Spanje
van
Don
Quichot
i
Tips voor onderweg
Improviseren
Windmolens
Leidraad
Anders
Watervallen
-V.-- v.
f.:A Vc
Natuurlijk: je kunt je nu
wel wéér comfortabel la
ten vliegen en neerstrij
ken op een van de vele
blakende stranden van
de Spaanse Costa's. Je
vermeien met zalig niets
doen, luieren in het hete
zand, zo nu en dan een
lome duik in het lauwe
blauw van de Mediter-
rannée en 's avonds een
koele Cuba libre op het
boulevardterras.
Maar als je nu behoort tot die
enkele miljoenen Nederlan
ders die dat tenminste een
maal. om niet te zeggen, vele
malen, hebben gedaan, wat
moet je dan? Spanje dan
maar een keertje vergeten en
een strandje elders zoeken in
Zuid-Europa's vakantiedo
rado?
Voor wie Spanje alleen maar
koos voor het strand en lang
zaam uitgekeken raakte op
de zontoppers uit de vakan
tiebrochures. zit er weinig an
ders op.
Wegwezen en het dan maar
eens proberen aan de wel wat
duurdere maar even zonnige
Italiaanse of Griekse kusten.
Maar wie voor Spanje koos
om Spanje zelf. die kan nog
alle kanten uit Of liever: wie
Spanje wil leren kennen,
moet nou net niet blijven
hangen aan die kust. waar de
jaarlijkse invasie van zo'n 31
miljoen buitenlanders van
het Spaanse eigen geen
spaan heel laat.
Aan hen het advies: trek eens
het binnenland in, ver weg
van de massale hoteltorens,
de gillende jukeboxen in de
cafés, de rood verbrande
massa's op de volle stranden.
Stap eens in de auto en ont
dek. dat het echte Spanje ei
genlijk pas begint kilometers
échter die gordel van georga
niseerde vakantiepret
Toegegeven: dat vraagt wat
initiatief en improvisatiever
mogen. meer dan het zomaar
lukraak prikken in de
sprookjesboeken van de reis
organisatoren. Maar je ziet
wel meer. En ter gerust
stelling van hen die vrezen
dat de wereld na Benidorm,
Torremolinos, Marbella op
houdt een barbaarse on
derneming hóeft het niet te
worden. De wegen zijn door
gaans redelijk goed berijd
baar en hotels, waar men re
delijk tot zeer goed onderdak
kan. zijn er ook (zij het uiter
aard minder dan aan de kust>
en oók belangrijk het
prijspeil ligt er een heel stuk
lager
Avonturieren in het binnen
land een van de interessante
mogelijkheden daarvoor
biedt de zogenoemde Don
Quichotte-route door La
Mancha. een landstreek die
zich grofweg laat begrenzen
door de veelhoek Madrid. To
ledo. Ciudad Real en Cuenca
In het hart van Spanje dus
In het gebied waar De Cer
vantes zijn droeve ridder met
knecht Sancho liet dolen
Dat verhaal levert de toerist
een aardige rit door nauwe
lijks door buitenlanders be
zochte dorpen steden als To
ledo en Madrid dan natuur
lijk buiten beschouwing gela
ten) en voert hem door een
zeer afwisselend landschap
Daaraan ontleent de Don
Quichotte-route zijn belang
rijkste attractie, méér dan
aan historische monumen
ten. want die zijn er nauwe-
Wie per tent of caravan
het Spaanse' binnenland
wil doen. moet er rekening
mee houden, dat het aantal
campings beperkt is. In het
beschreven gebied zijn het
er enkele bij Madrid en To
ledo en verder nog-een tus
sen Ciudad Real en Toledo
(in Consucgra).
Onderdak te komen hoeft
echter geen al te grote pro
blemen op te leveren. Aan
bevolen: de paradores en
albergues, allemaal staats-
hotels.met als enig verschil
dat de eerste op landschap
pelijk mooie punten staan
en de laatste meestal direct
aan de weg (motels). Beide
zijn doorgaans in oude
Spaanse stijl ingericht en
soms gevestigd in histori
sche gebouwen (burchten
en oude kloosters). In alle
gevallen zijn ze perfect in
gericht met alle comfort en
niet duur. De gemiddelde
prijs van een tweeper
soonskamer ligt tussen de
30 en 35 gulden per nacht.
Voor een diner wordt door
gaans een tientje gere
kend. Noodzakelijk is wel
van tevoren te reserveren,
omdat ze zeker in het
hoogseizoen vaak vol
zijn.
Dat kan van huis uit, maar
kan als men eenmaal in
Spanje is ook daar ge
beuren. Het beste kan men
dat door een plaatselijk
reisbureau laten doen. Het
Spaans verkeersbureau in
Den Haag (Laan van Meer-
dervoort 8, tel. 070-465900)
heeft een brochure, waarin
alle staatshutels zijn opge
nomen.
Daarnaast zijn er de ge
wone hotels in de grotere
steden. Ze rekenen onge
veer dezelfde farieven,
maar hun aantal is beperkt.
Datzelfde geldt voor de
hostals, dorpshotelletjes
waar men al voor een tien
tje onderdak heeft (maar
de kwaliteit is daar dan ook
meestal naar).
Neem in alle gevallen
een Spaans woordenboekje
mee want vrijwel nergens
spreekt men ook maar een
woord over de grens.
Voor een hap onderweg
kan men het best aanleg
gen bij een van de vele
kleine zaakjes. Wel uiterst
eenvoudig (een menukaart
vindt men er zelden) maar
veelal is men er voor een
stukje vlees, een glas wijn
en wat olijven niet meer
kwijt dan wat men voor
drie liter benzine moet
neertellen (een kleine vier
gulden).
lijks tenslotte heeft de
schrijver in zijn verhaal
slechts zijn verbeelding laten
spreken.
Wat overgens niet wegneemt,
dat er enkele herkennings
punten zijn. Bijvoorbeeld de
windmolens in Mota de Cuer
vo, halverwege Cuenca en Ci
udad Real, waar Don Qui-
chotte zijn waangevecht zou
hebben geleverd en het daar
vlak bij gelegen dorpje El To-
boso met het huis van zijn
geliefde Dulcinea, dat nu als
een bescheiden museum is
ingericht (slechts bezocht
door een verdwaalde buiten
lander) en de Venta de Don
Quichotte. het wapendepot
van de ridder (nu niet meer
dan een scheefgezakte
schuur met wat hofjeswonin
gen er omheen) Maar dat zijn
dan ook eigenlijk de enige
plaatsen, die de moeite van
het even pleisteren lonen. De
meeste andere door de
Spaanse VVV getipte attrac
ties zijn er wél met de haren
bijgesleept en stellen weinig
voor.
Maar. als gezegd, daarvoor
hoef je als toerist, die ridder
route niet te volgen, t Is al
leen een aardige leidraad
voor een vakantietrip, die
eens een ander stuk Spanje
laat zien.
Een boeiend alternatief.
Neem nou zo'n dorpje als Bel-
monte, een paar uur rijden
ten zuiden van Cuenca. één
groot stralend schilderij van
witte huisjes, nauwe straa
tjes. een dorp. dat ook in het
hoogseizoen niet wakker lijkt
te krijgen. Neergelegd temid
den van eindeloze zonne
bloem-velden
Trouwens, die zonnebloemen
markeren het hele traject
van Cuenca naar Belmonte:
het is het centrum van een
van Spanje's belangrijkste
landbouwgebieden. Vlak dus.
tot Ciudad Real toe. Maar
zeker niet saai voor wie oog
heeft voor de charme van de
dorpen onderweg met veelal
nog ongeplaveide straten, de
lokale herbergen, waar soms
voor nog geen dertig cent een
glas bier op tafel wordt gezet
en waar je voor nog geen tien
tje een royaal maal met een
fles streekwijn krijgt voorge
schoteld (meestal zelfs nog
voor minder).
Dan Ciudad Real, de oude
provinciehoofdstad, tenmin
ste goed voor een avondje
Spanje-snuiven. En Toledo
natuurlijk. Spanje's mooiste
stad. Die hoort ingelast op
zo'n rit. Het meest gave mo
nument van Spanje's ge
schiedenis en cultuur, zowel
waar het de christelijke als
de moorse betreft. Stevig
door de Taag omarmd, torent
de stad op een granieten
heuvel.
Alles te zien (de kathedraal,
de synagoge, de kerken, het
alcazar en meer) vraagt een
dag. Wél een vermoeiende,
want vrijwel alles moet gelo
pen. de straten zijn zo nauw.
dat die auto beter achtergela
ten kan woden. Slenteren
dus. temidden van de toeris
tenhorden. want die komen
dóór het hele jaar door.
De tientallen souvenierwin-
kels (veel wapens en zwaar
den) getuigen ervan.
Met Madrid (uiteraard!) vor
men deze uitschieters nog
maar een haast willekeurige
greep uit de attracties van de
Don Quichotte-route Wie
meer wil. kan méér zien en de
route nog aanzienlijk uitbrei
den Op bijstaande kaart
wordt zo'n uitgebreide route
met nog een flink stuk Span
je ten noorden van La Man
cha aangestipt In totaal on
geveer 1100 kilometer lang.
Dat noordelijke deel: weer
heel anders dan La Mancha
In het begin, boven Madrid
landschappelijk wat saai.
maar boven Siguenze ineens
ruig. met tafelbergen grillig
oprijzend aan de wegrand
Leg eens aan in dat Siguenza
Zomaar om er wat rond te
slenteren door de armoedige
straatjes of voor een over
nachting in de parador
(staatshotel) boven op de
heuvel, gebouwd uit wat
vroeger resp een kazerne,
een gevangenis, een bis
schoppelijk paleis en een
ruine was Pas enkele jaren
geleden werd het tot hotel
omgebouwd
Op weg van Siguenza rich
ting Zaragoza even naar het
oude Medinaceli, een zeer
oud dorpje op een heuvel met
een prachtig uitzicht op de
omgeving, de streek die He
mingway inspireerde tot zijn
„For whom the bell tolls"
Even uitblazen in Alhama de
Aragon. enkele tientallen ki
lometers hogerop, om te er
varen hoe een Spaans dorp
zonder toerisme er uit kan
zien Dat buitenlanders het
nog niet hebben weten te vin
den ontdek je als je terecht
komt in zo'n minuscuul huis
kamer-restaurantje. waar je
voor zo'n vijf gulden een
lunch plus wijn krijgt geser
veerd.
Niet zomaar vlotweg overi
gens. want een menue-kaart
ligt er niet en niemand
spreekt meer dan Spaans. En
als je die taal niet vlot mach
tig bent en ook met handen
en voetenwerk niet in staat
bent je wensen kenbaar te
maken, rest slechts een be
zoek aan de keuken Gewoon
aanwijzen wat je wilt.
Meer dan bij de buitenlan
ders is dit gebied bekend bij
de Spaanse toeristen vooral
vanwege het 18 km verderop
gelegen Monasterio de Pie-
dra. het hele jaar door be
faamde trekpleister voor
dagjesmensen en schoolrei
zen. Niet zozeer vanwege dat
klooster als wel om het uitge
breide park met grotten, wa
tervallen en meren De rit er
naar toe vanuit Alhama is op
zich trouwens de moeite
waard. Slingerwegen door de
bergen en dan ineens een
wijdvertakt groot stuwmeer,
waarin de resten van een ver
zonken vissersdorp een afge
brokkeld verleden onthullen.
Verder oostwaarts naar Teru-
el. dwars door een landschap
dat getekend wordt door
rode kleibergen, geen al te
beste weg, maar die lijkt hier
ook niet thuis te horen. Be
zoek in Teruel in ieder gevM
even de San Pedro-kerk met
in de 13de-eeuwse kapel de
graftomben van Diego de
Marcilla en Isabella de Segu-
ra. de Spaanse Romeo en Ju
lia, die stierven van liefdes
verdriet en slechts in het
marmer van de tomben el
kaar vonden.
De moeite waard óók het on
geveer 25 kilometer daarvan
daan gelegen stadje Albarra
cin met zijn typische houten
balkons langs de hellende
straatjes Enige bekendheid
kreeg het stadje door de pre
historische rotsschilderingen
in de buurt, maar daarvan zal
men zich weinig hoeven voor
te stellen. Ze zijn nauwelijks
nog zichtbaar
Dat alles zien kón in een rit
van een week. eventueel in
combinatie met een strand-
vakantie Zowel vanaf de
Costa del Sol als de Costa
Blanca is La Mancha gemak
kelijk ln één dag te bereiken.
Trouwens, wie vanaf de Cos
ta del Sol richting huis gaat.
hoeft er geen kilometer voor
om te rijden om La Mancha
en passant mee te nemen Vla
San Sebastian Is de afstand
naar Nederland ongeveer
even groot. Voor wie dus eens
wat anders dan anders wil
een goede gelegenheid om
twee vakanties in één te orga
niseren. twee totóól ver
schillende vakanties'
TROUW KWARTET PAGINA PS21-RH
21 HNSPAG 17 JANUARI 1978
ZOMER
mf
