bladzijden verenigd:
De voorstad groeit, Abel
Gholaerts, Vergeten straat
en Mijn kleine oorlog.
Lees ze. Koop Het
vroege werk voor f49,-.
U,nu.
Querido van Singel 262
Uw boekverkoper heeft
ook Salamanders
AMERSFOORT De Amersfoortse
actiegroep '71, een interkerkelijke
jongerengroep, die oorspronkelijk is
voortgekomen uit de hervormde
wijkgemeente De Burg. gaat dit jaar
voor de eerste keer een actie op inter
nationaal niveau houden. De groep
heeft de bouw van een kindertehuis
op West Irian geadopteerd. Dat laat
ste is een project van Terres des
Hommes.
De groep heeft voor dit doel de op
brengst van de inmiddels traditioneel
geworden „rommelmarkt" bestemd.
De gelden die deze rommelmarkt op
brengt, werden in voorgaande jaren
bestemd voor projecten in Amers
foort en omgeving, maar de actie
voerders hebben dit jaar overwogen
dat wat wij hier „nood" noemen nog
luxe is vergeleken met de toestanden
die men in de derde wereld aantreft.
Vandaar dat de markt thans ten dien
ste van West Irian draait. De rommel
markt wordt zaterdag a s. gehouden
op het Euterpeplein in Amersfoort,
en duurt van acht uur 's morgens tot
vijf uur 's middags
Landverrader
De open brief van Kees Tinga aan
n eneer Van Agt (Podiun 2 juni) deed
mij deugd. Dienstweigeraars (gewe
tensbezwaarden) beschouw ik nees
tal als figuren die het oorlogspro-
bleen voor zichzelf n enen op te los
sen. Daarbij wordt dan geen rekening
gehouden n et het feit dat de n oder-
ne oorlog geen onderscheid maakt
tussen con ballanten en non-con bal-
lanten. K. Tinga gaat gelukkig verder
en ik n een dat de titel landverrader
eerder op Van Agt dan op Tinga slaat,
want de Navo-bewapeningsstrategie
levert ons land regelrecht uit aan
M agere Hein
Amsterdam Dirk Veenstra
Landverraders (2)
Van de gewetenskreet van Kees Tin
ga in Trouw van 2 juni nam ik met
even diepe bewondering als ontroe
ring kennis Goddank zijn er in ons
land nog kerels met ruggegraat. die
zelfstandig denken en zich niet laten
opslokken in een grauwe zich aan de
bestaande structuren conformerende
eenheid. Dat is het ook wat mij zo
tegenstaat in de kerk de uitzonde
ringen zijn er gelukkig ook dat
deze de mensen naar de mond praat,
de vigerende wanorde aanvaardt en
zelfs verdedigt, zij het door erover te
zwijgen. Mondiaal denken, wat de
Schrift voorstaat, is toch voor chris
tenen vanzelfsprekend en opdracht?
En ook kritisch en onbevreesd getui
gen van een ander rijk dan het onze.
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik van de
christenen, die niet bewogen zijn over
de nood van en het onrecht in de
wereld, niets begrijp. Niets van een
gezapige, introverte onkritische kerk.
Zeist
G. J. Uitman
Landverraders (3)
Wat beweegt de christen-pacifist en
theoloog Kees Tinga via uw blad van
2 Juni J.l. zijn „open brief" van pre
mier Van Agt te beginnen met „bes
te" en te besluiten met „vriendelijke
groeten", terwijl de inhoud van de
brief daarmee perfect in tegenspraak
is? Een paar punten ter illustratie: a.
schandelijke uitbuiting van de lan
den van de derde wereld; b. maat
schappelijke verloedering van velen
in onze samenleving; c. bedreiging
van onze vrijheid, welvaart en sociale
voorzieningen. Het zijn de bekende
„kreten" die het politieke jargon van
bepaalde groeperingen kenmerken,
en enig „ideaal" schijnt te zijn de
huidige samenleving om'te turnen
onder het motto „weg met ons". Is
het zo'n wonder dat zij, die de in ons
vaderland verkregen waarden wél
verdedigenswaard vinden, zoals het
CDA, zeggen tot degenen, die zulks
ontkennen: „Waarom blijft u dan
hier?". Dan hoeft u niet meer mee te
helpen en u in te zetten dit „waarde
loze" vaderland te verdedigen.
Meppen J. Zwfjnenberg
Landverraders (4)
Van harte wil ik onderschrijven wat
Kees Tinga schreef in Trouw van 2
juni. Wat een sterk stuk aan het adres
van premier Van Agt. Laten we hopen
dat het de premier de ogen opent na
zijn onmenselijke opmerkingen over
de dienstweigeraars. Dit schrijft ie
mand die evenals Kees Tinga gelooft
in het Koninkrijk Gods en mede be
wogen is omtrent het lot van de lan
den van de derde wereld
Leiderdorp T&. J. Bakker-KIoos
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor korte reacties op in deze krant gelezen
berichten, artikelen en commentaren, en niet voor open brieven, gedichten,
oproepen of reacties op advertenties (deze laatste dienen tot de directie gericht te
worden). De redactie behoudt zich het recht van bekorting voor. Hierover ot over
het niet plaatsen (meestal door ruimtegebrek) kunnen wij helaas niet corresponde
ren. Brieven adresseren aan Secretaris hoofdredactie Trouw. Postbus 859.
Amsterdam. Bij publikatie worden naam en woonplaats van de schrijver vermeld
Foto
Het z.g. corruptie-proces tegen enkele
Amsterdamse politie-agenten heeft
veel publiciteit gekregen. Begrijpe
lijk, en noodzakelijk. Publiciteit over
zaken, die zo belangrijk zijn in onze
samenleving, kan node gemist wor
den. Belangrijk is daarbij dat ver
dachten in perspublikaties be
schermd worden, door slechts de eer
ste letter van de achternaam te ver
melden. Hierbij wordt bijgedragen
aan hun privacy en bescherming. Tot
onze verbazing blijken echter bij dit
proces éénmof meer foto's te zijn ge
nomen; foto's ook waar verdachten
zij het niet herkenbaar op voorko
men. Dit lijkt ons onjuist, en ook in
tegenspraak met de regel, dat nim
mer foto's van rechtszittingen wor
den gepubliceerd. Wij zijn van me
ning. dat de foto in uw blad een
precedent zal scheppen, en voorzien
in de nabije toekomst meer te publi
ceren foto's van verdachten in rechts
zalen. Dit lijkt ons inbreuk te maken
op de privacy en de bescherming van
verdachten c.q. nog niet door de rech
ter veroordeelde personen. Wij willen
hiertegen dan ook ernstig bezwaar
maken.
Amsterdam
Team van de reclasseringsafdeling
Leger des Heils
F. G. C. M. van Don (maatschappelijk
werker)
W. W. Lobbes
(maatschappelijk werker)
Kolwezi
Het is verbazingwekkend hoe weinig
reacties er in deze krant gekomen zijn
op het koloniale optreden van Frank
rijk in Zaire. Blijkbaar mag Frankrijk
wel in Zaire doen wat Cuba in alle
toonaarden verweten wordt ten aan
zien van Angola en Ethiopië! Het is
duidelijk dat de zogenaaihde evacua
tie van blanken uit Kolwezi niets
anders was dan een camouflage voor
ouderwets koloniaal optreden t.b.v.
de westerse belangen in een straat
arm Afrikaans land. Door de despoot
Moboetoe in het zadel te houden ten
koste van het volk van Zaire zelf.
blijken Frankrijk en de VS weer eens
op het verkeerde paard te wedden De
door hen zo beschimpte Russische
invloed wordt daarmee immers van
zelf opgeroepen. De door hun eigen of
door westerse macht uitgebuite Afri
kaanse volken zullen op den duur
met Russische wapens hun door
het Westen bewapende overheersers
ten val brengen. Het resultaat van dit
alles zal voor het Westen nog veel
slechter zijn dan verlies van de econo
mische en politieke belangen die nu
verdedigd worden. De bloedbaden en
schendingen van de mensenrechten
zullen doorgaan, en na een lange peri
ode van strijd en ellende zullen linkse
dictaturen de rechtse opvolgen. Dit
alles kan mogelijk voorkómen wor
den als de westerse landen hun steun
aan dictaturen als in Zaïre, Rhodesiê
en Zuid-Afrika beëindigen en tot wer
kelijke steun aan de (nu nog) gema
tigde bevrijdingsbewegingen over
gaan.
Den Haag mr M. C. Kroon
Kind en seks
De opmerking, gedaan door prof. dr
J. W. van Hulst zie de krant van 20
mei dat het schoolkind seksueel
wordt bedreigd, zodra hei zelf kan
bepalen met wie het een seksueel
contact zal opnemen, doet wel erg
vreemd aan. Immers is van nature
het kind tot seks geneigd en wil het
helemaal niet daartegen worden be
schermd. De tegenzin, die bij sommi
ge kinderen tegen seks bestaat, is
hem bijgebracht en is dus tegenna
tuurlijk. Het probleem is echter, dat
de maatschappij er belang bij heeft
dat kinderen in hun seksuele vrijheid
worden beknot, omdat ze anders niet
zouden willen trouwen. Het huwelijk
is voor de samenleving noodzakelijk,
omdat kinderen verzorgd moeten
worden, aangezien ze anders al gauw
zouden verkommeren, sterven of ver
wilderen en voor hun leven vechten
en daardoor zou de maatschappij in
gevaar komen en wellicht zelfs ten
onder gaan. Vandaar de angst van de
mensen voor seksualiteit, daar kinde
ren eigenlijk potentiële bedreigers
zijn van de samenleving. Het is dus
niet zo dat seksualiteit een bedrei
ging is voor het kind, maar kinderlij
ke seksualiteit is een bedreiging voor
onze samenleving.
Den Haag W. L. Dekker
Lance-raket
In de week dat de kerken opriepen tot
voorbede voor de ontwapening en het
IKV demonstreerde tegen de gruwe
lijke kernwapens, overrompelde de
regering Kamer en volk met de beslis
sing de Lance-raket nucleair te ma
ken. Een wrang blijk van de ver
vreemding tussen „christelijke" poli
tiek en de kerken. Een trieste misken
ning van het signaal dat zoveel Ne
derlanders gaven met hun handteke
ning in de actie „stop de neutronen
bom." Op de laatstgehouden partij
raad (27 mei) van de Evangelische
Progressieve Volkspartij is hier lang
durig en bewogen over gesproken. Er
heerste ontsteltenis. Onze regering
voert de kernbewapening op in plaats
van deze terug te dringen. Mensen
voelen zich ontredderd, bevangen
door een gevoel van machteloosheid.
Demonstraties, handtekeningenac
ties niets helpt. De regering doet
maar. Pal daarna weer vijf jaar lang
3% hogere uitgaven voor wapentuig!
En het parlement slikt braaf. Het
CDA voorop Nota bene in een kwes
tie van leven of dood zoals deze per
verse kernbewapening. Wie interesse
mocht hebben in de resolutie van de
EPV kan deze aanvragen op Postbus
304 te Papendrecht.
Papendrecht da. K. van der Sluij
