NCRV brengt Fries drama op de televisie
Uit brieven van lezers
Teatske Alzum, kruidenierster uit Morra, krijgt zestien jaar na haar dood landelijke bekendheid
Bij NS-Meermanskaart
dagkaart gratis.
1
1
*1
Einsdag maart 1978
BINNENLAND
Trouw/Kwartet P11-HS 13
door Fred Lammers
IDSEGA-MORRA Het was een vreemde begrafenisstoet op
het kerkhofje van Idsega. De klok leek tientallen jaren te zijn
teruggezet. Acht dragers van „De laatste eer" uit Oudega, in stijl
met hoge hoed, torsten de baar. Daarachter liep met afgemeten
pasjes de godsdienstonderwijzer Marten de Boer uit Oosterend
n als een stemmige dominee van de oude stempel. Hij werd
gevolgd door hoogbejaarde Oosterenders, zoals de bijna 81-
jarige kunstschilder Wybe Koopmans met zijn eerbiedwaardige
sikje, zijn tachtigjarige vrouw Gerbrichje en de 79 jaren tellende
weduwe Janke van der Valk, getooid met een prachtig oorijzer,
trots familiebezit, voor deze gelegenheid uit de kast gehaald.
Boer Reyenga, bewoner van de bij Al deze taferelen vormden een on-
het kerkhof liggende hofstede, had derdeel van een televisiestuk, ver-
zich in het nette pak, met beschilder- tolkt door amateurs, dat de NCRV is
de klompen hoofdkleur eveneens gaan opnemen en dat in het najaar
zwart gestoken om het gebeuren op de buis komt. Het geheel wordt in
van af zijn erf te bezien. Zoon Sjirk het Fries gespeeld, en dat is een
waagde zich dichterbij om foto's primeur voor de Nederlandse televi-
voor het familiealbum te maken, en sie. Het televisiestuk is een bewer-
dat mocht toch een vreemde activi- king van het korte verhaal Boete
teit worden genoemd, ook al zijn de dwaen (Boete doen) dat de zestien
uitvaarten op het rustieke kerkhof je jaar geleden overleden schrijfster
bij de Idsegarsterpoel schaars ge- Teatske Alzum schreef. Het be-
worden. schrijft hoe vier mensen langs elkaar
heenleven. Een boer gespeeld door
Wat Sjirk kon vastleggen waren dan Romke de Leeuw, fijnbankwerker te
ook hoogst eigenaardige taferelen. Tijnje die met zijn hoogbejaarde
Niet alleen van de ommegang (om moeder (Riek Spannenburg) een te-
boze geesten te weren, tot voor enke- ruggetrokken bestaan leidt op de
le jaren een traditie op het Friese Friese klei, trommelt, omdat moeder
platteland) maar ook van begrafenis- het werk niet meer aankan, een huis-
gangers, die tussen de bedrijven houdster op (Martsje Haitsma, secre-
door van het ene moment op het taresse van de Friese culturele raad),
andere de ernst des levens van zich Nadat de oude boerin is gestorven
af lieten glijden en overgingen in een wat tot de rituelen op de begraaf-
vrolijk onderonsje, hoe ijzig koud plaats in Idsega leidt, knoopt hij met
het verblijf op de Klokhusdijk ook haar een nauwere relatie aan. De
was. boer is een bruut, zijn vrouw een
goeiig mensje. De geboorte van hun
Vooral kledingproblemen waren on- zoon verbetert hun verhouding niet.
derwerp van discussie. „Ik hoop dat Als de boer voor de zoveelste keer
mijn haar blijft zitten met al die het bloed onder de nagels van moe-
spelden," riep een van de zwaarge- der en zoon heeft gehaald eindigt het
sluierde vrouwen wanhopig. Een an- stuk met een vadermoord,
der vertelde giechelend er „een hoop
uk- op te hebben gespoten. Onbekende wereld
Nadat een stem de aanwezigen tot De rol van de zoon wordt gespeeld
de orde heeft geroepen schrijdt de door de vijftienjarige Alex Kaspers
stoet weer met uitgestreken gezich- uit Balk, een gewone Friese jongen,
I ten achter de baar, begeleid door de die er eerlijk voor uitkomt dat het
- klanken van de luiklok in de houten stuk op zich hem niet veel zegt."
klokkestoel, die tussen de zerken op- Maar het is wel leuk om op deze
rijst. Een straaljager dwingt de stoet manier eens te kunnen kijken hoe
opnieuw tot stilstaan. „Even over, het achter de schermen bij de televi-
I een straaljager kan ik niet gebrui- sie toegaat," zegt Alex als ik hem
I ken," zegt de stem die alles redi- een paar dagen vóórdat de opnamen
geert. Als de rust is weergekeerd beginnen spreek. Hoe is hij in dat
nemen de dragers hun last weer op t.v.-stuk verzeild geraakt?
en zijn knerpende voetstappen de T
enige geluiden In december kwam de conrector van
het Bogerman College in Sneek,
waar ik in de derde van de havo zit,
Warme koffie vertellen dat de NCRV een Fries
toneelstuk wilde opnemen en nog op
Tien minuten later rept de hele stoet zoek was naar een jongen met blau-
zich naar de grote reisbus, bij de we ogen en blond haar. Liefhebbers
ingang van het kerkhof, waar warme konden zich melden. Het kwam
koffie wacht. De baar met de kist geen ogenblik bij me op naar de
staat bij de geopende groeve te conrector te stappen. Klasgenoten
wachten tot dat de mensen er weer hebben me overgehaald dat toch te
tegen kunnen. Janke met het oorij- doen." Regisseur Klaas Rustlcus
zer haakt af. Het is haar buiten te vond hem precies de jongen die hij
winters geworden. zocht.
Na een paar maanden vol repetitiea
vonden en de eerste opnamen vindt
Alex het, nog steeds leuk", hoewel
het hem niet gemakkelijk valt dat
op de eerste opnamedag zijn haren
drastisch geknipt moesten worden.
Al blijft Alex het zien als een spel,
met de slotscène heeft hij het wel
moeilijk. Niet omdat hij zelf geen
vader meer heeft. „Die is gestorven
toen ik vier was. Ik heb hem nauwe
lijks gekend. Ik weet dat de man die
in het stuk mijn vader speelt in
werkelijkheid heel aardig is. Maar
als ik daar sta met bloed aan mijn
handen en me moet indenken dat
daar een dode man ligt die helemaal
niet dood is, dat lijkt me nog steeds
vreselijk moeilijk, al vind ik dat ook
het mooiste gedeelte van het hele
stuk. Ik kan me best indenken dat
die jongen zover komt, al zou ik
waarschijnlijk anders hebben gerea
geerd door weg te lopen bijvoor
beeld."
Kampioen turnen
Slapeloze nachten heeft Alex er niet
van. Als puntje bij paaltje komt is
de turnvereniging „De evenwichts-
balk" veel belangrijker voor hem
dan toneelspelen. In november werd
hij kampioen turnen voor het rayon
Sneek en in januari eindigde hij
tijdens de Friese kampioenschap
pen op de zesde plaats. „Toneelspe
len is leuk voor één keer. Maar ik
blijf maar bij mijn plan bij het on
derwijs te gaan." Als jongen van een
jaar of tien wou hij al „meester"
worden. Dat plan is na de berichten
over de te verwachten personeelso
verschotten bij het onderwijs zoda
nig gewijzigd dat het nu sportleraar
geworden is. Van zijn medewerking
aan het televisiestuk maakt Alex
geen ophef. „Het is echt niet zo dat
heel Balk het al weet," zegt Alex
vlak voordat hij erop uittrekt om
nog een uurtje te gaan schaatsen op
het Slotermeer. Ik heb er Alex en
zijn moeder, naar gevraagd, maar
geen van beiden hadden tot voor
kort van Teatske Alzum gehoord.
Zij is, hoewel ze destijds vrij regel
matig in plaatselijke kranten publi
ceerde, vergeten
Kruidenierswinkeltje
In Morra, het afgelegen dorp in de
noord-oostelijke punt van Fries
land. woont haar nu 71-jarige zuster
Folkje. Jarenlang dreven beiden
daar een kruidenierswinkeltje aan
de Boütenwei. Het was vooral Folk
je die in de winkel stond. „Teatske
vond daar niet veel aan. Als ik ziek
was nam zij waar, maar anders ge
loofde zij het wel," vertelt Folkje in
haar huiskamer, waar de kachel vol
op brandt en de bloeiende cyclamen
In de vensterbank staan.
Folkje is nauw betrokken geweest
bij het tot stand komen van die
geesteskinderen van Teatske. „Ze
begon ir.eer schrijven toen ze een
jaar of dertig was. Er stonden toen
wekelijks korte verhalen in het
Friesch Dagblad." Ik geloof dat ik
dat ook wel zou kunnen," zei Teats
ke op een dag. Moeder zei: „Nou,
dan moet je het eens proberen." Dat
deed ze en na vrij korte tijd stond
haar eerste korte verhaal in het lite
raire blad Ontmoeting. Het was in
het Hollands geschreven. Spoedig is
Teatske op het Fries overgescha
keld omdat dit de taal was die haar
het meest vertrouwd was."
Indië
Folkje herinnert zich hoe dat schrij
ven voor haar zuster meer een moe
ten werd. „Elke middag trok zij zich
terug in het kamertje dat uitzag op
de Dorpsstraat. Haar verhalen be
rusten allemaal op fantasie. Zij
heeft zelfs over Indië geschreven,
hoewel zij nooit verder is geweest
dan Bolsward en Leeuwarden en een
paar keer voor een vakantie naar
Schiermonnikoog. Zij had ook nau
welijks contact met andere schrij
vers, al las zij wel literaire bladen.
Dat contact moet zij toch wel heb
ben gemist, heb ik later vaak ge
dacht."
In het begin van de jaren zestig
besloot Teatske mee te doen aan
een wedstrijd van de Kristlyke Frys-
ke Folks Bibliotheek, die een origi
neel manuscript voor een Friese ro
man vroeg. Het werd „Iepen Fin-
sters" (Open vensters). Folkje:
„Toen het gereed was moest het
geheel worden overgetikt. Zelf kon
Teatske dat niet meer doen omdat
ze toen al ongeneeslijk ziek was. Het
zou driehonderd gulden kosten om
het te laten doen. Dat was veel in die
tijd. Teatske was daar een beetje
huiverig voor. „Als het niets wordt
zijn wij al dat geld kwijt," zei ze. „We
doen het toch; dan zijn we dat geld
maar kwijt," heb ik gezegd en daar
ben ik nog dankbaar voor."
Een nep-begrafenis op het kerkhofje van Idsega met inwoners van Oosterend als figuranten.
opzettelijk maar van binnenuit" en
die boodschap komt ook in dat tv-
stuk naar voren."
Folkje is het met me eens dat veel
van Teatskes verhalen nogal triest
zijn. Ik heb dikwijls tegen haar ge
zegd: „Waarom laat je het niet wat
plezieriger aflopen." Zij antwoordde
dan dat ze. als ze aan een verhaal
begon zelf niet wist hoe het zou
eindigen, maar dat zoiets vanzelf
kwam. Dat heb ik nooit kunnen be
grijpen. Ik denk dat ik altijd een
beetje wufter ben geweest dan mijn
zuster."
Prijs
Het manuscript won de prijs. Teats
ke heeft niet meer beleefd dat het in
boekvorm verscheen en evenmin
dat in 1964 een selectie uit haar
korte verhalen onder het motto
„Diggels" op de markt kwam.
„Dat werk van haar op de televisie
werd gebracht zou niet bij haar zijn
opgekomen. Folkje, wat beleven we
toch allemaal," zou ze hebben ge
zegd. Zij stelde zichzelf nooit op de
voorgrond. Daarom vind Ik het fijn
dat zij nu die brede belangstelling
krijgt. Dat heeft zij verdiend, al is
het j ammer dat zij het zelf niet heeft
meegemaakt." „Met de wijze waar
op de NCRV haar verhaal heeft be
werkt zou Teatske tevreden zijn ge
weest. Ze zei vaak tegen me: „Als ik
iets schrijf moet het van christelijke
waarde zijn, wil ik getuigen, niet
ALEX KASPERS
Teatske (rechts) en Folkje Alzum voor hun kruidenierswinkeltje. geen slapeloze nachten
Deze rubriek is uitsluitend besiemd voor korte reacties op in deze kram gelezen
berichten artikelen en commentaren, en met voor gedichten, open brieven, oproepen
ol reacties op advertenties (deze laatste dienen tol de directie gericht te worden) De
inzendingen voor deze rubriek dienen zo beknopt mogelijk te zi|n De redactie behoudt
zich het recht van bekorting voor Het is ons helaas met mogeli|k over elk geval
van bekorting ol metplaatsmg (doorgaans een gevolg van een te groot aanbod) te
corresponderen Brieven adresseren aan Secretaris hoofdredactie Trouw.
Postbus. 859. Amsterdam B>j publicatie worden naam en woonplaats van de
scnrijvef vermeid
IKON
Natuurlijk is het niet in de eerste
plaats de taak van de IKON om het
de kerkmensen naar de zin te ma
ken. maar die taak is toch wel het
doorgeven van de Blijde Boodschap
van Gods grote liefde in Christus
aan kijkers en luisteraars? De IKON
zendt toch niet op eigen houtje uit,
doch namens de kerken? Het geloof
is niet iets voor de zondag alleen,
maar moet toch ook tot uitdrukking
komen in de door-de-weekse pro
gramma's? Dit geldt m.i. te meer als
men de programma's aankondigt
onder de veelbelovende naam „Ge
loof-. hoop- en liefdeshow.'' Als ze
ventig procent van de reacties posi
tief is. waar blijft dan de reactie van
kerkelijk Nederland en van de indi
viduele kerkleden? Kerkelijk Neder
land en individueel kerklid, let op
uw zaak!!
K. Dunnink Boskoop
't Eikske
Bisschop Gijssen heeft gelijk: de
huwelijken door de geldige
priester Miedema ingezegend (niet
gesloten en nog minder voltrokken,
ook hier volledige begripsverwar
ring bij velen!) zijn volgens rooms-
katholiek canoniek recht wettig
maar ongeldig, omdat pastoor Mie
dema nu eenmaal buiten de rooms-
katholieke kerk opereert. Boven
dien: geestelijken, van welke chris
telijke denominatie dan ook, kun
nen bij echtparen alleen maar bij de
huwelijksinzegening als belangrijke
figurant opereren. Het huwelijk is
een sacrament, hoe men dit woord
ook wil interpreteren, waarbij alléén
het betrokken echtpaar betrokken
is. vandaar dan ook dat de rooms-
katholieke kerk het burgerlijk hu
welijk volledig erkent als een wettig
huwelijk, en, bij niet rooms-katho-
lieken ook als een geldig huwelijk
als ze gedoopt zijn. Miedema heeft
gelijk en Gijsen heeft gelijk, een
ieder vanuit eigen invalshoek.
Den Hatif Ivo van Leuven
Hoogovens
Het artikel in Trouw d.d. 1 maart
1978. blz. 10 roept bij mij voor een
beter onderling begrip onder
staande wensdromen op. Wim Kok
(voorzitter FNV) gaat werken bij
Hoogovens, afdeling Verkoop, op
drachten noteren ergens in de we
reld. opdat niemand ontslagen moet
worden. Daarentegen iemand van
de Personeelsafdeling Hoogovens
naar FNV hoofdkantoor om daar
het twee-ploegenstelsel in te voeren,
(uitbreiding arbeidsplaatsen). Arie
Groeneveldt (Industriebond NW),
gaat naar de Afrikaanse ijzererts
vindplaatsen, bestuderen of de be
droevende sociale toestanden van
de aldaar werkende negers opgevij
zeld kunnen worden, bv. door de
extra's bij de Hoogovens „af te bou
wen". (zijn Industriebond gaat hun
contributie 1'/» procent verlagen ter
activering lidmaatschap). De heer
Spit(s) zendt binnenkort aan de mi
nister een lijst van nuttige, nieuwe,
energiebesparende produkten, reke
ninghoudend met natuurprodukten
zoals jute, katoen, wol enz. (voor
vervangende werkzaamheden). Een
vierde man gaat in Japan bestude
ren hoe het mogelijk is dat daar in
deze moderne tijd nog zulke serieus
gemaakte produkten zó goedkoop
kunnen zijn? Mede in verband met
het voorgaande zal worden bestu
deerd de „slavenarbeid" in Neder
land te vervangen door burgerlijke
dienstplicht voor jongens en meis
jes. Wereldwijde solidariteit is ons-
.helaas liep toen mijn wekker af!
Haarlem C. Baars. Sr.
Polen
Met veel interesse hebben wij de
artikelen van J. den Boef over Polen
gelezen. Het beeld dat wij na enkele
bezoeken hebben van de toestand in
Polen komt in grote lijnen overeen
met het in genoemde artikelen ge-
schetse. Op één punt verschilt onze
indruk enigszins van die van de heer
Den Boef, en wel op het punt van de
Poolse protestanten. De eerste voor
zitter van de Poolse Oecumenische
Raad, de gereformeerde bisschop
Jan Nieuwieczerzal, schrijft in de
brochure „Oekumene in Polen"
(1974) dat na het Vaticanum II lang
zaam veranderingen te bespeuren
zijn in de houding van de rooms-
katholieke kerk ten opzichte van de
andere kerken. Uit gesprekken met
protestantse en rooms-katholieke
geestelijken vorig jaar is ons geble
ken, dat dit proces van toenadering
zich langzaam voortzet, waarover zij
en wij ons verheugen. Dat is sinds
het einde van de tweede wereldoor
log dus in wezen niets veranderd zou
zijn, is een te negatieve uitspraak.
Zeist H. Labots
IJzer(be)werkers (2)
In Trouw van vrijdag 24 februari
schrijft dr O. Jager in „Vergeten
Joodse wijsheid" n.a.v. 1 Samuel 13:
19 (a) o.a. Blijkbaar hielden de
Filistijnen het geheim van de Ijzer-
bewerking verborgen als een top se
cret van defensieEn verder
wordt er met behulp van een cul
tuurfilosoof kolommen lang verder
gefilosofeerd of het ontbreken van
smeden in Israël niet een nog diepe
re achtergrond zou kunnen hebben.
Is de reden van het ontbreken van
smeden in Israël tijdens de Filistljn-
se bezetting of overheersing niet
duidelijk aangegeven in 1 Samuel
13:19b. Een maatregel van de bezet
ters dus.
Omdat er in 1940-1945 officieel geen
radio-ontvangtoestel in Nederland
te vinden was (eveneens een maatre
gel van de bezetters) kunnen we
toch ook niet zeggen: „Blijkbaar
hielden de Duitsers het geheim der
radiotechniek verborgen als een top
secret van defensie." We kunnen wel
aannemen dat de Filistijnen het be
roep van smid hebben verboden om
zodoende te voorkomen dat er wa
pens gemaakt werden. Dat er wél
smeden geweest zijn in Israël blijkt
uit het vervolg van 1 Samuel 13 nl.
vers 20 t/m 22, waar we kunnen lezen
dat tegen door de Filistijnen vast
gestelde tarieven de Israëlieten hun
(ijzeren) landbouwwerktuigen en -
gereedschappen konden laten slij
pen en scherpen bij de bezetters.
Brielle P. M. v.d. Linden
Israël-boycot
Op zakelijke gronden de Arabische
eisen tot boycot van Israël inwilli
gen, behoeft volgens het VNO nog
geen ethische standpuntbepaling in
te houden. Minder duur gezegd:
meehelpen bij het wurgen van je
buurman betekent nog niet dat je
het daarmee eens hoeft te zijn. Hoe
wel zo'n onuitgesproken ethische
standpuntbepaling je medeplichtig
heid niet vermindert. Naar het oor
deel van het VNO kan alleen een
beëindiging van de oorlogssituatie
deze medeplichtigheid opheffen.
Waarom verzoekt men dan de Arabi
sche zakenrelaties niet, er nu na
dertig jaren eindelijk eens mee te
stoppen en vrede te hebben met
Israël? Zakelijke boycot is voor het
VNO aanvaardbaar, persoonlijke
boycot niet. Praktisch komt het op
hetzelfde neer: zakelijke boycot be
dreigt je bestaan, persoonlijke boy
cot wordt omzeild door je te passe
ren. Het VNO meent dat ieder be
drijf vrij moet zijn in de keuze tus
sen zakelijk en ethish zedelijk
goed) handelen. Dat is voor het VNO
dus niet hetzelfde. Zo gezien kan
men rustig een onschuldige boycot
ten, uit de gemeenschap stoten
wèg met hem! Bij welke man van
Joodse huize was dat destijds óók al
het geval? De overheid, aldus het
VNO, heeft daarbij een eigen
taak Hoe heette die ambtenaar-
in-functie ook weer, die daarbij z'n
handen waste in onschuld?
Vlissingcn ds V. v.d. Schoot
10 jaar PPR
Mr Bas de Gaay-Fortman conclu
deert: „Als het CDA nou eens echt
en duidelijk koos voor een progres
sief kabinet, dan zou er van een anti-
gouvernementele stroming links
weinig overblijven. Dank je de koe
koek, dan konden ze hun gang gaan.
SCHIEDAM A. Mars
Zoiets doet goed
In aansluiting aan het artikel „Druk
tegen het drukken van C. Faas wil ik
graag het volgende melden: Wij wo
nen hier in een centrum van zelf
standige bejaarden, erg gezellig. Op
een morgen dat de sneeuw flink ge
dwarreld had in de nacht tevoren,
was de eerste die vrijwillig aan het
sneeuwruimen was een heer die dit
jaar negentig hoopt te worden. Hij
deed het met plezier en een ijver om
jaloers op te worden. Toen ik hem
vroeg waarom hij niet wachtte op de
jongeren (tussen 70 en 80 jaar) zei
hij: „Ik wilde de eerste zijn."
Het was 8 uur en de meesten lagen
nog op een oor. Hij veegde en schep
te niet alleen de eigen stoep, maar
nam ook links en rechts die van de
buren mee.
Zijn naam zal ik niet noemen, dan
zou hij verschrikkelijk boos worden,
wanneer hij dit las, maar hij is oud-
direkteur van een ambacht-school
in de nabije stad. en verzorgt keurig
zijn eenmans-houshoudlng en is nog
altijd bereid om kleine karweitjes
(gratis) voor de buren te doen. Zoiets
doet een mens goed in deze tijden?
nietwaar.
Giouw mevr. S. E. Dijxhoorn.
Ds Doornenbal (1)
Mij moet iets van het hart naar
aanleiding van het verhaal van ir J.
v.d. Graaf over ds Doornenbal (28
februari). Als het „Ach, wanneer"
zijn stukken doorkermt, moet het
„Jezus neemt de zondaars aan-ge-
loof wel belachelijk overkomen. Ze
ker als een „surrogaat-religie, waar
in nooit meer getwijfeld en altijd
geglimlacht wordt" de basis voor
het aanpraten vormt. Hier kan de
vreugde van de Veluwe niet anders
dan eilieve stollen. Gedachte
nis tot zegening: gedenk de fabel
van Jotham! Gelukkig neemt Hij
nog stêeds zondaars aan, Halleluja!,
(om met Beppie te spreken!).
Vlijmen P. Hammingh
Ds Doornenbal(2)
Ir J. v. d. Graaf stemt schijnbaar in
met de opvatting van ds Doornen
bal dat het Jezus-neemt-de zon-
daars-aan-geloof „belachelijk" is.
Anders had hij de voor veel gelovi
gen kwetsende zin wel achterwege
gelaten. Predikanten ontmoeten
doorgaans niet veel mensen, die in
de goot liggen, zoals Jezus Christus
die ontmoette en zoals vele mede
christenen die ook ontmoeten.
Daarom hoeven de predikanten ze
ook niet op deze manier uit de goot
te halen, maar verwacht ik wel waar
dering voor wat Die Ander en die
ander doet.
Alphen a.d. Rijn J. A. A. Mooij
Solldaridad
Reiner Gosker schreef ln zijn artikel
over de Campagne tegen de Theolo
gie van de Bevrijding (ln de krant
van 25 februari) dat de Duitse actie
Adveniat te vergelijken zou zijn met
de actie Solidaridad. Natuurlijk
en we onderstrepen dat graag nog
eens betreft deze vergelijking al
leen de tijd waarin beide acties ge
houden worden (de advent) en het
werelddeel waarop zij zich richten
(Latijns-Amerika). Verder kan Soli
daridad niet met Adveniat worden
vergeleken. In tegenstelling tot Ad
veniat richt Solidaridad zich name
lijk uitsluitend op de steun aan
groeperingen in Latijns-Amerika,
die actie ondernemen om een recht
vaardige samenleving op te bouwen,
dat wil zeggen die de huidige samen
leving niet in stand houdt. Ook richt
Solidaridad zich niet uitsluitend op
de Latijns-Amerikaanse kerk, alhoe
wel die natuurlijk ook bij haar part
ners hoort. Want ook buiten de kerk
werken mensen aan hun bevrijding
van onwetendheid, onderdrukking
en uitbuiting. Daarom wordt door
Solidaridad ook zeker steun aan
vakbonden en andere volksorgani
saties gegeven.
Don Haag Solidaridad
Hypotheekrente
Met het Trouw-commentaar over
„Hofstra en de hypotheekrente" ln
het nummer van zaterdag 25 februa
ri ben ik het totaal oneens. Uit het
gehele stuk meen ik gemerkt te heb
ben, dat u afgeeft op mensen met
een midden-inkomen, omdat die
profiteren van de renteaftrek in ver
band met de inflatie. U vergeet ech
ter, dat de tienduizenden die een
eigen woning gekocht hebben, voor
het grote merendeel uit de lagere
Inkomensgroepen komen en uit de
groepen die daar iets boven uitko
men. Deze mensen hebben financië
le verplichtingen aangegaan, in de
verwachting dat de rente ook in de
toekomst aftrekbaar zou blijven.
Zeer velen van hen hebben bij wijze
van spreken de laatste cent uitgege
ven voor het eigen-woning ideaal.
Met het gegeven van renteaftrek
voor ogen Aan het z g. renteprofijt
door de inflatie heeft men niet ge
dacht. Neen, het eigen-woning per
spectief wenkte. Ook wanneer de
verminderde rente-aftrek over meer
dere jaren wordt uitgesmeerd, gaan
betrokkenen er in reëel inkomen wel
op achteruit of men nu in 1 jaar. 5
jaar (conform Hofstra's plan) of 10
jaar een 1500 2000 gulden of meer
per jaar aan aftrek-rente geniet, het
resultaat is uiteindelijk hetzelfde.
Lccrcum J. Oosting.
Simonis en Rolduc
Dat mgr. Simonis achter Rolduc
staat wisten we al lang. Ook dat de
kardinaal en de overige bisschoppen
er niet achter staan. Al zijn er ook
Utrechtse Studenten te Rolduc (die
de kardinaal niet de zijne noemt), de
kardinaal heeft deze twee Jaar nog
geen gelegenheid kunnen vinden,
die studenten eens te gaan bezoeken
en zo kennis te maken met dit semi
narie „nieuwe stijl". Nu heeft mgr.
8imonis duidelijk partij gekozen.
Wij hadden dat al eerder gedaan,
maar na de publikatie van Bronk-
horst en Oostveen ln De Tijd over de
theologische hogescholen, hopen we
dat de commissie-Gringen spoedig
tot opheffing zal adviseren Alles
wordt maar aangenomen, zelfs anti
katholieke studenten om aan het
voor de subsidie benodigde aantal
te komen. Dit is toch te gekWie met
pek omgaat, wordt er mee be
smeurd. Laten we wat zuiniger zijn
op onze jongens, die priester willen
worden.
Op zeer zachte wijze gaf de Paus
onze bisschoppen opdracht direct
met een goede priesteropleiding te
beginnen. De kardinaal zag hierin
geen afkeuring van de bestaande.
Wij wel. En wij betalen daar belas
ting voor. Moet er op onderwijs be
zuinigd worden, dan weg met die
instellingen, die niet meer voldoen
aan hun opzet en het trouwens nooit
hebben gedaan. Mgr. Simonis, wij
zijn blij met uw uitspraak.
Bustum J. A. Domen
ADVERTENTIE
Met een Mecrmanskaart kunt u met z'n
tweeën, driecn, vieren, vijven of zessen een dag
onbeperkt treinreizen. Voor f 49,-, f 56,-, f 64,-,
f72,- of f 80,-. Twee kinderen van 4 t/m 9 jaar
gelden voor één.
De kaart is van maandag t/m vrijdag
geldig na 9 uur 's ochtends. In het weckend is
er geen beperking.
Maar nu het nieuws. Koopt u de kaart
in maart,dan is 'ie nog eens extra voordelig.
Wc geven er dan zomaar een dagkaart voor één
persoon bij kado.
Goed voor een hele dag gratis trcir.cn
in april.
