Voedselgebrek in
berooid Kolwezi
'Actieve vrouwen in verzet Zuid-Afrika zitten vast'
Moskou leest China de les
Aanhangers van nieuw
bewind Rhodesië gedood
Dash-partij dreigt
uit Israëlische
regering te stappen
Zaïrese troepen aan het plunderen
Israël wil gesprek
over ontwapening
in Midden-Oosten
Betogers begraven
Wegens inmenging in Aziatische landen
Strijd in
Congres om
drie vrouwen
Eleanore Khanyale van het Afrikaans Nationaal Congres
'RIJDAG 2 JUNI 1978
BUITENLAND
T rouw/Kwartet7
KINS JAS A (Reuter, UPI) In de Zaïrese stad Kolwezi, twee weken geleden toneel van een
bloedige strijd, heerst een noodsituatie. De bevolking heeft gebrek aan alles en heeft bovendien
veel te lijden van de Zaïrese troepen die nu weer in Kolwezi zijn gelegerd. In de omgeving van de
stad komen nog steeds schermutselingen voor tussen regeringstroepen en opstandelingen, die zich
nog bij tientallen in het oerwoud ophouden.
Volgens diplomatieke bronnen in de
Zaïrese hoofdstad Kinsjasa is er in
Kolwezi een ernstig tekort aan voed
sel. Er is een week lang al geen
voedsel aangevoerd voor deze stad
met ongeveer 100.000 inwoners. Wa
gens van het Rode Kruis die begin
deze week eten brachten naar Kol
wezi zouden zijn leeggeplunderd
door hongerende troepen. Wat er in
de stad nog was aan eten en drinken
is voor het grootste deel ingepikt
door soldaten van het leger van pre
sident Moboetoe. Volgens de diplo
matieke bronnen zijn de Zaïrese mi
litairen aan het plunderen geslagen
zodra de Franse para's zich hadden
teruggetrokken. De huizen van de
geëvacueerde Europeanen zouden
systematisch zijn leeggehaald. De
gestolen goederen waren met mili
taire vliegtuigen afgevoerd.
Gratie
President Moboetoe heeft gisteren
een bezoek gebracht aan Loeboem-
basji, de hoofdstad van de omstre
den provincie Sjaba. De president
begon zijn bezoek met het verlenen
van gratie aan generaal Sjikeva, de
commandant van de troepen in Kol
wezi ten tijde van de inval van op
standelingen uit het zuiden. De ge
neraal was ter dood veroordeeld we
gens gebrek aan moed bij de strijd.
Moboetoe heeft de straf nu omgezet
in levenslange gevangenisstraf.
Het gedoe rondom generaal Sjikeva
bevestigt de berichten dat de Zaïrese
regeringstroepen aanvankelijk wei
nig weerstand boden aan de opstan
delingen en niet erg gedisciplineerd
optraden.
Deze zelfde troepen moeten nu pro
beren een eventuele nieuwe aanval
van de opstandelingen te voorko
men. Dat het Nationale Front voor
de Bevrijding van Congo (het FLNC,
de organisatie achter de invasie)
door de Franse militaire operatie
niet definitief verslagen is staat vast.
Een groot deel van de opstandelin
gen is zich aan het hergroeperen in
Angola, een ander deel is nog steeds
in Sjaba. Moboetoe heeft de afgelo
pen dagen geprobeerd zich van inter
nationale steun te verzekeren om de
zaak in Sjaba in de hand te kunnen
houden. Hij lijkt daarmee nog niet
zoveel succes te hebben gehad. Er is
tenminste geen officiële verklaring
uitgegeven over het succes (of de
mislukking) van Moboetoe's reis die
hem achtereenvolgens naar Frank
rijk, Marokko en Senegal voerde.
Voorlopig kan de Zaïrese president
voor zijn veiligheid in elk geval reke
nen op de vele honderden Franse en
Belgische para's die nu op verschil
lende plaatsen in Sjaba zijn gele
gerd.
Nieuwe opstand
Er gaan geruchten dat Moboetoe in
middels in een heel ander deel van
zijn grote land te kampen heeft met
een opstand. Er zou in de noordelijke
provincie Kasai een kleine gewapen
de groepering in opstand zijn geko
men en een dorp hebben bezet. Een
bevestiging van deze geruchten was
er gisteravond nog niet.
Blanken heeft Moboetoe niet alleen
nodig voor zijn veiligheid, maar ook
voor het herstel van de mijn-indu
strie in Kolwezi en omstreken. Door
de strijd van de afgelopen weken zijn
er stroomstoringen geweest, waar
door verschillende mijnen onder wa
ter zijn gekomen. De blanke technici
die dit euvel zouden moeten verhel
pen zijn geëvacueerd. Een paar tech
nici worden nu elke dag heen en weer
gevlogen tussen de mijnen in Kolwe
zi en hun woonplaats elders. Voorlo
pig wordt er vanuit gegaan dat de
koper-produktie van Zaïre de rest
van dit jaar ongeveer de helft bene
den de oorspronkelijke raming zal
blijven.
TEL AVIV (AFP, UPI) Het hoofdbestuur van de Dash-partij
die 15 zetels in het de Israëlische knesseth (parlement) heeft en
met vier ministers aan de regering deelneemt, heefteen resolutie
aangenomen, waarin de partij dreigt uit de regering te stappen
als het kabinet niet een meer op de vrede gerichte politiek gaat
VQlgen.
De resolutie was opgesteld door de
minister van verbindingen Meir
Amit. De Dash partij, democraten
voor verandering, vindt dat de rege
ring een vredesoverleg moet voeren
dat uitsluitend geleid wordt door
veiligheidsoverwegingen en behoud
van het Joodse karakter van de staat
Israël.
Binnen de partij betekent de resolu
tie een poging de gespannen verhou
dingen te verbeteren tussen vice-pre-
mier en partijleider Jigael Jadin en
enkele andere vooraanstaande par
tijleden, die van mening zijn dat de
partij niet meer dai. een passief in
strument van premier Menachem
Begin is geworden. De resolutie van
de Dash houdt een territoriaal com
promis in op de westelijke Jordaan-
oever. waartegen de andere rege
ringspartijen de Ukoed en de Natio
nale Religieuze Partij inbrengen dat
de „historische banden tussen Israël
en Cisjordanië" onverbrekelijk zijn.
Volgens de Dash zal het vredesplan
van Begin veroorzaken dat de Arabi
sche bevolking in Israël zal toene
men, waardoor het Joodse karakter
van het land wordt aangetast.
Opiniepeilingen die onlangs zijn ge
houden wijzen uit dat bij nieuwe
verkiezingen van de Dash niet veel
overblijft. Van de 15 parlementsze
tels zouden er nog maar drie over
blijven. De stemmen zouden vooral
naar de Likoed-partij van Begin
gaan, zo kwam uit de peilingen naar
voren.
NEW YORK (AP) - Israël heeft aan
gedrongen op het bijeenroepen van
een algemene Arabisch-Israëlische
conferentie over ontwapening en op
een „soortgelijke doorbraak" in de
vorm van hervatting van de Israë-
lisch-Egyptische vredesbespre
kingen.
De Israëlische ambassadeur Chaim
Herzog zei in zijn toespraak tot de
buitengewone zitting van de Alge
mene Vergadering der Verenigde Na
ties dat zijn land hoopt en verwacht
dat de Israëlisch-Egyptische onder
handelingen, „die in januari werden
afgebroken door de Egyptische pre
sident Anwar Sadat", spoedig hervat
kunnen worden. „Israël is van me
ning dat een soorgelijke doorbraak
bereikt kan en moet worden op het
gebied van de ontwapening en dat
opnieuw een belangrijke stap kan en
moet worden genomen om de vicieu-
se cirkel van de bewapeningswed
loop in het Midden-Oosten te door
breken," aldus Herzog.
Ongeveer 10.000 mensen namen gisteren deel aan de plechtigheden bij de begrafenis van de
slachtoffers die vielen bij de ongeregeldheden op de universiteit van Bogota in Colombia. De man in
het midden op deze foto is de president van de Vrije Universiteit in Bogota.
MOSKOU, TOKIO (Reuter, UPI, AP) - De Sowjet-Unie heeft
China gisteren de les gelezen wegens zijn inmenging in de interne
aangelegenheden van een aantal Aziatische landen.
China probeert Japan en de Verenig
de Staten mee te slepen in zijn voor
bereidingen op „een onvermijdelijke
oorlog" met de Sowjet-Unie, zo zei de
Russische premier Alexei Kosygin
tegen een aantal directeuren van Ja
panse kranten die in Moskou op be
zoek waren. Kosygin zei dat Japan
niet verder moet gaan met plannen,
een voorgenomen verdrag van
vriendschap met China te sluiten.
„China meent dat oorlog met de
Sowjet-Unie onvermijdelijk is en
maakt zich op voor een oorlog." De
premier uitte kritiek op de Japanse
pers wegens haar steun voor een
Japans-Chinees verdrag, waarover
beide landen spoedig de onderhan
delingen zullen hervatten. De Sow
jet-Unie is fel tegen zo'n verdrag
omdat China eist dat Japan de zoge
naamde „anti-hegemonie-clausule"
ondertekent. Deze clausule is duide
lijk gericht tegen de Sowjet-Unie.
Tokiose bladen hebben gemeld dat
de Amerikaanse president Jimmy
Carter Japan heeft aangemoedigd
met de onderhandelingen over het
verdrag door te gaan. Dit zou zijn
gebeurd bij een samenkomst van
Carter met de Japanse premier Ta-
keo Foekoeda in Washington.
Foekoeda verzekerde gisteren de
Sowjet-Unie dat een Chinees-Japans
verdrag geen verandering zal bren
gen in de Japanse buitenlandse poli
tiek ten opzichte van de Sowjet-
Unie. Geen enkel ander land zal de
relatie tussen Japan en de Sowjet-
Unie kunnen beïnvloeden, aldus
Foekoeda. In Peking zullen ze daar
duidelijk anders over denken en pre
mier Foekoeda gaf ook niet verder
aan welke'toverformule hij had uit
gedacht om zowel China als de Sow
jet-Unie tevreden te stellen.
Vietnam
De Russische kritiek op China gold
overigens niet alleen de Chinese be
moeienissen met Japan. Ook de Chi
nese houding ten opzichte van Viet
nam, waar Moskou hartelijke be
trekkingen mee onderhoudt, werd
veroordeeld. De afgelopen dagen zijn
tienduizenden Chinese inwoners van
Vietnam het land uitgevlucht en vol
gens China zijn zij slecht behandeld
door de Vietnamese autoriteiten.
Moskou beschuldigd China er nu
van deze „emigranten" te misbrui
ken als hefboom om zich te mengen
in de aangelegenheden van Vietnam
en later in die van andere Aziatische
landen, (in vrijwel elk Aziatisch land
wonen wel Chinezen, die vaak een
aanzienlijk deel van de handel en de
bedrijvigheid in handen hebben en
vaak niet erg populair zijn bij de
autochtone bevolking). Uit het op
treden van Peking wordt volgens
Moskou duidelijk dat de Chineze
overheid de Chinese emigranten, „en
vooral die deel uitmaken van de
bourgeoisie" gebruiken om de gang
van zaken in landen met een groot
Chinees volksdeel te beinvloeden.
Landen als Indonesië. Birma, en In
dia hebben reden bezorgd te zijn
over het optreden van Peking, zo
schreef gisteren de Russische Praw-
da, „omdat Peking de daar wonende
Chinezen al meer in bescherming
had genomen."
WASHINGTON (l'PI) - Het
Amerikaanse Congres zal bin
nenkort een keuze moeten ma
ken uit drie vrouwen, van wie er
éen niet echt is. Toch maakt die
laatste een goede kans: zij is de
overbekende miss Liberty, die
nu al tientallen jaren met een
toorts in de hand bij de ingang
van de New Yorker haven de
immigranten een welkom staat
toe te roepen. Het Amerikaanse
ministerie van financiën wil
haar beeltenis nu ook afdruk
ken op een nieuw muntstuk ter
waarde van één dollar dat vol
gend jaar in omloop zal worden
Eebracht. Het ministerie dacht
iermee een hele daad tc doen
(totnutoe stonden er alleen
^maar mannen op Amerikaanse
munten) maar de vrouwenbewe
ging in de Verenigde Staten is
geenszins tevreden. Als er dan
toch een vrouw op de dollar
moet waarom dan niet een ech
te, zo redeneren de feministen.
In het Huis van Afgevaardigden
hebben twee vrouwelijke leden
nu voorgesteld Susan Anthony
op de munt te slaan. Zij was één
van de eerste strijders voor de
rechten van de vrouw en heeft
er in belangrijke mate toe bijge
dragen dat Amerikaanse vrou
wen tegenwoordig ook mogen
stemmen.
Een mannelijke afgevaardigde
heeft er nog een schepje boven
op gedaan door voor te stellen
meteen maar twee vrouwen op
de dollar te zetten: Susan An
thony en de zwarte activiste
Harriet Ross Tubman. Voor de
vrouwelijk afgevaardigden is
Anthony alleen echter wel goed
genoeg.
SALISBURY (Reuter, AP) Vier propagandisten van de huidi
ge Rhodesische regering zijn gedood. Zij werden neergeschoten
terwijl zij affiches plakten met aankondigingen voor een politie
ke bijeenkomst waar de overgangsregeling die nu voor Rhodesië
geldt, zou worden uitgelegd.
De slachtoffers behoren tot de orga
nisatie van dominee Sithole, één van
de zwarte leiders die deel uitmaakt
van het huidige bewind, waarin
blank en zwart samenwerken. Wie
verantwoordelijk is voor de aanslag
is niet duidelijk. Militaire autoritei
ten in Rhodesië gaven gisteren de
schuld aan de guerrilla-strijders van
Nkomo en Moegabe. de zwarte lei
ders die zich krachtig tegen het over
gangsbewind hebben gekeerd. Dit
tweetal heeft gezegd dat de guerrilla
zal worden voortgezet, ook al wordt
Rhodesië niet meer geregeerd door
uitsluitend de blanke minderheid.
Hun guerrilleros hebben al eerder
geprobeerd bijeenkomsten vóór de
overgangsregering te verstoren.
Woordvoerders van Slthole's organi
satie (de ZANU) zeiden gisteren ech
ter dat niet vast stond wie de vier
propagandisten hadden vermoord.
Zij kondigden aan dat de zaak tot de
bodem zou worden uitgezocht
De aanslag werd gepleegd in het
gebied van Wezda. ongeveer tachtig
kilometer ten oosten van de hoofd
stad Salisbury. Guerrilleros hebben
hier vorige maand nog een politiebu
reau beschoten met mortieren aan
de vooravond van een propaganda-
avond voor de overgangsregering.
Eleanore Khanyale is een van die vele zwarte Zuidafrikaanse
vrouwen die zich bij de bevrijdingsbeweging, het Afrikaans
Nationaal Congres, hebben aangesloten om de strijd aan te
binden tegen het apartheidssysteem in hun land.
Mevrouw Khanyale, die actief is ge
weest voor het Zuidafrikaanse be
vrijdingsleger Umkhonto We Sizwe
('Speer van de Natie') moest in 1976
net als vele van haar landgenoten
het land uit vluchten omdat de
politie jacht op haar maakte. Zij was
laatst in Londen, waar Conny Braam
van de Anti-Apartheids Beweging
Nederland haar opzocht om haar
over haar strijd te laten vertellen.
Onder meer vanwege de inzame-
lingsaktie ONDERWIJS TEGEN
APARTHEID, waarmee de AABN
momenteel bezig is en waarin geld
wordt ingezameld voorde onderwijs-
projekten van de bevrijdingsbewe
gingen in Zuidelijk Afrika, waaron
der het ANC.
Eleanore Khanyale vertelt over haar
verzetswerk en over haar man in
Zuid-Afrika. Haar echtegenoot zat
bijvoorbeeld zelf tien jaar in een van
Vorsters gevangenissen.
Kunt u proberen aan te geven wat
de positie van de zwarte vrouwen in
Zuid-Afrika op het ogenblik is?
Khanyale: „Die positie is op het
ogenblik erg kritiek. De meeste vrou
wen die actief waren in de strijd voor
de bevrijding zijn gevangen gezet, en
dat zijn ook meestal de vrouwen die
leiding gaven aan onze strijd. En het
grootste probleem is nog hoe we de
jonge vrouwen, die we hebben gere-
cruteerd voor het ondergrondse
werk nadat het ANC (Afrikaans Nati
onaal Congres. Bevrijdingsbeweging
van Zuid-Afrika) verboden werd, in
het land zelf onderwijs kunnen ge
ven. Dus als we ze voor de vrouwe
norganisatie aanwerven, dan moeten
ze het land wel uitgaan. En zij die
nog in het land werken stuiten op
allerlei problemen. Bijvoorbeeld dat
ze worden opgepakt en opgesloten.
En voor sommigen geldt dat, als we
ze laat ik zeggen „inzetten" voor
demonstraties of andere activitei
ten, ze niet eens precies weten tot
welke organisatie ze behoren. Om
dat je niet de tijd hebt om met
iederéén uitgebreid te praten. Het is
ook erg gevaarlijk om dat te doen.
En dat maakt het ontzettend moei
lijk voor ze, bijvoorbeeld als ze het
land uit komen. Ze krijgen dan te
maken met mensen van verschillen
de organisaties in de grensgebieden
die ze opvangen, en die ze dan willen
meenemen naar hun eigen organisa
tie. Zoals in Swaziland. Ik heb daar
zelf een jaar gezeten, en daar gebeurt
het dat mensen die door onze eigen
ANC-mensen gerecruteerd zijn door
zo'n PAC-groep (organisatie die zich
in de jaren '50-'60 van het ANC af
scheidde) worden onderschept. Die
willen gebruik van ze maken. Ze ne
men die kinderen mee naar hun ei
gen kampen. Alleen; zij hebben geen
echte eigén kampen, zodat die kin
deren in kampen van de regering van
Swaziland terecht komen. Daai
wordt hen verteld dat ze naar school
zullen gaan. Maar daar komt het
bijna nooit van. omdat ze die kinde
ren gescheiden willen houden van de
kinderen van Swaziland. Ze zeggen
namelijk dat onze mensen verpest
zijn door al die stakingen en opstan
den in Zuid-Afrika, en dat hun eigen
kinderen erdoor zullen worden aan
gestoken
Maar hoe dan ook; de meeste actieve
vrouwen in ons land zitten vast."
Waarom bent u zelf Zuid-Afrika uitge
vlucht?
Khanyale: „Ik was betrokken bij het
ondergrondse werk in de militaire
vleugel die verboden is. Ik werkte
daarbinnen tot de politie me op het
spoor kwam. Ik ging in mei 1976 het
land uit. Mijn man zat al vanaf de
cember 1975 gevangen, en het werd
voor mij te gevaarlijk om te blijven.
En ik wist eigenlijk niet precies of ze
me nu zochten vanwege de activitei
ten van mijn man. of voor mijn eigen
werk. Dus bleef ik twee maanden
ondergronds in Zuid-Afrika Toen
moest ik het land uit. In Zuid-Afrika
werkte ik als verpleegster. En de
mensen met wie ik samenwerkte,
zoals die ene dokter, waren goede
mensen. Ze wisten dat ze moesten
beschermen. Later heb ik nog als
typiste gewerkt."
In wat voor soort beroepen zitten
die vrouwen die het land uitkomen
over het algemeen?
Khanyale: „O. dat is heel verschil
lend. Sommigen zijn gewoon onge
schoolde vrouwen die als huisbe
dienden werken, anderen zijn ver
pleegster. Neem bijvoorbeeld een
van de hoofdzusters met wie ik sa
menwerkte. Ze heeft me net geschre
ven dat ze vast heeft gezeten. Negen
maanden lang. En ze is pas weer uit
de gevangenis gekomen, en daarna
het land uitgevlucht. Ze vertelde me
dat ze in een hele nare situatie zit. Ze
heeft namelijk een dochter in Zuid-
afrika, die net een baby heeft gekre
gen. Die kan ze nu niet zien, terwijl
het haar enige dochter is. En daarbij:
toen ze vrij kwam was ze eigenlijk al
haar rechten kwijt. Want als een
maal is vastgesteld dat je tegen de
regering bent, dan raak je je baan
kwijt. Ze kan nu haar vak niet meer
uitoefenen; ze is geen verpleegster
meer. Ze mag ook niet meer als huis
bediende werken, of als wat dan ook.
Ze was secretaris van de Black Wo
men's Federation van Zuid-Afrika,
maar nu las ik in de krant dat ze dat
ook niet meer is. Verder weet ik niet
hoe het nu met haar staat."
Wij zijn momenteel bezig met een
actie voor de mensen die in de vluch
telingenkampen zitten. Misschien is
het goed als u vertelt wat de vrouwen
nodig hebben die Zuid-Afrika uit zijn
gekomen. Dus zowel die in het vrou
wenhuis in Morogoro (Tanzania, red.)
zitten als die in de militaire
kampen
Khanyale: „De mensen gaan niet
gewoon op reis, als ze het land uitko
men; ze vluchten weg van huis. Zelfs
de meeste ouders weten niet dat hun
kinderen het land uitzijn. Alleen wij
weten het, omdat we ze „buiten"
tegen komen. En als we toevallig
familieleden kennen van iemand die
gevlucht is. dan brengen we die op
de hoogte. Ze vluchten dus, en het
enige dat ze dan bij zich hebben, dat
zijn de kleren die ze aan hebben. Dus
is het allerbelangrijkste: kleding. En
we moeten ze echt goede kleren ge
ven, vooral de mensen die we weer
het land insmokkelen. Zij moeten
het zware werk doen; zij moeten
ondergronds aan de slag om de
mensen thuis te helpen. Het is verder
ontzettend moeilijk om de mensen
in de doorgangskampen, die in Bots
wana en Swaziland liggen, aan kle
ren te helpen. Want we kunnen daar
bijna niets kopen. Daarom: kleren,
kleren!
En verder is er ook een schreeu
wend gebrek aan toiletartikelen, zo
als zeep. Maar ook alle andere toilet
spullen. Wat Je maar kunt bedenken.
Ik weet alleen niet'of dat niet alle
maal erg duur isEn strijkijzers.
Liefst elektrisch, want er is in de
kampen zo'n gebrek aan kachels
(daar moeten alle mensen op koken)
dat we ze niet kunnen gebruiken om
strijkbouten op te verwarmen."
Denkt u dat de Nederlandse vrouwen
organisaties de vrouwen die Zuid-
Afrika uitkomen kunnen helpen?
Khanyale: „O. dat kunnen ze zeker.
Als ik zie wat de mensen in Holland
in de afgelopen maanden al voor ons
gedaan hebbenEr zijn een paar
van onze jongeren in Holland ge
weest. (ze doelt daarbij op Nkosasa*
na Diamini en Sikose Mji, twee jonge
ANC-vrouwen die in 1976 en 1977 ln
ons land waren) en die hebben het
nog steeds over die geweldige solida
riteit daar. Ik heb ook gehoord dat er
in jullie land acties tegen investerin
gen worden gevoerd. En ik verzeker
je dat de vrouwen van Zuid-Afrika
daar dankbaar voor zijn!
U vertelde dat uw man ook gevangen
heeft gezeten, en dat nog zat toen u
het land uitvluchtte. Hoe was hij in
conflict met het Vorsterregiem
gekomen?
Khanyale: „Mijn man, hij heet Willi
am, is op 5 december 1975 samen
met negen anderen gevangen gezet.
Hij kwam voor het gerecht in het
proces dat wel eens de „Pieterma-
ritz-burg tien" is genoemd (een pro
ces tegen zwarte vakbondsmensen
van de ondergrondse vakbeweging
van Zuid-Afrika SACTU). Hij werd
beschuldigd van sabotage, van over
treding van de Terrorisme Wet. Hij
had al eerder gevangen gezeten. Al
in 1961 ging hij voor acht jaar naar
Robben Eiland, en toen hij die straf
uitgezeten had werd hij opnieuw op
gepakt en voor weer twee jaar opge
sloten.
Maar mijn man was deze keer, in dit
nieuwe proces, „gelukkig" in verge
lijking tot de negen anderen. Hij was
namelijk de enige die werd vrijge
sproken. Vijf hebben er levenslang
gekregen, vier kregen 15 Jaar en de
anderen 21 jaar. Hij werd wel vrijge
sproken. maar ze hebben mijn man
sinds die tijd geen moment meer met
rust gelaten. Als er maar wat gebeur
de, als er politieke acties waren ge
weest, dan kwam de politie aan de
deur om hem te ondervragen of mee
te nemen voor ondervraging. Ze heb
ben wel drie keer het hele huis onder
ste boven gehaald.
Hij zat eerst bij zijn schoonmoeder,
maar daar is hij nu weg. Hij vertelde
me dat ze hem nog altijd terrorise
ren. Ze komen hem ondervragen, het
huis onderzoeken
Hoe behandelde de politie hem?
Khanyale: „HIJ U gemarteld. Ze bon
Eleanore Khanyale
den een laken om zijn nek. en wurg
den hem net zo lang tot hij flauw
viel. Hij zei dat hij die martelingen
niet zou kunnen uithoudenHij
was bang dat hij zou sterven. En ze
schopten hem. ze sloegen hem
en
Mevrouw Khanyale draait haar hoofd
af; verder vertellen lukt haar niet
