Man in Duits uniform
kan wel Menten zijn'
Zó is-ie
voor brieven.
En zo voor
dieven.
Metro cadeau
van miljard
'Reacties van kinderen op
echtscheiding verschillen'
Tweetal
in arrest
De Froe bestrijdt getuigenverklaring
Prinses Beatrix opent lijn naar Bijlmer
Boersma wil
klachtencommissie
voor werknemers
vf fERDAG 15 OKTOBER 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
oor Leo Kleyn
MSTERDAM De verdediger van Pieter Menten, mr L. van Heijningen, is er gisteren door
ficier van justitie mr A. F. C. J. Habermehl van beschuldigd de bijzondere strafkamer van de
msterdamse rechtbank op een dwaalspoor te hebben gebracht. De raadsman, zo hield de officier
rechtbank voor, heeft een getuige laten horen, terwijl hij wist dat een autoriteit op het
iderhavige gebied het met de ten gunste van Menten afgelegde verklaring niet eens was.
door de officier bedoelde auujri-
it is prof. dr A. de Froe. die gisteren
rklaarde dat niet mag worden uit
sloten dat foto's van een in Duits
liform gestoken man Menten voor
ellen. Maandag zei een door de
rdediging opgeroepen getuige, me-
ouw M. Sickesz uit Wassenaar, dat
na bestudering van een van die
to s tot de conclusie was gekomen
t daarop niet Menten was afge-
eld Haar gevolgtrekking was
oral gebaseerd op een vergelijking
n de neus van Menten met die van
geüniformeerde Een neus. be-
ogde zij, verandert in de loop van
jaren niet.
ïtuigi
.ge De Froe. oud-hoogleraar in
antropobiologie, en in het bijzon-
od r de menselijke erfelijkheidsleer,
ïzc n de Universiteit van Amsterdam.
a- rtelde de rechtbank gisteren dat
n neus wel aan verandering onder-
vig is. Ook zei hij dat niet zulke
iolute conclusies kunnen worden
trokken als mevrouw Sickesz
■eft gedaan, wanneer niet bekend
op welke afstand een foto is geno-
en en in welke richting de gefoto-
afeerde kijkt. In zo'n geval, aldus
Froe, kom je er niet met een
eetlat.
ondersteuning van zijn argu-
enten had hij een andere foto van
:n geüniformeerde man, die duide-
jk meer gelijkenis met Menten ver
ende. in zijn onderzoek betrok-
Hij voerde aan dat mevrouw
ickesz de technische moeilijkhe
en van een vergelijkend onderzoek
,n id onderschat.
e conclusies van mevrouw Sickesz.
18 i liet De Froe de rechtbank weten,
ne aren hem bekend, omdat Van Heij-
or- Ingen die aan hem had voorgelegd,
evrouw Sickesz had daar zelf om
iizocht. waarbij zij de hoogleraar
d aangeduid als ,,de absolute au-
iriteit op dit gebied". Na kennisne-
ng van het rapport van mevrouw
ickesz had De Froe de raadsman
ok laten weten het daarmee niet
in$ te zijn. Nadien had hij niets
leer over deze kwestie vernomen,
fttdat hij deze week in de krant las
i de Wassenaarse arts voor manu-
rtherapie haar opvatting ten over
man van de rechtbank had uitge
togen.
oor de officier van justitie ervan
Prof. dr A. de Froe
beschuldigd informatie te hebben
achtergehouden, zei Van Heijningen
dat het hem niet meer gelukt was
nader contact met De Froe op te
nemen. Hij weet dat onder meer aan
het gebrek aan tijd dat hij had ge
had. Toen Menten zelf nog aan
kwam met een rapport van een der
de, anonieme, deskundige, wiens
mening weer afwijkt van die van De
Froe, toonde deze zich bereid ook
daarover de rechtbank zijn oordeel
te geven.
grote kosten gepaard is gegaan.
Volgens Menten is deze brief, zoals
alle „kelderstukken", vervalst.
„Zo'n stuk", riep hij uit, „is alleen
maar rijp voor de kachel, en nergens
anders voor". Zijn verdediger sugge
reerde dat de documenten vervaar
digd zijn, toen het er nog naar uitzag
dat Menten in Polen, dat om zijn
uitlevering had gevraagd, terecht
zou staan.
De president, mr J. A. Schröeder,
merkte op dat de uit Krakau afkom
stige brieven wel zijn geschreven in
de wijdlopige „Menten-stiji", waar
op Menten uitriep dat dat niet zijn
stijl is, maar die van zijn vrouw en
van zijn advocaten. Zelf zou hij in
het verleden nauwelijks een brief
hebben geschreven.
Represaille
„Menten-stijl"
Na de foto's kwamen gisteren de
zogenoemde „kelderstukken", af
komstig uit het vroegere Nederland
se consulaat in Krakau, aan de orde.
Menten heeft enige tijd in dat con
sulaat gewoond. Bij opruimings
werkzaamheden werden in 1954 in
de kelder van dat gebouw kennelijk
aan hem toebehorende documenten
gevonden. De papieren belandden
bij het ministerie van buitenlandse
zaken in Den Haag. waar ze kortge
leden, nadat het onderzoek in de
zaak-Menten heropend was, weer
boven water kwamen.
De rechtbank stond uitvoerig stil bij
een tot die documenten behorende
brief waarin Menten bladzijdenlang
uiteenzet hoezeer hij altijd de Duit
sers terwille is geweest. Onder meer
wordt daarin gerept over een schen
king van Menten aan de SS, die met
Het handschrift waarin de brieven
geschreven zijn, is door twee schrift
kundigen van het Gerechtelijk labo
ratorium in Rijswijk op echtheid
gecontroleerd. Daarbij is geconclu
deerd, zoals de president liet weten,
dat de brieven „met aan zekerheid
grenzende waarschijnlijkheid" en
„met de hoogste mate van waar
schijnlijkheid" door Menten zelf zijn
geschreven. Menten wierp tegen dat
brieven perfect vervalst kunnen
worden, en zijn raadsman merkte op
dat ook Solsjenitsin dat ervaren
heeft.
Tussen de bedrijven door hoorde de
rechtbank op verzoek van de verde
diging de hoofdredacteur van Ac
cent. Hans Knoop. Dat intermezzo
leverde weinig meer op dan de me
dedeling van Van Heijningen dat
door Knoop in Rusland ondervraag
de ooggetuigen van de massa-execu
tie in Podhorodze het mogelijk over
een andere executie hebben gehad.
Volgens Van Heijningen heeft op 7
juli 1943, precies twee jaar nadat een
groot aantal inwoners van Podho-
rodce zou zijn doodgeschoten, een
veldslag tussen Duitsers en Oekraïe-
ners plaatsgevonden, waarbij dorpe
lingen het slachtoffer van represail
lemaatregelen zijn geworden.
De zitting wordt maandag voort
gezet.
Het heeft de Heere behaagd in Zijn heerlijkheid op
te nemen, mijn lieve vrouw, onze zorgzame moe
der en oma
Engelina van Ginkel-van den Heuvel
op de leeftijd van 70 jaar.
Psalm 321 en 4 iber.)
Veenendaal:
W. A. van Ginkel
Veenendaal:
E. P. van Ginkel
Alphen a/d Rijn:
Z. J. de Kleuver-van Ginkel
S. de Kleuver
Barneveld:
A. van Ginkel
P. van Ginkel-Anbeek
Veenendaal:
W. A. van Ginkel
J. van Ginkel-Willemsen
Veenendaal:
C. van Ginkel
H. C. van Ginkel-Visser
Veenendaal:
Th. P. van Ginkel
G. van Ginkel-Visser
Utrecht:
G. E. H. Dingemanse-van Ginkel
A. Dingemanse
en kleinkinderen
Veenendaal, 14 oktober 1977
Julianastraat 40
Gelegenheid tot condoleren maandag 17 oktober
van 19.30-20.30 uur in het gebouw van de Chr.
Geref. Pniëlkerk ingang Tuinstraat.
De begrafenis zal plaatshebben dinsdag 18 okto
ber om 14.30 uur op de Algemene Begraafplaats te
Veenendaal.
Daaraan vooraf zal om 13.00 uur een rouwdienst
worden gehouden in de Chr. Geref. Pniëlkerk.
Psalm 90 6 (berijmd).
Heden nam God van ons. voor ons geheel onver
wacht. onze lieve moeder, oma. schoonzuster en
tante.
Arendje den Dulk-Pronk
weduwe van Leendert Johannes den Duik.
op de leeftijd van 76 jaar
Alphen aan den Rijn
C. Pronk-den Duik
J. Pronk
Scheveningen:
H. J den Dulk-den Duik
A. den Duik
Zoetermeer:
J Noppe-den Duik
H N. Noppe
Kleinkinderen en verdere familie.
"Gravenhage. 11 oktober 1977.
Burgemeester van der Werffstraat 107.
D< teraardebestelling zal plaatshebben zaterdag
'5 oktober te 11 30 uur op de Algemene Begraaf
plaats aan de Kerkhoflaan Vertrek vanaf ,,'t
Statonhuvs" te M uur
Na een werkzaam leven is van ons heengegaan
mijn geliefde man, onze zorgzame vader, grootva
der en mijn broer
Willem Hofman
echtgenoot van A. M. Hofman-den Draak
op de leeftijd van 73 jaar.
A. M. Hofman-den Draak
J. W. Hofman
N. L. Hofman-Verhagen
Annemarie
Dick
Hans
P. C. Hofman
W. Hofman
Vlaardingen, 13 oktober 1977.
Liesveld 74.
Geen bloemen - Geen toespraken
Gelegenheid tot condoleren maandagavond a.s.
van 19.00-20.30 uur in de aula van „De Marnix-
flat", Marnixlaan te Vlaardingen.
De begrafenis zal plaatsvinden dinsdag 18 okto
ber a.s. op de algemene begraafplaats „Holy",
Olmendreef te Vlaardingen, alwaar voorafgaande
in de aula een dienst van woord en gebed zal
worden gehouden. Aankomst aldaar om 14.15
Heden overleed mijn vader en onze directeur de
heer
Willem Hofman
Accountant-administratieconsulent
Federatie-belastingconsulent
in de leeftijd van 73 jaar
Vlaardingen, 13 oktober 1977
Liesveld 100
J. W. Hofman
Personeel Accountantskantoor
Hofman it Hofman B.V.
Geen bloemen, geen toespraken
Zijn werklust en persoonlijke omgang zullen voor
ons altijd een voorbeeld blijven.
Gelegenheid tot condoleren maandagavond a.s.
van 19.00-20.30 uur in de aula van „De Marnix-
flat". Marnixlaan te Vlaardingen
De begrafenis zal plaatsvinden dinsdag 18 okto
ber a.s. op de algemene begraafplaats „Holy",
Olmendreef te Vlaardingen. Aankomst aldaar om
14.15 uur.
De vele blijken van medeleven na het overlijden van
onze geliefde man, vader, groot- en overgrootvader
Johannes Hooimeijer
hebben ons goed gedaan.
Wij danken daarvoor heel hartelijk.
M. Hooimeijer-den Hoed
kinderen, klein- en achterkleinkinderen
Ridderkerk, oktober 1977
Boksdoornstraat 30
-a?ü3ï!j pt.ii
De politie adviseert..
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Het eerste deel van het kostbaarste werk dat
ooit In Amsterdam is gebouwd de metro-oostlijn is een
cadeautje van het Nederlandse volk, ter waarde van bijna een
miljard gulden. In Nederland is geen ruimte meer voor nieuwe
metrolijnen, deze vorm van openbaar vervoer is té groot en te
kostbaar. De hoofdstad doet er goed aan met die realiteit
rekening te houden.
Dit zei minister Westerterp gisteren
tijdens een bijeenkomst in het Wees
perplein-station, een kwartier voor
dat prinses Beatrix, in aanwezigheid
van prins Claus, drie metrotreinen
het station liet binnenrijden. Zij
schakelde de stroomvoorziening in.
en dat betekende de aanvang van de
dienstregeling Weesperplein naar de
beide eindstations in de Bijlmer
meer.
„De Nederlandse samenleving." al
dus de minister „zal jaarlijks diep in
de buidel moeten tasten om de Am
sterdamse metro draaiende te hou
den. In 1978 rekenen we op een rijks
bijdrage voor de metro van 75 mil- Vak hppld
joen. een bedrag, dat in 1980 (als de
hele lijn in gebruik is) naar verwach
ting zal oplopen tot 100 miljoen. De
totale bijdrage voor het Amsterdam
se openbaar vervoer komt volgend
jaar. inclusief de metro, op 303
miljoen. Daarbij moet men beden
ken dat het rijk voor het totale
streekvervoer op het platteland, in
totaal 387 miljoen uittrekt
Westerterp merkte voorts op. dat de
metro stellig van grote betekenis zal
zijn voor de stad
Burgemeester Polak zei onder meer.
dat er gesproken kan worden van
een historisch moment nu Amster
dam de ingebruikneming beleeft van
het eerste deel van het grootste ci-
viel-technische werk. dat ooit in de
hoofdstad is uitgevoerd
AMSTERDAM Dat scheidingen ook voor de kinderen uit het huwelijk dat ontbonden wordt,
zeer nare ervaringen kunnen zijn, is algemeen bekend. Maar hoe kinderen op verschillende
leeftijden nu eigenlijk reageren op een echtscheiding en hoe lang het duurt voordat zij zoiets een
beetje verwerkt hebben, was niet bekend.
Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan heeft de redactie van het maandblad Ouders van Nu
gisteren een studiedag gehouden, die gewijd was aan het ontwerp „Kind en echtscheiding".
In opdracht van het blad heeft de
Amsterdamse psychologe mevrouw
drs Wiljen Schouten-van Seters een
inventariserend onderzoek gedaan
naar de vraag, wat echtscheiding
voor een kind betekent en wat ge
daan zou kunnen worden om de
schade te beperken.
Voor deze rapportage heeft Wiljen
Schouten geen eigen onderzoek on
der kinderen van gescheiden ouders
verricht, maar is zij begonnen met
een inventarisatie van alle mogelijke
studies, die er op dit gebied verricht
zijn. Daarbij bleek, dat eigenlijk al
leen in Amerika systematisch onder
zoek was gedaan onder grote groe
pen kinderen van gescheiden
ouders: het zogenaamde Children of
Divorce-project.
Sinds 1971 wordt in Califomië in het
kader van dit project een systemati
sche studie gemaakt van de reactie
van kinderen op de scheiding van
hun ouders. Het aantrekkelijke van
dit onderzoek is, dat er „normale"
kinderen bij betrokken zijn, dat wil
zeggen, dat het geen kinderen be
treft, die door de scheiding zo van
hun stuk zijn geraakt, dat ze ergens
in behandeling zijn. Voor het studie
project had men zestig gezinnen met
131 kinderen beschikbaar, de ouders
waren van drie tot 23 jaar getrouwd
geweest, de gemiddelde leeftijd van
de vaders van 37, die van de moeders
34 jaar.
Verschillend gedrag
Naar de verschillende leeftijdsklas
sen vertoonden de kinderen ver-
schllend gedrag, maar er kwamen
toch een paar algemene conclusies
naar voren. Kinderen, die niet voor
bereid waren, reageerden het hef
tigst op een scheiding; opvallend
was verder dat vrijwel alle kinderen
na de scheiding veel meer behoefte
bleken te hebben aan lichamelijk
contact, niet alleen thuis, maar ook
op school (ze wilden erg graag aange
haald worden). Verder bleek, dat,
wanneer de conflicten van de ouders
na de scheiding nog blijven voortdu
ren, jongere kinderen daarvan vaak
het slachtoffer zijn. Zij kunnen zich
niet onttrekken aan de ruzies, de
woede of de verslagenheid van hun
ouders. Ze zijn nog niet zelfstandig
genoeg om zich tegen de één of de
ander te keren en kunnen hun me
ning nog niet onder woorden bren
gen. Oudere kinderen voelen zich
genomen en zijn boos. Kinderen, die
ouder zijn dan veertien, kunnen zich
beter distantiëren en desnoods met
leugentjes om bestwil belde ouders
te vriend houden. Over het algemeen
bleek, dat de meeste kinderen na
verloop van een jaar weer hun ..nor
male" gedrag van voor de scheiding
terug hadden.
Kleuters
Een paar reacties van jonge kleuters
van twee. drie jaar op de scheiding
van hun ouders: allemaal reageerden
ze met gedragsveranderingen. Het
hevigst reageerden de kinderen, die
geen uitleg hadden gekregen van het
verdwijnen van de vader. Ze deden
treurige spelletjes en waren vaak
bang. Na een jaar waren de meeste
kinderen bijgetrokken, maar hadden
nog wel een grote behoefte aan koes
tering. Drie van de kinderen waren
er na een jaar ernstiger aan toe Hun
moeders waren erg bezig met wraak
gevoelens tegenover de vader, waar
door ze de kinderen, die In deze fase
nog zo afhankelijk zijn. bang
maakten.
Kleuters van drieeneenhalf tot vier
eneenhalf jaar: deze vertoonden on
rust. irritaties en angst. Met hun
beginnend geweten voelden ze
schuld, ze dachten dat zij de oorzaak
van de scheiding waren. Ze konden
hun angsten moeilijk de baas wor
den via het spel en konden slecht
compensaties vinden voor het ver
lies van hun vader Ze bleken alle
maal beperkt en geremd in hun spel
geworden te zijn.
Kleuterschoolkindem tot zes jaar:
deze vertoonden, ook Irritaties en
angsten, maar hadden meer begrip
voor deze problemen in verband met
de scheiding. Hun vertrouwen was
minder geschokt dan dat van de
jongere kinderen en ze konden com
pensatie zoeken op school of ln ande
re bezigheden. Na verloop van een
Jaar waren vijf kinderen, waarvan
vier meisjes in een veel slechtere
toestand dan vlak na de scheiding.
Ze vertoonden allerlei kenmerken,
zoals kinderdepressies en slechte
schoolprestaties. Vooral de meisjes
zagen de hereniging van de vader als
het uiteindelijke geluk.
Kinderen van zeven en acht jaar:
van alle onderzochte kinderen ver
toonden de kinderen van deze leef
tijd het meeste openlijk verdriet. Ze
konden dat verdriet slecht aan,
zochten geen compensaties. Ze von
den dat ze echt een gezin nodig
hadden en wensten op één na alle
maal een verzoening tussen de ou
ders; vooral de jongens misten hun
vader erg. Ze eisten soms desnoods
dan maar zo snel mogelijk een nieu
we vader. Bijna alle kinderen in deze
groep wilden hun vader vaker zien.
zelfs al zagen ze hem twee keer per
week. Kinderen van deze leeftijd
blijken vaak een speelbal van de
ouders te zijn, die elkaar via de
kinderen proberen te manipuleren.
De kinderen kunnen zich niet ver
zetten, voelen zich nog te afhanke
lijk van degene, die hen verzorgt.
Meer dan de helft van deze kinderen
veranderde in schoolgedrag. Na een
jaar berustten de meesten in de
scheiding, aanvaardden deze als een
feit, maar toch bleef een derde van
de jongens nog fantaseren over een
verzoening van hun ouders.
Masker
Kinderen van negen en tien Jaar: op
deze leeftijd begonnen de kinderen
een „masker" te vertonen: ze deden
zich bij een eerste contact voor of ze
de situatie in de hand hadden; pas
na enkele gesprekken kwamen ze
voor de dag met hun problemen.
Deze kinderen schaamden zich over
de scheiding en het gedrag van hun
ouders. Ze konden hun verdriet be
ter inkapselen dan jonge kinderen
en gewoon doorgaan met hun ont
wikkeling. Het grootste verschil met
de jongere kinderen bestond erin,
dat kinderen van negen en tien jaar
echt heel boos waren op die ouder,
die het initiatief voor de scheiding
had genomen. Velen hadden een
grote angst voor hun lot. voor het
geval hun moeder Iets zou overko
men. bij sommigen groeide dat uit
tot een fobische angst. De helft van
deze kinderen functioneerde slech
ter op school, meestal door een com
binatie van agressief gedrag en
slechte concentratie Na een jaar
waren elf van de vijftien onderzoch
te kinderen weer op peil. De hevige
gevoelens waren gekalmeerd. Som
mige kinderen hadden wel een ver
snelde ontwikkeling doorgemaakt
en hadden een verbazingwekkend
groot begrip gekregen voor hun ou
ders. In het algemeen was er nog wel
veel bitterheid over de scheiding.
Weinig kinderen konden het aan om
met beide ouders contact te onder
houden.
Tenslotte kinderen van dertien jaar
en ouder: de verwachting was dat
deze groep wat gedistantieerder zou
staan ten opzichte van de scheiding.
Dat bleek juist niet het geval te zijn.
Voor vrijwel allemaal betekende de
scheiding een uiterst pijnlijk gebeu
ren. Ze waren erg verdrietig, maar
schaamden zich daarover en konden
er daardoor moeilijk over pratrn
met anderen. Vaak gaan ouders zich
juist tegenover deze kinderen te bui
ten door hen allemaal intieme de
tails te vertellen over de vroegere
huwelijkspartner. Bijna alle jonge
ren in deze groep zeiden dat ze moei
lijk konden denken aan hun eigen
toekomst als huwelijkspartner; een
gedeelte had zich voorgenomen om
maar nooit te trouwen of om uiterst
selectief te werk te gaan bij hun
partnerkeuze. De beste oplossing
voor de jongeren van deze leeftijd
om door de problemen van de schei
ding van zijn ouders heen te komen,
lijkt te zijn: loskomen van beide
ouders, vooral wanneer die daar zelf
aan meewerken.
Schade berokkenen
In het rapport staat ook een hoofd
stuk over hoe te bereiken dat een
schelding een kind zo min mogelijk
schade berokkent. Dat kan door te
voorkomen dat de scheiding een
„verwoestend" karakter krijgt (wat
gebeurt wanneer kinderen langdu
rig geconfronteerd worden met hevi
ge scènes, kinderen abrupt te ont
trekken aan hun oorspronkelijke
leefmilieu, het plotseling en voor
goed verdwijnen van een van de
ouders, het verbreken van alle con
tact met de verdwenen ouder, het
zwartmaken van de vertrokken
partner en het gebruiken van de
kinderen als een pion in de onderlin
ge strijd). Verder moet men ervoor
zorgen dat de kinderen op tijd en zo
rustig mogelijk te horen krijgen, dat
er een scheiding op handen is. Na de
scheiding moeten ouders en kinde
ren voldoende tijd en gelegenheid
krijgen om de zaak te verwerken.
Daarom moet de overgebleven ou
der proberen de kinderen uitleg te
geven over wat er gebeurd is. waar
bij hij of zij niet moet denken: de
kinderen praten er zelf niet meer
over, laat ik ook mijn mond maar
houden. Het feit, dat de kinderen
niet meer over de scheiding spreken,
betekent namelijk helemaal niet dat
ze de zaak verwerkt hebben; mis
schien zwijgen ze liever uit angst
zichzelf of de ouders weer verdrietig
te maken.
DEN HAAG Elke onderneming
zal een soort klachtencommissie
moeten krijgen, waar werknemers
klachten kunnne Indienen over hun
werksituatie. Br moet hiervoor een
wettelijke regeling komen. Dat Is de
bedoeling van minister Boersma
van sociale zaken. Hij heeft over zijn
plannen de Sociaal-Economische
Raad advies gevraagd.
De internationale arbeidsorganisa
tie had enige tijd geleden een aanbe
veling gedaan om Individuele werk
nemers binnen de onderneming een
„klachtrecht" te geven.
•De klachtencommissie moet de
klacht beoordelen, en zowel aan de
bedrijfsleiding als aan de klagende
werknemer advies uitbrengen. De
leden van de commissie moeten
voor de helft worden aangewezen
door de ondernemingsraad, en voor
de andere helft door de bedrijfslei
ding. De commissie moet bestaan
uit werknemers van het bedrijf.
Daarnaast moeten er een of enkele
„klachtenbegeleidere" worden aan
gewezen. Die moeten een klagende
werknemer helpen bij het verwoor
den van zijn klacht, de klacht onder
zoeken. doorverwijzen en begelei
den.
Hij ging in op beschouwingen en
commentaren van de afgelopen ja
ren, waarin de indruk is gevestigd,
dat dit werk het resultaat is van een
enorme dadendrang van de dienst
Publieke Werken Van de moloch
P W., die eerste het stadsbestuur en
vervolgens een groot deel van de
stad zou hebben platgewalst! Polak
noemde dit een volkomen vals beeld
„Als er ooit een werk is geweest,
waarin de besluitvorming door de
bestuurlijke organen stap voor stap.
fase voor fase is gedaan, dan wel in
dit geval. De verantwoordelijkheid
heeft gelegen bij de bestuurlijke in
stanties.
Ik ben van mening, dat niet ver
meende tegenstellingen tussen tech
nische diensten en bestuur, de kern
is van wat men de ..metrokwestie''
heeft genoemd, maar de veel opmer
kelijker wringing tussen de resulta
ten van de democratische besluit
vorming enerzijds en de zeer krach
tig gebleken onderstroom in de me
ningsvorming anderzijds."
Hij weet de „aanzienlijke overschrij
ding" van de oorspronkelijk geraam
de kosten aan sinds 1970 optredende
loon- en prijsstijgingen Volgens de
minister is men twintig procent bo
ven de oorspronkelijk geraamde kos
ten gegaan.
De ruim duizend genodigden maak
ten een feestelijke rit naar beide
Bijlmer-eindstations. Tijdens de
openingsrit bleven incidenten uit.
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Bij het ver
trek van prinses Beatrix en
prins Claus na de officiële
opening van de metro-oostlijn
heeft zich een incident voor
gedaan, waarbij door een groep
van naar schatting ruim hon
derd demonstranten met toma
ten en uiteenspattende zakjes
menie naar de eregasten is
gegooid.
Het incident was slechts van korte
duur. De politie arresteerde de
31-jarige H. O wegens het werpen
van menieprojectielen, alsmede de
19-jarige student A H
Het verfincident voltrok zich toen
het kroonprinselijk paar zich van het
metrostation Weesperplein naar de
hofauto begaf. De prinses werd niet
geraakt, haar echtgenoot liep enkele
verfspatten op. minister Westerterp
kon enkele projectielen niet ontwij
ken en vertrok met verfvlekken op
zijn kostuum naar Den Haag. Ook
burgemeester Polak heeft verfspat
ten opgelopen.
Er ontstond omstreeks half een
een licht-chaotische situatie. Het pu
bliek was tot vrij dicht in de nabij
heid van het loopparcours van de
gasten en begeleidende autoriteiten
toegelaten. Men had het niet nodig
geoordeeld tot een straffe afzetting
te komen. Na het verlaten van de
uitgang van het metro-station wer
den tomaten en. in dun plastic ver
pakte. menie, die het effect van een
bommetje veroorzaakt, over de hoof
den van het publiek geworpen
In eerste instantie maakte een foto
graaf door middel van een waarschu-
wingsgebaar de prinses attent op de
dreiging. Terstond vormden recher
cheurs en leden van de Rijksvoor
lichtingsdienst een cordon rondom
het paar. dat uitgeleide werd gedaan
door burgemeester Polak en de com
missaris der Koningin ln de provin
cie Noord-Holland, drs R. J. de Wit
De eveneens toegeschoten politie
mensen liepen verfspatten op.
Prinses Beatrix en prins Claus wer
den door het beschermende cordon
ln de richting van de wachtende
auto geduwd. De prinses dreigde
even in de verwarring te struikelen.
Uit de groep demonstranten weer
klonken actie-leuzen. Politieman
nen mengden zich terstond tussen
de demonstranten. Het is nog niet
duidelijk of de twee gearresteerden
deel uitmaakten van de groep de
monstranten, die op deze wijze hun
ongenoegen kenbaar maakten over
de totstandkoming van dit deel van
de metro lijn en het beleid van het
gemeentebestuur.
