Kerkelijk rumoer rondom Ter Schegget
Atoompacifisme ook
in kerken verlevendigd
Uit brieven van lezers
hun zorg?
850
Zwitserse kerken
praten met bank
over Zuid-Afrika
Buitenverbanders
nemen nog
geen beslissing
UIT DE KERKBLADEN
De bede en de
kinderdoop
Ds Van der Sluis
voorzitter EPV
VANDAAG
MAANDAG 6 MAART 1978-
KERK
door dr. J. J. Buskes
Prof. Strijd, die in 1976 afscheid van
de Universiteit van Amsterdam
nam, heeft nog steeds geen opvolger
gekregen. Nu komt er voor de benoe
ming van een opvolger in dit geval
heel wat kijken, omdat het gaat om
een kerkelijk hoogleraar, die tegelijk
staatshoogleraar is. Een hele proce
dure. In dit geval met veel haken en
ogen. Op het ogenblik stokt de zaak.
De faculteitsraad en de commissie
theologisch wetenschappelijk onder
wijs (TWO) moeten samen een voor
dracht indienen bij de faculteit en de
hervormde synode. Zijn die het eens.
dan wordt de voorgestelde kandi
daat m politiek Den Haag tot ge
woon hoogleraar en in kerkelijk Den
Haag tot kerkelijk hoogleraar be
noemd. De procedure begint met een
voorstel van een benoemingscom
missie aan de commissie TWO en de
faculteitsraad.
Uit een verslag van de benoemings
commissie blijkt, dat de commissie
TWO niet bereid is de door haar als
eerste kandidaat voorgestelde dr. O.
H. ter Schegget te aanvaarden. Het
schijnt, dat in een besloten vergade
ring van de synode de commissie
TWO de zaak al met de synode be
handeld heeft. De faculteitsraad kan
nog geen besluit nemen, omdat de
benoemingscommissie haar nog
geen voorstel kan doen.
Uit een verslag van de benoemings
commissie blijkt, dat de commissie
TWO twee bezwaren heeft. Zij
meent, dat Ter Schegget het vertrou
wen van de hervormde kerk niet
geniet en zij twijfelt aan zijn weten
schappelijke kwaliteiten. De benoe
mingscommissie vindt deze argu
menten onvoldoende en vraagt om
een andere beoordeling.
In een brief aan de synode heeft een
aantal studenten en dominees tegen
de gang van zaken geprotesteerd. De
brief is gedateerd 2 maart 1978. De
bedoeling was een open brief, als
advertentie geplaatst in Trouw.
Op 3 maart werd mij telefonisch
gevraagd, deze brief te onderteke
nen. Ik heb nee gezegd. Ik teken
geen open brieven, die in de pers
komen en waarvan de inhoud mij op%
het laatste ogenblik telefonisch
wordt meegedeeld. Ik had er ook
bezwaar tegen, dat deze brief als
advertentie in Trouw zou worden
geplaatst. Bovendien hoorde ik dat
aan het slot van de brief gezegd
werd: „Wij eisen van de generale
synodeIk ben niet zo synodaal
aangelegd, maar een open brief aan
de synode als advertentie in Trouw
met aan het einde de woorden „Wij
eisen" liggen mij niet en vind ik
kerkelijk onjuist. Ik heb de brief dus
niet ondertekend.
Met de zakelijke inhoud van de brief
ben ik het echter eens. Het is in het
belang van de hervormde kerk. de
Amsterdamse universiteit, de theo
logische faculteit en Ter Schegget,
dat er in deze zaak open kaart wordt
gespeeld. Wat is er door de commis
sie TWO met de synode besproken?
Daarover gaan allerlei geruchten.
We weten allen, dat wat Ter Scheg
get betreft, bepaalde controversen
een rol spelen, die het wenselijk, zo
niet noodzakelijk, maken, de zaken
in een niet besloten vergadering
open en eerlijk te bespreken. Heeft
de commissie TWO de bevoegdheid
uit te spreken, dat Ter Schegget niet
het vertrouwen van de hervormde
kerk geniet? Is hier sprake van een
verkapte vorm van tucht? Wat wil
het zeggen, dat iemand niet het ver
trouwen van de hervormde kerk ge
niet? Wie maakt dat uit? En: op
welke gronden?
En dan de wetenschappelijke kwali
teiten van Ter Schegget. Door velen
met mij wordt Ter Schegget als een
van onze meest begaafde jonge the
ologen beschouwd. De commissie
TWO trekt zijn wetenschappelijke
kwaliteiten in twijfel. Daarmee dis
kwalificeert ze in elk geval het inlei
dend woord van prof. Miskotte in de
handelseditie van de dissertatie van
Ter Schegget. Naar mijn overtui
ging spelen andere niet genoemde
motieven een rol. Vanaf het begin
heb ik vooraanstaande figuren in de
hervormde kerk met een zekere ver
betenheid horen zeggen: „Ter
Schegget? Uitgesloten, dat nooit!"
en dat heus niet vanwege hun twijfel
aan zijn wetenschappelijke kwali
teiten. Het zijn de politieke en socia
listische overtuigingen van Ter
Schegget die achter de genoemde
argumenten schuil gaan: zijn kriti
sche solidariteit met de „Christenen
voor het Socialisme", al is hij noch
lid noch leider van deze groep. Ik
meen, dat wij als leden van de her
vormde kerk er recht op hebben,
precies te weten, welke de eigenlijke
drijfveer van de commissie TWO en
welke de houding van de synode is.
Onze synode zal onze kerk een
dienst bewijzen door klare wijn te
schenken en zo aan alle geheimzin
nigheden en elkaar tegensprekende
geruchten een einde te maken.
Met Ter Schegget's socialistische
overtuigingen ben ik'het in menig
opzicht niet eens. Is dat noodzake
lijk? Heeft de Jcerfc zich daarover
uitgesproken? Ik vraag om een open
en eerlijke behèhdeling. Ik wil we
ten, waarom men Ter Schegget we
ren wil en met mij willen velen dat
weten. De genoemde argumenten
zijn de eigenlijke argumenten niet.
In de situatie, waarin onze kerk zich
bevindt, moeten we ons open en
eerlijk tegenover elkaar uitspreken.
De eigenlijke motieven, die^k noem
de, zijn naar mijn overtuiging, vol
strekt onwettigl wanneer het gaat
om de vraag, of Ter Schegget kerke
lijk hoogleraar mag worden.
Wanneer de commissie TWO haar
zin krijgt, zullen we na verloop van
tijd voor de zoveelste keer te laat tot
de ontdekking komen, dat wij het
weer fout hebben gedaan.
In de brief aqn de synode zeggen de
schrijvers van de brief, dat afwijzing
van Ter Schégget op kerkpolitieke
gronden, waarover niet in het open
baar is gesproken, voor Ter Scheg
get een beroepsverbod betekent. Ik
wil het woord beroepsverbod op dit
moment liever niet gebruiken. Maar,
wanneer er geen klare wijn geschon
ken wordt, zal er zeker zo gedacht en
Dr. G. H. ter Schegget
gesproken worden. Ik spreek zo nog
niet, maar ik denk wel in die rich
ting.
door Aldert Schipper
Het gaat nogal goed met de actie tegen de kernwapens, die het Interkerkelijk Vredesberaad (IKV)
vorig Jaar september op gang heeft gebracht. Dat blijkt niet alleen uit de verwijzing door de
afgetreden minister Kruisinga naar de IKV-actie, maar ook uit de brieven van de raad van kerken
en van enkele andere kerken aan de regering om haar te vragen niet aan de neutronenbom te
beginnen.
Dat het redelijk gaat met de IKV-
actie bleek het afgelopen weekeinde
in Oegstgeest, waar ruim honderd
vertegenwoordigers van plaatselijke
groepen ervaringen en plannen voor
hun verdere acUe uitwisselden.
Dit weekeinde werd niet beheerst
door het gevoel van onmacht dat
velen bekroop, nadat de hervormde
synode in 1962 een moedig woord
over de kernwapens sprak en waarna
verder niets gebeurde.
In Oegstgeest hadden de mensen
vertrouwen dat hun actie geen onbe
gonnen werk is, „wknneer we maar
adem genoeg hebben", zoals voorzit
ter drs B. ter Veer zei. Hij pleitte
voor hardheid en barmhartigheid.
De actie „Help de kernwapens de
wereld uit: om te beginnen uit Ne
derland" heeft nu tweehonderd ker
nen in het land, waarvan de helft
zich nu nog bezighoudt met studie
en discussie en waarvan de overige
meer gericht zijn op actie, zoals con
tact met de kerken via kerkeraden
en gemeenteavonden, of in de weer
zijn tegen de neutronenbom. Deze
laatste groep kernen heeft behoor
lijk steun in de rug gekregen van de
kerken, die zich in de afgelopen
maanden duidelijk uitgesproken
hebben tegen de neutronenbom.
Onpolitiek
De indruk bestaat dat de actie nog
niet erg politiek is, maar zich meer
richt op Interne bezinning en het
winnen van medestanders. Het ge
sprek met de politieke partijen be
waart men in het algemeen nog voor
de toekomst. Dat mensen winnen
doet men weer wat meer speels dan
in het recente verleden gebeurde. Zo
is men in verschillende plaatsen
doende met straattoneel, markt-
kraampjes, verkleedpartijen enzo
voorts.
De politieke neerslag van de actie
wordt wellicht volgend Jaar wat
zichtbaarder, wanneer de DCV-actie
Dere rubriek is uitsluitend bestemd voor korte reacties op m deze krant gelezen
benchten ariikeien en commentaren, en met voor gedichten, open oneven oproepen
ot reacties op advertenties (deze laatste dienen tot de directie gericht te worden) De
inzendingen voor deze rubnek dienen zo beknopt mogelijk te zijn De redactie behoudi
zien het recht van bekorting voor Het is ons helaas niet mogeigk over eik geval
van bekorting o» nietpiaatsmg (doorgaans een gevolg van een te groot aanbod) te
corresponderen
Schoolhoofd (2)
De inspecteurs zouden het onder
wijs een betere dienst bewijzen,
wanneer zij de minister duidelijk te
verstaan gaven, dat de functie van
klasse-onderwijzer en schoollleider
niet optimaal door één en dezelfde
persoon te vervullen is. Zeker niet in
deze tijd, waar zoveel meer personen
en instanties de school binnenstap
pen om met meer, minder of geen
deskundigheid mee te praten over
alles wat de lagere school moet doen
op pedagogisch, didactisch, me
disch. milieuhygiënisch etc. gebied.
Onder de inspecteurs van het lager
onderwijs zijn ook ex-schoolhoof
den en zij zullen toch nog wel weten,
wat er gaande ls in scholen, waar
hardwerkende hoofden balanceren
tussen hun verantwoordelijkheid
van klasse-onderwijzer en die van
Onze adressen:
AMSTERDAM:
Postbus 859
Wibautstraat 131
Tel. 020-913456
Telex 13006
ROTTERDAM/
DORDRECHT:
Postbus 948
Westblaak 4. Rotterdam
Tel. 010-115588
(Red. en klachten)
8chledamsevest 52
Tel. 010-115700 (adv.)
DEN HAAO/LEIDEN
Postbus 101
Parkstraat 22, Den Haag
Tel. 070-469445
ZWOLLK GRONINGEN:
Postbus 3
Melkmarkt 56, Zwolle
Tel 05200-17030
zich richten wil op de partijen. In de
vredesweek van dit jaar zijn eerst
nog de kerken aan de beurt, waar
het IKV, uiteraard, het eerst naar
kijkt wanneer het mensen wil over
tuigen. Op de kerken wordt binnen
kort een beroep gedaan, wanneer
het er om gaat, de ton voor het IKV
te verdubbelen. Bij het lanceren van
de actie tegen de kernwapens, tij
dens de vredesweek in september
van het vorig jaar, merkte de scriba
van de hervormde synode, dr. A. H.
van den Heuvel op dat de aanhang
van het IKV eerst maar eens wat
geld op tafel moest leggen voor de
strijd tegen de bewapening, waarna
de kerken gevraagd moest worden
deze ton te verdubbelen. De geldac-
tie van het IKV heeft Intussen bijna
anderhalve ton opgebracht en deze
week vindt er een gesprek plaats
tussen dr. Van den Heuvel en de
secretaris van het IKV, dr. M. J.
Faber.
Brief
Faber wil in de vredesweek van 1979
meer aandacht voor de politieke
partijen, die dan weer voorbereidin
gen treffen voor hun programma's
voor de dan opnieuw voor de deur
staande verkiezingen. In deze pro
gramma's moet blijken of het IKV
niet voor nfets aan de actie tegen de
kernbewapening werkt.
Het IKV voelt zich aangesproken
door de brief, die de Nederlandse
kerken vorige maand aan de rege
ring zonden en waarin zij hun zorg
over de bewapening uitspraken en
de regering lieten weten tegen de
invoering van de neutronenbom te
zijn. Ook plaatselijke kerken en pa
rochies werken soms samen met de
IKV-kernen. In Tilburg heeft een
kern een hele parochie gemobili
seerd. Zij stuurde een brief aan de
bisschop over de neutronenbom met
het verzoek in de synode van de
bisschoppen de kwestie aan de orde
te stellen of het bezit van neutronen
wapens in de lijn van de traditie van
Christus past. Een IKV-kern in Am
sterdam en een in Zaandam willen
de bijeenkomst van de gereformeer
de synode deze week begeleiden. De
Amsterdamse kern houdt boven
dien de CDA-kamerleden „in de ga
ten". De classis Heerenveen van de
hervormde kerk heeft zich uitge
sproken voor de IKV-actie tegen de
kernwapens en de kerkeraad van de
hervormde gemeente in Vreeland
heeft besloten „alles te zullen doen
wat in haar vermogen ligt om de
actie van het IKV te ondersteunen".
In het laatste nummer van IKV-
berichten adviseert de gereformeer
de theoloog prof. dr. G. Th. Rothui
zen uit Kampen de mensen van het
IKV „onafgebroken" door te gaan
met hun informatie. „Het kan niet
anders dan dat jullie op den duur
meer bereiken dan je bereikt hebt.
Eenvoudig omdat Jullie meer weten.
Daar vallen wij op den duur door
om, of bijna om".
DEEL NUN ZORG
DEEL MEE!
VASTENAKTiE
GIRO UTRECHT
ZURICH Tussen de interkerkelij
ke hulporganisatie van de Zwitserse
protestantse kerken en de unie van
Zwitserse banken in Zürich zijn be
sprekingen gevoerd over de investe
ringspolitiek van de bank met be
trekking tot Zuid-Afrika. De hulpor
ganisatie, die rekeninghouder is van
dit bankconcern, verwijt de bank
door zijn politiek het apartheidsre
gime in Zuid-Afrika in stand te hel
pen houden. De bank van zijn kant
rechtvaardigt zijn opstelling door
politieke en economische gronden
aan te voeren. De gesprekspartners
zijn er slechts gedeeltelijk in ge
slaagd hun standpunten wat nader
bijeen te brengen. Daar een verge
lijkbaar gesprek op nationaal ni
veau gaande is tussen vertegen
woordigers van de Zwitserse kerken
en de industrie, zullen binnen dat
bestek de besprekingen met de ban
ken worden voortgezet.
WEZEP (Old.) De landelijke ver
gadering van de gereformeerde ker
ken vrijgemaakt buiten verband
zijn voor de tweede maal in Wezep
bijeen geweest om verder te praten
over de verhouding tussen de plaat
selijke kerken en de kerken in bre
der verband, zoals regionale verga
deringen en de landelijke vergade
ring. Daarbij kwam de vraag aan de
orde in hoeverre plaatselijke kerken
de besluiten van regionale en lande
lijke vergaderingen moeten aan
vaarden.
De vergadering kwam daarover nog
niet tot een beslissing. Er werd een
commissie ingesteld die de inge
diende voorsteilen en amendemen
ten zal bestuderen en in de volgende
vergadering op 1 april een nieuwe
tekst zal overleggen.
Een andere zaak die behandeld
werd was het voorstel om een ver
zoek tot samenspreking te richten
aan de gereformeerde kerken vrijge
maakt, die in april in Groningen
haar synode houden. Ook daarover
'is nog geen beslissing genomen.
IKV-kernen schrijven
gereformeerde synode
Van een onzer redacteuren
WESTZAAN Drie Zaanse kern
groepen van het Interkerkelijk Vre
desberaad (IKV) richten zich in een
.brief aan de gereformeerde synode
,met een opwekking „nee" te zeggen
tegen kernwapens. Zij vragen de sy
node om een duidelijke en krachtige
uitspraak.
Het aantal kernwapens neemt on
danks alle onderhandelingen nog
toe en zij worden over steeds meer
landen verspreid. De drie kerngroe
pen menen dat zij vanuit de evange
lische opdracht niet tot een ander
oordéei kunnen komen dan die van
een definitieve afwijzing. „Het chris
ten zijn stelt ons immers aan als
rentmeesters over de schepping en
geeft ons een volledige verantwoor
delijkheid daarvoor".
schoolleider. Andere functie, andere
visie!? Men wil een schaap met vijf
poten. In plaats dat men zich ver
wondert over het feit, dat er nog
zoveel (gezond?) op vier poten rond
lopen. lichten deze ongenuanceerde
kritieken de goedwillenden ook nog
een beentje. Het schoolleiderschap
zal geheel of gedeeltelijk losgekop
peld moeten worden van de taak
van klasse-onderwijzer, zoals dat bij
het voortgezet onderwijs het geval
is.
Geleen W. Meijering
Oieanderschool
Evangelisatie bij
moslims (3)
Dr P. Dirksen acht het „in strijd met
het gebod van de naastenliefde" het
bijbelse evangelie, het geloof in de
Naam van Jezus Christus, aan de
moslims hier te lande te prediken
(Trouw, 27 februari). Onder meer
Handelingen 12 stelt dat er uitslui
tend in Jezus Christus behoudenis
is, dat er onder de hemel aan de
mensen, hiertoe geen èndere Naam
is gegeven. Een overgroot aantal
Schriftteksten verklaren dat enkel
en alleen het geloof in déze Naam
zalig maakt. In verband met het in
déze Naam kunnen geloven, vraagt
Romeinen 10 vers 14: „Hoe zullen
zijgeloven In Hem. van wien zij
niet gehoord hebben?" Om dit ge
loof te bewerken behoort tot Zijn
opdracht: „maakt al de volken tot
mijn discipelen leert hen onder
houden al wat Ik u bevolen heb"
(Mattheus 28 vers 19). Dirksen
vraagt, of wij het recht hebben de
moslim die christen wordt in de situ
atie „niet meer worden geaccep
teerd in de kring van zijn familie,
enz." te brengen. Alsof Jezus Chris
tus niet zelf dit lijden om Zijns
Naams wil vergt (o m. Mattheus 19
vers 37 en 38). hierdoor God wordt
verheerlijkt (1 Petrus 4 vers 16) en
doet delen in Christus' verheerlij
king (Romeinen 8 vers 17). Ml. is*
Mohammed steunen. Jezus Christus
verloochenen.
Rijswijk Joh. Kroon
Ds J. van Dam, algemeen secretaris
van de unie van baptistengemeen
ten. legt in De Christen uit, waarom
hij er als baptist op tegen is, dat de
bede terugkeert in de troonrede:
De denkwijze die er achter zit bij
hen die zich voor terugkeer van de
„bede" Inspannen ls niet de onze.
Nederland ls geen christelijke natie
In de zin van: natie van christenen
en is dat nooit geweest. Het is een
mythe geweest, die zijn ontstaan
vond ln de praktijk van o.a. de kin
derdoop. Het feit, dat kerk en chris
tendom ln vroegere Jaren van grote
re Invloed waren op het openbare
leven ls een cultuur-historisch feno
meen. weliswaar Interessant en be
langrijk-als-zodanig maar onher
haalbaar. Wie dat tijdperk op kunst
matige wijze ln stand wil houden of
wil doen terugkeren staat bulten de
werkelijkheid en/of gaat uit van een
kerkopvatting die, naar het ons
voorkomt, niet ln overeenstemming
is met de plaats van de gemeente ln
de wereld, zoals die ons aangewezen
ls door het Nieuwe Testament Wie
de samenleving tracht te theocrati-
seren met andere woorden: na
mens de Here God een aardse staat
ln ons geval het koninkrijk der Ne
derlanden, wil regeren is, naar
onze overtuiging, bezig met een ern
stige misvatting ten aanzien van de
plaats van de gemeente in de sa
menleving. Die plaats is nooit heer
send. macht bezittend of naar
macht strevend. Ten slotte: De
Naam van God is te heilig om die
aan een regeringsstuk want dat ls
de troonrede te verbinden. Het
aanroepen van de heilige Naam
heeft zo grote en vérrelkende conse
quenties, dat geen regeringsbeleid
zowel sociaal-economisch en cul
tureel als ln zijn buitenlandse
betrekkingen het kan verdragen
met de Naam des Heren verbonden
te zijn. Intussen herinneren we ons
de apostolische vermaning om te
bidden voor de overheden. Die voor
bede is ook ln onze dagen nodig en
zal zowel ln het persoonlijke leven
als in de dienst der voorbede van de
gemeente moeten worden gedaan.
Oorlog en exorcisme
Drs J. Faber (gereformeerd predi
kant in Kampen) ln het maandblad
Wending:
Jezus heeft gezegd: Hebt uw vijan
den lief (Mattheüs 5:43). Daar heeft
de kerk het altijd moeilijk mee ge
had. wellicht met uitzondering van
de eerste eeuwen van haar geschie
denis. Zijn niet de meest gruwelijke
oorlogen in de meest christelijke
landen gevoerd? Heeft de kerk niet
ontstellend veel agressie tegen de
vijand goedgekeurd? Haar God
droeg meer de trekken van Caesar
dan van Christus. Toch kan de kerk,
stel dat zij tot inkeer kwam, in de
bovengeschetste situatie niet zo
maar met Mattheüs 5:43 aankomen.
De vijand is immers geen persoon
meer, maar een abstractie, omkleed
met diabolische eigenschappen. In
al zijn plannen en handelingen is de
vijand dóór en dóór slecht. Zijn stra
tegie is er één van de lange termijn,
zijn oogmerk is de totale strijd en de
totale overheersing, zijn arsenaal
bevat ongelooflijke intelligentie en
tactisch raffinement. Allen die zich
in zijn kamp bevinden zijn „kinde
ren der duisternis". Bijgevolg zijn de
mensen in het Westen „kinderen des
lichts". (Deze termen, met deze
strekking, gebruikte Neuman van
het NIW letterlijk in een artikel in
Trouw, 6 september 1977.) In zulk
een situatie moet de kerk opnieuw
een oude taak ter hand nemen: de
taal van het exorcisme (duivel-uit-
drijving). Mensen zijn beelddragers
van God. Dan verenigt ons mens
zijn ons veel meer dan onze conflic
ten ons verdelen. Die conflicten zijn
geen metafysische worstelingen tus
sen licht en duisternis, maar ver
schillen die teruggebracht moeten'
worden tot historische dimensies. In
het ontmythologiseren van de Kou
de Oorlog zou de kerk voorop moe
ten gaan. Exorcisme is in het evan
gelie altijd verbonden met genezing.
De gemeente zou in een autistisch
milieu een factor van genezing kun
nen zijn, alleen al door het feit dat
de kerk als lichaam van Christus
een transnationale gemeenschap is.
Zou men het niet uit moeten
schreeuwen, dat het met ons zo ver
gekomen is, dat wij de rationaliteit
van het afschrikkingsdogma niet
eens meer in twijfel trekken?
Vrije markt
In de Rechte Straat, het blad van ds
H. J. Hegger, laat de Argentijn Sa
muel Escobar, assistent secretaris
generaal van de Internationale ge
meenschap van christenstudenten,
aan het woord overzendingspraktij
ken in Latijns-Amerika:
Minstens twee zendelingen vertel
den mij dat zij hun werk hebben
Dpgezet, uitgaande van hun mening
dat concurrentie goed is, want dat
heeft het kapitalistische systeem
bewezen. Als gevolg van deze opvat
ting gaan ze naar het zendingster
rein en onderzoeken niet eerst wat
de Heere daar bezig is te doen. Ze
komen er zonder meer, „bestuderen
de markt" en organiseren dan de
verkoop van hun speciale visie op
het Evangelie. Ze doen dat aan de
hand van een uitgekiend werksche
ma van lectuur, inschakeling van de
radio, verspreiding van tapes, het
opzetten van evangelisatiecampag
nes enz. Als ze dan daardoor de
vrede in de bestaande gemeenten
verstoren en teen aanstoot vormen
voor de buitenstaanders, raakt hen
dat niet en ze denken er ook niet
over om op grond daarvan ook maar
iets in hun plannen te veranderen.
Dat is geheel overeenkomstig het
beginsel van de vrije markt en de
harde concurrentie. En hoe zetten ze
hun evangelisatiemethodiek in el
kaar? Ze gaan daarbij niet te rade
bij inwoners van het land dat ze tot
zendingsterrein hebben gekozen,
ook niet bij de daar reeds werkende
christenen. Ze verdiepen zich niet in
de vraagstukken en noden die daar
heersen. Nee, een of ander lichaam
ergens in Noord-Amerika broedt een
zendingsplan uit, maakt een schets
en kleurt het in met personen en
evangelisatiemiddelen. De machine
rie wordt helemaal klaar gemaakt
met duidelijke omschrijving van
doelstellingen en van opzet, taak
omschrijving en indeling van be
voegdheden. Dan wordt de machine
in werking gesteld. Maar ls dat het
bedrijven van zending? Paulus
spreekt over een werk dat opge
bouwd wordt uit goud of uit stro.
maar om dat te beoordelen geeft hij
een andere maatstaf dan die van een
uitstekend' uitgewerkte en tech
nisch perfecte zendingsmachinerie.
UTRECHT (ANP) Ds Klaas var
der Sluis uit Papendrecht is zater
dag in Utrecht benoemd tot voorzit
ter van de Evangelisch Progressiev
Volkspartij (EVP). Tot voorzitte
van de partijraad werd benoemd dr
Kater uit Stiens.
DE DEM0NSTMTIE IN ALMELO WAS
EEN GROOT SUCCES
Maar helemaal zonder enige onkosten is dit
Stort daarom, en voor VOLGENDE akties
een financiële bijdrage op
postgiro 3 S67199 tn.v. penn.
Landelijk Energie Komltee. Amsterdam
GEEN UITBREIDING
ULTRACENTRIFUGE
Helder Camara
Aartsbisschop Helder Camara van™
Olinda en Recife in Brazilië is nie rt
meer vrij in zijn bewegingen. Zijl
reizen naar het buitenland, waar hi
vele malen gesproken heeft over so
ciale ongerechtigheid, zijn beperkt
Tegenover verslaggevers heeft hi
verklaard, dat hij „op het ogenbli)
niet de vrijheid heeft op die reisbe
perkingen commentaar te geven
Wanneer de tijd ervoor rijp is, zal il
vertellen wat er aan de hand is." He
is bekend, dat Helder Camara on
verwacht verschillende spreekbeui
ten in het buitenland heeft moetei a
afzeggen. In november zou hij naa
Rome gaan, vermoedelijk voor eel
ontmoeting met paus Paulus. In me
had hij een afspraak om een verg»
dering over de rechten van de meni
bij te wonen in Senegal. Beide be
zoeken gaan niet door.
Mi
n?
SAMARITAANS
Het lange verhaal van de
blindgeborene (Johannes 9) eindigt
met die ontroerende gebeurtenis
van de hernieuwde ontmoeting vaa
de man met Jezus. „Jezus hoorde,
dat zij hem uitgeworpen hadden, ei
Hij zei, toen Hij hem aantrof:
Gelooft gij in de zoon des mensen!
Twee dingen lees ik hierin. In de
eerste plaats: de genezing is niet al
als de man weer kan zien. Het gaat
om een ander zien. Een werkelijk
zien van wat er aan de hand is met
de verschijning van de zoon des
mensen. Daar past geloof bij. Een
vertrouwen dat beslissend is voor "n_
relatie. Het is niet genoeg als de mi Pu~
doorgaat met aan iedereen opnieulhij
zijn verhaal te vertellen en wat hij
weet: „ik was blind, en nu kan ik
zien." De vraag naar wie hem dan
ziende gemaakt heeft hoort bij het
verhaal. Daarom die confrontatie.
Daarom die vraag op de man af. HejPec
komt voor de man toch nog
onverwacht. Hij zegt zoiets als: U
hebt 't daar over de zoon des
mensen, wie is dat? Als ik Hem
eenmaal gezien heb, kan het best
gebeuren dat ik in Hem wil
geloven." Het lijkt als twee druppef>e
water op de woorden van de
Samaritaanse vrouw (hoofdstuk 4),
die zegt: Ik weet dat de Messias
komt en die zal ons alles verklaren.
In beide gevallen breekt Jezus zelf
de versluiering door te zeggen: Ik
ben het! Dat hoort blijkbaar bij h<
onderwijs van Johannes. Er komt
een moment dat alle heil prachtig it pi
maar waarop het heel centraal gaat
om de Messias, de zoon des mensen]
Dat is het eerste. En het tweede is
het ontroerende. Jezus laat de man
niet aan z'n lot over. Uit de synagog
geworpen is geen kleinigheid. Ze
ontnemen je je geestelijk dak en
daar sta je dan. Of daar lig je. in de
goot. Maar Jezus treft hem aan.
komt terug op de genezing,
van deze ene mens. Onder ai dat
gedoe met de buren, de ouders en
Farizeeën wordt hij niet vergeten
denk dat die twee dingen
samenhangen.
brei
ban
wel
de
fee
mei
sug
her
ijk
per
tel
en
zie
linj
He
vra
bei
