Nieuwe Leidsche Courant | 1978 | 27 mei 1978 | pagina 17

Hollanders in Michigan
Dp zoek naar hun herkomst

n

Bouwfonds
hypotheken

7,5%|7,7% 8,3%

Uit brieven van lezers

e nazaten van Van Raalte

Ford-auto's terug

Kerkelijk protest
tegen atoomkoppen

Waarschuwing van
staatssecretaris
voor jongeren

Bouwfonds

Veronique
Sanson

Chansons en
rock op
hoog niveau

'Music centres'
niet al te best

Fransman
uitgewezen

nj=

K

iTERDAG 27 MEI 1978

BINNENLAND

Trouw/Kwartet

17

loor J. W. Schulte Nordholt

iondagochtend in Holland. Uitgestorven straten, verstilde huizen, en, verbeeld ik mij dat?
en bijzonder vriendelijke hemel er boven. Al de afstammelingen van de Hollandse immigranten
ijn opgetrokken naar hun godshuizen, zo'n vijftien hervormde en vijftien gereformeerde kerken,
n een stad van 26.000 inwoners. Ik heb het niet nageteld, want wie zou daar niet stil van worden. Er
chiet me een versje van vroeger te binnen (was dat uit Johannes de Heer?): „Als de dag met
'ouden glans, aanlicht aan de hemeltrans trekt om naar Gods huis te gaan, jong en oud het
eestkleed aan."

?ij zaten met vrienden in een in-
enoegelijk godshuis, gebouwd in de
eventiger jaren van de vorige eeuw,
een stijl die hier nu met de naam
W Carpenter-Gothic", timmermans-
J othiek, wordt aangeduid, naïef lan-
elijk Victoriaans, gelukkig dank zij
Ie nobele inspanning van „preserva-
M^iorusts" (het equivalent van onze
heemschutters en andere monumen-
len-verdedigers) hersteld en be
naard. Wij hoorden een preek die
mij weer ontgaan is. omlijst met
gezangen in plaats van psalmen, ge-
^^iracht door het hier gebruikelijke
^^oor in rooie jurken. De dominee is
ln het saffraan! De goede organist
een Worstelt met de te romantische
,en- Rijzen.

Jan

(Vis dominee Van Raalte daar nu nog
teel pens binnen kon stappen, wat zou hij
er wel van zeggen? Of anders gezegd
hoeveel hebben de Hollanders die
en fich hier in de vorige eeuw vestigden,
;ure hewaard van het erfdeel der vaderen,
tn in hoeverre zijn ze ver-amerikani-
seerd? Dat is natuurlijk een vraag
die niet in een krante-artikel afdoen
de beantwoord kan worden. Alleen
(naar een paar indrukken durf ik
opschrijven, meer niet. Met de sym
pathie van een buitenstaander, die
graag verre verwanten herkent.
want als je wat langer in den vreem-
nJ de vertoeft, gaat het vaderland en
Blies wat daar mee samenhangt weer
meer voor je betekenen.

J.W. Schulte (hoogleraar in
de geschiedenis en cultuur
van Noord-Amerika, dichter,
psalmberijmer, medewerker
aan het Liedboek voorde Ker
ken) was het afgelopen stu
diejaar gasthoogleraar aan de
universiteit van Ann Arbor in
Michigan.

Voor hij naar Nederland te
rugkeert, stuurde hij ons drie
beschouwingen over Ameri
kanen van Nederlandse af
komst en hun invloed op het
leven in Amerika (en ook een
beetje over de schrijver zelf).
Hierbij het eerste artikel.

lijk begraven konden worden. Die
eerste jaren in Holland, Michigan,
waren een dal der schaduwen des
doods, en alleen met uiterste wils
kracht en omdat Van Raalte zelf
overal was en voorop ging. kwam
men er door.

Zulke gTote offers werden gebracht
om het beloofde land binnen te gaan
en velen murmureerden: „hebt gij

ons naar deze wildernis gebracht om
ons hier te laten sterven!" Tenslotte
de uitkomst, de vooruitgang, de ge
stadig groeiende welvaart, het bou
wen van een beschaving. En dan
daarmee gepaard, volgens de eeuwi
ge ironie der menselijke, al-te-men
selijke geschiedenis, de terugval in
het heden, de alledaagsheid, en al
spoedig het getwist en gekrakeel.

Van Raalte had zich in Amerika
weer aangesloten bij de hervormde
kerk, de Dutch Reformed Church,
zoals zij daar bestond. Wat wilde hij
liever dan eenheid, verzoening! En
de oude Hollandse christenen in New
York en langs de Hudson waar zij
sinds de zeventiende eeuw woonden
waren zo buitengewoon behulp
zaam geweest toen de nieuwe immi
granten arriveerden. Alleen al uit
dankbaarheid zei hij „ja" op hun
uitnodiging.

Conflicten

Maar dat leverde spoedig conflicten
op. Over allerlei zaken: gezangen zin
gen. niet meer uit de catechismus
preken, en dergelijke haarkloverijen,
maar ook diepere zaken van levens
wandel: omgang met de zwarte me-

dZeldzaam

>of<

Maar wie over de Hollanders in Mi-
jQfjjChigan schrijft moet in elk geval met
dominee Van Raalte beginnen. Ik
heb de laatste tijd zoveel mogelijk
over die merkwaardige man gelezen,
VNhier en daar, want een werkelijk
'^'^goed boek over hem bestaat er niet.
89SEn ik begin te denken dat hij met al
-—zijn hebbelijkheden bij het zeer zeld-
^^zame soort mensen behoorde, die
__men als christenen kan aan duiden.
Ik bedoel daarmee dat hij al maar

Gdoor weer de aardse werkelijkheid te
i buiten wilde gaan, geen vrede kon
j vinden, leed onder het bestaan. En
dat hij altijd weer droomde van een
Hieuw begin, dat hem altijd weer
ontging. Dat was de diepste grond
cht.van zijn naar Amerika gaan. Uitge-
r d9Btoten door de hoogmoedige Her
vormde Kerk van zijn dagen „ver
leef mij, Moeder Kerk, wij zijn maar
iensenwerk") kwam hij in een enge
feei van getwist om de waarheid
;erecht, en leed onder de verscheurd-
leid der christenen, zoals hij zo ont
bét roerend getuigt in een brief aan
roen van Prinsterer.

Amerika was zijn nieuwe begin, zoals
iet al voor zovelen was geweest. Het
noest echt nieuw zijn. daarom ging
lij werkelijk met de zijnen in de
rildernis wonen, in wouden waar
:ijn Overijsselse en Gelderse boeren
liet tegen opgewassen waren. De
ilaats die hij koos was praktisch,
ïield hij zich voor, aan het Michigan-
neer, met kans op goed transport en
landel. Maar tegelijk afgezonderd,
rer van de besmettelijke menselijke
jeschaving. En dat betekende de
neest bittere strijd met de natuur,
invoorstelbare ziekte en ellende, da
gelijkse doden die niet eens behoor-

De zogenaamde Van Raalte-kerk in Holland in de staat Michigan.

demensen bijvoorbeeld. Daar ont
brak nogal wat aan onder de oude
hervormden in New York en wij heb
ben nog de getuigenissen van de
ontzetting die eenvoudige mensen
uit Overijssel aangreep als ze zagen
dat bij het Avondmaal mensen naar
kleur gescheiden werden. In Michi
gan bestond het probleem niet. maar
het was voor sommigen één van de
redenen van wantrouwen tegen de
hereniging.

De grote oorzaak der scheuringen,
die in 1857 en 1882 plaats vonden,
lag, vooral in het laatste jaar, in de
vraag of vrijmetselaars lid konden
zijn van de kerk. Dat was een echt
Amerikaans strijdpunt: de hele ne
gentiende eeuw is er in de Verenigde
Staten, juist onder het gewone volk,
een fel anti-vrijmetselaars-senti
ment geweest, dat zich soms zelfs
uitte in politieke partij-vorming.

Maar voor de Hollandse kolonisten
was het niet allereerst de geheimzin
nigheid der vrijmetselaars die werd
afgewezen, maar hun optimisme. Ik
heb zelfs de indruk dat de hele theo
logische strijd in de nieuwe wereld
draaide om dat punt: hoeveel aan
vaardt men van een omringende we
reld die zich zelf redden kan en daar
voortdurend blij mee bezig is? De
meer of mindere mate van amerika
nisering is een kernpunt geweest in
de kerkelijke twisten der immi
granten.

En het hele proces van acculturatie
moet dan ook aan zulke criteria ge
meten worden: de houding tegen
over het Amerikaanse optimisme,
ter zake van de vrijmetselaars, ter
zake van de drankbestrijding (nog in
1012 kon een theoloog in Calvin pol
lege de „prohibition" veroordelen als
een menselijk streven, maar hij had
de droge wind tegen), terzake van de
politieke keuze (bijna overal werden
de Hollanders trouwe Republikei
nen, behalve in Pella in Iowai. Dat is
een studie die tegenwoordig met
kracht her en der wordt aangevat en
waarvoor zelfs een speciale organisa
tie, een „Dutch-American Historical
Workshop" in het leven is geroepen.

Herkomst

Want wij leven nu in een tijd dat het
bewustzijn van herkomst, van „eth
nic conciousness", van „roots", zoals
het populair heet, zeer in de mode is.
En de Hollandse nazaten willen
graag weten hoeveel ze nog hebben
behouden van de erfenis van vroeger
en hoeveel verloren. Zo komt Van
Raalte ook weer in de aandacht, en
ik blijf maar hopen dat iemand eens
de moed krijgt om een boek over die
actieve en daarom tragische heilige
te schrijven, een eerlijk boek dat
hem niet hagiografisch maar mense
lijk tekent. Want biografische ge
schiedschrijving moet altijd tussen
de klippen van te veel bewondering
en te veel afbraak doorzeilen.

En hoe staat het nu met de Hollan
ders hier in Michigan? Hoe Hollands
zijn ze nog? Zoals gezegd, dat is niet
zomaar te peilen. Het is maar op
uiterlijkheden dat ik afga. Ik zie hun
kerksheid, hun degelijkheid, ik er
vaar hun hartelijkheid, en ik voel
een 'zeker verwantschap die is blij
ven bestaan. Hun uitstekende „Col
leges", Hope College in Holland, Mi
chigan, gesticht door Van Raalte,
Dutch Reformed, en Calvin College
in Grand Rapids, Christian Refor
med, zijn beide gemeenschappen die
uitblinken door hun hoge peil en
aanspreken door hun aardige atmo
sfeer.

Ds. A. C. van Raalte (1811-1876) was een van de predikanten van de Afschei
ding van 1834. In 1846 vertrok hij als leider van een financieel-zwakke groep
emigranten uit de afgescheiden kerk naar Michigan in Noord-Amerika. Van
Raalte kocht, grotendeel uit eigen middelen, een groot stuk bosland in West-
Michigan, waar de nederzetting Holland verrees. Van Raalte heeft daar in 1851
een christelijke academie gesticht, waaruit het de nu nog bestaande Hope
College is voortgekomen.

Calvin is meer Hollands gebleven.
Tot mijn droefheid bevond ik dat in
Hope. de oude „school" van Van
Raalte, niets meer aan de vaderen
gedaan wordt; niets meer. Misschien
wordt dat nog eens hersteld in deze
tijd. In Calvin weet men meer van
Nederland, onze taal wordt er uitvoe
rig onderwezen en daar is grote be
langstelling voor, en er zijn diverse
docenten die voortreffelijk werk
hebben gedaan. De grandioze Revi-
us-vertalingen van Henriëtte ten
Harmsel zijn, vind ik, een voorbeeld
van meesterschap, en Stanley Wiers
ma's vertolkingen van Achterberg
mogen er ook zijn.

Banden

In het algemeen, de banden met het
vaderland in de verte bestaan nog, er
zijn tradities bewaard, al zijn er ook
verloren. Men zou natuurlijk ook
omgekeerd kunnen redeneren. Is het
niet bijna een wet dat emigranten
hardnekkiger vasthouden aan be
paalde overleveringen dan de ach
terblijvers? Vooral godsdienstig zou
dat best waar kunnen zijn. Zo is
onder onze Michiganse stamverwan
ten de strijd om de vrouw in het
ambt in volle gang. De Hollandse
Michiganers zouden ons best kun
nen voorhouden dat wij de erfenis
der vaderen verloochend hebben,
niet zij. Maar daar moet dan bij
worden gezegd dat het wel een be
paald soort erfenis is. een soort ge-
stolten, ietwat cliché-achtige samen
vatting van het Hollanderschap. Een
imago van de godvruchtige, hard
werkende, hyper-zindelijke Hollan
der op klompen tussen de tulpen bij
de molen. Zo'n beeld wordt ijverig
verspreid, bijvoorbeeld in het in
Amerika alom immens populaire
„tulip-festlval", dat elk jaar in mei in
Holland, Michigan, gehouden wordt,
in de stad zelf en rondom de erg
mooie, plank voor plank uit het moe
derland geïmporteerde molen, aan
een meer schilderachtig opgesteld.
Dan worden de straten geschrobd en

het plaatsje wordt overstroomd door
wel een half miljoen toeristen.

Suikerzoet

Zo wordt er veel gedaan in Amerika
om de werkelijkheid te verfraaien
met lieve en bovendien voordelige
verbeelding. Die dan ook vanuit Ne
derland krachtig gestimuleerd wor
den door commerciële ondernemin
gen. Waarom verspreiden wij toch
zo n suikerzoet beeld van onszelf? De
banden tussen de thuisblijvers en de
kolonisten worden er in elk geval
door versterkt, dat is waar. En die
groeien waarschijnlijk toch al nu de
communicaties zoveel verbeterd
zijn, en bovendien de westerse men
sen overal steeds meer één gezicht
krijgen.

Maar helemaal gelijk hier en daar
zijn we nog lang niet. Neem onze
nationale drankgewoonten. Probeer
eens om vijf uur 's middags in Hol
land. Michigan, een glaasje jenever
te drinken. Waar staat toch dat
fraaie citaat van Abraham Kuyper:
de calvinist is niet grootgebracht
met de chocolade-ketel? In Amerika
wordt hij opgevoed met melk en
coca-cola. Er is een rigoureus anti
drank-complex, met specifieke reli
gieuze aspecten. De oude calvinisten
en puriteinen kenden dat niet, ik
vermoed dat het in de achttiende
eeuw ontstaan is, dat de methodis
ten de relatie godsdienst-geheelont
houding bedacht en vanuit Enge
land naar Amerika gebracht hebben.

Dat was alles uiteraard zeer begrij
pelijk vanuit de sociale omstandig
heden de derhalve zeer eerbaar.
Maar het heeft er toe geleid dat men
vaak in deze streken bij het Avond
maal een soort limonade schenkt
lnplaats van wijn, en dat staat wel
ver van ons af. Van mij tenminste,
het is één van de redenen waarom ik
hier in mijn Amerikaanse woon
plaats de Dutch Reformed Church
niet bezoek. Maar over de Ameri
kaanse godsdienstige zeden en de
mijne schrijf ik liever een andere
keer verder

Korte duidelijk geschreven, liefst aan één kant getypte, brieven kunnen worden
gestuurd naar Secretaris Hoofdredactie Trouw/Kwartet, Postbus 859. Amsterdam. Bij
publikatie wordt de naam van de schrijver vermeld

Kat en kater (1)

lerkwaardig, dat de schrijver van
.Vandaag" (Trouw, dd. 25 mei j.l.)
•t terecht vindt, dat vóór de oorlog
t lidmaatschap van een fascisti-
he partij niet geoorloofd was, maar
it bij het lidmaatschap van de
.munistische partij „zich steeds
r vragen voordoen" en de schrij-
in dit verband spreekt, dat hij in
ft algemeen van zo weinig mogelijk
boden houdt en zelfs hier aarzelt,
ider nu bepaald een zwart-wit-
ihema-redenering te willen volgen,
fb ik altijd gedacht, dat elke dicta
iur uit den boze was en is, en dat
et weinig uitmaakt, of men nu van
ie fascistische kat of van de commu-
listische kater gebeten wordt, beide
ijn immers afschuwelijk.

Imslcrdam A. Krook

Kat en kater (2)

andaag '25 mei) schrijft uw „Van-
iag'-schrijver tot slot: „Iedere
eun aan een bewind dat deze men-
r. vul verachting behandeld, is te
ïroordelen en werk van verdwaas-
fn Dat bewind slaat dan op de
ïvjet-Unie en deze mensen zijn dis-
denten aldaar. Ik heb ook bezwa-
n tegen deze aspecten van de So-
et maatschappij en ik acht het
attig dat b v Amnesty Internatio-
tl daar stelling tegen neemt. Toch
frn ik van mening dat in onze „vrije"
ffreld oneindig veel ergere misstan-
n bestaan, b v in de vorm van
ilp aan dictaturen in de derde
reid

imstrrdam Dirk Vecnslra

Vaccinatie (4)

Wanneer het Gods wil is dat mensen
polio krijgen zou hij ook vanuit Zijn
liefde de mensen in staat stellen deze
ziekte te bestrijden. Wanneer de
mens dit niet inziet, dan straft hij
zichzelf en stelt anderen aan gevaren
bloot. Deze houding is gelijk aan het
recht in eigen handen nemen waar
door men zijh Heer uitschakelt en
dus krijgt wat men door eigen schuld
toekomt.

Poeldijk J. C. Kohier

Vaccinatie (5)

Nergens wordt, dacht ik, het in te
nemen standpunt ten aanzien van de
polio-inenting duidelijker onder
woorden gebracht dan in het schone
boek Jezus Sirach, hoofdstuk 38.
Vers 1. Houd de arts in ere. want gij
hebt hem nodig, en ook hij is door de
Heer geschapen (m.a.w. de Heer
heeft hem die functie gegeven). Vers
4 De Heer laat de aarde genees
krachtige kruiden voortbrengen en
een verstandig man versmaadt die
niet Vers 6-8. Hijzelf heeft de
mensen kennis gegeven om verheer
lijkt te worden in zijn wonderbare
werken. Met die kruiden stilt de arts
de pijn. en de apotheker maakt er
balsem van De werken van de Heer
vinden nooit een einde en van Hem
komt genezing over de aarde Vers
12a, 13. Voor de arts moet gij een
plaats inruimen er zijn immers
ogenblikken dat de goede afloop in
zijn handen ligt.

Abcoude Joh. C. Janascn

Bejaardenoratorium

Het zgn. „Bejaardenoratorium"
werd in mei 1976 voor het eerst in de
Grote Doelenzaal in Rotterdam in
mei 1976 binnen de serie „Middag
concerten voor bejaarden" uitge
voerd. Tijdens de uitvoering daarvan
hebben tientallen bejaarden uit pro
test de zaal verlaten. M i. terecht,
omdat in dit hele muziekstuk geen
enkele positieve waarde aan de zgn.
„derde levensfase" wordt toegekend.
De bejaarden werden op een ruwe
wijze geconfronteerd met de dood.
Voor vele bezoekers en bezoeksters
was dit onverteerbaar, omdat bij ve
len van hen verse wonden waren
geslagen. Sommigen van hen gingen
met betraande ogen hun kleding in
de garderobe ophalen. Van een om
roeporganisatie als de KRO. een cul
turele instelling met een heel goede
reputatie, valt mij deze heruitzen
ding bitter tegen, omdat in R.K.
kring zo ontzaggelijk veel positief
werk ten behoeve van de bejaarden
wordt verricht. In de zaal waren ook
oudere religieuzen, die hun veront
waardiging over dit stuk hebben uit
gesproken. Dit stuk werd enkele da
gen later in Amsterdam uitgevoerd.
Uw eigen recensent Jac. de Kort
heeft in uw eigen blad dit stuk volle
dig afgekraakt.

Rotterdam J. E. van de Burg

AMSTERDAM - Ford Nederland
heeft ongeveer 46 000 auto's terug
verwezen naar de dealers voor een
reminspectie. De verbindingsnippel
van het gescheiden remsysteem van
de Taunus-, Granada- en Cortina-
personenauto's en van de Transit-
bes tel auto's gefabriceerd tussen no
vember 1976 en maart 1978 moet
worden vervangen. Inspecties van
Ford hebben uitgewezen dat in som
mige gevallen wat remvloeistof uit
de nippel kan lekken. De vervanging
van de nippel duurt een half uur en is
gratis.

Van een onzer verslaggevers
BAARN Het Interkerkelijk Vre
desberaad en de werkgroep Stop de
N-bom in Baarn hebben in een geza
menlijk telegram aan de Tweede Ka
mer geprotesteerd tegen het rege
ringsbesluit de Lance-raket van een
atoomkop te voorzien. Ze wijzen er
in het telegram op dat het besluit in
strijd is met het regeringsprogram
ma de atoombewapening terug te
dringen.

Van onze parlementsredactie
DEN HAAG Veel jongeren zullen
er rekening mee moeten houden dat
ten gevolge van de snel voortschrei-
dende technische en maatschappe
lijke ontwikkelingen vaker van be
roep zal moeten worden veranderd.

Staatssecretaris De Jong (onderwijs)
zei dit gisteren in Nijkerk tijdens de
opening van het examencentrum
van de vereniging tot bevordering
van elektrotechnisch vakonderwijs
in Nederland.

Volgens de staatssecretaris moeten
de jongeren daar ook goed op wor
den voorbereid. Aan de andere kant,
aldus De Jong, moet ook worden
bedacht dat de levensvervulling van
de mens bepaald niet alleen bestaat
uit het uitoefenen van een beroep
„De beroepsopleiding zal ook aan
dacht moeten besteden aan het alge
meen maatschappelijk functioneren
en de individuele ontplooiing."

2 jaar vast 5 jaar vast 30 jaar vast
Ook voor bestaande panden.

Maak een afspraak hij een
Bouwfonds-infocentrum:

Afkmja» Bolenl-Ml 28 Tal [phone]
an 12 17 98

AmoHool RagentmiHMn 34 Tal (0331304 70.

WU TH (0201 26 72 32
Ai.-'j.j.,.". KinaiiKaai 14-16 (hoa* SuiKmtrtiMt)

Tal (Mil 64 13

A>nh«m Koninqtlral698 Tel [phone]
A »-,«n Maru 20 TH 106970)169 67

9.<nk..i,Mi8 7 Tal (0631313080
Ck'li Ookiwngal 170-172 (lila»bouw leelsndl
TSlOIIOOl 1 33 10

G'onmutn Pci/efwaq 68/62 |ing*ng recht» neaat
Admiraal d»RuylHll*i) Th (060)18 30 33

|0 N««upl*.r>13 TH (0 70l66 0800
Anegang 29 lat (023)3138 62

11 Slat ion» wag 30 Tat (06100) 604 36
<>ng«rd 201 Tal 103200) 7 74 74
Uig Hone Dallt 2 Tal (01180)2 7168

N'itnjgtQ. Patvaga Molenpoort 46
TH (080123 22 80

a 73A TH 1010)136810

m AiHiettraet 12 (Interboow-2eHandl

>0118360

t NachtegeHMraat 72 TH (030)3187 44
Statronttlreet 74 TH (06760)16644
Tek wal 2 TH (06200)116 41

as. Bounfmds Nederlandse Gemeenten.

door Geert Kistenmaker

AMSTERDAM - De nu 29-Jarige
Frangaise Veronique Sanson be
hoorde tot de talloze veelbelovende
chansonières, totdat zij in 1972 de
Amerikaanse zanger Stephen Stillis
ontmoette. Een Jaar later waren zij
getrouwd en Veronique probeerde
haar carrière voort te zetten in de
Nieuwe Wereld Langzaam onder
ging haar stijl de invloed van de
Amerikaanse muziek, culminerend
in de vorig jaar verschenen lang
speelplaat „Hollywood"

Haar typische composities die zowel
op de chansontraditie als op klassie
ke stijlfiguren gebaseerd zijn. kregen
een eigenzinnige aanpak, dankzij de
medewerking van een groep ervaren
zwarte sessie-muzikanten. Maar
steeds bleef haar muziek Europees,
door haar Schubert-achtig pianospel
en haar soepele stem. die ijl en met
een kenmerkend tremolo kan klin
ken. maar ook vol en brutaal

Veronique Sanson is een ras-muzl-
kante, zoals donderdagavond duide
lijk bleek in de Amsterdamse Sones-
ta Koepelzaal tijdens èen uitgebreid
cóncert met een volledig Amerikaan
se band. Spaarzame Engels gespro
ken aankondigingen onderbraken de
in grote vaart gebrachte voorname
lijk Frans gezongen nummers, waar
onder het bekende „Quand tu sera
plus ici" Zonder de band speelde zij
aan de witte vleugel enkele prachti
ge. harmonisch zeer moeilijk ge
structureerde chansons, waaruit
bleek dat zij ook met gemak alléén
een boeiend programma kan maken

Na de pauze werd weer in volledige
bezetting (bass, drums, toetsen, gi
taar. slagwerk en twee vocalisten)
gespeeld, nu zelfs aangevuld met
vier blazers. Een dik uur lang werd er
stevig swingend gerock-and volled
waarbij Sanson af en toe ook nog
aardig gitaar speelde Het publiek
Uet zich uiteindelijk winnen voor de
charmante energie van Veronique
Sanson en wist haar nog te bewegen
tot twee toegiften. Ook zonder de
huip van de incognito achter het
podium rondlopende Stephen Stills
heeft zij zich bewezen als een origi
neel componiste en vaardig muzi
kante.

Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG De kwaliteit van zo
genaamde „music centres" draai
tafel, tuner, versterker, cassettere
corder en soms geluidsboxen inéén
is in de regel onder de maat.
Volgens de Stichting Vergelijkend
Warenonderzoek, die 21 van deze ap
paraten onderzocht, kunnen slechts
twee merken het opnemen tegen een
geluidsinstallatie van ongeveer de
zelfde prijs, die uit losse onderdelen
is opgebouwd.

De ingebouwde cassetterecorders
van music centres zijn vaak ver be
neden peil en ook het radio< tuner)ge
deelte is niet zelden van een beden
kelijk niveau. De bijgeleverde ge
luidsboxen zijn over het algemeen
van lage kwaliteit. Slechts op de
platenspeler en het versterkerge
deelte valt volgens de stichting VWO
weinig aan te merken.

De twee apparaten die de toets der
kritiek wel konden doorstaan, kos
ten beide ruim vijftienhonderd gul
den. Voor dat bedrag kan de consu
ment zelf een redelijk tot goede ge
luidsinstallatie samenstellen, aldus
de stichting. Bovendien heeft een
music centre het nadeel dat bij een
defect soms het gehele apparaat is
uitgeschakeld.

DEN HAAG (ANP) De 25-jarige
Parijzenaar Stephan Viaux-Peccate
is gisteren vanuit de gevangenis in
Den Bosch op transport gesteld naar
Frankrijk. Daarmee is de beslissing
van staatssecretaris Haars van justi
tie om de man aan Frankrijk uit te
leveren, uitgevoerd.

Frankrijk had Nederland om uitleve
ring verzocht, omdat Viaux-Peccate
ervan verdacht wordt in augustus
vorig jaar in Frankrijk een bank
overval te hebben gepleegd, waarbij
een gendarme en twee burgers wer
den neergeschoten Vlaux Peccate
heeft op alle mogelijke juridische
manieren geprobeerd zijn uitleve
ring te voorkomen HIJ kan in Frank-,
rijk onder de guillotine komen als hij
daartoe veroordeeld zou worden

Viaux-Peccate had als laatste moge
lijkheid een kort geding tegen de
Nederlandse staat aangespannen bij
de rechtbank ln Den Haag Daarin
eiste hij dat met zijn uitlevering ge
wacht moest worden totdat de Raad
van State zich in laatste instantie
over zijn uitlevering had uitgespro
ken. Ook wilde hij weten welke ga
ranties staatssecretaris Haars van
justitie had ontvangen van Frank
rijk dat hij niet ter dood zou worden
gebracht. De president wees deze
eisen op 23 mei echter af. Daarna
stond niets meer de uitlevering in de
weg.