De majoor houdt van mensen
f
DICHTBIJ l
rouw
commentaar
M
Alida Bosshardt van het Leger des Heils gaat met pensioen
eemoed in de regeling (1)
eemoed in de regeling (2)
^eiherfst
CDA-aansteker
verboden voor
lid stembureau
pob en dora nog altijd bezig
voorwereldlijk
slakkenhuis
=1
ISDAG 24 MEI 1978
Trouw/Kwartet
«isteren in de Tweede Kamer
gekeurde wet investeringsrege-
(WIR) is een mager schepje
orden uit de welgevulde keuken
j idealen over mogelijkheden om
J conomische groei overeenkom-
de wensen te richten en om
r winst in meer werkgelegenheid
te kunnen zetten. De nu aange-
len WIR biedt in feite niet meer
enige aanknopingspunten voor
betere regionale spreiding voor
werkgelegenheid en hoe het ooit
eens uitgebouwd kan worden
:en instrument dat investeringen
st aan hun belasting van het
eu, een beslag op schaarse
."i i idstoffen, de creatie van arbeids-
tsen en hun vernieuwingen op
nisch gebied is vooralsnog een
>t vraagteken.
schril steekt dit alles af bij de
ggestemde idealen zoals die zijn
™"^at in bijvoorbeeld het CDA-
;ramma. Niet bij brood alleen,
rin wordt gewag gemaakt van de
jdzaak van een soberder levens-
nd
stijl, het voeren van een goed rent
meesterschap, om zuiniger om te
springen met schaarser wordende
grondstoffen, om het al te zwaar
belaste milieu te ontzien, om een
beheersing ook te bewerkstelligen
van onze economische orde, waarin
men zich in alle rust kan afvragen
welke investeringen wel en welke
niet zinvol zijn; zonder voortdurend
het gevoel te hebben opgejaagd te
worden door economische wetma
tigheden.
Zeker, het betreft hier een uiterst
weerbarstige materie die zich niet in
een handomdraai laat regelen. Wat
dat betreft behoeven we slechts te
rug te gaan tot de tijd dat het
probleem veeleer was al te uitbundi
ge investeringen in met name de
Randstad een halt toe te roepen.
Het was een liberale minister (Lang-
man) die toen het vrije ondernemer
schap begrensde met het instrument
selectieve investeringsregeling: hef
fingen voor bepaalde investeringen
in daarvoor aangewezen gebieden.
door Jan Roelfs
AMSTERDAM „Ik was vijftig toen ik ging autorijden, de
laatste jaren draaide ik 40.000 kilometer per jaar, spreekbeurten
tot in de uithoeken van het land. Straks moet ik naar Bruinisse.
Overnachten is er niet bij, in de nacht ga ik terug naar de Wallen.
Geleidelijk kreeg ik er een nieuw publiek bij: de werkers van de
nacht, de vrachtwagenchauffeurs, in de wegcafé's, in de motels,
waar ik dan een glas warme melk drink. Jawel, zo'n 150 tot 200
spreekbeurten per jaar, die overdag niet meegerekend, voor de
Rotary, de Lions, afdelingen van de vrouwenbonden, avonden
van de kerk. Het viel me wel eens te zwaar, dan zette ik m'n
Fiatje aan de kant van de weg en deed een slaapje."
oliecrisis en de stagnatie van de
lomische groei met het pro-
m van de klimmende werkloos-
maakte het instrument echter
vanzelf overbodig. De vragen
;n toen veeleer: hoe zetten we
r winst om in meer werk, want
■^mstateerd was dat nogal wat
iteringen arbeid overbodig
ikten. Tegen die achtergrond
jjh de WIR ontworpen, in feite
grote pot met overheidsgeld,
ruit verstrekt zou worden aan
ch steringen. die aan de eerder ge-
j^jmde doelstellingen zouden be-
voorden.
j ptar zelfs met deze zak van sinter-
la is (heel wat anders dus dan de
der genoemde SIR) bleek het
buitengewoon moeilijk investe-
:n in de gewenste richting te
jen. Want wie bepaald wat ge-
ist is? De 'overheid? Maar op
t, nd waarvan dan wel. Zal de on-
is nemer het zelf niet beter weten?
'W torn de overheid werd gedwon-
objectieve criteria te formuleren
ldi r vraagstukken als welke investe
ren wel en welke niet bijdragen
de creatie van arbeidsplaatsen,
innovatie van de industrie, de
Ün lasting van het milieu, enzo-
rts.
Het is tekenend voor de huidige
situatie dat men het tot nu toe niet
verder heeft gebracht, dan een extra
premietoeslag voor investeringen in
zwakke regio's. En zelfs daarvoor
heeft de Tweede Kamer de afgelo
pen weken hard moeten vechten,
omdat minister Van Aardenne (eco
nomische zaken) al te snel geimpo-
neerd bleek te zijn door de argu
menten van Brussel dat hiermee het
beginsel van de vrije concurrentie
geweld werd aangedaan. Mede dank
zij het parlement is de eerste stap
echter toch gezet en heeft de rege
ring inmiddels ook aangekondigd de
volgende stappen te zullen zetten.
Wie het taaie gevecht echter nog
eens vergelijkt met de welhaast on
bevangen idealen van weleer kan
een gevoel van weemoed nauwelijks
onderdrukken. Kennelijk zijn we zo
verstrikt geraakt in economische
wetmatigheden, dat we bijna ge
neigd zijn het hoofd er maar bij neer
te leggen. Het taaie gevecht van de
afgelopen weken zou daarvan een
illustratie kunnen zijn. Tegelijker
tijd is het echter hoopgevend dat
men het gevecht heeft willen voe
ren. Wellicht komt er toch een echte
WIR.
Alida Margarethe Bosshardt Ne
derland kent haar als „de majoor"
hoewel zij officieel luitenant-kolonel
is gaat afremmen, haar pensioen
gerechtigde leeftijd nadert. Zij
treedt terug, maar niet helemaal, uit
„het leger zonder wapenen", het Le
ger des Heils, dat zij bijna een halve
eeuw op haar zo eigen wijze heeft
gediend.
Blijmoedig, nuchter en vooral nog
immer energiek, zo komt ze over
tijdens ons gesprek in haar rommeli
ge kamer papieren, rapporten,
boeken op éénhoog boven het
Goodwill Centrum aan de Oude
Zijds Voorburgwal, met vensters op
die heel eigen buurt van het oude
Amsterdam. Zij gaat verhuizen naar
een flatje aan de overkant; zij blijft
in de wijk, waarmee ze is vergroeid,
waar men haar als geen ander kent
en waardeert.
Bloemen
„Ik krijg soms bloemen mee na af
loop van 'een spreekbeurt, gisteren
nog. Ik geef die dan, als ik naar huis
loop, aan een van de meisjes achter
de ramen. Ik had er een op het oog,
maar ze zat er niet, ze had „werk".
Komt nog wel eens.
De „Goodwill" is er met haar tachtig
mensen in vaste dienst „het is een
héél bedrijf, hoor" voor de buurt
in wijde omgeving. „We zijn 24 uur
beschikbaar, in dit opzicht zijn we in
de buurt de enige dienstverlenende
instantie, met onze 42 gezinsvereorg-
sters en onze vijftien maatschappe
lijk werkenden, stagiairs inbe
grepen."
De problemen: alcohol, drugs, pros
titutie, bejaarden, eenzamen, daklo
zen. Gemiddels bellen er 's nachts
drie tot acht mensen aan, met ver
zoek om onderdak, om hulp. Je
vraagt naar achtergronden, naar oor
zaken.
„Kijk eens, vroeger hoefde je niet
voor negen uur 's avonds met De
Strijdkreet op pad te gaan. Maar
vandaag de dag is het rosse leven
niet meer aan de donkere uren de
sfeer van geheimzinnigheid ge
bonden. Alles is veel opener ge
worden."
Welvaart
Kolonel Bosshardt vindt dat de wel
vaart mogelijk stimulerend heeft ge
werkt op de groei van de problemen.
In dit verband meent ze dat de agres
siviteit en de vereenzaming belang
rijker zijn dan bij voorbeeld de pros
titutie en de porno. Ten aanzien van
beide laatste terreinen heeft zij de
indruk, dat er een zekere „verzadi
ging" is ontstaan, dat men op de
porno grotendeels raakt uitgekeken.
Hoewel de prostitutie niet afneemt,
draagt die toch niet een uitgespro
ken „exploderend" karakter.
„De welvaart, het vele dat mogelijk
is geworden, blijkt groepen mensen
niet te kunnen bevredigen, men wil
steeds meer. Bij dit alles is de een
zaamheid echt niet alleen in de
sector van de bejaarden beslist
verontrustend. Onze middelen en
mogelijkheden zijn natuurlijk be
perkt. We beschikken bij voor
beeld niet over een opvang voor
drugverslaafden, we hebben ook een
doorverwijzende functie. Er zijn op
vangplaatsen, hier, in ons centrum,
voor de eerste hulp. daarnaast heb
ben we dan onze onderkomens, bij
voorbeeld voor thuisloze mannen en
vrouwen elders in de stad."
Eén van haar zorgen is voorts de
bezuiniging vanwege CRM op het
maatschappelijk werk.
Terug naar de prostitutie, wat be
reikt het Leger op dit terrein? „We
mogen stellen dat er jaarlijks veertig
tot vijftig prostituees, via bemidde
ling van ons dit arbeidsveld ver
laten."
Temidden van de „jongens" van het haar vertrouwde tankstation. Een volle
lank past bij haar ..volle" energie en haar crossen door stad en land. Haar
omgeving slaakt telkens een zucht van verlichting als ze veilig thuiskomt, want
die vindt dat ze wel eens onstuimig rijdt. De dagen, waarop ze in het Goodwill-
centrum is. zijn extra bruisend. Haar medewerkenden zeggen: „ze is een
dominerende figuur, zo is nu eenmaal haar persoonlijkheid. Maar voor ons is
het allerminst een opgave om daarmee te leven en te werken."
Terugblik
De geboren Utrechtse was van haar
43 Amsterdamse jaren er dertig
ET WEER door Hans de Jong
Weerrapporten
m
f ik zij druiloor Noordzee zit de
'tl] 1 in het weer. Gisteren leek het
die laagdrijvende wolken, die
Jide wind eerder een herfst- dan
v vrolijke meidag. Mei speelt het
ijaar wel „over de kouwe". Met die
3laJhoudend hoge winden uit noord-
t tot noordwest. De kikkers, die
"dag met volle blaas kwaakten in
,nhboeresloten voelden het goed aan.
gens overlevering zit er dan trou-
fis geen zomer in de bus maar een
v v longering van de bestaande on-
an( redigende toestand. Overigens
de warme lucht uit oost tot
h( loost wel dichtbij. Maandagmid-
is het in Noordwest-Duitsland
23 graden geworden en bracht
.Arrenberg het zelfs tot 25 graden,
^weerkaarten van gisteren gaven
dat langs de noordzijde van een
ressiekern boven noordwest-
tsland warme en vochtige lucht
he*de hogere niveaus vorderingen
i ikte in de richting van oost- en
ral noordoost-Nederland. Als ge-
daarvan kan het gisteravond en
nacht ook binnen onze grenzen
een onweersbui zijn gekomen,
itselijk natuurlijk. 24 uur daar-
kwam het in de DDR op veel
IS lts
itsen tot zo'n show.
uurlijk brandt de vraag op uw
j en wanneer we weer uit de put
omhoog zullen krabbelen. De com-
puterkaarten uit Londen lokaliseren
de Duitse depressie donderdag nog
over Duitsland maar daags daarna is
hij naar de Alpen teruggeduwd door
een hogedrukgebied van 1025 milli
bar boven Finland. Dit verklaart
zich tegendraads (is van noordoost
naar zuidwest: teken van aanhou
dende stabilisering) naar het zeege
bied ten noorden van Schotland.
Tussen beide systemen komt dan
een noordoostelijke tot oostelijke
circulatie op gang in de trant van die
welke een dag eerder al door „Wash
ington" voor zaterdag was weerge
geven.
Op het weer in ons land zal dit een
gunstig effect hebben, ten minste
wanneer de papieren prognoses rea
liteit zullen worden. Niet dat het dan
op slag veel wanner wordt (hou het
eerst maar op maxima van 17 tot 19
graden), maar de zon zal in de droge
re luchtsoort betere kansen krijgen.
Van de Azoren (1030 millibar) strekt
zich een uitloper in opbouw uit naar
IJsland. Daardoor blijft West-Euro
pa onbereikbaar voor oceaandepres
sies. We zien dan ook juist een noord
oostelijke stroming langzaam nog
terrein winnen in de richting van de
Noordzee.
Op de zon is het aantal vlekken
afgenomen tot 105 (maandag 140).
Weerrapporten van
gisteren
Amsterdam
De Bilt
Deelen
Eelde
Eindhoven
Den Helder
Rotterdam
Twente
VUsslngen
Zd. Limburg
Aberdeen
Barcelona
Berlijn
Bordeaux
Brussel
Frankfort
Oenève
Helsinki
Innsbruck
Klagenfurt
Kopenhagen
geheel bew.
geheel bew.
geheel bew.
geheel bew.
zwaar bew.
geheel bew.
terwijl de tien-centimeter-straling
toenam van 130 tot 135.
Nu, na zoveel jaren stoppen ze daar
in De Bilt de grond temperatuur nog
niet in de computer, omdat die te
veel variabel is, afhankelijk van bij
voorbeeld de bodemgesteldheid zo
als begroeiing, is er zee of is er land.
Die grondtemperatuur is niet zo re
presentatief. Veel beter bruikbaar
zijn de temperaturen van de 1500
meter, 5000 meter en 9000 meter-
lagen.
Locamo
Londen
Luxemburg
Madrid
Malaga
Mallorca
München
Nice
Oslo
Parijs
Rome
Spilt
Stockholm
Wenen
Zürich
Casablanca
Tunis
geheel bew.
geheel bew.
hall bew.
regenbul
zwaar bew
geheel bew.
regen
geheel bew.
onbewolkt
regenbul
half bew
geheel bew.
regenbul
zwaar bew.
licht bew
zwaar bew
geheel bew
half bew
half bew
regenbul
zwaar bew
licht bew
Ucht bew
onbewolkt
zwaar bew
regen
zwaar bew
zwaar bew
HOOGWATER, donderdag 25 mei Vllssingen
i 33-16.55. Haringvlietsluizcn 4.56-17.26. Rotter
dam 6.49-19.13. Schevcnlngcn 5.46-18.14, IJmul-
den 6.23-18.51. Den Helder 10.42-22.59. Harlingen
0 38-12.54. Delfzijl 2.43-15.00.
werkzaam in het Goodwill-Centrum
op de Wallen, met evenveel vermaar
de kerstfeesten, eindeloos veel ac
ties, ook in financieel opzicht, tel
kens, rusteloos.
„Ik wilde, als tiener verpleegster
worden, maar het Utrechtse zieken
huis, waar ik mij meldde, keurde mij
lichamelijk af. Ze vindt dat nog een
„lachertje", deze werkende vrouw,
die ook gewend is geweest van de
nacht een dag te maken, die niet
alleen heeft gewerkt zo lang het dag
licht scheen.
Haar tien minder bekende Amster»
damse jaren, die zijn voorafgegaan
aan haar arbeid in de binnenstad,
liggen in het nu verdwenen kinder
huis, de „Zonnehoek" op Rapen
burg, destijds een hartkamer van de
oude Jodenbuurt, op de plaats waar
nu het nieuwe gecombineerde com
plex van brandweer en politie staat.
Bij de Anne Frankstraat, waar deze
heilsoldate een onderdeel van haar
levenswerk, met de hulp van velen,
concreet zag worden: het bejaarden-
verzorgingscentrum van haar Leger.
Joodse kinderen
Tot aan het tijdstip, waarop de Duit
sers ons legerwerk verboden ver
klaarden. brachten Joodse ouders er
hun kinderen, ze stonden ze gewoon
af. We hebben ze bij ons laten onder
duiken, ze gingen mee naar onze
illegale vestigingen elders in het
land, onder meer in Bussum. Geen
van de kinderen is verloren gegaan.
We hebben in de Rapenburgbuurt de
razzia's meegemaakt, we zagen er
onze Joodse schoenmaker, onze
Joodse apotheker zelfmoord
verdwijnen. Tussen de bedrijven
door namen we ook nog ongehuwde
moeders op. Man, man, je kreeg
soms geheimzinnige boodschappen.
Ik ben een keer naar Laren, in het
Gooi gereisd meteen Joods kind, dat
ik op een aangegeven adres op de
stoep moest leggen. Niet aanbellen,
geen contact. Ik heb dat gedaan, in
vertrouwen op God. De Duitsers
hebben me ook een keer opgepakt,
toen ben ik gevlucht. Ik ben onder
gedoken geweest in Beverwijk." In
haar relatie van 46 jaar met het
Leger des Heils is die episode
summier door haar aangestipt een
bijzonder hoofdstuk.
De vrouw, die als meisje van acht
tien jaar tijdens een Legerbijeen-
komst in haar geboortestad aan de
zondaarsbank knielde haar grote
verbintenis zegt dan abrupt: „Wil
je wat drinken, fris of zo?"
Ze was niet afkomstig uit een kerke
lijk milieu, dit winkelmeisje in de
manufacturen, toen ze haar keuze
bepaalde. Ze heeft zichzelf ontwik
keld. maar in de eerste plaats heeft
het turbulente leven dat gedaan. De
bejaardenzorg ligt haar zeer aan het
hart. Heel triest, dat er zo'n tèkort is
aan bejaardenhelpsters.
Mensen
Zij kent veel mensen, maar nog veel
meer kennen haar. Zij en dat geldt
voor het Leger des Heils in het alge
meen heeft vrijwel overal entree,
het staat boven partijen, boven ran
gen en standen
„Ik verheug me er nu al op om op de
avond van de verkiezingen in het
uitslagencentrum Krasnapolsky
rond te gaan met Dc Strijdkreet. Zo
in de trant van „Zouden jullie er ook
eens aan willen denken voor God te
kiezen?"
Haar evangelisatie is ontwapenend,
in wezen is dat haar grote kracht. „Ik
houd van mensen", zegt ze eenvou
dig. „daarom heb ik mij maar in
beperkte mate geleend voor beleids
functies. voor lidmaatschappen van
commissies en zo. Ik werkte altijd
het liefst onder de mensen. Laatst,
op een nacht, na een spreekbeurt in
Friesland, stap ik nog even een café
binnen. Daar zie ik Jaap. pas ontsla
gen *rit de nor. Ik praat met hem, we
zijn oude bekenden. „Nou, Japie,
hou nou je roer recht, jongen", zeg ik
dan.
„Je komt dan" gaat ze verder
„in de sfeer van de woordverkondi
ging, waaraan je de dienstbaarheid
onverbrekelijk dient te koppelen. Je
vraagt me nu: „Wat heb je in je
Legerleven bereikt? Heb je een ide
aal kunnen verwezenlijken?
Kijk eens. in dit leven heb ik willen
staan met mijn geloof in Jezus Chris
tus. om mij In Zijn Naam beschik
baar te stellen, in de verkondiging
van het Woord en in het uitvoeren
van dc daad. met centraal in dit alles
de aanzegging, de verkondiging van
het heil in Christus. Dat is het. niet
meer, maar zeker ook niet minder."
Naar Amerika
Zij gaat naar Amerika om daar gedu
rende een aantal maanden een cur
sus te volgen aan de universiteit van
Syracuse, in het raam van een maat
schappelijk werk-opleiding. toege
spitst op de moderne inzichten ten
aanzien van de bejaardenzorg, de
geriatrie. Samen met nog twee Ne
derlandse dames. die. evenals zij,
daarvoor een uitnodiging hebben
ontvangen. Ze zal daar in de plaatse
lijke afdeling van het Leger des Hells
verkeren.
„Heel boeiend, heel interessant, ik
krijg een soort beurs," aldus de
straks gepensioneerde, die opmerkt
dat het Leger geen pensioen kent. ze
krijgt, aangepast aan haar omstan
digheden. een aanvulling op haar
AOW
De luitenant-kolonel (een relatie met
prinses Beatrix, er zijn wederzijdse
verjaardagcontacten) blijft na haar
afscheid, op de avond van de achtste
juni in de Ronde Lutherse kerk van
Amsterdam, actief. Hoe zou ze ón-
ders kunnen? In mindere mate een
spreekbeurt en liefst wat hand- en
spandiensten aan bejaarden, daar
naast wat meer tijd om te lezen, over
oud-Amsterdam, over de historie
van de stad. over de geschiedenis
van koningshuizen, cn wat borduren.
Driemanschap
Ze zal wel vaak te vinden zijn in
..haar" bejaardenhuis De Gasten-
burg. Er staat een driemanschap ge
reed om haar werk over te nemen,
kapitein G Barkmeijer en zijn
vrouw, voor het geestelijke werk. lui
tenant Lucy de Jong voor het sociale
werk en Ad van Leeuwen, voor de
financieel-administratieve taken.
De dagtaak in het Leger is voor haar
een aflopende zaak. Zij treurt er niet
om; het is goed als een mens af
scheid kan nemen, is haar stand
punt. De media zullen haar missen.
Alida Margarethe, die zo veroverend
bezig is geweest, beslist met veel
humor, op het arbeidsveld van het
Leger des Hells.
In de wachtkamer zitten mensen, er
wordt gastvrij koffie aangeboden.
Lentelicht valt In de historische
ruimte. Telefoons rinkelen.
Passagierende matrozen van oor
logsbodems in de haven slenteren
voorbij. Alom nieuwsgierige kijkers.
Er is altijd verkeer op de wallen van
Amsterdam, de buurt van „de"
majoor.
Van een onzer verslaggevers
RAALTE In de instructie die is
opgesteld voor degenen die woens
dag zullen fungeren als leden van de
stembureaus in Raalte Is een passa
ge opgenomen waarin gevraagd
wordt, in verband met de zo belang
rijke onpartijdigheid', elke vorm van
reclame op de stembureaus achter
wege te laten.
De zin is in de instructie opgenomen
nadat gebleken was dat op twee
stembureaus in de gemeente CDA-
aanstekers gebruikt waren. In een
stembureau had er een aansteker
met de letters CDA op tafel gelegen
en in een ander was er een gebruikt.
Een lid van een politieke partij (niet
het CDA) had er aanstoot aan geno
men en zich tot de raad gewend, die
een onderzoek instelde.
nder redactie van Loes Smit
VERSPILLING
el vrouwen in de politiek in
;eland toch ook al geen zeld-
verschijnsel meer zijn
bijvoorbeeld maar aan Bar-
Castle en Margaret Thatcher
kunnen blijkbaar nog steeds niet
le Britse ambassadeurs aan die
lachte wennen. Voor die in de
irse hoofdstad Oslo tenminste
!de plaats van de vrouw tussen de
rouwen, en in elk geval niet bij
olitiek bedrijvende vrouwen, ook
zit die vrouw zelf eveneens in de
olitiek Deze bepaald nog niet
ude. maar wel uiterst behoudende
n mbassadeur Peter Scott heeft
bijoor zijn stugge mannen-onder-el-
aar-houding een dipjomatiek
rhandaaltje op zijn geweten. On-
rngs gaf hij een diner ter ere van
Noorse minister van justitie, op
Britse ambassade dus. Het eten
kaferliep in een aangename stem-
ling. weet de Sunday Times, maar
*n het gezelschap aan de cognac
a sigaren toe was begon de ambas-
!ur moeilijk te doen al zal hij
wel altijd volhouden dat het pro
bleem juist bij een van zijn gasten
lag. Want hoe gaat dat: in die krin
gen is het gebruikelijk, dat de he
ren zich met de sigaren en hun
drankje in een herensalon terug
trekken en dat hun dames zich heel
bescheiden elders In het pand ver
maken. Nu kwam het voor meneer
Scott erg ongelukkig uit dat dc
minister van justitie voor wie hij
het diner gaf, een vrouw is. De
weinig diplomatieke diplomaat zag
daar geen been in en verzocht zijn
ere-gaste mevrouw Inger Valle net
als de andere dames de kamer te
verlaten en haar neus maar te gaan
poederen of zo. Minister Valle wei
gerde in eerste instantie, maar toen
de ambassadeur beledigd op zijn
stuk bleef staan, wilde ze de zaak
niet op de spits drijven en vertrok
onder protest.
Niet lang daarna hoorde ze van
haar vriendin, minister van milieu
zaken mevrouw Gro Bruntland.
NBddOiSGNOUO
Zo ziet het „Dora"-zegeltje er uit,
waarmee ongewenste reclame en an
der drukwerk teruggestuurd kunnen
worden. Het zegeltje is in werkelijk
heid maare 4'l: bij 4'/, centimeter
groot, maar valt door zijn rode cirkel
voldoende op. In de cirkel staat deze
tekst: „geadresseerde weigert onge
vraagd drukwerk".
dat die ook op de ambassade was
uitgenodigd Onmiddellijk waar
schuwde ze haar welke beledigin
gen ze kon verwachten, waarop mi
nister Bruntland naar haar collega
van buitenlandse zaken stapte en
meedeelde de Britse uitnodiging te
zullen weigeren als ze daar niet van
hun voorwereldlijke after-dinner-
gewoonte af zouden stappen. Er
volgden langdurige onderhandelin
gen met de Britse ambassade die
pas op de ochtend van de dag waar
op het diner zou plaatsvinden, wa
ren afgelopen. Toen had ambassa
deur Scott eindelijk beloofd dat hij
zijn eregaste niet het vertrek uit
zou sturen. En zo gebeurde. Zonder
sigaar, maar met cognac raakte
mevrouw Bruntland na het eten
zelfs in een levendig gesprek met
de Engelsman totdat ze merkte dat
ze wèl de enig overgebleven vrouw
in de kamer was. Later vertelde ze
haar vriendin Inger Valle, dat de
enige die een vreselijk glimmende
neus had, toevallig ambassadeur
Scott was.
Ook weer bergen van dat oninteres
sante drukwerk in de brievenbus
gehad, waarvan een of andere on
dernemer meent of stiekum hoopt
dat iedereen het wel aandachtig zal
lezen? Aanbiedingen voor de
schoonmaak, voor moederdag, fol
dertjes voor encyclopedieën, over
schriftelijke cursussen, blaadjes
waarin men boeken van zoge
naamd 75 probeert te slijten die
de „vlugge beslisser zonder enige
verplichting" voor slechte 5.75
kan verwerven, advertentiekran-
tjes en meer van dat moois? Je
hebt van die brievenbussen voor
al In flatgebouwen met een vuil
nismandje er naast, en daar zal het
ongevraagde drukwerk dus niet
eens mee naar binen hoeven. Maar
dan de stakkers die geen brieven
bus, maar alleen een gleuf in de
deur bezitten, waardoor alle post
van iedere bewoner door elkaar op
de mat terecht komt. Allemaal los
se papieren, waaronder veel rom
mel waarvoor je je dan nog diep
moet bukken ook. Dat geeft pas
een hoop ergernis.
Maar ook onder de mensen met
zo'n makkelijke brievenbus met
wegwerpmaand zijn er genoeg die
zich opwinden over bepaalde vor
men van reclame of van drukwerk
jes van steeds dezefde afzender die
jaar in jaar uit in huh bus vallen. Ze
weten niet hoe ze er van af kunnen,
maar gelukkig zijn Bob en Dora er
nog. „Bob" is de afkorting van de
naam van de milieucommissie
„Buigen of Barsten" van de Neder
landse Vereniging van Huisvrou
wen, Gewest Noord-Holland, en de
bijbehorende „Dora" die van de
actie „Drukwerk Ongevraagd Re
tour Afzender". Die milieucommis
sie is drie jaar geleden begonnen
met de actie tegen verspilling van
papier door al dat ongevraagd gea
dresseerd en ongeadresseerd recla
medrukwerk. en die actie loopt nog
steeds. De maatregelen die „Bob"
en „Dora" tegen die toevloed van
drukwerk voorstellen, helpen echt.
zegt de milieucommissie.
Dit zijn een paar van die tegen
maatregelen: van geadresseerde re
clame kan het adresbandje, de en
velop of eventueel een bestelbon
worden opgestuurd naar Ant
woordnummer 666 van het Genoot
schap voor Reclame In Amsterdam
(zonder postzegel). Zulke reclames
kunnen ook ongefrankeerd naar de
afzender terug worden gestuurd
met een door de milieucommissie
uitgegeven zegel, waarop deze
tekst staat: „verspilling van ener
gie en grondstoffen; geadresseerde
weigert ongevraagd drukwerk. Re
tour afzender". Eigen naam en ad
res doorstrepen en als het goed is.
wordt dan uw naam en adres uit
het adressenbestand verwijderd
waarin u ongevraagd terecht bent
gekomen. Deze Dora-zegels zijn te
bestellen door overmaking van drie
gulden op postgiro 2419207 ten
name van E. Bouma, Amsterdam;
er komen dan tien velletjes met elk
acht zegels ln de bus. Tot slot is er
ook nog iets te doen tegen ongea
dresseerd reclamedrukwerk. De
Vereniging Milieudefensie en Kon-
sumenten Kontakt samen hebben
een sticker voor op de brievenbus
gemaakt met het duidelijke op
schrift „geen reclamedrukwerk".
Drie van deze stickers zijn te krij
gen door storting van 1,25 op
postgiro 102000 ten name van de
Vereniging Milieudefensie. Am
sterdam.
Had Christopher Hudson beter met
geld kunnen omspringen, dan had
hij intussen een niet onaardig kapi
taaltje gehad. Maar ln plaats daar
van is Christopher (23) totaal fail
liet. „Ik hoop dat mijn schuldeisers
de vijftig slakken in mijn badka
mer als betaling willen accepte
ren." zegt de Londenaar. „want dat
is echt alles wat ik nog bezit."
Hugson houdt er wat Je noemt een
slakkenhuis op na. Tot ver over de
grenzen had hij een naam op te
houden, niet alleen als handelaar ln
bijzondere slakken (die verkocht
hij als huisdieren), maar ook als
jager van reuzeslakken, die hij bo
vendien altijd heelhuids en onbe
schadigd uit verre landen naar
Londen wist te vervoeren. Zo kwam
hij begin dit Jaar met een Afrikaan
se landslak thuis, zo'n kanjer, dat
Hudson er zelf van zei: „Ik moet 'm
wel een monster noemen; hij Is het
gewoon." Hudson liet zijn slakken
aan hardloopwedstrijden meedoen,
en hield lezingen voor radio en tv.
Zijn handel groeide en bloeide en
tot nu toe had hij er zeker al een
ton aan over kunnen houden. Maar
„houden", dat is voor hem juist het
probleem „Ik geel nou eenmaal
geld uit ais water." zegt Christop
her. „Ik kan niet anders. Het ls erg
leuk geweest, en dat hebben we dus
gehad."
