'Verantwoordelijk
voor de schepping'
nSESHHSEii
kleine
krant
Trouw
Feest in
de Sahara
X
brieven
Ir. N. Buisert (CDA) over ruimtelijke ordening:
Marokkaanse
manifestatie
in Amsterda
Jongen gedood
steekpartij in baf
„If I had words"
Pissebedden
ZOmERTÜD UiNTERTÜD
O
iO
Provinciale Staten
DINSDAG 28 MAART 1978
TROUW/KWARTET
door Haro Hielkema en Dick van Vliet
DEN HAAG ..Verantwoordelijkheid" is wel het grootste trefwoord waarmee de Zuidhollandse
christen-democraten voor het eerst in één federatief verband de provinciale statenverkiezingen
tegemoet treden. S£men verantwoordelijk, maar vooral ook individueel. Het is de slogan die ook
steeds weerklinkt in het verhaal van gedeputeerde Bujsert, CH-man en een van de voornaamste
opstellers van het CDA-verkiezingsprogram. „Verantwoordelijkheid" is ook de term die hij
gebruikt om zijn opvattingen over ruimtelijke ordening (zijn portefeuille) te „verantwoorden".
Ir N Buijsert ordent al zo'n negen
jaar als gedeputeerde de Zuidhol
landse ruimte. Een verantwoordelij
ke taak. want .het ruimtelijk beleid
moet komende generaUes voldoende
mogelijkheden laten voor de verwer
king van eigen inzichten", zoals het
CDA-program stelt. „Samen verant
woordelijk zijn eist de bereidheid
van een ieder om individuele rechten
te beperken ten gunste van anderen,
ook van toekomstige bewoners van
ons land."
Er valt heel wat te ordenen in Zuid-
Holland er zijn grote steden en er is
een stuk kostbaar open gebied, het
Groene Hart. Er is vraag naar werk
gelegenheid en zorg voor de natuur.
Er wordt geroepen om woningen en
om goede verbindingen. In die sfeer
van tegengestelde krachten wil de in
Woerden geboren CDA-lijsttrekker
voor de kieskring Gouda vanuit zijn
verantwoordelijkheid te werk gaan.
„Bij de ruimtelijke ordening." zegt
hij, „draag je de verantwoording
voor de schepping. Dan moet je de
schepping bewerken en bewaren.
Dat is geen puur conservatisme,
maar verantwoord te werk gaan. We
moeten de schepping in z'n wezen
bewaren, ervoor zorgen dat de mens
erin kan functioneren."
Steden behouden
Een van de voornaamste opdrachten
die Buijsert zich bij het uitoefenen
van zijn functie stelt, is de zorg om
de steden te behouden „De stad
gaat hard achteruit." stelt hij met
angst en beven. „Een heel groot ac
cent in ons beleid moet gericht zijn
op de binnensteden. Eigenlijk is het
een welzijnsbeleid: het welzijn wordt
bedreigd door de uitvloei van de
bevolking. Als je je verantwoordelijk
voelt om daar iets tegen te doen.
heeft dat ook politieke consequen
ties. We zullen dan bij het opbouwen
van een welzijnsbeleid iedereen de
gelegenheid moeten bieden op elk
niveau mondig te zijn, verantwoor
delijkheid te dragen."
Met de zorg voor de steden stipt de
CDA-gedeputeerde gelijk de proble
matiek in het Groene Hart aan: „We
moeten langzamerhand toch wel
constateren dat er een vervloeiing
plaats vindt tussen stad en platte
land. De stad spreidt zich uit over
het platteland, de stedelingen gaan
op het platteland wonen. Dat houdt
in dat de werkgelegenheid in de knel
komt en dat we met een groot ver-
keersvraagstuk zitten. Zowel de stad
gaat achteruit, als het platteland. In
de steden zit je met steeds minder
mensen voor een gelijk aantal voorr
zieningen. En het platteland verliest
zijn waarde, omdat het aangetast
wordt: de belevingswaarde loopt te
rug, de agrarische waarde net zo."
Platteland veilig
Daarom ook wil Buijsert met nadruk
het oog op de steden richten. „We
zullen er van alles aan moeten doen
om de functie van de steden te bewa
ren. De keérzijde is dat we dan tege
lijk ook het platteland veilig stellen.
We moeten in en rond de steden de
concentratie van mensen bewaren;
onze bouwlocaties dienen dan ook
bij de steden te liggen. De kleine
kemen moeten afgeschermd worden
tegen te sterke stedelijke invloeden:
we moeten een drainage van mensen
met'de grootste draagkracht en ont
wikkeling voorkomen. Dat wil niet
zeggen dat we de kleine dorpen moe
ten isoleren. Ze dreigen toch al te
verschralen: vroeger kon een kapper
wel bestaan van duizend hoofden in
het dorp. nu redt-ie dat niet meer. Nu
zie je de rijdende winkels of in de
wat grotere kernen de cash «Sc
carries of winkelcentra."
Ir. Buijsert zegt stellig te geloven in
de verantwoordelijkheid, die de
overheid is opgelegd om het leven in
Zuid-Holland zo gezond mogelijk te
houden. „De hele maatschappij is
verantwoordelijk en daar speelt de
overheid een bepaalde rol in mee.
Elk individu heeft zijn verantwoor
delijkheid. maar tegelijk ook het col
lectief. Leidraad moet zijn de gerech
tigheid, het opkomen voor het recht
van de armen en zwakken zonder
daarbij ooit tot onrecht voor ande
ren te geraken.
Westland
Daarom moeten we om een voor-
Ir N. Buijsert (CDA): „Verantwoording voor de schepping".
beeld in Zuid-Holland te geven
ontzaglijk voorzichtig zijn met het
Westland. Dat gebied is maatschap
pelijk en cultureel een eenheid. Dat
mag ik niet aantasten in z'n be-
staanskansen door een bouwlocatie
te schetsen in een groot kassenge-
bied bij Wateringen. Hetzelfde geldt
voor de Bollenstreek. Wij moeten
erop toezien dat de natuurwaarde zo
goed mogelijk kan functioneren. Te
gelijk moeten we een aantal beper
kingen aanvaarden, moeten we las
ten dragen uit een vorm van mede
verantwoordelijkheid. Daarom zeg
ik: niet bouwen in Wateringen, maar
in Leidschendam-Nootdorp. Daar
om ook heb ik niet veel moeite met
de bouwlocaties voor Rotterdam:
ook daar moeten we de stedelijke
functie behouden en dat kan geluk
kig in Kapelle, aan de zuidrand en
ook verantwoord in Spijkenisse."
Het CDA heeft de afgelopen vier
jaar zonder al te veel problemen
meegedraaid in het college van Ge
deputeerde Staten (met PvdA en
WD): „Ook daarbij weer vanuit die
gezamenlijke verantwoordelijk
heid", aldus Buijsert.
Welzijnsbeleid
Toch zijn er in zijn ogen wel degelijk
meer dan nuance-verschillen tussen
de drie partijen: neem het welzijns
beleid. „Wij hechten heel sterk aan
het particulier initiatief in het wel
zijnsbeleid. Dat is immers ook een
vorm van mede-verantwoordelijk
heid. Welzijn voor de mens speelt
zich vaax af in een kleine omgeving;
het leent zich niet voor centralis
tisch denken. Ik heb dan ook bezwa
ren tegen het collectief systeem van
de PvdA of het liberale idee van
alles maar op z'n beloop laten, want
dat mag ook niet."
Ir Buijsert trekt de vergelijking ook
door naar het verkeersbeleid, waar
omheen hij bij de PvdA een ongenu
anceerde stellingname constateert,
die naar zijn mening te weinig be
langen afweegt en teveel in de rich
ting van „autootjes pesten" rede
neert. „In de politiek is het altijd
verkeerd als Je maatschappelijke
ontwikkelingen ontkent. Je hoeft de
hang naar de auto niet goed te keu
ren. maar hij Is er wel. Je mag als
overheid wel proberen bij te sturen,
maar je mag geen barrière opwer
pen. Dan bereik je slechts onvrede.
Je moet, zij het uitermate zorgvul
dig. een oplossing zoeken: in de
vorm van omleidingswegen om ker
nen van veel verkeer te ontlasten; in
een hoefijzer bij Den Haag om de
stad leefbaar te houden. Ik weet wel:
dat zal voor een aantal mensen een
belasting veroorzaken, maar men
sen moeten ten behoeve van het
geheel toch iets dragen."
Herindeling
Ir Buijsert is voorstander van de
plannen om meer provincies te vor
men. Maar Zuid-Holland moet vol
gens hem dan wel in tweeën gedeeld
worden en niet in drieën. Er mag van
hem geen aparte provincie Midden-
Holland met een uitsluitend lande
lijk karakter. „Als je stad en land uit
elkaar haalt, ontneem je het provin
ciaal bestuur de mogelijkheid om de
zaak in evenwicht te houden. Het
bestuur moet zowel de verantwoor
delijkheid voor het stedelijk als voor
het landelijk gebied uitdragen. Ik
zie een mogelijkheid om West-Ne
derland met z'n vier grote steden in
vier delen te splitsen: met een groot-
Amsterdam, groot-Den Haag, groot-
Rotterdam en groot-Utrecht. Zij
ontmoeten elkaar in dat open mid
dengebied en dragen elk medever
antwoordelijkheid voor dat gebied."
Ook voor de gemeenten moet een
herindeling doorgevoerd worden,
vindt gedeputeerde Buijsert, al kan
hij niet vechten voor een minimum
aantal inwoners per gemeente, zoals
de rijksoverheid (10.000) voorstaat.
„Ik zoek liever naar een samenhang
tussen verschillende gemeenten.
Veel belangrijker is dat we alle ta
ken. die bij de gemeenten kunnen
worden ondergebracht, ook aan ze
geven vrijwel het hele welzijnsbe
leid bijvoorbeeld. We moeten de ge
meenten niet alleen met de mond
verantwoordelijkheid geven, maar
ook in het beleid moet dat tot uiting
komen."
(JSC
tw
in
rer
an a
in t
e Z£
AMSTERDAM (ANP) - Eenfcrh;
duizend Marokkanen uit Nedjuurs
en België hebben op eerste p$r J:
in gebouw De Hoeksteen te A^lle
dam een manifestatie bijge mei
ter herdenking van de dertienfepa
jaardag van de volksopstand we
Marokkaanse stad Casablani
deze opstand werden duizen< resi
sen gedood. ind:
rab
ijg'
De manifestatie in Amsterda jn
tevens gericht tegen de ,.to»ns
van de onderdrukking door
rokkaanse regering op de MafUs
nen in eigen en buitenland." Qede
satoren van de manifestatie
het KMAN-comité (Marok |p|>
arbeiders in Nederland) en d
nisatie van Marokkaanse arl
in België (RDM).
leE
mm
lidc
In Amsterdam werd ook gej
teerd tegen de nieuwe Marokl
ambassadeur in Nederland.
zou een folterspecialist zijn g jr
in zijn land. De ambassadeur
gens het KMAN-comité teve j
stuurd om de controle op 1
kaanse arbeiders in Nederla"
vergroten.
lat!
jeru
GEERTRUIDENBERG (Al
Bij een steekpartij in een
zondagavond de zeventienji
van Wingerden uit Dordrecht
messteken dodelijk getroffen,
jarige glazenwasser W. J.
Gouda heeft inmiddels bekei
een dolk de steken te hebben
bracht. Hij is in zijn woning in[en
truidenberg aangehouden. Hi
pen dat hij hanteerde is gistej
het water bij de Keizersveers»
in Geertruidenberg gevonden]
De steekpartij ontstond nadat
jongeren-groepen ruzie kregen
een meisje, dat weigerde mei
van de jongens te dansen. Viei
gelui raakten in het geveclt
wond. Een van de jongens lie»
gevaarlijke messteek in de bul
De politie heeft nog vijf
gearresteerd, die verdacht i
het gevecht te hebben aangestj
Vier van hen komen uit Dordj
één uit Gouda.
28 MAART 1978
De kleine krant
Medewerkenden
Piet Hagen
Hanneke Wijgh
Erik de Clerck
Peter Lakerveld
Bert Klei
Rob Foppema
Gilles Stoop
Brieven en reaches
naar Trouw
3ostbus 859. Amsterdam
Van onze correspondent
TINDOUF Onlangs bestond de Democratische
Republiek van de Sahara twee jaar. Op een verbor
gen plaats in de Westelijke Sahara vierden ruim
20.000 mensen deze tweede verjaardag met redevoe
ringen. dansen, toneel en zang. Voor hen was het een
belangrijke dag.
Tot 1976 was dit gebied een
Spaanse kolonie Vroeger
had het niet veel belang.
Bom
Ik vind de neutronenbom een
rotding. Hij laat huizen staan
en mensen maakt die dood.
Dus: stop de neutronenbom.
Elisabeth van der Heide (9
jaar)
Glancrbrug
Indianen
Ik vind het niet eerlijk dat de
Amerikanen vroeger de Indi
anen van hun grond hebben
beroofd. Indianen zijn ook
mensen, net als wij Sommige
blanken vinden de Indianen
minderwaardig Dat zijn ze
niet Als je ziet wat voor
mooie dingen ze maken, dan
voel je je soms dom.
Joke Treurniet (bijna 12)
Woerden
Kleine Krant
Dinsdags komt de Kleine
Krant
Misschien wel door het hele
land
Er staan veel leuke dingen in
Zo krijgt iedereen zijn zin
Ik beëindig mijn gedicht
en hoop dat de Trouw dins
dag weer in de bus ligt.
Rianka Olrre (13 jaar)
Nicuwcrkcrk aan de IJssel
Maar in de moderne tijd zijn
er fosfaat-mijnen ontdekt in
Bou-Kraa. Daaraan is veel te
verdienen. Fosfaat wordt ge
bruikt voor kunstmest. In
1976 sloten de Spanjaarden
een akkoord met Marokko en
Mauretanië: zij kregen elk
een stuk van het land en de
Spanjaarden kregen voor al
tijd het recht om te vissen
voor de visrijke kust.
De Marokkanen probeerden
onmiddellijk het gebied met
geweld te bezetten. Zij wer
den geholpen door Frankrijk
dat wapens levert. Maar de
Saharanen willen onafhanke
lijk zijn Meer dan 100 000
vrouwen en kinderen vlucht
ten naar kampen in Algerije.
Zomertijd
Zondag begint de zomertijd
weer. Zaterdagavond 1
april moeten we. voor het
naar bed gaan, de klokken
een uur vooruit zetten. Wie
dat vergeet, komt de vol
gende dag overal een uur te
laat. Heb je zondagmiddag
om 2 uur een afspraak en
staat je horloge nog op de
oude tijd, dan kom je in
werkelijkheid pas óm 3 uur
aan.
De regeringen van Neder
land, België, Luxemburg,
Frankrijk en nog een paar
landen hebben de zomer
tijd ingevoerd om ons meer
van het daglicht te laten
profiteren. De zon gaat een
uur later onder dan anders.
Natuurlijk is de zonsop
gang ook een uur later
maar daar heeft in de zo
mer, als de dagen lang zijn,
niemand last van.
Sommige onderwijzers
hebben vorig jaar geklaagd
over slaperige leerlingen.
Omdat het in juni tot tie
nen licht is, zouden de kin
deren te laat naar bed gaan.
Andere mensen menen
echter dat ook zonder zo
mertijd velen te laat gaan
slapen.
Nadelig is de zomertijd wel
voor de Limburgse arbei
ders die over de grens in
West-Duitsland werken.
De Duitsers hebben hun
klokken niet vooruit gezet.
Limburgers die dagelijks
op en neer reizen hebben
dus zowel 's morgens als 's
middags met een uur tijd
verschil te maken.
In die kampen wordt hard
gewerkt om in leven te blij
ven: veeteelt van geiten en
kippen. textielbewerking
voor tenten en kleding, on
derwijs en gezondheidszorg
voor iedereen. De vrouwen
hebben daar de leiding en
iedereen van jong tot oud
doet mee.
Polisario
De volwassen mannen vech
ten intussen tegen de Marok
kaanse troepen. Zij zijn vere
nigd in het Polisario-front.
Zij hebben al bijna het hele
land bevrijd en pakken veel
wapens en voertuigen af van
de Marokkanen. Maar ze zijn
kwaad op Frankrijk dat
steeds nieuwe wapens levert.
Omdat ze zo dapper vechten
zal het land mogelijk toch
onafhankelijk worden. Hope
lijk zullen dan alle regeringen
de Saharanen dan als een
zelfstandig volk erkennen.
De hit „If I had words" is
alweer een beetje gezakt op
de hitparade, maar het klas
sieke muziekstuk, waar het
wijsje vandaan komt. hoort
al meer dan tachtig jaar tot
de „toppers" van het concert
leven.
Dat is namelijk de derde
symphonie van de Franse
componist Charles Camille
Salnt-Saëns. die in 1921 op
86-jarige leeftijd overleed en
't jaar daarvóór zijn laatste
concert gegeven had. Hij
heeft een groot aantal jaren
op het podium doorgebracht,
want hij was elf, toen hij voor
't eerst optrad (als pianist).
Hij schreef veel muziek en hij
deed dat heel vlot. Zelf zei hij
dat hij net zo makkelijk mu
ziek produceerde als een ap
pelboom appels
Verscheidene van zijn com
posities zijn erg populair, zo
als de Danse Macabre en het
Carnaval van de dieren. Zijn
derde symphonie is erg bij
zonder, omdat voor de uit
voering ervan niet alleen een
extra uitgebreid orkest nodig
is. maar ook twee piano's en
een groot orgel. Welnu, dat
orgel begint op een gegeven
moment in het slotdeel van
de symphonie luid mee te
dreunen en dièr begint, om
zo te zeggen. ..If I had words"
„Wegens een tijdelijke
schaarste aan pissebedden
hebben we nog maar weinig
meetresultaten." Deze wat
wonderlijke mededeling
stond op een bordje in de
Jaarbeurs in Utrecht. Daar
lieten acht jeugdlaboratoria
van de stichting De Jonge
Onderzoekers zien waar ze
mee bezig waren. Op het Arn
hemse laboratorium willenze
uitzoeken bij welke tempera
tuur pissebedden zich het
prettigst voelen.
Daarvoor nemen ze een reep
metaal die aan de ene kant
met ijs wordt afgekoeld en
aan de andere kant voorzich
tig verwarmd. Na een poosje
wachten heeft het metaal
dan overal in het stuk daar
tussen een verschillende tem
peratuur: warmer naar mate
je dichter bij de ene kant
komt en kouder naar de an
dere kant. Als je dan op het
metaal een pissebed loslaat,
dan gaat die naar de plek
waar hij de temperatuur net
prettig vindt. Dat kun je voor
verschillende pissebedden
meten. Gelukkig voor de jon
ge onderzoekers in Arnhem
zijn er in het voorjaar weer
meer pissebedden.
Aan de tentoonstelling was
ook een wedstrijd verbonden.
De hoofdprijs voor het beste
onderzoek ging naar Gerard
Willemsen en Marion Adri
aans. ook uit Arnhem. Zij be
keken de vervuiling van het
water in het plassengebied
Meinderswijk, daar in de
buurt. Niet door te meten hoe
vies het water was, maar door
te kijken wat voor soorten
piepkleine beestjes en plan
tjes er in groeiden.
Wie naar de tentoonstelling
wil. is jammer genoeg te laat.
Gisteren was de laatste dag.
Er zijn ook jeugdlaboratoria
in Amsterdam. Eindhoven.
Groningen, Haarlem. Hel
mond. Naarden en Nijmegen.
KOEKOEKSKLOK)
HEEET HEI ER r
OOR HQEiE'ih)
Om de vier jaar kiest het Nederlandse
volk de leden van de Provinciale Sta
ten. Op 29 maart, dat is morgen, is het
weer zover. Het aantal leden van de
Provinciale Staten is afhankelijk van
het aantal inwoners per provincie. Zo
heeft Zuid-Holland 83 statenleden en
Zeeland slechts 43.
Uit hun midden kiezen de statenleden
zes mensen voor de Gedeputeerde Sta
ten. Met de Commissaris van de Konin
gin vormen de Gedeputeerde Staten
het dagelijks bestuur van de provincie.
De Provinciale Staten vergaderen onge
veer 12 tot 15 keer per jaar. Zij beslissen
over alle zaken die de provincie aan
gaan. Zoals bijvoorbeeld de aanleg van
wegen, kanalen, bruggen, en de voorzie
ningen als gas. water en licht.
Voordat de leden van de provinciale
Staten hun ambt aanvaarden moeten
ze eerst een eed afleggen. In Friesland
mag dat ook in het Fries. „Dat beloof
ik" wordt dan „Dat ünthijt ik". In I,im'-
burg noemt men de commissaris van de
koningin nog steeds gouverneur. (Ar-
noud van Dalen).
De kiezers moeten 18 jaar zijn om te
mogen stemmen voor de Provinciale
Staten. Maar ze doen nog veel meer met
hun stem. Want ze kiezen ook de Eerste
Kamer. Om de drie jaar wordt de helft
van de Eerste Kamer gekozen. De Eer
ste Kamer is heel belangrijk. Dat zagen
28 maart 1978 I
we in 1976, toen de WD in de Eerste
Kamer tegen de abortuswet stemde.
(Anja Robbertsen en Kitty Molenaar).
De commissaris van de Koningin wordt
door Koningin Juliana benoemd. De
mensen van de provincie kiezen de Pro
vinciale Staten. Niet iedereen kan lid
worden van de Provinciale Staten. Je
mag niet in de gevangenis hebben geze
ten. Ook moet je 25 jaar zijn en in de
provincie wonen, waarvoor je wordt ge
kozen. De vergaderingen worden ge
houden in de hoofdstad van de provin
cie. Pas als er een watersnood of iets
anders is mogen de statenleden ergens
anders vergaderen. (Angelique Croqué)
Tekening van het onlangs bezette pro
vinciehuis in Assen die klas 4a van de
Anne Frankschool te Bunnik meestuur
den met hun verhaaltje. Alle inzenders
van stukjes hartelijk bedankt.
