31
Folkerts niet als
RAF-lid berecht
Wat doe je met worst?
Vroeger CIA-agent valt
beleid bij uitwijzing aan
Hoge Raad verwerpt
cassatie Frans H.
Vóór '85 zijn zeker 180
verzorgingshuizen nodig
♦Twintig jaar geëist wegens moord
jen poging tot moord
Pantser
wagen
Nijmeegse socioloog Th. A. M. Vis:
Insulinezaak Lückerheidekliniek
WOENSDAG 7 DECEMBER 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
I door Leo Kleyn
UTRECHT Slechts de uitzonderlijk zware bewaking van het Utrechtse gerechtsgebouw en de
omgeving daarvan duidde er gisteren op dat (voor het eerst in Nederland) een proces werd gevoerd
tegen een lid van de Rote Armee Fraktion (RAF). De naam van deze organisatie werd bij de
berechting van de 25-jarige Westduitser Knut Detlev Folkerts slechts in het voorbijgaan genoemd.
Zowel de Utrechtse rechtbank als de officier van Justitie wenste hem kennelijk niet als een
politieke delinquent te beschouwen.
ka
De officier, mr T. van Dijk, die we
gens moord, poging tot moord en
verboden wapenbezit twintig jaar
gevangenisstraf tegen Folkerts eiste,
merkte in zijn requisitoir omtrent
diens motieven niet meer op dan dat
slechts te raden viel met welke be
doelingen dc verdachte zich in Ne
derland ophield. Hij volstond met de
constatering dat Folkerts „in koelen
bloede" handelde, toen hij op 22 sep
tember in Utrecht twee politieman
nen neerschoot. Dat Folkerts heeft
laten weten zich „als gevangene uit
de RAF" te beschouwen, nam hij
voor kennisgeving aan.
De president van de rechtbank, mr
K. 8. Bieger, memoreerde dat Fol
kerts in Duitsland tot de RAF be
hoorde, maar ging daar verder niet
op in. „Dat is niet zo belangrijk in
deze zaak," zei hij. Ook Folkerts zelf
had er gisteren geen behoefte aan
dat aspect te belichten. Hij kondigde
aan vandaag, voordat zijn twee
raadslieden hun pleidooien houden,
een verklaring te zullen afleggen.
Onder verwijzing naar die verklaring
wenste hij gisteren ook geen vragen
te beantwoorden. Ook toen de presi
dent te kennen gaf graag te willen
weten wie hij met Folkerts voor zich
had, „los van wat er eventueel ge
beurd is", volhardde deze in zijn stil
zwijgen. „Dat zal wel uit mijn verkla
ring blijken," liet hij via de vrouwe
lijke tolk weten.
Getuigen
Tijdens het vooronderzoek heeft
Folkerts eveneens weinig of niets
losgelaten. Verstoken blijvend van
zijn verslag van en visie op de schiet
partij, moest de rechtbank te rade
gaan bij enkele getuigen daarvan.
Onder hen bevond zich de 37-jarige
hoofdagent-rechercheur van de
Utrechtse gemeentepolitie L. C. Pie-
terse, die door Folkerts in de buik
was geschoten, maar het er dank zij
een spoedoperatie levend had afge
bracht. De 46-jarige brigadier A.
Kranenburg, wiens rechterlong door
de kogels uit Folkerts' revolver door
boord werd, overleed kort na de
schietpartij aan inwendig bloedver
lies.
Getuige Pieterse, eind oktober uit
het ziekenhuis ontslagen, maar nog
steeds met ziekteverlof, vertelde de
rechtbank dat zijn „maat" Kranen
burg en hij op 22 september op
dracht hadden gekregen de wacht te
houden in het kantoor van een auto
verhuurbedrijf dat wachtte op de
terugkomst van een auto die op 10
september was verhuurd aan een
Duitse vrouw die zich als Astrid Win
ter had gelegitimeerd. Een dag eer
der was bekend geworden dat het als
legitimatie gebruikte rijbewijs ver
valst was.
Tegen zessen, aldus Pieterse, werd
de auto teruggebracht door een man
die zich met de papieren aan de balie
vervoegde. Na kort overleg in de
aangrenzende garage werd besloten
de man, conform de opdracht, aan te
houden. De beide rechercheurs had
den hem nog nauwelijks vastgepakt,
of de man die later Folkerts bleek te
zijn, was gaan schieten. Pieterse
voelde een enorme pijn in zijn buik
en viel op de grond. Daarna hoorde
hij nog enkele schoten.
Terwijl Pieterse op de grond bleef
liggen, wist Kranenburg nog een na
bijgelegen café te bereiken. Daar
zakte hij in elkaar, waarna hij in een
ziekenhuis, vlak voordat hij ge-
Nadat de officier van justitie
zijn uitvoerige dagvaarding te
gen Folkerts had voorgelezen,
vroeg een van diens verdedi
gers, mr A. W. M. Willems, het
woord om te protesteren tegen
de aanwezigheid van een pant
serwagen in de onmiddellijke
nabijheid van het Utrechtse ge
rechtsgebouw. Hij wees erop
dat de president van de Utrecht
se rechtbank de toezegging had
gedaan dat zich op het terrein
dat het gebouw omgeeft geen
pantserwagen geplaatst zou
worden. Hij vroeg de rechtbank
zich daarover te beraden, waar
na hij te horen kreeg dat de
rechters daarover geen uit
spraak konden doen.
Overigens was ook vrijdag van
de zijde van de Utrechtse ge
meentepolitie (verantwoorde
lijk voor de bewaking buiten het
paleis van justitie) meegedeeld
dat geen pantserwagens zouden
worden ingezet. Zoals toen ook
al aangekondigd, waren uiterst
strenge veiligheidsmaatregelen
genomen. Rondom het ge
rechtsgebouw waren zeer veel
afzettingen geplaatst en werd
gepatrouilleerd door politie
mannen die met karabijnen wa
ren bewapend. Een aantal van
die politiemannen hielde de ka
rabijn permanent in de aanslag.
Het proces werd gevoerd bij
kuntlicht: de ramen waren afge
schermd met dikke stalen
platen.
In de zittingszaal bevonden zich
ook de moeder, een oudere
broer en enkele bekenden van
Knut Folkerts. Bij diens bin
nenkomst in de zaal, geboeid
tussen twee agenten, begroet
ten zij hem met gebalde vuis
ten. De moeder van Folkerts
drong zich tussen de agenten in
om haar zoon te omarmen.
opereerd zou worden, overleed. Fol
kerts was weggerend en trachtte al
schietend te ontkomen, maar kon
worden overmeesterd door de poli
tiemannen die buiten het gebouw
voor rugdekking van de twee recher
cheurs hadden moeten zorgen.
Duitse vrouw
Volgens de 52-jarige adjudant van
de Utrechtse gemeentepolitie J. H.
van Dam, die ook als getuige werd
gehoord, was uit veiligheidsoverwe
gingen besloten ln het verhuurbe
drijf, en niet daarbuiten, tot arresta
tie over te gaan. Van Dam, die belast
was met de leiding van het onder
zoek naar de schietpartij zei dat
Pieterse en Kranenburg gewapend
waren, maar hun wapen niet hadden
gebruikt. Folkerts had naar zijn zeg
gen binnen vier of vijf keer en buiten
drie keer geschoten.
Uit de verklaring van Van Dam
bleek dat al op 3 september een
Duitse vrouw bij het onderhavige
verhuurbedrijf in Utrecht een auto
had gehuurd. Op 9 september was
die auto teruggebracht, waarna de
vrouw de volgende dag was teriigge- Vljandlg
komen om opnieuw een auto te hu
ren. De termijn werd tussentijds te
lefonisch tot 23 september verlengd.
Inmiddels was in Den Haag op een
politie-agent geschoten, nadat daar
een vrouw een gehuurde auto had
teruggebracht. Het schot, dat de
agent verwondde, was gelost door
een man die de vluchtende vrouw te
hulp was geschoten. De gebeurtenis
in Den Haag gaf de Utrechtse politie
aanleiding in actie te komen.
De rol van de onbekende vrouw, die
zich ln Utrecht had uitgegeven voor
Astrid Winter, kwam gisteren verder
niet ter sprake. Ook op de handel
wijze van de politie bij de arrestatie,
die destijds veel vragen heeft opge
roepen, werd niet diep Ingegaan. De
president vroeg getuige Van Dam
wel hoe de instructies „bij dit soort
arrestaties" luiden maar hij kreeg
daarover geen uitsluitsel.
De 23-jarige receptionist van het
verhuurbedrijf F. C. M. Oudshoorn
wist als getuige de rechtbank nog te
vertellen dat Folkerts „schichtig"
was geworden, nadat de belde re
chercheurs zich even in de garage
hadden teruggetrokken. Hij had ge
zien dat Folkerts zijn hand op en
neer bewoog onder zijn leren jasje.
Toen Folkerts begon te schieten,
was de receptionist onder de balie
gekropen. t
Bloedbad
In zijn requisitoir merkte de officier
van Justitie over de handelwijze van
de politie op dat bij de arrestatie
getracht was „zo min mogelijk op
schudding" te veroorzaken en het
risico voor toevallige passanten tot
een minimum te beperken. Daar
naast meende hij dat de recher
cheurs Kranenburg en Pieterse ge
toond hebben de verdachte mense
lijk te willen benaderen.
De officier wees erop dat beiden al
eerder vele malen samen aanhou
dingen hadden verricht, „ook van
verdachten die bekend stonden als
zware criminelen, ook van gewapen
de verdachten". Hij liet uitkomen
het gerechtvaardigd te achten dat
zij ook ditmaal „hun gebruikelijke
werkwijze" hadden toegepast, „hoe
zeer ook gewaarschuwd voor de mo
gelijke risico's".
Dat de werkwijze van de recher
cheurs deze keer was geëindigd in
wat hij een „bloedbad" noemde,
weet de officier aan de vijandige
houding van Folkerts „tegenover
onze rechts- en maatschappelijke
orde" en aan diens onverschilligheid
„tegenover een anders leven". Pie
terse en Kranenburg daarentegen,
zo zei hij,.hadden de moed getoond
„zich als mens te gedragen" en wa
ren bereid geweest „zich letterlijk
kwetsbaar op te stellen".
Folkerts, zo meende de officier, had
zich „geestelijk en feitelijk" voorbe
reid op een mogelijke confrontatie
met de politie. Hij hield de recht
bank voor dat Folkerts onmiddellijk
schoot, toen hij in Kranenburg en
Pieterse (beiden ln burger) politie
mannen vermoedde, en dat hij in
het bezit was van een klein wapenar
senaal, waaronder „een gebruikskla
re scherpe scherfhandgranaat met
ingeschroefde ontsteking". Die be
wapening, aldus de officier, „is al
leen verklaarbaar vanuit zijn voor
nemen en opzet om te doden".
Met karabijnen bewapende en in kogelvrije vesten gestoken politiemannen bij
het Utrechtse gerechtsgebouw, waar Knut Folkerts berecht wordt. Achter hun
rug het door de verdediging gewraakte pantservoertuig.
Worst op brood, worst in de
stamppot en de soep, worst
uit het vuistje, worst bij de
borrel allemaal heel ge
woon. Maar met worst is
ook veel te fantaseren.
Banaanworst
Neem een grote rookworst,
haal hem uit het zakje en
snijd hem op regelmatige
afstanden ln. Steek in iede
re inkeping een sneetje pit
tige oude kaas en bestrijk
die met mosterd of gember.
Leg de worst ln een beboter
de ovenschotel. Leg in het
midden twee gehalveerde
bananen en leg er wat wal
noten op. Laat de worst
bruin worden en de kaas
smelten. Garneer met pe
terselie, geraspte appel of
stukjes mandarijn.
Variaties
Harde worst eten we op de
boterham. Maar bak eens
schijfjes (niet te dik gesne
den) harde worst. Er hoeft
maar weinig braadvet bij.
Geef ze bij aardappelen en
sla. Rol in een plak ontbijt
spek een halve ontpelde to
maat, eventjes in de pan en
meteen is er een nieuwe
smaak aan tafel.
Bak eens sausijsjes op de
gebruikelijke manier en doe
er uienringen bij, paprika
reepjes (rood en groen),
flink wat peper. Doe er tijm
bij, laurier en wat Worces-
tershiresaus en er is een
nieuw sausijsje geboren.
Worstbroodje
In verscheidene plaatsen in
Nederland worden met oud
jaar worstbroodjes gegeten.
Maar ze zijn ook op elke
andere dag lekker met on
geveer 3 dl melk met 20
gram gist en 500 gram
bloem, 10 gram zout en 25
gram boter een gistdeeg be
reiden zonder klontjes. Het
deeg laten rijzen en dan uit-
rollen tot een rechthoekige
lap van ongeveer 16 centi
meter breedte. Hiervan re
pen snijden van 3 cm breed
te. In elk lapje een borrel
worstje rollen. De broodjes
op een dun ingevet bakblik
leggen, met wat geklopt ei
bestrijken en ongeveer tien
minuten in de hete oven la
ten bakken. Warm op
dienen.
Knakskroketten
Knakskroketten maken we
van 4 knakworstjes, 1 ei,
wat paneermeel of fijnge
stampte beschuit en wat
aardappelpuree. De kna
kworstjes vijf minuten la
ten broeien in een pan met
water dat net tegen de kook
aan is. De worstjes eruit ha
len en goed afdrogen. Nu
worden ze in een Jasje van
aardapppelpuree gewik
keld. Dat jasje moet onge
veer 1 cm dik zijn. De kro
ketten door een losgeklopt
ei halen, daarna door het
paneermeel wentelen. Bak
ken in heet frituurvet of olie
en ze even laten uitlekken
op keukenpapier.
Worsttaart
Neem een ronde bladerdeeg
(klaar uit de diepvries), leg
hierop dunne plakjes bor
relworst, dunne plakken
rookworst, uienringen, in
ringen gesneden rode en
groene paprika (zonder
zaadjes). Zet de taart even
ln de warme oven op een
dun beboterde bakplaat en
laat alles op een matig vuur
heet worden. Een hartige
taart bij de borrel.
Van onze redacteur weten
schappen
DEN HAAG Volgens de Nij
meegse socioloog drs Th. A. M.
Vis zullen er vóór 1985 tenmin
ste 180 verzorgingshuizen voor
bejaarden moeten worden bij
gebouwd, uitgaande van hon
derd bewoners per instelling.
Zijn berekening wijkt aanmer
kelijk af van de conclusies die
twee jaar geleden door de
Staatscommissie Bevolkings
vraagstukken werden gepubli
ceerd. Volgens dit zogenaamde
rapport-Fennis zou in 1985 nog
een structureel overschot aan
plaatsen in bejaardenhuizen
bestaan.
De heer Vis grondt zijn voorspelling
op een complicatie die door de alge
mene veroudering van de bevolking
wordt veroorzaakt. Niet alleen
neemt het aantal oudere mensen toe,
maar bovendien zal een steeds gro
ter percentage van hen tot de al-
leeenstaanden behoren. En het Is
juist deze categorie die op hoge leef
tijd vaker is aangewezen op opname
in een verzorgingshuis.
Nog optimistisch
Omdat vrouwen gemiddeld ouder
worden dan mannen en dat ver
schil neemt nog eerder toe dan af
zal met name het aantal bejaarde
weduwen volgens voorspellingen
van het Cenrtaal bureau voor de
statistiek sterk toenemen. Een ver
sterkende factor ziet Vis in de terug
lopende percentages van weduwen
(ook weduwnaars trouwens, maar
daar zijn er veel minder van) die
sdamenwonen met het gezin van een
getrouwde zoon of dochter. Tussen
1971 en 1976 daalden die percentages
met de helft, voor weduwen van 80
Jaar en ouder bijvoorbeeld van twin
tig naar tien procent.
De berekeningen van Vis gaan nog
uit van de volgens hem zeer optimis
tische veronderstelling dat vóór 1985
tussen de bedrijven door de ..zeven-
procentsnorm" wordt gerealiseerd.
In het peiljaar 1973 woonde 8.8 pro
cent van de 65-plussers ln een verzor
gingshuis. De genoemde norm gaat
er van uit dat dat maar voor 7 pro
cent echt nodig was, en dat die situa
tie door een meer systematisch op-
namebeleld moet worden rechtge
trokken. Volgens drs Vis komt daar
nog steeds niet veel van terecht, en
als die „heksentoer" in 1985 vol
strekt niet gehaald wordt, zouden er
in plaats van 180 dan al 550 extra
bejaardenhulzen nodig zijn. Drs Vis
maakt deel uit van de in oprichting
verkerende intervakgroep Sociale
gerontologie aan de universiteit van
Nijmegen. Hij publiceerde zijn bere
keningen in het aan de bevolkings
ontwikkeling gewijde december
nummer van het tijdschrift TNO
project.
Simpkins
„Je bent heus
niet grappig,
Simpkins
DEN HAAG De hoge Raad in Den Haag heeft gisteren de
cassatie, die de 42-jarige hoofd verpleger Frans H. uit Kerkrade
tegen het arrest van het gerechtshof in Den Bosch had ingesteld,
verworpen. Het hof had de verpleger wegens moord op bejaarde
patiënten van de Lückerheidekliniek in zijn woonplaats veroor
deeld tot een gevangenisstraf van achttien jaar.
Tijdens de zitting op 18 oktober had
den de advocaten de Hoge Raad
gewezen op enkele getuigenverkla
ringen tijdens het langdurige proces,
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Philip Agee, de voormalige agent van de Amerikaanse geheime dienst (CIA),
meent dat de Nederlandse autoriteiten hem zo snel mogelijk het land willen uitzetten om te
voorkomen dat hij tegen zijn uitwijzing in beroep kan gaan bij de Raad van State.
Behalve schending van de rechtsor
de, verweet de officier Folkerts zich
tijdens zijn detentie „duidelijk af
wijzend, onbewogen, stuurs en vij
andig tegenover elke politie-ambte-
naar" te hebben opgesteld. „Wan
neer hem ln een der eerste verhoren
wordt meegedeeld wat hij feitelijk
heeft aangericht, toont hij ook geen
enkele emotie."
Aan de houding van Folkerts is het
volgens de officier ook te wijten dat
met zijn „persoon" weinig rekening
is gehouden. Hij sprak van „een
verdachte die een voorlichtingsrap
port van een reclasseringsinstelllng
of een psychiatrische rapportage
schamper afwijst" en „geen enkele
indicatie geeft enig Inzicht verwor
ven te hebben in het strafwaardige
van zijn handelen".
Met betrekking tot de strafmaat zei
de officier er rekening mee te heb
ben gehouden dat Folkerts als bui
tenlander ln een Nederlandse straf
inrichting zijn straf zal moeten on
dergaan. Ook om „de uiteindelijke
terugkeer ln de maatschappij voor
een 25-Jarige dader" niet voorgoed
onmogelijk te maken, elite hij in
plaats van levenslang een gevange
nisstraf van 20 Jaar, „een tijdelijke
gevangenisstraf van de langst moge
lijke duur".
Het proces zal vandaag worden
voortgezet met de verklaring van
Folkerts en de pleidooien van zijn
raadslieden, mr. P. H. Bakker Schut
en mr A. W. M. Willems.
De 42-Jarige Agee verblijft sinds juni
ln Nederland. Daarvoor werd hij ln
Engeland en ln Frankrijk uitgewe
zen. Volgens het ministerie van justi
tie schaadt Agee de buitenlandse
betrekkingen van Nederland en
houdt hij zich niet aan enkele voor
waarden, die zijn verbonden aanzijn
verblij f svergunning.
Volgens de advocaat van Agee, mr.
W. J. van Bennekom, hoorde Agee in
april van dit jaar van de Nederlandse
ambassade ln Londen dat hij toe
stemming kreeg naar Nederland te
komen, indien hij geen activiteiten
zou ondernemen die schadelijk zijn
voor de goede orde, de nationale
veiligheid of de goede betrekkingen
van Nederland met andere landen.
Daarvoor had Agee late weten te
zullen doorgaan met zijn Journalis
tieke werk over de CIA. In Juni meld
de Agee zich bij de vreemdelingen
dienst, ln de verwachting dat hem
verblij fsvergunning zou worden ver
leend. In september echter liet
staatssecretaris Zeevalking weten
dat Agee 'activiteiten heeft ont
plooid die schadelijk zijn voor de
buitenlandse betrekkingen van Ne
derland' en dat zijn verblijfsvergun
ning 30 november afliep.
Mr. Van Bennekom tekende hierte
gen beroep aan en vroeg tevens om
verlenging van de verblijfsvergun
ning. Dat laatste verzoek werd eind
vorige week van de hand gewezen.
Wat het beroep betreft: Agee zal op
19 december voor de adviescommis
sie voor vreemdelingenzaken moe
ten verschijnen. Een verzoek van
Agee om uitstel (hij zou die periode
esn buitenlandse reis maken) werd
gisteren afgewezen.
Mr. Van Bennekom: „De zitting van
de adviescommissie komt wei bij
zonder snel na het aantekenen van
beroep. Normaal duurt dat vier keer
zo lang. Wij hebben het sterke ver
moeden dat de autoriteiten Agee
niet de kans willen geven beroep ln
te stellen bij de Raad van State. Dat
kan alleen wanneer hij een jaar ln
Nederland zijn hoofdverblijf heeft
gehad. Een merkwaardige beper
king. Bij de Tweede Kamer ligt al
twee Jaar een wetsontwerp om deze
bepaling af te schaffen. Een andere
mogelijkheid bij de Raad van State
in beroep te gaan, is wanneer er drie
maanden na het aantekenen van het
beroep niets is gebeurd. Dat bete
kent dat vóór eind Januari een beslis
sing moet zijn genomen."
Goede kans
Mr. Van Bennekom is ervan over
tuigd dat Philip Agee voor de Raad
van State „een goede kans" maakt.
Het Is volgens mr. Van Bennekom
volstrekt onduidelijk wat de voor
waarden zijn waaraan Philip Agee
zich dient te houden. Het gaat niet
aan, aldus mr Van Bennekom, ie
mand voorschriften op te leggen
waarvan niemand weet wat ze In
houden. Ook blijkt uit niets welke
activiteiten Agee heeft ondernomen
die schadelijk zijn: de beschuldigin
gen zijn volgens mr Van Bennekom
zo vaag dat Agee niet eens ln staat ls
zich daartegen te verweren. Tenslot
te, zo zei gisteren mr Van Bennekom
op een persconferentie ln Amster
dam, is de vrijheid van meningsui
ting in het geding (Agee is freelance
Journalist), zodat het daarom extra
belangrijk ls dat de Raad van 8tate
zich, als enige onafhankelijke rech
ter ln vreemdelingenzaken, over
deze zaak uitspreekt.
Publicatie brief
Als aanleiding tot de beslissing
Agee geen toestemming te geven in
Nederland te blijven, wordt van de
zijde van Justitie de publikatie ge
noemd ln het Engelse blad The Le
veller (juli/augustus-nummer) van
een brief van Agee uit Amsterdam.
Agee zegt dat in deze brief geen
bijzondere feiten staan: de twee na
men van CIA-agenten die hij noemt,
zijn al eerder gepubliceerd.
Agee vertelde gisteren zich in Neder
land bezig te houden met het schrij
ven van artikelen, het houden van
lezingen en het verstrekken van in
lichtingen. Ook is hij betrokken bij
een film-project. Daarnaast pro
beert hij een centrale opslagmoge
lijkheid te vinden voor gegevens
over mensen en organisaties die
connecties met de CIA hadden of
hebbea Philip Agee meent dat hij
niet een speciale actie tegen de CIA,
voert: „Overal komen mensen ln ac
tie tegen de CIA, proberen Journalis
ten. historici, sociologen en allerlei
andere mensen de geheimen van de
CIA bloot te leggen. Ik stel mijn
kennis over de CIA aan deze mensen
ter beschikking, maar ik organiseer
ze niet, lk zet ze niet aan tot actie".
Tenslotte zei Agee niet te weten
waarom de Nederlandse autoritei
ten zo'n haast maken. In Engeland
en Frankrijk had hij aanwijzingen
dat de uitwijzing onder druk van de
CIA gebeurde, maar ln Nederland
was hem nog niets gebleken van
druk van de zijde van de CIA.
die volgens hen niet als bewijsmid
delen gebruikt konden worden om
dat ze geen feiten weergaven. De
verklaringen betroffen slechts be
schouwingen. Voorts waren ze van
mening, dat het hof ln Den Bosch
het recht had geschonden door bij de
straftoemeting geen rekening te
houden met de verzachtende om
standigheden die de rechtbank ln
Maastricht wel bij haar oordeel had
betrokken. De Hoge Raad verwierp
echter deze cassatiemiddelen.
De hoofdverpleger heeft tijdens het
vele weken durende proces voor de
rechtbank ln Maastricht en later
voor het hof in Den Bosch steeds
volgehouden niet schuldig te zijn
aan moord op bejaarde mensen. De
officier van Justitie bij de rechtbank
had negen moorden ten laste gelegd,
ofschoon hij ervan overtuigd was.
dat Frans H. veel meer patiënten
er werd een getal genoemd van tus
sen de 250 en 300 door middel van
een overdosis Insuline om het leven
had gebracht. De verpleger zei Insu
line te hebben toegediend om ze van
pijn en onrust te bevrijden.
De officier eiste een gevangenisstraf
van tweemaal levenslang. De rech
ters, die vijf moorden bewezen acht
ten, veroordeelden Frans H. tot der
tien Jaar. Zij hielden rekening met de
slechte omstandigheden in de kli
niek zoals gebrekkige medische en
verpleegkundige zorg. Ook het toe
zicht van het bestuur en de controle
op de verstrekking van medicijnen
hadden zoveel te wensen over gela
ten dat ook deze als verzachtende
omstandigheden konden worden
aangemerkt.
De hoofdverpleger ging ln hoger be
roep. De procureur-generaal kwam
na het opnieuw horen van tal van
getuigen en de ondervraging van
vele nieuwe getuigen tot de conclu
sie, dat Frans zich aan vele moorden
schuldig had gemaakt en de zwaar
ste straf hier op zijn plaats was. HIJ
eiste levenslang. Het hof vond de
misdaden eveneens van ernstige
aard en was het met de procureur-
generaal eens. dat ln dit geval geen
sprake kon zijn van verzachtende
omstandigheden. Wel hielden de
rechters rekening met de verminder
de toerekeningsvatbaarheid van de
hoofdverpleger.
Het hof veroordeelde Frans tot een
gevangenisstraf van achttien jaar.
De hoofdverpleger, die had aange
kondigd tot het uiterste door te
vechten, stelde cassatie ln tegen het
arrest.
