„oopbaan Humphrey liep stuk op Vietnam
taliaanse regering
\eemt vandaag ontslag
Nieuwe kans voor
Soares in Portugal
Israël-Egypte
ormidabel politicus bereikte zijn ideaal net niet
ommunisten trekken steun in
aiders Turkse
°)n Griekse
yprioten
$jeen
Aardbeving
in Japan
Overstromingen
in Zuid-Iran
Christendemocraten
in Chili opgepakt
Aanslag in Bern
4 ©AG 16 JANUARI 1978
BUITENLAND
Trouw/Kwartet
ir Rimmer Mulder
a'
itste keer dat ik Hubert Humphrey in
ide lijve heb zien optreden was in de
van 1976. Het was in Boston in een
congres-zaal, gevuld met vele
iden zwarten, afkomstig uit het hele
en een handvol blanken. Humphrey
n een forum met nog een man of vier,
stuk voor stuk goed van de tongriem
eden. Het leek wel een wedstrijd in
jrekendheid met uitsluitend deelne-
uit de eredivisie. De onbetwistbare
laar was Hubert Humphrey.
Senator was geweldig op dreef. Vol
gie en strijdlust maakte hij van al zijn
oorden korte, krachtige speechjes
fvoor zijn gehoor steeds geestdriftiger
klappen. Wie niet beter wist zou deze
jende spreker aan het eind van die
id nog een briljante politieke loop
hebben voorspeld. Toch moet die
van 1976 voor Humphrey niet zo
irig zijn geweest. Hij had immers net
ins dat hij ooit nog eens Amerikaans
lent zou worden tot praktisch nul
dalen.
1 maal mis
(1 tegen zijn gewoonte had Hum-
dat jaar niet meegedaan aan de
indes voor de presidentsverkiezin-
jToch werd hij maandenlang getipt als
die waarschijnlijk de president-
lidaat van de Democratische partij
worden. Het leek onwaarschijnlijk
lit het legertje onbekenden en middel-
igen dat zich in de voorverkiezingen
gestort een duidelijke leider zou voort
en. Om uit het onderlinge geharrewar
omen zou de partij zich dan automa-
i tot Humphrey wenden met de lei
mantel, zo was de redenering. Maar de
eten hadden buiten het .mirakel van
ny Carter gerekend. Er was in juli op
partij-congres van de Democraten in
York wèl een duidelijke leider en
,ag'iert Humphrey zat er weer eens naast.
Is hij er afvier Iceer naast had gezeten
iresidentsverkiezingen. In 1960 ging hij
e-vóorrbndes ten onder tegen Kenne-
In 1964 beheerste Johnson de partij
éh moest Humphrey zich troosten
likt
Vice-president Humphrey tijdens
een bezoek aan Nigeria.
met het vice-presidentschap. In 1968 zat
hij in de finale om met miniem verschil
door Richard Nixon te worden verslagen.
En in 1972 kon hij niet op tegen McGovern.
Hoe graag Humphrey president had willen
worden beleed hij vorig jaar nog bij zijn
huldiging in het Huis van Afgevaardigden.
Als ere-gast mocht de Senator gebruik
maken van het spreekgestoelte dat ook
voor de president is bestemd. 'Ik sta op de
plaats van de president, en God weet hoe
ik naar dit moment heb verlangd,' aldus
Humphrey.
phrey zich een eigenzinnige opmerking
had veroorloofd. Het verhaal gaat dat
Johnson tijdens een staatsbanket naar de
vice-president boog en vroeg: 'Zeg Hubert,
hoorde ik jou daar boeren?' Waarop
Humphrey: 'Oh gunst nee. Had ik dat dan
moeten doen?'
Zelf zei Humphrey over zijn positie tegen
over Johnson: 'Ik ben nu nummer twee en
moet dus harder mijn best doen.'
Zo nu en dan mocht de vice-president op
reis om zich te laten fotograferen met de
groten der aarde. Aan de belangrijke za
ken die in het Witte Huis om gingen, zoals
de oorlog in Vietnam en de verheffing van
de zwarte bevolking in het zuiden, had hij
geen deel. In het begin deed hij wel mee
aan de vergaderingen van de nationale
veiligheidsraad, waar het buitenlands be
leid werd besproken. Maar Johnson vond
hem te slap over Vietnam en sloot hem
daarom van verdere deelname uit. Alsof
het er om ging zich tegenover Johnson te
bewijzen werd Humphrey later één van de
sterkste verdedigers van diens totaal mis
lukte aanpak van de kwestie Vietnam.
woordiger geworden van de 'gevestigde
orde' met de daarbij behorende amorele
machtspolitiek. En dat terwijl hij als 'libe
raal' onder de Democraten zo'n onberispe
lijke staat van dienst had.
Burgerrechten
Loyaliteit
Pijnlijk
Ier-
-
Van al zijn nederlagen is die van 1968,
tegen Nixon, voor Humphrey zonder twij
fel de pijnlijkste en bitterste geweest. Tot
vlak voor zijn dood kon hij zich er publie
kelijk over opwinden. Nooit was hij dichter
bij de verwezenlijking van zijn ideaal: een
paar honderdduizend stemmen. Vier jaar
lang had Humphrey als vice-president vol
ledig in de schaduw van Lyndon Johnson
moeten vertoeven. Johnson was veel te
overheersend om zijn reserve enige invloed
te geven. Hij vernederde Humphrey open
lijk. 'Ik heb hem er even aan herinnerd dat
ik zijn knikkers in m'n zak heb,' zei John
son eens tegen verslaggevers nadat Hum-
Deze loyaliteit zou Humphrey in de cam
pagne van 1968 zuur opbreken. Door John
son te steunen had hij zich vervreemd van
de linker vleugel, en vooral de jongeren, in
zijn partij die zich tot Robert Kennedy
wendden. Nadat deze door moordenaars
hand uit de strijd was geworpen kon
Humphrey het vertrouwen van diens aan
hang onmogelijk geheel terugwinnen. Zijn
enige hoop lag in de onderhandelingen die
in 1968 in Parijs waren begonnen over
Vietnam. Zou daar op tijd een akkoord
uitkomen, dan zou Humphrey gemakke
lijk president kunnen worden. Maar de
Vietnamese onderhandelaars in Parijs
hadden geen haast. Nixon seinde de Zuid-
vietnamese leider Ngoejen Van Thieu in
dat hij (Thieu) maar moest wachten tot de
Republikeinen de macht in Washington
hadden overgenomen. Er kwam geen ak
koord en Nixon werd president.
Het tragische voor Humphrey was dat hij
door zijn ongelukkige houding inzake Viet
nam in eens het etiket van havik had
opgeplakt gekregen. Hij was een vertegen-
Als student deed hij actief mee aan de
door president Roosevelt in gang gebrach
te 'New Deal', de beweging die daadwerke
lijk probeerde de sociale ellende van de
crisis in de jaren dertig weg te werken. Die
New Deal wekte ook Humphrey's belang
stelling voor de politiek. Hij onderbrak om
die reden zijn studie in de farmacie en ging
verder in de rechten. Na de Tweede
Wereldoorlog demonstreerde hij als jong
burgemeester van de stad Minneapolis op
nieuw grote belangstelling te hebben voor
de onderliggende groepen in de samenle
ving.
Zijn eerste nationale bekendheid verwierf
hij op het Democratisch partijcongres in
1948 met een hartstochtelijk pleidooi voor
gelijkberechting van de zwarte bevolking.
Hij verweet de partijleiding dat zij op het
stuk van de burgerrechten een halfzachte
houding innamen uit vrees voor de conser
vatieve aanhang uit het zuiden. 'Sommi
gen zeggen dat wij aan het doordraven zijn
met die burgerrechten, ik zeg u dat we 172
jaar te laat zijn,' zo hield Humphrey zijn
partijgenoten voor. De Democratische
voormannen uit het zuiden hebben het
hem nooit vergeven en namen twintig jaar
later nog eens wraak door de aartsconser
vatief George Wallace als presidentskandi
daat te steunen.
aan Carter laten. En in de herfst verloor hij
de slag om het leiderschap van de Demo
cratische fractie in de Senaat tegen Robert
Byrd.
Late erkenning
Vredeskorps
In 1948 werd Hubert Humphrey voor het
eerst door de staat Minnesota naar de
Senaat in Washington afgevaardigd. Als
'liberaal' uit het noorden kreeg hij het er
niet gemakkelijk. In één van zijn laatste
interviews maakte hij daar nog gewag van:
'Het was een erg moeilijke tijd voor mij. Ik
had het echt zwaar in de Senaat, verschei
dene jaren. Ik was niet populair. Ze moch
ten me niet, en dat is voor mij moeilijk te
aanvaarden, want qua karakter ben ik erg
gesteld op gezelligheid.'
Humphrey en zijn vrouw Muriel. De
foto is van eind vorig jaar toen hij al
sterk vermagerd was door zijn ziekte.
Nadat met de uitverkiezing van Kennedy
de meer vooruitstrevende krachten in de
partij hadden gezegevierd kreeg Hum-
prhey steeds meer erkenning. Tot de ver
diensten van president Kennedy worden
gerekend de oprichting van het zogenaam
de vredeskorps, een organisatie voor vrij
willigerswerk in de derde wereld, en de
instelling van een overheidsbureau voor
ontwapening, om een tegenwicht te heb
ben voor de generaals die altijd meer vra
gen. Kennedy is er voor geprezen, de
ideeën waren van Humphrey.
In het begin van de jaren zestig was de
altijd blijmoedig ogende Senator uit Min
nesota gaan behoren tot de kopstukken
der Democraten. Johnson erkende dat
door hem in 1964 als vice-president te
nemen. Dat werd het keerpunt in Hum
phrey's politieke loopbaan. In 1970 kwam
hij terug in de Senaat als een politicus die
over zijn hoogtepunt heen was. Hij genoot
veel aanzien en er werd wel naar hem
geluisterd, maar hij moest opnieuw gaan
vechten om een echte machtspositie te
verwerven. In 1976 leek hij er helemaal
bovenop te zijn, maar het werd in feite het
jaar waarin zijn afgang werd bekrachtigd.
Eerst moest hij de presidentskandidatuur
Op dat moment was al duidelijk dat zijn
gezondheid ernstig verslechterde De poli
tici konden daarom zonder risico's begin
nen aan zijn huldiging. Hij kreeg de ere
titel „vice-voorzitter van het Congres"
Naarmate zijn ziekte zich ernstiger liet
aanzien werden de loftuitingen uitbundi
ger. Vriend en vijand gingen hem prijzen
vanwege zijn ijver, zijn integriteit en zijn
opgeruimd karakter. De vaak verguisde
Hubert Humphrey werd bij zijn leven al
heilig verklaard. Hij genoot onmiskenbaar
van deze late erkenning. In zijn uitlatingen
bleef hij trouw aan zijn in wezen liberale,
vooruitstrevende opvattingen en aan zijn
optimisme. In één van zijn laatste grote
interviews keerde hij zich nog eens tegen
de behoudzucht waarin zoveel Amerika
nen vluchten als het niet zo goed dreigt te
gaan in hun land. „Een samenleving heeft
spanningen en ontevredenheid nodig." zie
hij in het tijdschrift Parade. „En ook ruste
loosheid. Je hebt rusteloosheid nodig om
vooruitgang te krijgen. Stilstaande wate
ren blijven stilstaand Ze raken vervuild
Ze moeten in beweging zijn. Ze mogen
soms buiten hun oevers treden. Ze kunnen
soms het landschap openscheuren. Maar
ze zijn fris, ze graven nieuwe stromen,
nieuwe kanalen."
Zelf gunde Humphrey zich ook tijdens zijn
ziekte geen rust. Nadat de artsen hadden
verklaard at zijn kwaal (kanker in de inge
wanden) absoluut dodelijk was bleef hij
zelf nog hopen op een wonder. Hij bleef
zoveel mogelijk uit bed en kwam zelf met
allerlei suggesties voor zijn behandeling.
Tegen de Washington Post zei hij: „Je weet
wat je neerslaat. Je kunt je zelf niet voor
de gek houden. Maar weet je mijn oplos
sing? Werken. Werk de hele tijd. Als je je
dan niet goed voelt, kun je zeggen dat het
van het werk komt."
In een bui van berusting zei hij: „De Heer
zal mij de dagen geven die ik verdien."
Naar de mens gesproken had het aardse
leven van Hubert Horatio Humphrey nog
vele jaren mogen duren.
>ME (Reuter, UPI) De Italiaanse regering van christen-democraten zal vandaag aftreden,
imier Andreotti heeft aangekondigd vandaag zijn ontslag te zullen vragen aan president Leone.
arschijnlijk zal Andreotti al direct daarna beginnen met pogingen een nieuwe regering te
men.
huidige Italiaanse regering ver-
zaterdag haar basis in het parle-
ït. Drie partijen, de communis-
de republikeinen en de socialis-
kondigden aan dat zij de min-
in(jfceidsregering niet langer zouden
t il men.
die steun kan de regering
los Ireotti, die zeventien maanden
't gezeten, niet meer werken. De
iten-democraten vormen welis-
ir de grootste partij in Italië maar
I ben bij lange na geen meerder-
|jj Ireott
>tti, een oude rot in het poli
vak, mag nu proberen de veer-
a'ite Italiaanse regering in 35 jaar
t'an 'ormen. Of hij daarin zal slagen is
■jte dit moment met geen mogelijk-
jend te zeggen. Het grote probleem
i r de christen-democraten is dat
Z(op één of andere manier opnieuw
0C1 communisten (de tweede partij in
^ië) weer moeten strikken.
communisten zelf eisen nu niets
ider dan directe deelname aan de
pel Hing. Ze worden daarbij ge-
COSIA (UPI, Reuter) De lei-
rs van de Griekse Cyprioten, Spi-
■gs Klprianoe en van de Turkse Cy-
Bfoten, Raoef Denktasj, hebben el-
gisteren voor de eerste keer
tmoet tijdens een door de secreta-
>generaal van de Verenigde Na-
8, Kurt Waldheim, georganiseer-
lunch. De ontmoeting in het ge-
uw van de VN-vredesmacht op
t vliegvled van Nicosia wordt als
i belangrijk politiek succes voor
ldheim gezien. Verleden jaar
Jnl raakten de onderhandelingen
^ssen Griekse en Turkse Cyprioten
een impasse. De ontmoeting gis-
en tussen Kiprianoe en Denktasj
b de eerste bijeenkomst tussen
__ktegenwoordigers van beide groe-
Tn sindsdien.
steund door de socialisten. De chris
ten-democraten willen op dit mo
ment nog geen regering met commu
nisten.
Zelf een formule waarbij de commu
nisten wel directe verantwoordelijk
heid voor het regeringsbeleid krijgen
zonder kabinetsposten te bezetten
lijkt op dit moment voor een groot
deel van Andreotti's achterban on
aanvaardbaar.
Ze hebben daarbij de steun van de
Amerikaanse verklaring van vorige
week waarin onomwonden wordt ge
steld dat de Verenigde Staten liever
geen communisten zien in Westeuro-
pese regeringen.
Machtsmonopolie
In hun partijblad Unita legde de
communistische leiding gisteren nog
eens uit waaron zij haar steun aan de
regering-Andreotti heeft ingetrok
ken. De werkelijke invloed van links
op het regeringsbeleid was te gering.
In een uitgebreid hoofdartikel op de
voorpagina van Unita werd de chris
ten-democraten verweten dat zij niet
bereid zijn feitelijk macht uit han
den te geven. „Zij praten over de
dienst het land te regeren, maar in
werkelijkheid willen zij alleen maar
hun machtsmonopolie handhaven,"
aldus Unita.
Premier Andreotti kreeg zaterdag
het nieuws over het feitelijke einde
van zijn kabinet te horen in gesprek
ken met de parlementaire leiders
van de partijen die hem tot dan
gedoogden. Na afloop toonde de pre
mier zich uiterst ontspannen en opti
mistisch. „Wij zijn in elk geval nog
niet in het stadium waarin we niet
met elkaar kunnen praten," stelde
hij vast.
Muurvast
Ondertussen lijkt de situatie in Ita
lië muurvast te zitten. Zonder com
munistische steun is een christen
democratische minderheidsregering
op dit moment praktisch onmoge
lijk. Maar de christen-democraten
voelen er, zoals gezegd, weinig voor
links meer invloed te geven. Zij heb
ben daarbij ook een sterke troef in
handen. Als onderhandelingen niets
opleveren zijn vervroegde algemene
verkiezingen onvermijdelijk. En op
dit moment hebben de communisten
daar nog geen zin in.
De trend van de laatste tijd is dat de
christen-democraten weer wat van-
het verloren gegande terrein terug
winnen. De uitkomst van verkiezin
gen zou daarom best eens kunnen
zijn dat de christen-democraten hun
positie tegenover de communisten
versterken.
Aan de andere kant is het voor de
communistische leiders erg moeilijk
hun houding tegenover de christen
democraten af te zwakken. Een
groot deel van hun aanhang is aan
zienlijk radicaler en is nooit over
tuigd voorstander geweest van het
zogenaamde „historische compro
mis", de benaming die partijleider
Berlinguer heeft gelanceerd voor een
coalitie tussen communisten en
christen-democraten.
De kleinere partijen in Italië zijn te
zwak om de christen-democraten in
het zadel te houden. Dat zij bij ver
kiezingen versterkt uit de bus zou
den komen is niet waarschijnlijk.
Van een medewerker
LISSABON De Portugese demissionaire eerste minister Mario
Soares, aangewezen als kabinetsinformateur voor een nieuwe
regering, zag zijn pogingen zaterdag mislukt. President Eanes
heeft de socialist echter een nieuwe kans gegeven door de
termijn voor het afronden van de informatieronde tot woensdag
te verlengen.
De opdracht van Mario Soares blijft
„het vormen van een stabiele en co
herente regering op basis van een
meerderheid in het parlement". Om
hun belofte van geen coalities met
links of rechts niet te breken, werd
door de socialisten een nieuwe for
mule toegepast.
In plaats van een minderheidsrege
ring van socialisten en onafhankelij
ke personen zou er nu een regering
komen van „socialisten en vooraan
staande personen" op basis van ak
koorden ter linker en rechter zijde
van de socialistische partij.
De vooraanstaande personen zouden
desnoods vooraanstaande leden van
andere partijen kunnen zijn, maar
voor deze gelegenheid van hun par
tij-binding „ontdaan". De op een na
grootste Portugese partij, de sociaal
democratische PSD. noemde deze
formule halfslachtig en kondigde
aan in de oppositie te gaan. Daarop
probeerden de socialisten het met de
christen-democratische CDS. Los
daarvan moest dan een overeen
komst met de communisten over de
belangrijkste politieke problemen
worden gesloten.
Het regeerakkoord tussen socialis
ten en CDS was vorige week nage
noeg rond. De CDS zou verschillende
ministers en staatssecretarissen
kunnen aanwijzen voor het nieuwe
kabinet. Struikelblok bleek echter
het akkoord dat de socialisten met
de communisten wilden sluiten.
Dit akkoord behelsde met name het
behoud van de „revolutionaire ver
worvenheden", zoals de landhervor
ming, de nationalisaties, de bedrij
ven onder arbeiderszelfbestuur en de
eerbiediging van de grondwet van
1976. Bovendien weigerden de com
munisten een regering met al dan
niet partijgebonden leden van de
CDS te steunen.
Nu president Eanes de termijn voor
Soares' informatiepoging heeft ver
lengd, lijkt het samen gaan van PS
en CDS het meest waarschijnlijk.
Een dergelijke regering heeft een
meerderheid van elf zetels in het
parlement. De vraag is of het partij
bestuur van de socialistische partij
akkoord gaat. De socialistische par
tij riskeert met deze „vermomde coa
litie" nieuwe scheuringen binnen
haar toch al uitgedunde gelederen.
Bij een krachtige aardbeving in
centraal Japan zijn zaterdag
vermoedelijk elf mensen om het
leven gekomen. Vijf mensen
werden zwaar gewond. Het cen
trum van de beving lag nabij het
eiland Oshima, ongeveer 125 ki
lometer ten zuiden van de Ja
panse hoofdstad. De slachtof
fers vielen allen op het schierei
land Izoe, niet ver van Oshima.
Daar kwamen onder meer drie
mensen om doordat een rots
blok op een autobus viel. De
beving veroorzaakte veel schade
aan gebouwen op Oshima en
zorgde ook voor enkele aardver
schuivingen. Ongeveer twintig
minuten na de eerste schok
werd een tweede, iets minder
krachtige, geregistreerd. De
aardbeving van zaterdag werd
de hevigste genoemd in Japan
sinds mei 1974 toen bij een be
ving dertig Japanners om het
leven kwamen.
TEHERAN (UPI) - Met voedsel en
droge kleren aan boord hebben mili
taire helikopters gisteren reddings-
vluchten uitgevoerd naar gebieden
in het zuiden van Iran die door grote
overstromingen zijn getroffen. Vele
dorpen zijn door het water inge
sloten.
Volgens regeringsfunctionarissen in
Teheran is tot nu toe melding ge
maakt van een dode en 300 gewon
den. In kustgebieden langs de Perzi
sche Golf heeft de Iraanse marine
hovercrafts ingezet ter ondersteu
ning van de reddingsoperaties door
de lucht.
Uit berichten die de Iraanse hoofd
stad hebben bereikt blijkt dat hon
derden huizen door de overstromin
gen zijn verwoest. Verslagen van de
bemanningen van helikopters zou
den aantonen dat in de provincie
Fars, 800 km ten zuiden van Tehe
ran. zo'n 75 gehuchten van de bui
tenwereld zijn afgesloten. Alle ver
bindingen zijn verbroken.
Minder dan een maand geleden
werd het zuiden van Iran ook door
een ramp getroffen. In de provincie
Kerman kwamen toen meer dan 500
mensen om bij een aardbeving.
SANTIAGO (AFP) Twaalf mili
tanten van de Chileense christende
mocraten zijn gearresteerd en naar
Noord-Chili verbannen. Dit is van
welingelicjte kringen in de Chileen
se hoofdstad vernomen. De twaalf
worden ervan beschuldigd het rege
ringsverbod tot uitoefening van pol-
tieke activiteit te hebben geschon
den.
BERN (AP) Een groepering die
zich het „Benno Ohnesorg Conv
mando" noemt, heeft de verant
woordelijkheid op zich genomen
voor een bomaanslag op het gebouw
van het hooggerechtshof te Bern en
gewaarschuwd dat meer aanslagen
zullen volgen als de Zwitserse rege
ring besluit twee van terrorisme ver
dachte personen aan West-Duits-
land uit te leveren.
Ulrich Hubacher, de woordvoerder
van het Zwitserse ministerie van
justitie, verklaarde zondag dat de
waarschuwing geuit werd in een
aantal brieven die in Bern gepost
waren minder dan acht uur nadat in
het gerechtsgebouw een handgra
naat was ontploft. Bij de aanslag, in
de nacht van zaterdag op zondag,
werd niemand gewond, maar de ma
teriële schade was aanzienlijk.
Vervolg van pagina 1
dat de bereikte compromisformule
over de agenda luidt: „Zaken be
trekking houdend op de westelijke
Jordaanoever en de Gazastrook".
Volgens de woordvoerder van het
Amerikaanse ministerie van buiten
landse zaken, Hodding Carter, bete
kent het door Washington bewerk
stelligde compromis, dat er drie be
langrijke zaken in Jeruzalem be
sproken zullen worden. Op de eerste
plaats zijn alle partijen het er nu
over eens dat een verklaring over de
principes die aan een algehele rege
ling van het conflict in het Midden-
Oosten ten grondslag dienen te lig
gen noodzakelijk is. De opstelling
van een dergelijke verklaring wordt
door Egypte geëist. Ook zijn Egypte
en Israël het eens over de Israëlische
wens om overeenstemming over de
aard van de vrede eens te worden.
Dit betekent dat beide landen een
vredesverdrag zullen ontwerpen dat
model moet staan voor eventuele
onderhandelingen tussen Israël en
haar andere Arabische buren.
De derde kwestie waarover overeen
stemming bereikt moet worden is
het vraagstuk van de Palestljnen
Functionarissen van het Ameri
kaanse ministerie van buitenlandse
zaken weigerden de vraag te beant
woorden of het dramatische besluit
van Vance om zijn reis naar Jeruza
lem uit te stellen van invloed was op
de doorbreking van de impasse. Wel
wilde men kwijt dat Vance bij de
besprekingen een .zeer actieve" rol
zal spelen en dat hij voor het eerst
eigen voorstellen op tafel zal leggen.
Deze voorstellen zouden inhouden
dat Egypte en Israël in eerste in
stantie naar een voorlopige tussen
tijdse oplossing van het Palestijnse
vraagstuk gaan zoeken. Op deze ma
nier zou aan de opvattingen van
beide partijen tegemoet worden ge
komen doordat alle mogelijkheden
voor een definitieve oplossing open
worden gelaten.
Israëlische functionarissen hebben
gisteren bekendgemaakt dat gene
raal Sillasivo alsnog als waarnemer
van de Verenigde Naties bij bespre
kingen in Jeruzalem aanwezig zal
zijn. Deze bekendmaking kwam
nogal onverwacht.
De VN had eerder deze week laten
weten geen afgevaardigde te zullen
sturen en Egyptische en Israëlische
regeringsfunctionarissen hadden
sinds de topconferentie van Begin
en Sadat in Ismailia laten doorsche
meren dat de VN bij de politieke
besprekingen in Jeruzalem niet wel
kom waren. De pessimistische sfeer
in het Midden-Oosten werd zaterdag
versterkt nadat Sadat nogal felle
kritiek op Begin ging leveren.
Sadat verklaarde tegenover het
Egyptische tijdschrift „Oktober"
dat hij „absoluut geen hoop" meer
had op een overeenstemming met
Israël over de grondslagen van een
vredesverdrag. Hij meende dat Be
gin hem niets had gegeven in ruil
voor zijn vredesinitiatief.
Eind vorig jaar ging Sadat naar Je
ruzalem en schiep daarmee volgens
velen een basis voor een regeling in
het Midden-Oosten. Dit „historisch"
initiatief is echter naar de mening
van de Egyptische president niet
positief genoeg beantwoord door
Israël.
„Begin gaf mij niets. Ik was het die
hem alles gaf. Ik gaf hem veiligheid
en wettigheid en ik kreeg daarvoor
niets terug", aldus Sadat in het in
terview. „Als ik niet slaag zal ik mijn
functie aan iemand moeten overdra
gen en hij zal deze (vredes)missie
moeten afmaken of moeten beslis
sen over iets anders of over een
andere methode."
Sadat toonde zich met name teleur
gesteld over de Israëlische nederzet-1
tingen in bezet Arabisch gebied Is
raël heeft zelfs plannen voor ultbrei-'
ding van deze nederzettingen.
