Spreidingsbeleid valt slecht
tekening van een lezer
'rouw
commentaar
Woonwagenbewoners uiten onzekerheid met acties
<C.
VHU£n'M£elf-
kleren van de keizer
«zetting Utrechts instituut opgeheven
Lang gewachttoch zacht
jong met oud niet altijd leuk
gered
nationale elvis-dag gevraagd
BAG 16 APRIL 1978
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
lister Albeda verdedigde zater-
dc poging van. het kabinet om
de vele technische en politieke
blemen rondom de vermogens-
wasdeling (VAD) te komen met
beroep op het bekende sprookje
Andersen: de kleren van de
ter. Het oude nog door het kabi-
Uyl ingediende wetsont-
was volgens de minister wel
Alleen er ontbrak iets aan.
collectieve fonds, dat bestemd
zijn voor alle werknemers zou
grotendeels leeg blijven. Of an-
gezegd, de keizer had geen
ren aan
minister kon toen echter in de
ste verte nog niet bevroeden dat
naakte keizer zozeer de ergernis
zijn collega Wiegel zou oproe-
dat hij deze ogenblikkelijk van
toneel wilde laten verdwijnen.
VAD-plannen van het kabinet-
Uyl vol dogmatisme zijn van de
in, zo riep hij gisteravond op een
izingsbijeenkomst van de
uit.
Iigel verkeert met deze polarise-
ide taal op zijn minst op gespan
voet met wat hij elders in zijn
noemde het „met respect voor
ar het regeringsbeleid uitdra-
-4- n". Alsof de CDA-partners in het
rrige kabinet werkelijk hebben
egewerkt aan hervormingsvoor-
;n die „onredelijk en vol dog-
le" waren. Maar nog afgezien
van zal Wiegel toch niet willen
ennen dat de gerechtvaardigde
nspraak van werknemers op een
d heeft e| van jg vermogensaanwas in
gSt°gejij drijven ook maar door iemand in
zij een t land is tegengesproken. Ook des-
!dworif jds door de VVD niet!
■U had an die aanspraak vorm en inhoud
let hor
u. dl
k denk
zijn all
op een
dat
m<
zei
>it hi
ond.
te willen geven kleeft daarom niets
dogmatisch, niets onredelijks en be
hoeft daarom ook zeker niet te wor
den „geontmythologiseerd" om nog
maar eens een andere term uit de
woordenschat van de heer Wiegel te
gebruiken.
Het is natuurlijk een heel andere
zaak dat er over de vorm en de
inhoud van de VAD verschil van
mening mogelijk is. Wanneer we
Albeda zaterdag goed hebben be
luisterd wil hij het principe van de
len in de overwinst, de vermogens-
aanwas in ieder geval voor de werk
nemers in bedrijven, waar overwinst
gemaakt wordt, handhaven (het zo
genaamde individuele deel van de
VAD). Ten aanzien van het collec
tieve deel van de VAD dat bestemd
is voor alle werknemers heeft hij
echter twijfels of dat wel genoeg zou
opleveren. Vandaar zijn voorstel dit
deel van de VAD te financieren met
een verhogenspercentage op de ven
nootschapsbelasting.
Of deze doorbreking van het princi
pe van overwinstdeling op dit punt
terecht is, laten we hier nog in het
midden. Waar het ons vooral om
gaat is dat deze poging van Albeda
de keizer van kleren te voorzien wel
even wat anders is dan Wiegel wil
doen geloven. Trouwens er moet in
het kabinet nog het een en ander
gebeuren om de VAD definitief af
te ronden. Wiegel sprak dus ook nog
eens voor zijn beurt en dat getuigt
van wel erg weinig respect voor zijn
collega-bewindslieden. Kortom,
Wiegel heeft weliswaar een keizer
van het toneel willen laten verdwij
nen maar roept vervolgens luid hoe
ra voor een keizer die al evenzeer in
zijn hemd staat.
door Barend Mensen
EINDHOVEN De bewoners van het woonwagenkamp Dool
plein in Eindhoven zijn geschrokken en tegelijkertijd diep ver
ontwaardigd over de reactie van de politie bij het blokkeren van
een kruispunt vorige week en het belemmeren van het treinver
keer op de lijn Eindhoven-Roermond. Ze geven toe dat die acties
ver gingen. Tegelijk vinden ze echter dat er hun geen ander
middel ter beschikking stond om de aandacht te vestigen op de
onleefbaarheid van hun kamp.
Er vallen grote woorden en er wor
den bedreigingen geuit maar wie dat
doen houden zich veiligheidshalve
anoniem. De arrestatie van zeven
kampgenoten, die zaterdag door de
politie met groot machtsvertoon uit
hun woonwagens werden gehaald,
heeft verbittering en ook angst
gewekt.
In kringen die zich met de proble
men in woonwagenwerk bezig hou
den vraagt men zich af hoe de zaak
weer tot normale afmetingen kan
worden gebracht. Men ziet in de on
geregeldheden eerst in Helmond
en nu ook in Eindhoven een symp
toom van een groot onbehagen dat
op veel woonwagenkampen in Ne
derland aanwezig is.
De vraag is dan ook of de Brabantse
uitbarstingen niet zullen overslaan
naar elders. Die kans bestaat omdat
er bij verschillende centra familiere
laties bestaan. Om dat overslaan te
voorkomen zal er in een kalme sfeer
overleg moeten worden gepleegd en
zal formalisme moeten worden uit
gebannen.
In Eindhoven heeft men de ordever
storingen begrijpelijkerwijs
hoog opgenomen. Door gesprekken
te weigeren en daarbij te verwijzen
naar het zogeheten woonwagen
schap, hebben de demonstranten de
indruk gekregen dat men zich toch
eigenlijk niet veel aan hen gelegen
laat liggen.
CHT (ANP) De bezetters
het instituut voor pedagogische
andragogische wetenschappen in
:ht hebben maandag de al vier
•n durende bezetting op advies
hn een ingeschakelde geschillen-
leding' Bmmissie opgeheven.
neroP e studenten protesteerden met hun
etie tegen de afwezigheid van twee
ocenten wier werkzaamheden op
zt tt instituut volgens de bezetters
Gis- jor het subfaculteitsbestuur na een
:w nzlene taakomschrijving onmoge-
i belde k zjjn gemaakt,
bracht
zU toor de afwezigheid van de twee
mij
kwam een gedeelte van het onder
wijs voornamelijk een onderzoeks
project stil te liggen. De studenten
zagen dit als een bedreiging van de
pluriformiteit van het onderwijs en
eisten de terugkeer van de twee do
centen om onder hun leiding het
onderzoeksproject weer voort te
kunnen zetten.
De geschillencommissie heeft nu het
subfaculteitsbestuur geadviseerd de
taakomschrijving van de twee do
centen weer de oude vorm te geven
zodat er voor de twee weer een aan
vaardbare basis is om hun werk op
het instituut te hervatten.
Zorg
Het in 's-Hertogenbosch gevestigde
„Landelijk woonwagen werk" slaat
de ontwikkelingen met zorg gade. De
heer H. Braks, die als een van de vier
consulenten van deze instellingen
zijn arbeidsterrein in het zuiden van
het land heeft meent dat de proble
men veroorzaakt worden door het
gewijzigde beleid ten aanzien van de
vestiging van de woonwagenbewo
ners.
„Men heeft getracht orde te schep
pen in de situatie door de woonwa
genbewoners op regionale kampen
te concentreren. Men overwoog
daarbij dat het eerst dan mogelijk
zou zijn goede voorzieningen te
scheppen als er voldoende mensen
zouden zijn. Een bezetting van zo'n
centrum door 80 gezinnen werd ide
aal bevonden om bijvoorbeeld een
school te stichten, maatschappelijke
zorg te laten functioneren, gelegen
heid te bieden een eigen broodwin
ning instand te houden. Die opzet
heeft niet aan de verwachtingen be
antwoord, men heeft het idee van de
regionale kampen dan ook opgege
ven. Men streeft na wijziging van de
woonwagenwet nu Juist een sprei
dingsbeleid na. Daarbij gaat men
ervan uit dat kleine groepjes door
deel te nemen aan de normale voor
zieningen betere kansen op integra
tie hebben dan grote. Dit gewijzigde
beleid, waarvan de woonwagenbewo
ners ervaren dat het wordt doorge
zet, veroorzaakt veel onzekerheid".
Verschillen
Het spreidingsbeleid houdt globaal
genomen in dat elke gemeente weer
haar eigen zorg over de eventueel
nodige plaatsingsmogelijkheid voor
woonwagens moet hebben. Voorts,
dat, op hun beurt, de bewoners te
ruggaan naar de gemeenten waar ze
van oudsher vandaan komen. De be
trokkenen zelf denken daar verschil
lend over. Er zijn er die op een kamp
bij elkaar willen blijven en er zijn
centra waarvan dertig procent of
zelfs de helft van het aantal bewo
ners wel naar kleine kampen in in de
omgeving liggende dorpen wil. In
Helmond wordt al geruime tijd aan
de ontwikkeling van die kleinere lo-
katies in het zogeheten „woonwa-
genschapsgebied" gewerkt.
Daar ontstond groot ongenoegen
door het misverstand dat de bewo
ners van het bestaande kamp over
drie kampjes verdeeld zouden moe
ten worden terwijl deze zelf dachten
dat de ontoereikende capaciteit met
die kleinere accommodaties zouden
worden vergroot. De honderd gezin
nen die op het bestaande kamp wil
len blijven voorzien nu dat de verbe
tering van hun versleten woonoord
in de verdrukking komt.
Die vrees is niet geheel onjuist want
Een beeld van de moeilijkheden die vorige week ontstonden toen de mobile eenheid optrad bij acties
van woonwagenbewoners. De bewoners protesteerden tegen het beleid en sloten met brandende
autowrakken wegen af.
volgens „Landelijk Woonwagen-
werk" staat CRM bepaald niet te
springen om veel geld te stoppen in
noodvoorzieningen voor grotere lo-
katles die men immers wil opheffen.
De heer Braks: „CRM wil integratie
en ziet daarvoor de beste kansen
door de vorming van kleine leefeen
heden. Er zijn woonwagenbewoners
die daar gewoon anders over denken.
Ook in Eindhoven is dat het geval.
Velen zien het als een sprong in het
duister om het eigen kamp. hoe
slecht ook, te verlaten om elders te
gaan wonen. Daarbij komt dat men
op het ogenblik met zo'n kleinere
voorziening Veldhoven geen al
te beste ervaringen opdoet. Zij ligt
geïsoleerd en men voelt aan dat men
daar als mensen wordt weggestopt.
Vandaar dat er nauwelijks tien ge
zinnen wonen terwijl er dertig te
recht kunnen".
Allerlei factoren werken er mee de
toestand op sommige kampen chao
tischer en minder leefbaar te maken.
Dat maakt het er voor de overheid
niet gemakkelijker op. Voor de be
woners grijpt het een in het ander.
Concrete voorzieningen blijven uit.
De veelal uit autosloop en schroot-
handel bestaande broodwinning
biedt eigenlijk geen perspectief. De
onzekerheid over bestaan en wonen
groeit. Door dit alles voelt men zich
verlaten. Er ontstaat een zekere
frontvorming tegen de maatschappij
en dat die tot een gevaarlijke uitbar
sting kan leiden is in Eindhoven he
laas gebleken.
Niet serieus
De woonwagenschappen waaraan de
samenwerkende gemeenten verant
woordelijkheden hebben overgedra
gen en die voor de betrokkenen als
een extra bestuurslaag fungeren
spreken de mensen niet aan omdat
zij hun beleid over maar zonder hen
bepalen. Dat geeft de bewoners het
gevoel dat zij niet serieus worden
genomen. Dit wordt dan nog ver
sterkt door hen op formele gronden
te verwijzen naar zo'n schap, wan
neer zij met het bestuur van hun
eigen gemeente willen praten.
Er zit dus meer achter die op zichzelf
af te keuren ongeregeldheden. Meer
zelfs dan de mensen, die primair
tegen de vaak erbarmelijke en de
soms ook gevaarlijke woontoestan
den protesteren, zelfs overzien. De
vraag is of het spreidingsbeleid koste
wat kost moet worden doorgevoerd
met de ongetwijfeld te voorziene
consequenties. Met de verplichte
centralisatie zijn niet al te beste er
varingen opgedaan. Men hoeft daar
om echter nog niet in dezelfde fout te
vervallen, door nu tot versnippering
te verplichten.
De 3500 In woonwagens levende ge
zinnen (circa twintigduizend mensen
met een jaarlijkse groei van 3.5 pro
cent) begrijpen zo'n beleid niet. Zij
hebben bezwaar tegen verhuizing
naar een kleine lokatie en het zich op
den duur in een „vaste" woning ves
tigen zoals in Deume een aantal
woonwagenbewoners hebben ge
daan. Zij zien alleen hoe de door
gaans overvolle kampen er aan toe
zijn. Ze willen dat daaraan èn aan
het landelijke tekort van meer dan
duizend staanplaatsen iets gedaan
wordt.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent. Postbus 859,
Naam en adres aan achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een boekenbon
ervoljd
Hl ER 81) RETOUR,
één WEEK OP
ZICHT se HAD
M«AR MieTöe-
Korte verkiezlngsroes op de Filippijnen
HET WEER door Hans de Jong
Het weer droeg gisteren een veel
minder sombere muts. Er bouw
den zich nog wel stapelwolken
op maar die groeiden in de
meeste gevallen niet uit tot wat
groots. Je kon zien dat ze hun
hoofd stootten tegen een war
mere laag op grotere hoogte.
Gunstig was, dat deze de wolken
nog in een koppige toestand liet
voortleven en dat er geen uit
breiding in horizontale richting
plaatsvond. Als dat was ge
beurd, zou de zon zich ongetwij
feld veel minder hebben laten
zien dan nu het geval was. Door
die zonneschijn en de belangrijk
afgenomen noordenwind die ge
leidelijk meer de westhoek op
zocht. kon vlak nadat de radio
's middags voor dinsdag maxi
ma van negen graden Celsius
had aangekondigd het kwik in
Gorredijk al tot boven elf gra
den Celsius uitkomen. Dat was
de hoogste temperatuur sinds
veertien dagen. Normaal is voor
m'n station echter vijftien tot
zestien graden. We waren er dus
nog niet.
Met aanwezigheid van een vlak
hogedrukgebied boven het con
tinent ben ik niet bang dat het
oceaanfront, dat de Britse eilan
den is binnengetrokken, bij ons
lelijke streken gaat uithalen.
Het maakt geen al te sterke in
druk en tenslotte ligt de moe
derdepressie waarmee het fami
liebanden onderhoudt, een heel
eind westelijk van de Britse ei
landen midden op de Oceaan:
970 millibaar.
De regenzone die ermee annex
was, was overigens wel bijzon
der uitgebreid en langgerekt. Op
foto's van de Amerikaanse satel
liet NO AA 5 strekte die regen
zich uit van het zeegebied tus
sen Groenland en IJsland naar
het gebied ten westen van en
inclusief Ierland, het uiterste
westpuntje van Bretagne, de
Golf van Biscaye en ik zou zeg
gen zes-achtste deel van het Ibe
rische eiland.
Vandaag boog de zich steeds
verbredende neerslagzone af
naar het zuidwesten. Verder re
gende het door een storing uit
Zuid-Noorwegen (vooral in de
hogere lagen goed te zien) op het
noordoostelijk deel van de
Noordzee en hier en daar in Jut
land. Tenslotte tekende zich ook
een groot neerslaggebied af van
de randstaten tot de Zwarte Zee
en omgeving.
In de komende dagen zal de
zachtere oceaanlucht het conti
nent wel binnendringen wat ge
paard kan gaan met wat regen
maar waarbij de zon zich beslist
niet onbetuigd zal laten. Vooral
woensdag en donderdag kan het
wat nattig zijn maar de tempe
ratuur zal dan een niveau van 15
17 graden bereiken. Of deze
ontwikkeling tenslotte uitloopt
op een echte lentetemperatuur
van 20 graden moet nog even
worden afgewacht. De kans
hierop wordt wel groter nu de
noordenwind vervangen is door
de wind met een zuidelijke com
ponent.
Zoals kortgeleden aangekon
digd zal de Wereld Meteorologi
sche Organisatie in 1981 in het
Spaanse Valladolld proefnemin
gen met het kunstmatig opwek
ken van regen uitvoeren. Voor
die proeven is een termijn van
vijf jaar uitgetrokken.
In dit verband is wel aardig een
berichtje uit „The Journal of
Meteorology" maart 1978. „De
mogelijk sociale en legale geva
ren van het zaaien van zilverjo
dide-kristallen in wolken teken
den zich in midden februari in
alle duidelijkheid in Californië
af. Het inzaaien werd gevolgd
door stormen, die twintig men
sen doodden en 45 miljoen dol
lar schade aanrichtten. Enkele
uren daarvoor had men de wol
ken bezaaid met die kunstcon-
densatiekernen.
Wccrrapportrn
(Ulcravood 17
station
Amsterdam
De Bilt
Deelen
Eelde
Eindhoven
Den Helder
Rotterdam
Twente
Vhssingon
Zd Limburg
Aberdeen
Athene
Barcelona
Berlijn
Bordeaux
Brussel
Frankfort
Geneve
Helsinki
Innsbruck
Klagenfurt
Kopenhagen
Lissabon
Locarno
Londen
Luxemburg
Madrid
Malaga
Mallorca
Munchen
Nice
Oslo
Parijs
Rome
Split
Stockholm
•Wenen
Zurich
Casablanca
Tunis
licht bew
licht bew
half bewolkt
half bewolkt
half bewolkt
licht bew.
licht bew
zwaar bew
licht bew
licht bew.
geheel bew
onbewolkt
licht bew
licht bew
half bewolkt
half b
licht b
half bewolkt
zwaar bew
zwaar bew
half bewolkt
half bewolkt
half bewolkt
licht bew.
17
HOOGWATER woensdag 19 april Vllssln-
gen 12 35 - HarlngvheUlulzen 0.20-12.42,
Rotterdam 1 58-14 42, Schevenlngen 1 20-
13.47. IJmulden 2.04-14.20. Den Kelder
5 17-16 40. HarUngen 7 50-20.04. Delfzijl
10 07-22 16
onder redactie van Loes Smit
Knusse huisjes, zeventien op een
rijtje. Er wonen bejaarde mensen
in, echtparen en alleenstaanden. Ze
hebben allemaal nog een tuintje
ook, voor de deur. Tot zover zijn ze
er best tevreden mee. Maar vlak
achter dat tuintje begint de ellen
de. Daar is een zandbak en een
kinderspeelplaats op het plein,
waar van de ochtend tot de late
avond kleine en grote kinderen met
hun spel de rust verstoren. Op z'n
zachtst gezegd dan. Want het jonge
spui móet tegenwoordig wel zo no
dig zowat bij de bejaarden op
«choot omdat oudere mensen dat
zo reuzeleuk zouden vinden, maar
zijn die daar nou echt zo gelukkig
mee? En zijn die kindertjes echt
allemaal zo gebrand op oude men
sen? „Lelijk oud rotkreng, gaan jul
lie maar gauw dood. Ouwe wijven!"
riep een klein meisje, nadat ze
dwars door het tuintje van een ou
dere dame was gefietst, en een an
der kleintje meende een bejaarde
te moeten toevoegen: „Ik zal m'n
vriendje eens halen, dan slaan we
je zo tegen de grond."
Zulke dingen gebeuren in het Zuid
hollandse dorp Ter Aar. Daar staan
die zeventien huiSjes, waarvan de
bewoners tegenover het tijdschrift
..Leef tijd" een boekje over hun
situatie hebben open gedaan: de
kleuters en peuters bezetten de
speelplaats overdag en 's avonds
komt de opgeschoten jeugd. Soms
is het net een gekkenhuis: piepklei
ne kinderen rennen door de tuin
tjes en vertrappen alles wat voor
hun voetjes komt. Ze gooien met
zand en stenen en vloeken tussen
door de ouderen uit. „Je wordt er
dol van tussenbeide. Ik wilde een
plantje in de grond zetten
Beng! De hele plant lag aan stuk
ken. Een van de kinderen had er
een bal tegenaan geschopt. Zo'n
bal komen ze dan niet uit je tuin
hólen, ze schoppen hem er uit, zo
dat de kluiten en bloemen m net
rond vliegen. En dan hebben we
hopen zand in de tuin van die zand-
bak. Als het waait lijkt het hier
soms wel de Sahara." En een ander:
„Of ze maken het zand nat en gaan
dan met die modderballen je ra
men bekogelen." De bewoners vin
den het niet erg, als er eens kinde
ren komen spelen, want ze houden
echt wel van kinderen. Maar „wij
worden wat ouder en we willen
graag wat rustig zitten maar
reken maar niet dat Je één stap
buiten kunt zetten."
Het zit de bewoners zo hoog, dat ze
met z'n allen een brief naar de
gemeente stuurden, waarin ze be
leefd verzochten de zandbak en an
dere speelattributen voor de huis
jes op te ruimen, „omdat de grote
overlast die bejaarden regelmatig
van de kinderen ondervinden, hun
het leven zuur maakt en tot schade
is van de gezondheid van de bejaar
den." Ze kregen een brief terug
waarin stond, dat het geheel Juist
was aangelegd om de bejaarden te
integreren in de gewone samenle
ving. Maar dat hoeven we niet zo
nodig, protesteerden de bejaarden.
Antwoord: „U had het van tevoren
kunnen weten," wat niet waar is,
omdat de hele opzet door de jonge
ren is bedisseld, 's Avonds, als de
peuters en kleuters in bed liggen,
komen de tieners. Ze rossen op
brommers rond, maken pret in de
zandbak („het is dan meer een
seksbak") en in de tuintjes worden
zelfs de Jonge boompjes finaal plat
getrapt.
Het zal wel zó zijn: kinderen en
jonge mensen willen zoveel moge
lijk vrijheid, door niemand belem
merd en ouderen willen op z'n tijd
ook wel eens van hun rust genieten.
„Leef tijd" heeft al eerder zo'n ge
val van gedwongen samengaan ge
signaleerd, in het Gelderse Putten.
Daar is de speelplaats uiteindelijk
verplaatst. Misschien gebeurt dat
in Ter Aar ook nog wel eens.
Vierenzeventig dagen dobberden
ze stuurloos rond in de Atlantische
Oceaan, zonder eten of drinken,
bedreigd door haaien en ruw weer.
Na die 2maand werden de Italia
nen Ambrogio Fogar (37) en Mauro
Mancini (50) totaal uitgeput opge
pikt door een Grieks vrachtschip.
Voor Mancini kwam de redding te
laat; hij stierf nog geen dag later.
Fogar ligt in een ziekenhuis in de
Zuidafrikaanse stad Kaapstad
(„voor het eerst sinds drie maanden
lig ik weer in een echt bed") op
krachten te komen. De twee deden
een poging met Fogars zeiljacht de
Zuidpool te bereiken, toen ze in het
zuidelijk deel van de oceaan in bot
sing kwamen met een walvis. Het
schip was in zes minuten in de
golven verdwenen. „Het ging alle
maal zo vlug, dat we niet eens tijd
hadden om voedsel en water te
pakken," vertelt Fogar. „Ons red
dingbootje blies zichzelf zo razend
snel op, dat de noodvoorraden
overboord vielen. Alleen een beetje
water en medicijnen bleven op hun
plaats en verder lagen onder in het
bootje nog twee pond suiker en
evenveel spek. Vanaf het eerste
moment hebben we op heel kleine
rantsoenen geleefd". Ze redden het
daar de eerste maand mee. Toen
was het eten op en deden ze het
met elk een vogel, die ze vingen en
rauw opaten. Een enkele keer vin
gen ze een paar mosselen. Zeewater
was hun enige drinken. Toen de
dagen van doelloos ronddobberen
weken en vervolgens maanden wer
den, vervloog hun hoop op redding.
„We waren volkomen radeloos en
toen lk het schip zag en riep: Mau
ro, Mauro, daar komt een schip!
dacht Mauro dat ik gek geworden
was. Hij kon het niet geloven om
dat we elke dag, 74 dagen lang.
hadden uitgekeken naar een schip
dat niet kwam opdagen."
Van heinde en ver waren hel afgelopen weekend enkele honderden vereer
ders van de overleden zanger Elvis Presley naar het Witte Huis in Washing
ton gekomen om president Carter en de congresleden een petitie aan te
beiden. Daarin verzoeken ze de regering om de achtste januari, de geboorte
dag van Elvis, tot nationale feestdag uit te roepen. Ze droegen spandoeken
met zich mee, waarop leuzen stonden als: „De koning was hier, en nu is hij
dood. Laat ons zijn verjaardag herdenken om door te kunnen leven". Een
van de Presley-fans verklaarde: „Het gewone volk heeft een band met Elvis.
Ik bijvoorbeeld voel absoluut geen band met George Washington, Christo
pher Columbus of president Carter, maar wel met Elvis Presley". De 33-
jarige ex-echtgenote van Elvis, Priscilla Beaulieu, was er niet bij. Ze is vijf
jaar geleden van hem gescheiden en had trouwens een reden om thuis feest
te vieren: haar eis om een stuk van Elvis' erfenis is haar toegewezen Elvis
had niet haar, maar alleen hun dochterje Lisa in zijn testament bedacht
en nu krijgt ze de beschikking over een dikke anderhalf miljoen gulden.
