Suriname: grote spanningen
De tekening van een 1
lezer
Trouw
commentaar
J]
APO (1)
Bezoek van Koningin en Prins begint vandaag
APO (2)
-Her VOLKSTU/NTJB
"EN HET <5-EREEP LI66ENDE SNOEIMES
Record
Journaal 1963
'ïiSDER
een man voor linda en kitty
roeping
miss pasar
talenwonder
quiz
namaak
ONDERDAG 9 FEBRUARI 1978
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
In één opzicht heeft minister Albe- van de werkgelegenheid in ieder
da van sociale zaken de vakbewe- geval zou kunnen worden gebruikt
ging deze week op haar wenken
bediend. Na de verontwaardigde
uitroep van FNV-voorzitter Wim
Kok dat het kabinet lijdt aan een
gebrek aan besluitvaardigheid en
dat zij ten onrechte zwijgt over de
vraag of er geld beschikbaar komt
voor de arbeidsplaatsenovereen
komst, heeft Albeda prompt laten
weten dat er voor deze APO niet
meer dan enkele tientallen miljoe
nen guldens beschikbaar zijn.
Bij de vakbeweging is die medede
ling hard aangekomen. Ex-minister
Boersma heeft destijds de verwach
ting gewekt dat er binnen de voor
extra stimulering van de werkgele
genheid uitgetrokken anderhalf mil
jard gulden een flink bedrag be
schikbaar zou zijn voor de APO.
Het nieuwe kabinet heeft nog
steeds geen beslissing genomen
over de besteding van die anderhalf
miljard gulden en van 100 tot 300
miljoen is zelfs nog geen aanduiding
van de besteding gegeven.
De vakbeweging rekende erop dat
een deel van de anderhalf miljard
gulden voor de extra stimulering
voor afspraken over de werkgele
genheid in de bedrijfstakken of in
de afzonderlijke ondernemingen.
Die hoop is nu de bodem inge
slagen.
Toch zijn de overwegingen van mi
nister Albeda zeer plausibel. Hij
vreest dat de loonmatiging en de
daaruit voortvloeiende kostenbe-
perking voor het bedrijfsleven
weer verloren zal gaan door de
introductie van een te dure APO.
Als voorbeeld noemt hij de inder
daad kostbare vervroege pensione
ring en de overgang van de vier-
naar de vijf-ploegendienst, die een
kostenstijging van zestien procent
zou betekenen. Ook al is de vakbe-*
weging bereid extra offers te bren
gen bijvoorbeeld anderhalf pro-
cend van de koopkracht zoals bij
Hoogovens dan nog zou daar in
zijn redenering overheidsgeld bij
moeten. Bovendien zou een derge
lijke afspraak ook elders in het
bedrijfsleven ontwikkelingen kun
nen stimuleren, die kostenverho
gend werken en waarvan het eind
nog niet direct in zicht is.
door Jan Kuijk
Koningin Juliana en prins Bemhard beginnen vandaag hun
officiële bezoek van zeven dagen aan Suriname een land, dat
op het ogenblik met grote spanningen en moeilijkheden te
kampen heeft, al is daarvan op straat in Paramaribo weinig te
merken en al zullen de Surinamers de komende dagen alles op
alles zetten om hun gasten een zo ontspannen mogelijk beeld
van het land te tonen.
Tegenover de bedenkingen van ka
binet en werkgevers steekt de opge
togenheid van de vakbeweging
schril af. Zij heeft 1978 uitgeroepen
tot het jaar van de APO en zij wil
dat er dit jaar tenminste een begin
wordt gemaakt met het verplicht
overleg over de werkgelegenheid in
de afzonderlijke ondernemingen en
in de bedrijfstakken. Bovendien, zo
redeneert de vakbeweging, als er
dan geen werk is voor iedereen dan
zal de resterende arbeid eerlijker
moeten worden verdeeld. Uiteinde
lijk zal dat nog geld opleveren ook,
want als er meer mensen dan nu aan
het werk kunnen, dan is er minder
geld nodig voor allerlei sociale uit
keringen.
Ook op de kosten van de overgang
van de vier- naar de vijf-ploegen
dienst is wel wat af te dingen. De
bonden vragen immers van alle
werknemers een koopkrachtoffer
teneinde werktijdverkorting voor
een beperkt aantal ploegenwerkers
mogelijk te maken. Zo bezien is het
nog de vraag of de overgang van de
ifysiek en sociaal zeer belastende
vier-ploegendienst naar een vijf
ploegendienst inderdaad zo kost
baar is.
De kern van het APO-vraagstuk is
of de werknemers of hun vertegen
woordigers zich bezig mogen hou
den met de werkgelegenheid in de
onderneming, en daardoor met het
investeringsbeleid. Als die vraag
bevestigend wordt beantwoord
en Albeda doet dat dan moet het
mogelijk zijn de medezeggen-
schapseisen en het kostenvraagstuk
in een redelijk evenwicht met el
kaar te brengen. Dat de tijd voor
een dergelijk overleg uiterst krap is,
kan nauwelijks aan de vakbeweging
worden verweten. De vakbondstop
heeft al voor het CAO-overleg bij
wijze van spreken van de daken
geschreeuwd dat de bonden wilden
weten waar zij aan toe waren.
Om die reden is het betreurens
waardig dat het kabinet pas midden
in het CAO-overleg met een niet
geheel voorspelbare afwijzing
komt. Het is namelijk wèl zeer
voorspelbaar dat afwijzing van de
financiële steun aan de APO als
het restant van de veel verder strek
kende vertaling van winst in werk
de rust aan het arbeidsfront ze
ker niet zal bevorderen.
Het zou erg gemakkelijk, en nogal
arrogant ook 2ijn de huidige moei
lijkheden van Suriname alleen maar
te verklaren uit wanbestuur van de
Surinaamse regering na het wegval
len van het Nederlands toezicht op
de deugdelijkheid van het bestuur
op 25 november 1975, toen het land
onafhankelijk werd.
De moeilijkheden waarmee Surina
me wordt geconfronteerd (ook de op
het ogenblik wat gespannen verhou
dingen met buurland Guyana over
het driehoekig stuk oerwoud in het
zuiden en vooral het beheer van de
grensrivier, de Corantijn) vinden
hun oorzaak voor een groot deel in
het verleden, toen Nederland de
grootste verantwoordelijkheid
droeg. Het enige wat je Suriname
kan verwijten, is dat de regering-
Arron te ambitieus (en kortzichtig
tegelijk) is, waardoor de door de wer
kelijkheid gegeven mogelijkheden
wat vertekend overkomen.
D*e voornaamste zorg van de Suri
naamse regering is op het ogenblik
de financiële toestand van het land
en in relatie daarmee de verhouding
tot Nederland. Nederland is op het
ogenblik de grootste financier van
Suriname en het toont zich daarbij
niet zo scheutig al$ Suriname
deels uit gemakzucht, voor een an
der deel ook uit een door de onafhan
kelijkheid verworven gevoel van ei
genwaarde wel zou willen.
Nederland heeft bij de in november
1975 gesloten overeenkomst geweldi
ge bedragen toegezegd voor het doen
van investeringen. Er is zelfs zoveel
geld beschikbaar, dat de vraag ge
steld is of het land wel voldoende
capaciteit heeft om zoveel geld een
beetje zinvol in tien tot vijftien jaar
te besteden. Maar goed Nederland
heeft het toegezegd, om het eigen
geweten over het koloniale verleden
te sussen en natuurlijk ook wel
enigszins uit ij delheid om de wereld
een voorbeeld voor goede dekoloni
satie te geven.
Als het louter en alleen om ontwik
kelingshulp ging, de voor investerin
gen beschikbare gelden, is Suriname
rijk. Geen land op de wereld krijgt
op dit ogenblik per hoofd van de
bevolking zoveel geld toegeschoven.
Maar eigen bronnen van inkomsten
heeft het land in onvoldoende mate
en daarom is er voor de lopende
uitgaven niet of onvoldoende geld.
Bovendien is het begrotingsbeheer
een puinhoop (coördinatie tussen de
verschillende ministeries is er nau
welijks en begrotingsoverschrijdin
gen zijn aan de orde van de dag),
zodat de Surinaamse regering twaalf
keer per jaar een kunststuk moet
volvoeren om aan het einde van de
maand voldoende geld te vinden om
de vele ambtenaren hun salaris te
betalen.
Rapport
Het jaar 1978 is in Paramaribo be
gonnen met het uitbrengen van een
rapport van het Surinaams Planbu
reau een bureau dat mag worden
gekarakteriseerd als een monument
van deskundigheid en onafhanke
lijkheid in dit op deze punten nogal
zwak toegeruste land. In het rapport
wordt de regering onverholen ge
waarschuwd: er is geen geld (en het
zal er op lange termijn ook niet zijn)
voor de financiering van een stelsel
van sociale voorzieningen. Ook met
de grote infrastructurele werken
moet het land voorzichtig zijn, om
dat het onderhoud straks als een
zware last op de begroting gaat
drukken met alle gevolgen voor het
rendement. De reactie van de rege-
ring-Arron op het rapport is illustra
tief een paniekreactie. Het offici
eel nog niet gepubliceerde rapport
werd onmiddellijk in een diepe la
opgeborgen. Jammer voor Arron dat
er net een paar exemplaren buiten
die la gebleven zijn, zodat in een
spraakmakende stad als Paramari
bo toch iedereen op de hoogte is.
Het rapport is een schop tegen het
zere been van de regering, want het
zijn nu juist die grote infra-structu
rele werken waarop de regering-Ar-
ron (in navolging van haar voorgan
gers overigens en met globale in
stemming van de oppositie) alle
kaarten voor de ontwikkeling van
het land heeft gezet.
Suriname wil bovendien dat door
Nederland beschikbaar gestelde
geld zo snel mogelijk opnemen uit
voortvarendheid misschien, maar
Programma
Het programma van het
staatsbezoek van Koningin
en Prins aan Suriname ziet
er in het kort als volgt uit:
Vandaag: aankomst om
vier uur 's middags (dat is
half negen 's avonds Ne
derlandse tijd er is een
tijdsverschil van 4'/> uur) op
het vliegveld Zanderij,
waar president en me
vrouw Ferrier Koningin en
Prins zal begroeten. Het
gezelschap gaat dan naar
het presidentiële paleis aan
het Onafhankelijkheids
plein. 's Avonds is er in het
paleis een gala-diner.
Vrijdagmorgen leggen Ko
ningin en Prins een krans
bij het monument voor de
gevallenen. Vervolgens be
zoeken de Koningin en me
vrouw Ferrier o.a. het blin
deninstituut en hebben zij
in het vrouwencentrum
een gesprek met bestuurs
leden van diverse sociale
instellingen. De Prins en
president zijn in die tijd de
gast van de Surinaamse
krijgsmacht en de Stich
ting Natuurbehoud Surina
me. 's Avonds biedt de Ko
ningin een gala-diner aan
in hotel Torarica.
Zaterdag gaat het hele ge
zelschap naar West-Surina-
me en houdt de Surinaam
se regering 's avonds een
receptie in hotel Torarica.
Zondag gaat de Prins vis
sen (om eerst maandag
middag terug te komen).
De Koningin en de presi
dent maken een rondreis
door het district Comme-
wijne, aeels per auto, deels
per boot. Bezocht zullen
worden o.a. de plaatsjes
Brozilië
VPELTfTROUW
Alkmaar en Tama Redjo.
's Avonds wonen Koningin
en president een oecume:
nische kerkdienst bij in de
Grote Stadskerk de
hoofdkerk van de Evangeli
sche Broedergemeente.
Maandag bezoekt de Ko
ningin in gezelschap van
president Ferrier het na
tuurreservaat Brownsweg
ten westen van het Blom-
mensteijnmeer. 's Middags
staat op het programma be
zoek aan de plantage Victo
ria een paradepaardje
van Suriname op het ge
bied van de landbouwont
wikkeling. Op Victoria wor
den oliepalmen verbouwd
en er is een gloednieuwe
palmoliefabriek die dit jaar
misschien al de binnen
landse markt voor olie en
vet in Suriname kan be
dienen.
's Avonds is er een culture
le avond in het cultureel
centrum.
Dinsdag is de kleurrijkste
dag van het beozke. Dan
vliegt het hele gezelschap
naar het uiterste zuiden
van het land om daar, vlak
bij dc Braziliaanse grens
de Trio-Indianen in het
dorp Kwamala Samoetoe te
bezoeken. De Indianen zul
len o.a. schietwedstrijden
met pijl en boog houden om
door Koningin en Prins be
schikbaar gestelde prijzen.
's Avonds, terug in Para
maribo, is er een zanguit
voering.
Volgende week woensdag
morgen om half tien ver
trekken Koningin en Prins
weer van het vliegveld Zan
derij.
toch minstens evenzeer om op die
manier zoveel mogelijk de waarde
vermindering van het geld te ont
gaan. Nederland heeft daar op zich
zelf geen bezwaar tegen, mits het
geld niet over de balk wordt gesme
ten terwille van prestigeprojecten.
Als het gesprek daarover eenmaal
zover is, tekent zich de volgende
dialoog af. Suriname zegt dan „wij
hebben het recht om fouten te ma
ken", waarop Nederland antwoordt:
„Oké, als jullie dat dan maar niet
met ons geld doen". Het is duidelijk:
in zo'n sfeer kunnen geprikkeldhe
den over en weer niet uitblijven.
Een heel grote sta in de weg voor de
goede verhouding is de ontwikke
ling van West-Suriname. Dat plan
vormt in Surinaamse ogen de grote
motor, die het land in beweging
moet brengen. Koningin en Prins
vliegen er zaterdag heen om te zien
hoe daar, midden in het oerwoud
een spoorlijn wordt aangelegd om
het bauxiet uit het Bakhuis-geberg-
en
ees
.Ik
akt
>uw
Deft
een
kan
.Je
heb
gen
gen
Dest
yne
net
iaat
jaar
ilde
ikel,
;n."
juf-
feitl
af
ic te
ang
Ion
>aai
en
zou
dal
d(
me)
- on
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent, Postbus 859,
1 Amsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een boekenbon.
HET WEER door Hans de Jong
Het blijft in de tweede helft van
deze week winteren. De vorst zal
overwegend licht zijn, maar in
gebieden waar het gesneeuwd
heeft Ede en omgeving 5 tot 8
centimeter op dinsdag en er
voldoende nachtelijke opklarin
gen komen, behoort matige
vorst: -5 tot -9 graden tot de
mogelijkheden. Dit vooral in de
nacht van vrijdag op zaterdag
tijdens de passage van een hoge-
drukrug. Er stroomt nu koude
lucht over Nederland, aange
voerd langs de zuidoost-zijde
van een 1035 millibar-sterk ho-
gedrukgebied boven Noor
wegen.
Nu al is te zeggen, dat in deze
achtste te zachte winter opeen
volgend de kou niet ouderwets
zal worden. Geen droge oostelij
ke stromingen uit Rusland
staan er op het programma er
is volstrekt geen hogedruksteun
momenteel uit de Sowjet-Unie
in plaats daarvan een neiging
tot een meer noordelijke stro
ming. Dit is des te waarschijnlij
ker, nu zich een depressie uit het
hoge noorden in zuidelijke rich
ting naar de Randstaten laat
afzakken (positie komende za
terdag). Hij breidt zijn invloed
tot over de Oostzee uit en
het Noorse hogedrukgebied
gaat uitwijken naar Schotland.
Deze intimidatietactiek past
aardig goed in het straatje van
de Amerikaanse computerprog
noses, die dinsdag voor het
weekeinde al een puur noordelij
ke circulatie in uitzicht stelden.
Ook de Zweedse hoogtekaart
voor het vijfduizend meter-vlak
voor zaterdag toont een noord-
zuid verlopende aanvoerlijn
(isolijn) vanuit de Noordelijke
IJszee linea recta naar de
Noordzee, de Engelse oostkust,
België tot de west-Alpen. Nu
wijst ook deze luchtdrukverde
ling wel op aanhoudende aan
voer van polaire lucht, maar die
zal toch in de onderste niveaus
aangwarmd worden boven de
Noordzee en een „dooi om de
Noord" is tijdens het weekeinde
in Groningen, Friesland en de
Kop van Noord-Holland niet on
waarschijnlijk.
Verder is er dan een toenemende
kans op buien met hagel of
sneeuw en als een bepaalde
randstoring eens een flink par
tijtje gaat blazen, zit er mis
schien wel een pak sneeuw in.
Onstabiliteit staat er dus in het
vaandel van dit februariwinter-
tje geschreven. Niet zo een erg
mooi perspectief voor onze
schaatsliefhebbers, van wie er
verscheidenen zich al enthousi
ast gemeld hebben.
Voorzover mij bekend (wie het
beter weet mag het zeggen)
staat het kouderecord van Ca
nada op naam van Snag: -62,5
graad Celsius op 3 februari 1947.
Snag is een hulpvliegveld, 25 km
van de grens tussen Alaska en
Yukon (daarvóór was -61,5 van
Fort Good-Hope, NWT, het ui
terste geweest). Die record-bre
king vond plaats onder een
groot hogedrukgebied. dat daar
omstreeks 17 januari 1947 aan
kwam. De lucht was helder, het
was windstil bij een luchtdruk
van 1.037 mb. De dienstdoende
meteoroloog viel een abnormale
hoorbaarheid op tijdens die
kouperiode. De bevriezende
adem veroorzaakte een sissend
geluid, te vergelijken met het
geluid van drog net alsof er dro
ge sneeuw door de wind wordt
voortgejaagd. Ademsporen ble
ven drie d vijf minuten in de
lucht hangen over afstanden
van honderd tot vijfhonderd
meter. Tijdens het dieptepunt
kon in ue intens droge lucht
over de radio een soortgelijk ge
kraak worden gehoord als tij
dens een zomers onweer. Het
sneeuwdek slonk per dag één
twee centimeter. Het laagtere
cord voor Ontario is -58 van 23
Januari 1935, en voor Quebec -54
graden van 5 februari 1923, maar
het kan zijn dat deze cijfers later
nog zijn overtroffen.
13 januari: vijf inwoners van
Kampen in twee auto's over het
IJsselmeer. Bazel beleeft zijn
koudste januaridag sedert 1755
met -19.2 graden Celsius. In heel
Italië is het uitzonderlijk kou
met in San Remo de eerste
sneeuw sedert dertig jaar. Op 17
januari is het in Noordoost-Sibe-
rië -52 graden, in Wenen -30. De
„Stortemelk" van de rederij
Doeksen boekt een traagheids
record: de tocht van Harlingen
naar Terschelling duurt bijna
tien uur tegen normaal twee
HOOOWATER vrijdag 10 febniart. VUs-
singen 3 36 16 02, HartngvUrUluizen 3 59-
16.14. Rotterdam 5.46-18 17, Schrveningen
4 56-17 11, IJmuidrn 5 30-17 45. Den Hel
der 9 36-22 06. Harlingen 12.04—, Dellztjl
1.32-14 11.
te af te voeren naar Apoera; tot voor
kort een onaanzienlijk Indianen
dorp dat alleen op de meest gede
tailleerde kaarten voorkwam, maar
nu op weg om Suriname's tweede
stad te worden (volgens de plannen
makers tenminste).
Nederland heeft van het begin af
aan altijd een beetje tegenstribbe
lend meegedaan met dit plan. Het is
vreselijk duur, het maakt Surina
me's economie nog afhankelijker
van bauxiet dan nu helaas al het
geval is en het schept in verhouding
tot de kosten maar weinig arbeids
plaatsen. Opmerkelijk is ook dat tot
nu toe geen van de grote wereldcon
cerns belangstelling heeft getoond
voor de exploitatie, maar wat dat
betreft werkt Suriname rustig ver
der in de overtuiging, dat het alle
maal wel goed zal komen net
zoals de Nederlanders ondanks alle
tegenstribbelen toch steeds hebben
meebetaald.
Toch is er nu waarschijnlijk in de
verhouding Nederland-Suriname
over West-Suriname een opmerke
lijk punt bereikt. Nederland is er na
twee jaar achter gekomen dat de
Surinamers niet in staat zijn om een
ander deel van de bij de onafhanke
lijkheid gemaakte afspraken na te
komen, namelijk dat ook eigen Suri
naamse besparingen in de ontwik
keling van het land zouden worden
gestoken.
Daar is het tot op heden in West-
Suriname nog niet van gekomen en
daarom moet het gevaar onder ogen
worden gezien dat het werk straks
als Koningin en Prins weg zijn
moet worden stilgelegd, omdat Ne
derland het been verder stijf houdt
en Suriname zijn eigen deel (42 mil
joen) niet kan opbrengen.
Er zijn dus wel wat donkere wolken
aan de horizon, maar het blijft de
komende week tijdens het bezoek
van de Koningin gezellig en vrolijk,
want dit soort ruzies vechten de
Surinamers liever op een ander ni
veau uit.
onder redactie van Loes Smit
Voor het eerst is een „Nederlandse"
gorilla uit logeren gegaan. De be
kendste gorilla van Nederland, mo
gen we wel zeggen: Linda uit Die
renpark Wassenaar. Vorig jaar
haalde ze alle kranten, de radio en
zelfs de televisie, door te doen alsof
ze in verwachting was; een grote
bijzonderheid in ons land, omdat er
hier nog nooit een gorillajong is
geboren. De twaalfjarige Linda
hield haar pose zo goed vol, dat
zelfs iedereen in het park die haar
goed kent. plus de dierenartsen er
in trapten, en haar seksegenoot
Ngajji haar ging nadoen.
Een bekend gezicht dus, Linda, dat
op het ogenblik in Artis te zien is.
Want daar logeert ze. Ze is er zoge
zegd op sexvakantie, want in Was
senaar wordt het toch niks meer:
de kolos Bobbie is intussen te oud
om zich nog in het andere geslacht
te verdiepen, en het andere Wasse-
naarse mannetje, de twaalfjarige
Oscar, heeft niet meer dan een
broer-zuster verhouding met Lin
da. In Wassenaar hopen ze nu, dat
Oscar en Ngajji meer aandacht
voor elkaar krijgen, en in Amster
dam dat Tembo het weer goed
maakt met Linda. Tembo is een
jaar of zeventien, en de aangewe
zen „persoon" om Linda een zoon
of dochter te bezorgen. „Aanvanke
lijk ging het erg goed tussen ze,"
zegt de heer Nieuwendijk van Artis.
„Na een eerste kennismaking van
achter de tralies zijn ze bij elkaar
gegaan, maar dat is nu afgelopen.
Tembo begon zich zo agressief te
gen Linda te gedragen, dat het niet
meer ging. En sinds Linda hier is,
heeft Tembo ons eigen vrouwtje.
Banja, niet meer aangekeken. Ban-
ja is misschien ook wel Jaloers, je
weet nooit met die dieren waar je
aan toe bent."
Hoe lang Linda nog blijft? Voorlo
pig houden ze het zo als de zaker. er
nu voor staan. Mocht Linda drach
tig blijken want er is Intussen
wel iets gebeurd tussen haar en
Tembo dan gaat ze terug naar
Wassenaar om daar te bevallen.
Hoe het komt dat er in ons land nog
nooit een gorilla is geboren? Daar
kunnen voeding, huisvesting en al
lerlei andere factoren een rol bij
spelen, zegt de heer Nieuwendijk.
Het is pas twintig jaar geleden dat
er voor het eerst een orang oetan
geboren werd, terwijl de orangs
die uit Indonesië komen al sinds
1838 of daaromtrent in Artis wo
nen. De eerste gorilla, afkomstig
uit West-Afrika, kwam hier pas aan
het eind van de Jaren dertig.
Nog een ander vrouwtje wacht op
een man: Kitty, een Engels varken,
dat Ouwehands Dierenpark in
Rhenen van Albert Mol cadeau
heeft gekregen. Kitty, een Jaar of
acht, is daar op de kinderboerderij
gehuisvest. Ze is dan ook erg lief
voor iedereen, en moet een bijzon
der aantrekkelijke partij voor een
mannetjesvarken zijn: wit met
zwart, 65 kilo zwaar, één meter
hoog en even lang. Wie een manne
tjesvarken een beer dus van
hetzelfde ras weet te vinden, kan de
heer Ouwehand Jr. bellen. 08376-
9110
Niet alleen zendelingen en missio
narissen voelen een roeping. Ook
accountants behoren met een roe
ping behept te zijn. „Het is de roe
ping van den Accountant, het zoek
licht der controle te werpen op de
administraties van de meest uit
eenlopende ondernemingen; het
goede op te merken en het kwade
aan te toonen; het kromme recht te
maken en het duistere op te helde
ren. Hij is de kampioen der goede
trouw en de vijand van het be
drog." schreven de heren Reiman
en Nljst aan het begin van hun
leerboek. Dat was overigens een
accountants-leerboek uit 1906
even opgehaald in het maandblad
De Accountant dus misschien
hoeft die roeping allang niet meer.
De nationale Miss Pasar Malam
mag twee weken naar de Canari-
sche Eilanden. Niemand weet nog
wie ze is, want ze moet nog gekozen
worden. Dat gebeurt op woensdag
avond 3 mei in het Amsterdamse
RAI-gebouw, waar de Pasar Malam
dan met de miss-verkiezing zijn
poorten opent Letterlijk, want de
bezoekers zullen er door een enor
me poort op een plein komen, waar
de stands naar voorbeeld van de
kraton, het vorstelijk paleis van
Djokja, zijn gebouwd. Meer dan
honderdvijftig stands, eethuisjes
en andere attracties vullen de tien
duizend vierkante meter omvang
rijke Pasar Malam. Vijf dagen
duurt deze „markt", en wie een
En dit is ze dan ten voeten uit: de
slimme gorilla Linda, die vorig jaar
het hele land een rad voor ogen wist
te draaien. Omdat ze thuis, in Die
renpark Wassenaar, haar aantrekke
lijkheid als vrouw voor de beide go
rillamannen lijkt te hebben verlo
ren, wordt geprobeerd haar aan Ar
tis' gorilla Tembo te koppelen.
gooi wil doen naar de Miss Pasar-
titel en de Canarische Eilanden,
kan zich nu al als kandidate opge
ven via postbus 3777 in Amsterdam
of telefoon 020-25 95 44.
Hij is een Estlander, heet Pent Nur-
mekund, is nu zeventig Jaar en
spreekt z'n talen als een toren van
Babel. Hij doceert literatuur aan de
universiteit van Tartoe in de Sow-
jetrepubliek Estland en beheerst
volgens het Russische dagblad
Komsomolskaja Prawda „alle Eu
ropese talen en de belangrijkste
Aziatische en Afrikaanse talen".
Als het goed is. moet Je Nurme-
kund dus ook in het Nederlands
kunnen aanspreken, maar daar is
hij niet mee begonnen. Als jongen
leerde hij in twee maanden vloei
end en accentloos Deens, en in de
zelfde periode pikte hij meteen
maar even het Zweeds en de taal
van de Faer-Oer-eilanden en de Es
kimo's mee. Toen hij in 1935 pro
moveerde tot doctor in de letteren
sprak hij alle Europese talen en
was hij bezig met Japans en Ara
bisch; hij was toen dus nog geen
dertig Jaar oud. Nurmekund zelf
zegt in de krant bescheiden, dat hij
vroeger „wel een Jaar" nodig had
om een taal te leren. Later kreeg hij
zo veel routine, dat hij aanvanke
lijk aan een paar maanden, en nu
zelfs een paar weken genoeg heeft
om zich een nieuwe taal eigen te
maken.
Quiz Programma met de hoogste
opbrengst tegen de laagste kosten.
Vandaar dus dat de t.v. veel meer
quizes biedt dan doorwrochte do
cumentaires of dramaprodukties,
die de laagste opbrenst bieden te
gen de hoogste kosten; opbrengst
hier uiteraard in de betekenis van
de kijkdichtheid.
(Uit het „geheel herziene omroep-
ABC" van de omroepgids Studio».
Ongeveer 375 000 heeft het mu
seum van Hartford, in de Ameri
kaanse staat Connecticut, twintig
jaar geleden neergeteld voor het
portret van een Jongeman, toege
schreven aan Rembrandt. Later
kocht het museum er nog twee doe
ken bij die ook van de meester
zouden zijn: portret van een vrouw
en een landschap met huisje Rem-
brandt-kenner dr. Jacob Rosen
berg van de Harvard universiteit
had de doeken beschreven als de
mooiste Rembrandts. waarop het
museum de hand had kunnen leg
gen. Na al die Jaren van trots over
zulke kpstbare bezittingen is het
museum er nu achter gekomen, dat
geen van de drie schilderijen echt
zijn. In de nieuwste catalogus kun
nen de bezoekers lezen, dat de
stukken vermoedelijk het werk zijn
van een imitator van Rembrandt,
of van een bewonderaar uit Rem
brandts eigen tijd.
