ewijzigd wetsvoorstel voor
investeringspremies valt slecht
Fraude in bouw
erg omvangrijk
"^lllsswsss-
ssss®-
SSShkt
SOCIAAL
BERECHT
Regering was te formeel
WAO voor geplaagde inpakster
iamer heeft ernstige bedenkingen, maar wil snelle behandeling
Twaalf miljoen nog maar begin
Vrije vestiging
huisarts beperkt
Huisarts moet zelf
initiatief nemen om
bloeddruk te meten
De spanning tussen Curagao en Aruba
'Help verslaafde
aan heroïne in
eigen omgeving'
PI ATERDAG 8 APRIL 1978
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG De Tweede Kamer heeft grote moeite met de wet investeringsrekening (WIR), een
wetsvoorstel van het vorige kabinet om vele miljarden overheidsguldens aan investerende
bedrijven te verstrekken. Door het kabinet Van Agt is de WIR onlangs flink gewijzigd.
^Tegelijkertijd willen zij echter het bedrijfsleven niet langer laten wachten op het nieuwe stelsel
van premies.
gen
10500
104 70
102 70
102 20
101 70
98 20
96 00
93 20
95 00
96 20
102 00
97 50
10380
102 30
98 20
96 00
104 00
94 70
94 70
9550
96 '0
96 80
9160
102 00
99 30
24AI enige tijd geleden waarschuwde
13 JDA-woordvoerder Van Houwelin-
;en, dat werkgevers investerings-
54 >lannen uitstellen omdat zij niet we-
en welke overheidsbijdragen in het
46 verschiet liggen. Van Houwelingen
44 ïu: „De bedrijven rekenen op de
7 WIR, we kunnen ons eigenlijk niet
reroorloven de invoering verder op
2! e schorten". De regeringsverklaring
27 ïoemt als tijdstip van invoering 1
?i ipril jl.'
)ok WD-woordvoerder De Korte is
ïuiverig voor meer tijdverlies. De
*2 Corte, die evenals Van Houwelingen
>ang is dat ondernemers investe-
ingsplannen uitstellen meent dat
7s ,de Kamer verplicht is tijdverlies te
roorkomen. Het gaat tenslotte niet
>m kinderachtige bedragen, waar-
34i nee we de sterk achtergebleven in-
resteringen willen oppeppen," aldus
pe WD-woordvoerder.
:DA en WD hebben bedenkingen
'2.' egen de wijzigingen, die het kabinet
_pp aandrang van „Brussel" in het
wetsvoorstel heeft aangebracht.
.'boor de Europese commissie, het
lagelijks bestuur van de EG, was de
i9 jerste opzet van de WIR bekriti-
71°0 fl leerd, omdat oneerlijke concurrentie
3e4n de hand zou worden gewerkt.
premies. Met name de vraag hoeveel
geld ten goede komt aan investeer
ders in de Randstad dient beant
woord te worden. Op het ministerie
van Economische Zaken is bere
kend, dat over een periode van vier
jaar enkele honderden miljoenen,
wellicht een miljard méér in de
Randstad terecht komen, dan in de
oorspronkelijke opzet. De regerings
stukken noemen geen bedragen,
maar spreken over een „gunstiger
effect", bezien op langere termijn.
„In het licht van de aanhoudende
ongunstige economische situatie,
die ook in het westen duidelijk voel
baar is, is dat een verantwoorde keu
ze," aldus de regering. Met name
Kamerleden, die zich bezighouden
met problemen van zwakke regio's,
willen die opvatting niet zonder
meer onderschrijven. „Er kan niet
ontkend worden, dat er problemen
in de Randstad zijn, maar die zijn
verhoudingsgewijs toch veel minder
zwaar," zeggen zij. De WIR is be-
«(Andere opzet
Ir is een gedeeltelijk nieuwe, „inge
nieuze opzet" (aldus een ambtenaar
dp economische zaken), gemaakt,
waarvan de regeringsstukken echter
liet vermelden of deze wel door de
EG-beugel kan. Daarover bestaat in
de Kamer verschil van mening. „Het
nog maar de vraag of Brussel ak
koord gaat," wordt gezegd. Anderen
gaan er echter „zondermeer" vanuit
lat het uitvoerig contact tussen
Brussel en Den Haag het kabinet
voldoende zekerheid heeft verschaft.
,Zo niet, dan zou het kabinet zich
immers de woede van de Kamer op
de hals halen," wordt daar aan toege
voegd.
Europees commissaris Vredeling,
deze week op bezoek in Den Haag,
deed een uitspraak die tussen beide
opvattingen in ligt: „Op het eerste
.gezicht is het wetsontwerp wel ver
beterd. We hebben het echter nog
96 2Ó maar net ter beoordeling ontvan-
j[>en" Vredeling, maar diens col-
105 70 jiega Vouel is de eerste verantwoor-
33 so {lelijke in vraagstukken van mede-
ii7oo «inging en concurrentievervalsing.
iÜ» Regionale verdeling
100 20
30 co Onduidelijkheid, voor alle fracties, is
er over de regionale verdeling van de
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM De recherche van de economische controle
dienst in Den Haag heeft in smanewerking met de Rotterdamse
politie na een speurtocht van ruim een half jaar een aantal
fraudezaken in de bouwwereld tot klaarheid kunnen brengen.
Met de nu ontdekte bouwschandalen is voorlopig een bedrag van
twaalf miljoen gulden gemoeid, waarvan naar schatting de helft
afgedragen had moeten worden aan de staat in de vorm van
sociale premies en belastingen.
Volgens de heer W. Alingh, adjunct
hoofd afdeling recherche van de
ECD kan gesproken worden van het
topje van een ijsberg. De indruk be
staat dat de malversaties begin 1970
met name in de bouw zijn begonnen.
Het ECD-onderzoek is eerst in okto
ber 1977 begonnen en strekt zich
alleen over de periode daarna uit. Er
zijn zes mensen aangehouden. Meer
arrestaties en oplopen van het frau
de-bedrag worden verwacht.
Volgens de heer Alingh is er sprake
van koppelbaaspraktijken die nadat
het uitlenen van personeel door de
wet onmogelijk werd gemaakt, wer
den voortgezet door zich van „lege"
BV's bediendende onder-aannemers.
Het verschil is dat de onderaanne
mers zelf niet aangesproken kunnen
worden voor de schade. Hen kan
slechts valsheid in geschrifte ten las
te worden gelegd.
Harde kern
De werkwijze van wat de ECD om
schrijft als harde kern van met el
kaar samenwerkende onderaanne
mers was even ingenieus als ingewik
keld. De „aannemers" benaderden
eigenaars van goed bekende staande
bv's waarvan de eigenaars bereid
bleken, tegen zwijggeld variërend
van 90.000 ineens tot 1500 per
week, op papier werk aan te nemen.
Dat werk werd dan overal in Neder
land en in landen als Engeland, Bel
gië en Duitsland, uitgevoerd door
personeel van de lege bv. De echte
bv zorgde voor valse facturen en een
gefingeerde loonadministratie. Door
het op papier opnieuw uitbesteden
van hetzelfde werk werd de controle
door de bedrijfsverenigingen be
moeilijkt. Regelmatig werd een lege
bv naar een faillissement gedreven
waardoor de controle opnieuw inge
wikkelder werd. De directeuren ble
ven steeds buiten schot omdat niet
zij, maar hun b.v. failliet ging.
Weer vrij
ADVERTENTIE
IIMINISIISCB HUII11AI PRIJS 351
10590
10390
84 50
101 10
94 00
96»
105»
103»
102»
102»
109 30
101 10
101» I
99 40
10040
24 40
22» I
405 00 I
5 36-1
n het april nummer o.a.:
Hedyd-Ancona Amazone een
vrouwenptojekt inde knel
Engelse vrouwenuitgeverij
'Virago' heeft veel succes
viert deze maand boeken
de ECD schat dat op deze manier
drie miljoen gulden rechtstreeks in
de zakken van de onderaannemers is
verdwenen. Van de zes tot nu toe
gearresteerde verdachten wordt al
leen een 36-jarige man uit Uden nog
voor verhoor vastgehouden. De ove
rigen zijn na het opmaken van pro
ces verbaal heengezonden.
De ECD kreeg lucht van de fraude
omdat de door de bv's uitgekeerde
loonsommen in geen verhouding
stonden tot het aantal bij die onder
neming werkende en opgegeven
mensen. Volgens de ECD werkten er
bij deze lege bv's zo'n vierhonderd
man. De onderaannemers zochten
hun personeel bij voorkeur onder
mensen die sociale uitkeringen geno
ten. Zij verdienden uurlonen die en
kele guldens hoger lagen dan in de
bouw gebruikelijk.
doeld om investeringen te bevorde
ren, sommige meer dan andere (se
lectieve groei). Ook het kabinet
vindt „een verschil in stimulans tus
sen de Randstad en de rest van Ne
derland gewenst."
Te weinig gegevens
Over de omvang van dat verschil zijn
veel te weinig gegevens bekend, me
nen de specialisten Van Houwelin
gen /CDA), De Korte (WD) en me
vrouw Epema-Brugman (PvdA).
Hun fracties zullen zich nog uitvoe
rig met het wetsvoorstel bezig hou
den voordat zo is nog steeds de be
doeling, de Kamer zich in de week
van de 17de april over de WIR zal
buigen. In alle fracties leeft voorals
nog de angst, dat de probleemgebie
den er in de huidige opzet te bekaaid
afkomen.
In de WD-fractie is de mogelijkheid
geopperd, dat de huidige overheids
steun voor investeerders in de
belastingsfeer wordt voortgezet.
Er zou wel een regeling voor regiona
le verschillen gemaakt moeten wor
den, en bovendien een regeling om
verliesgevende bedrijven mee te
doen delen. Het is echter zeer de
vraag, of daarmee de door Brussel
bekritiseerde opzet niet al te dich
wordt benaderd.
Problemen doemen ook op rond pre
mies voor investeerders in bestaan
de bouw in de Randstad. Bij de
nieuwe „ingenieuze constructie" zou
dit soort investeringen toenemen,
met het in de Kamer al gesigna
leerde gevaar dat „premies op
leegstand" worden verstrekt. Ondui
delijkheid is er ook over de mogelijk
heden om de WIR-premies terecht te
doen komen waar ze horen, het pro
bleem van misbruik dus.
Aan een vastomlijnd oordeel zijn de
fracties nog niet toegekomen. Wel is
algemeen met zorg vastgesteld, dat
het „wel erg kort dag" is om een
zorgvuldig oordeel te vormen.
Van een onzer verslaggevers
UTRECHT Er kunnen omstandig
heden zijn die het ongeoorloofd ma
ken dat een huisarts ergens een nieu
we praktijk gaat opbouwen. Deze
principiële uitspraak heeft de Raad
van beroep van de Koninklijke Ne
derlandse maatschappij tot bevor
dering der geneeskunst gedaan in
een geschil tussen twee huisartsen in
hetzelfde dorp.
Een nieuwe vestiging, aldus het
hoogste tuchtorgaan van de artse
norganisatie, kan zozeer in strijd zijn
met de belangen van de patiënten of
met de wenselijkheid van een rede
lijke, mede op die belangen georiën
teerde praktijkuitoefening, dat de
belangen van de arts die vestiging
overweegt, daarvoor zullen moeten
wijken.
In het concreet aangebrachte geval
vernietigde de raad de uitspraak van
de districtsraad, dat de betrokken
arts zijn praktijk weer moest opdoe
ken. Rekening houdend met het aan
tal inwoners van het dorp en het
belang van een keuzemogelijkheid,
werd de vestiging niet onaanvaard
baar geoordeeld. Wel werd de uit
spraak bevestigd dat de betrokken
arts oncollegiaal was opgetreden
door niet behoorlijk met de eerder
gevestigde dokter te willen over
leggen.
In de Amsterdamse RAI is gisteren de Huishoudbeurs 78, die tot 17 april zal duren, opengegaan. Zoals
te verwachten trokken vooral die stands veel belangstelling waar (gratis) lekkere hapjes vielen te
halen.
UTRECHT (ANP) In de regel zal
de huisarts het initiatief moeten ne
men om de bloeddruk van patiënten
te meten, omdat verhoogde bloed
druk meestal geen klachten veroor
zaakt. Dit schrijft een speciale com
missie van de Gezondheidsraad in
een tussentijds advies over deze
kwaal. Volgens maatstaven van de
Wereldgezondheidsorganisatie lijdt
één op de vijf mensen tussen 30 en 60
jaar aan hoge bloeddruk. Bij één op
de twintig gaat het om een ernstige
vorm. Zij lopen een veel grotere kans
op een hartinfarct of een aandoening
van de hersenbloedvaten
De commissie adviseert een aantal
leefregels, zoals beperking van het
gebruik van zout, zo nodig minder
eten. en minder roken. Ze wijst ook
op de nadelige invloeden van het
eten van drop in grote hoeveelheden.
door prof. dr J. G. M. Hilhorst
Vorige week vrijdag schreef drs. H.
M. Franssen op de Podium-pagina
naar aanleiding van een onlangs
door het Institute of Social Studies
(ISS) gepubliceerd rapport dat uit
kwam onder de titel „Aruba en
Onafhankelijkheid, achtergron
den, modaliteiten en mogelijkhe
den: een rapport in eerste aanleg".
Het meest opvallend aan zijn reac
tie is wellicht de toon waarin deze
is gesteld. We geloven niet dat de
publieke discussie over het onder
werp waarin de heer Franssen
als voormalig voorzitter van de vas
te kamercommissie uit de Tweede
Kamer voor Nederlands Antilliaan
se Zaken ongetwijfeld nog steeds
geïnteresseerd is daarmee ge
diend is. Temeer wekt zijn toon
verbazing omdat blijkt dat hij het
nagenoeg geheel met de auteurs
van het rapport eens is.
Het is daarom verstandig, menen
wij, niet in te gaan op de kritiek
van de heer Franssen wanneer die
gaat over kleinigheden zoals het
niet vermelden van de functie van
de heer Van Lier of het onjuist
citeren van hemzelf („luchtpost" in
plaats van „aangetekende post"),
één pagina over een onderwerp of
meer dan drie maar veeleer lijkt
het van belang te reageren op twee
punten die betrekking hebben op
de essenties van het rapport.
Vooreerst is daar de rol van Neder
land m.b.t. de toenemende span
ningen tussen Aruba en de (centra
le) regering van de Nederlandse An
tillen. De heer Franssen zegt
samengevat dat Nederland niet
zo veel blaam treft als uit het rap
port volgt; delegaties van kamerle
den hebben immers meer dan eens
blijk ervan gegeven dat zij deze
problematiek wel degelijk onder
kennen en zelfs zijn er door hen
ideeën gelanceerd die zouden kun
nen worden opgevat als een aanzet
tot een oplossing.
Dat is juist. Wellicht hadden wij
het onderscheid tussen Nederland
se regering en Nederlandse kamer
leden moeten benadrukken, dan
was de formalistische positie die
onze regering in het verleden in
nam misschien nog duidelijker ge
worden. Of hadden we moeten
schrijven dat deze kamerleden
meer invloed op "de regering had
den moeten aanwenden? Want de
regering heeft toch eerst in septem
ber 1977 met de Arubanen willen
praten.
De idee om de ontwikkelingshulp
te gebruiken om te komen tot ont
wikkelingsplannen per eiland
die in een nota van de voorzitters
van de vaste commissies uit beide
kamers werd gelanceerd is inder
daad interessant. De bespreking er
van zou wanneer het ISS om een
rapport in tweede aanleg wordt ge
vraagd ongetwijfeld moeten
plaats vinden. Reeds nu kan ge
zegd worden dat het niet zeker is of
er dan geen oneigenlijk gebruik ge
maakt wordt van een instrument
van overheidspolitiek. Zou een der
gelijk gebruik niet in het verwijt
van de (centrale) regering van de
Nederlandse Antillen kunnen re
sulteren dat Nederland zich in in
terne zaken mengt?
Geen verwijten
Het tweede punt van kritiek betreft
het door ons gedane voorstel tot
oplossing. Kort samengevat be
helst deze het starten van twee
onderhandelingsprocessen: een
tussen vertegenwoordigers van de
zes eilanden in aanwezigheid van
een groepje Nederlandse experts
over de toekomstige staatsrechte
lijke en/of volkenrechtelijke struc
turen en een ander met betrekking
tot de overdracht van centrale
overheidscompetenties aan de ei
landen dat gevoerd zou moeten
worden door de vier eilandbesturen
en de regeringen van de Nederland
se Antillen en van Nederland.
Over dit voorstel werden tot nu toe
geen verwijten zoals boven ver
meld en door de heer Franssen
gevreesd geuit, noch tijdens ons
bezoek aan Curasao en Aruba,
noch in de Antilliaanse pers, die
uitgebreid aandacht heeft besteed
aan het rapport. Essentieel is in dit
verband dat deze onderhandelin
gen zouden moeten starten zonder
iets vast te leggen over de oplos
sing t.a.v. de staatsrechtelijke of
volkenrechtelijke structuur die uit
de onderhandelingen zou resulte
ren. Hierdoor immers wordt duide
lijk gemaakt dat de partners in het
gesprek bereid zijn hun ingenomen
standpunten te verlaten. Daar
komt bij dat het Statuut*de moge
lijkheid biedt dit soort onderhan
delingen door de partners te laten
aanvangen.
Het aanstaande bezoek van minis
ter Van der Stee aan de Nederland
se Antillen zal ongetwijfeld meer
nieuws over de bereidwilligheid
van de potentiële gesprekspartners
opleveren.
Prof. Hilhorst is verbonden aan het
Institute of Social Studies en een
van de schrijvers van het rapport
over Aruba.
T« releqcntiftid van het eenja..*
aan»'.™*1"; -„out, voor OP",
M".ao!PrakT^n te Carm,„
- Londenv"™° H sp.ca,. I
sula Owen en Harriet oh
A" d,.oldo..«olled19aanda
en doof vrouwen Dan d|C(|,
Nooit gcW voor togen die
rolpatronen doorbreken
r:«rnr-nde„naan
de positie van d(
.alt od dat de pwters!>ae>*al«"
TSïSïSSÏÏ-
"Tir^n tü«™
'"h3km««o de peute,speenden
wordt, maar het
dléolpge 'ver" aken ^andere samen-
,a.in^omann>anj»«enn«:
vrouwrnonderdan.ghe.den trao
huwelijken.
niets anders rijn
moede,,, met poéde
Abraham Kuyper
„„en.de da
de christenvrouw
heilige'aak van
dan e" le 9e'llk
E,„ poep moeden ;ic„
Boekbesprekingen
j.pp.oo.m- ^rJS',^
bon. «Wh
Yvonne wan de Moi.e'aa'
Noteer mij met ingang van heden als abonnee op OPZIJ voor f 35,- per jaargang.
Ik ontvanq het APRIL-nummer als eerste van mijn abonnement.
In ongefrankeerde envelop sturen aan: OPZIJ, Antwoordnummer 7254, Amsterdam
Naam
Handtekening
Toen mevrouw D. als inpakster ging werken in
een sociale werkplaats, leverde zij volgens de
bedrijfsleiding goede prestaties. Na een paar
weken werd zij zelfs met terugwerkende kracht
ingedeeld in categorie A. Dat betekende dat ze
geheel tegen haar taak was opgewassen. Een
paar dagen later ging het mis. Rugklachten
kluisterden haar aan het ziekbed, maar... ze
herstelde en ging weer aan het werk. Helemaal
de oude is ze niet meer geworden. Werken en
ziek-zijn wisselden elkaar met de regelmaat
van de klok af en ten slotte maakten haar
rugklachten haar het werk geheel onmogelijk.
Ze bleef definitief thuis.
Gewoonlijk krijgt iemand na één jaar ziekte
een uitkering krachtens de wet op de arbeid
songeschiktheidsverzekering, maar in het ge
val van mevrouw D. pakte dat anders uit. De
bedrijfsvereninging stuurde haar een briefje
met de mededeling dat zij geen WAO-uitkering
zou krijgen. „U doet uw werk zoals u dat
voorheen is opgedragen of u gaat aan uw
handicap aangepast werk verrichten;" liet de
bedrijfsvereniging weten. Daarmee was het
laatste woord niet gesproken. Er ontstond een
geweldige touwtrekkerij over de vraag of me
vrouw D. nu wel of niet uitkeringsgerechtigd
was. De bedrijfsvereniging kennelijk toch
niet zo zeker van haar zaak trok de weigering
na een maand weer in. kende vervolgens gedu
rende een maand een WAO-uitkering toe en liet
mevrouw D. toen opnieuw weten dat zij niet
voor een uitkering in aanmerking kwam.
„U bent weer zover hersteld, dat wij u niet
langer als arbeidsongeschikt kunnen beschou
wen." schreef de bedrijfsvereniging. De scher
mutselingen verplaatsten zich vervolgens naar
de Raad van Beroep. Eerst liet de voorzitter
van de raad aan de bedrijfsvereniging weten,
dat hij het niet eens was met de intrekking van
de WAO-uitkering en toen de bedrijfsvereni
ging dat niet slikte, zei de raad zelf nog eens dat
mevrouw D. in aanmerking diende te komen
voor een WAO-uitkering.
De bedrijfsvereniging gaf de strijd op en be
rustte in de uitspraak Niet voor lang evenwel,
want na een jaar werd mevrouw D. verzocht
zich te laten onderzoeken door een zenuwarts.
Deze specialist kwam tot de conclusie dat
mevrouw D. in 1969 toen zij voor het eerst als
inpakster op de Sociale Werkplaats was gaan
werken ten onrechte was goedgekeurd voor
lichte, zittende arbeid. „Haar arbeidsgeschikt-
heid was destijds te gering om haar in staat te
stellen om dat werk te doen," zei de arts.
Voor mevrouw D was dat een hele vervelende
diagnose, want nu stond haar WAO-uitkering
wéér op het spel. Een bedrijfsvereniging mag
namelijk aan iemand een arbeidsongeschikt
heids-uitkering weigeren indien hij of zij al
arbeidsongeschikt was toen de arbeidsonge
schiktheidsverzekering inging De bedrijfsve
reniging mag zelfs een uitkering weigeren wan
neer iemand binnen een half jaar na intrede in
de verzekering arbeidsongeschikt wordt, en
wanneer dat op grond van de gezondheidstoe
stand van destijds kennelijk ook te verwachten
was. Wanneer die arts volhield dat zij al invali
de was toen ze voor het eerst naar de sociale
werkplaats ging, had de bedrijfsvereniging dus
het recht om haar WAO-uitkering af te nemen.
De bedrijfsvereniging trok de WAO-uitkering
opnieuw in en mevrouw D. ging opnieuw in
beroep. Dit keer wachtte haar een onaangena
me verrassing: De Raad van Beroep stelde de'
bedrijfsvereniging in het gelijk. Mevrouw D.
stapte vervolgens naar het hoogste college in
dit soort zaken: de Centrale Raad van Beroep
Dit wijze college bleek er al niet anders over te
denken: mevrouw D. was al arbeidsongeschikt
toen zij voor het eerst naar de sociale werk
plaats ging en zij kwam op grond daarvan niet
in aanmerking voor een WAO-uitkering. De
centrale raad baseerde zijn oordeel op de dia
gnose van een zenuwarts, die zei dat hij voor
meer dan vijftig procent waarschijnlijk achtte
dat mevrouw D. al arbeidsongeschikt was
„Het komt veelvuldig voor, zei de centrale
raad, dat de rechter om tot een beslissing te
kunnen geraken genoegen moet nemen met
een medisch rapport, waarin wordt uitgespro
ken'dat een bepaald oordeel met een waar
schijnlijkheidsgraad van meer dan 50 procent
als het juiste moet worden beschouwd."
Naar de letter van de wet moest de centrale
raad dan ook toegeven dat de bedrijfsvereni
ging bevoegd was de WAO-uitkering in te trek
ken. Maar daarmee was voor de raad de kous
niet af. „Gelet op alle omstandigheden van het
onderhavige geval kan de raad echter de wijze
waarop de bedrijfsvereniging van zijn bevoegd
heden gebruik heeft gemaakt niet in overeen
stemming met de redelijkheid achten Een
zwaarwegend punt voor de centrale raad was
de onverbloemde wijze waarop de Raad van
Beroep in eerste instantie aan de bedrijfsvere
niging duidelijk had gemaakt dat mevrouw D.
in het genot diende te blijven van haar uitke
ring. Dat de bedrijfsvereniging daarna me
vrouw D was toen al vier Jaar Invalide toch
weer een poging deed om haar gelijk binnen te
halen konden de rechters kennelijk maar ma
tig waarderen.
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Aan heroïnever-
slaafden moet zonder voorwaarden
vooral medische en sociale hulp wor
den verleend, zodat deze gebruikers
in de eerste plaats worden wegge
houden van de zwarte markt. De
begeleiding van de verslaafden moet
in eigen omgeving gebeuren en daar
om moeten overal in het land hulp
posten in de buurten worden geves
tigd
Deze filosofie hanteert de Vereniging
medisch-sociale dienst heroïnege
bruikers (MDHG) uit Amsterdam,
die gisteren in de hoofdstad haar
eerste openbare bijeenkomst hield.
De MDHG enkele maanden gele
den opgericht door hulpverleners,
gebruikers en buurtbewoners wil
bulten de bestaande instanties om
hulp verlenen. „Als we beginnen on
der de vlag van één van de bestaan
de organisaties, betekent dat het
scheppen van misverstanden over
onze bedoelingen," aldus voorzitter
Johan Riemens van de vereniging
Volgens de heer Riemens faalt de
„hoog-drempelige" hulpverlening,
zoals de drugsvrije therapeutische
programma's, bij de hulp aan ver
slaafden. terwijl ook op het optreden
van politie en Justitie geen succes
heeft gehad In de wljkhulpposten
wil de vereniging een eerste opvang
van gebruikers verzorgen, waarna
eventueel kan worden verwezen naar
bestaande hulpverlenings-tnstan-
ties, die de gebruiker vervangings
middelen als methadon kunnen
voorschrijven en in het uiterste ge
val zuivere heroïne.
Voor de vestiging van een (eerste)
hulppost in de Amsterdamse Nieuw-
marktbuurt heeft de MDHG subsi
die aangevraagd bij de gemeente.
