Capecchi de veelzijdige kan ook niet alles
Muziekconcoursen
in het buitenland
Twee echtparen kijken twintig jaar terug
„Tweelicht", nieuw stuk van Eric Schneider
St. Servaaskerk aan
restauratie toe
Man beschiet buren
via slaapkamer
Drie weken
verstandig
vermageren
Dure Perzische
tapijten gestolen
i"<S8' »v
MAANDAG 2 JANUARI 1978
VARIA
Trouw/KwartetH9
door R. N. Degens
AMSTSRDAM De laatste produktie van 1977 van de Nederlandse Operastichting ging
vrijdagavond in première in de Amsterdamse Stadsschouwburg: „La cambiale di matrimonio"
van Rossini, voorafgegaan door „Livietta e Tracollo" van Pergolesi. Twee korte werkjes, samen
een avond vullend, beide geregisseerd door Renato Capecchi die ook een deel van de enscenering
verzorgde en die in beide stukken de hoofdrol speelde.
soort zangspelletje dat als lntermez-
zo tussen de delen van een andere
opera gespeeld moet worden en als
zodanig in 1734 voor het eerst werd
uitgevoerd. Capecchi had het wel
aardig geënsceneerd als een soort
„wagenspel" met een klein toneel op
het toneel, en hij was zelf hoogst
vermakelijk in de diverse verkleed
partijen waarin Tracolle de gunst
van zijn Livietta probeert te winnen
en te houden. Maar zelfs een Capec
chi bleek het onmogelijk om er iets
van te maken waar een operapubllek
drie kwartier naar kan kijken en
luisteren. En bij Angelo Bello als
Livietta vond hij daarvoor vocaal en
mimisch ook te weinig steun. Even
als bij het Utrechts Symfonie Orkest
dat onder Kees Bakels nogal stijfjes
(en in La Cambiale af en toe hoor
baar moeizaam) meespeelde.
Een veelzijdig man deze Renato Ca
pecchi, die behalve in het operavlak
ook al: liederenzanger met heel bij
zondere programma's faam geniet.
Een man die tot de beste acteurs
onder de zangers gerekend kan wor
den, en die met het klimmen der
jaren zich meer en meer als de beste
zanger onder de acteurs gaat ontwik
kelen. Met andere woorden, zijn
stem is dan misschien niet meer zo
stralend als vroeger, zijn dramatisch
inlevtngs en uitbeeldingsvermogen
compenseert dat volledig. Hij heeft
dat in het jongste Holland Festival
bij de Nederlandse Operastichting
nogeens onomstotelijk bewezen met
zijn meeslepende vertolking van de
titelrol in Puccini's Schicchi.
In La cambala di matrimonio (De
huwelijkswissel) heeft hij hier twee
jaar geleden ook de hoofdrol (de
trouwlustige Canadese koopman
Slook) vertolkt en de regie gevoerd.
Het is een vroeg werkje van Rossini
waaraan muzikaal nog niet zo veel te
beleven valt, behalve in de ensem
bles waarin men al hoort wat de
meester later op dit gebied zou pres
teren.
Aangezien er wat handeling betreft
weinig aan is, is voor de regisseur de
verleiding groot er (te) veel van te
willen maken. Capecchi weet voor
zichzelf wel tot hoever hij in dit
opzicht gaan kan. Maar als regisseur
houdt hij soms te weinig rekening
met de anderen die niet zo'n enorme
routine en zelfbeheersing hebben.
En dan loopt het weieens uit de
hand.
Evenals bij vorige opvoeringen was
het ook nu Willem Laakman die als
Tobia Mill (die zijn dochter aan
Slook wil uithuwelijken) zowel wat
stem als wat actie betreft boven de
anderen uitstak en vrijwel qp gelijk
niveau met .Capecchi stond. Vocaal
was de bezetting overigens wel op
behoorlijk niveau met Roberta
Alexander (Fanny) Wouter Goed
hart (haar geliefde), Mary Willems
(kamermeisje) en Tom Haenen (kas
sier).
Onmogelijk
Een onmogelijke taak om van niets
iets te maken was Capecchi als
hoofdrolvertolker, regisseur en ont
werper van decors en kostuums op
gelegd in „Livietta e tracollo". Een
Er volgen nog zeven voorstellingen
van deze produktie: op 2 en 4 januari
in de Stadsschouwburg, Amsterdam,
6 januari De Oosterpoort, Gronin
gen, een matinee (14.00) op 8 januari
in de Stadsschouwburg Amsterdam,
en in Scheveningen, Rotterdam en
Utrecht op 14, 17 en 19 januari.
Renato Capecchi (links) met Angela Bello (rechts) in „Livietta e Tracollo"
Het „dure" echtpaar Guido de Moor en Lies Franken gaat op
de vuist in Eric Schneiders „Tweelicht"
DEN HAAG In Toulon zal van 19
tot 26 mei 1978 het derde Internatio
nale Muziekconcours worden gehou
den. Dit concours is gewijd aan de
hobo. Inlichtingen en aanmeldingen
bij het Secrétariat du Concours In
ternational du Festival de Musique
de Toulon, Palais de la Bourse, Ave
nue Jean Moulin 83000 Toulon.
Een concours voor ensembles die
zich bezighouden met oude muziek,
wordt in Brugge gehouden van 28
juli tot en met 12 augustus onder de
titel „Musica Antiqua". Dit con
cours, dat dit jaar voor de vijftiende
maal plaatsvindt, staat open voor
ensembles waarvan de musici ge
middeld niet ouder zijn dan dertig
jaar. Aanmelden tot 1 mei: Festival
van Vlaanderen, C. Mansionstraat
30, B 8000 Brugge.
Simpkins
„Kwam het
niet bij je op.
om de kraan af
te sluiten?"
Jonge pianisten kunnen zich met
elkander meten tijdens het con
cours „Alfred Cortot" dat door de
„Vereniging voor Jonge Concertis-
ten" wordt georganiseerd op 1 en 2
april in Milaan. Het is onderverdeeld
in sectoren voor junioren en senio
ren resp. geboren na 31 december
1963 en na 31 december 1958. Aan
melding tot 15' februrari bij: Centre
Culturel Francais, Via Bigli 2, 20121
Milaan.
In Washington zal in mei en in sep
tember 1978 een interpretatie-con
cours van Amerikaanse muziek voor
pianisten worden gehouden. Er is
geen leeftijdsgrens. Aanmelding en
inlichtingen tot 15 januari bij Ken
nedy Center-Rockefeller Foundati
on International Awards, Washing
ton D.C. 20566 U.S.A.
door André Rutten
DEN HAAG De Haagse Co-
medie speelt onder regie van
Paul Steenbergen een nieuw
stuk van Eric Schneider, dat
„Tweelicht" heet, een Zuid-
Afrikaans woord voor het En
gelse „Twilight", dat bij ons
„Schemertoestand" zou
worden.
Het stuk gaat over twee Nederlandse
echtparen, waarvan de partners vóór
hun huwelijk goede schoolvrienden
zijn geweest. Na twintig Jaar hebben
zij elkaar op een reünie opnieuw
ontmoet, het leek weer helemaal als
van ouds te klikken, zodat zij beslo
ten samen op vakantie te gaan. Zo
doende treft de toeschouwer hen aan
op een zeer luxueuze flat ln San
Remo.
Wat daar het eerst duidelijk wordt is
het verschil in levensstijl of in
standing tussen de twee echtpa
ren, een verschil dat nu groter is dan
het twintig jaar geleden op de mid
delbare school was. Eric Schneider
tekent dat in sprekende details ge
nuanceerd uit, regie en spel maken
die levend. De basissituatie is, dat
het duurdere echtpaar deze hele luxe
situatie ook voor het goedkopere
echtpaar betaalt. De ontwikkelingen
in het spel onthullen gaandeweg, dat
ook op school hun verhoudingen al
zo lagen. Dure, alom bewonderde
jongen, en het dure, alom bewonder
de meisjes die daarom voor elkaar
geschapen leken werden naar de
ogen gekeken door de gewone, spon
tane jongen en door het gewone,
spontane meisje die evenzeer voor
elkaar geschapen leken. Het was,
zegt de gewone jongen nu tegen de
dure jongen, de verhouding tussen
MAASTRICHT (ANP) De stich-
tipg „Restauratie St.-Servaas" in
Maastricht heeft de restaurateur
van monumentale ketken, ir. T. van
Hogevest uit Amersfoort opdracht
gegeven om plannen te ontwerpen
voor de restauratie van de St. Ser
vaaskerk. De architect zal de plan
nen ontwikkelen met ir. P. Satijn uit
Maastricht. De voorlopige kosten
van de restauratie worden geschat
op 20 miljoen gulden.
meester en slaaf.
Het stuk onthult geleidelijk ook, hoe
het in die toen vanzelfsprekend lij
kende huwelijken verder gegaan is,
en welke toen niet duidelijk gewor
den voorvallen uit de schooltijd
daarin door hebben gespeeld, een
nog doorspelen.
In het spel valt de nadruk op twee
schemeringen een avond- en een
ochtenscherming. Wat de dure jon
gen de gelegenheid geeft te zeggen,
dat in Zuid-Afrika, waar hij zijn eer
ste zeven huwelijksjaren doorge
bracht heeft als succesvol onderne
mer, de scherming tweelicht heet.
Tegen de genoemde ochtendscheme
ring verkeren zij alle vier ook nog in
een andere schemertoestand: zij zijn
samen uit gaan dineren en drinken
thuis gekomen flink door. In die
schemertoestand komen de ware
onthullingen, over en weer pijnlijke.
Het gewone echtpaar lost dat op
door samen in bed te duiken, het
dure echtpaar gaat letterlijk op de
vuist, maar dat werkt zuiverend.
want als de zon opkomt staan zij
samen hand in hand in het zonlicht.
Het is een goed gemaakt stuk over
herkenbare mensen, uitstekend ge
speeld door Lies Franken en Guido
de Moor als het dure, Anne-Will
Blankers en Wim van den Heuvel als
het gewone echtpaar, in een fraaie
flat met wijds balkon van Hans
Christiaan.
Toch vraag je je af, wat Eric Schnei
der in deze mensen interesseert,
waarom hij hun lotgevallen in een
stuk verwerkt. Hij neemt hen onmis
kenbaar heel ernstig, en in hun uiter
lijk gedrag zijn zij zeer herkenbare
mensen van nu. Maar zijn ze dat, wat
hun innerlijke ontwikkelingen be
treft, óók? Naarmate duidelijker
wordt wat er vroeger precies gebeurd
is, wordt het willekeuriger, anecdotl-
scher. Misschien had de schrijver
zich meer uit het midden van de
gebeurtenissen terug moeten trek
ken, relativerender naar die mensen
moeten kilken. Je begrijpt als toe
schouwer wel, dat enkele voorvallen
van vroeger, die nu onthuld worden,
voor sommige betrokkenen onthut
send, schokkend zijn. Maar ze zijn
het niet voor de toeschouwer zelf.
Die denkt: och ja. Zij komen niet, of
nauwelijks, als een verklaring voor
wat hij al eerder te vermoeden heeft
gekregen, zodat de onthullingen niet
„functioneren" op het moment dat
zij gedaan worden. Wat waarschijn
lijk eigenlijk betekent, dat de figu
ren wel overtuigend-herkenbaar in
hun uiterlijke gedrag tekend wor
den, maar dat de toeschouwer nooit
een blik gegund wordt op wat daar
achter schuilgaat, wat, lijkt het, mo
gelijk gelukt zou zijn als de schrijver
hun afstandelijker, relativerender
getekend had, met bij voorbeeld het
humoristisch mededogen van ie
mand die hen met begrip doorziet en
dus van het begin af aan kon tonen,
waar hun weliswaar kleine, maar
toch fundamentele zwakheden
schuilen. Ze blijven nu, hoe herken
baar ook, te veel „vreemden", zonder
echt boeiende kanten.
maandag 2 januari
ontbijt
1 dunbesmeerde boterham
met komijnekaas of magere
vleeswaar (rookvlees, cassele-
rib, rosbief)
1 glas karnemelk of magere of
halfvolle melk
koffie of thee zonder suiker en
melk
lunch
1 onbesmeerde snee bruin-
brood met gebakken ei (of
gekookt)
1 besmeerde snee bruinbrood
koffie of thee zonder suiker en
melk
warme maaltijd
1 haascarbonade (150 gr. met
bot) of 100 gram mager vlees
naar keuze, in weinig boter ge
bakken.
portie spruitjes van uw
bord) of een dubbele portie sla
(zonder olie en garnituur)
1 gekookte aardappel
1 mandarijn of een halve si
naasappel
's avonds
koffie of thee zonder suiker en
melk
l glas tomatesap fo sherry of
wijn of bier.
EPE (ANP) - BIJ een Inbraak in
een bedrijf voor interieurverzorging
in Epe is eergisternacht voor een
bedrag van naar schatting 27.000
gulden inkoopwaarde aan Perzische
en Smyrnatapljten en tafelkleden
meegenomen. De inbrekers hebben
zich toegang tot het pand verschaft
door een zijdeur, waarna zij met
grote deskundigheid een keuze uit
de grote tapijten- en kledenvoor-
raad hebben gemaakt. De bult ia in
een bestelwagen geladen die aan de
overkant van de straat moet zijn
geparkeerd.
De inbraak is ontdekt door de be
drijfsleider van de zaak.
V-v-" a# s h
v i^-K'>Kst
rt,r 1
»iw "ifiia*-
v'-. 4Kb» Z'
m
DEN BOSCH - De 24-Jarige Bos
schenaar F. van de B., die op nieuw
jaarsmorgen met een flobertgeweer
enkele kogels afvuurde op het slaap
kamerraam van zijn achterburen, is
door de politie aangehouden en op
gesloten.
De man beweerde een hekel te heb
ben aan zijn achterburen en toen hij
in de vroege nieuwjaarsmorgen het
licht in de slaapkamer zag opgaan,
kon hij zich niet bedwingen. Direct
daarna vluchtte hij echter met zijn
auto de stad uit, maar hij kon reeds
in het kerkdorp Empel enkele kilo
meters verder, door de politie wor
den aangehouden. De man was na
melijk van de weg afgeraakt en in de
berm terecht gekomen. Het vuurwa
pen werd in zijn auto aangetroffen.
De man heeft op het bureau een
bekentenis afgelegd, zijn wapen is in
beslag genomen en tegen hem is
proces-verbaal opgemaakt wegens
vernieling en onbevoegd bezit van
vuurwapens. De rest van de nieuw
jaarsnacht heeft hij op het politie
bureau doorgebracht.
