Australische premier speelde op
zeker maar bleek toch een gokker
i Karamanlis kan de oppositie niet meer negeren
Fraser: sterk,
maar verlegen
Whitlam:
raspoliticus
Don Chipp:
derde weg
'Minderheidsregering' aan de macht in Griekenland
I! iTERDAG 10 DECEMBER 1977
BUITENLAND
Trouw/Kwartet
19
John Malcolm Eraser, premier van Austra
lië heeft de naam koel, voorzichtig en
weinig inspirerend te zijn. Hij kwam op 25-
jarige leeftijd in het parlement en volgens
medewerkers had hij toen al slechts één
doel voor ogen: hij zou premier worden.
Twintig jaar later, in 1975, was het zover.
Aan het hoofd van een coalitie van de
Liberale Partij en de Plattelandspartij
t bracht hij de Labour-partij een grote ne
derlaag toe. Australië kreeg in hem een
sterke leider aan het hoofd van een zeer
gediscplineerde regering, maar het land
kreeg niet de oplossing voor de problemen,
waarvoor hij gekozen was. Zijn gang naar
Canberra zal deze keer dan ook een stuk
moeilijker zijn dan twee jaar geleden, als
hij daar al aankomt.
Fraser komt met zijn imponerende gestal
te, hij is ruim 1 meter 90 lang, wat houterig
en verlegen over. Maar achter deze facade
gaat een koppige, vastberaden en taaie
man schuil, die fel gekant is tegen alles
wat naar socialisme riekt. De vakbonden
zien in hem de vriend van het kapitaal en
de groot-industrie.
Fraser werd op 21 mei 1930 geboren in een
welgesteld gezin van oude adellijke af
komst. Hij bezocht bij zijn status passende
exclusieve kostscholen en behaalde een
graad in de filosofie en politieke en econo
mische wetenschappen in Oxford. Fraser
leerde het politieke vak van sir Robert
Menzies, de oud-premier die bijna twintig
jaar lang onaantastbaar regeringsleider en
leider van de mede door hem opgerichte
Liberale Partij is geweest. Hij werd in 1972
minister van defensie in de regering van
Harold Hunt. Deze post raakte hij later
kwijt in een conflict over de rol van Austra
lië in de Vietnamese oorlog. Fraser was
een groot voorstander van de Amerikaanse
oorlogvoering in Indo-China.
Edward Gough Whitlam, leider van de
Australische Labourpartij, is het tegen
deel van zijn aartsrivaal Fraser. Hij staat
bekend als ras-policicus, die briljante rede
voeringen weet weg te geven en eigenlijk
in een verkiezingscampagne pas goed tot
zijn recht komt. Hij heeft deze week zijn
elfde campagne als leider van Labour afge
sloten en volgens medewerkers werd hij
na elke opiniepeiling opgewekter. Whitlam
ziet er met zijn martiale kop en zijn indru
kwekkende gestalte (hij is zo mogelijk nog
groter dan Fraser) zeer zelfverzekerd uit.
Hij schijnt Fraser tot in het diepst van zijn
ziel te haten (kenners in Australië zeggen
dat dat wederzijds is), en dat vooral vanwe
ge de poets die Fraser hem in 1975 gebak
ken heeft. Hij heeft zich tijdens de jongste,
campagne wat moeten intomen, omdat La
bour als gematigde verantwoordelijke par
tij uit de bus moest komen, die in staat
geacht moet worden de Australische pro
blemen de baas te kunnen.
De 61-jarige Whitlam werd in 1967 leider
van zijn partij, na vaak harde confrontaties
met oudere partijgenoten die het met zijn
flamboyante stijl niet eens waren. Hij
komt uit een welgestelde middenklasse
familie en heeft dure particuliere scholen
gezocht. Daarna studeerde hij rechten en
was ook als jurist werkzaam. Zijn vtouw,
een vroegere zwemkampioene. is de doch
ter van een rechter en zij is bijna even lang
als hijzelf.
Labour heeft op het punt gestaan Whitlam
als leider naar huis te sturen na de neder
laag in 1975. Ook tijdens de twee jaar
oppositie is er veel kritiek geweest vanuit
zijn eigen partij. Maar nu na de verkie
zingscampagne is hij weer de onbetwiste
leider. Whitlam komt pas goed op dreef als
hij ergens voor moet vechten.
Doland Leslie Chipp. leider van dc Austra
lische Democratische Partij, kondigde op
21 inoart van dit jaar in het Huis van
iÜgevaardigdcri aan dat hij zich terugtrok
uit de regerende Liberale Partij. Hij had
genoeg van het autoritaire optreden van
zijn premier, van het gekonkel in het par
lement en zei zich te zullen gaan inzetten
voor een derde belangrijke politieke partij
in Australië.
De meeste politici van de oude stempel
namen hem niet serieus en meenden dat
hij zijn 17-jarige politieke carrière verder
wel kon opgeven. Boze tongen beweren dat
Chipp tot zijn stap kwam omdat hij geen
minister was geworden in de regering van
Fraser. In Australië hebben meer mensen
geprobeerd de tweedeling in de politiek te
doorbreken, maar hun partijen leden im
mer schipbreuk.
Chipp en zijn partij presenteren zich als
een alternatief in de Australische polarisa
tie. Hij houdt de kiezers voor dat ze niet
hoeven te kiezen tussen Frasers partij.
..die aan de leiband loopt van het groot
kapitaal en Labour die verkocht is aan de
vakbonden." Hij biedt de kiezers iets
nieuws en zal best een groot aantal stem
men vergaren, niet omdat de Australiërs
weglopen met zijn nogal vage program,
maar omdat er velen zijn die genoeg heb
ben van het gekrakeel van de grote par
tijen.
Dat wil niet zeggen dat de democraten ook
zetels in het Huis behalen, maar wel kun
nen zij Labour in een aantal districten aan
een overwinning helpen. Chipp gokt zelf
op een redelijke positie in de Senaat zodat
zijn partij hier op de wip komt te zitten. De
54-jarige Chipp groeide op in een arbei
dersgezin en wist door zelfstudie een graad
aan een universiteit te halen. Hij is in
liberale kabinetten minister geweest van
marine, van douanezaken en toerisme.
elfs in het goklustige Austra-
schrijft een zittende rege-
ïepng. met een comfortabele
neerderheid in het parlement
een vervroegde verkiezingen
Vjtuit als ze niet vrijwel zeker is
van een overwinning.
Toen premier Malcolm Fraser, die
een coalitie van zijn eigen liberalen
n de Nationale Plattelandspartij
Hf aanvoert, eind oktober nieuwe ver-
iezingen aankondigde, terwijl hij
nog een jaar voor de boeg had, was
ij vol vertrouwen over de goede
loop. Natuurlijk zou zijn partij een
lantal zetels moeten opgeven, maar
ie meerderheid in het Australische
luis van Afgevaardigden was zo
oot dat zijn coalitie allicht in het
idel en nog drie jaar onbekommerd
lan de regering zou kunnen blijven,
andaag, de dag waarop de ongeveer
:ht en een half miljoen Australiërs
ar de stembus moeten (het is ver
plicht) ziet alles er wat minder roos
kleurig uit. Premier Fraser is een
ituk minder zeker van zijn zaak en
d lij mag blij zijn als hij zich volgende
|V 1 veek nog premier van Australië kan
»oemen-
Ar Weliswaar zou er een politieke aard-
r rerschuiving moeten plaatsvinden
IL' im Frasers kabinet te wippen (zijn
e"%alitie bezet in het Huis van Afge-
iv^tdigden 90 van de 127 ietels)
jg maat ook in Australië zijn de wonde
ren de wereld nog nIEt uit. De veel-
vuldig gehouden opiniepeilingen
van de afgelopen weken wijzen op
een nek-aan-nek-race tussen Fraser
90,en zijn aartsrivaal Gough Whitlam
van de Australische Labour-party.
iy. Daarbij was wel het aantal mensen
dat nog niet wist waarop ze zouden
stemmen bijzonder groot, zodat de
131. spanning er tot en met de dag van de
verkiezingen inbleef. In de Senaat,
waarvan vandaag de helft van de 64
zetels op het spel staan, bezet Fra
sers Coalitie er 35 en het is niet
denkbeeldig dat zij hier haar meer
derheid verliest. Met alle gevolgen
van dien. De Australische Senaat
heeft grote bevoegdheden. Zij kan
de lopende begrotingen tegenhou
den en op die manier een regering
die over een meerderheid in het Huis
van Afgevaardigden beschikt, het re
geren onmogelijk maken.
Geen illusies
Fraser is zelf twee jaar geleden op
deze manier aan de macht gekomen
en dat zijn Whitlam en zijn aanhan
gers nog lang niet vergeten. In 1975
blokkeerde Fraser in de Senaat met
zijn meerderheid de begrotingen van
Labour-premier Whitlam, die in het
Huis al waren aangenomen, omdat
Labour daar een. zij het krappe,
meerderheid had. De Australische
onderkoning en vertegenwoordiger
van de Britse kroon, Sir John Kerr,
ontbond toen het parlement, stelde
Fraser aan tot interim-premier en
liet nieuwe verkiezingen uitschrij
ven. Deze werden een grandioze
overwinning voor de huidige coalitie.
Fraser maakt zich waarschijnlijk
weinig illusies als de rollen bij deze
verkiezingen worden omgedraaid en
Labour een meerderheid haalt In de
Senaat.
Maar Whitlam gokt deze keer niet
alleen op een overwinning in de Se
naat, hij heeft ook het volste ver
trouwen wat betreft een terugkeer
naar het regeringskasteel. In eerste
instantie geloofde ook Labour dat
Fraser een eenvoudige overwinning
tegemoet zou gaan. Whitlam maak
te zich woedend toen Fraser eind
oktober de vervroegde verkiezingen
aankondigde. Hij daagde de premier
uit daarmee te wachten tot zijn ter
mijn om was. Iedereen, en wel in de
eerste plaats Fraser zelf wist dat de
zittende regering dan in elk geval
geen kans maakte.
Whitlam en zijn Labour-partij. die
van de oppositie maar een matige
vertoning maakten, geloven er nu
weer in. Daarin worden ze gesterkt
door de opiniepeilingen en door de
uitslagen van de verkiezingen die de
afgelopen maanden in enkele deel
staten gehouden werden. Begin no
vember boekte Labour 6 procent
winst bij verkiezingen in de staat
Victoria en twee weken later zelfs
acht procent bij verkiezingen in
Queensland. Waarop de partijsecre
taris van Labour. David Combe jui-
door Johan ten Hove
chend uitriep dat deze laatste over
winning. indien landelijk vertaald,
een terugkeer van Labour in de rege
ring zou opleveren.
Fouten
Wat is er gebeurd in Australië dat
een zo zekere overwinning voor Fra
ser, waarin hij zelf. ipaar blijkbaar
ook zijn tegenstanders geloofden, in
nog geen drie maanden zo op de
tocht kwam te staan. Volgens ken
ners heeft Fraser een aantal fouten
gemaakt en hebben Labour, en
vooral de sterk met Labour verbon
den vakbonden roet in het eten ge
gooid. Fraser opende zijn campagne
met de vraag „wie er eigenlijk re
geerde in Australië, de via wettige
en democratische verkiezingen aan
de macht gekomen regering of de
vakbonden." Hiermee doelde hij op
de harde houding van de vakbonden
in de omstreden uranium-kwestie.
De vakbonden hadden gedreigd
heel Australië plat te leggen als Fra
ser niet tegemoet zou komen aan
hun eis van het houden van een
referendum over de vraag of Austra
lië uranium mag delven en uitvoe
ren of niet. Fraser wees deze eis
zonder meer van de hand met de
woorden dat „dan de kiezers maar
moesten uitmaken wie er in Austra
lië de dienst uitmaaktè."
De vakbonden hadden een ultima
tum gesteld dat half november af
liep en na die datum gebeurde er
niets. De vakbonden en ook de La
bourpartij'' stelden zich tijdens de
verkiezingscampagne zeer gematigd
op, daarmee Fraser de wind uit de
zeilen nemend. Gezegd moet wor
den dat het voor Labour ook maar
beter is dat de uranium-kwestie niet
te zeer op de spits gedreven wordt.
Labour is formeel tegen hervatting
van de uraniumwinning, in feite al
leen omdat-Frasers coalitie voor is.
Maar als Labour deze verkiezingen
wint is de kans zeer groot dat er
evenzeer tot winning wordt over ge
gaan. De hoeveelheden geld en de
winst aan arbeidsplaatsen zijn zo
groot en verleidelijk dat vrijwel elke
Australische regering door de kni-
eeën zou gaan. En Labour heeft niet
voor niets beloofd dat de werkloos
heid hard aangepakt zou worden.
Schandaal
Verder heeft het schandaal rond de
inmiddels afgetreden minister van
financiën. Philip Lynch, de coalitie
veel negatieve publiciteit bezorgd.
De oppositie beschuldigde Lynch
van frauduleuze handelingen. Hij
zou een zeer duur aparttement heb
ben gekocht met geld dat „of een
gift of steekpenningen waren voor in
de toekomst te verwachten dien
sten". Zoals te verwachten was
speelde Labour deze zaak tot het
uiterste uit. Whitlam lanceerde in
zijn verkiezingstoespraken dermate
venijnige aanvallen op de regering
dat Fraser de Labour-campagne be
titelde als „de smerigste die hij in
zijn 22-jarige loopbaan als politicus
had meegemaakt". En dat zegt het
een en ander in Australië waar het
spel altijd al bijzonder hard ge
speeld wordt. Lynch ging heen op 18
november en vanaf die datum wezen
de opiniepeilingen op toenemende
populariteit van Whitlam en zijn La
bour-partij.
Werkloosheid
Ten slotte speelt het feit dat deze
regering er niet in geslaagd is de
enorme werkloosheid terug te drin
gen een belangrijke rol. De vraag
blijft welke regering in Australië
daarin wel zou slagen, maar zo'n
vraag wordt pas na de verkiezingen
gesteld en het is momenteel aan
Fraser uit te leggen waarom het
hem niet gelukt is. Tot overmaat
van ramp heeft Fraser ook nog te
maken met een dissident uit eigen
gelederen die een nieuwe partij
heeft opgericht die het in Australië
wonderwel schijnt te doen. Deze Au
stralische Democratische Partij, ge
leid door de vroegere liberale minis
ter Donald Chipp, mikt op die kie
zers die genoeg hebben van het ge
krakeel tussen de beide grootste
partijen, „die hun beloften niet
waarmaken en elkaar op een cyni
sche manier in de haren zitten". De
nieuwe partij biedt zich aan als een
partij voor teleurgestelde kiezers die
er genoeg van hebben om de twee
jaar naar.de stembus te moeten hol
len en dan slechts de keuze hebben
tussen twee vastgeroeste blokken
die bewezen hebben de Australische
problemen niet aan te kunnen. De
democraten staan qua opvattingen
dichter bij Labour dan bij de libera
len en de plattelanders, hetgeen van
groot belang is in het ingewikkelde
Australische kiessysteem. Zij kun
nen in die kiesdistricten waar La
bour en de coalitie van Fraser onge
veer even sterk staan, de doorslag
geven en een Labour-kandidaat aan
een zetel helpen Volgens sommigen
is dat al gebeurd bij de verkiezingen
in Victoria en Queensland. Zoals ge
zegd was het aantal „niet-weters"
bij de opiniepeilingen bijzonder
groot. Ook het aantal mensen da*
geen enkele interesse meer kan op
brengen voor de Australische poli
tiek was schrikbarend hoog. Een
veeg teken voor het politieke bedrijf
en de democratie in Australië, want
het zijn waarschijnlijk deze mensen
die vandaag uitmaken welke kleur
de Australische regering gaat
krijgen.
door J. den Boef
Het zonderlinge feit doet zich
voor dat Griekenland voorlo
pig wordt geregeerd door een
partij, die slechts 41.9 procent
van de bij de parlementsver
kiezingen van enkele weken
geleden uitgebrachte stem
men op zich heeft verenigd.
Dat komt omdat dat percen
tage volgens het Griekse kies
stelsel goed is voor 172 van de
300 parlementszetels.
Zou in Griekenland een stelsel van
evenredige vertegenwoordiging
hebben bestaan dan zou deze par
tij, de Nea Dimokratia van premier
Konstatin Karamanlis, niet meer
dan ongeveer 130 zetels hebben ge
kregen en zou zij aangewezen zijn
geweest op samenwerking met een
andere partij. Dat zou vermoede
lijk de Edik (Democratische Cen
trum-Unie) zijn geworden, die
thans met 12 procent van de stem
men slechts 15 zetels in het parle
ment heeft gekregen, maar bij een
stelsel van evenredige vertegen
woordiging er tenminste 30 in de
wacht zou hebben gesleept.
De Pasok (Panhelleense socialisti
sche beweging) van Andreas Pa-
pandreoe zou in dat geval met haar
25.3 procent geen 93 maar ten hoog
ste 80 zetels hebben behaald. Daar
staat tegenover dat de (Moskou-
getrouwe) communistische partij, -
de KKE met 9.4 procent niet 11
maar tenminste 25 zetels zou heb
ben gekregen. In eenzelfde situatie
zou de ultrarechtse Nationale groe
pering (Ethniki Parataxi) zich heb
ben bevonden, die met haar 6.8
procent recht zou hebben gehad op
bijna 20 zetels en nu tevreden moet
zijn met 5 zetels.
Deze voor de kleine partijen on
voordelige regeling wordt met
name veroorzaakt door de omstan
digheid. dat bij de verdeling van
Konstantin Karamanlis bij zijn tweede beëdiging tot premier van
Griekenland.
wat we gemakshalve restzetels noe
men (die niet door rechtstreekse
verkiezing werden bemachtigd) de
partijen worden uitgesloten, die
niet tenminste 17 procent van de in
het gehele land uitgebrachte stem
men op zich hebben verenigd. De
vraag is of het betrekkelijke voor
deel. dat de vorming van een nieuw
kabinet er in het algemeen door
wordt vergemakkelijkt, kan opwe
gen tegen het grote nadeel, dat de
verdeling van de parlementszetels
niet de werkelijke politieke verhou
dingen toont
Over twee jaar?
'Papandreoe, wiens Pasok de grote
overwinnaar was bij de verkiezin
gen van 20 november, heeft zich
steeds een tegenstander getoond
van het huidige systeem, dat de
grotere partijen bevoordeelt Het is
echter de vraag of hij er thans nog
bij Karamanlis op zal aandringen.
over te gaan naar een systeem van
evenredige vertegenwoordiging.
Papandreoe (die nu officieel oppo
sitieleider is geworden in de plaats
van Georgios Mavros, wiens Edik
van de tweede plaats werd verdron
gen) verwacht binnen twee jaar op
nieuw vervroegde verkiezingen. Hij
hoopt dan via het bestaande sys
teem de meerderheid te veroveren.
Het is echter de vraag of Papandre
oe gelijk krijgt in zijn toekomstver
wachtingen In de eerste plaats kan
pas over twee jaar worden uitge
maakt. of de partij van Karamanlis
het nuttig vindt, opnieuw naar het
wapen der vervroegde verkiezingen
te grijpen. Dit jaar had Karmanlis
een goede reden om de Grieken een
jaar eerder dan nodig was geweest,
de gang naar de stembus te laten
maken. Want volgend jaar zou hij
misschien niet eens meer een meer
derheid in het parlement hebben
gekregen En over twee jaar staat
Karamanlis er misschien nog slech
ter voor
Wat de meerderheid betreft, die
Papandreoe bij volgende verkiezin
gen verwacht, moet worden gezegd
dat hij deze alleen kan verwerven
als hij er de komende jaren in
slaagt, zijn Panhelleense socialisti
sche beweging van binnenuit te de
mocratiseren. niet met vage. maar
uitgewerkte plannen voor de dag te
komen en zich minder als volkstri
buun dan als staatsman te profile
ren. Ziet hij daar geen kans toe.
dan blijft de kans gering dat hij
ooit een meerderheid in het parle
ment behaalt
Wèl bestaat de mogelijkheid dat de
Pasok van Papandreoe bij volgen
de verkiezingen de grootste partij
wordt en gelegenheid krijgt om sa-
men met andere linkse groeperin
gen een kabinet te vormen, dat een
meerderheid in het parlement ach
ter zich heeft Papandreoe zou dan
aangewezen zijn op medewerking
van de Moskou-getrouwe commu
nistische partij, die op gespannen
voet leeft met de zgn Euro-commu
nistische partij Van het verloop
van de strijd tussen beide commu
nistische groeperingen zal afhan
Partij
percentages
zetels
1974
1977
1974
1977
Nea Dimokratia
544
41.9
220
172
Pasok
13.6
25.3
15
93
Centrum-Unie
20.4
12
60
15
Comm. partij
9.3
11
Nationale groep
6.8
5
Eurocomm. e.a.
2.7
-
2
Nieuwe Lib. partij
11
2
Overige groep.
09
Hierbij dient te worden aangetekend dat
de communistische groepe
ringen in 1974 met andere linkse groepen samenwerkten en dat de
Nationale groepering en de Nieuwe Liberale partij nu voor het eerst
onder deze namen meededen.
gen, of de KKE de belangrijke 17-
procents horde kan nemen.
Blokvrije koers
Tijdens de verkiezingscampagne
pleitte Papandreoe voor een veran
dering in de Griekse buitenlandse
politiek. Hij wil een neutralistische.
blokvrije koers, afwijzing van toe
treding tot de Europese Gemeen
schap en volledige beëindiging van
het lidmaatschap van de NAVO
(Noordatlantische verdrags-organi-
satie. Wat dit laatste betreft is hij
voorstander van een ..volksverde
diging" zoals Joegoslavië die kent.
Papandreoe richtte zich tot „alle
lagen van de bevolking, behalve de
bevoorrechten", zonder een duide
lijke scheidingslijn te trekken. Ook
bepleitte hij nationalisatie van de
produktiemiddelen. zonder duide
lijk te maken, hoe dat verwezen
lijkt zou kunnen worden
Papandreoe moet er. nu hij als offi
ciële oppositieleider yeel meer ver
antwoordelijkheid draagt dan in de
afgelopen drie jaren (toen zijn Pa
sok slechts 15 van de 300 parle
mentszetels had), voor oppassen
dat hij niet de geschiedenis ingaat
als de man die overal tegen is. waar
Karamanlis voorstander van is
Waarnemers in de Griekse hoofd
stad zijn van oordeel, dat Papan
dreoe zijn winst (van 13.6 naar 25.3
procent) niet uitsluitend te danken
heeft aan zijn politieke ideeën.
maar aan de steun van kleine boe
ren op het platteland, die protes
teerden tegen veronachtzaming
door het bewind van Karamanlis
van de traditioneel conservatief
stemmende regio's.
De Pasok van Papandreoe ge
draagt zich als een nationalistische
partij, die zich vooral afzet tegen de
Verenigde Staten en West-Europa
De voor Griekenland teleurstellen
de ontwikkelingen op Cyprus zijn
daar niet vreemd aan Papandreoe
meent dat zijn land een veel krach
tiger houding tegenover Turkije
kan aannemen, als het geen lid van
de NAVO meer is Dat geldt ook
voor de kwestie van de delfstoffen
in de Egeïsche zee in een gebied dat
als een deel van het Griekse territo
rium wordt beschouwd.
Afhankelijk
Volgens zijn jongste verklaringen
wil Papandreoe ook in de toekomst
zowel in het parlement als daarbui
ten oppositie voeren In de Griekse
politieke arena is dat nooit een
vreemd verschijnsel geweest, maar
het heeft wel tot verwarring geleid.
Ais Papandreoe werkelijk de meer
derheid in het parlement wil beha
len. zal hij in steeds sterker mate
afhankelijk worden van kiezers die
het wel met een gematigd socialis
me willen proberen Voert Papan
dreoe ook buiten het parlement op
positie, omdat zijn 93 van de 300
zetels niet toereikend zijn om Ka
ramanlis partij te geven, dan moet
Hij er voor oppassen dat uiterst
links hem niet in een hachelijke
'situatie brengt.
Voorlopig echter regeert Karaman
lis het land nog. Het verlies van 13.9
procent, dat zijn Nea Dimokratia
leed. werd vooral veroorzaakt door
de uiterst rechtse Nationale groe
pering van Stefanos Stefanopoelos
(die zelf een nederlaag leed in zijn
oude kiesdistrict), welke 6.8 pro
cent verwierf. Als deze nieuwe par
tij niet had meegedaan, zou de ND
van de premier een minder slecht
.figuur hebben geslagen Het voor
deel van de nieuwe situatie is voor
Karamanlis. dat hij beweringen als
zou de ND uiterst rechts zijn. voort
aan naast zich neer kan leggen. En
dat is met Papandreoe als opposi
tieleider een belangrijk gegeven.
Overigens kan Karamanlis de voor
hem als gevolg van de verkiezingen
minder gunstige positie gebruiken
om oe landen van de Europese ge
meenschap en de Verenigde Staten
te bewegen, meer rekening te hou-
den met de Griekse belangen, zo
wel wat het EG-lidmaatschap als
de conflictsituatie met Turkije be
treft Totnogtoe leek Karamanlis
met 220 van de 300 parlementsze'-
tels op rozen te zitten, omdat er
geen echte oppositie kon worden
gevoerd. Nu Karamanlis maar 172
zetels heeft overgehouden en Pa
pandreoe hem voortdurend op de
vingers zal tikken, liggen de zaken
anders
Wat Karamanlis zelf betreft, hij zal
nu waarschijnlijk proberen in aan
merking te komen voor het be
paald niet onaantrekkelijke presi
dentschap. Omdat hij een meerder
heid van tweederden nodig heeft, is
hij afhankelijk van de medewer
king van Papandreoe Mogelijk zal
deze na rijp beraad de verkiezing
van Karamanlis tot president steu
nen. omdat hij in het parlement
met de bejaarde Panajotis Kanel-
lopoelos als premier veel minder
moeite zal hebben dan met Kara
manlis zelf.
