4
m
'Er is erg veel in het vak bedorven'
H
Jfll
P,:"
lie tekening van een leze
Trouw
commentaar
IR
<Bl
Public relations en theologie
plecht op arbeid
Eerste hoogleraar in de leer van de public relations:
ederlands schip beste bij oliebestrijding
PP"
JS'
Knallende donder
S! DICHTBIJ l
—IS
jeu de boules in een gracht
staking
protest
heksenwet
dochters
vakantiekerk
iC'ERDAG 27 APRIL 1978
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
5
uc
'RR is ooit een tijd geweest dat ge-
l/fAil tt(*e onderwijzeressen en kleuter-
isters onder zware druk werden
et om toch weer te gaan werken,
r slot van rekening hadden zij op
iten van de gemeenschap gestu-
erd en dan was het ook redelijk
zij insprongen waar er een tekort
i leerkrachten bestond.
tijden zijn veranderd. Er dreigt
een gigantisch overschot aan
rkrachten. Een schoolbestuur in
cuwarden heeft daarom reeds
iloten hier in het benoemingsbe-
Qd rekening mee te houden. Voort-
7jn wil het bestuur geen vaste aan-
jlling meer geven aan getrouwde
puwen die geen kostwinster zijn.
redenering is kennelijk dat vrou-
!n geen recht hebben op werk als
|n man al een baan heeft.
Tl
geval in Leeuwarden staat niet
een. Nog niet zo lang geleden is
de Katholieke Onderwijs
reniging een heftige discussie ge-
erd over de vraag of in de akte
a benoeming moest worden be-
■^ém\d dat niet-kostwinners er bij
^JWjcrimping van de school het eerst
OpLd moesten. Die bepaling werkt in
l nadeel van gehuwde vrouwen, al
ii het voorkomen dat ook mannen
door worden getroffen.
schoolbestuur in Leeuwarden
misschien vervuld zijn van de
:e bedoelingen. Maar er worden
:h een paar denkfouten gemaakt,
de eerste plaats stelt het bestuur
premie op ongehuwd samenwo-
n. Want wie na een tijdelijke
istelling graag een vaste benoe-
wil, doet er verstandig aan nog
:n mét trouwen te wachten. Als
buit dan eenmaal binnen is, kan
stap naar het stadhuis zonder
Ier risico worden gewaagd.
r Dg
dacht
zo te
»ijt vai
en ze
noeite
nan erl
n jij ni
reactii
,,Ach
lommu
moet
assen,
ntschu
t wel
geschat»
ie zoi
e een f
so zal
iij mij
tegen!
hoort
de b<
haar
Dver, E
oor
int,
en dai j
toestatn
ieprvolgens druist het schoolbestuur
tegen de geest van de bepaling in
wetboek, die ontslag verbiedt
aanleiding van huwelijk of
angerschap. Nu gaat het bij de
^zetting van een tijdelijke in een
e aanstelling formeel niet om
•lag. Maar wie zijn of haar werk
f cd doet mag na een jaar rekenen
OU tsl
op een vaste benoeming. Verande
ring van de burgerlijke staat mag
dan niet worden aangevoerd als ar
gument om iemand de laan uit te
sturen.
Zolang een schoolbestuur een tijde
lijk aangestelde leerkracht nog wel
kan gebruiken, lijkt weigering van
een vaste aanstelling misschien iets
minder ernstig. Maar ook dat is een
misverstand. Het behoort namelijk
tot de verworven rechten van onder
wijzend personeel, van mannen zo
wel als vrouwen, dat zij na hun
proeftijd een vaste benoeming krij
gen. Die vaste aanstelling geeft hun
niet alleen grotere garanties bij in
krimping van de school, maar ook
een betere bescherming van hun
rechtspositie in ander opzicht.
Wij kunnen niet inzien hoe je als
schoolbestuur in je benoemingsbe
leid onderscheid kunt maken tussen
man en vrouw. Waarom zal men een
man wel, een vrouw geen vaste
aanstelling geven? Heeft de vrouw
die wil werken minder recht op
arbeid dan de man? Is werkloosheid
voor een vrouw die wil werken min
der erg dan voor een man?
Iets anders is het, wanneer men de
vraag opwerpt wie bij inkrimping
van een school het eerst voor ontslag
in aanmerking komen. Dan moet er
gekozen worden. Men kan dan
waarschijnlijk het best afgaan op
leeftijd en aantal dienstjaren, zoals
ook buiten het onderwijs gebeurt.
Het lijkt misschien redelijk in deze
gevallen ook het kostwinnerschap in
het geding te brengen. Toch vragen
wij ons af of dat rechtvaardig is. Het
recht op arbeid kan moeilijk afhan
kelijk worden gesteld van de inko
menspositie van het gezin. Vindt
men het onrechtvaardig dat in som
mige gezinnen een dubbel inkomen
wordt genoten, dan moet daartegen
iets worden ondernomen in de sfeer
van de belasting. Maar het gaat niet
aan inkomenspolitiek te bedrijven
door de helft van de Nederlandse
bevolking het fundamentele recht
op arbeid te ontzeggen.
ISTERDAM Het Nederlandse
hjebestrijdingsvaartuig „Smal Agt"
het enige schip dat voor de kust
i Bretagne daadwerkelijk iets
ift kunnen doen bij de bestrijding
de enorme olievelden, die een
olg waren van de ramp met de
ioco-Cadiz.
is van Franse zijde gezegd tij
een gesprek in Bonn over inter-
beginjt
n wi
Duitse
t?"
lodig,
iet vo
kan
n. Ze leningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent,
verleitjtbus 859. Amsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden,
sven.
il lang
ir zal
ckend
•ngen I
oet ze
gevra
ïme ge
t hope
Wat
innen
Een I
at.
..Kom
(t een
ook tl
>ervol
K
door Leo Kleyn
Onlangs nog werd hij pijnlijk getroffen door een kop ln deze
kant. De Nederlandse hockeyploeg had in de strijd om het
wereldkampioenschap de tweede plaats weten te bereiken, maar
wat las hij in zijn lijfblad? „Holland mist goud." Tien Jaar
geleden zou hij nog gelezen hebben: „Holland wint zilver".
Andere kranten, die hij er speciaal even op nalas, drukten zich al
even negatief uit. „Journalisten", zegt hij misprijzend, „zien
tegenwoordig alleen nog maar de negatieve aspecten."
nationale samenwerking bij de olie
bestrijding.
Het Nederlandse vaartuig heeft voor
de Bretonse kust achttien ton olie
weten op te zuigen in zeer korte tijd.
Daarna werd het moeilijker, omdat
alles al op de kust lag. De Fransen en
Engelsen hadden dertig tot veertig
schepen ingezet.
Dr. Anne van der Meiden (48) deelt
deze berisping aan de journalistiek
uit in een gesprek dat handelt over
een andere vorm van de zogeheten
massacommunicatie, public rela
tions. De beoefenaren van dit vak
staan bij sommigen in een kwade
reuk. Ze worden, om Van der Meiden
zelf te citeren, wel beschouwd als
gladstrijkers en mooipraters. Ge
heel anders dan journalisten lijken
ze vaak een wat al te positieve instel
ling te hebben.
Hoewel niet gecharmeerd van mooi-
praterij, vindt Van der Meiden wel
dat je ook best oog mag hebben voor
de leuke kanten van het bestaan,
bijvoorbeeld voor de inspanningen
die hockeyspelers zich getroosten
om zilver in de wacht te slepen. Een
public relations officer zou op dat
zilver, en niet op het gemiste goud,
de nadruk leggen.
Dat Is natuurlijk heel nobel, maar
intussen laadt zo'n functionaris vaak
wel de verdenking op zich bepaalde
onaangenaamheden dood te zwij
gen. Rept hij, in dienst van een che
misch bedrijf, om maar iets ergs te
noemen, ook over de bezwaddering
van het milieu waaraan de onderne
ming zich schuldig maakt? Geërgerd
antwoordt Van der Meiden op die
vraag dat er aan zo'n bedrijf toch
ook veel positieve kanten zitten, dat
je'niet onmiddellijk over alle slech
tigheid hoeft te struikelen.
Doorpratend eerkent hij dat dood
zwijgen daarvan met recht als glad
stri jkerij gekwalificeerd zou kunnen
worden. In de public relations, zegt
hij, mag en moet ook de keerzijde
van de medaille getoond worden. Of-
het gebeurt, is een andere vraag.
Maar er zijn, weet hij wel, „collega's
genoeg die het moeilijk hebben".
Misverstanden
Van der Meiden mag als deskundige
op het onderhavig terrein worden
beschouwd. Deze maand is hij be
noemd tot bijzonder hoogleraar in
de leer van de public relations aan de
Rijksuniversiteit in Utrecht vanwe
ge het Nederlands genootschap voor
public relations. Hij is de eerste
hoogleraar in Nederland in deze
nieuwe tak van wetenschap.
Dat is geen geringe eer, niet alleen
voor Van der Meiden zelf, maar ook
voor al die public relations officers
die tot nog toe met lede ogen moes
ten toezien hoe hun vak werd mis
verstaan en ondergewaardeerd. De
wetenschappelijke status die dat
vak nu is verleend, kan daaraan ein
delijk eens een eind maken.
De misverstanden werden gekweekt
door types als dat zangeresje dat
aankondigde „in de public relations"
te willen gaan, en daaraan toevoegde
dat het haar wel leuk leek linten
door te knippen en winkels te ope
nen. Maar al te vaak werd van public
relations (afgekort: PR) gesproken,
als het er slechts om ging de verkoop
van een produkt te bevorderen. „Er
is erg veel in het vak bedorven",
constateert Van der Meiden. „De bo
nafide PR-man heeft daar buitenge
woon onder geleden."
Helemaal uitgestorven zijn de beun
hazen nog niet. Nog steeds zijn er die
zichzelf voornamelijk beschouwen
als hts master's voice, zoals het type
in PR-kringen wordt aangeduid.
Maar volgens Van der Meiden heb
ben deze beoefenaren van het vak
hun langste tijd wel gehad. „Ze zijn
er nog wel, die jongens die de pers te
pletter praten, maar journalisten
hebben daar natuurlijk ook hele
maal geen behoefte aan."
Glazenwasser
Bij zoveel geknoei rijst de vraag wat
eigenlijk onder public relations
Anne van der Meiden(foto: Dirk Ketting)
moet worden verstaan. Wellicht dekt
dit uit de States overgewaaide be
grip een wat al te onbestemde in
houd. Met de door het Genootschap
gehanteerde definitie („het stelsel
matig bevorderen van wederzijds be
grip tussen een organisatie en haar
publieksgroepen") kun je wel een
paar kanten op.
Van der Melden zegt het niet zo op
definities begrepen te hebben. Hij
gebruikt liever de omschrijving dat
het in dit vak te doen is om „syste
matische zorg voor relaties van orga
nisaties met andere organisaties,
met mensen en met publieksgroe
pen, zowel intern als extern".
Dat is een mondvol, die ook nogal
onder abstracties gebukt gaat. Ter
verduidelijking zegt Van der Mei
den: „Er wordt wel beweerd dat het
een typsiche glazenwassersfunctie
is. Zowel van binnen als van buiten
wordt het raam schoongemaakt.
Daar zit wel wat in."
De PR-man. zo valt hieruit te begrij
pen, heeft niet alleen tot taak ervoor
te zorgen dat de organisatie goed
„overkomt", zoals dat tegenwoordig
heet, hij dient ook intern zendings
werk te verrichten. Juist die laatste
bezigheid onderscheidt hem van de
reclameman, die uitsluitend extra
vert bezig is. en ook van de voorlich
ter, al kan voorlichting wel weer wor
den beschouwd als een onderdeel
van de public relations.
Over de verschillen tussen public
relations, reclame en voorlichting
bestaan veel misverstanden. Ze wor
den in de hand gewerkt door voor
lichters die er zich wat al te gretig op
beroepen public relations te bedrij
ven, en door reclamemannen die aan
hun bureaus lichtvaardig PR-afde
lingen toevoegen. Vooral dat laatste
„trekt de hele zaak scheef", vindt
Van der Meiden. „PR wordt op die
manier een charmante reclametech
niek."
De ware PR-man is in de ogen van de
nieuwe hoogleraar een „staffunctio
naris op hoog niveau", met dien ver
stande dat hij zich niet bekommert
om „het verdienen van de centen".
Van der Meiden plaatst hem in de
beleidssfeer, in die zin dat hij „het
beleid naar binnen toe helder moet
maken."
De PR-man, zegt hij, kan worden
beschouwd als „een soort communi
catief geweten" binnen de al dan
niet commerciële organisatie waar
aan hij is verbonden. „Sommigen
spreken ook wel van een ethisch
geweten, maar dat gaat mij wat te
ver. Het is natuurlijk wel zo dat de
PE-man op bepaalde ethische din
gen kan wijzen."
Bij wat grotere ondernemingen heeft
het management vaak bitter weinig
zicht op wat zich binnen en buiten
het bedrijf afspeelt. Wie zaken doet,
heeft daaraan meestal zo de handen
vol, dat hij geen of weinig tijd over
houdt om zich het hoofd te breken
over de reacties die hij daarmee op
roept. Die niet eenvoudige taak is
weggelegd voor de PR-man. Werk
loosheid hoeft hij niet te vrezen: Van
der Meiden wijst erop dat de buiten
wacht (waartoe ook de werknemers
in het bedrijf zelf kunnen behoren)
„steeds dringender vragen" aan de
onderneming stelt.
Vroeger wilde zo'n PR-man er wel
eens mee volstaan te roepen dat er
niets aan de hand was, maar volgens
Van der Meiden moet hij er tegen
woordig veeleer op hoog niveau voor
zorgen dat er inderdaad geen vuiltje
aan de lucht is. De PR-man moet,
naar zijn woorden, „zowel brand-
blusapparaat als oliespuit zijn."
Overstelpend
Volgens Anne van der Meiden zouden colleges in de leer
van de public relations verplichte leerstof voor alle aan
staande predikanten moeten zijn. Zelf is hij theoloog en
staat hij vrijwel elke zondag op de kansel van de Vereni
ging van vrijzinnig hervormden. Door zijn studie van de
public relations is hij naar zijn zeggen heel anders gaan
preken.
Ik hen veel meer hoorder-gericht geworden. HTben opge
voed in een sfeer waarin de zender centraal stond en het
volk er maar voor moest zorgen dat het de boodschap
oppikte. Uit de communicatieleer heb ik dit begrepen: wat
ik ook onderneem, de hoorder maakt het beeld. Je moet
ook altijd maar èén thema bij de kop pakken. Ik ga wel
eens naar anderen luisteren. Die behandelen dan in hun
preek twaalf onderwerpen. Dat is een reuzefout."
Van der Meiden studeerde theologie in Amersfoort en
Utrecht en promoveerde in 1972 bij prof. dr. J. de Graaf op
het proefschrift „Mensen winnen", waarin hij de relatie
tussen ethiek en propaganda naging. Hij was verkooplei
der bij de uitgeverij Bosch en Keuning, adjunctdirecteur
en tijdelijk directeur van het Nederlands wetenschappe
lijk instituut voor toerisme in Breda en hoofd van de
afdeling public relations van de Utrechtse universiteit.
Sinds 1976 is hij wetenschappelijk hoofdmedewerker in de
leer der massacommunicatie aan deze universiteit, een
functie die hij blijft bekleden. Het bijzonder hoogleraar
schap in de leer van de public relations, dat hem 1900
gulden per jaar oplevert, beschouwt hij als een „ere-
baan".
Dat is geen geringe opgave, en een
universitaire scholing lijkt dan ook
niet te hoog gegrepen. Toch zijn het
niet de adspirant-PR-mannen die
zich in Utrecht onder het gehoor van
Van der Meiden zullen scharen. Zij
moeten genoegen nemen met het
wat lagere HBO-niveau.
De nieuwe hoogleraar zal zijn wijs
heid ontvouwen ten overstaan van
academici die in hun beroep best
wat kennis van public relations kun
nen gebruiken, alsmede van degene-
ne die de nieuwe wetenschap als
bijvak kiezen bij hun studie van de
leer van de massacommunicatie.
Het gesprek met Van der Meiden
wordt herhaaldelijk onderbroken
door telefoontjes. Vergenoegd stelt
de hoogleraar vast dat de belangstel
ling voor zijn colleges, die hij met
ingang van september gaat geven,
overstelpend is. Het wederzijds be
grip zal bloeien als nooit tevoren.
HET WEER door Hans de Jong
Weerrapporten
Het zou gisteren maar elf graden
worden, maar zie wat er gebeurde.
Met zuidelijke winden drong de war
mere lucht door in de hogere niveaus
en ook op de grond was er een duide
lijke stijging van temperatuur te
constateren, op veel plaatsen in het
zuiden tot zeventien graden graden
en Roosendaal zelfs 18.7 graden. En
de zon maar schijnen eerst, maar
toch niet de héle dag. Tussen drie en
zes uur werd het drukkend (Ouder
kerk aan den IJssel) en kwam er een
gelige lucht op. De barometer ging
sneller dalen en wat niet verwacht
werd.het begon van het zuiden uit
te donderen.
In Roosendaal begon het feest al om
vijf uur, in Rozenburg half zes. Int
Almkerk kon er zo ongeveer om de
twintig seconden gerommel gehoord
worden uit een heiige lucht waaruit
om zes minuten voor zes de eerste
verticale bliksem werd waargeno
men. „Echt een zomereffect", aldus
medewerker Alderliesten. Op het-
moment dat er in Noord-Nederland
nog niks te doen was bij temperatu
ren van elf of twaalf graden en een
harde oostelijke wind. In Zwijn-
drecht deden enorm harde knallen
de ruiten rinkelen. Ook boven de
Biesbosch, Dordrecht en achter Zalt-
bommel was zo het een en ander te
beleven: Zoetermeer meldde zich om
kwart over zeven.
De actieve weersverschljnselen zijn
te weeg gebracht door een kleine,
vanuit België ons land binnengeko
men, depressie (998 millibar) die zich
vervolgens naar het noordwesten
ging richten. Het was een afsplitsiing
van een ander minimum dat eergis
teren al boven Bretagne en de Golf
van Biskaje was gearriveerd. Door
dat het minimum daar bleef liggen,
kon langs de oostelijke flank zachte
re lucht uit het Middellandse Zeege
bied vorderingen in noordelijke rich
tingen maken. De onweersbui pas
seerde tussen zes uur en half zeven
ook Beijerland.
De kaarten voor vrijdag en zaterdag
geven voor de scheidingslijn tussen
warme cn koudere lucht nog steeds
een positie over Nederland. Dit biedt
voor de komende dagen uitzicht op
enigszins veranderlijk weer met peri
odieke bui, nu en dan wat zon en
temperaturen van eerst in het zuiden
nog circa zeventien graden en naar
mate het weekend nadert, opnieuw
enige daling. In het noorden blijft
het koeler, bij twaalf tot vijftien gra
den. Deze surprise zou er niet ge
weest zijn zonder het afstandelijk
blijven van een koud hogedrukge-
bled bij IJsland.
Lezeres N. M. R. Wuis te Heerde
schreef, dat zij onze krant 's morgens
als een „ochtengebedje" beschouw
de. Pagina 1: het nieuws, ach op je
nuchtere maag; pagina 2: Het syno
dale nieuws: ach, idem. altijd wel
iets om je over op te winden: voor en
tegen, voor en tegen, wanneer wor
den we het eens? Pagina 5: en
maar dat weet u niet elke morgen
gegrinnik tegen de man die zelfs een
storm „smeuiig" maakt.
Wel deze man heeft op zijn beurt
hartelijk gelachen om de stijlvolle
reactie uit Heerde en raakte geïmpo
neerd door enkele bijgesloten werk
jes uit de dichtbundel „achter de
zonnebril" van haar tweede ik Bé
van TesseL
Pensioen in dorp
binnen dit huis
heerst rust
tevreden ga ik óm
hier is het veilig
hier kan het harnas uit
het masker af
het uitzicht
op de laatmaargroeientuin
geeft mij natuurlijke gedachten
Is het geen puur natuur?
HOOGWATER vrijdag 28 april
Vlissingen 6.18-18.42, Haringvliet-
sluizen 6.39-19.07, Rotterdam 8.35-
20.55, Scheveningen 7.26-19.55, Ij-
muiden 8.10-20.39, Den Helder 12.01-
Harlingen 2.09-14.26. Delfzijl 4.29-
16.41.
weer
temp
Amsterdam
zwaar bew
16
De Bilt
licht bew.
17
Deelen
licht bew
16
Eelde
zwaar bew.
12
Eindhoven
zwaar bew
17
Den Helder
zwaar bew
16
Rotterdam
licht bew
19
Twente
zwaar bew
14
Vllsslngen
regenbul
11
Zd Limburg
regenbul
16
Aberdeen
regenbul
7
Athene
zwaar bew,
19
Barcelona
zwaar bew.
17
Berlijn
onbew.
8
Bordeaux
regenbul
13
Brussel
Frankfort
onbew
19
Oentve
zwaar bew
16
Helsinki
half bew
4
Innsbruck
Ucht bew
17
Klagenturt
zwaar bew
14
Kopenhagen
Ucht bew
5
Lissabon
zwaar bew
16
Locamo
Londen
regen
geheel bew
10
7
Luxemburg
Madrid
geheel bew
19
Malaga
zwaar bew.
0
Mallorca
licht bew
10
MQnchen
half bew.
17
Nice
regenbul
licht bew
11
Oslo
5
Parijs
zwaar bew
16
Rome
geheel bew
16
Split
Ucht bew
11
Stockholm
zwaar bew
9
Wenen
onbew.
18
ZQrich
half bew
16
Casablanca
haU bew
16
Istanbul
regen
13
Tunis
Ucht bew
24
1
i i 1
-bnder redactie van Loes Smit
L zelc
'roeger, toen Frankrijk en Enge-
nd nog tot de verre en tamelijk
ildzame vakantiebestemmingen
Jhoorden, kon je nog op bewonde-
:^ne®Trende blikken en uitroepen reke-
delJ| nen als je terloops liet vallen een
re, 15. spelletje jeu de boules gespeeld te
1 99°t bebben- Want dan was je helemaal
zz.ï in Frankrijk geweest. Tegenwoor-
ectiep dig aUggn een vakantie in
Frankrijk niks bijzonders meer,
laster maar voor een spelletje Jeu de
7. kul boules hoef je daar niet meer naar
nt- 2 toe. Dat kun je net zo goed in ons
;en eigen land spelen. Er zijn hier zelfs
ïn« li zoveel beoefenaars en clubs dat
iur sinds vijf Jaar een heuse
H Nederlandse jeu de boules bond
20. P (NJBB) bestaat,
i, 25. t
28. vo Desondanks is het niet zover dat
>uiten heei Nederland de bond en de
..speelplaatsen" kent. Nog niet.
Want dat kan wel eens heel gauw
reranderen, zeker als het toernooi
fossi in de Amsterdamse Keizersgracht
aver, t gespeeld wordt. In de gracht, jaweL
Deze zaterdag, om een uur of
mmm twaalf 's middags, beginnen de
wedstrijden op twee enorme dek
schuiten die in de Keizersgracht ter
hoogte van nummer 335 liggen. Zo
gek hebben zelfs de Fransen het
nog nooit gemaakt en dus zullen de
bijna honderd deelnemers wel op
een flinke belangstelling kunnen
rekenen, als ze elkaar bestrijden
teneinde de „gracbtenbokaal" in
banden te krijgen.
Als ooit het min of meer ln onbruik
geraakte woord „happening" er
gens goed op gepast heeft, is het
wel op dit ludieke dekschuiten-
toernooi. Dat toernooi is trouwens
niet tegelijk de laatste beziens
waardige activiteit van de NJBB
dit jaar: óók in Amsterdam, op het
Museumplein, vinden op 28 mei de
Nederlandse kampioenschappen
jeu de boules plaats. En niet voor
het eerst. Vorig Jaar zijn de allereer
ste Nederlandse kampioenen Jeu
de boules uit de wedstrijden te
voorschijn gekomen. Die zuilen het
dit jaar niet zó makkelijk krijgen,
want sindsdien is het aantal en
thousiaste beoefenaars aardig toe
genomen. De bond telt nu tussen
de vijf- en zeshonderd leden, en er
zijn clubs zowel ln Amsterdam als
in (bijvoorbeeld) Maastricht. Gro
ningen en Middelburg; in Amster
dam zijn er zelfs drie. „Soms wordt
er wel elke dag gespeeld", zegt
NJBB-voorzitter Stan Polman.
„Het is een spel waaraan Je bijna
verslaafd kunt raken."
Maar eerst dus zaterdag. Op de
schuiten zijn voorzieningen getrof
fen om te voorkomen dat boules en
boulers te water raken. En mocht
dat onverhoopt toch gebeuren, dan
is er een duiker ln de buurt om in te
grijpen, dan wel eventuele drenke
lingen te grijpen. En ook een in het
water gevallen toeschouwen zal die
vast niet links laten liggen.
Honderdrieënzestig jaar lang ls al
les ln het bekende Londense hotel
Clarldge gladjes verlopen, en het is
dan ook voor het eerst dat ze er
zoiets als een staking meemaken.
Uit protest tegen het ontslag van
een negentienjarige leerling-kok
zijn meer dan honderd personeels
leden een week of twee geleden ln
staking gegaan; onder hen zijn
obers, kamermeisjes en enkele
chefs Dat alles houdt de gasten die
gewend zijn ln Clarldge te logeren,
niet tegen. Onder hen zijn graven
en hertogen die zolang dc staking
duurt, ten minste hun eigen bed
moeten opmaken.
Mede dankzij wereldwijde protest
campagnes zijn de „Pretoria 12",
twaalf Zuid-Afrikanen die begin
deze maand in de Zuidafrikaanse
stad Pretoria voor de rechtbank ston
den, niet volgens de eis ter dood
veroordeeld. Zes van hen zijn zelfs
vrijgesproken, maar de zes anderen
kregen gevangenisstraffen van ze
ven tot achttien jaar. De Anti-Apart
heids Beweging Nederland is nu be
gonnen met een kaartenactie om te
proberen ook deze straffen ongedaan
te maken. Op de hierbij afgedrukte
kaart staan de namen van de zes
plus die van Solomon Mahlangu, die
al eerder tot de doodstraf is veroor
deeld. Een geschikte tekst is al op de
achterzijde van de kaart gedrukt,
evenals de adressen waar de kaarten
heengestuurd moeten worden: de
ambassade in Den Haag en minister
Van der Klaauw van Buitenlandse
Zaken, die zegt de AABN nog
altijd niets heeft gedaan met de
22.000 handtekeningen voor „de 12"
die hem enige tijd geleden zijn aan
geboden. De kaarten zijn in pakjes
van tien (aan welk adres gericht kan
de aanvrager zelf uitkiezen) voor 50
cent per pakje te bestellen bij de
AABN, postgiro 580900 in Amster
dam. Voor één en twee pakjes moet
met hetzelfde girootje 1,10 voor
toezending overgemaakt worden,
voor grotere bestellingen komt er
wat meer porto bij.
Gratis te krijgen zijn protestkaarten
van CLAT-Nederland, de beweging
die zich inzet voor het welzijn van de
arbeiders in de Latijns-Amerikaan-
se landen. Het protest is speciaal
gericht tegen de ontvoering en ver
dwijning van drie vakbondsleiders
in Argentinië, drie van de duizenden
mensen die in dit Zuidamerikaanse
land spoorloos verdwenen zijn. Het
gaat om Roberto Repetto (zoek sinds
22 maart van dit jaar), Oscar Smith
(11 februari vorig jaar) en Jorge di
Pascuale (december 1976). Wie er
meer van wil weten kan door over
making van 5,70 op postgiro 1918108
t.n.v. CLAT-Nederland te Utrecht
de „Argentiniëmap" bestellen, of
gratis protestkaarten aanvragen
op het adres Nieuwe Gracht 47, 3512
LE Utrecht.
De Britse heksen eisen wettelijke
bescherming. Weliswaar ligt de tijd
dat zij op de brandstapel gebracht
konden worden ver achter hen
(sinds de zeventiende eeuw kent de
Britse wet een verbod) maar veel
heksen lopen volgens eigen zeggen
kans op hun werk ontslagen te wor
den als de baas lucht van hun vrije
tijdsbesteding zou krijgen. Een van
hen. Doreen Vaiiente, heeft aan een
verslaggever van de Daily Express
verteld, dat veel heksen op hun
werk uit angst niet de waarheid
over zichzelf durven vertellen. De
heksen wensen nu onder de hoede
te worden genomen van de „race
relations act", de wet die bescher
ming tegen discriminatie biedt.
Langzamerhand gaat het er op lij
ken, dat dochters voor ouders net
zo belangrijk worden ais zoons. Het
Amerikaanse tijdschrift Red book
heeft tenminste een onderzoek ge
houden onder tachtigduizend, wat
het noemt „blanke vrouwen uit de
Amerikaanse middenklasse", en
daaruit blijkt dat de traditionele
voorkeur voor zoons afneemt. Lie
ver een zoon, zei 19 procent van de
ondervraagden, tegen 21 procent
die liever een dochter zou krijgen;
58 procent had helemaal geen voor
keur. Het allerbelangrijkste vindt
het tijdschrift de 8 procent van de
vrouwen die uitsluitend hun gezin
wensen uit te breiden als ze een
dochter zouden krijgen, tegen 6
procent die dat alleen ln geval van
een zoon zou willen. „Redbook"
ziet ln de uitslag van de enquête
grotere toekomstmogelijkheden
voor dochters.
Tientallen Jaren organiseerde de
gereformeerde kerk van Maastricht
ten behoeve van vakantiegangers
kerkdiensten in de „Stadsschouw
burg". in het centrum van Valken
burg. Vorig Jaar kreeg dat gebouw
een andere bestemming, waardoor
de diensten in de kapel van het
bejaardencentrum Boslust gehou
den moesten worden. Dat centrum
lag nogal uit de buurt, de diensten
konden pas om elf uur beginnen en
dat waren redenen voor de kerke-
raad om naar een ander mogelijk
heid om te zien. Die ls gevonden ln
het „Cocarde-centrum", de nieuwe
stadsschouwburg van Valkenburg
aan de Prins Bernhardlaan. Het
ligt naast het casino, en dat is dus
makkelijk te vinden. Van 7 mei af
worden daar elke ochtend om half
elf weer diensten gehouden voor en
met vakantiegangers.
