Proefproces een noodsprong
BFOrZELf-
1
1222^^23^ VERDER
De tekening va
n
een 1
lezer
Hf
rouw
commentaar
FrAk'.
yJezuinigingen op uitkeringen
Niet rokers hopen op overheidsmaatregelen
Ic- Anti-terreur
hA
Ongeregelde
elfstedentochten
,sa, stuur een brief
idee
1
ERDAG 18 FEBRUARI 1978
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
t cl werkgeversverbond VNO hccii
n ..technische" bezuiniging in de
ciale sector bedacht, die gemak-
K pi lijk ruim één miljard gulden zou
4 oei en opbrengen. Het gaat om
Ap
^*j:t heffen van de premies voor
'W. Ziektewet en WAO over uit
gingen aan werklozen, zieke
erknemers en WAO'ers. Werkne-
rs zien op hun loon rond zes
rocent ingehouden aan premies
ior WW. ZW en WAO. De rond
Kl.000 WAO'ers betalen deze pre-
ies echter niet.
oor deze premies ook over bij-
>orbeeld de WAO-uitkeringen te
an heffen, gaan de WAO'ers er in
tto uitkering (koopkracht) flink
y^d> achteruit. Zes procent is bepaald
a\ et niks in een tijd dat politici en
rdere deskundigen elkaar om de
ren slaan met cijfers ver achter de
imma. Ook al zou, zoals het VNO
ggereert, deze achteruitgang in
worden doorgevoerd, het
lijft een achteruitgang.
haffen van premies over de
'IfW/, tkerkigen brengt uiteraard meer
:ld in het laatje van de sociale
indsen. Daardoor zou dan het pre-
liepercentage wat omlaag kunnen.
Iie werknemerspremies voor WW.
W en WAO samen zouden bi|-
aorbeeld misschien kunnen dalen
an rond zes naar vijf procent. De
remiedruk op het loon daalt dan
ngctwijfeld, namelijk met een pro
mt. Maar wel ten koste van de
lensen met een uitkering, die hun
remiedruk met vijf procent zien
ijgen.
)it VNO-voorstel betekent dus een
sooi nrschuiving in koopkracht van de
bo-actieven (de mensen met een
hapjitkering) naar de actieven (de wer-
economisch producerende
lensen). Wij achten een dergelijke
rschuiving onaanvaardbaar.
zijn het geheel eens met de
n telling die CDA-fractieleider Dr.
Van Hulst in de Eerste Kamer deze
•eek poneerde inzake de bezuini-
r wal'nrcn- ccn stelling die later door
in d'remier Van Agt namens het kabi-
ict werd onderschreven: als er of-
:rs gebracht moeten worden zal er
ran de niet-werkenden geen groter
iffer gevraagd mogen worden dat
an (Je werkenden,
fan Hulst en Van Agt wilden deze
helling overigens ook in omgekcer-
bezif
len e
at h
de volgorde laten gelden, daar past
wel een kanttekening bij. De wer
kenden zijn in het algemeen beter
in staat dan mensen met een uitke
ring. om te brengen offers op te
vangen door extra inspanning en
gebruikmaking van andere moge
lijkheden om ook in inkomensop
zicht carrière te maken. Die moge
lijkheden ontbreken mensen met
ccn uitkering, met name de
WAO'ers. Dit gegeven kan bij het
nemen van concrete bezuinigings
maatregelen rechtvaardigen dat de
werkenden met iets minder voor
zichtigheid worden tegemoet getre
den dan de niet-werkenden. Een
bezuiniging als nu voorgesteld door
het VNO. past echter bij geen van
beide varianten van de stelling van
de CDA-fractieleider en de
premier.
Eerder is op deze plaats gewaar
schuwd extra voorzichtig te zijn met
maatregelen die de groep WAO'ers
kunnen treffen. Het betreft hier
mensen die, vrijwel steeds tegen
hun wens, zijn uitgesloten van het
arbeidsproces. Voor hun inkomens
ontwikkeling zijn zij geheel afhan
kelijk van de overheid, van de poli
tici. Zij kunnen niet door zelfstudie,
door extra inspanning, of door te
ageren via een vakbond hun inko
men opvijzelen. Hun weerloosheid
wordt bovendien nog onderstreept
doordat zij geen hechte organisatie
hebben om hun belangen te verde
digen, geen strijdbare bonden zoals
bijvoorbeeld de ambtenaren heb
ben, om bij de minste of geringste
vingerwijzing naar hun voorzienin
gen en positie als een bok op de
haverkist te springen.
Onze opmerkingen over WAO'ers
komen niet voort uit paternalisti
sche gevoelens van medelijden,
want die passen niet tegenover
mondige medeburgers. Deze mede
burgers hebben echter wel recht op
onze solidariteit. Een solidariteit
die niet behoort te eindigen bij het
zorgen voor een goede uitkering,
maar die meer nog ertoe zal moeten
inspireren, maar dan in het verle
den, de arbeid en de werkomgeving
aan te passen aan hen die minder
geschikt zijn of worden, in plaats
van hen met honderdduizenden uit
te stoten uit het arbeidsproces.
door Leo Kleyn
be wetsvoorstellen betreffende be-
trijding van terreur, die de West-
duitse Bondsdag (Tweede Kamer)
net een u-iterst krappe meerderheid
leeft aanvaard, lijken op het eerste
lezicht vrij acceptabel: meer be-
t'oegdheden voor huiszoeking; het
om auto's aan te houden voor
identificatie van inzittenden; schei-
Foling van verdachten en advocaat
he loor een glazen wand om wapen
de mokkel te voorkomen; en uitslui-
ierh 'n- van advocaten die verdacht
/orden van medeplichtigheid,
zek 'olgens de chirsten-democratische
bewfoppositie gaat de nieuwe wetgeving
sloang niet ver genoeg. Formeel is dat
farn 'e reden waarom z'j en bloc heeft
Wed e8en gestemd, maar in werkelijk-
•rsw leid heeft zij om een andere reden
warde wetsvoorstellen haar steun niet
est -egeven.
3rer *et 's b'jzonder jammer dat de
erreur-bestrijding in West-Duits-
3edeand een partij-politiek wapen in de
landen van de oppositie is gewor
den, dat tegen de regering wordt
bes :ebruikt. De wil om samen te wer-
ble ten bij het wegnemen van de oorza-
n vice" van de terreur en niet alleen de
>estrijding van de gevolgen ervan,
b n^ntbreekt helaas zowel bij sociaal-
naa lemocraten als christendemocra-
en °PP0S't'e maakt het de
toi ^gering echter wel bijzonder moei-
an ('jk.
Dit jaar worden in vier Westduitse
ndo ^ee,slaten verkiezingen gehouden,
ne lie beslissend kunnen zijn voor het
Jot,
voortbestaan van de toch al wanke
le regeringscoalitie van sociaalde
mocraten en liberalen in Bonn. De
reeds op gang gekomen verkiezings
campagne heeft de sociaaldemocra
tische kanselier Helmut Schmidt er
toe gebracht, met de nu aanvaarde
voorstellen te komen om de verwij
ten van de oppositie te ontzenuwen
ondanks sterke binnen de rege
ringspartijen levende gewetenspro
blemen.
Dat er parlementsleden zijn die de
anti-terreur-wetgeving in haar con
sequenties niet voor hun rekening
willen nemen, is wel begrijpelijk.
De omstreden wetsvoorstellen mo
gen op het oog redelijk lijken, maar
blijken dat niet te zijn, als men de
moeite neemt om zich deze in al
haar mogelijke gevolgen voor te
stellen. Het gaat hier om goed be
doelde gelegenheidswetgeving,
maar het gevaar bestaat dat zij na
verloop van tijd een eigen leven
gaat lijden en willekeur in de hand
werkt.
Het is nogal goedkoop om vast te
stellen dat de Duitsers al eens eer
der in deze fout zijn vervallen. Ge
lukkig gaat de vergelijking met het
Duitsland van na de Eerste Wereld
oorlog geenszins op. Dat neemt
echter niet weg dat voorzichtigheid
altijd geboden blijft. Dat geldt voor
oppositie-partijen, die op de angst
van de bevolking spelen, maar ook
voor regerings-partijen die hun ge
drag daardoor laten voorschrijven.
De leden van de Nederlandse
niet-rokersvereniging CAN
moeten vorige week zaterdag
gesterkt naar huis zijn gegaan,
nadat zij op de in Utrecht ge
houden jaarvergadering had
den gehoord dat zij best naar
de rechter zouden kunnen
stappen om van het zogenoem
de „passief-roken" verlost te
worden. De juridisch adviseur
van de vereniging, mr. J. van
Baars, wees de niet-rokers erop
dat zij een proces zouden kun
nen aanspannen tegen dege
nen die niet verhinderen dat zij
in rokerige ruimten moeten
verblijven. De rechter zou dan
antwoord moeten geven op de
principiële vraag of zij het
recht kunnen opeisen versto
ken te blijven van de overlast
die zij van rokers in hun directe
omgeving ondervinden.
Zo'n gang naar de rechter zou een
interessant proefproces kunnen op-
levren. Toch ziet Van Baars, lector in
het privaatrecht aan de Vrioje Uni
versiteit, het daar niet zo gauw van
komen. Hij voorziet nogal wat prak
tische bezwaren, en zegt met nadruk
dat een eventueel proces als een
„noodsprong" beschouwd zou moe
ten worden. „Eigenlijk hoop ik dat'
het niet nodig zal zijn."
Een beroep op de rechter zou overbo
dig worden, als de overheid met
dwingende maatregelen de bedreig
de niet-roker eindelijk eens in be
scherming zou nemen. De vorige
staatssecretaris van volksgezond
heid. Hendriks, heeft zich daartoe
wel bereid getoond, maar tot nog toe
is het bij toezeggingen gebleven.
Een jaar geleden liet Hendriks de
Tweede Kamer weten dat op het
departement werd gewerkt aan „een
draaiboek, een plan voor continue
actie en begeleiding ter bescherming
van de niet-roker". Sindsdien is van
dat draaiboek niets meer vernomen.
Een proces wordt ook daarom als
een laatste redmiddel beschouwd,
omdat zich op de weg naar de rech
ter nogal wat obstakels bevinden.
„De betrokkene krijgt wel het een en
ander over zich heen, hoor", voor
spelt Van Baars. „Zo iemand zou
bereid moeten zijn een psychologi
sche oorlogvoering te doorstaan. Als
hij getrouwd is. zou hij daaraan ook
zijn gezin moeten blootstellen. Er
moet maar iemand zijn die dat wil."
Tot nog toe heeft zich geen lid van de
CAN (de Club van actieve niet-ro
kers, zoals de oorspronkelijke naam
luidt) als vrijwilliger aangemeld.
x Op welke gronden zou een proces, als
het daarvan toch mocht komen, kun
nen worden aangespannen?
Van Baars: „Er zijn een paar juridi
sche poten om op te staan. Je kunt
je, om te beginnen, beroepen op het
recht op een natuurlijk leefmilieu.
Dat begint tegenwoordig als algeme
ne regel wel door te dringen. Dat
recht is in 1974 ook door de recht
bank in Amsterdam erkend, in een
proces over de geluidshinder van
Schiphol. Daarnaast zijn er nog een
paar algemeen aanvaarde regels, zo
als het recht op lichamelijke integri
teit en het recht om zelf te beslissen
welke stoffen je tot je neemt. Ook
dat laatste recht is door de recht
bank in Amsterdam erkend, toen er
werd geprocedeerd over de vraag of
de gemeente Amsterdam het drink
water mocht fluorideren".
Tegen wie zou zo'n proefproces ge
voerd moeten worden?
Van Baars: „Tegen de overheid,
maar ook tegen werkgevers, tegen
bijvoorbeeld een ziekenhuisbestuur
of een schoolbestuur. Wanneer je
gedwongen wordt de rook van ande
ren in te ademen, in een openbare
ruimte of in een werkruimte, zou je
een vordering uit onrechtmatige
daad kunnen indienen, op grond
van artikel 1401 van het burgerlijk
wetboek. Als het om een werkruimte
'.'Wvf
IJK v
Mr. J. van Baars: niet-roken normaal.
gaat, zou een beroep kunnen worden
gedaan op de veiligheidswet, waar
in, gelet op de strekking, de veilig
heid en de schoonheid van de werk
plek wordt gewaarborgd. In je werk
heb je er recht op gevrijwaard te
worden van schade, gevaar of
hinder".
Over de schadelijkheid van wat pas-
sief-roken wordt genoemd, zijn de
meningen verdeeld.
Van Baars: „Blijkens een advies van
de Gezondheidsraad uit 1975 is het
aantoonbaar dat het inademen van
koolmonoxyde en nicotine schade
lijk is voor de ongeboren vrucht
tijdens de zwangerschap. Onduide
lijk is in hoeverre er ook bij volwas
sen mensen sprake is van schadelij
ke effecten. Daarnaar zou nieuw on
derzoek moeten worden ingesteld.
Die schadelijkheid kan, lijkt mij,
wel gemeten worden. Overigens
overweegt het ministerie om het ro
ken in auto's te verbieden. Aantoon
baar is namelijk wel dat in rokerige
ruimten een vermindering van het
gezichtsvermogen optreedt".
Hoeft de vraag of het zogenaamde
mee-roken schadelijk is, niet door
slaggevend te zijn?
Van Baars: „De hinderwet, al is die
in dit geval niet van toepassing, en
ook de veiligheidswet gaan ervan uit
dat gevaar, schade of hinder verme
den moet worden. Dat geldt voor
fabrieken en inrichtingen, maar na
tuurlijk ook voor kantoren en soort
gelijke ruimten. Ook de hinder die
iemand ondervindt, kan een reden
zijn om naar de rechter te gaan".
Dit alles gehoord hebbend, lijkt suc
ces me bij voorbaat verzekrd.
Van Baars: „Het aanspannen van
een procedure is minder eenvoudig
dan u denkt. Er zijn nog geen regels
en er is nog geen concrete jurispru
dentie (een aantal rechterlijke uit
spraken, red.). Zorgvuldig zou moe
ten worden nagegaan wat in een
bepaald geval het gehalte is van al
die elementen die je zou kunnen
aanvoeren, en of dat de toets zou
kunnen doorstaan. De rechter zou
ook nagaan of alle mogelijkheden
om tot een oplossing van het pro
bleem te komen, wel zijn beproefd.
Hij zou vragen: wat heb je tot nu toe
gedaan?"
Ook in die zin is een proefproces een
noodsprong
Van Baars: „Als iemand zich tot de
vereniging, of tot mij, zou wenden
met de bedoeling een proces te be
ginnen, zou ook eerst worden nage
gaan of door middel van overleg met
bijvoorbeeld de werkgever geen
schikking mogelijk is. De CAN is
een op overreding gerichte vereni
ging".
(foto: Erwin Verheijen)
Toch wordt die vereniging wel verwe
ten onverdraagzaam te zijn
Van Baars: „Ik zie niet in wat er voor
onverdraagzaams aan is, als ik de
overheid vraag mijn rechten te be
schermen. Wie ons onverdraagzaam
noemt, geeft een vertekend beeld va
de beschermende functie die het
recht ook heeft. Mijn uitgangspunt
is: dat iemand rookt, moet hij we
ten, maar waar iemand rookt, is een
maatschappelijk probleem. Dat
moet gereguleerd worden. Waar
rechten en belangen botsen, moet er
een oplossing komen. Die kan via de
rechter gerealiseerd worden".
Sommige rokers zullen hef als onver
draagzaam aanmerken dat de niet-
rokers verbodsbepalingen afgedwon
gen willen zien. Zij beroepen zich op
hun vrijheid en op hun recht om te
roken.
Van Baars: „Het handelen in vrij
heid vindt zijn beperking waar de
rechten van anderen in het geding
zijn. Er wordt niet voldoende bij
stilgestaan wat je je medemensen
aandoet als je rookt. Vrijheid is be
trekkelijk. Je kunt ook wel vinden
dat alle verkeerslichten moeten wor
den afgeschaft".
Die vergelijking gaat. als vergelijkin
gen, mank. Straks mag er niet meer
worden gerookt op plaatsen waar dat
nu wel is toegestaan.
Van Baars: „Er blijven ruimten
waar gerookt mag worden. Er moe
ten scheidingen worden aange
bracht tussen ruimten waar wel en
waar niet gerookt wordt. Dat hoeft
niet ten koste te gaan van de roker.
Daar is een technische oplossing
voor nodig. Maar die moet je van mij
niet verwachten. Het gaat mij om
het beginsel. We moeten toe naar de
situatie dat niet-roken normaal is.
zoals oud-staatssecretaris Hendriks
gezegd heeft"
HET WEER door Hans de Jong
Gisteren hebben drie ervaren en ge
trainde schaatsenrijders op hun ei
gen (schaats)houtje de elfsteden
tocht gereden. Het was een stoer
gebeuren dat echter geen navolging
verdient. Met het weekeinde voor de
deur (aanhoudende vorst licht tot
matig, plaatselijk streng) kan navol
ging niet krachtig genoeg worden
ontraden. Het ijs is lang niet overal
betrouwbaar en bovendien zijn er
geen veilige routes afgebakend. Wie
opz'n eentje of in een groep aan zo'n
privétocht begint speelt toch wel
ergens met zijn leven.
Twee jaar geleden in de zachte win
ter van 1975-'76 reden ook losse
schaatsers „en Hylke Speerstra op
z'n eentje de elfstedentocht. In fe
bruari kon dat toen ook. Over de
„Tolhuistocht" van 28 februari 1929
is hier al eens wat gezegd, maar in
een verder verleden is zo'n marat-
hontocht (vooral toen ie nog niet
officieel werd gereden) herhaalde
lijk gereden. Ik sla nu even het ge
schiedenisboek open. al in de stren
ge winter van 1763 werd neerge
schreven „het is meer als eens ge
beurd dat goede schaatsenrijders op
ene winterse dag alle XI steden van
Friesland doorgereden en gezien
hebben, dan moeten ze nergens lang
vertoeven en het ijs moet goed we
zen". In 1765 reed een zekere Pier
(niet Grote) de ellefstedenstocht op
één dag in het rond. In 1845 ver
meldt de Nieuwe Rotterdamse Cou
rant dat op 7 januari drie heren uit
Sneek op tweede kerstdag alle ste
den op schaatsen hebben bezocht.
Koers: Sneek, IJlst, Sloten, Stavo
ren, daarna via Bolsward, Harlingen
en Leeuwarden naar Dokkum en
vervolgens over Ljouwert terug. Op
30 januari 1848 presteren Atze en
Eelke Jager uit Oldeborn het. in
1854 de in Leeuwarden woonachtige
Hagenaar W. Troost niettegenstaan
de de felle noordoostenwind. En dan
gebeurt er vanaf 1860 af niets tot
Pim Muiier in de zeer koude decem
bermaand van 1890 op 25-jarige leef
tijd de tocht in bijna 13 uur vol
brengt. Heel wat Friezen volgen zijn
voorbeeld in die strenge winter: men
neemt aan een totaal van 400 500
schaatsers.
Een twaalfstedentocht reden op 19
december 1677 enkele Noordhollan
ders van Haarlem over Zaandam.
Pampus. Monnickendam, Edam.
Purmerend. Hoorn, Enkhuizen, Me-
demblik. Alkmaar, naar Haarlem,
van vier uur 's morgens tot half ne
gen 's avonds
Over het aktuele weer is weinig
nieuws te melden, het blijft tijdens
het weekend en ook maandag en
dinsdag rustig vriesweer met 's
nachts lichte tot matige vorst, plaat
selijk streng -10 tot -11. Een afzon
derlijk hogedrukgebied zal zondag
juist over Nederland liggen waar
door we tijdens zonneschijn dan
echt hooggebergteweer zullen heb
ben. Daarvan heeft warme lucht in
Zuidwest-Europa niet terug en de
zomerse temperatuur zoals 23 gra
den donderdag in Malaga blijven op
grote afstand.
In Japan is een nieuw absoluut kou-
derecord geboekt: -41 graden op het
noordelijke eiland Hokkaido De
Verenigde Staten zijn ook niet vies
van nieuwe winterrecords zoals de
sneeuwval in South Blend. Indiana:
78 cm op 30 januari. 218 cm in janua
ri 1978 als geheel (vorig record 115»
tegen normaal 40 tot 41 cm. In de
cember en januari is er gezamenlijk
381 cm sneeuw gevallen (vorig record
hele winter maar 328 cmi. In Califor-
nië zeer veel regen San Francisco
226 mm januariregen (114 teveel).
Red Bluff 259 mm (145 mm teveel), in
Norden. in de Sierra Nevada viel op
één dag maar even 338 cm
sneeuw als ik het tenminste goed
van Jan Visser in Marken heb over
genomen.
HOOOWATER zondae 19 februari VUsslngen
11.55HaringvUetslulzen 12.01Roller-
dam 1.33—14.0J. Schcverüngen 0 50—13 18. IJ-
mulden 1 32-13 57, Den Helder 30-16.56.
Harlingen 109-19 27. Delfzijl 918-2148
HOOOWATER maandag 20 februari VUssin
gen 0 17—12 45, Hanngvhetsluizen 0 39—13 00.
Rotterdam 2 24—14 57. Schevenlngen
1 48-14 03. LJmuiden 2 27-14 40. Den Helder
5.39-17 59 Harlingen 8 14-20.23, Delfzijl
10 25-22 43
>e Zuidafrikaanse journalist Don
lattera werd op 12 februari in Jo-
lannesburg gearresteerd. Zijn
vrouw vertelde dat hij die zondag-
ivond door de veiligheidspolitie
werd meegenomen, nadat zijn pa-
j ziipieren waren doorzocht. Donald
>n Francisco Mattera,zoals de volledi
ge naam van deze zwarte journalist
p'^iuidt, kreeg op 20 november 1973
nd beperking van zijn bewegingsvrij-
litzJ leid opgelegd, op grond van de
he overtreding van de Wet op de be
vrijding van het communisme van
1950
>ld
De griepgolf is ook de redactieleden van onze krant niet voorbij
gegaan. Zij is er de oorzaak van dat redactrice Loes Smit niet in
staat was haar gewone werk voor deze rubriek te doen. Daarom
vandaag een sterk verkleinde uitgave van „Dichtbij en Verder",
met wél, zoals regelmatig op zaterdag, de bijdrage „stuur een
brief".
;t o
n d
niefMattera is een aanhanger van de
zwarte bewustzijnsbeweging die se
dert het verbod dat in oktober van
dwi het afgelopen jaar werd ingesteld
op achttien organisaties, is gemuil-
er&korld Tot zijn banning, zoals de
ke, officiële term luidt voor de wettelij-
Su|ke beperking van iemands bewe-
gingsvrijheid, was Mattera journa-
n ist van de Johannesburg Star en
iet een actief lid van de Unie van zwar-
Cll te journalisten Na zijn banning
vol^moeht hij wel zijn journalistieke
werkzaamheden voortzetten, maar
buiten zijn werkuren was hij aan
huis gebonden. Hij mocht geen
openbare bijeenkomsten bijwonen
en moest zich van elke verklaring
in het openbaar onthouden. Als re
den voor zijn arrestatie werd door
de autoriteiten opgegeven dat Mat
tera zijn banning zou hebben over
treden.
U kunt uw protest tegen deze plot
selinge arrestatie kenbaar maken
door een brief te schrijven aan de
premier van Zuid-Afrika: Hon. B J
Vorster, premier, Union Buildings.
Pretoria, Zuid-Afrika in Nederland:
S. Exc M Owen, Francis de Villiers
Booysen, Ambassadeur, Wasse-
naarseweg 40. Den Haag.
Er bestaat vandaag ook een moge
lijkheid om op een andere manier
uiting te geven aan uw verontrus
ting over de situatie in Zuid-Afrika.
Om half drie vanmiddag vertrekt
vanaf het Malieveld in Den Haag
een door Amnesty International
georganiseerde Stille mars langs de
Zuidafrikaanse ambassade De
mars is bedoeld als protest tegen
de voortdurende schending van de
mensenrechten in dat land
„Voor enigszins gehandicapte pas
houders is het erg moeilijk om bij
voorbeeld bij het instappen in de
bus de Pas 65 te laten zien, terwijl
men zich met één hand moet vast
houden aan de instapstang en met
de andere moet steunen op de on
misbare wandelstok. Is een Pas 65-
insigne niet veel handiger en ge
makkelijker?"
£en idee van een pashoudster uit
Maastricht, dat 'Nieuws Pas 65 -
insigne niet veel handiger en ge
makkelijker?"
Een idee van een pashoudster uit
Maastricht, dat 'Nieuws Pas 65'
een uitgave van het Centraal Bu
reau Pas 65 in Rijswijk alleen
maar als suggestie kan doorgeven
aan de gemeente-afdelingen die de
pas uitreiken. De mevrouw uL
Maastricht had wel al een ant
woord gekregen van die afdeling in
haar woonplaats. De chef van de
afdeling zag haar moeilijkheid wel.
maar om meerdere redenen' zou
een spoedige invoering van zo'n
insigne toch niet te verwachten
zijn: „Wellicht kan uw moeilijkheid
ondervangen worden door de Pas
65 te bevestigen aan de pols of aan
een kledingstuk. Wanneer iemand
het wenst kan bij de afdeling Be
volking in een hoek van de pas een
ponsgaatje met metalen ringetje
aangebracht worden, zodat men de
Pas 65 ergens kan vastmaken". Een
aardige noodoplossing, maar een
insigne zou natuurlijk wel veel min
der opvallend zijn. Een insigne ziet
er nog een beetje uit als een onder
scheiding. een pas als een prijs
kaartje dat je vergeten hebt van je
nieuwe kleren te halen.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sluren aan Trouw. iury politieke prent, Postbus 859, Amsterdam
Naam en adres aan de achterzijde vermelden Voor geplaatste prenten is er een boekenbon
eort-
"iFFr x
"•Hirer
Vf/?ML S£N
j Rt-'im r
Afll/AAOf/lf Af»JAA*
<"HT?0?fA
-C'44l
c>/ ~L c é- r?!t t H4 K,-L
X&fAÜp/F torwx>„u
v HT
tra Hfce/Ts
(j UtOeA,,
UU 1'X*
PAkSf rrf-
HC{ W*
KEUTVCHc a
J4S^7-i^ Hf T
HOf >CPa f> /ft FF/l
r t L 'c47~U>C
Hef OHTi-fefc 'h
Ftl *ljKC STVA^/pA
