„Ik ben iemand die af en toe
eens uit de trein wil stappen"
UW PROBLEEM OOK HET ONZE
Jij bent gek
Eelke de Jong bleef in zijn hart een dorpsjongen
Meer interesse
voor mooi tafelen
VARIA
MAANDAG 29 MEI 1978
door Fred Lammers
HOOG BUURLO - „Ik ben
iemand die af en toe eens uit de
trein wil stappen. Het verve
lende daarvan is dat als ik weer
instap, mijn vrienden intussen
een paar stations verder zijn en
moeilijk meer ingehaald kun
nen worden. Zodoende zit ik
telkens met een ander reisge
zelschap opgescheept. De laat
ste tijd besef ik steeds meer dat
ik niet op deze manier kan
doorgaan. Je kunt niet aan het
uitstappen blijven. Als je, zoals
ik, 42 bent, kun je je niet veel
grapjes meer veroorloven. Er
moet een keer wat gepresteerd
worden."
Eelke de Jong, de schaapherder van
Hoog Buurlo. kijkt peinzend voor
zich uit als hij tot deze conclusie
komt. In de verte graast zijn ruim
200 schapen tellende kudde, dichter
bij scharrelt Sandrien, de herders
hond. Na tweeëneenhalf jaar op de
Hoog Buurlose heide zijn eenzame
beroep te hebben uitgeoefend, stapt
Eelke volgende maand opnieuw uit
de trein, omdat schaapherder zijn
niet is wat hij ervan verwachtte.
„Ik heb een streng gereformeerde
opvoeding achter de rug. Het eerste
wat je daarbij wordt bijgebracht is
dat het een noodzaak is te woekeren
met je talenten, dat je prestaties
moet verrichten, op welk gebied dan
ook. Ik laat een kudde achter, die
goed gezond is. Toch heb ik het
gevoel te hebben gefaald," zegt Eel
ke. We hebben dan al een paar uur
met elkaar opgetrokken, in de zon
gezeten, gedwaald over de hei en nu
opnieuw een beschutte plek gezocht
vlakbij een vennetje, van waar de
kudde goed is te zien.
Het is niet voor het eerst in zijn leven
dat Eelke de balans opmaakt en tot
de ontdekking komt op het verkeer
de paard te hebben gewed. Na twin
tig jaar in de Journalistiek werkzaam
te zijn geweest keerde Eelke de Jong
vijf jaar geleden Amsterdam de rug
toe om boer te worden in Giethoorn.
„Daar kon ik een boerderijtje huren
en die kans heb ik meteen aangegre
pen. Ik was op Amsterdam uitgeke
ken. In een stad doen de mensen zich
vaak anders voor dan ze zijn: slim
mer of rijker of begaafder. Er is daar
zo veel opsmuk bij. In de stad raast
het leven. Iedereen loopt elkaar
voorbij of ondersteboven. Dat heb je
in een dorp niet Daar staan de din
gen meer stil. kun Je het leven ge
makkelijker bijhouden, hoef je ook
niet uit te kijken op muren. Ik zag in
dat de zaken die ze in Amsterdam zo
belangrijk vinden, waar ik urenlang
met vrienden en collega's over klet
ste. futiliteiten zijn, flauwekul, om
dat ze weinig hebben te maken met
wezenlijke kwesties. Ik wilde weg uit
dat Haagse-Post-sfeertje van kriti
sche mensen, die dachten het te we
ten maar door hun instelling toch
ver van alles afstonden, een heel
onwerkelijk wereldje vormden."
Orgiën
Het pakte anders uit dan Eelke de
Jong had gehoopt. „In Giethoorn
bleven ze vreemd tegen me aankij
ken Een amateur-boer die je op alle
momenten van de dag kon tegenko
men moest In hun ogen wel over een
grote bankrekening beschikken. Als
ze 's nachts licht bij me zagen bran
den. omdat ik dan zat te schrijven,
dachten ze dat ik orgiën hield of in
mijn eentje zat te zuipen."
Vandaar dat Eelke de mogelijkheid
om schaapherder te worden niet
voorbij liet gaan. „Ik dacht dat het
de oplossing zou zijn voor al mijn
problemen. Ik ben in mijn hart altijd
een dorpsjongen gebleven. In de
streek waar ik als kind heel wat heb
rondgezworven ik ben in het Ot-
en-Siendorp Hoog Soeren geboren
dacht ik mezelf een alibi te kunnen
geven. Ik zou eens bewijzen dat Eel
ke wel wat kan. Vóór alles wilde ik
niet opvallen. Dat was een grote mis
vatting. In deze tijd schaapherder
worden is hetzelfde als je haar rood-
verven."
Eelke de Jong werd uit een paar
honderd gegadigden geselecteerd
om tegen een minimumsalaris de
belangen van de Stichting schaaps
kudde Hoog Buurlo te behartigen.
„Toen ik eraan begon zag ik de be
zwaren nauwelijks. Ik dacht: je
neemt Je bloknootje mee en dan fijn
schrijven op de hei. Op die manier
kun je Je inkomen wel wat opvijze
len. In de praktijk kwam daar weinig
van terecht. Zo'n schaapskudde
vraagt Je volledige aandacht en dat
zeven dagen in de week zonder op
vakantie te kunnen gaan.
Het betekent elke dag een uur of
zeven met Je schapen over de hei
zwalken en soms nachten achtereen
nauwelijks Je bed zien als er lamme
tjes geboren worden. Dat laatste heb
je niet alleen in het voorjaar. Het is
dit jaar al in oktober begonnen. Het
eist je zo op. dat ik onlangs tot mijn
schrik ontdekte in die paar jaar dat
ik hier nu zit nog nooit met mijn
twee kinderen gewoon eens een wan
deling over de hei te hebben ge
maakt. Alles draait om de schapen."
Wat voor Eelke de deur dicht doet is
het feit dat zo'n schaapskudde
steeds meer een publieke attractie
wordt. Uiteraard wordt zo'n kudde
gehandhaafd omdat het een mooi
gezicht is ter stoffering van het land
schap. Maar wanneer op zaterdagen
en zondagen en in de vakantiemaan
den dagelijks honderden toeristen je
met foto- en filmcamera's voor de
voeten lopen, ga Je daar als herder
wel een beetje anders over denken.
„Je bent als schaapherder een rari
teit. zoals vroeger.een kalf met twee
koppen op de kermis. De mensen
verdringen zich om elkaar tussen de
schapen op de foto te zetten en ma
ken met hun geschreeuw de dieren
soms zo overstuur dat ik, omdat ze
anders niet genoeg te eten krijgen,
een uur langer op de hei moet blij
ven. Als je dan 's avonds bij de kooi
ook nog wordt opgewacht door een
stel mensen met camera's ontplof je
bijna. Toch is onvriendelijk worden
dan het laatste wat je moet doen.
Het resultaat is ingezonden stukken
in de plaatselijke krant, waarin bele
digde mensen vragen of die schaap
herder wel geschikt is voor zijn werk.
„Schaapherder zijn is in deze tijd
een bijna bovenmenselijke opgave.
Het lijkt een bestaan zo vrij als een
vogeltje in de lucht, maar je bent
ontzettend gebonden. Je moet wel
heel sterk in je schoenen staan wil je
dat kunnen volhouden. Als schaap
herder beleef je eigenlijk niets. De
laatste tijd kreeg ik steeds meer het
gevoel tot levenslange gevangenis
straf te zijn veroordeeld."
Jan Klaasen
Omdat hij niet langer „een Jan
Klaassen in een poppenkast" wil
zijn. heeft Eelke zijn baan opgezegd.
In een brief aan het stichtingsbe
stuur heeft hij verteld over zijn te
leurstellingen en zijn zorgen. „In-
plaats van eraan mee te werken het
landschap met zo'n kudde te ver
fraaien, bereik Je het tegenoverge
stelde omdat je vreselijk veel men
sen aantrekt die de heide vernielen.
Je krijgt hier veel mooi-weer wande
laars. die helemaal niet om de na
tuur geven maar de bossen en de hei
opzoeken omdat ze niet weten wat ze
anders moeten doen. Als ze uit hun
auto stappen, is het eerste wat ze
doen een stok zoeken, soms hebben
ze er in elke hand een, en hard tegen
bomen en struiken of op molshopen
slaan, want die doen evenmin als
kevers die Je doodtrapt op een bos
pad iets terug."
De dag na zo'n invasie kan Eelke
zakken vol lege flessen, plastic be
kertjes en andere rommel verzame
len en dan mag hij nog van geluk
snreken als niet een van zijn scha
pen..zoals onlangs gebeurde in een
plastic zak is gestikt. Het doet Eelke
uitroepen: „De gemiddelde Neder
lander kent meer waarde toe aan zijn
tuintje dan aan een bos of heideveld.
Je moet het lef niet hebben een plas
tic bekertje bij iemand in zijn tuin te
gooien. Dan komt hij wel naar bui
ten rennen."
(foto: Ben Balster)
Dwalend over de hei heb je alle gele
genheid na te denken. „En dat heb ik
gedaan," zegt Eelke. „Ik heb hier op
de hei heel wat crisissen gehad. Je
hele leven passeert bij tijd en wijle
de revue. Als ik omkijk vraag ik me
af wat ik eigenlijk heb gedaan in die
veertig jaar. Het is naar mijn gevoel
freewheelen geweest. Ik wil een
spoor achterlaten, iets ten algemene
nutte doen. Ik schrijf en heb fans.
dat wel, maar er zijn ook mensen die
wat ik op dat gebied presteer niet
denderend vinden. Daar kan ik erg
over tobben. Ik wil eigenlijk dat ie
dereen dat geschrijf van mij prach
tig vindt.
Nieuw boek
Eelke heeft zijn verwachtingen nu
gezet op het boek. dat hij wil gaan
schrijven over zijn ervaringen in
Hoog Buurlo. „Het gaat 'de schaap
herder' heten, net zo als het klassie
ke boek van Oltmans uit de vorige
eeuw. Dat is het enige boek in Neder
land dat over een schaapherder be
staat. Mijn boek wordt het verhaal
van een schaapherder op het eind
van de twintigste eeuw. Ik denk wel
dat dit het boek zal worden dat ik al
zo lang wil schrijven. Het moet een
boek worden waarin mensen zichzelf
herkennen, waarbij ze tijdens het
lezen het gevoel krijgen: die man
heeft ons begrepen. In zoverre heeft
die periode dat ik schaapherder was
dan toch nog zin gehad.
„Ik heb de mensen de afgelopen ja
ren beter leren kennen, maar vooral
mezelf. Het schaapherder zijn heeft
me veranderd. Ik ben erdoor ver
hard. Daar werd ik vorige week in
eens bij bepaald. In november is er
in de kudde een mismaakt lam gebo-*
ren met twee vergroeide achterpo
ten. Vroeger zou ik me dat vreselijk
hebben aangetrokken, het dier pijn
loos hebben laten afmaken. Ik heb
het aangehouden, het vetgemest
voor de slacht. Vorige week heb ik
het weggedaan. Het dier heeft geen
leven gehad. Zes maanden heeft het
in een donker hok gezeten omdat ik
mij verplicht voelde de stichting die
het financieel toch al zo moeilijk
heeft, aan een beetje inkomsten te
helpen. Dat ik zover kon komen,
daar ben ik van geschrokken. Ook
daarom ben ik geloof ik niet de ge
schikte man om schaapherder te
zijn."
Trouw/Kwartet
ANC
door Mink van Rijsdijk
Jaren geleden zei een jongetje heel knorrig tegen me:
„Jij bent gek, ik ga jou schoppen." Zijn moeder
greep schielijk in, zodat zijn korte beentje me niet
raakte. Merkwaardigerwijs had hij door deze hande
ling zijn doel ook al enigszins bereikt. Het gekwebbel
van zijn moe en mij duurde hem veel te lang,
waardoor hij de aandacht die hij zo graag had,
ontberen moest. Zelfs het half bestraffende, half
plagerige vasthouden van zijn onderbeen en de op
merking „Dat stoute voetje zullen wij even pakken,
pakken, pakken" deed hem goed en ontzenuwde zijn
narrigheid. Hij had weer aandacht en kon zodoende
weer lachen.
Nu wil natuurlijk niemand graag voor gek versleten
worden, maar ik maak me geen enkele illusie uitslui
tend positief geklassificeerd uit de bus te komen. De
oprechtheid van het jongetje om zomaar recht voor
zijn raap zijn mening te poneren, brengen niet veel
grote mensen op. Eigenlijk zou het leven een stuk
eenvoudiger worden als het wel gebeurde.
Jij bent gek, ik ga jou schoppen. Het kind had nog
gelijk ook, het was gek zolang over zijn hoofd heen te
blijven kwekken. Dat het hele gedoe hem gruwelijk
verveelde, was logisch. Zijn moeder wilde hij niet
schuldig verklaren en dus werd ik de zondebok. Als
hij op de keper beschouwd ongelijk had en er geen
reden was geweest voor zijn agressief gedrag? Dan
nog doet zijn openhartigheid prettig aan. Dit soort
spontaniteit gaat tijdens de opvoeding meestal verlo
ren. In het wilde weg schoppen en slaan word je en
dat is prima afgeleerd. Bovendien zijn er de
beleefdheidsregels en met „Jij bent gek" ga je finaal
over de schreef.
Met een beetje opvoeding is de zaak mooi geregeld,
zou je in eerste instantie zeggen. Lief en beleefd zijn
doet aangenaam aan, geeft verder geen problemen.
Hallo, maar zo simpel is het niet. Al zeggen we de
dingen niet meer zo ongenuanceerd en bot tegen
door Annemarie Lücker
Tijdens de laatste huishoudbeurs werd een ma
nifestatie gehouden onder het thema „de gedek
te tafel, het middelpunt van uw huis". Vroeger
kocht je een servies voor je leven. Alles paste
keurig bij elkaar op het witte tafellaken. Dag in
dag uit hetzelfde.
Steeds meer mensen besteden aandacht aan
datgene waarmee ze eten of waaruit ze drinken.
Tot nu toe was dat veel meer gericht op het eten
en drinken zelf. De consument is internationaler
en ook creatiever gaan denken. Door nieuwe eet-
en drinkgewoontes is de belangstelling voor een'
aardig gedekte tafel toegenomen. Natuurlijk
spreekt de perfectionering binnen het woonge-
beuren een woordje mee. Serviezen, glaswerk en
tafellinnen zijn aangepast aan het kleurensche
ma en de stijl van het interieur. Een goed
servies, dat wil zeggen van een goede kwaliteit
en van een bekende fabrikant, kan in gedeelten
worden aangeschaft en moet ook naleverbaar
zijn. Bij het samenstellen kun je ook uitgaan van
verschillende decors of kleuren die juist erg mooi
bij elkaar staan en waardoor iedere keer een
volledig ander effect bereikt kan worden.
Stem serviesgoed, glaswerk en bestek op elkaar
af. Neem zonodig van alles een voorbeeld mee
naar de winkel. Tegenwoordig is het meeste
porselein en ook het aardewerk bestand tegen
afwasmachines. Helaas geldt dat nog niet voor
porselein met zilveren of gouden decoraties,
want die kunnen de hoge temperaturen niet
verdragen van het zogenaamde gladbrand.
Stone-ware, grès. steengoed en andere kerami
sche produkten hebben een goede gebruikskwa-
liteit. Het is samengesteld uit kleisoorten die bij
1350 graden celsius een zekere graad van vergla
zing bereiken en daardoor een overgang vormt
tussen aardewerk en porselein.
RE
iemand, maar daarmee houden we onze mening no^ei
niet voor ons. Stel je voor.
Natuurlijk vind ik Mia een gek mens. U toch ookf
Dat vertellen we haar niet, want daar koop je niets» af
voor, u en ik bepraten dat lekker samen. „Ik wil niefte i
roddelen," bezweren we elkaar „maar die Mia.. notfci in
ja., en met een air hè, bespottelijk. Trouwens José..Trent
Rebbeltierebbeldereb. Eigenlijk is iedereen gek£^te
behalve u en ik en dat te kunnen vaststellen
verrukkelijk en om het nog een streepje verrukkelijk
ker te maken, springen we nogal slordig met d% m
waarheid om. iorzii
Het fabeltje dat mannen niet zouden roddelen slaap bij
natuurlijk nergens op. Mannen zijn er even bedreven!
in als vrouwen. Piet heeft weer een nieuwe auto, hik
wel, je moet wel knettergek zijn krom te gaan liggeriden
voor een auto en Jan... en KlaasHeb je gehoonf
dat gelezen over... nee?"
„Nee, vertel eens gauw", Huppetwee, daar gaan wrf
weer.
Zodra ons geleerd is netjes met twee woorden taj
spreken, spreken we ook kwaad van een ander. Somsji
grof, soms speels, maar ook nogal eens heel kwaad
aardig. Achteraf willen we er best nog eens spijt van|
hebben, zeker als de door ons vertelde roddel doort
verteld wordt aan de betrokkene. Heel gecompliceer-f
de en vervelende situaties kun je dan krijgen. Maar^"
ja, dat hoort er wel bij, maakt het ook wel spannend.!
Alleen super (schijnheilige mensen zullen ontkennen]
dat roddelen een dolle bezigheid is.
Ik vraag me alleen af waarom we toch zo graag onfl
boze tongetje roeren, waarom we er zo verlekkerd op,
zijn onze kwalijke oortjes open te sperren voor
opgewekte achterklap.
Zijn we toch een beetje als dat jongetje gebleven enl
willen we dat de aandacht op ons is gericht? Of zit he tl
fijne van roddelen in het feit dat we drommels goetj
weten dat we al babbelend in de fout gaan? Wie het
weet mag het zeggen.
Uit Zweden komt dit
strand.
fraaie servies „Japonica", Rif c*u]
a scl
VRAGEN uitsluitend in envelop sturen naar postbus 507. 2270 A>1 Voorburg
Per vraag een gulden in postzegels, het liefst in waarden van 55 en 45 ets
bijvoegen, en heslist niet aan de buitenkant opplakken.
Geheimhouding verzekerd. Briefkaarten worden terzijde gelegd.
VRAAG: Een prachtige Japon (noem
het genist maar een gewaad) werd
heel goed bewaard in een kast met
motteballen. Nu is het goudborduur
sel helemaal donker geworden. Is er
nog iets aan te doen
ANTWOORD: Wij hopen dat onze
lezers iets zinnigs over deze zaak
kunnen zeggen. Wij ?elf weten het
beslist niet
VRAAG: Wij hebben In huis en voor
al in de tuin veel last van muurlui
zen. Wat voor functie hebben muur
luizen en hoe kan men ze bestrijden.
ANTWOORD: We hebben allerlei
handboeken naarstig onderzocht,
maar insecten van deze naam niet
gevonden Bij de door u genoemde
naam denkt men onwillekeurig aan
dat zeer onaangename soort want
sen. dat met de naam „wandluis"
aangeduid wordt. Dat is een soort
snavelinsect, dat gevoelige prikken
toedient en daarin een gemeen ste
kend vergif spuit. Vroeger meende
men dat deze insecten pest en me
laatsheid overbrachten, maar bewe
zen is dit niet Wel kunnen tuberkel
bacillen een paar dagen bij een wan
dluis in leven blijven Tegenwoordig
komen deze nare dieren wel eens
mee in de ..koopjes", die men mee
naar huis brengt (bont. oude meu
bels. kleren» Bestrijding de reini
gingsdienst van de gemeente vragen
de boel te komen uitgassen Nu zijn
er zo'n 50 000 wantsen, waarvan er
alleen m Nederland en Belgie-cmge-
veer 2000 soorten voorkomen, dus
we Kbpen het beste voor u. Nu zou
het ook best kunnen zijn. dat u met
deze r.aam een heel ander diertje
bedoelt, dat helemaal geen insect ?n
nog minder een luis ol een wants is.
maar een kreeftachtige ni. de pisse
bed (of keldermot of zeug). Dit zijn
dieren die overal op vochtige plaat
sen vegeteren en van rottend plan-
tenmateriaal leven Ze zijn te van
gen in een bloempot, die men met
vochtig hooi of een vochtige oude lap
gedeeltelijk vult. Ze kruipen daar
graag in en als u ze daarna buiten-
gooit. kruipen ze wel onder een steen
weg of worden door vogels opgege
ten. Als het mogelijk is een pad of
een kikker een dag in de kelder te
laten bivakkeren, zijn alle pissebed
den gegarandeerd weggevangen.
VRAAG: Weet u een milieuvriende
lijk middel om muggen te ver
drijven?
Wij willen zo graag als we in de
caravan vakantie houden, ook 's
avonds eens buiten zitten.
ANTWOORD: Uw vraag heeft ons
aan het zoeken gezet naar een mid
del. dat we allang vergeten waren,
maar waaraan we. lang gelden, heel
veel gezellige uren in de tropenavon
den buiten op het platje voor het
huis te danken hebben gehad: Obat
njamoek. Het heeft moeite gekost,
maar we vonden ten slotte In een
zaak. waar behalve heerlijke Indi
sche gerechten ook allerlei andere
spulletjes verkocht worden, een heel
bekend groen doosje: Three Star
Anti Mosquito Coils oftewel Obat
njamoek. De vriendelijke verkoper
vertelde mij. dat in deze obat pyre-
thrine verwerkt is. Milieuvriendelij
ker kim het nauwelijks. Bij gebruik
binnenshuis wèl goed ventileren!
Ongetwijfeld is bij u in de stad ook
wel zo'n toko. waar dit middel wordt
verkocht: veertien rustige zomer
avonden voor 2,75.
NIET ZO GESLAAGD: Bij de brief
kaarten. die we wel altijd lezen, maar
nochtans terzijde leggen was ook
zo'n gratis postcodekaart, die tevens
gebruikt was. om ons een vraag voor
te leggen. In zo'n geval zou de zon
twee keer voor niets opgaan.
VRAAG: Hoe moet ls allerlei hard
nekkige onkruiden uit mijn tuin
krijgen?
ANTWOORD: Zorg, dat er niet teveel
zwarte aarde om uw plantjes te zien
is. Als de bodem in voldoende mate
bedekt is. houdt de begroeiing zich
zelf wel in evenwicht en in toom. De
brandnetels in ons tuintje houden
zich aan hun eigen plekje en ze zijn
erg mooi. De vogels zorgen voor
merkwaardige opslag. Nu en dan
grijpen we wel eens in: Een grasje
om in de zon te zitten houden we
voor ons zelf. maar verder is het elk
voor Jaar weer een nieuwe verras
sing. wat er bij gekomen is en waar
wat gebleven is. Veel hebben we ge
leerd van het boekje van Van Halm:
Tuinieren buiten het boekje.
VRAAG: Graag zou ik iets meer we
ten over kleine windmolens met
bouwtekening.
ANTWOORD: Aangezien u toch in
Amsterdam woont, is het niet zo
moeilijk eens zelf te gaan kijken bij
de 8tichting Tool. Mauritskade 61a.
Wij vonden nl. in het aprilnummer
van het Memisanieuws een lijst van
vier tweekoloms-bladzijden met pu-
blikatles ten behoeve van ontwikke
lingswerkers. in het Nederlands en In
het Engels, o.m. over windenergie,
methaan bereiding uit organische af
val. zonne-energie. etc. Als u overi
gens dit blad eens ergens ziet liggen
in een bibliotheek of waar dan ook:
Kijk het dan eens terdege door, want
elke keer is er wel iets interessants
en bruikbaars in te vinden.
VRAAG: Waar laat ik oude flessen en
papier, 't Wordt niet opgehaald en er
zijn geen containers. Was het oude
statiegeld op flessen niet beter?
ANTWOORD: Wij zouden dat lijstje
nog wel verder kunnen aanvullen.
hout van kapot meubilair, lorren,
metaalrestjes, enfin welvaartstroep!
Ik raad u aan uw vragen maar eens
voor te leggen aan iemand, die mis
schien wel in de gemeenteraad zal
komen. Deze zaken horen ten slotte
bij de gemeentehuishouding
VRAAG: Wat is het adres van „Groe
ne Aarde" (Greenpeace).
ANTWOORD: Stichting Greenpeace
Nederland, postbus 1089, 1400 BB.
Bussum.
REACTIE van een lezertes?) over
moederdag: Een knipsel uit het femi
nistisch maanblad Emma van mei
1978: Uit een herinneringsbijeen
komst. een Jaar na de dood van haar
moeder, georganiseerd door een
Amerikaanse uit Philadelphia (Anna
Jarvis) in 1905, groeide een groot
scheepse campagne, die door de
Methodistenkerk krachtig gesteund
werd. In 1914 verklaarde de presi
dent van de VS. Woodrow Wilson, de
tweede zondag in mei tot de nationa
le moederdag. In Duitsland vierde
men die dag na 1923. De Nazi's gre
pen de gelegenheid aan om de moe
der, die in de eerste plaats voor de
kleine soldaatjes moest zorgen, op
een speciaal voetstuk te zetten. In
Nederland is men reeds vroeg met de
viering van deze dag begonnen. Hier
uit blijkt weer zonneklaar, dat orga
niseren kan leiden tot een zure dood
in een nog zuurdere pot. Het was ook
nu weer voor veel moeders en groot
moeders een fijne dag met onbetaal
bare lieve dingen.
VRAAG: Ik liet een ameublement
opnieuw bekleden en zocht bekle
ding uit stalen van de beste Mohair.
De prijs was ernaar Volgens een
familielid was het echter een synthe
tische stof. Een staaltje gaat hierbij.
Is dit uit te zoeken?
ANTWOORD: Een paar employés
van een van de grootste zaken in
meubeltextiel in ons land hebben uw
staaltje onderzocht. Inderdaad is het
een kunststof en de prijs die u noem
de, was zelfs voor de beste Mohair
veel en veel te hoog. Enfin: Het zit
erop en ik vind het verdrietig, u niet
iets anders te kunnen melden. Is u
lid van de Consumentenbond? Kunt
u bewijzen, dat u Mohair bestelde?
Eén troost is er: Niet de stof, maar
het werkloon maakt het bekleden
van zo'n bankstel een kostbare ge
schiedenis. Heeft men u per meter
een paar tientjes (of meer) afgezet,
op de totale kosten maakt het niet zo
heel veel uit. Alleen uw plezier in dat
opgeknapte meubelair ls grondig be
dorven en dat lijkt me voor u, maar
toch ook voor het familielid, dat de
opmerking plaatste, een heel ver
drietige zaak.
VRAAG: In Trouw van 18 mei 1968
stond een afbeelding van een oude
prent: de dood van Graaf Adolf bij
Heiligerlee voorstellende. Waar zou
ik van die prent een goede reproduk-
tie kunnen krijgen?
ANTWOORD: Informatie over een
oude prent zoudt u u woont daar
niet zo ver vandaan bij de Stich
ting Atlas van Stolk (Aelbrechtskolk
12. Rotterdam-Delfshaven, tel. 010-
767433) kunnen inwinnen
HULP VAN LEZER: Een poosje ge
leden vroeg een van onze lezers of we
iets wisten om de mussen weg te
houden van onder zijn dakpannen.
Men schrijft ons: Eerst alle bestaan
de nesten weghalen, dan onder de
eerste panlat boven de goot on
veer 7 cm breed gaas spijkeren en£
pannen daarop drukken.
VRAAG: Ongeveer 15 jaar geled
heb ik In Parijs (Mogador) gewelt
genoten van een super-operette J
chaël Strogoff". Marcel Merkes
Paulette Mervel speelden hierin
en een groot Russisch ballet,
Irana Grjeblna, maakte het tot
heel bijzonders. Er werden plaat£
namen gemaakt en helaas heb ik
niet gekocht. Zou die plaat nog
gens te krijgen of te lenen zijn?
ANTWOORD: Het lijkt me volslai
onmogelijk om die plaat hier op lr
duiken, maar die „Delfsblaui
bordjes bleken ten slotte ook uit
DDR te komen, om van de Belg
melkbus te zwijgen. Ik hoop er v
u dus het beste van. In deze 1
wordt ons: Veel succes op
speurtocht toegewenst. We willei
graag een paar weekjes Parijs t
aan gooien, want in „Paris" is I
nog steeds „Springtime"
n «»»t
T
