Hegering wilde (in 1848)
emeenten in de hand houden
KbterUêi S-Sorprif' jn
[dichtbij
uerdes
Privatweg]
Uniek boek voor
nieuwe Amro spaarders.
amro bank
tekening van een lezer
Het benoemen van burgemeesters (I)
12 Verkenningen van Nederlandse natuurgebieden.
1
eerst m'n
§mU&cü§e
opeten
Hoe krijgt u dit Logboek Natuur?
Ook hof wijst
eis Menten af
u qtliodesie
Satellietfoto's
vogels en andere beroepen
prins/jongeling
wandelaars
kusje
SDAG 29 NOVEMBER 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
hoe^°atvlVir'
\ogb°.-^
jjior dr Sytze Faber
35»
Hf
it wekt meestal geen verbazing als een burgemeester eens een
esmuilende opmerking maakt over de overdadige inspraak
tegenwoordig. De burgemeesters kunnen er echter zelf ook
It van! Onlangs is van de kant van het Nederlands Genoot-
iap van Burgemeesters een lijvig rapport (120 pagina's) ver
enen over het functioneren van het burgemeerstersambt. De
enstellers Derksen en Roelfsema hoefden bij hun arbeid niet
1 /.'er één nacht ijs te gaan. Integendeel!
It blijkt, dat er al sinds 1974 door
burgemeesters intensief gediscus-
;rd wordt over het burgemees-
lambt. Naast een aantal inleiders
bijbehorende studiebijeenkom-
zijn er niet minder dan 67 burge-
isterskringen en 5 werkgroepen
te pas gekomen.
^t rapport van Derksen en Roelfse-
-l vormt een weergave van de ge
erde discussies en van de ingeno-
en standpunten. De bedoeling van
t alles was, zo kan men lezen, dat
burgemeesters de meningsvor-
Ing over hun ambt niet passief
jer zich heen wilden laten gaan,
'iar dat zij daar zelf ook een actieve
drage aan wilden leveren. En dat
Jt alleen maar toe te juichen.
it spreekt vanzelf, dat de kwestie
benoemen of kiezen van de bur-
leester een erg centrale plaats
teemt in het rapport. Er is immers
nauw verband tussen het functi-
:ren van het burgemeesterschap
de manier waarop men burge-
ichieester wordt,
sto
dil een tweetal artikelen willen we
abler nader op ingaan. Vandaag ma-
hepn we een paar kanttekeningen bij
arP vraag hoe de bestaande procedu-
er destijds is gekomen en hoe ze
tand des tijds heeft kunnen weer-
lan. In het tweede artikel hopen
een enkele opmerking te maken
par aanleiding van de actuele situa-
met betrekking tot het benoe-
ingsbeleid.
Eenheidsstaat
1848 staat in de grondwet, dat
e burgemeester door de Koning
jordt benoemd. Het is niet precies
_iiidelijk hoe dat tijdens de „demo-
ratiseringsgolven" van die tijd
ieeft kunnen gebeuren. Prof. Belin-
ftnte meent, dat er sprake is geweest
an een achterhoedegevecht. Toen
ast stond dat men op landelijk ni-
eau niet zou kunnen ontkomen aan
le invoering van de ministeriële ver-
itwoordelijkheid, heeft men gepro-
Dr. Faber is lid van de Tweede Ka
mer voor het CDA; ook is hij lid van
de gemeenteraad van Tietjerkstera-
deel. In 1974 promoveerde hij op het
proefschrift Burgemeester en demo
cratie" (Samsom).
beerd op gemeentelijk niveau nog
zoveel mogelijk van het oude sys
teem te redden.
Hoe het ook zij, de toelichting van de
regering op het voorstel om de bur
gemeestersbenoemingen in „eigen"
hand te houden, is glashelder. „De
keuze van de voorzitter van den ge
meenteraad is aan de Koning opge
dragen, omdat de zuiverheid en vol
ledigheid van het stelsel vorderen,
dat aan het hoofd van dit college
(mede uitmakende eene schakel van
den keten der uitvoerende magt) een
commissaris des konings zij ge
plaatst".
Door rtiddel van burgemeester wilde
de regering de gemeenten in de hand
houden. Vandaar dat de Kroon de
benoeming van de burgemeesters
moest verzorgen. In deze gedachten-
gang wordt de burgemeester dus
vooral gezien als een instrument ten
behoeve van de eenheidsstaat Dat
is het kardinale punt. Het is nuttie
om bij de huidige discussies over
verkiezing/benoeming van de burge
meester deze historische achter
grond van de bestaande procedure
in gedachten te houden.
Decentralisatie
Het is duidelijk, dat de in 1848 vast
gelegde procedure moeilijk te rijmen
is met allerlei opvattingen inzake
gemeente-autonomle en decentrali
satie. Er zijn in de loop der jaren dan
ook heel wat pogingen ondernomen
om de benoeming van de burgemees
ter te democratiseren.
Met het oog op de huidige stand van
zaken is het aardig een initiatief
wetsontwerp te memoreren, dat bij
na een eeuw geleden (namelijk in
1879) werd ingediend door de libe
raal Van Kerkwijk.
Dit Tweede Kamerlid stelde voor de
gemeentewet als volgt te wijzigen:
„De burgemeester wordt door ons
(dat wil zeggen de koning, S.F.) be
noemd, nadat door de Raad eene
aanbeveling van drie personen door
tusschenkomst van Onzen Commis
saris in de provincie aan Ons is
ingediend. Indien de aanbeveling
niet is ontvangen binnen de van
Onzentwegen gestelde termijn,
wordt tot de benoeming overgegaan
zonder die aanbeveling".
Het is op zichzelf curieus, dat dit
voorstel van de liberaal Van Kerk
wijk heel veel overeenkomsten ver
toont met hetgeen recentelijk van
socialistische kant is voorgesteld
ADVERTENTIE
het vers gebraden 10 minuten haantje
van Herman Kramer, Joure
't ligt bij de vleeswaren
(Horrevorts en Pans: De socialisti
sche burgemeester).
Wat wilde Van Kerkwijk met zijn
initiatief-wetsontwerp bereiken? Hij
is daar in zijn memorie van toelich
ting erg duidelijk over. De burge
meesters moeten zich naar zijn me
ning meer met hun gemeente ver
eenzelvigen; voor een burgemees
terscarrière (van de ene gemeente
naar een andere, grotere gemeente)
schijnt Van Kerkwijk weinig te voe
len. Hij is er op uit, zo schrijft hij
zelf, om enige nuttige decentralisa
tie te realiseren in een tijd van cen
tralisatie. Het lijkt haast of de tijd
heeft stil gestaan!
Politieke meerderheden
Het initiatief-ontwerp van Van
Kerkwijk heeft het niet gehaald: het
werd in de Tweede Kamer verwor
pen met 27 stemmen voor en 44
tegen. Over de achtergrond van deze
uitslag zegt de volgende uitspraak
het nodige. Een uitspraak, die Van
Kerkwijk volgens eigen zeggen bij
een mede-liberaal had opgevangen.
„Begrijpt die Van Kerkwijk niet, dat
het een heel domme streek van hem
is. Wij hebben die burgemeesters
nodig bij de verkiezingen, anders
geraakt de liberale partij er onder,
en ook om de schoolwet te laten
mousseren. Nu gaat die gekke vent
maken, dat wij clericale burgemees
ters zullen krijgen!"
Met andere woorden: het liberale
partijbelang keerde het decentrali
satieschip. En hetzelfde gold in later
jaren voor andere politieke partijen.
Hierin ligt volgens prof. Brasz de
oorzaak van het feit, dat ondanks
herhaalde pogingen tot verandering
de uit 1848 daterende benoemings
procedure het tot vandaag heeft
kunnen uithouden. „De sleutel ter
verklaring van dit verschijnsel
schijnt mij te zijn, dat de benoeming
van de burgemeester in handen van
de momentele politieke meerder
heid steeds door deze politieke
meerderheid zelf veilig werd ge
acht". Later werd de bevoegdheid
van de Kroon benut om „de burge
meestersbenoemingen zo „eerlijk"
mogelijk over de democratische par
tijen, die stuk voor stuk landelijk
een minderheid zijn, te verdelen".
Kortom, er was altijd wel een poli
tieke meerderheid, die er belang bij
had, dat de bestaande benoemings
procedure in stand bleef. Tegen
woordig gaat dit verhaal niet hele
maal meer op. Daarover in een vol
gend artikel.
paarprcmie.
UWJ
Het boek Logboek Natuur is een initiatief van de Amro Bank.
Het gidst u door 12 grandioze, puur Nederlandse natuurgebieden.
Door bijvoorbeeld de Wadden en de Peel, door de Noordhollandse
duinen en het Kampereiland. Een schitterende uitgave van 120
pagina's met o.a. spectaculaire luchtfoto's en levensechte tekeningen
van flora en fauna.
Nieuwe spaarders die in de actieperiode (1/11-6/12) een spaar
rekening openen (minimale inleg f 15,-X kunnen dit natuurboek kopen
voor slechts f 12,50. Bovendien ontvangen zij f7,50 spaarprcmic (deze
premie is één maand niet opvraagbaar).
Deze actie loopt tot Sint-Nicolaas. Maar wees er snel bi), want voor
't boek geldt: zolang de voorraad strekt.
DEN HAAG (ANP) Mr L. van
Heijningen uit Den Haag krijgt voor
de verdediging van zijn van oorlogs
misdaden verdachte cliënt Pieter
Menten geen inzage in de interne
nota's en rapporten van ambtena
ren uit de jaren vijftig, die handelen
over Mentens vroegere strafzaak.
Het gerechtshof heeft maandag de
vordering van Menten in hoger be
roep afgewezen. Het bevestigde met
dit arrest het vonnis van de Haagse
rechtbank, die dezelfde vordering
op 11 november afwees.
Met name wenste mr Van Heijnin-
gen inzage van de nota's en rappor
ten van ambtenaren aan de toenma
lige minister van justitie, mr L. A.
Donker. Deze besloot op basis var
deze rapporten in 1952 Pieter Men
ten niet strafrechtelijk te vervolgen.
Mr Van Heijningen zei voor het ge
rechtshof het onzinnig te vinden
dat hij deze adviezen niet mag in
zien. Landsadvocaat, mr E Droogle
ver Fortuyn antwoordde dat de ge
vraagde stukken niet anders zijn
dan voorbereidingsstukken voor d€
besluitvorming van de toenmalige
minister Donker en buitenstaanders
niet aangaan. Nota's en rapporten
van deze ambtenaren aan hun mi
nister zijn als het ware het denk
werk van de minister, waarmee hij
tot zijn besluit komt. Adviezen van
ambtenaren kunnen in verschillen
de richtingen gaan, onjuist blijken
en voor de minister niet-aanvaard-
baar blijken.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent. Postbus 859.
Amsterdam. Naam en adres aan achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een boekenbon.
nr"
HET WEER door Hans de Jong
Weerrapporten
Zoals bekend spelen de weersa-
tellieten een belangrijke rol wat
betreft het registreren van be
paalde verschijnselen van bo
venaf. Die formatie bestond en
bestaat in hoofdzaak uit het fo
tograferen van wolkenpartijen,
het opsporen van „clusters"
(trossen buienwolken), die even
tueel de ontwikkeling van een
tropische storing of cycloon in
luiden. Amerikaanse satellieten,
die over ons land passeren zen
den twee maal per etmaal beel
den uit die niet alleen professio
neel maar ook door amateurs
worden vastgelegd. Wie het
boek „Weersatellieten" van
Janssen en Schimmel leest
komt onder de indruk van de
resultaten die door niet-be-
roepsmensen worden bereikt.
Op gezette tijden wordt ook op
de Nederlandse en Duitse tv een
satelliet-foto getoond, meestal
met toelichting betreffende de
daarop zichtbare wolkensoort.
Voor het goed „lezen" van zo'n
satellietfoto is wel de nodige er
varing vereist. Bijdragen met
daarin typeringen van diverse
wolkensoorten zijn te vinden in
enkele jaargangen van „Hemel
en Dampkring", ik meen uit de
late jaren zestig van B. Zwart
(KNMI).
In het eerst genoemde boek
wordt uitsluitend gerept van
Amerikaanse weersatellieten en
niet van de Europese. Dat kon
ook niet. Het boek is van 1973 en
pas kortgeleden is onze bloedei
gen satelliet de lucht inge
stuurd. Hij geeft elk half uur
opnamen van een gebied tussen
Afrika en naar ik meen de
Noordpool, belangrijk vanwege
de vaak vrij gTote onzekerheden
op dit traject bij zuidelijke cir
culaties: Wij hebben het nadeel
daarvan afgelopen zomer kun
nen zien in meer dan één misluk
te voorspelling.
Als ik het goed heb, worden naar
deze kant van het zogenaamde
IJzeren Gordijn op de grond
ontvangen satelliet-foto's, niet
via facsimilé verder uitgezon
den. Wel kaartjes, waarop de
resultaten zijn ingetekend, on
der meer een uitvoerige 's
avonds rond zeven uur via
Bracknell. De Russen doen dat
wel. Zondagmiddag bijvoor
beeld ontving ik op formaat van
45 keer 45 centimeter (90 om
wentelingen per minuut), een
kaart van het noordelijk en van
het zuidelijk halfrond, waarop
de ontvangen fotostroken waren
opgeplakt. Deze foto's waren
uitgezonden door de Meteor-sa-
telliet. Gistermiddag deed Mos
kou het even anders. Men had
toen op diezelfde kaarten de
wolkenformaties ingetekend.
Het is wel even puzzelen boven
welk gebied ze precies hangen,
maar hier een paar resultaten
van het onderzoek.
Er was een wolkenzone over
Egypte en Israël (niet erg sym
bolisch dus), Turkije ging ver
scholen onder een wolkendek,
over Rusland hingen diverse
storingen en een diepe depressie
vlak bij Sachalin, waarvan de
wolkenzone zich ver zuidelijk
tot over geheel Japan uitstrekte.
Verder waren er ongerechtighe
den boven communistisch Chi
na en eveneens ten noorden van
Hawai. De wolkenformaties be
sloegen nog juist Zweden en
Finland, verder gingen de Rus
sen niet en de hele Oceaan en de
Verenigde Staten' lieten ze links
liggen. Toch wel een boeiend
iets: zo'n actueel kijkje op de
wereldbevolking zomaar in je
huiskamer
Over het actuele weer is er wei
nig nieuws. Een hogedrukgebied
boven de Britse eilanden trekt
langzaam in zuidelijke richting
en breidt zich in de richting van
zuidoost-Europa uit. Daardoor
blijft het bij ons droog, vermoe
delijk het grootste deel wel van
deze week en zullen er naast
wolkenvelden ook zonnige peri
oden zijn. De kans op lichte
vorst blijft het grootst in het
midden en zuiden van het land,
in het noorden vindt de instro
ming van wat zachtere Noord
zeelucht plaats en dat zal ook
vermoedelijk in west-Nederland
wel zo komen. Bij een dergelijk
weertype is de positie van het
maximum van grote betekenis
voor het weertype dat heerst.
tltlion
weer
neenlag
7-» uur
temp.
Amsterdam
sneeuw
0 1
4
De Bilt
licht bew.
0
2
Deelen
licht bew
0
Eelde
zwaar bew.
0
3
Eindhoven
onbew
0
Den Helder
zwaar bew.
0
Rotterdam
zwaar bew.
0
2
Twente
licht bew
0
Vlissingen
half bew
0
2
Zd. Limburg
licht bew.
0
-1
Aberdeen
onbew
0
3
Athene
half bew.
0
18
Barcelona
regen
1
7
Berlijn
zwaar bew.
0
3
Bordeaux
onbew.
0
3
Brussel
onbew
0
I
Frankfort
licht bew.
0
1
Geneve
licht bew.
0
2
Helsinki
zwaar bew.
0
-6
Innsbruck
zwaar bew
0
-0
Klagenfurt
sneeuwbui
0.1
2
Kopenhagen
zwaar bew
0
2
Lissabon
geheel bew.
0
11
Locarno
onbew
0
4
Londen
licht bew
0
6
Luxemburg
geheel bew.
0
-1
Madrid
half bew
0
8
Malaga
zwaar bew.
7
13
Mallorca
motregen
0.1
14
München
sneeuw
04
•2
Nice
onbew
0
13
Oslo
licht bew.
0
2
Parijs
onbew.
0
2
Rome
half bew.
0
IS
Split
regen
03
11
Stockholm
geheel bew.
02
3
Wenen
onbew
0
3
Zarlch
geheel bew.
02
0
Istanbul
licht bew.
0
14
HOOOWATER woensdag 30 november
Vllssingen 4.26-16 45, Harlngvllctsluizen
4.33-16 44. Rotterdam 6 17-18 38 Schcvenin-
gen 5 33-17 45. IJmuiden 6 11-18 23. Den Hel
der 10.16-22.12, Harllngen 002-12.42. Delfzijl
2 04-14.33.
1! TOMISHM
"fonder redactie van Loes Smit
Mussen kennen we allemaal: bruta
le vogeltjes die je overal tegen
komt. Zelfs op kantoren. Daar zien
ze er uit als een gewoon mens, die
iveral over weet mee te praten,
loe minder hij ergens van op de
-joogte is. des te meer gekwetter
hij horen Een Engelsman
heeft die vergelijking tussen vogels
«en kantoormensen ontdekt en Co
ol berco-Contact (personeelsblad van
"de ook zo geheten melkindustrie)
nam wat van zijn treffende typerin-
gen over Op kantoren vindt je bij-
voorbeeld ook de koekoek; die legt
omzijn werk op de bureaus van ande
ren. De leeuwerik komt het vroegst
s van allemaal en laat dat goed aan
h iedereen horen. De eendvogel
;rt knapt een ondergeschikte met een
karweitje op en gaat er dan naast
zitten schreeuwen. De leghorn zit
iofde hele dag op zijn plek en vertoont
geen enkele aanvechting die te ver-
ai 'aten om eens te gaan kijken wat er
'elders te beleven valt.
U
Diezelfde types zullen, als je goed
oplet, wel onder vrijwel alle be
roepsgroepen te vinden zijn. Hoe
wel, onder journalisten is dat lang
niet zeker, in elk geval niet als we
het boekje „De kleine journalist"
als richtlijn nemen, een soort be-
roepenvoorlichting voor kinderen,
een paar jaar geleden al bij Belgi
sche uitgever Casterman (die van
Kuifje) verschenen. Deze kleine,
uniek in zijn soort, heet Rob. Een
ventje van een jaar of vijftien, dat
alles kan. alles weet, alles hoort,
alles ziet en met grote deskundig
heid over alles schrijft. Zo stelt hij
op een kunsttentoonstelling fieze
intelligente vraag: „Zijn er leuke
schilderijen bij?" Rob komt, aldus
het boekje, overal. Hij spreekt En
gels, Frans, Duits, Spaans en Itali
aans (en vermoedelijk wel wat
Vlaams ook). Zijn koffer zit natuur
lijk vol etiketten van alle grote
wereldsteden, die hij bezocht heeft.
Hij schrijft over rampen, ongeluk
ken. circus, wielrennen, voetballen,
kunstmanifestaties en auto's. Als
er ook maar iets in binnen- of bui
tenland aan de hand is, de kleine
Rob is er bij. Zelf schrijft hij niet
alleen de krant in z'n eentje vol,
maar ook maakt hij persoonlijk
alle foto's en stelt de advertenties
op, die hij bovendien zelf verkoopt.
Een goedkope kracht voor de een
mans-krant, die het ook nog zonder
hoofdredacteur kan stellen. Want
als het arme kind eindelijk een
dagje vrij heeft om ten minste de
poes te kunnen voederen en een
tekcnfilmpje op de televisie te zien,
belt zijn directeur op. Rob moet
direct naar het station om een be
roemde zanger te interviewen. En
het uitgebuite slaafje rept zich al,
fris en monter.
Als alle kinderen zoiets lezen en
geloven, zullen de kranten wel
gauw zonder personeel komen te
zitten. Over de kleine zeeman, de
Indianen, de kleine Eskimo, de
kleine vliegenier, de kleine inge
nieur en de kleine garagehouder
allemaal in dezelfde serie, maar na
die paar jaar vermoedelijk wel uit
verkocht zal de lezertjes wel ver
gelijkbare nonsens voorgeschoteld
zijn. Je moet er niet aan denken
wat deze uitgever over een „sigaris-
te" te vertellen zou hebben. Die
komt weliswaar niet in de serie
voor, maar ze bestaat echt, die siga-
riste. Ze werd onlangs gezocht in
een advertentie van een sigarenfa
briek en daaruit hebben we niet
meer kunnen halen dan dat ze
moet meehelpen „onze beroemde
sigaren" te maken. Maar dat is dan
tenminste echt waar.
2;
Eigen weg? Het kan deie slak geen lor schelen. Al zou het een particuliere
weg van bondskanselie Schmidt zelf zijn de foto is ergens in West-
Duitsland genomen dan nog gaat de slak zijn eigen weg, op z'n eigen
slakkengangetje.
Het is een publiek geheim dat de
heer P, Jongeling, de grijze eminen
tie van het GPV, onder naam Piet
Prins jeugdboeken schrijft, die blij
kens de vele herdrukken goed gele
zen worden ook (hetgeen tenslotte
ook de bedoeling van schrijvers is).
Bij de (vrijgemaakt-gereformeerde)
uitgeverij De Vuurbaak verscheen
de veertiende druk van „Snuf de
hond" en de zevende van „Snuf en
de verborgen schat". Prijs 12.50
per stuk. Piet Prins alias Jongeling,
houdt van series, en in de serie
waarin Daan en Sietze de hoofdrol
len (zullen) spelen, is nu uit „Daan
en Sietze helpen de verzetsgroep".
Ook bij De Vuurbaak en vier dub
beltjes duurder, nl. 12,90. 't Zijn
degelijke, spannende boeken, ei
genlijk onverwoestbaar in hun
genre.
„Het huis ligt midden in het bos. Ik
woon er twee jaar. Ik kan de boom
niet in vluchten, maar ik verschuil
me achter heg of schuur, tot de
verschrikkelijke wandelaars verder
zijn getrokken."
Schrijver/schaapherder Eelke de
Jong is bepaald niet gelukkig als
wandelaars zijn pad kruisen. In de
VPRO-gids beschrijft hij. hoe ze
opdringerig zijn huis binnengluren
en de schapen opjagen. Want een
alleenstaand huis in het bos.
schrijft hij, hoe onaanzienlijk ook
van bouw, blijft een bezienswaar
digheid. Ze lopen er om heen, stap
pen het erf op, loeren door de ra
men en als hij ze dan wegstuurt,
zijn ze boos en verontwaardigd:
„Man. we doen je niks hoor. We
kijken alleen maar." Een man
vroeg of zijn vrouw even naar de
w c. mocht („De keer dat ik het niet
goed vond, stond er een paar dagen
later een ingezonden brief in de
krant"), dus het mocht. De vrouw
rende zonder één woord het huis
weer uit. Stank voor dank. En dan
het echtpaar dat beweerde De Jong
na vijf jaar zoeken gevonden te
hebben Hoewel de schaapherder
duidelijk liet merken geen tijd voor
en geen zin in een kletspraatje te
hebben, kwam het echtpaar de vol
gende dag terug. Met een paar ken-
nissi n uit het pension „Deden heel
familiair, alsof ze zo'n beetje met
me samenwerkten". De keren dat
de kudde uit elkaar gejaagd wordt
zijn al niet meer te tellen. Maar het
ergst was die keer toen een paar
wandelaars hun honden hadden
losgelaten. De honden stoven op de
schapen af en een paar vluchtten in
doodsangst de heuvels over. de
honden achter ze aan. De Jong
vond ze allemaal terug, op één na
Die stond de volgende ochtend
stokstijf in de hoge hei, en zo bleef
het zich gedragen, waar het ook
neergezet werd. Tot het nog een
dag later dood tegen een boom lag.
als gevolg van stress. „Gelukkig
maar," besluit De Jong, „dat het
weer de mensen niet zo vaak tot
een wandeling noodt."
Op beschuldiging van vandalisme
stond ze voor de rechtbank, de 43-
jarige Amerikaanse mevrouw Ruth
van Herpen. Haar vandalisme be
stond uit het geven van een sponta
ne kus op een tentoonstelling in het
Amerikaanse Oxford. Had ze daar
voor een heer uitgekozen, dan was
de schade nog wel meegevallen,
maar het voorwerp van haar liefde
was een kunstwerk van de moderne
schilder Jo Baer. Het verwijderen
van de felrode lippenstift en het
bijwerken van het schilderstuk zal
zeker drieduizend gulden kosten.
Toen de rechter vroeg wat haar
bezield had, antwoordde mevrouw
Van Herpen. „Ik wou het schilderij
een beetje opvrolijken; het zag er
zo koud uit".
