Nederland tegen Franse
aanpak van terrorisme
PLO wil onderste uit de kan,
maar vergeet 't vallende deksel
Zambia werkt niet
meer mee aan
regeling Rhodesië
Washington
Ernstige
rellen
in Malaga
ft
Europese top met mager resultaat
Begin weer
opgeknapt
Kaoenda boos op Owen
Zuid-Afrika schiep
'onafhankelijke staat'
Verongelukte Boeing had één kaper
iENSDAG 7 DECEMBER 1977
BUITENLAND
Trouw/Kwartet
:ai
nu
door Bert van Panhuis
■n>
he:
BRUSSEL Nederland voelt niets voor een gezamenlijke Europese bestrijding van misdaad en
terrorisme zoals de Franse president Giscard d'Estaing dat voor ogen staat. Dit bleek gisteren bij
het top-overleg van de regeringsleiders van de negen EG-landen in Brussel. De Franse president
had daar voorstellen ingediend voor zo'n Europees juridisch beleid. Volgens Nederland zijn er
verschillende nationale aspecten die zo'n Europese aanpak vrijwel onmogelijk maken.
Het Franse voorstel waaraan onge
twijfeld de recente omstreden uitle
vering door Frankrijk aan West-
Duitsland van de advocaat Klaus
Croissant ten grondslag ligt, was een
van de meer interessante onderdelen
van een Europese Raad, die over het
geheel beschouwd een zeer mager
resultaat opleverde.
De regeringsleiders namen in con-
creto drie beslissingen: over de be
voegdheid van de gemeenschap geld
uit te lenen, over de nationale bijdra
gen aan het budget van de EG en
over de omvang, de komende drie
jaar, van het regionale fonds. Met
name de laatste twee onderwerpen
hadden een erg nevelig karakter en
het is opvallend hoe snel men het
toch nog eens is geworden.
Maar daarnaast blijft staan dat de
Europese Raad in dezen de functie
had van een „beroepsinstantie" om
dat de vakministers er niet waren
uitgekomen. Voor veel gejuich was
er daarom weinig aanleiding.
Algemeenheden
Dat geldt zeker ook voor de alge
meenheden die, zoals uit de uitspra
ken van Tindemans aan het slot van
de topconferentie bleek, ten beste
waren gegeven. Het bleef bij consta
teringen als „er wordt te weinig ge
consumeerd" en „we zitten allemaal
in hetzelfde schuitje", maar concre
te voorstellen voor een gezamenlijke
aanpak van de problemen bleven
ook gisteren uit. Voorstellen van de
commissie voor meer onderlinge
verbondenheid van economieën
werden met instemming begToet,
maar hierbij lieten de regeringslei
ders het.
Misdaad
De voorstellen van de Franse presi
dent over de misdaad en het terro
risme hadden op de Raad al geschie
denis gemaakt voor ze ook maar
boven tafel waren. Een Franse
•woordvoerder zorgde maandag
avond voor consternatie door er uit
gebreid over te praten en daarbij
zelfs aan te tekenen dat de president
m de EG-landen graag de doodstraf
zag ingevoerd, iets waartegen Ne
derland zich meteen had gekant.
„Complete onzin, er is geen woord
gezegd over de misdaadbestrij
ding," was maandagavond de reac
tie van Nederland.
De Nederlandse minister van bui
tenlandse zaken, mr. Max van der
Stoel, opperde toen dat de president
mogelijk van plan was voort te bor
duren op een al enige tijd geleden
ingezet beraad van de ministers van
binnenlandse zaken en justitie om
te komen tot meer samenwerking
bij het opsporingsbeleid. Gistermor
gen bleek dat het daar voor het
overgrote deel over ging. Nieuw was
het idee van Frankrijk om af te
spreken dat er automatisch zal wor
den uitgeleverd als er in beide be
trokken landen pp het delict een
straf staat van vijf jaar cel of meer.
Behoedzaam
Den Uyl zei wel te hebben gepleit
voor meer samenwerking tussen de
negen EG-landen, maar dat hij er
daarnaast op had gewezen dat de
vak-ministers zich al beraden. De
minister-president had onderstreept
dat het bij de misdaadbestrijding
gaat om een gevoelig terrein en dat
er daarom een zorgvuldige behande
ling moet plaatsvinden. Het pleidooi
van Den Uyl was dus: wees behoed
zaam en terughoudend.
Daarnaast spelen nog verschillen in
strafmaat en het bestaan van uitle
veringsverdragen of verboden op
uitlevering. Minister Van der Stoel
stelde dat er heel wat zou moeten
gebeuren op het terrein van de straf
wet voordat iets dergelijks kan wor
den afgesproken. Nederland heeft
zich echter niet te nadrukkelijk te
gen de ideeën van Giscard gekeerd
omdat het, zoals Den Uyl gistermid
dag stelde, „slechts over een onder
zoek gaat."
De regeringsleiders wisten de moei-
lijlijke kwesteis van de bijdrage aan
de EG-begroting en het regionale
fonds in tamelijk korte tijd tot een
oplossing te brengen. Wt de begro-
tingsbijdrage betreft leek het erop
dat Groot-Brittannië en Ierland
voor sagnatie zouden zorgen. Er was
namelijk vorgesteld een andere re
ken-eenheid te gaan hanteren wat
als gevolg zou hebben dat Britten en
Ieren in het vervolg een grotere bij
drage zouden moeten leveren aan de
gemeenschapsbegroting.
Dank zij wat Den Uyl „een ingenieus
ontwijken van een bewuste keuze"
noemde, kwam men eruit. Eerst
mocht iedere lidstaat een keuze ma
ken uit vier alternatieve verdeels
leutels, die waren opgesteld om de
bijdrage aan het tekort van ruim
vierhonderd miljoen rekeneenheden
(ruim één miljard gulden) te bepa
len. Er bleef daarna nog een restant
over van ongeveer vijftig miljoen
rekeneenheden en voor de dekking
daarvan zullen de ministers van fi
nanciën een oplossing moeten zoe
ken. De nieuwe regeling betekent
dat Britten en Ieren Inderdaad meer
gaan betalen maar minder dan in
de oorspronkelijke plannen en
dat de extra-bijdrage van Nederland
LONDEN (AFP, UPI, Reuter) Pre
mier Menachem Begin van Israel is
hersteld van de aanval van maag
stoornis waardoor hij gisteren was
getroffen. Op aandrang van zijn arts
houdt hij evenwel zijn kamer tot
vanmorgen, aldus een woordvoerder
van de Israëlische delegatie in Lon
den. Begin zou gisteren niet deelne
men aan een ontvangst van de 'Che-
roet'-beweging in Engeland, een af
deling van de Likoedpartij waartoe
de Israëlische premier behoort. Hij
ontving echter wel een delegatie op
zijn hotelkamer.
aan de begroting 25 miljoen reke
neenheden (ongeveer 65 miljoen gul
den) zal zijn.
Overeengekomen werd dat het regi
onale fonds de komende drie jaar
met het totaalbedrag van één mil
jard achthonderd vijftig miljoen re
keneenheden zal worden gevoed. De
verdeling is: 1978 580 miljoen reke
neenheden, 1979 620 miljoen en 1980
650 miljoen. Er werd maar gedeelte
lijk tegemoet gekomen aan het drin
gende Franse verzoek op de procen
tuele toezegging uit het fonds aan
Frankrijk te verhogen van vijftien
tot 21 procent. De Fransen krijgen
in het vervolg twee procent meer
ten laste van de bijdrage aan de
andere EG-landen en deze twee
procent zullen bestemd worden voor
de overzeese gebiedsdelen.
Verkiezingen
Vanuit acht landen werd aange
drongen de Europese verkiezingen
in de voorzomer van volgend jaar te
laten doorgaan, maar het land. dat
voor de problemen zorgt, Groot-
Brittannië, stelde dat het allemaal
afhangt van de vraag voor welk kies
stelsel het Britse lagerhuis zich zal
uitspreken. Overigens is de kans dat
die verkiezingen ook werkelijk over
een half jaar kunnen worden gehou
den bijzonder klein geworden.
Grote woorden werden er niet be
steed aan een eventueel uitstel.
„Jammer," was het oordeel van
commissievoorzitter Jenkins over
een uitstel tot het najaar van 1978
en een nog verder uitstel tot het
voorjaar van 1979 betitelde hij met
„zeer jammer".
Bij zijn althans voorlopig af
scheid van het overleg van de Euro
pese regeringsleider wilde de Neder
landse minister-president over de
EG en het beraad nog wel kwijt dat
Europa toch in beweging is, ook al
gaat het wel verschrikkelijk lang
zaam. Maar als je in gedachten
neemt dat we de ernstigste economi
sche crisis sinds de jaren '30 bele
ven, dan blijkt dat de EG het instru
ment is waarmee kon worden ge
zorgd dat we niet in een zelfde af
grond zijn gezonken. Voetje voor
voetje krijgt de EG meer inhoud,
aldus Den Uyl. Hij prees met name
de naar zijn mening standvastige
houding van de gemeenschap tegen
over pogingen tot afscherming van
afzonderlijke economieën. Over de
Europese raden zei de premier dat
deze per saldo hun nut hebben be
wezen, en dat vooral het persoonlij
ke karakter van de ontmoetingen en
het op elkaar ingespeeld raken van
groot belang zijn.
Ons commentaar staat op pag. 5
Bij de Weense Opera zijn gisteren 25 jonge Joden in de ijzige kou in
hongerstaking gegaan uit protest tegen de aanhouding van Anatoli Sjaranski in
de Sowjet-Unie. Sjaranski, een bekende Joodse activist wordt beschuldigd van
hoogverraad en van het werken voor de Amerikaanse inlichtingendienst CIA.
LOESAKA (AP, Reuter) De president van Zambia, Kenneth
Kaoenda, heeft gisteren meegedeeld dat hij niet langer zal
deelnemen aan de Brits-Amerikaanse inspanningen om te ko
men tot een regeling in Rhodesië.
Op een persconferentie leverde hij
bittere kritiek op de Britse minister
van buitenlandse zaken, David
Owen, om diens antwoord op de
Rhodesische aanvallen in Mozambi
que eerder deze maand. Rhodesische
troepen hadden gezegd dat zij 1.200
nationalisten hadden gedood bij hun
aanval op Mozambique. Kaoenda zei
dat Owen daarop had gezegd: „Ja ik
veroordeel de wrede moorden maar
het toont ook dat (de Rhodesische
premier Ian) Smith machtig is, de
blanke man is machtig." „Wat daar
van te denken", aldus Kaoenda.
„Welke Afrikaan accepteert deze
woorden. Als er een Zambiaan is die
met hem in zee wil gaan, dan zal ik
hem veroordelen en flink tegen hem
optreden."
Kaoenda maakte ook duidelijk dat
hij het Patriottisch Front, dat vanuit
bases in Zambia en Mozambique te
gen het Rhodesische bewind op
treedt, zal blijven steunen. Op zijn
persconferentie deelde de Zambi-
aanse president voorts mee dat Rho
desische commando-eenheden „en
kele weken geleden" de Zambiaanse
grens waren overgestoken en 13
zwarte Rhodesische nationalisten
hadden gedood.
Over de Brits-Amerikaanse inspan
ningen tot beëindiging van de strijd
in Rhodesië zei de Zambiaanse presi
dent: „Wij delen nu mee dat wij ons
terugtrekken van het gesprek
Wij zullen niet meer aan een confe
rentietafel gaan zitten om de voor
stellen te bespreken."
Hij beschuldigde Zuid-Afrika van
het voeren van een beleid van poli
tieke en militaire betrokkenheid aan
de zijde van het blanke bewind in
Rhodesië. „Wij geloven dat Zuidafri-
kaanse soldaten met de soldaten van
dat bewind aan de grenzen van Zam
bia staan." De „minister van buiten
landse zaken" van de door bisschop
Abel Moezorewa geleide „Verenigde
Afrikaanse Nationale Raad", George
Njandora, is ondertussen door de re
gering van Zambia uitgewezen.
Njandora, die sedert 1964 in balling
schap in Zambia leeft, moet uiterlijk
vandaag het land verlaten. Er zijn
geen redenen voor de maatregel be
kendgemaakt. In Salisbury meent
men echter dat de stap genomen is
omdat Moezorewa deelneemt aan de
vredesgesprekken van premier Ian
Smith.
Bophoetatswana totaal versnipperd
PRETORIA (Reuter, AFP) Met veel plechtig vertoon Is
gisteren de geboorte gevierd van de staat Bophoetatswana.
Erg internationaal was het gezelschap van feestvierders
niet: Bophoetatswana is als staat alleen erkend door Zuid-
Afrika en Transkei, dat vorig jaar onafhankelijk werd en al
evenmin enige erkenning kreeg.
De nieuwe staat is een produkt
van de Zuldafrikaanse apart
heidspolitiek Het is door de blan
ke Zuidafrikanen aangewezen als
thuisland voor de leden van de
Tswana-stam. In totaal telt die
stam. In totaal telt die stam onge
veer 2,4 miljoen leden, maar daar
van zullen er 1.6 miljoen voorlopig
niet in hun 'vaderland' wonen.
Deze Tswana's zijn vooral te vin
den in grote zwarte woonsteden in
de Zuldafrikaanse industriegebie
den. Zij leveren de goedkope ar
beidskrachten voor de Industrie
van blank Zuid-Afrika. Van de
mensen die wel in Bophoetatswa
na wonen zullen er ook velen in
Zuid-Afrika werken want de nieu
we staat ligt voor een gedeelte
dichtbij centra als Johannesburg
en Pretoria. Voor haar bestaan is
de bevolking van de nieuwe staat
daardoor sterk afhankelijk van
Zuid-Afrika.
Ook zijn vorm en ligging heeft
Bophoetatswana tegen. Het land
bestaat uit zes verschillende stuk
ken, waarvan er vijf verspreid lig
gen over een groot gebied in het
noorden, terwijl het zesde stuk
veel zuidelijker ligt. Alle stukken
zijn omringd door Zuidafrikaans
grondgebied, zodat de Tswana's
die in hun eigen land willen ron
dreizen alUjd door Zuid-Afrika
moeten. Voorlopig behoort het
land tot de armste ter wereld,
maar dat kan op wat langere ter
mijn veranderen. Een deel van
Bophoetatswana bestaat uit
vruchtbare landbouwgrond en
verder beschikt het over enige
natuurlijke rijkdommen. Zo be
schikt het land over één van de
grootste platinamijnen ter we
reld. De opbouw van de eigen
economie is echter nog in het eer
ste stadium.
Inderhaast is een hoofdstad uit de
grond gestampt, Mabatho gehe
ten en voorlopig voornamelijk be-
De gebieden die op dit kaartje
met B zijn aangeduid vormen
tesamen het thuisland Bo
phoetatswana.
staande uit regeringsgebouwen,
een stadion en een hotel. Type
rend is dat de nieuwe staat, tot
voor kort deel uitmakend van één
van de hoogst geïndustrialiseerde
landen ter wereld, nog geen ze
ventig kilometer asfaltwegen
heeft Het land kan op dit mo
ment nog maar twintig procent
van de begroting uit eigen midde
len dekken. De rest komt van
Zuid-Afrika.
Regeringsleider van Bophoeta
tswana is Lucas Mangope. Hij
hield bij de onafhankelijkheids-
viering een rede in de geest van
„we moeten het beste er maar van
maken." Hij riep zijn landgenoten
op zich niet verbitterd te voelen
ondanks „de talloze frustraties en
vernederingen die wij door Zuid-
Afrika hebben moeten verwer
ken." Mangope hekelde het apart-
heidsbeleid als „kleingeestig en
rancuneus."
Vervolg van pagina 1
De Egyptische minister van buiten
landse zaken, Boetros Ghali, ver
klaarde gisteren mogelijkheden te
bestuderen om „de belangen waar te
nemen van Egyptenaren die in een
KOEALA LOEMPOER (AFP) De
zondag neergestorte Boeing-737 van
de Maleisische Luchtvaartmaat
schappij werd door één persoon ge
kaapt. Omtrent diens identiteit en
achtergronden is verder niets
bekend.
Dit verklaarde de Maleisische minis
ter van verkeer dinsdag in het parle
ment.
Dinsdagavond zijn in Koeala Loem-
poer twee Britse deskundigen gear
riveerd, terwijl een speciaal team
van de Amerikaanse maker van het
toestel. Boeing, vandaag zou arrive
ren om de Maleisische regering bij
haar onderzoek naar de ramp terzij
de te staan.
van de vijf landen wonen waarmee
nu de betrekkingen zijn verbroken.
Dit geldt met name voor de 250.000
Egyptenaren die in Libië werkzaam
zijn. Ghali benadrukte dat de breuk
geen „breuk met de Arabische vol
keren" van de vijf landen beteken
de. De breuk betekend ook niet dat
„de deur gesloten is" voor Syrische
of Palestijnse deelname aan de con
ferentie van Cairo ter voorbereiding
van de Geneefse vredesconferentie.
Impliciet erkende Ghali echter dat
de kansen dat de Syriërs en de Pa-
lestijnen aan de bijeenkomst zou
den deelnemen nihil zijn. Hij beves-
tide dat de conferentie op 14 decem
ber zal beginnen en dat men niet op
een officiële Syrische of Palestijnse
reactie op de uitnodiging zou wach
ten. Reagerend op de besluiten van
de anti-Sadat top in Tripoli zei Gha
li dat de eis om het hoofdkwartier
van de Arabische Liga vanuit Cairo
te doen verplaatsen een herziening
van het handvest van de Liga vergt.
Dit omdat het handvest Cairo als
zetel van de Liga aanwijst
door James Dorsey
MALAGA (Reuter) De politie
heeft gisteren rubberkogels en
traangas gebruikt om betogers uit
een te jagen in de Zuidspaanse stad
Malaga waar na heftige rellen op
zondag- en maandagavond een alge
mene staking uitbrak.
De staking was een reactie op de
dood van een jonge communist die
zondag bij betogingen voor zelfbe
stuur voor Andalusië om het leven
kwam. Dt oproerpolitie raakte dins
dag slaags met demonstranten die
in de straten, opnieuw barricaden
opwierpen. Op een gegeven ogen
blik begon de guardia civil in de
lucht te schieten om een grote me
nigte te verspreiden die zich voor
een van de ziekenhuizen van de stad
verzameld had.
Politieke partijen en vakbonden
verzochten de inwoners van de stad
via de radio thuis te blijven en hun
kalmte te bewaren. Maandagavond
werd een half dozijn winkels geplun
derd. De bureaus van de uiterst
rechtse partij „Fuerza Nueva" (nieu
we macht) en nog een paar gebou
wen werden in brand gestoken Win
kels. kantoren, scholen, banken en
fabrieken bleven dinsdag dicht. De
oproerpolitie die versterking uit an
dere steden had gekregen, patrouil
leerde door de straten en joeg alle
mensen uiteen die probeerden zich
te verzamelen. Later werd bekend
gemaakt dat de staking zich tot heel
Andalusië heeft uitgebreid.
CAIRO Radikale en minder radlkale Palestijnen hebben zich
op de anti-Sadat-top In Tripoli verzoend; een verzoening die is
ingegeven door woede, verwarring en het gevoel voor de zoveel
ste keer te zijn verraden. Er is een akkoord gesloten van zes
punten, een typisch Palestijns akkoord, een akkoord waarmee
men alle kanten uit kan.
Wat door westerse waarnemers al op
het Palestijnse nationale congres in
maart van dit jaar in Cairo werd
opgemerkt, werd in Tripoli door Jas-
ser Raboeh, lid van het Uitvoerende
Comité van de PLO en „held van Tal
al Zaater" bevestigd: „De aanwezige
Palestijnen erkennen dat hun me
ningsverschillen niet zo groot waren.
Wij geloven dat de verbale aspecten
van deze tegenstellingen veel te veel
benadrukt zijn".
Vreedzaam zaten ze in Tripoli naast
elkaar: PLO-leider Jasser Arafat,
„degene die met de verraders mee-
heult, die van Sadats reisplannen
van tevoren op de hoogte was, de
loopjongen van de Saoedi's", Zoe-
hair Mochsen, leider van Al Saika,
„de beul van Libanon, de Palestijnse
pion van de Syrische Baathisten" en
George Habasj, leider van het Volks
front voor de Bevrijding van Palesti
na, „een fascist, een utopist", zoals
Palestijnse leiders elkaar in het ver
leden karakteriseerden. Voor de eer
ste keer in drie Jaar traden Arafat, de
slimme vos die best de gematigde
Egyptische lijn wil steunen maar
van zijn volgelingen niet mag en
George Habasj die de „reactionaire
as Riad-Cairo Damascus" bestrijdt,
samen in het openbaar op. Lachend
zat Assads knecht Mochsen naast
Habasj. die Syrië sinds 1969 niet
meer in mag.
Harde taal
Plotseling is het verleden vergeten,
zijn de „verbale verschillen veel te
veel benadrukt". In koor bezigen de
PLO-leiders harde taal. Geen vrede,
geen erkenning en geen onderhande
lingen. Met nieuwe vaagheden werpt
men een licht op de tegenstrijdige
besluiten van het laatste nationale
congres. De optie op het voortzetten
van het diplomatieke offensief van
de PLO, ingezet met Arafats optre
den in 1974 in de Verenigde Naties,
heeft men „in dit stadium" laten
vallen. Geen verzoening en geen er
kenning zijn geen nieuwe begrippen
in de Palestijnse retoriek. Zij komen
voor in de besluiten van het laatste
nationale congres. Maar toen liet
men „in dit stadium" alle deuren
open. Het congres eiste het recht om
op alle internationale conferenties
over het Midden-Oosten aanwezig te
zijn. Men wilde weliswaar formeel
niet erkennen en niet verzoenen,
maar men wilde wel formeel onder
handelen.
Arafat werd gedwongen het akkoord
van Tripoli te ondertekenen, aldus
Salah Khala, één van de leiders van
Al Fatach. Het Volksfront heeft een
tactische overwinning geboekt. De
weg naar terugkeer van Habasj in de
Uitvoerende Raad van de PLO is
geplaveid. De PLO heeft zich uit de
actieve deelname aan een vreedza
me oplossing van het conflict in het
Midden-Oosten teruggetrokken. Wel
wil zij de vruchten ervan plukken.
Op elk stukje bevrijd gebied van
Palestina zal men een „nationale au
toriteit" stichten.
De voorstanders van een vreedzame
oplossing van het Palestijnse vraag
stuk hebben terrein verloren. Van de
Verenigde Staten wil men in de PLO
Jasser Arafat
niets meer weten. Van een vreedza
me oplossing hebben de Arabieren
niets te verwachten, stelt men in
Beiroet. Dit heeft de reis van Sadat
wel bewezen. Israël heeft alle eisen
ingewilligd gekregen: directe onder
handelingen. erkenning van het be
staan van de staat, zonder er iets
voor te hebben terugbetaald. De
stelling van de extreme vleugel van
de PLO dat de weg via Washington
naar Palestina dood loopt lijkt in
Palestijnse ogen bewezen te zijn. De
strijders van de PLO zullen weer
naar hun wapens moeten grijpen.
„Wij zullen ons moeten opofferen.
V/ij zullen doorstrijden. Als alle drie
miljoen Palestijnen in de strijd sneu
velen zullen de geschiedenisboeken
tenminste schrijven dat wij Palestij
nen niet bereid waren om lafhartige
compromissen te sluiten." zegt Aboe
Nldal, lid van Al Fatach.
Twee kansen
Sadats reis naar Jeruzalem leidde
tot diepe beroering in de Palestijnse
gelederen. In hun ogen zijn niet al
leen zij, maar de gehele Arabische
wereld vernederd. Sadat had de weg
naar Canossa bewandeld. Van crea
tiviteit was er bij de Palestijnen
geen sprake meer. Tot twee keer toe
had men Israël voor het blok kun
nen zetten. Tot twee keer toe heeft
men de kans voorbij laten gaan. Eer
de PLO op de proef gesteld wordt
gaat ze kat en muis spelen.
Erkenning van een resolutie, bevat
tende de elementen van resolutie
242 van de Verenigde Naties plus
een verwijzing naar de „legitieme
rechten van het Palestijnse volk"
zou geen probleem zijn, fluisterde
men maandenlang in de Palestijnse
wandelgangen. „Erken resolutie 242
en ik neem Je mee naar Jeruzalem,"
zei Sadat tegen Arafat. Deze kon
echter niet verder gaan dan publie
kelijk te verklaren 8adats initiatief
te steunen mits hij in de Knesseth
het voornamelijk over het Palestijn
se vraagstuk zou hebben. Iets dat
Arafat al gauw weer even publieke
lijk moest inslikken. Egypte gaf de
PLO een verdere kans. In Cairo bij
de voorbereidingen van de Geneefse
vredesconferentie mocht het verzet
van de partij zijn. Een tegemoetko
ming aan de wensen van de Pales
tijnse leiders. Immers, zij wilden
vanaf het begin als onafhankelijke
delegatie bij alle besprekingen be
trokken zijn. De PLO liet het weer af
weten Van onderhandelingen wil
men niets weten. Maar wanneer 8a-
dat een algehele regeling met Israël
weet te vinden, een regeling waarbij
ook aan de „legitieme rechten van
het Palestijnse volk tegemoet wordt
gekomen" kan de PLO nog altijd op
basis van het akkoord van Tripoli
toehappen.
De Palestijnen dreigen een nieuw
fiasco tegemoet te gaan. De lessen
van de Jordaanse en Libanese bur
geroorlogen heeft men voorlopig
weer op zij gelegd. Men heeft met
Libië. Syrië. Algerije en Zuid-Jemen
een militair bondgenootschap geslo
ten. Op zich zelf aangewezen kan de
PLO militair nauwelijks een vuist
'Opstapje'
George Habasj
maken. Het militair hoofdkwartier
van het pact wordt in Damascus
gevestigd. Maar toen 8yrische en
Palestijnse belangen in Libanon
botsten schuwde Damascus het bru
te geweld niet
Een stap voorwaarts, twee stappen
terug is blijkbaar het motto van de
Palestijnse politiek. De Palestijnen
willen een eigen staat. Vliegtuigka
pingen en het overvallen van diplo
matieke posten heeft men Jaren ge
leden afgezworen. Geweld werd niet
meer als de enige methode gezien
om het doel te bereiken. Men was
bereid zich met een nationale Jood
se aanwezigheid in het Midden-Oos
ten te verzoenen, althans dat liet
men herhaaldelijk doorschemeren.
8adat trotseerde alle normen van de
diplomatie en bezocht het hol van
de leeuw. De psychologische barriè
res „zeventig procent van het pro
bleem" moesten worden door
broken.
Voor de Palestijnen zijn er geen psy
chologische barrières. Voor hen is er
alleen de Israëlische weigering om
gebied af te staan, gebied dat mili
tair werd veroverd, gebied waar de
Israëli's aan de lopende band nieu
we nederzettingen stichten 8adat
heeft Israël naar de onderhande
lingstafel gebracht. De verschillen
de partijen moeten echter elk voor
zich het maximale er uit halen. In
Beiroet lijkt men liever het opko
men „voor de legitieme Palestijnse
rechten" aan iemand over te laten
die een „verrader, een handlanger
van het zionisme" wordt genoemd.
Uit de woorden van Ghali blijkt dat
Egypte rekent op een terugkeer van
het Amerikaanse Initiatief in het
Midden-Oosten. Ghali herhaalde de
Egyptische stelling dat 99 procent
van de kaarten in het Midden-Oos
ten in handen van de Amerikanen
zijn. De Amerikaanse minister van
buitenlandse zaken Vance zei giste
ren dat de conferentie van Cairo een
„opstapje" naar een oplossing in het
Midden-Oosten zou kunnen zijn.
De verklaring van Vance betekent
een nieuwe toon in Amerikaanse uit
latingen over het Midden-Oosten. In
de afgelopen weken heeft Washing
ton zich voorzichtig uitgelaten over
het initiatief van Sadat en bleef het
streven naar een spoedige bljeenroe-
plng van de Geneefse vredesconfe
rentie. Vance liet gisteren weten dat
„president Sadat en premier Begin
een doorbraak hebben bereikt en
wij zijn van plan om hen te helpen
de opening waar dan ook te ver
groten."
Vance verklaarde voor het eerst dat
het conflict in het Midden-Oosten
ook zonder een Oeneefse conferen
tie zou kunnen worden opgelost
„maar dat alle partijen echter naar
een dergelijke conferentie toe wil
len. Sadat en Begin, hebben volgens
Vance de psychologische barrières
doorbroken. „Deze daad heeft meer
gedaan dan elk aantal woorden om
de twijfels over de ernst van beide
regeringen bij het streven naar
beëindiging van bloedvergieten en
strijd weg te nemen."
Steun
Vance reist dit weekeinde naar het
Midden-Oosten om steun te werven
voor Sadats initiatief. Hij zal Sadat
echter manen om voorlopig geen
dramatische stappen meer te onder
nemen. Functionarissen van Ameri
kaanse ambasades in verschillende
Arabische hoofdsteden geloven dat
Vance geen enkele kans maakt om
8yrische steun op korte termijn
voor het Egyptische beleid t« krij
gen. De laatste hoop hierop werd
met de verbreking van de diploma
tieke betrekkingen teniet gedaan. In
Washington gelooft men dat verdere
dramatische stappen van de kant
van Egypte de crisis in de Arabische
wereld alleen maar zullen vergroten
en de kansen op een verzoening van
Cairo en Damascus nog kleiner zal
maken.
